ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ ΔΥΤΗΣ ΕΙΔΙΚΟΣ
Ο NIGEL MARSH επισκέφτηκε πρόσφατα τα μικροσκοπικά νησιά Γκίλι της Ινδονησίας στα ανοιχτά του Λομπόκ, για να μάθει εάν ήταν κανονική δουλειά για καταδύσεις μετά τους σεισμούς που συγκλόνισαν την περιοχή πέρυσι
Αναπαυόμενη πράσινη χελώνα στο Meno Slope και (ένθεση) μια περιπλάνηση χταπόδι ανεβαίνει σε ένα άλλο.
ΕΧΩ ΚΑΤΑΔΥΣΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΤΟΠΟΘΕΣΙΕΣ φορτωμένος με χελώνες στην Ασία, αλλά δεν είχα δει ποτέ τόσα πολλά φιλικά και χαλαρά χόρτα στην ίδια τοποθεσία. Αυτές οι χελώνες ήταν τόσο χαλαρές με τους δύτες που με αγνόησαν ως
Τράβηξα φωτογραφίες και ο ένας ήταν τόσο κωματώδης που δεν γνώριζε ότι ένα χταπόδι σκαρφάλωνε πάνω από το καβούκι του!
Ήμουν πραγματικά έκπληκτος που είδα τόσες φιλικές χελώνες στα νησιά Γκίλι, ένα μέρος που κατάφερε να με εκπλήξει ξανά και ξανά.
Περιτριγυρισμένο από κοραλλιογενείς υφάλους, γεμάτο με φοίνικες και με λευκές αμμουδιές και καταγάλανα νερά, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί τα νησιά Γκίλι είναι δημοφιλή αργία προορισμός.
Στα ανοιχτά της βορειοδυτικής ακτής του Lombok στην Ινδονησία, τα τρία νησιά – Gili Trawangan, Gili Meno και Gili Air – δελεάζουν δύτες, ψαροντούφες, λάτρεις του ήλιου και πλήθος ταξιδιωτών.
Πράγματι, τόσοι πολλοί backpackers κατεβαίνουν στο Gilis που έχουν αποκτήσει τη φήμη των πάρτι νησιών. Ωστόσο, δέχθηκαν ακόμη χειρότερο πλήγμα στη φήμη τους όταν επλήγησαν από μια σειρά τρομερών σεισμών τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2018.
Οι σεισμοί σκότωσαν περισσότερους από 100 ανθρώπους στην περιοχή Lombok, άφησαν χιλιάδες άστεγους και κατέστρεψαν αμέτρητα κτίρια.
Ενώ ορισμένα από τα θέρετρα υπέστησαν ζημιές, τα περισσότερα στάθηκαν γρήγορα στα πόδια τους και πρόθυμοι να υποδεχτούν πίσω δύτες και άλλους τουρίστες.
Για να το αποδείξει αυτό, το Υπουργείο Τουρισμού της Ινδονησίας κάλεσε εμένα και αρκετούς άλλους δημοσιογράφους να επισκεφτούμε τα νησιά Γκίλι τον Νοέμβριο.
Για να είμαι ειλικρινής, τα νησιά δεν ήταν ποτέ ψηλά στη λίστα με τα μέρη που πρέπει να επισκεφτώ στην Ινδονησία. Η σκέψη πολλών backpackers, χορευτικών πάρτι που ανθούν όλη τη νύχτα και πολυσύχναστων παραλιών απλά δεν ήταν ελκυστική.
Είχα ακούσει επίσης ανάμεικτες αναφορές για τις καταδύσεις, κάποιοι έλεγαν ότι το ψάρεμα με δυναμίτη είχε καταστρέψει τα κοράλλια, ενώ άλλοι ανέφεραν ένα υπέροχο μείγμα τοποθεσιών και εντυπωσιακή θαλάσσια ζωή.
Δέχτηκα λοιπόν την πρόσκληση με κάποιες επιφυλάξεις και μερικές ερωτήσεις που χρειάζονταν απαντήσεις – είχαν ανακάμψει τα νησιά από τους σεισμούς; Κατακλύζονταν από backpackers; Και πώς ήταν πραγματικά η κατάδυση;
ΜΕ ΛΟΜΠΟΚ που βρίσκεται ακριβώς ανατολικά του Μπαλί, οι περισσότεροι επισκέπτες στα νησιά Γκίλι φτάνουν με βάρκα. Η ομάδα μας πήρε την άλλη επιλογή μιας πτήσης από το Μπαλί προς το Mataram (την πρωτεύουσα του Lombok), μετά με το αυτοκίνητο στο βόρειο άκρο του νησιού και, τέλος, ένα γρήγορο ταχύπλοο για το Gili Trawangan.
Φτάνοντας μετά τα μεσάνυχτα, ένιωσα ανακούφιση που δεν άκουσα καμία δυνατή χορευτική μουσική. Ήταν πραγματικά πολύ ήσυχο καθώς κάναμε check στο κατάλυμά μας, το υπέροχο Laguna Gili Beach Resort. Εξαντλημένος μετά από μια κουραστική μέρα ταξιδιού, πήγα κατευθείαν για ύπνο.
Ξυπνώντας νωρίς το επόμενο πρωί, κοίταξα πρώτα γύρω από το καταδυτικό θέρετρο. Μέσα σε έναν όμορφο κήπο, διαθέτει μεγάλα κλιματιζόμενα δωμάτια μπαλινέζικου στιλ, δύο πισίνες, ένα εστιατόριο/μπαρ και ένα καλά εξοπλισμένο και καλά διαμορφωμένο κέντρο καταδύσεων.
Το μόνο πράγμα που χώριζε το θέρετρο από τη λευκή αμμουδιά ήταν ένας δρόμος. Με την πρώτη ματιά, αυτό φαινόταν ένα φτωχό μέρος για να έχεις δρόμο. τότε συνειδητοποίησα ότι η μόνη κίνηση αποτελούνταν από ποδήλατα και άλογα και άμαξες (τοπικά γνωστά ως cidomo). Δεν υπάρχουν θορυβώδη αυτοκίνητα, φορτηγά ή μηχανάκια στα νησιά Γκίλι, που ήταν η πρώτη ευχάριστη έκπληξη.
Περπατώντας πάνω-κάτω στον κεντρικό δρόμο βρήκα πολλά καταδυτικά καταστήματα, καταδυτικά και παραλιακά θέρετρα, τουριστικές εταιρείες και άλλες επιχειρήσεις. Οι περισσότεροι έδειχναν να είναι ανοιχτοί.
Δεν είδα ζημιές από τον σεισμό μέχρι που βγήκα στους πίσω δρόμους, όπου ήταν εμφανή μερικά κτίρια που κατέρρευσαν.
Υπήρχαν επίσης πολλοί τουρίστες. Η παραλία και οι δρόμοι δεν ήταν γεμάτοι, αλλά τα πράγματα φαινόταν να επανέρχονται στο φυσιολογικό.
Σύντομα τακτοποιήσαμε τον εξοπλισμό μας στο κέντρο καταδύσεων και ξεκινήσαμε να εξερευνήσουμε την τοπική βρωμιά. Ενώ ερευνούσα τον οδηγό μου για το Muck Diving, είχα ανακαλύψει ότι υπήρχε μια δημοφιλής τέτοια τοποθεσία στα νησιά Γκίλι που ονομαζόταν Hann's Reef, αλλά κατευθυνόμασταν στη γειτονική ηπειρωτική χώρα για να εξερευνήσουμε τοποθεσίες για τις οποίες δεν είχα ακούσει ποτέ.
Το πρώτο, το Kecinan, παρουσίαζε μια πλαγιά με γκρίζα άμμο διάσπαρτη με γραμμές πρόσδεσης. Κάνοντας ζιγκ-ζαγκ πάνω-κάτω σε βάθη από 9-24 μέτρα, σύντομα ήμασταν ανάμεσα σε μια ποικιλία από γαρίδες, γκόμπι, ξυράφι, ψαρόψαρο, γαρίδες, φουσκωτά ψάρια, blennies και λεοντόψαρα.
Φαινόταν ότι υπήρχαν πολλά γυμνά Shaun the Sheep στα φύκια, αλλά με ενδιέφεραν περισσότερο τα μεγαλύτερα λάσπη.
Και ο οδηγός μας ο Leon παρέδωσε, με τέσσερις βατράχια, μια σουπιά, έναν δακτυλοδράκο, έναν αγκαθωτό ιππόκαμπο και μια σφήκα κοκατού.
Η δεύτερη βουτιά μας ήταν προ των πυλών στο Seahorse Bay. Αυτό πάλι είχε μια γκρίζα αμμώδη πλαγιά, αλλά με πολλά περισσότερα φύκια, θαλάσσια στυλό και ανεμώνες. Ενώ βρήκαμε χέλια με κορδέλα, γυμνόχλια, σμέρνες, λεοντόψαρα, σκορπιόψαρα και γαρίδες, ήταν οι ιππόκαμποι που ήταν το κύριο χαρακτηριστικό. Προσκολλημένοι στα φύκια μετρήσαμε μισή ντουζίνα όμορφους αγκαθωτούς ιππόκαμπους.
ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΒΟΥΤΙΣΑΜΕ τον ύφαλο του σπιτιού του θέρετρου. Αν και προσβάσιμο από την ακτή, με ρεύμα το κάναμε ως βουτιά με σκάφος για να μπορέσουμε να παρασύρουμε τον κεκλιμένο ύφαλο.
Οι ύφαλοι του σπιτιού μπορούν να χτυπηθούν ή να χαθούν, και αυτό ήταν λίγο και από τα δύο. Το μεγαλύτερο μέρος της πλαγιάς ήταν μπάζα από κοράλλια, αλλά υπήρχαν πολλά υγιή μπαλώματα για εξερεύνηση. Επικεντρώνοντας στα μικρά πράγματα, σύντομα βρήκα γαρίδες mantis, γυμνά, χταπόδι, χέλια με κορδέλα και ένα περίτεχνο πιπιόψαρο φάντασμα που κρύβεται σε ένα πουπουλένιο αστέρι.
Το αποκορύφωμα ήταν η πλούσια συλλογή μικρών ψαριών υφάλου - άγγελος, πεταλούδα, φουσκωτό, ρατσίδα, γεράκι, λεοντόψαρο και μια νιφάδα χιονιού.
Ήμασταν έτοιμοι να εξερευνήσουμε μερικούς από τους κοραλλιογενείς υφάλους και το πρώτο ήταν το Deep Turbo, μια σειρά από κοραλλιογενείς κορυφογραμμές από το βόρειο άκρο του Gili Trawangan.
Το να πηδήξουμε για να βρούμε την ορατότητα κοντά στα 30 μέτρα ήταν μια υπέροχη έκπληξη, καθώς δεν ήταν πολύ περισσότερα από 13 μέτρα την πρώτη μας μέρα.
Κατεβήκαμε σε μια υδρορροή γεμάτη χέλια κήπου και μετά κολυμπήσαμε πάνω από μια κορυφογραμμή διακοσμημένη με κοράλλια μαστίγιας, γοργόνιες, μαλακά κοράλλια και σφουγγάρια βαρελιού.
Εντόπισα έναν μεγάλο μαορί καρχαρία και στο βάθος έναν μικρό καρχαρία ύφαλο. Κολυμπώντας από κορυφογραμμή σε κορυφογραμμή είδαμε πολύχρωμα υγιή κοράλλια,
μια μπλε κηλίδες μάσκα ray, έναστρο pufferfish, batfish, snapper, σκίουρος και πολλά ψάρια υφάλου.
Σε μια κορυφογραμμή στηριζόταν μια πράσινη χελώνα. Μας αγνόησε καθώς απομακρυνθήκαμε και ο Leon δεν φαινόταν εντυπωσιασμένος, σε αντίθεση με τους περισσότερους οδηγούς κατάδυσης στην Ασία, που ενθουσιάζονται όταν σας βρίσκουν μια χελώνα.
Χρειάστηκε μια μακρά κολύμβηση στο μέσον του νερού για να επιστρέψουμε στον ύφαλο που περιβάλλει το Gili Trawangan. Καθώς φτάσαμε, η ορατότητα έπεσε στα 9 μέτρα και το υγιές κοράλλι αντικαταστάθηκε από μπάζα.
Αλλά αυτό δεν είχε σημασία, γιατί μπορούσαν να φανούν μια ντουζίνα πράσινες χελώνες. Δεν είναι περίεργο που ο Leon δεν είχε ενδιαφερθεί για ένα μόνο δείγμα! Αυτές οι χελώνες ξεκουράζονταν και καθαρίζονταν και δεν συγκινήθηκαν από την παρουσία μας. Θυμήθηκα να διαβάσω κάπου ότι τα νησιά Γκίλι ισχυρίζονταν ότι ήταν η «πρωτεύουσα των χελωνών του κόσμου». Είχα γελάσει με τον ισχυρισμό, αλλά βλέποντας τόσες χελώνες σε ένα σημείο κατάλαβα το καύχημα.
Η δεύτερη κατάδυσή μας εκείνο το πρωί στο Turtle Heaven εδραίωσε αυτόν τον ισχυρισμό. Αυτός ο κεκλιμένος ύφαλος στο βόρειο άκρο του Gili Meno δεν είχε τα ωραιότερα κοράλλια ή την καλύτερη ορατότητα, αλλά είχε πολλές χελώνες.
Στην αρχή παρασυρθήκαμε κατά μήκος ενός επικλινούς υφάλου καλυμμένου με κοράλλια μανιταριών και στο σπίτι
σε μικρά ψάρια υφάλου. Αλλά φτάνοντας σε μια κορυφογραμμή καλυμμένη με κοραλλιογενή ερείπια και μια ντουζίνα πράσινες χελώνες, σταματήσαμε για 30 λεπτά για λίγο χρόνο με τη χελώνα.
Οι πράσινοι κοιμόντουσαν, έτριβαν την κοιλιά τους και πότε-πότε τρέμανε για την καλύτερη θέση. Μερικοί έβγαζαν το δέρμα τους καθαρό με πιο καθαρό μαλλί και τα κελύφη τους ξύνονταν από φύκια από χειρουργόψαρο.
Μερικοί από αυτούς επέστρεψαν από την ανάσα και σχεδόν θα μας έσπρωχναν από το δρόμο για να πάρουμε τις προνομιακές τοποθεσίες.
Το πιο αστείο πράγμα που είδα ήταν χταπόδι σκαρφαλώνοντας πάνω από το καβούκι μιας χελώνας. Ήταν δύσκολο να πει κανείς αν το χταπόδι έψαχνε να δει τι συνέβαινε ή προσπαθούσε να απομακρύνει τη χελώνα από το σπίτι της.
Σε άλλο σημείο της τοποθεσίας βρήκαμε μια τροφή χελώνα γερακιού που ήταν εξίσου αδιάφορη για τους δύτες, καθώς και ένα περίτεχνο ψαρόψαρο φάντασμα και κοπάδια από μπασκέτες, φουζιλιέρες και σκουμπρί.
Η απογευματινή μας βουτιά, επίσης στο Gili Meno, ήταν πολύ διαφορετική. Ξεκινήσαμε στο Meno Slope στα ρηχά, σε μια πλαγιά με μπάζα βάθους μόλις 4 μέτρων όπου έχει δημιουργηθεί ένας κήπος γλυπτών από τον καλλιτέχνη Jason deCaires Taylor. Με 48 ανθρώπινα αγάλματα σε φυσικό μέγεθος τοποθετημένα σε δύο κύκλους, είναι αρκετά σουρεαλιστικό να κολυμπάς γύρω από τσιμεντένιες ανθρώπινες μορφές διακοσμημένες με φύκια, σφουγγάρια και άλλα θαλάσσια φυτά.
Αυτή η εμπειρία ακολούθησε μια μετατόπιση κατά μήκος του κεκλιμένου υφάλου, βρίσκοντας σκληρά κοράλλια στα ρηχά και πιο πολύχρωμα κοράλλια μαστίγιας, γοργόνες, σφουγγάρια και μαλακά κοράλλια σε βάθη έως 22 μέτρα. Δύο προσιτές χελώνες ήταν το αποκορύφωμα της κατάδυσης.
ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΖΩΗ, ειδικά στην περιοχή που μείναμε, αποδείχθηκε αρκετά συγκρατημένη, χωρίς δυνατή μουσική ή χορευτικά πάρτι. Στην πραγματικότητα ο πιο δυνατός θόρυβος στο νησί ήταν το κάλεσμα για προσευχή του κοντινού τζαμιού. Αυτή η εικόνα του πάρτι-νησί έπαιρνε πραγματικό χτύπημα.
Απολαύσαμε τη νυχτερινή μας ζωή με μια νυχτερινή βουτιά στην αμμώδη πλαγιά του Hann's Reef και στους κοραλλιογενείς κήπους. Ξεκινήσαμε από την άμμο και σύντομα βρήκαμε ένα κέλυφος κώνου στο κυνήγι, πολλά καβούρια, συμπεριλαμβανομένου ενός που έτρωγε ένα άλλο κέλυφος κώνου και πολλές μικρές γαρίδες.
Πηγαίνοντας όχι πιο βαθιά από 15 μέτρα, βρήκαμε επίσης καβούρια με αγκώνες και ερημίτες, πλατύκεφαλα, πέλμα και ένα μικροσκοπικό εύρωστο ψάρι-φάντασμα.
Περιμέναμε να βρούμε μια καλή σειρά από κεφαλόποδα, αλλά μια πολύ φωτεινή πανσέληνος μπορεί να τους έκανε λίγο ντροπαλούς.
Είδαμε ένα μικροσκοπικό καλαμάρι, και ανάμεσα στα κοράλλια κοιμόντουσαν ψάρια, γαρίδες, σμέρνες, ένα περίτεχνο ψάρι-φάντασμα. Με έκπληξη ανακάλυψα επίσης ένα νεαρό ψαράκι με λωρίδες, ένα είδος που είχα δει πριν μόνο στη Raja Ampat.
Η τελευταία μας μέρα κατάδυσης σε αυτό το σύντομο ταξίδι μας πήγε σε μια χαρακτηριστική τοποθεσία, το Shark Point. Η σύντομη κατάδυσή μας ανέφερε καρχαρίες, ψάρια που εκπαιδεύονταν και ένα ναυάγιο, αν και κατά κάποιο τρόπο χάσαμε το ναυάγιο.
Αντ 'αυτού, κάναμε μια θαυμάσια ολίσθηση πάνω από κοραλλιογενείς κεφαλές, κορυφογραμμές και υδρορροές, όπου έμεινα έκπληκτος από τα κοπάδια των σκίουρων και των στρατιωτών, των snapper και των fusiliers.
Υπήρχαν επίσης μια μικρή συμμορία από τρεβαλλί και ένας μεγάλος τόνος. Οι μόνοι καρχαρίες που είδα ήταν δύο καρχαρίες υφάλου με λευκή άκρη, αν και οι οδηγοί υποστήριξαν ότι βλέπονταν συχνά καρχαρίες και ασημένιες άκρες.
Συναντήσαμε επίσης ακτίνες λιμνοθάλασσας με μπλε κηλίδες, batfish, μια ποικιλία από αγγελόψαρα και ένα δεμένο φιδόχελο που αναζητούσε ένα γεύμα. Και μια φορά στα ρηχά συναντήσαμε έναν άλλο μεγάλο πληθυσμό πράσινων και γερακοχελώνων.
Η ΤΕΛΙΚΗ ΜΑΣ ΒΟΥΤΙΑ Μας πήγε σε ένα ναυάγιο, που βρισκόταν στα ανοιχτά του Gili Meno και γνωστό ως Bounty Wreck. Όμως, όπως και στις περισσότερες από τις καταδύσεις μας στο Gilis, κάναμε αρχικά μια ολίσθηση κατά μήκος ενός επικλινούς ύφαλου, που φιλοξενεί έναν υγιή πληθυσμό ψαριών και χελωνών υφάλου. Αρκετά γεράκια τρέφονταν με ερείπια κοραλλιών, και ένα ακόμη έσπασε θαλάσσια άλατα που επέπλεαν στο ρεύμα.
Ένα μεγάλο κοραλλιογενές bommie μας κράτησε απασχολημένους για λίγο, καθώς ήταν καλυμμένο με υπέροχα κοράλλια και σμήνη από δολώματα. Τελικά φτάσαμε στο Bounty Wreck, μια πλωτή πλατφόρμα 30 μέτρων που τώρα στηρίζεται ανάποδα σε βάθη από 8-16 μέτρα, καλυμμένη με κοράλλια και φιλοξενεί ένα πλήθος ψαριών, με ένα μεγάλο κοπάδι τυμπανιστών που φρέζουν γύρω από την πλώρη.
Ήταν ένας πολύ καλός τρόπος για να ολοκληρώσετε τρεις υπέροχες ημέρες καταδύσεων στα νησιά Γκίλι.
Εκείνο το απόγευμα κάναμε μια βόλτα με άλογα και άμαξα στην άλλη άκρη του νησιού και απολαύσαμε κοκτέιλ καθώς βλέπαμε τον ήλιο να δύει πάνω από το Μπαλί.
Τα θέρετρα σε αυτήν την πλευρά φάνηκαν να έχουν υποστεί περισσότερες ζημιές από τον σεισμό, με δύο ακόμη κλειστά για ανακαίνιση.
Τα νησιά Γκίλι με εξέπληξαν πραγματικά. Ήταν όμορφα και ειρηνικά και διέθεταν μια καλή ποικιλία από καταδυτικές τοποθεσίες, εντυπωσιακή θαλάσσια ζωή και έναν από τους πιο φιλικούς πληθυσμούς χελωνών στην Ασία.
Χάρηκα που είχα αποδεχτεί την πρόσκληση και βρήκα αυτό το μικρό πακέτο έκπληξη.
ΦΑΚΕΛΟΣ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ> Πετάξτε από το ΗΒ στο Μπαλί και, στη συνέχεια, πάρτε ένα γρήγορο σκάφος ή συνδυασμό αυτοκινήτου και σκάφους εάν πετάξετε στο Mataram, στο Lombok. Τα σκάφη από το Μπαλί αναχωρούν από το Padang Bai, το Benoa, το Serangan και το Amed και η διέλευση μπορεί να διαρκέσει 90-120 λεπτά ή περισσότερο. Η Garuda και η Lion Air πραγματοποιούν καθημερινές πτήσεις 30 λεπτών μεταξύ Μπαλί και Λομπόκ. Στη συνέχεια, είναι 90 λεπτά με το αυτοκίνητο και ακολουθεί 10 λεπτά με ταχύπλοο μέχρι τα νησιά Γκίλι.
ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ & ΔΙΑΜΟΝΗ> Laguna Gili Beach Resort, lagunagili-beachresort.com
ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ> Όλο το χρόνο, αλλά οι βροχές τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο μπορεί να μειώσουν την ορατότητα. Η θερμοκρασία του νερού κυμαίνεται από 26-29°C.
ΧΡΗΜΑΤΑ> Ρουπία Ινδονησίας.
ΤΙΜΕΣ> Πτήσεις με επιστροφή από το Ηνωμένο Βασίλειο από περίπου 550 £. Διαμονή επτά διανυκτερεύσεων B&B από 250 £ (δύο κοινόχρηστα, τιμές Οκτωβρίου).
Πληροφορίες επισκεπτών> Ταξίδι στην Ινδονησία
ΑΛΛΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ INDONESIA DIVER SPECIAL – Μάιος 2019
Αργία Νέα Ινδονησία
