Σε αυτή που πιστεύεται ότι είναι η πρώτη μελέτη του είδους της, ερευνητές στις ΗΠΑ και την Αυστραλία συνέκριναν βρετανικούς ναυτικούς χάρτες 240 ετών με σύγχρονα δορυφορικά δεδομένα για να προσδιορίσουν πώς έχουν αλλάξει οι κοραλλιογενείς ύφαλοι των Florida Keys.
Και τα ευρήματά τους αποκαλύπτουν ότι περισσότερα από τα μισά από αυτά που υπήρχαν πριν από δύο αιώνες έχουν εξαφανιστεί.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε λίγο πριν το Florida Keys χτυπηθεί από τον τυφώνα Irma - οι επιπτώσεις του οποίου στους ρηχούς υφάλους μένει να εκτιμηθούν. Όπου ο περιθωριακός ύφαλος είναι εκτεταμένος, μπορεί να βοηθήσει στον μετριασμό των επιπτώσεων των καταιγίδων στις παράκτιες περιοχές.
Μεταξύ των ναυτικών χαρτών που μελετήθηκαν ήταν εκείνοι του George Gauld, ενός επιθεωρητή του Βρετανικού Ναυαρχείου που συνέταξε τα παλαιότερα γνωστά αρχεία των υφάλων της Φλόριντα μεταξύ 1773 και 1775, λίγο πριν τον Αμερικανικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, σε μια προσπάθεια να βοηθήσει στην προστασία της ναυτιλίας.
Διαβάστε επίσης: Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι του κόσμου είναι μεγαλύτεροι από όσο πιστεύαμε…
Περιέχοντας λεπτομερείς περιγραφές της άγριας ζωής και της γεωλογίας και βρέθηκε ότι είναι «εκπληκτικά ακριβείς», επιβεβαιώνουν ότι οι ύφαλοι που βρίσκονται πιο κοντά στην ακτή έχουν υποστεί έκτοτε απώλεια κοραλλιών έως και 90%.
Επικεφαλής της έρευνας ήταν ο περιβαλλοντικός επιστήμονας καθηγητής Loren McClenachen από το Colby College στο Waterville στο Maine, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Queensland στο Brisbane και άλλους φορείς των ΗΠΑ και της Αυστραλίας.
«Βρήκαμε κοντά στην ακτή ότι ολόκληρα τμήματα υφάλου έχουν εξαφανιστεί, αλλά σε αντίθεση με τα περισσότερα κοράλλια που έχουν χαρτογραφηθεί μακριά από τη στεριά εξακολουθούν να είναι βιότοπος κοραλλιογενών υφάλων σήμερα», δήλωσε ο καθηγητής McClenachen. Το πότε ακριβώς και γιατί εξαφανίστηκαν οι ύφαλοι δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί.
Η μελέτη μέτρησε την απώλεια οικοτόπων κοραλλιογενών υφάλων σε μια ευρεία γεωγραφική περιοχή, ενώ οι περισσότερες μελέτες επικεντρώνονται στην απώλεια ζωντανών κοραλλιών από μικρά τμήματα υφάλου.
«Όταν το προσθέτετε αυτό στην απώλεια 75% των ζωντανών κοραλλιών στα Keys σε αυτή την πιο λεπτή κλίμακα, το μέγεθος της αλλαγής είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι πίστευε κανείς», είπε ο καθηγητής McClenachen, προσθέτοντας ότι τα ευρήματα είχαν σημαντικές επιπτώσεις στη διατήρηση.
«Τείνουμε να επικεντρωνόμαστε σε γνωστούς τομείς όπου μπορούμε να μετρήσουμε την αλλαγή. Οτι έχει νόημα. Γιατί να ψάξεις για κοράλλια εκεί που δεν ήξερες ποτέ ότι ήταν;»
Όταν οι επιστήμονες έχασαν τα μάτια τους από την κλίμακα της αφθονίας του παρελθόντος, οι προσδοκίες για διατήρηση και ανάκαμψη ήταν πιθανό να είναι πολύ χαμηλότερες, είπε.
Ghost Reefs: Nautical Charts Document Large Spatial Scale of Coral Reef Loss Πάνω από 240 χρόνια δημοσιεύεται στο Science Advances και μπορεί να διαβαστεί εδώ.
