Το Truk classic ενημερώθηκε + 3 βιβλία για τη θαλάσσια ζωή

Dive Truk Lagoon: Τα ιαπωνικά ναυάγια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στον Ειρηνικό, του Rod Macdonald 

Οι συγγραφείς βιβλίων με στοιχεία είναι όμηροι του τι συμβαίνει μετά τη δέσμευση της δουλειάς τους αποτύπωμα, όπως γνωρίζει ο βαρύτερος από τους συγγραφείς καταδύσεων ναυαγίου, ο Rod Macdonald.

«Μόλις είχε την πρώτη έκδοση του Dive Truk Lagoon δημοσιεύθηκε το 2014 από ό,τι υπήρχαν μερικά παραδείγματα σημαντικής κατάρρευσης τμημάτων πολλών από τα μεγάλα ναυάγια», εξηγεί.

«Η όμορφη πρώην γραμμή Ρίο ντε Τζανέιρο Μάρου, ένα από τα πιο διάσημα ναυάγια του Chuuk, βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του. Η ανωδομή και η καπνοδόχος του ήταν σε μεγάλο βαθμό παρθένα τα χρόνια που το βούτηξα μέχρι το 2013 – αλλά σχεδόν μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο, η ανωδομή και η καπνοδόχος χάλασαν και άρχισαν την αδυσώπητη κατάρρευση τους προς τον βυθό.

«Το ατμοσφαιρικό ναυάγιο του επιταγμένου επιβατικού φορτηγού πλοίου Fujikawa Maru κάθεται όρθια σε περίπου 35 μέτρα. Είναι ένα μεγάλο πλοίο, τόσο που η υπερκατασκευή και η καπνοδόχος της είχαν ανέβει (από τον πόλεμο) σε μόλις 10 μέτρα μακριά από την επιφάνεια. Μπορείτε συνήθως να δείτε τα πάνω έργα της από ψηλά στο σκάφος κατάδυσής σας. 

«Δυστυχώς, λίγο μετά τη δημοσίευση της πρώτης έκδοσης, η υπερκατασκευή της καπνοδόχου και της άνω γέφυρας κατέρρευσε». 

Στη συνέχεια, υπάρχουν οι νέες ανακαλύψεις. Το 2018, το ναυάγιο ενός ρυμουλκού του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Ναυτικού 300 τόνων εντοπίστηκε στα ανοιχτά του νησιού Weno από το Truk Stop Dive Centre. Αν και είναι γνωστό ότι κατασκευάστηκε από την Kawasaki στο Κόμπε, η ταυτότητά της δεν έχει ακόμη εξακριβωθεί και δεν υπάρχουν γνωστές φωτογραφίες του αρχείου.

Macdonald's Dive Truk Lagoon είναι ήδη ο βασικός οδηγός για δύτες που κατευθύνονται στη Μικρονησία για να γνωρίσουν την αναμφισβήτητα τη μεγαλύτερη τοποθεσία ναυαγίου του πλανήτη. Η σημασία αυτής της δεύτερης έκδοσης εννέα χρόνια μετά είναι ο βαθμός στον οποίο έχει επεκταθεί – είναι σχεδόν 40% μεγαλύτερη τώρα – και ο τρόπος με τον οποίο καλύπτει ορισμένα σημαντικά κενά. 

Ξεκινά παρέχοντας ισχυρό υπόβαθρο για την άγρια ​​Επιχείρηση Hailstone, που ξεκίνησε από τις Συμμαχικές δυνάμεις τον Φεβρουάριο του 1944 για να αφήσει 45 ιαπωνικά πλοία ναυαγισμένα στη λιμνοθάλασσα Truk. Δύο από αυτά ήταν αντιτορπιλικά, το ένα υποβρύχιο, αλλά τα περισσότερα ήταν πλοία μεταφοράς και επέζησαν εντυπωσιακά άθικτα με τα φορτία τους με τανκς, φορτηγά, αεροσκάφη, οπλισμό και πυρομαχικά.

Η πρώτη έκδοση περιείχε 38 μίνι κεφάλαια στα καταδυόμενα ναυάγια, με άφθονο υπόβαθρο και σχόλια κατάδυσης, καθώς και μια συλλογή των κύριων ναυαγίων αεροσκαφών και το πακέτο ζωντάνεψε από τους υπέροχους πίνακες του Macdonald's ολόκληρων ναυαγίων. ο επί χρόνια συνεργάτης Rob Ward. 

Δεν είχαν απεικονιστεί όλα τα ναυάγια προηγουμένως από τον Ward, αλλά τώρα τα περισσότερα έχουν εικονογραφηθεί - συμπεριλαμβανομένου αυτού του ρυμουλκού διάσωσης στόλου που ανακαλύφθηκε πρόσφατα. «Η ταυτότητά του αναμφίβολα θα αποκαλυφθεί κάποια στιγμή – αν και μου αρέσει πολύ που η θάλασσα κρατά μερικά από τα μυστικά της», λέει ο Macdonald. 

Ναυάγια όπως το Hanakawa Maru, Hoyo Maru και Κικουκάουα Μάρου απεικονίζονται τώρα, και η επιδείνωση σε αυτά όπως το Ρίο ντε Τζανέιρο Μάρου και Fujikawa Maru αναγνωρίζεται τόσο στις απεικονίσεις όσο και στις περιγραφές κατάδυσης.

Το μόνο μειονέκτημα σε Dive Truk Lagoon Για μένα ήταν πάντα η μπλε διάθεση πολλών από τις φωτογραφίες, μια διάθεση που έφτιαχνε τόσο από το εξώφυλλο αυτής της δεύτερης έκδοσης όσο και από την πρώτη.

Για να είμαστε δίκαιοι, ωστόσο, ο στόχος φαίνεται να ήταν να καταγράψουμε ευρυγώνιες λήψεις που θα έδιναν την κλίμακα των ναυαγίων του Truk, αντί να προσθέσουν στις πολλές εικόνες των οργάνων του μηχανοστασίου και του αερίου-μάσκες έχει ήδη συνδεθεί με τον προορισμό.

Ο εκδότης Whittles δικαιολογημένα ισχυρίζεται ότι το βιβλίο είναι ο πιο ολοκληρωμένος οδηγός για την κατάδυση των ναυαγίων Truk που έχει δημιουργηθεί ακόμα. Η τιμή αυξάνεται κατά ένα πέντε σε 35 £ - επίσης περισσότερο από δίκαιη, λαμβάνοντας υπόψη τον πληθωρισμό και την τεράστια ποσότητα πρόσθετου υλικού. Τώρα έχετε 45 από αυτές τις εικόνες Ward και τρεις χάρτες, μαζί με 160 φωτογραφίες (90 έγχρωμες). 

Αυτό είναι ένα απαραίτητο πακέτο για τους Truk’ers και θα κυκλοφορήσει αυτόν τον Σεπτέμβριο.

Whittles Publishing, ISBN 9781849955416
Χαρτόδετο, 394 σελ., 24 x 17 εκ., 35 £

The Killer Whale Journals: Our Love and Fear of Orcas, της Hanne Strager

The Killer Whale Journals είναι απαραίτητο ανάγνωσμα για κάθε δύτη ή ψαροντούφεκο που έχει συναντήσει ποτέ ή έχει ονειρευτεί να συναντήσει όρκες στην άγρια ​​φύση. Είναι μια συλλογή από δοκίμια που συγκεντρώθηκαν προσεκτικά από τον Δανό ερευνητή για τις φάλαινες Strager, πρώην διευθυντή εκθέσεων στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της χώρας και επί του παρόντος απασχολημένος με τη δημιουργία ενός νέου μουσείου στη Νορβηγία που ονομάζεται The Whale. 

Οι τεκμηριωμένες παρατηρήσεις της, ξεκινώντας από τα δύσκολα πρώτα στάδια της σταδιοδρομίας της στα ψυχρά σύνορα της θαλάσσιας βιολογίας, μοιράζονται μια πληθώρα γνώσεων για το πώς αναπτύσσονται, αλληλεπιδρούν και συμπεριφέρονται οι φάλαινες δολοφόνοι, αλλά κυρίως πώς αντιμετωπίζονται από τους ανθρώπους με την πάροδο του χρόνου – με ευλάβεια. περιφρόνηση και οτιδήποτε ενδιάμεσο. 

Οι επιστήμονες συνήθως επιμένουν να χρησιμοποιούν τον όρο «φάλαινα δολοφόνος», ενώ οι οικολόγοι προτιμούν τη λιγότερο απειλητική «όρκα». Είναι μπερδεμένο, ειδικά καθώς είναι ένας τύπος δελφινιού, και παρόλο που η Strager χρησιμοποιεί και τους δύο όρους ακόμη και στο εξώφυλλο του βιβλίου της, ήλπιζα ότι θα μπορούσε να δώσει την οριστική απάντηση.

Όχι πραγματικά: «Τους αποκαλώ φάλαινες δολοφόνους και ζητώ συγγνώμη αν αυτό είναι προσβλητικό», γράφει. «Το κάνω εν μέρει από συνήθεια (έτσι τους αποκάλεσε η επιστημονική κοινότητα με την οποία σπούδασα αρχικά) και εν μέρει επειδή το επιστημονικό τους όνομα, Orcinus orca, για μένα δεν είναι πολύ καλύτερο – σημαίνει «ο δαίμονας από τον κάτω κόσμο», όπως γνώριζε καλά ο Carl Linnaeus όταν τους βάφτισε». Υποθέτω ότι θα συνεχίσω να χρησιμοποιώ και τα δύο.

Αυτά τα κητώδη είναι έξυπνα, μακρόβια και εμφανίζουν ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς, όπως αναφέρεται στο Divernet πρόσφατα με νέα έρευνα για το πώς μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες δέστε τους γιους τους στην ποδιά-κορδόνια τους. Από την πρώτη έξοδο του Strager ως εθελοντής φοιτητής, κάνοντας το μαγείρεμα σε μια αποστολή στα νησιά Lofoten της Νορβηγίας, αποκτούμε πολλές γνώσεις για τη ζωή τους μέσα από ανέκδοτα και αποκαλυπτικές συνεντεύξεις.

Ενώ οι φάλαινες δολοφόνοι κυνηγήθηκαν βάναυσα, δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου τις ενότητες που αφορούσαν εκείνες που έγιναν φίλοι και σεβάστηκαν από ορισμένες κοινότητες φαλαινοθηρών. Στην Αυστραλία οι όρκες οδηγούσαν τους φαλαινοθήρες στους καμπούρες και, αφού τα μεγαλύτερα κητώδη είχαν καμάκι, έμπαιναν για να διεκδικήσουν τη νόστιμη ανταμοιβή τους – τη γλώσσα και τα χείλη της φάλαινας. Μερικοί φαλαινοθήρες πίστευαν ακόμη και ότι οι σύμμαχοί τους θα τους προστάτευαν από τους καρχαρίες.

Υπάρχει μια πολύ συγκινητική ενότητα για μια φάλαινα δολοφόνο που ονομάζεται Old Tom of Twofold Bay στην Αυστραλία, η οποία τελικά πέρασε το 1930 στη θλίψη που εξαπλώθηκε σε εθνικό επίπεδο.

Ο Strager επισημαίνει επίσης ότι χρειάστηκε η φρίκη της αιχμαλωσίας της όρκας από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 έως σήμερα για να αλλάξει η κοινή αντίληψη γι' αυτές ως αδίστακτους δολοφόνους. Μετατροπή φάλαινες δολοφόνων σε διασκεδαστές δεν έχει βγει καλά.

Το βιβλίο περιλαμβάνει ποικίλες εμπειρίες, που συχνά αφορούν αυτόχθονες ανθρώπους, από τις φυλές των Πρώτων Εθνών στον Ειρηνικό Καναδά που ταυτίζονται με τις φάλαινες δολοφόνους μέσω των σύγχρονων κυνηγών όρκας στην ανατολική Γροιλανδία έως τις «φυλακές φαλαινών» της απομακρυσμένης Καμτσάτκα στη Ρωσία.

Καλύπτει τα πάντα, από τη δίωξη των φαλαινών δολοφόνων στην Ισλανδία της δεκαετίας του 1950 μέχρι το πώς θεωρούνταν ότι βοηθούσαν τις αλιευτικές κοινότητες στη Νορβηγία, το εκκρεμές που ταλαντεύεται ατελείωτα μεταξύ της ανθρώπινης σκληρότητας ή της απερίσκεπτης συμπεριφοράς και σχεδόν υπερβολική αφοσίωση στο είδος. Ο Strager γράφει θαυμάσια, με επιδέξιο δημοσιογραφικό ύφος, καθιστώντας αυτό ένα από τα πιο ευανάγνωστα βιβλία του 2023 που σχετίζονται με τις καταδύσεις.

Υπάρχει επίσης ένα μικρό τμήμα 15 φωτογραφιών του Paul Nicklen, ο οποίος συνεισφέρει στον πρόλογο.

Johns Hopkins University Press, ISBN 9781421446226
Σκληρό εξώφυλλο, 280 σελ., 15-23 εκ., 25 £ (Kindle 23.33 £)

Nudibranchs της Βρετανίας, της Ιρλανδίας και της Βορειοδυτικής Ευρώπης, των Bernard Picton & Christine Morrow

Τον περασμένο Αύγουστο Divernet ανέφερε για την ανακάλυψη ενός «γυμνικού κλάδου του ουράνιου τόξου» στα νησιά Scilly και λίγο μετά, άλλος στη δυτική Κορνουάλη. Ήταν ένα Μπαμπακίνα αναδώνη και, όσο σπάνιο κι αν είναι αυτό το είδος, περιλαμβάνεται φυσικά σε αυτή την πολύ εντυπωσιακή νέα κυκλοφορία.

Για οποιονδήποτε δύτη που πίστευε ότι οι θαλάσσιοι γυμνοσάλιαγκοι ήταν το κτήμα του Κοραλλιογενούς Τριγώνου της Νοτιοανατολικής Ασίας και τα παρόμοια, αυτό το βιβλίο θα αποδείξει ότι ένα καλειδοσκόπιο γυμνοσάλιαγκων βρίσκεται ακριβώς στο κατώφλι μας. Ομολογουμένως, μόνο μερικά είδη που καλλιεργούνται στο σπίτι είναι τόσο πολύχρωμα όσο ένα Μπαμπακίνα Και, επίσης, οι συνθήκες κατάδυσης στο Ηνωμένο Βασίλειο μπορούν να κάνουν την εύρεση πλασμάτων τόσο μικρότερης πρόκλησης από ό,τι στις τροπικές περιοχές, αλλά δεν είναι οι προκλήσεις που σημαίνει η κατάδυση; 

Αυτή είναι η δεύτερη έκδοση του βιβλίου - στην πραγματικότητα των συγγραφέων Ένας οδηγός πεδίου για τα Nudibranchs των Βρετανικών Νήσων Εμφανίστηκε για πρώτη φορά πριν από σχεδόν 30 χρόνια, και αυτός ο παχύς νέος οδηγός είναι ένα μεγάλο βήμα σε αυτό. Ο Picton είναι επιμελητής των θαλάσσιων ασπόνδυλων στα Εθνικά Μουσεία της Βόρειας Ιρλανδίας και ο Morrow είναι ερευνητής στο Queen's University του Μπέλφαστ, επομένως μπορεί να υπάρχουν λίγα πράγματα που δεν γνωρίζουν για το θέμα μέχρι τώρα.

Η νέα έκδοση καλύπτει 195 είδη, το καθένα από τα οποία έδωσε τη δική του εξάπλωση δύο σελίδων με υποβρύχιες φωτογραφίες που δείχνουν όχι μόνο τους γυμνοσάλιαγκες αλλά και τις χαρακτηριστικές σπείρες αναπαραγωγής τους. Σε Μπαμπακίνα αναδώνηΣτην περίπτωση του, έπρεπε να το πάρουν από τη Φλόριντα, αλλά τώρα θα ξέρετε τι να προσέξετε.

Υπάρχουν επίσης φωτογραφίες στούντιο σε μαύρο φόντο που αποκαλύπτουν λεπτομερώς την ανατομία των γυμνιστών. Τα βασικά διακριτικά χαρακτηριστικά και οι πληροφορίες σχετικά με το μέγεθος, τον βιότοπο, τη διατροφή και τη διανομή θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι τόσο οι θαλάσσιοι βιολόγοι όσο και οι φωτογράφοι έχουν ελάχιστες ερωτήσεις που χρειάζονται απαντήσεις αφού συμβουλευτούν αυτόν τον οδηγό. 

Το Princeton είναι γνωστό για την υψηλή ποιότητα της παραγωγής βιβλίων του και αυτή η προσφορά δεν αποτελεί εξαίρεση – η ποιότητα της εικόνας, ειδικά, είναι εντυπωσιακή. Αυτό το βιβλίο είναι απαραίτητο για δύτες γυμνιστών στο Ηνωμένο Βασίλειο – και προσέξτε τι θα έπρεπε να είναι περισσότερα κροτίδες θαλάσσιας ζωής από αυτόν τον εκδοτικό οίκο τον Σεπτέμβριο.

Princeton University Press, ISBN 9780691208794
Χαρτόδετο, 360 σελ., 14 x 22 εκ., 35 £ (Kindle 28 £)

Οι καρχαρίες είναι τρομακτικοί, έτσι δεν είναι; από την Christine Edwards

Αυτή η αναθεώρηση έχει καθυστερήσει πολύ. Έλαβα το βιβλίο τον Ιανουάριο και, επειδή το εύρος ηλικίας ήταν 12-18 (παρά τον βρεφικό τίτλο) σκέφτηκα ότι ο 12χρονος εγγονός μου θα ήθελε να το αναθεωρήσει. Κάπως φαινόταν να μένει θαμμένο κάτω από τη σχολική λίστα ανάγνωσης του Σαμ, οπότε στο τέλος ανέβασα βήμα – και, πρέπει να πω, πήρα μια σφαίρα για λογαριασμό του.

Αυτό το βιβλίο είναι περίεργο. Δεν είναι ότι είναι κακογραμμένο, αλλά είναι επιεικής και χάνει το δρόμο του – και δεν είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε γιατί.

Η συγγραφέας, Christine Edwards, είναι πρώην δασκάλα στα 60 της. Ίσως τραυματισμένος Τα σαγόνια του καρχαρία έφηβη, κάποτε φοβόταν τη θάλασσα και τους καρχαρίες, αλλά άρχισε να κάνει καταδύσεις το 2006, έχει ολοκληρώσει περίπου 1,200 καταδύσεις σε όλο τον κόσμο και, όπως οι περισσότεροι από εμάς, έμαθε να αγαπά τους καρχαρίες στην πορεία.

Αυτήν alter ego στο βιβλίο είναι μια γυναίκα πρώην οδοντίατρος, επίσης στα 60 της – η Τζέιν Τζόουνς λατρεύει το σκάφανδρο αλλά αποφάσισε ότι πρέπει να το εγκαταλείψει, για λόγους που θα ανακαλύψουμε αργότερα. Στην παραλία κατά τη διάρκεια μιας παραθαλάσσιας απόδρασης στο Ηνωμένο Βασίλειο, τυχαίνει να συναντήσει τον αντίστοιχο του νεότερου εαυτού της, τον 12χρονο Τσάρλι Πάρκερ. Έχει επίσης αναπτύξει μια φοβία σε σχήμα καρχαρία για τη θάλασσα. 

Οι έντονες ανταλλαγές αυτού του απίθανου ζευγαριού μεταξύ των βράχων θα έχουν ως αποτέλεσμα και οι δύο να βρουν το δρόμο τους πίσω στο άρμα; Το ίδιο υποψιαζόμαστε.

Μέχρι εδώ όλα καλά, και είναι σαφές ότι ο στόχος του Έντουαρντς είναι να πείσει τους νεότερους αναγνώστες ότι οι καρχαρίες αμαρτάνουν περισσότερο παρά αμαρτάνουν. Το πρόβλημα είναι η επιθετική της προσέγγιση. 

Η Τζέιν παραδίδει μακροσκελείς διαλέξεις στον Τσάρλι (και αργότερα σε ολόκληρη την οικογένειά του) που θα έκαναν τον μέσο 12χρονο να γυαλίζει μέσα σε λίγα λεπτά. Τα λόγια της θα μπορούσαν να ειπωθούν δυνατά μόνο αν διάβαζε από κάποιο απίστευτα λεπτομερές ημερολόγιο: «Μπαίνοντας στο νερό στις 14:57, η πρώτη σκιά αναδύθηκε από το σκοτάδι στις 15:04, νεκρή μπροστά και κατευθυνόμενος..." 

Θα μπορούσα να διαλέξω πολλά παραδείγματα, αλλά δοκιμάστε αυτό, για το Komodo:Δράκοι ανεβάζουν το ρυθμό όταν θέλουν, χτυπώντας ταχύτητες 20 χλμ/ώρα (12 μίλια/ώρα), που είναι παρόμοια με αυτή του μέσου ανθρώπου. Έπιασε μερικούς ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο! Είναι γρήγοροι;»

"Στοιχηματίστε ότι ο Usain Bolt θα μπορούσε να κερδίσει έναν σε έναν αγώνα."

«Μάλλον είσαι ακριβώς εκεί Τσάρλι, έτρεχε με χρονομέτρηση με 44.64 χλμ/ώρα (27.8 μίλια/ώρα), αλλά δεν θα ήθελα να με κυνηγάει ένας δράκος ακόμα κι αν ήμουν στη θέση του. "

Αυτό το βιβλίο είναι τόσο καλοπροαίρετο και θαυμάζω το κίνητρο του συγγραφέα, αλλά αυτό που με γκρίνιαζε συνέχεια ήταν ότι οι εκτενείς αφηγήσεις κατάδυσης καρχαριών της Κριστίν/Τζέιν είναι άριστα γραμμένες (με πολλά θαυμαστικά). 

Μεμονωμένα θα έφτιαχναν το είδος των άρθρων οποιοδήποτε περιοδικό ο συντάκτης θα ήταν ευπρόσδεκτος. Εν τω μεταξύ, η ιστορία του Τσάρλι και της οικογένειάς του που πλαισιώνει τις καταδυτικές αφηγήσεις φαίνεται οξυδερκής και ευρηματική. Είναι απλά ότι τα δύο στοιχεία δεν συνεργάζονται.

Λουκάνικα και κρέμα: τρώγονται τέλεια χωριστά, αλλά αν τα συνδυάσετε σε ένα πιάτο θα σας έκανε να νιώθετε περισσότερο ναυτία παρά σε πειρασμό, ανεξάρτητα από την ηλικία σας. Christine Edwards, γράψτε είτε ένα βιβλίο για ενήλικες δύτες, είτε ένα παιδικό βιβλίο ή και τα δύο – αλλά κρατήστε τα ξεχωριστά.

The Book Guild, ISBN 9781915352613
Χαρτόδετο, 272 σελ., 8.99 £ (Kindle 3.99 £)

Περισσότερες βιβλιοκριτικές στο Divernet: Απρίλιος 23, Φεβρουάριος 23, Δεκέμβριος 22, Αύγουστος 22, Απρίλιος 22