ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ ΔΥΤΗΣ ΕΙΔΙΚΟΣ
Ο JOHN LIDDIARD θεωρεί τον Raja Ampat και τα θετικά της μη συμμετοχής σε liveaboard
RAJA AMPAT ΧΩΡΙΣ ένα liveaboard;
Νόμιζα ότι όλοι έκαναν το Raja Ampat με liveaboard, αλλά προφανώς όχι. Υπάρχουν επίσης μερικά νησιωτικά θέρετρα.
Ένα νησιωτικό θέρετρο μου ταιριάζει πραγματικά. Μην με παρεξηγείτε, μου αρέσει η ζωντανή κατάδυση. Μια κρουαζιέρα μπορεί να καλύψει μια μεγάλη περιοχή και να επιλέξει όλες τις γνωστές τοποθεσίες καταδύσεων, επομένως είναι ιδανικές για να δείτε την επισκόπηση.
Από την άλλη πλευρά, όταν μια τοποθεσία θερέτρου είναι πλούσια σε καταδύσεις, μπορείτε να καταδυθείτε σε διαφορετική τοποθεσία κάθε φορά χωρίς επανάληψη και να γνωρίσετε την τοποθεσία σε μεγαλύτερο βάθος.
Εάν θέλετε να επαναλάβετε έναν ιστότοπο, μπορείτε να επιστρέφετε μέρα με τη μέρα - το σκάφος δεν έχει προχωρήσει. Εάν εξακολουθείτε να θέλετε τις τοποθεσίες με μεγάλα ονόματα, θα υπάρχουν μερικές εντός της εμβέλειας του θερέτρου, απλώς όχι όλες.
Σκεφτείτε τον Παράδεισο της Παπούα ως ένα διάσπαρτο ξύλινο ζωντανό σκάφος πάνω σε ξυλοπόδαρα, που δεν κινείται. Το θέρετρο λειτουργεί σχεδόν με τον ίδιο τρόπο. Η κατάδυση με σκάφος έχει ρυθμιστεί για δύο καταδύσεις το πρωί, μία το απόγευμα, μετά μία το σούρουπο και μία νυχτερινή κατάδυση, αν θέλετε πραγματικά να τις πάρετε μαζί.
Η Raja Ampat είναι γνωστή κυρίως ως τοποθεσία ψαριών και υφάλων, αλλά αυτή είναι η Ινδονησία, επομένως οι μακροοικονομικές ευκαιρίες είναι αναπόφευκτες.
Η κατάδυση προθέρμανσης είναι στον ύφαλο Pator, μια μόλις βυθισμένη όχθη που εκτείνεται από ένα ακρωτήριο. Οι κοραλλιογενείς βράχοι κατεβαίνουν σε μια πλαγιά με μπάζα και άμμο. Ο οδηγός μας επισημαίνει αμέσως ένα αγγούρι της θάλασσας με μικροσκοπικές γαρίδες αυτοκράτορα στην πλάτη του.
Έχοντας ξεκινήσει από μικρό, ανεβαίνουμε την κλίμακα με ένα wobbegong φωλιασμένο σε ένα φλιτζάνι σκληρά κοράλλια, και στη συνέχεια αναδύεται περισσότερο καθώς κατευθυνόμαστε στον ύφαλο. Ο Wobbegong είναι Αυστραλός για τον καρχαρία με φούντα και δεν έχω ξαναδεί τόσα πολλά από αυτά.
Αυτά τα γιγάντια δασύτριχα αρπακτικά ενέδρας είναι εκπληκτικά καλοκαμουφλαρισμένα και αρκετά υπάκουα ώστε να ξαπλώνουν εκεί καθώς το παίρνουμε εναλλάξ για φωτογραφίες.
Πίσω από ένα γουόμπεγκονγκ που κοιμάται, ένα μεγάλο θολωτό μάτι κρυφοκοιτάζει από μια σκιασμένη ρωγμή. Κοιτάζοντας μέσα, μπορώ να περιγράψω τον ιδιοκτήτη του ματιού ως μια διασταύρωση ενός φουσκωμένου ψαριού και ενός σκορπιού. Είναι ένας φρύνος, τόσο ελκυστικός που μπορώ να φανταστώ να ξεπροβάλλει τη νύχτα για να κάνει έναν άσχημο διαγωνισμό με το wobbegong.
Μεταξύ των καταδύσεων, βγαίνουμε στην ξηρά σε ένα τοπικό χωριό. Μερικοί δύτες τολμούν να εξερευνήσουν. άλλοι μένουν στην καμπάνα ακριβώς πίσω από το τέλος της προβλήτας. Είναι μια ευκαιρία να ξεκολλήσετε τις στολές, να στεγνώσετε και να απολαύσετε ντόνατς.
Ναι, ντόνατς – κάθε πρωί η κουζίνα του θερέτρου κάνει τεράστια προσφορά. Μερικά παραμένουν σκέτα, μερικά βουτηγμένα σε γαρνιτούρες που περιλαμβάνουν σοκολάτα, ξηρούς καρπούς και ψεκασμούς. Αξίζει να πάτε για καταδύσεις μόνο για τους ντόνατς μεταξύ των καταδύσεων.
Ένα μεγάλο πορθμείο από χάλυβα πλησιάζει την προβλήτα, το είδος του φεριμπότ διπλού άκρου που βλέπετε να μεταφέρει αυτοκίνητα σε φιόρδ στη Νορβηγία και να δένει στην άκρη σε μια τσιμεντένια ράμπα. Σκοπεύει πραγματικά αυτό το τέρας να μπει λοξά στο T-άκρο αυτής της μικροσκοπικής ξύλινης προβλήτας;
Το πλήρωμα του σκάφους μας μετακινεί γρήγορα το καταδυτικό σκάφος πιο πίσω στην προβλήτα και έξω από το δρόμο του πορθμείου. Μια χωριανή τρέχει κατά μήκος της προβλήτας ουρλιάζοντας και κουνώντας την. Όχι ότι έχει κάποιο αποτέλεσμα.
Η ψηλή πλευρά του πορθμείου πιάνεται από τον άνεμο, ο καπετάνιος χάνει τον έλεγχο και, όταν τσακίζει, το ένα άκρο του T καταστρέφεται. Το πορθμείο είναι τώρα «δεμένο». οι επιβάτες ξεχύνονται στη στεριά. Φεύγουμε για τη δεύτερη κατάδυσή μας πριν αναχωρήσει το encore της παρακολούθησης.
ΠΙΣΩ ΣΤΟ θέρετρο, Ο καπετάνιος του σκάφους μας δείχνει πώς πρέπει να γίνει, χειρίζεται επιδέξια το σκάφος ενάντια σε έναν δυνατό χερσαίο άνεμο για να φιλήσει απαλά την προβλήτα του κέντρου κατάδυσης καθώς τα σχοινιά είναι δεμένα.
Μετά από ένα πρωινό ταξίδι με δύο τανκς και μεσημεριανό γεύμα, κατευθυνόμαστε στο πίσω μέρος του νησιού Birie. Εδώ το Papua Paradise έχει μια δεύτερη προβλήτα για εργασία, όπου προσγειώνονται οι προμήθειες, ανεφοδιάζονται βάρκες και αντλούνται κύλινδροι. Κρατά το hubbub μακριά από το κατάλυμα στο μπροστινό μέρος.
Το πίσω μέρος του Birie βλέπει στο πολύ μεγαλύτερο νησί Batanta και, με άλλα μικρά νησιά, δημιουργεί έναν ήχο.
Οι βροχοπτώσεις από το Batanta τρέχουν στη θάλασσα με σχετικό θρεπτικό συστατικό για να δώσουν ένα ελαφρώς εκβολικό περιβάλλον. Δεν είναι πραγματικά λάσπη κατάδυση, αλλά αρκετά θολή ώστε να είναι εξαιρετικό για μικροσκοπικά πλάσματα.
Το πρώτο βραβείο πηγαίνει σε ένα καβούρι halameda ντυμένο με funkily που προσποιείται ότι είναι ένα κλαδάκι από φύκια. Μια πράσινη αράχνη-καβούρι 2 εκατοστών που έχει χτυπηθεί στο κεφάλι με ένα μεγάλου μεγέθους πράσινο τσεκούρι.
Ο οδηγός μας με καλεί μακριά από ένα κουρελιασμένο νάνο άλογο σε ένα μωβ γοργόνιανο. Μπορώ ήδη να μαντέψω ότι έχει βρει έναν πυγμαίο ιππόκαμπο, ο οποίος αποδεικνύεται ότι είναι μια από τις πιο κοινές σβώλους ποικιλία Bargibant.
Αργότερα στην κατάδυση, ο οδηγός μας επισημαίνει μια μικροσκοπική κίτρινη σταγόνα σε ένα υδροειδές καλυμμένο με κίτρινα χιτωνοφόρα. Η όρασή μου δεν είναι πια 20/20, γι' αυτό παλεύω να ξεχωρίσω τον πυγμαίο ιππόκαμπο του Ποντό χωρίς να κοιτάξω μέσα από τον φακό της φωτογραφικής μηχανής μου, αλλά αυτή η σταγόνα είναι σε τόσο δύσκολη γωνία που δεν μπορώ να το κάνω αυτό χωρίς να διακινδυνεύσω να χτυπήσω τα πάντα γύρω της. Του αποχωρίζομαι και περνάω.
Αυτά τα δύο γεγονότα έχουν μια ακούσια παρενέργεια. Σε μια θυελλώδη μέρα που μπορούμε να βουτήξουμε μόνο στα προστατευμένα νερά πίσω από το νησί, ο καταδυτικός οδηγός μας ρωτά ποιο θέμα μακροεντολής θα θέλαμε περισσότερο να μας βρει. Αναφέρει ότι δεν έχει ψάξει για ιππόκαμπους γιατί δεν με ενδιαφέρουν!
Η παρεξήγηση διορθώθηκε, οι πυγμαίοι ιππόκαμποι αφθονούν.
ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ Το νησί Birie αντιμετωπίζει το Στενό Dampier. Οι πρωινές καταδύσεις συνήθως κατευθύνονται προς ή κατά μήκος του μπροστινού κήπου για καθαρά νερά, ψάρια και υφάλους και οι απογευματινές καταδύσεις είναι είτε κοντά στον μπροστινό κήπο είτε γύρω από τον πίσω κήπο.
Στην απέναντι πλευρά του στενού βρίσκεται το μακρύ νησί Mansuar, αρκετά μακριά για μια ημερήσια εκδρομή με τρεις βουτιές και ένα γεμάτο γεύμα. Φτάνουμε στο Cape Kri και υπάρχουν ήδη τρία liveaboard, ένα μόλις τελειώνει και δύο ετοιμάζονται να βουτήξουν. Αυτός είναι ένας από τους γνωστούς ιστότοπους στη διαδρομή όλων.
Με ένα ρεύμα που τρέχει κατά μήκος του υφάλου, η κατάδυση εκτελείται ως ολίσθηση. Αυτό το κομμάτι λειτουργεί καλά. Μόνο περιστασιακά παρατηρώ δύτες από άλλα σκάφη μακριά, και είναι σχεδόν εξίσου καλό με το να έχουμε την τοποθεσία για εμάς.
Ωστόσο, δεν είναι μια επιτυχημένη κατάδυση για μένα, καθώς συνειδητοποιώ ότι έχω σφραγίσει το περίβλημα της κάμερας χωρίς να ενεργοποιήσω το κύκλωμα σκανδάλης στροβοσκοπίου. Οι λήψεις φυσικού φωτός δεν αδικούν τα μεγάλα κοπάδια barracuda και jack κατά μήκος της κορυφογραμμής, έτσι αφήνομαι πίσω για να επιπλέω και να απολαμβάνω την κατάδυση – κάτι που κάνει θαύματα για την κατανάλωση αέρα.
Προχωράμε σε μια προβλήτα στο Sawandarek, όπου είναι ακόμα πιο πολυσύχναστο με liveaboards. Ανάμεσα σε ντόνατς ανοίγω το περίβλημά μου και ενεργοποιώ τη σκανδάλη στροβοσκόπιου.
Οι οδηγοί μας έχουν ένα πονηρό σχέδιο και μας δίνουν ένα επιπλέον διάστημα 15 λεπτών στην επιφάνεια, μετά μετακινήστε το σκάφος για να πέσει μακριά από την προβλήτα και κάντε την κατάδυση αντίθετα από όλους τους άλλους.
Τα Sweetlips είναι τόσο όμορφα ψάρια για να τα φωτογραφίσετε και ένα μεγάλο κοπάδι πάνω από ένα κομμάτι λάχανου κοραλλιών είναι πιο συνεργάσιμο. Στην αρχή νομίζω ότι είναι όλα με κορδέλα, και στη συνέχεια παρατηρήστε μια έκδοση με διαγώνια ζώνη κοντά στο μπροστινό μέρος της συσκευασίας.
Είναι ένα οικείο πρότυπο συμπεριφοράς και το θαλάσσιο καταφύγιο Raja Ampat επιτρέπει να μην ψαρεύονται τέτοια κοπάδια.
Καθώς εργαζόμαστε πίσω προς την προβλήτα, μπαλώματα κοραλλιογενών ερειπίων στρώνονται με μεγάλα πλέγματα από χάλυβα και κλαδάκια κοραλλιών προσαρτημένα, μέρος ενός έργου αποκατάστασης υφάλων. Εκτός από απλά πλέγματα, η χαλύβδινη κατασκευή έχει συγκολληθεί σε γιγάντιες χελώνες, ακτίνες μαντάτα και άλλα θαλάσσια πλάσματα.
Σε ένα ξέφωτο ανάμεσα σε αυτό το καλυμμένο με κοράλλια χαλυβουργία, σταματώ σε μια γιγάντια αχιβάδα τόσο μεγάλη που το Χόλιγουντ θα την έκανε να καταπιεί ολόκληρο έναν δύτη ή ακόμα και ένα μικρό άλογο.
Στα ρηχά κάτω από την προβλήτα, περίπου το 90% των ψαριών έχουν μαζευτεί σε ένα μεγάλο άθροισμα, με διάφορα κουφέτα και snapper ανακατεμένα στην προστατευτική μπάλα. Τα υπόλοιπα είναι απλωμένα σε ένα και δύο κάνοντας κανονικά ψαρικά πράγματα.
Όλα τα liveaboards φαίνεται να είναι σε δυτικές διαδρομές. Για μεσημεριανό γεύμα και την τρίτη μας κατάδυση, κατευθυνόμαστε ανατολικά σε μια άλλη προβλήτα στο Yenbuba, και ανακαλύπτουμε την τοποθεσία. Το τέλος της κατάδυσης κάτω από την προβλήτα είναι αξιοσημείωτα παρόμοιο, με μεγάλες ανάμεικτες μπάλες από γλυκό και snapper.
Η διαφορά είναι ο τρόπος με τον οποίο φτάνουμε εκεί, παρασυρόμενοι απαλά κατά μήκος μιας μεγάλης κοραλλιογενούς πλαγιάς με χελώνες, περισσότερα γλυκά και ένα κοπάδι από batfish. Και αυτή είναι η μόνη μέρα που συναντάμε άλλους δύτες.
Περίπου στα μισά του δρόμου απέναντι από το Στενό Dampier βρίσκεται το μικρό νησί Wai, μια σχεδόν κυκλική σταγόνα άμμου και ζούγκλας στη μέση του πουθενά. Είναι αρκετά κοντά στον Παράδεισο της Παπούα που μπορούμε να το κάνουμε ως πρωινό ταξίδι όταν η παλίρροια είναι σωστή. Όταν οι παλίρροιες είναι λάθος, μπορεί να υπάρξουν μεγάλα ρεύματα.
Από τα 20 μέτρα μπορώ να δω τα πτερύγια της προπέλας να σηκώνονται από τον μεγάλο ακτινωτό κινητήρα του P-47. Στα 5 μέτρα πιο βαθιά η πλαγιά ισοπεδώνει λίγο και από κοντά είναι προφανές ότι το ναυάγιο του αεροσκάφους είναι ανάποδα. Είναι τόσο κατάφυτο από κοράλλια που κατά τόπους είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις πού σταματά ο ύφαλος και πού ξεκινά το ναυάγιο.
Η αλλαγή στην κλίση του υφάλου και το ύψος της ουράς σημαίνει ότι υπάρχει χώρος για να κοιτάξετε από κάτω και προς τα πάνω στο πιλοτήριο για να δείτε το κάθισμα του πιλότου, τα πεντάλ του πηδαλίου και τα όργανα.
Το σχέδιο κατάδυσης λειτουργεί όμορφα, με μέγιστο στα 30 μέτρα με μια ήπια ανάβαση κατά μήκος του υφάλου που μετατρέπεται σε κανονική κατάδυση στον ύφαλο.
Είναι σαν δύο βουτιές σε μία, αλλά εκτός από δύο πολύ φιλικές χελώνες, ο ύφαλος δεν είναι τόσο καλός όσο μια άλλη κατάδυση που κάνουμε πιο γύρω από το Wai προς τα δυτικά.
Η κατάρριψη της πτήσης Tubby
Στις 21 Οκτωβρίου 1944, τα επτά μονοκινητήρια μαχητικά βομβαρδιστικά P-47 Thunderbolt της πτήσης Tubby απογειώθηκαν από το νησί Noemfoor για να επιτεθούν στα ιαπωνικά πλοία στο λιμάνι Ambon, περίπου 750 μίλια μακριά και κοντά στο όριο της εμβέλειάς τους.
Έχοντας περάσει περισσότερο από το αναμενόμενο στον στόχο, το αεροσκάφος είχε χαμηλή κατανάλωση καυσίμων επιστρέφοντας στο σπίτι. Η πλοήγηση ήταν περίπλοκη λόγω της κακοκαιρίας και, με το φως της ημέρας να ξεθωριάζει, αποφασίστηκε να φύγουμε κοντά στο νησί Wai.
Ο πιλότος με τα περισσότερα καύσιμα σκαρφάλωσε και πίεσε τον φάρο κινδύνου του και και τα επτά αεροσκάφη έφυγαν με επιτυχία.
Το επόμενο πρωί, μια άλλη πτήση P-47 και ένα ιπτάμενο σκάφος PBY εστάλησαν για τον εντοπισμό και τη διάσωση των πιλότων που καταρρίφθηκαν. Το PBY παρέλαβε δύο που είχαν φτάσει στο νησί και άλλους δύο από τη θάλασσα.
Ένα άλλο PBY κλήθηκε να παραλάβει έναν άλλο πιλότο που εντοπίστηκε στη συνέχεια στο νησί και οι δύο τελευταίοι ανασύρθηκαν από τη θάλασσα αργότερα εκείνη την ημέρα.
Τρία από τα ναυάγια έχουν βρεθεί, ένα σπασμένο στα 2 μέτρα και άλλα στα 28 και 38 μέτρα. Λαμβάνοντας υπόψη την απομακρυσμένη τοποθεσία, μόνο το ναυάγιο στα 28 μέτρα έχει καταδυθεί τώρα.
ΔΥΟ ΜΙΛΙΑ ανατολικά του Wai, ένας λόφος υφάλου υψώνεται σε απόσταση 5 μέτρων από την επιφάνεια για μια τοποθεσία κατάδυσης που ονομάζεται Manta Wai. Δεν είναι μια ασταμάτητα σόου με μαντά - μερικά σύντομες περασμοί στην αρχή ακολουθούνται από μια κανονική κατάδυση στον ύφαλο. Οι ακτίνες επιστρέφουν ξαφνικά καθώς αρχίζουμε να ανεβαίνουμε.
Τώρα υπάρχει καλός λόγος να υπερβείτε τον ονομαστικό χρόνο κατάδυσης των 60 λεπτών. Ο οδηγός μας μάς κάνει να πέσουμε πίσω για λίγα λεπτά, ενώ αυτός παραμένει από πάνω μας με το DSMB.
Πραγματικά ασταμάτητα μαντάτα «στο πρόσωπό σου» έρχονται το επόμενο πρωί στο Manta Dayang, στο όριο των πρωινών ταξιδιών κατάδυσης προς τα δυτικά. Εδώ ένα στενό κανάλι διασχίζεται από μια όχθη και έναν ύφαλο, και η πιθανότητα για ορισμένα επιθετικά ρεύματα, αν δεν υπήρχε χαλαρό νερό.
Παρατάσσουμε κατά μήκος της αμμουδιάς με θέα στον σταθμό καθαρισμού των κοραλλιών και μέσα σε λίγα λεπτά φτάνουν τα μαντάτα.
Πιθανότατα βλέπω λιγότερα από τα περισσότερα γιατί σκόπιμα πηγαίνω στο ένα άκρο. Δεν μπορούμε να πλησιάσουμε πιο κοντά στον σταθμό καθαρισμού, οπότε ελπίζω ότι κάνοντας παρέα στο τέλος τα μαντάτα θα με κολυμπήσουν στο δρόμο προς και από τον καθαρισμό τους.
Η στρατηγική αποδίδει. Τα μαντάτα δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το να πετάω σε απόσταση αγγίγματος πάνω από το κεφάλι μου. Μερικές φορές πλησιάζουν από μπροστά αλλά και από πίσω μου, όπου η πρώτη θέα που βλέπω είναι ευθεία μέσα από τις βραγχιακές σχισμές από πίσω. Είναι από αυτές τις καταδύσεις που χρειάζομαι ένα μάσκα με καθρέφτες οπισθοπορείας.
Μια τέτοια βουτιά θα μπορούσε να κάνει το υπόλοιπο ενός ταξιδιού να φαίνεται αντικλιμακτικό, αλλά όχι στο Papua Paradise, με όλη του την ποικιλία.
Τελειώνω στο Sauyador, μια κούφα από ύφαλο στη μέση ενός καναλιού, μια τοποθεσία όπου το ρεύμα ήταν πολύ ισχυρό, κάτι που χρειαζόταν το σχέδιο Β πριν από μερικές μέρες.
Τώρα η παλίρροια έχει προχωρήσει και έχουμε χαλαρό νερό, με μεγάλα κοπάδια ψαριών από πάνω, καρχαρίες από τοίχο σε τοίχο, διαβολόσκορπιο, σουπιές και βατραχόψαρα.
Η κατάδυση μπορεί να τελείωσε, αλλά ο εντοπισμός ψαριών όχι. Κοιτάζοντας κάτω από το μπαλκόνι της τραπεζαρίας, βλέπω μαύρους καρχαρίες και ακτίνες τσιμπήματος να περιπολούν στα ρηχά νερά κάτω από τα ξυλοπόδαρα.
Άλλοι δύτες ανέφεραν νωρίτερα ότι είδαν ένα σκάμμα από το μπαλκόνι - το έχασα, επειδή ήμουν στην αίθουσα της κάμερας και μπλέκωσα με τη φωτογραφική μηχανή μου εκείνη τη στιγμή.
ΦΑΚΕΛΟΣ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ> εκεί8 Ο John Liddiard πέταξε με την KLM μέσω του Schiphol στην Τζακάρτα και μετά η Batic Air στο Sorong. Η μεταφορά με ταχύπλοο στο Papua Paradise διαρκεί περίπου δύο ώρες.
ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ & ΔΙΑΜΟΝΗ> Papua Paradise Resort
ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ> Τα μέσα Σεπτεμβρίου έως τα μέσα Ιουνίου είναι τα καλύτερα. Τα νερά είναι πιο ήρεμα και ζεστά από τα μέσα Νοεμβρίου έως τα τέλη Απριλίου.
ΥΓΕΙΑ> Επιμελητήριο στο Waisai.
ΧΡΗΜΑΤΑ> Ρουπία Ινδονησίας.
ΤΙΜΕΣ> Κράτηση μέσω Dive Worldwide, μια πλήρης διατροφή 10 διανυκτερεύσεων με πακέτο απεριόριστων καταδύσεων, πτήσεις και μεταφορές κοστίζει από 3990 £. Μπορεί να απαιτείται διανυκτέρευση.
Πληροφορίες επισκεπτών> Ταξίδι στην Ινδονησία
ΑΛΛΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ INDONESIA DIVER SPECIAL – Μάιος 2019
ΑΡΓΙΑ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ
