Οι ξεχωριστές εικόνες που δημιούργησε η CHRISTY LEE ROGERS κέρδισαν τη φήμη της στον κόσμο της τέχνης, αλλά η υποβρύχια τεχνική που απαιτεί από αυτόν τον Αμερικανό φωτογράφο να παραμένει ψηλά και στεγνός προέκυψε τυχαία. Εξηγεί τις μεθόδους της στον STEVE WEINMAN
Η επίσημη εκπαίδευση για την εξερεύνηση του υποβρύχιου κόσμου δεν φαινόταν απαραίτητη για τα παιδιά που μεγαλώνουν στη Χαβάη, λέει η Christy Lee Rogers. Ήταν ένα από αυτά τα παιδιά.
«Μεγάλωσα μέσα στο νερό – ήμουν σέρφερ και μπούγκι-boarder, και θα έκανα κάπως τρελά πράγματα», λέει. «Υπήρχε ένας σωλήνας λάβας με βράχο παντού που οδηγούσε στον ωκεανό, και βούτηγα ενώ τα κύματα έμπαιναν και σε ρούφηξαν στη θάλασσα.
Διαβάστε επίσης: $10m+ Φωτογραφίες Avatar-star αφιερωμένες στην προστασία των ωκεανών
Έχω συνηθίσει λοιπόν να με συνθλίβουν τα κύματα, όπου δεν ξέρεις ποια κατεύθυνση είναι πάνω και ποια είναι κάτω».
Μια αγαπημένη τοποθεσία ήταν μια νησιωτική σπηλιά κοντά στο σπίτι της παιδικής της ηλικίας στο Oahu. «Υπάρχει λίγος αέρας, όλα αυτά τα πλάσματα στους τοίχους και μετά μπαίνουν τα κύματα και γεμίζουν αυτήν την τρύπα και πρέπει κάπως να το χρονομετρήσεις και να ξαναβγείς με το νερό».
Η κολύμβηση με αναπνευστήρα φαινόταν ήμερη και όσον αφορά την ελεύθερη κατάδυση λέει –παραδόξως– «Ποτέ δεν μπορούσα να κρατήσω την αναπνοή μου για πολύ!»
«Θα πήγαινα για καταδύσεις με τανκ, αλλά μόλις έμαθα από τους φίλους μου – με έπαιρναν σε μια βάρκα και μου έδιναν ένα μικρό μάθημα και μετά κατεβαίναμε 60 πόδια και γύρω από τη βάση του νησιού εκεί που το ήξεραν αυτό ο καρχαρίας τίγρης ήταν. Οι φίλοι μου θα έκαναν ψαροντούφεκο και θα υπήρχε αίμα στο νερό και ήταν απλά τρελό!».
Η εμμονή της Κρίστι με το νερό δεν την εγκατέλειψε ποτέ, αν και βρήκε επιτυχία με μια επιδίωξη που την απαιτεί να μείνει μακριά από αυτό.
Βασισμένη στο Νάσβιλ, περιγράφεται ως υποβρύχια φωτογράφος, αλλά με ένα ξεχωριστό στυλ τέχνης.
Αυτό εξαρτάται από τη ζώνη του λυκόφωτος μεταξύ των βυθισμένων μοντέλων της και της κάμεράς της στο επάνω μέρος, με το διαθλασμένο φως στη διεπαφή τους να βοηθά στη δημιουργία των εκπληκτικών εφέ που προσελκύουν αγοραστές σε όλο τον κόσμο.
Ορισμένοι διαγωνισμοί υποβρύχιας φωτογραφίας περιλαμβάνουν κατηγορίες για εικόνες που παρουσιάζουν ανθρώπινα μοντέλα, αλλά η δουλειά της Christy είναι διαφορετική.
Κερδίζει βραβεία από το 2011 και έχει υψηλές τιμές. Οι εκτυπώσεις περιορισμένης έκδοσης κυμαίνονται από 3,000 £ έως 28,000 £, ενώ τα μεμονωμένα έργα της μπορούν να φέρουν οτιδήποτε από 50,000 £ σε εξαψήφιο έδαφος. Όπως πάει η υποβρύχια φωτογραφία, αυτό είναι αστρικό.
Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές, γυαλιστερά περιοδικά και στους τοίχους μεγαλοπρεπών σπιτιών. Δημιούργησε ένα εξώφυλλο άλμπουμ για τον Wang Chung, ένα εξώφυλλο ημερολογίου για τη Lavazza και σημείωσε 274,000 άλλες συμμετοχές για να γίνει Open Photographer of the Year στα Sony World Photography Awards.
Η Apple της ανέθεσε να δημιουργήσει εικόνες για να δείξει τι μπορεί να κάνει το iPhone 11Pro κάτω από το νερό.
«Σπάζοντας τις συμβάσεις της σύγχρονης φωτογραφίας», όπως το θέτει το λονδρέζικο πρακτορείο της A Gallery, οι περίτεχνες εικόνες της Κρίστι με παρασυρόμενα, συνυφασμένα ανθρώπινα σώματα με πολύχρωμα στροβιλιζόμενα ενδύματα φέρνουν στο νου πίνακες μπαρόκ παλιών δασκάλων όπως ο Ρούμπενς ή ο Πουσέν. Και όλα έγιναν τυχαία.
Η χαρά της διάθλασης
Ένας φίλος της έδωσε στην Κρίστι την πρώτη της φωτογραφική μηχανή 35 χιλιοστών όταν ήταν 15 ετών. «Τότε πήρα ένα μάθημα φωτογραφίας και δημιουργίας ταινιών, πολύ σπάνιο στο γυμνάσιο. Κλείνω τον εαυτό μου στο σκοτεινό θάλαμο δημιουργώντας όλες αυτές τις εικόνες, αλλά έκανα επίσης ταινίες Super 8, που θα έλεγα ότι ήταν η πρώτη μου αγάπη».
Μη έχοντας απολαύσει άλλα μαθήματα, πήγε στη σχολή κινηματογράφου στο Σαν Ντιέγκο. «Έχασα ένα μέρος από το πάθος μου εκεί – ήταν περισσότερο για τη θεωρία και ήταν τόσο δομημένο.
Ήμουν πραγματικά στον πειραματισμό και ήμουν περίεργος, αλλά ο κόσμος μου έλεγε: δεν μπορείς να το κάνεις έτσι γιατί υπάρχει αυτός ο κανόνας στη δημιουργία ταινιών. Ήμουν, ναι, αλλά φαίνεται καλό! Πάντα ήμουν λίγο παραβατικός.
«Τραβούσα φωτογραφίες σε εξωτερικούς χώρους για πολύ καιρό και υποθέτω ότι βαριόμουν λίγο. Θα τύπωνα στοίβες εκτυπώσεων από ένα εκατομμύριο φωτογραφίες που τραβήχτηκα με την ψηφιακή μου φωτογραφική μηχανή, αλλά τίποτα δεν μου κόλλησε ποτέ μέχρι που, επειδή μου αρέσει το νερό, είπα σε ένα από τα μοντέλα μου: ας πηδήξουμε στην πισίνα!
«Τότε άρχισα να βλέπω πώς κάμπτονται τα πράγματα, αλλά μόνο όταν ήμουν έξω από το νερό. Όταν έβαλα την κάμερα στο νερό, την οποία δοκίμασα με 35mm, δεν ήταν πολύ όμορφη.
«Από την επιφάνεια άρχισα να βλέπω όλα αυτά τα σχήματα και μορφές και συνειδητοποίησα ότι έτσι θα μπορούσα να δημιουργήσω κάτι μαγικό που θα μπορούσες να δεις μόνο μέσα από την κάμερα. Δεν ήξερα καν ότι λεγόταν διάθλαση εκείνη την εποχή, ούτε καταλάβαινα τη φυσική πίσω από αυτό.
«Άρχισα να το πιέζω λίγο έτσι ή αλλιώς, προσαρμόζοντας την κάμερα και τα φώτα μου, ανακαλύπτοντας τι φαινόταν καλό. Μετά έγινε πολύ ακριβής, γιατί αν κάνεις πάρα πολλά μπορεί να γίνει μεγάλο χάος!».
Στη νυχτερινή βάρδια
Η Κρίστι έκανε τα γυρίσματά της σε πισίνες μέχρι τα μεσάνυχτα. «Χρησιμοποιούσα αυτά τα πραγματικά σκληρά φώτα, τα οποία πάντα μου άρεσε η εμφάνιση τη νύχτα. Αλλά όταν κάποιοι έβλεπαν τις πρώτες εικόνες έλεγαν ότι τους θύμισαν τον Καραβάτζιο.
Ποτέ δεν τους είχα σκεφτεί πραγματικά έτσι, αλλά είμαι πολύ δραματικός άνθρωπος, πολύ συναισθηματικός, οπότε αυτή η ιδέα συμβάδιζε με αυτό που δημιουργούσα εκείνη την εποχή.
«Είχα περάσει μια πραγματικά σκοτεινή περίοδο στη ζωή μου και υπάρχει ένα σημείο όπου σκέφτεσαι «θα πεθάνω». Τότε συνειδητοποίησα, ω ουάου, δεν πρόκειται να πεθάνω, είναι πολύ ενδιαφέρον να συνεχίζω να επιβιώνω.
«Έτσι, το μήνυμα που άρχισα να δίνω στις εικόνες μου ήταν αυτού του αιθέριου άλλου κόσμου της ελπίδας, του τι είναι δυνατό. Είναι μια υποβρύχια εικόνα που είναι πραγματική τεχνικά, αλλά μας μεταφέρει σε ένα εντελώς άλλο βασίλειο».
Αρχικά, οι φίλοι της Κρίστι θα λειτουργούσαν ως μοντέλα της και, καθώς ήταν Χαβάης, λέει ότι δεν έτρεμαν να βυθιστούν ενώ κρατούσαν περίεργες στάσεις.
Στο στεριανό Νάσβιλ τείνει να προσλαμβάνει ηθοποιούς, μοντέλα ή χορευτές – «Μου αρέσει να χρησιμοποιώ διαφορετικούς ανθρώπους και να βιώνω πράγματα διαφορετικά» – και αναγνωρίζει ότι αυτό που ζητά από αυτούς μπορεί να χρειαστεί λίγο να το συνηθίσουν.
«Το να στέκεσαι στο νερό είναι υπέροχο, αλλά μόλις αρχίσεις να κινείσαι ανάποδα και να βάλεις αυτό το νερό στη μύτη σου, έρχεται ένα εντελώς άλλο σύνολο δεξιοτήτων!
«Πολλές από τις φωτογραφίες που τράβηξα νωρίς ήταν του εαυτού μου, οπότε ξέρω ακριβώς πώς είναι να είσαι εκεί κάτω και να πρέπει να κρατάς την αναπνοή σου για πολλή ώρα και να προσπαθείς να φαίνεσαι όμορφη.
Οι δύτες και άλλοι άνθρωποι που συνήθιζαν να βρίσκονται στο νερό ξέρουν πώς να το κάνουν, αλλά υπάρχει πολύς πειραματισμός, κάνοντας το ξανά και ξανά, διδάσκοντας στα μοντέλα πώς να είναι άνετα. Πρέπει να περάσουμε τον πόνο.
«Συνήθως επιλέγω ανθρώπους που τους αρέσει να ξεπερνούν τα όρια. Θέλουν να το πάρουν, δεν τα παρατάνε και μπορώ να νιώσω την ενέργειά τους. Όταν τελειώσουν, μπορεί να αισθάνονται εξουθενωμένοι, αλλά και αναζωογονημένοι – ειδικά όταν βλέπουν τις εικόνες».
Αρκετές βαθιές αναπνοές, εκπνεύστε, βυθίστε, διώξτε τυχόν φυσαλίδες και κρατήστε το. «Πρέπει να απαλλαγούν από τον αέρα διαφορετικά θα αρχίσουν να πέφτουν ανάποδα και το νερό θέλει να ρουφήξει τη μύτη σας, οπότε πρέπει να είναι πολύ ακριβές.
Μόλις μάθουν να αφήνουν να φύγουν, ξέρουν ότι αν δεν πιπιλίσουν αυτό το νερό θα καθίσει στα ρουθούνια. Θα είναι άβολο και θα αισθάνεσαι περίεργα, αλλά μετά ανεβαίνεις και το φυσάς κατευθείαν».
Τα μοντέλα σπάνια βρίσκονται κάτω από το νερό για περισσότερο από ένα λεπτό τη φορά, επομένως δεν τίθεται θέμα ακραίας αναπνοής, αλλά οι νυχτερινές συνεδρίες μπορούν να διαρκέσουν έως και έξι ώρες τη φορά, με όλους να νιώθουν ότι έχουν εξαφανιστεί μέχρι τη 1 π.μ.
«Αλλά όταν κάνεις δύο νύχτες γυρίσματα, τη δεύτερη νύχτα θα είσαι πολύ καλύτερος τώρα που έχεις ήδη περάσει όλα τα λάθη».
Μόλις βυθιστούν, τα μοντέλα πέφτουν σε προκαθορισμένα σχέδια. «Στη συνέχεια επανέρχονται και προσαρμόζομαι ξανά – ΟΚ, αυτό λειτουργεί, αυτό δεν λειτουργεί – και αντιμετωπίζω τυχόν προβλήματα.
Απλώς ανεβοκατεβαίνουμε, πάνω-κάτω συνεχώς. Είμαι ανοιχτός να το δουλέψω, γιατί νιώθω ότι κάτι νέο βγαίνει από κάθε εμπειρία.
«Δεν χρησιμοποιώ αυτή τη μεγάλη μονάδα φλας, προσπαθώ να έχω αυτή την αίσθηση ζωγραφικής, οπότε αν υπάρχει πολλή κίνηση μπορεί να είναι δύσκολο να επιτευχθεί η σωστή ισορροπία.
«Μια ομάδα ασφαλείας βρίσκεται σε ετοιμότητα για μεγαλύτερες λήψεις ή παραγγελίες, αλλά συνήθως οι εικόνες δημιουργούνται σε τόσο ρηχά νερά που «κάποια στιγμή θα μπορούσε απλώς να σταθεί όρθιος!»
«Στο τέλος, η διαδικασία είναι άβολη και η ζωή είναι άβολη», λέει η Κρίστι, «αλλά όταν προχωράς, η ελπίδα και η ομορφιά κάπως λάμπουν».
Επιλογή κάμερας
Όσον αφορά το υλικό, η Christy χρησιμοποιεί τη Fuji GFX 100, «η οποία είναι μια νεότερη κάμερα χωρίς καθρέφτη που μπορεί να τραβήξει μια εικόνα σε μέγεθος διαφημιστικής πινακίδας – είναι εκπληκτικό, αν και έχει τα θετικά και τα μειονεκτήματά της.
«Οι πρώτες μου συλλογές έγιναν με μια Canon EOS 5D Mk 3 και κάποιες άλλες Canon. Δοκίμασα τη Sony και άλλες κάμερες, αλλά μου αρέσει η χρωματική παλέτα της Canon και τείνει να θολώνει λίγο περισσότερο, ενώ η Fuji θέλει να καταγράφει τα πάντα τέλεια. Είναι αστείο αλλά αυτό μπορεί να είναι πρόβλημα για μένα!
«Η νέα μου συλλογή είναι γυρισμένη με το Fuji και σίγουρα μπορείς να δεις περισσότερη διαύγεια με τα πρόσωπα, κάτι που είναι καλό, αλλά νομίζω ότι όταν οι άνθρωποι αγοράζουν την τέχνη μου θέλουν λίγο περισσότερη από αυτή την απαλότητα και όχι πραγματικά να δουν το πρόσωπο εντελώς. Για αυτό είμαι γνωστός».
Χρειάζεται πολλή δουλειά μετά την παραγωγή; «Ξεκίνησα με τα πάντα που τραβήχτηκαν στην κάμερα, και βλέπετε πολλή τρέλα στις εικόνες. Έχω μια συλλογή που ονομάζεται Απερίσκεπτος Αδέσμευτος [εμφανίστηκε στο Longleat House στο Wiltshire] και ήταν πραγματικά η πιο εύκολη συλλογή για δημιουργία γιατί άφησα το φως να σβήσει τα πράγματα.
«Τώρα, ας πούμε ότι έχουμε μια φωτογραφία με τρία σώματα και ένα μοντέλο είναι τέλειο εδώ, αλλά όχι σε αυτό, είμαι ανοιχτός στο να παίξω με πράγματα». Μπορεί επίσης να υπάρχουν πολλά «ψηφιακά ελαττώματα», σε αντίθεση με τις φυσαλίδες, ανάλογα με το μέγεθος της κίνησης.
«Κάποιες εικόνες τις αφήνω να φύγουν και άλλες τις θέλω να βγουν. Το post-production δεν είναι η ικανότητά μου, είναι απλώς ένα εργαλείο που μπορώ να χρησιμοποιήσω και μου παίρνει εκατό φορές περισσότερο χρόνο για να δημιουργήσω μια εικόνα!».
Πιο βαθιές, πιο σκοτεινές πισίνες
Η Christy ξεκινάει τις περισσότερες λήψεις έχοντας στο μυαλό της μια σταθερή ιδέα, αλλά διαπιστώνει ότι μπορεί να πάρει απροσδόκητες στροφές. «Στο ένα τραβούσα με φώτα LED, τα οποία δεν μου αρέσουν ως κύριο φως, έτσι έβαλα αυτούς τους φακούς υποβρύχιας κατάδυσης για να τονίσω τα χρώματα.
«Είχα σχεδόν ακυρώσει το γύρισμα γιατί ένιωθα ότι δεν είχαμε αρκετό φως, αλλά μετά, μπουμ, λαμβάνετε αυτές τις σχεδόν πάρα πολλές χρωματικές εκρήξεις». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη συλλογή που ονομάζεται Φωταύγεια, γυρίστηκε σε βαθύτερες, πιο σκοτεινές πισίνες με τα μοντέλα έντονα φωτισμένα. Οι εικόνες που εμφανίζονται εδώ προέρχονται από αυτή τη συλλογή.
Η Κρίστι ήθελε εδώ και καιρό να μπορεί να πυροβολεί οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, όπως την παίρνει η διάθεση, στο σπίτι της στο Νάσβιλ. «Αγόρασα αυτό το κομμάτι γης στο δάσος πριν από λίγο καιρό και έχτισα ένα σπίτι σε αυτό, αλλά ο κύριος σκοπός ήταν να φτιάξω μια πισίνα.
Θα έχω όλα τα εργαλεία, θα μπορώ να χρησιμοποιώ διαφορετικά σκηνικά, διαφορετικά χρώματα και θα έχω όλα τα φώτα ρυθμισμένα ακριβώς σε αυτό που χρειάζομαι».
Θα συνεχίσει να κάνει γυρίσματα στη Χαβάη από καιρό σε καιρό, όποτε επιστρέφει για να δει την οικογένειά της, καλώντας τους παλιούς της φίλους για άλλη μια φορά ως μοντέλα.
Και τώρα, μετά από τόσο χρόνο που πυροβολεί από πάνω από την επιφάνεια, αποδεικνύεται ότι η Κρίστι σκέφτεται να συντρίψει αυτόν τον διαθλαστικό τοίχο και τελικά να βραχεί ξανά. «Νομίζω ότι την επόμενη φορά θα θέλω να πάω εντελώς κάτω από το νερό!» αυτή λέει.
«Ίσως λίγο περισσότερος πειραματισμός με τις κάμερες εντελώς βυθισμένες. Έχω κάνει λίγο από αυτό με βίντεο – και νομίζω ότι θέλω να ασχοληθώ περισσότερο με το βίντεο.
«Οι κινούμενες εικόνες είναι πραγματικά συναρπαστικές και, παρόλο που δεν θα είχατε τη διάθλαση, σκέφτομαι να παίξω περισσότερο με το φως».
Πολλές άλλες συλλογές της Christy Lee Rogers μπορεί να θεωρηθεί στην ιστοσελίδα της και για Instagram; στο Μια Γκαλερί; σε μια ατομική έκθεση του Ιουλίου στη Βενετία και, από κοινού με τη Βρετανίδα υποβρύχια φωτογράφο Zena Holloway, στη Σουηδία, όπου Φύλακας του Νερού πραγματοποιείται έκθεση στο νησί των φάρων του Πάτερ Νόστερ κοντά στο Γκέτεμποργκ μέχρι τα τέλη Αυγούστου.
Επίσης στο Divernet: Ο δύτης που του αρέσει να αφήνει το στίγμα του, Ο κόσμος της θαμπάδας, Ο αυτοδύτης ανάβει το μπλε του Λονδίνου, Πετώντας ψηλά κάτω από το νερό: Rob Franklin, Ο Τζέιμς Ελεύθερος
υπέροχο τεύχος, C.lee Rogers και άλλα άρθρα πολύ ενδιαφέροντα. Φοβερή δουλειά Στιβ.
Σας ευχαριστώ Steve με όλη μου την καρδιά για αυτό το όμορφο άρθρο!!!!