Διευθυντής του φωτογραφία Ο Ρομπ Φράνκλιν ήταν εδώ και καιρό το πρώτο κάλεσμα όταν τα μεγάλα υποβρύχια έργα γυρισμάτων είναι στον αέρα. Η PENELOPE GRANYCOME του μιλάει για τα boot-cams του BBC, Blue Planet προκλήσεις, μια φαντασία που τροφοδοτείται από ουίσκι στο Μεξικό και πώς να πράσινες πισίνες καλύτερα.
Η σύγκριση σημειώσεων σχετικά με εμπειρίες σχεδόν αποκοιμιασμού κάτω από το νερό δεν ήταν ο τρόπος που περίμενα να ξεκινήσω τη συνομιλία μου με τον Rob Franklin, έναν έμπειρο διευθυντή του φωτογραφία (DoP) και εμπορικός δύτης με τρεις δεκαετίες εμπειρίας κατάδυσης και γυρισμάτων σε μερικές από τις πιο απαιτητικές τοποθεσίες του κόσμου.
Διαβάστε επίσης: Υποβρύχιος φωτογράφος που δεν βρέχεται
Αλλά για αυτό μιλάμε – εγώ αφηγούμαι τα ζεστά νερά της Ινδονησίας στα οποία παραλίγο να παρασυρθώ στα 3 μέτρα (κατηγορώ το jet lag) ενώ η κατάσταση σχεδόν υπνηλία του Ρομπ είχε συμβεί ενώ ήταν κολλημένος στην οροφή μιας σπηλιάς, μόνος, περιμένοντας συναδέλφους στο γαλήνιο σκοτάδι.
Ο βραβευμένος με BAFTA και η Royal Television Society επαινεθεί, με τα σημαντικότερα τραγούδια να εκπέμπουν μια σειρά από παραγωγές ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, ο Rob αποπνέει το είδος της αίσθησης ηρεμίας που απαιτείται τόσο από τη βιομηχανία των γυρισμάτων όσο και από τις καταδύσεις.
Η πορεία του προς τον υποβρύχιο κινηματογράφο δεν ήταν γραμμική αλλά εξελίχθηκε από την παιδική του αγάπη για τη σπηλαιολογία. Σε ηλικία οκτώ ή εννέα ετών, είδε ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ για τη σπηλαιολογία και σκέφτηκε «αυτό φαίνεται πραγματικά συναρπαστικό». Αργότερα μπήκε σε έναν τοπικό σύλλογο σπηλαίων και αναρρίχησης και το ταξίδι ξεκίνησε.
Λίγα χρόνια αργότερα, σε ένα συνέδριο της British Caving Association, ο Rob συνάντησε τον κινηματογραφιστή Sid Perou, που θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους δημιουργούς ταινιών σπηλαίων όλων των εποχών. Παίρνοντας την ευκαιρία του, ζήτησε από τον Σιντ δουλειά.
Το «Γεια σας, θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί σας» οδήγησε σε μερικές ημέρες χωρίς αμοιβή στην Ουαλία να εργάζομαι για το BBC και στη συνέχεια στο πρόγραμμα του τελευταίου εκπαιδευόμενου βοηθού κινηματογραφικής κάμερας που διεξήχθη ποτέ από την εταιρεία. «Ήταν μια πύλη για την υπόλοιπη καριέρα μου - και τη ζωή μου», λέει ο Rob.
Σπριντ της τελευταίας στιγμής
Η εκμάθηση της φωτογραφικής μηχανής και του φωτισμού με το BBC έκανε τα βουνά και τις σπηλιές να φαίνονται «πολύ μακριά». Ένας οικογενειακός φίλος του οποίου ο γιος ήταν δύτης του Βασιλικού Ναυτικού κέντρισε το ενδιαφέρον του Ρομπ για τον υποβρύχιο κόσμο, αλλά δεν το έκανε πράξη μέχρι που το BBC άρχισε να ψάχνει να δημιουργήσει μια υποβρύχια μονάδα ταινιών.
«Πήγα μαζί και έμαθα να καταδύομαι», εξηγεί ο Ρομπ και, έχοντας μόνο 25 καταδύσεις αναψυχής, προχώρησε σε μια εμπορική-κατάδυση.
«Ήταν σκληροπυρηνικό», λέει για το εκπαίδευση, που έτρεχε για ένα μήνα σύμφωνα με τις γραμμές ενός στρατιωτικού στρατοπέδου, ξεκινώντας κάθε μέρα με ένα τρέξιμο δύο μιλίων. Ο τελευταίος ασκούμενος πέρα από τη γραμμή ωθήθηκε κατευθείαν στα press-ups, μια μοίρα που απέφυγε ο Rob χάρη σε ένα δώρο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα για σπριντ της τελευταίας στιγμής.
Μια πιο σκληρή δοκιμασία συνίστατο στο επανειλημμένο άλμα στο νερό από ύψος 6 μέτρων, ενώ απαγορευόταν η τροποποίηση της ταχύτητας ή η ρύθμιση του βάρους, και χωρίς BC επιτρεπόμενο.
Σε μια βουτιά στα 20 μέτρα σε α drysuit πολλά μεγέθη πολύ μεγάλα γι' αυτόν, ο Ρομπ βρέθηκε κολλημένος στο κάτω μέρος, ανίκανος να αποκτήσει άνωση καθώς ο αέρας έβγαινε από το λαιμό του. Καταφέρνοντας να μαζέψει και να διπλώσει την περίσσεια, τελικά το ξαναβγήκε στην επιφάνεια.
«Μην ειδικεύεσαι»
Μετά από 10 χρόνια στη μονάδα του BBC, ο Ρομπ άρχισε να ασχολείται με ελεύθερους επαγγελματίες. Προειδοποιημένος να μην περιορίσει τον εαυτό του με το να γίνει ειδικός, φρόντισε να αγκαλιάσει μια ευρεία γκάμα παραγωγών, συμπεριλαμβανομένης της δουλειάς στο χιόνι και τον πάγο, και να συνδυάσει τις εμπειρίες του από τις καταδύσεις και τις σπηλιές.
Παρά την καλοπροαίρετη συμβουλή «μην ειδικεύεσαι», ο Ρομπ διαπίστωσε ότι η ανεξάρτητη εργασία του τον έβγαζε όλο και περισσότερο κάτω από το νερό, όπου η δουλειά με μεγαλύτερο πλήρωμα ήταν μέρος της έλξης.
Έχει πυροβολήσει πολύ μέσα ανοικτό νερό καθώς και δεξαμενές στούντιο και γλυκό νερό, αλλά όταν συζητά για καταδύσεις στην ανοιχτή θάλασσα, παραθέτει τα λόγια του καλού του φίλου του σπηλαιοδύτη John Volanthen, ο οποίος το περιγράφει ειρωνικά ως «αλμυρό, ταλαντευόμενο και επικίνδυνο».
Πυροβολώντας την άγρια ζωή μέσα ή έξω από το νερό, ο Rob λέει ότι μια από τις προκλήσεις που δοκίμασαν περισσότερο την υπομονή του ήρθε όταν γύριζε την ίδια σειρά καταδυτικών γκαζόν ξανά και ξανά για Blue Planet II, στην παγωμένη Θάλασσα του Μπάρεντς βόρεια της Νορβηγίας.
Ωστόσο, διαπιστώνει ότι η έντονη δημιουργική ομαδική εργασία που απαιτείται τόσο στη μυθοπλασία όσο και στην εμπορική κινηματογραφία τον απασχολεί σε βαθύ επίπεδο και πιστεύει ότι «όλα είναι δυνητικά πιθανά».
«Είναι πραγματικά ενδιαφέρον, οι άνθρωποι συχνά συλλέγουν προσόντα, αλλά έχει να κάνει με τη συνέχεια της εμπειρίας», λέει ο Rob. «Είσαι μέρος μιας ομάδας, αλλά πρέπει επίσης να σκεφτείς μόνος σου». Αν και αυτές μπορεί να φαίνονται να είναι αμοιβαία αποκλειόμενες έννοιες, οι περισσότεροι δύτες κατανοούν ενστικτωδώς ότι το να έχεις την ικανότητα να σκέφτεσαι μόνος σου είναι αυτό που σε κάνει μέλος της ομάδας.
Πρόκληση για το ουίσκι
Οι απαιτήσεις της συνεργασίας, της δημιουργικότητας και της συνεργασίας δεν δοκιμάστηκαν ποτέ περισσότερο από ό,τι όταν ο Rob άναψε μια διαφήμιση για το ουίσκι Ballantine σε βάθος 30 μέτρων. cenote κοντά στο Τουλούμ στο Μεξικό.
Στο γύρισμα συμμετείχαν 13 δύτες και ένα υποβρύχιο στρώμα υδρόθειου μέσα στο οποίο το μοντέλο του, ο ελεύθερος δύτης Lance Lee Davis, έπρεπε να βυθιστεί με κοστούμια. Στη συνέχεια, ο Lance έπρεπε να ποζάρει πάνω από το στρώμα ως ένας Κινέζος ψαράς κορμοράνων που οδηγεί μια βυθισμένη βάρκα σε 30 μέτρα ημι-τοξικού ζεστού νερού.
Σχεδιασμένος ως κρίσιμο μέρος της ομάδας από τον σκηνοθέτη William Williamson, ο Rob κατασκεύασε από την αρχή μια ολόκληρη εξέδρα φωτισμού, αναπτύσσοντάς την και συνδέοντάς την με μια γεννήτρια επιφάνειας.
Οι προκαταρκτικές δοκιμές φωτοβολίδων στην περιοχή Vobster στην ενδοχώρα πίσω στο Ηνωμένο Βασίλειο είχαν δημιουργήσει ένα φορτίο μαύρου καπνού, «ο οποίος δεν θα ήταν αποδεκτός σε μια περιβαλλοντικά εύθραυστη περιοχή», εξηγεί ο Rob. «Όταν αντιμετωπίζετε ένα τέτοιο έργο, αρχίζετε να κάνετε την έρευνά σας και, όπως με κάθε σχέδιο, αρχίζετε να συντάσσετε μια λίστα».
Αφού ζύγισε και έδεσε το σκάφος πάνω από το υποβρύχιο «ποτάμι», με τον ψεύτικο κορμοράνο στη θέση του και ένα φανάρι λαδιού να καίει έντονα στο σκοτάδι, ο Lance και οι δύτες ασφαλείας του, ο William και οι δύτες ασφαλείας του και ολόκληρο το υποβρύχιο πλήρωμα έπρεπε να δουλέψουν σε τέλειο συγχρονισμό για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα – η ψευδαίσθηση ότι άνθρωπος, κορμοράνος και βάρκα επιπλέουν στον θειούχο υποθαλάσσιο ποταμό.
Η νοοτροπία που απαιτείται για να χωριστούν τέτοιες προκλήσεις σε εφικτά στοιχεία εξηγεί τη φήμη του Rob ως σπουδαίου μέντορα. Σε συνδυασμό με τη φυσική του αίσθηση ηρεμίας, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι είναι ο κύριος DoP για μερικούς από τους κορυφαίους ραδιοτηλεοπτικούς φορείς του κόσμου.
Ταυτόχρονα, η αίσθηση του μέτρου είναι απαραίτητη και βλέπει μέρος της δουλειάς του να διαχειρίζεται τις προσδοκίες των παραγωγών. «Τους δίνετε όλες τις πληροφορίες σχετικά με το τι χρειάζεται η παραγωγή για να κάνει σωστά μια δουλειά, αλλά πρέπει να εξετάσουμε τον κίνδυνο και να μετριάσουμε τον κίνδυνο». Αυτό επεκτείνεται στο να πούμε όχι όταν μια πρόταση είναι απλώς πολύ επικίνδυνη.
Γυρίστε την πισίνα πράσινη
Ένας από τους πιο περίεργους αυτοσχεδιασμούς του Ρομπ περιελάμβανε την αναδημιουργία του ποταμού Τάμεση στο βικτοριανό Λονδίνο, με πτώματα και υπολείμματα να επιπλέουν στο κάδρο. Έχοντας την άδεια να βάψει μια πισίνα πράσινη και να προσθέσει τα υπολείμματα, ο Rob τηλεφώνησε σε έναν κατασκευαστή τροφίμων για να ρωτήσει: "Πόση βαφή τροφίμων χρειάζομαι για να κάνω πράσινη μια πισίνα;"
«Ε, μάλλον μισό γαλόνι», ήρθε η απάντηση.
Αντίστοιχα, αγοράζοντας 4.5 λίτρα, ο Rob πήγε μια κούπα κάθε φορά μέχρι που, μετά από τρία, αποκτήθηκε η τέλεια απόχρωση. Η τεράστια ποσότητα εφεδρικής πράσινης βαφής έμεινε στο γκαράζ του μέχρι που τελικά τη χρησιμοποίησε για να φτιάξει κρέμες μέντας.
Η πειθαρχημένη νοοτροπία που απαιτείται στις σπηλιές και στην τεχνική κατάδυση μπορεί, διαπιστώνει ο Rob, να εφαρμοστεί χρήσιμα στους πολλούς γεμάτους βλαστούς που λαμβάνουν χώρα πάνω από την επιφάνεια. «Κανονικά, όταν πηγαίνεις για καταδύσεις σε σπήλαιο δεν υπάρχει επείγουσα ανάγκη», λέει, υπογραμμίζοντας ότι η προσέγγιση οποιασδήποτε εργασίας σε κατάσταση φρενίτιδας είναι αντιπαραγωγική.
Έτσι, κάθε φορά που ρίχνει ένα πρόβλημα και αναρωτιέται πώς να το αντιμετωπίσει, έχει κατά νου ότι η κατάδυση είναι «πάντα το εύκολο μέρος».
Η δουλειά του Rob με γνωστά ονόματα, όπως, ενδεικτικά, το BBC, το ITV, το Discovery, το Channel 4, το NatGeo, το Netflix και πολυάριθμα εμπορικά πρακτορεία είναι μαρτυρία για κάποιον που κάνει τη δουλειά εγκαίρως και εντός προϋπολογισμού με χάρη και εξειδίκευση. Η επιχείρησή του είναι Η Υποβρύχια Εταιρεία, και ο ιστότοπος παρέχει μια ονομαστική κλήση με τα πολλά εντυπωσιακά του τίτλους ταινίας.
«Όταν χτυπάει το τηλέφωνο και κάποιος λέει γεια, ποτέ δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσει ή ποιες θα είναι οι προκλήσεις», λέει. Το οποίο, τελικά συμφωνούμε, είναι όλα μέρος της μαγείας.
Η PADI Master Scuba Diver Penelope Granycome είναι μια επαγγελματίας ηθοποιός που έμαθε να καταδύεται στο Oahu το 2008. Οι καταδύσεις την έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, αλλά της αρέσει επίσης τόσο η παράκτια όσο και η ενδοχώρα του Ηνωμένου Βασιλείου. Γράφει τόσο για τις καταδύσεις όσο και για την ευεξία.
Επίσης από την Penelope Granycome στο Divernet: Easing Into UK Drysuit Diving για μια σχέση που χτίζεται για να διαρκέσει
