Οι ευάλωτες ακτίνες τσιμπήματος συνήθως βρίσκουν τα ρηχά νερά πιο ασφαλή από τα βάθη, αλλά κατά τη διάρκεια της πολύ χαμηλής παλίρροιας ή σε πολύ υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες νερού μετατοπίζονται σε βαθύτερες λιμνοθάλασσες - παρόλο που θέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο από τους αρπακτικούς καρχαρίες.
Αυτό είναι το πιο πρόσφατο εύρημα από επιστήμονες από το Ερευνητικό Κέντρο D'Arros του Ίδρυμα Save Our Seas (SOSF), που εργάζεται στο νησί D'Arros και στο St Joseph Atoll στις Σεϋχέλλες παράλληλα με το Νοτιοαφρικανικό Ινστιτούτο Υδάτινης Βιοποικιλότητας.
Τρία είδη – ακτίνες τσιμπήματος αγελάδας και ακτίνες μαγγροβίων και χοιροειδών – κατοικούν στην Ατόλη του Αγίου Ιωσήφ όλο το χρόνο και είναι μια σημαντική περιοχή φυτωρίου για αυτούς.
Χρήσιμο για τους ερευνητές, η ατόλη αποτελείται από δύο βασικούς τύπους οικοτόπων: ρηχό αδιάκοπο επίπεδο ύφαλο, με διάσπαρτα στρώματα θαλάσσιου χόρτου που μερικές φορές εκτίθενται στον αέρα και μια βαθύτερη κλειστή λιμνοθάλασσα.
Η ομάδα χρησιμοποίησε παθητική ακουστική τηλεμετρία για να παρακολουθήσει 20 ακτίνες από καθένα από τα τρία είδη για ένα μέσο όρο ενός έτους, καταγράφοντας ταυτόχρονα περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως οι παλίρροιες και οι θερμοκρασίες. Οι ακτίνες επισημάνθηκαν με ακουστικούς πομπούς και 40 υποβρύχιοι σταθμοί παρακολούθησης απλωμένοι στο επίπεδο του υφάλου και στη λιμνοθάλασσα μπόρεσαν να συλλάβουν τους μοναδικούς ηχητικούς παλμούς που εκπέμπονταν από τον καθένα.
Εκτεθειμένοι σε αρπακτικά
Πιασμένοι ανάμεσα στον διάβολο της παλίρροιας ή των ακραίων θερμοκρασιών και στο βαθύ μπλε της θάλασσας, οι ακτίνες βρήκαν προτιμότερες τις πιο σταθερές συνθήκες στο βάθος, ακόμα κι αν ήταν πιο εκτεθειμένες σε αρπακτικά εκεί.
Οι ερευνητές λένε ότι ο προτιμώμενος βιότοπός τους είναι πιθανό να συνεχίσει να αλλάζει καθώς τέτοιες ακραίες καταστάσεις γίνονται πιο συνηθισμένες με την κλιματική αλλαγή.
Ωστόσο, η μελέτη τους αναφέρει ότι οι ύφαλοι D'Arros Island και St Joseph Atoll, μια θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή (MPA) τα τελευταία δύο χρόνια, δείχνουν σημάδια ανάκαμψης μετά τη σοβαρή λεύκανση των κοραλλιών που έχει επηρεάσει τον δυτικό Ινδικό Ωκεανό.
«Οι ακτίνες τσιμπήματος είναι πραγματικά σημαντικές για τη διατήρηση της υγείας των ωκεανών, ειδικά σε τροπικά μέρη όπως οι Σεϋχέλλες», λέει η επικεφαλής του προγράμματος SOSF Chantel Elston, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Αυτή η έρευνα βοηθά να παρουσιαστούν περαιτέρω στοιχεία ότι η απομονωμένη Ατόλη του St Joseph παρέχει κατάλληλο βιότοπο για απειλούμενες ακτίνες τσιμπήματος και ότι η πρόσφατα ανακοινωθείσα MPA θα έχει πραγματικά οφέλη διατήρησης».
«Όταν γνωρίζετε ποιοι είναι οι βιότοποι προτεραιότητας για τα ευάλωτα είδη και πώς και πότε μετακινούνται, μπορούν να αναπτυχθούν σχέδια διαχείρισης για τη διατήρησή τους», προσθέτει η Πρέσβειρα της SOSF στις Σεϋχέλλες, Helena Sims.
«Και όσον αφορά τη διαχείριση των πλοίων, οι Σεϋχελλοί είναι μπροστά από το παιχνίδι. Αυτή η τελευταία παρτίδα χαρακτηρισμών MPA σημαίνει ότι το 30% των υδάτων των Σεϋχελλών προστατεύεται τώρα – 10 χρόνια πριν από τον διεθνή στόχο».
Η μελέτη ακτίνων τσιμπήματος δημοσιεύεται στο περιοδικό Σύνορα στη θαλάσσια επιστήμη.
Σχετική ιστορία για Divernet πρόσφατα: Το Sting Rays μπορεί να κάνει αθροίσματα
