Η ALI POSTMA και ο σύζυγός της Joey εργάστηκαν στον Καναδά για να τεκμηριώσουν την ποικιλομορφία των καταδύσεων από ακτή σε ακτή – επιλέγει δύο τοποθεσίες που αντιτίθενται για να μας δώσει μια γεύση…
Από τον Βόρειο Ειρηνικό μέχρι την υψηλή Αρκτική μέχρι τον Βόρειο Ατλαντικό, ο Καναδάς είναι μια από τις μεγαλύτερες χώρες στον κόσμο. Όχι μόνο είμαστε μεγάλοι, αλλά σε περισσότερα από 150,000 μίλια έχουμε επίσης τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στον κόσμο και περισσότερες λίμνες γλυκού νερού από οποιοδήποτε άλλο έθνος.
Διαβάστε επίσης: Δύτες του Κεμπέκ βρήκαν 7 ναυάγια – σε 3 μήνες!
Το νερό είναι παντού. Είναι το βουητό ποτάμι που ρέει μέσα από τα λιβάδια, η γαλάζια λίμνη ψηλά στα βουνά, ο κρύος ωκεανός που παρέχει στους ψαράδες αστακό. Το νερό μας ενώνει.
Ο Joey και εγώ έχουμε κάνει αμέτρητες καταδύσεις σε όλο τον κόσμο και θα φαινόταν λογικό ως Καναδοί να είχαμε εξερευνήσει τη δική μας αυλή. Αλλά πριν αποφασίσουμε να το κάνουμε αυτό πριν από μερικά χρόνια, θα μπορούσα πιθανώς να υπολογίζω από το ένα χέρι τα διαφορετικά μέρη που είχαμε βουτήξει στην πατρίδα μας. Είχαμε μόλις ξύσει την επιφάνεια της κατάδυσης στον Καναδά.
Το έργο μας «Canadian Splash» γεννήθηκε από την επιθυμία μας να συνδεθούμε και να ενθαρρύνουμε άλλους δύτες να ζήσουν αυτόν τον υδάτινο κόσμο – ήμασταν στη διαδικασία κατάδυσης και φωτογραφίας κάθε επαρχίας και περιοχής στον Καναδά για να αναδείξουμε την ομορφιά, το θαύμα και την ευθραυστότητα που κρύβονται κάτω από την ίσαλο γραμμή .
Για να προσφέρουμε μια γεύση, διαθέτουμε εδώ μια τοποθεσία θαλασσινού και γλυκού νερού σε δύο επαρχίες.
Όταν εξετάζετε τις δυνατότητες κατάδυσης στο κρύο νερό του Καναδά, από πού ξεκινάτε; Στον Μεγάλο Λευκό Βορρά, με τις τεράστιες εκτάσεις από ανέγγιχτη ερημιά και παγόβουνα; Ή μήπως στον κόλπο του Fundy, όπου μπορείτε να γλιστρήσετε κάτω από την επιφάνεια για να δοκιμάσετε καταδύσεις εν μέσω της υψηλότερης παλίρροιας του κόσμου;
Έλα στην κόλαση ή στο νερό, οι καταδύσεις δεν σταματούν – τουλάχιστον όχι στο Νιού Μπράνσγουικ.
Εκεί που οι περισσότεροι άνθρωποι απέρριπταν την ιδέα της κατάδυσης σε χαμηλή ορατότητα, παλίρροιες και απρόβλεπτα ρεύματα, ο Τζόι και εγώ χαιρετίσαμε τον κόλπο του Φάντι της ανατολικής επαρχίας με ανοιχτές αγκάλες.
Ο κόλπος είναι ένας παγκοσμίου φήμης τουριστικός προορισμός αλλά και μια μοναδική τοποθεσία για καταδύσεις. Όχι παντού κατά μήκος της ακτογραμμής του ουρλιάζει καταδύσεις, αλλά το νησί των ελαφιών κοντά στα σύνορα των ΗΠΑ φιλοξενεί έναν εκπληκτικό υποβρύχιο κόσμο.
Η κατανομή των νησιών στην περιοχή, η συμβολή του ρεύματος και της βαθυμετρίας του πυθμένα της θάλασσας οδήγησαν στη δημιουργία του «Old Sow», της μεγαλύτερης παλιρροϊκής δίνης στο δυτικό ημισφαίριο, που στροβιλίζεται ακριβώς από την άκρη αυτού του νησιού Fundy.
Δεδομένης της αδυσώπητης φύσης μιας παλιρροϊκής δίνης, η κατάδυση εκεί σημαίνει να αγκαλιάζεις ισχυρό ρεύμα και επίσης, φυσικά, να ρυθμίζεις την κατάδυσή σου ακριβώς όπως πρέπει για τα χαλαρά που επιτρέπουν την ασφαλή απόλαυση αυτού του όμορφου μέρους.
Νησί Ελαφιών, Κόλπος Φάντυ
Ένα ρίγος κρύου και σκοτεινού νερού με περιβάλλει καθώς εισπνέω και εκπνέω όπως ο Darth Vader ρυθμιστής.
Ακόμη και με ένα drysuit Στη συνέχεια, η κατάδυση στον κόλπο του Fundy μπορεί να είναι τρομερή ψυχρή οποιαδήποτε εποχή του χρόνου. Δεν είμαι μόνος καθώς μορφάζω όταν ο Ατλαντικός Ωκεανός πλημμυρίζει την κουκούλα μου από νεοπρέν, γιατί και ο Τζόι τσακίζεται από το κρύο.
Είναι περίπου μια ώρα πριν από την παλιρροία. Τα διαταραγμένα νερά του Old Sow έχουν σβήσει, και ξεφουσκώνω το BC μου, νιώθοντας αυτή την αίσθηση τέλειας ελευθερίας καθώς η πίεση από τα στρώματα βαρέων εργαλείων διαλύεται. Ο κόσμος επιβραδύνει. Βλέπω τους πρώτους αιχμηρούς πράσινους αχινούς που σκουπίζουν τον πυθμένα της θάλασσας. Ακολουθούμε τα ίχνη τους πιο βαθιά.
Μπορώ να νιώσω την πίεση του νερού του κτιρίου και ένα απαλό ρεύμα να με απομακρύνει από το σημείο εισόδου μου. Αξιοποιώ στο έπακρο τον υπόλοιπο φωτισμό περιβάλλοντος.
Ο κεκλιμένος βυθός της θάλασσας σταδιακά μετατρέπεται σε βραχώδη τοίχο που προεξέχει από το δάπεδο. Φύκια με έντονο ροζ χρώμα γαρνίρουν κάθε γωνιά, με κάνουν να νιώθω σαν την Scuba Barbie. Βλέπω τη θαλάσσια ζωή παντού, σε κόκκινα, ροζ, πράσινα, πορτοκαλί και κίτρινα λιωμένα μαζί σαν στην παλέτα ενός ζωγράφου.
Αυτός ο τοίχος φιλοξενεί τόσα πολλά μακροπλαστικά που αν δεν ήσασταν αρκετά συνετοί να βάλετε κάτω το δάχτυλό σας, θα ήταν πιθανό να ενοχλήσετε μια ανεμώνη ή ένα γυμνό κλαδί.
Η πανίδα αυτού του λιγότερο γνωστού καναδικού καταδυτικού παραδείσου είναι ένδοξη αλλά δεν προκαλεί έκπληξη. Δύο φορές την ημέρα, δισεκατομμύρια γαλόνια κρύων, πλούσιων σε θρεπτικά συστατικά νερά του Βόρειου Ατλαντικού ξεπλένονται μέσα και έξω από τον κόλπο, φέρνοντας μαζί τους αυτή την ποικιλομορφία ζωής.
Το ρεύμα της Old Sow μας σπρώχνει απαλά, σαν μια οκνηρή βόλτα με το ποτάμι. Καθώς παρασύρουμε βρίσκουμε και φωτογραφίζουμε τη θαλάσσια ζωή με χρώματα και υφές που δύσκολα φαίνονται να ανήκουν σε ένα τόσο ακραίο περιβάλλον.
Πιο πέρα κατά μήκος του τοίχου, νιώθω την παλίρροια να αλλάζει μεθοδικά κατεύθυνση, υποδηλώνοντας το μέσο της κατάδυσής μας. Επαναλαμβάνουμε τη διαδρομή μας, ανεβαίνοντας τον τοίχο του βράχου για να καθαρίσουμε ένα πιο ρηχό τμήμα για μακροκίνηση.
Αυτό είναι συνήθως το καλύτερο μέρος της κατάδυσης, όπου τείνουμε να έχουμε την περισσότερη τύχη να βρίσκουμε αγκαθωτά κοτσάνια - τα αγαπημένα μου φωτογραφικά θέματα. Θα μπορούσα να περάσω μια ολόκληρη βουτιά επικεντρωμένη σε αυτούς τους μικροσκοπικούς τύπους.
Ο Τζόι μου δίνει σήμα, αφού εντόπισε ένα σαθρό ψάρι αγκυροβολημένο από τον δίσκο αναρρόφησής του στον βράχο. Έχω δει κολοκυθάκια σε πολλές βουτιές, αλλά κάθε φορά που βλέπω ένα καινούργιο τσιρίζω μέσα μου ρυθμιστής.
Αυτά τα στριμωγμένα ψαράκια, μερικές φορές λίγο μεγαλύτερα από ένα νύχι, έχουν έναν τρόπο να κολυμπούν τόσο άβολα και αξιολάτρευτα που λιώνουν την καρδιά σας.
Ξοδεύουμε περισσότερο από το μερίδιο του χρόνου μας παίζοντας με τα αγκαθωτά κοτσάνια και το ρεύμα αρχίζει να αυξάνεται. Η δίνη της Old Sow αρχίζει να γυρίζει ξανά. Απολαμβάνω την καλειδοσκοπική θέα του Νησί των Ελαφιών για λίγα λεπτά ακόμα πριν βγω σιγά σιγά στην επιφάνεια…
Brockville, St Lawrence River
Όταν έμαθα να βουτάω στην πατρίδα μου επαρχία του Οντάριο, δεν ήταν λόγω κάποιου ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για κρύες, σκοτεινές λίμνες – ήταν απλώς επειδή μου άρεσε να είμαι κάτω από το νερό.
Έτσι, όταν το ταξίδι μου στο Canadian Splash με έφερε στο σπίτι για το καλοκαίρι, ήμουν ευτυχής να σχεδιάσω ένα ταξίδι στο Οντάριο και στο Brockville, τη χώρα των 1000 νησιών!
Σκαρφαλωμένη στον ποταμό St Lawrence, η πόλη Brockville συχνά παραβλέπεται ως τοποθεσία καταδύσεων σε σύγκριση με την αντίστοιχη Tobermory. Ωστόσο, ως σύνδεσμος μεταξύ των Μεγάλων Λιμνών και του Ατλαντικού Ωκεανού, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο πυθμένας αυτού του θαλάσσιου δρόμου είναι γεμάτος ναυάγια.
Ως μεγάλος λάτρης των καταδύσεων ναυαγίων, ήμουν ενθουσιασμένος να βουτήξω στο Brockville. Αυτό που κάνει την κατάδυση του St Lawrence ελκυστική δεν είναι μόνο το ζεστό νερό και η έλλειψη θερμοκλινών, αλλά και η εύκολη πρόσβαση στα ναυάγια, μερικές φορές από την ακτή.
Την πρώτη μας μέρα κατάδυσης, η ομάδα των δύο φίλων μου (ο Τζόι και ο μπαμπάς μου Αντρέ) και εγώ επιλέξαμε μια βουτιά στην ακτή Rothesay, ξύλινο πλαϊνό τροχό 59μ. Χτίστηκε το 1868, βυθίστηκε μετά από σύγκρουση με ρυμουλκό το 1889.
Προετοιμαστήκαμε για την κατάδυση από το πίσω μέρος του οχήματός μας και κατευθυνθήκαμε προς το νερό για τελικούς ελέγχους πριν ακολουθήσουμε μια υποβρύχια γραμμή που τρέχει προς το πλοίο. Μετά από μήνες κατάδυσης στον ωκεανό, ήταν περίεργο να μην νιώθω την πικρή αλμύρα της θάλασσας να μου γαργαλάει τη γλώσσα. Αυτό ήταν ένα περιβάλλον με θαύμα γλυκού νερού.
Περνώντας τα πτερύγια μέσα από τα χόρτα ρηχά, παρακολούθησα τους επεμβατικούς γκόμπι να περνούν θέλοντας και μη στην άμμο. Επίσης, κράτησα τα μάτια μου ανοιχτά για μεγαλύτερα αρπακτικά όπως η τούρνα, που είναι γνωστό ότι κρύβονται στη ζωή των φυτών.
Ήταν περίπου 15 λεπτά πριν είδα την πρύμνη του Rothesay υλοποιούνται από το σκοτάδι. Μια ματιά στο παλιό ξύλινο ποταμόπλοιο έδειξε ότι ο χρόνος και το νερό δεν το είχαν καλοδεχτεί. Αυτό και η κατεδάφιση εκπαίδευση από το Βασιλικό Στρατιωτικό Κολλέγιο στο Κίνγκστον είχε κάνει έναν αριθμό για τη δομή του.
Όμως, παρά τις συντριβές στις οποίες η Rothesay είχε μείνει, κοιτάζοντας προσεκτικά μπορούσα να αναγνωρίσω το σχήμα του και μέρος του τροχού του κουπί. Κάναμε κύκλους στο ναυάγιο, αναζητώντας ενδιαφέροντα πλάσματα.
Τα σφουγγάρια του γλυκού νερού, τα μύδια, τα σαλιγκάρια και το walleye ήταν από τα υδρόβια άγρια ζώα που απολαμβάναμε στην ύπαιθρο, αλλά πιο άπιαστα ψάρια όπως η πέρκα ήταν πιο δύσκολο να εντοπιστούν. Περάσαμε πτερύγια πάνω και κάτω από σωρούς ξύλινων σανίδων και μεταλλικών εξαρτημάτων αρματωσιάς, υπενθυμίσεις του Rothesay στην ακμή του.
Για την επόμενη μέρα είχαμε μολύβι στο Conestoga, αρχικά ένα ατμοπλοϊκό επιβατικό/πακέτο ξυλείας 77 μέτρων.
Χτίστηκε το 1878, βυθίστηκε το 1922 αφού έπιασε φωτιά ενώ διέσχιζε την κλειδαριά ανάντη. Εν μέσω φόβου ότι θα κάψει την κλειδαριά, την ξεπέρασαν στο ποτάμι και προσγειώθηκε στα ρηχά, όπου το ναυάγιο παραμένει σήμερα σε απόσταση μόλις 9 μέτρων.
Ήμουν λίγο ανήσυχος λόγω του ρεύματος που μπορούσε να δει κανείς να στροβιλίζεται γύρω από τη σκουριασμένη μηχανή, η οποία βρίσκεται πάνω από την ίσαλο γραμμή ακριβώς στην ανοικτή θάλασσα. Θα μπορούσα να τραβήξω συναρπαστικές εικόνες ενώ παλεύω με τη ροή του ποταμού;
Απομακρυνθήκαμε από την ακτογραμμή, αδειάσαμε τα BC μας και πέσαμε στην κοίτη του ποταμού, όπου μια πλάκα παρέχει προσεκτικά πληροφορίες για το σκάφος. Όσο πιο μακριά κολυμπούσαμε από την ακτή, τόσο περισσότερο ανέβαινε το ρεύμα.
Όταν ο Connie ήταν στο στόχαστρό μας, σηκώσαμε από το κάτω μέρος, οδηγώντας το ρεύμα στην πλευρά του λιμανιού. Περάσαμε με σφυρίγματα από τις σανίδες του καταστρώματος και την ξύλινη δομή της γάστρας μαζί με ένα φευγαλέο ψάρι ή δύο και, πολύ γρήγορα, φτάσαμε στην πρύμνη.
Μια μεγάλη ομάδα από λουλούδια ήταν παρέα στα αμμώδη ρηχά και, καθώς τους έβλεπα να κολυμπούν αντίθετα στο ρεύμα, ένας γκρινιάρης λούτσος έτρεξε από το πουθενά. Έτρεξε να σκοτώσει, το βλέμμα σκορπίστηκε γρήγορα – πολύ γρήγορα.
Κοίταξα τους φίλους μου και έπρεπε να χαζέψω τα φιλαράκια μου ρυθμιστής – Καλύτερη τύχη να βρείτε το μεσημεριανό γεύμα αλλού, κύριε Pike.
Μετά από αυτό Blue Planet παράπλευρη εμφάνιση, επέστρεψα την προσοχή μου στο πίσω μέρος του Conestoga, όπου ο τεράστιος τετράπτερος έλικας ήταν ένα θέαμα για τα πονεμένα μάτια.
Ήταν μακράν το πιο ενδιαφέρον μέρος του πλοίου, οπότε επιδίδωσα μερικά opps ενώ οι φίλοι μου τρυπούσαν γύρω.
Κατά μήκος της δεξιάς πλευράς του ναυαγίου βρήκαμε μια μακριά μεταλλική αλυσίδα τοποθετημένη για να βοηθήσει τους δύτες να τραβήξουν τον εαυτό τους ενάντια στο ρεύμα και να εξερευνήσουν το σκάφος για δεύτερη και τρίτη φορά. Χέρι με χέρι, γύρισα το δικό μου μάσκα στη ροή και έφτασα στο δρόμο μου προς τα πάνω – μια αργή, εξαντλητική διαδικασία.
Πίσω στην πλώρη πήγαμε για τον δεύτερο γύρο, αυτή τη φορά πέφτοντας μέσα στο Connie. Η εσωτερική γάστρα προσέφερε προστασία από το ρεύμα και διευκόλυνε πολύ τη φωτογραφία και τη μετακίνηση.
Εντόπισα τεράστιες αλυσίδες και ένα μεγάλο ανεμόφυλλο στη γάστρα, αλλά, περνώντας μέσα από τα βουλωμένα από μύδια ζέβρα ρηχά, είδα επίσης τους τεράστιους λέβητες, τα βαρούλκα, τον κινητήρα, τα εξαρτήματα του καταστρώματος και άλλα διάφορα τεχνουργήματα.
Το 1863-vintage Ρόμπερτ Γκάσκιν ήταν ο τελευταίος σταθμός στην καταδυτική μας περιπέτεια στο Brockville. Μετά από επανειλημμένες βυθίσεις και διασώσεις, η τελική της μοίρα ήρθε το 1889.
Μπήκαμε σε μια τοπική ναύλωση σκαφών αυτή τη φορά, επειδή το ναυάγιο βρίσκεται ελαφρώς μακριά από δύτες στην ξηρά. Μετά από πολλές καταδύσεις στην περιοχή, είχαμε τη ρουτίνα κατάδυσης σε μπλουζάκι και δεν μας πήρε πολύ χρόνο για να προετοιμαστούμε για την κατάδυση.
Μπήκαμε στο νερό και φροντίσαμε να πιάσουμε την άγκυρα. Κατεβήκαμε, παλεύοντας με ισχυρό επιφανειακό ρεύμα που μειώθηκε στο βάθος.
Ακουμπώντας στα 18 μέτρα, ρίξαμε την πρώτη μας ματιά στην ξύλινη φορτηγίδα. Ακουμπισμένο σε σταθερό πάτο, το ναυάγιο είχε μήκος περίπου 35 μέτρα και το κύτος πολύ πιο άθικτο από το Rothesayήταν.
Παρασυρθήκαμε πάνω από το κατάστρωμα και μπορούσαμε να δούμε το γραφικό ξύλινο κιγκλίδωμα και τα μεγάλα ξύλα που αποτελούν το πλαίσιο. Λατρεύω τα ναυάγια των καταδύσεων, αλλά το Γκόσκιν ήταν ένα απόκοσμο θέαμα με φόντο το απόκοσμο πράσινο φόντο του γλυκού νερού. Προς την πρύμνη, η κατάστασή του φαινόταν να επιδεινώνεται σημαντικά, και εξεπλάγην πόσο λίγα ψάρια μπορούσαν να δουν.
Τα δύο προηγούμενα ναυάγια ήταν μαγνήτες ψαριών – οι ουρές και τα λέπια φαινόταν να κυματίζουν παντού.
Πίσω στην πλώρη, μακράν το πιο εντυπωσιακό μέρος αυτού του ναυαγίου, ελέγξαμε μια μεγάλη τρύπα στο κύτος και μια σκουριασμένη άγκυρα. Σε αντίθεση με τα άλλα ρηχά ναυάγια, ο χρόνος μας στα Γκόσκιν είχε περάσει πολύ πιο γρήγορα από ό,τι περιμέναμε. Πριν το καταλάβω, ήρθε η ώρα να ανέβω.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ – ΝΗΣΟΣ ΕΛΑΦΩΝ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ: Το Deer Island είναι προσβάσιμο με φέρι κάθε μισή ώρα στο L'Etete, κοντά στο St George. Το πλησιέστερο αεροδρόμιο είναι στο St John, σε απόσταση περίπου 45 λεπτών οδικώς, και η ενοικίαση αυτοκινήτου είναι απαραίτητη, επειδή δεν υπάρχει δημόσια συγκοινωνία προς το νησί Deer.
ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ: Δεν υπάρχουν κέντρα καταδύσεων στο νησί - το πλησιέστερο είναι το Dive Shack στο St John, οπότε ίσως χρειαστεί να εφοδιαστείτε με τανκς. Θα χρειαστείτε επίσης τοπικές συμβουλές για παλιρροϊκές κινήσεις.
ΔΙΑΜΟΝΗ: Επιλογή μικρών B&B ή κάμπινγκ στο νησί.
ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ: Ολο το χρόνο.
ΤΙΜΕΣ: Πτήσεις μετ' επιστροφής μέσω Τορόντο ή Μόντρεαλ από περίπου 520 £. Η ενοικίαση αυτοκινήτου για μια εβδομάδα κοστίζει περίπου 200 £. Η ενοικίαση δεξαμενής από το Dive Shack κοστίζει περίπου 15 $ Καναδά την ημέρα ή 20 $ για το Σαββατοκύριακο.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ: Εξερευνήστε NB
FACTFILE – ΜΠΡΟΚΒΙΛ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ: Πετάξτε από το Ηνωμένο Βασίλειο προς Μόντρεαλ, Οτάβα ή Τορόντο. Νοικιάστε ένα όχημα στο αεροδρόμιο και οδηγήστε στο Brockville – οι πολλές ευκαιρίες για καταδύσεις στην ξηρά απαιτούν προσωπική μεταφορά.
ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ: Abucs Scuba
ΔΙΑΜΟΝΗ: Ξενοδοχεία, B&B και κάμπινγκ – τα Super 8 Brockville, KOA Mallorytown, Happy Green Acres και Lucky Loon Campground είναι γνωστά ως φιλικά για καταδύσεις.
ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ: Η άνοιξη ή τα τέλη του φθινοπώρου προσφέρουν ιδανική ορατότητα, τις καλοκαιρινές κορυφαίες θερμοκρασίες του νερού.
ΤΙΜΕΣ: Πτήσεις μετ' επιστροφής προς Τορόντο από 280 £, ενοικίαση αυτοκινήτου την εβδομάδα 200 £. Πολλά καλά σημαδεμένα σημεία καταδύσεων στην ξηρά στο Brockville και το Prescott είναι ελεύθερα για κατάδυση. Πάρκο Centeen, ένα υποβρύχιο μουσείο γλυπτικής, κοστίζει 10 δολάρια. Η ενοικίαση δεξαμενής ξεκινά από 16 $. Δύο καταδύσεις σε ένα ναυλωμένο σκάφος κοστίζουν περίπου $90.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ: Προορισμός στο Οντάριο
Επίσης στο Divernet: Καταδύσεις στο Newfoundland στο καταπληκτικό Bell Island, Wreck-diving the Bell way, Σετ καταδύσεων σε κλουβί λευκού καρχαρία για τη Νέα Σκωτία, Καναδάς: MPA σημαίνει αυτό που λένε
