Τελευταία ενημέρωση στις 10 Ιουλίου 2023 έως Divernet
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΔΥΤΗΣ
Διαβάστε επίσης: Υποβρύχιος φωτογράφος που δεν βρέχεται
η ελεύθερη κατάδυση έχει εισαχθεί με σε μια κοινότητα καταπληκτικών ανθρώπων και μου έδωσε τη δυνατότητα να ταξιδέψω σε μερικούς απίστευτους προορισμούς σε όλο τον κόσμο – συμπεριλαμβανομένων κάποιων αρκετά περίεργων τοποθεσιών που δεν θα είχα επισκεφτεί ποτέ διαφορετικά.
Το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι η ελεύθερη κατάδυση έχει διαμορφώσει το δικό μου φωτογραφία, δίνοντάς του σκοπό και μια αίσθηση αφηγηματικής συνοχής.
Ωστόσο, η ιστορία μου ξεκίνησε με πολύ διαφορετικό τρόπο. Αρχικά ήμουν δύτης – με εμμονή, και έμπαινα στο νερό όποτε/όπου μπορούσα.
Το Scuba ήταν αυτό που μου άρεσε πραγματικά στην έρευνα και την καριέρα μου στη θαλάσσια βιολογία – το να μπορώ να πλησιάσω την άγρια ζωή ήταν πάντα ξεχωριστό.
Ανέλαβα επιστημονικός δύτης εκπαίδευση και σε έναν divemaster πρακτικής άσκησης, και αυτό με οδήγησε να γίνω εθελοντής σε ένα έργο που κινηματογραφούσε τη συμπεριφορά αλωνιστή-καρχαρία στις Φιλιππίνες.
Το Scuba γινόταν γρήγορα η ζωή μου – μέχρι που όλα πήραν τη χειρότερη τροπή.
Μια μέρα, μετά από μια κανονική κατάδυση,
Με κυρίευσε λήθαργος και η όρασή μου παραμορφώθηκε - κλασικά σημάδια ασθένειας αποσυμπίεσης (DCI).
Αρχικά προσπάθησα να το αρνηθώ, γνωρίζοντας ότι θα ήταν το τέλος του ταξιδιού μου, αλλά όταν η αναπνοή καθαρού οξυγόνου δεν έκανε τίποτα για να ανακουφίσει τα συμπτώματα, ήξερα ότι ήταν καιρός για ένα διάλειμμα στον θάλαμο αποσυμπίεσης για να με διευθετήσει.
Δύο εξάωρες συνεδρίες αργότερα και ήμουν έτοιμος να πάω - αλλά μόνο όταν έφτασα με ασφάλεια πίσω στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι γιατροί μου είπαν τα άσχημα νέα.
Είχα υποστεί DCI τύπου II, όπου οι φυσαλίδες αζώτου επηρεάζουν το νευρικό σύστημα. Οποιοσδήποτε υπολειπόμενος ουλώδης ιστός θα μπορούσε να είναι «κολλώδης» για φυσαλίδες αζώτου, καθιστώντας ένα δεύτερο ατύχημα πολύ πιο πιθανό. Αυτό ουσιαστικά τελείωσε την καριέρα μου στο σκάφανδρο.
Δεν χάθηκαν όλα όμως. Διάβασα για την ελεύθερη κατάδυση και συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσε να είναι η απάντηση. Το DCI εξακολουθεί να είναι μια δυνατότητα για ελεύθερους δύτες που πηγαίνουν πολύ βαθιά, αλλά επειδή δεν αναπνέετε πεπιεσμένο αέρα, ο κίνδυνος μειώνεται σημαντικά. Ταξίδεψα λοιπόν στην Ταϊλάνδη για να εκπαιδευτώ στην ελεύθερη κατάδυση.
ως ελεύθερος δύτης, ξοδεύω τον περισσότερο χρόνο μου σε βάθη 20-40μ. Πολλοί ελεύθεροι δύτες μπορούν να πάνε πολύ πιο βαθιά από αυτό, αλλά διαπιστώνω ότι σε αυτό το εύρος υπάρχει άφθονο φως, άγρια ζωή και περιθώρια εξερεύνησης. Σε αυτά τα βάθη βγάζω τις καλύτερες φωτογραφίες μου.
Μπορώ να κρατήσω την αναπνοή μου για περίπου έξι λεπτά, αλλά, αν κολυμπάω ενεργά, πρέπει να παραδεχτώ ότι η αναπνοή μου δεν ξεπερνά ποτέ περίπου τα δύο. Και λαμβάνοντας υπόψη πόσο απρόβλεπτη είναι η άγρια ζωή φωτογραφία μπορεί, δύο λεπτά για να πετύχετε τη λήψη σας δεν φαίνονται ιδιαίτερα πολύ.
Πιθανότατα θα πιστεύατε ότι, για αυτόν τον λόγο, η κατάδυση θα ήταν καλύτερο στοίχημα για εκπληκτικές λήψεις – αλλά δεν νομίζω ότι είναι. Η λήψη φωτογραφιών ως ελεύθερος δύτης έχει τις προκλήσεις της, αλλά πιστεύω ότι είναι οι περιορισμοί που παρουσιάζει αυτή η προσέγγιση που την καθιστούν έναν τόσο ενδιαφέροντα μηχανισμό για φωτογραφία.
Οι σύντομοι χρόνοι κατάδυσης απαιτούν από εσάς να είστε άμεσοι, αποφασιστικοί και να γνωρίζετε τον εξοπλισμό σας από μέσα προς τα έξω. Δεν έχετε χρόνο να περιμένετε τα ζώα να κάνουν ό,τι θέλετε να κάνουν. Πρέπει να είσαι έτοιμος να κάνεις προσαρμογές στα πλάνα που σχεδίαζες.
Είστε επίσης γρήγοροι, ευκίνητοι και αθόρυβοι, σε σύγκριση με τους ομολόγους σας γεμάτους δεξαμενές. Από την εμπειρία μου, τα περισσότερα ζώα θα σας επιτρέψουν να πλησιάσετε πολύ πιο κοντά εξαιτίας αυτού, τείνοντας να μην σας ενδιαφέρει καθόλου ή να μην σας ενδιαφέρει καθόλου η παρουσία σας. Μπορεί να είναι προσεκτικοί, αλλά σπάνια φαίνονται φοβισμένοι.
Η ελεύθερη κατάδυση σάς επιτρέπει επίσης να εξερευνήσετε πιο ελεύθερα τον τρισδιάστατο χώρο της στήλης του νερού, όπου οι αυτοδύτες πρέπει να ακολουθήσουν ένα αυστηρό προφίλ βάθους, που περιλαμβάνει μια αρχική κάθοδο στο βαθύτερο σημείο της κατάδυσης, ακολουθούμενη από μια σταδιακή αλλά σταθερή ανάβαση.
Οι ελεύθεροι δύτες μπορούν να κινούνται πάνω-κάτω στον ελεύθερο χρόνο τους, αν και για πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια κάθε κατάδυσης. Αυτό βελτιώνει την ικανότητά σας να κινείστε με την άγρια ζωή, να ανταποκρίνεστε στην αλλαγή του εδάφους και να αναζητάτε μοναδικά πλεονεκτήματα.
τελικά, νομίζω Το πιο σημαντικό δώρο που χορηγεί ο φωτογράφος είναι ο μειωμένος έλεγχος. Δεν έχετε χρόνο να καθίσετε και να περιμένετε την τέλεια στιγμή για να τραβήξετε το κλείστρο, οπότε η επιρροή της τύχης ενισχύεται.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, όσο μεγαλύτερος είναι ο ρόλος της στοχαστικότητας, τόσο πιο χαρούμενος είμαι με την εικόνα – αισθάνομαι πιο συνεργατική.
Τραβάω όλες τις φωτογραφίες μου ασπρόμαυρες. Μακάρι να είχα κάποια εγκεφαλική, υψηλών προδιαγραφών λογική για αυτό, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό να κάνω κάτι άλλο.
Ποτέ δεν ήθελα να τραβήξω αυτές τις κλασικές, καλά φωτισμένες, κορεσμένες, πολύχρωμες και εξαιρετικά καθαρές φωτογραφίες. Είναι όμορφα και απαιτούν πολλές τεχνικές δεξιότητες, αλλά δυσκολεύομαι να συνδεθώ μαζί τους συναισθηματικά και δεν αντιπροσωπεύουν την εμπειρία μου από τον ωκεανό, η οποία μπορεί να είναι πολύ ελκυστική, αλλά και συντριπτική, ταπεινωτική και εκφοβιστική.
Συχνά είναι μια σκοτεινή, θολή, αποπροσανατολιστική και σουρεαλιστική ατμόσφαιρα, μια πλευρά της εμπειρίας που πιστεύω ότι είναι σημαντικό να μοιραστώ.
Το ασπρόμαυρο βοηθά σε αυτό. Μπορεί επίσης να κάνει πολύ πιο εύκολη τη λήψη φωτογραφιών όταν δεν υπάρχει πολύ φως ή χρώμα, κάτι που είναι ένα πρόβλημα εάν είστε βαθιά και επιλέξετε να μην χρησιμοποιήσετε τεχνητό φως.
Φωτογραφίζω με κάμερα Nikonos V με αδιάβροχο αποστασιόμετρο 35mm. Διαθέτει στιβαρή αξιοπιστία – και αμφίβιες δυνατότητες – που το καθιστούν ιδανικό για ελεύθερη κατάδυση. Επιπλέον, ο μικρός συντελεστής μορφής του δημιουργεί πολύ μικρή αντίσταση, η οποία είναι απαραίτητη για τον εξορθολογισμό σε μια κατάδυση.
Γυρίζω με εξαιρετικά ευαίσθητο, κοκκώδες ασπρόμαυρο φιλμ, χρησιμοποιώντας μόνο φως περιβάλλοντος. Αυτό οφείλεται εν μέρει επειδή μου αρέσει η αισθητική του να μην έχω εξωτερικά φώτα, αλλά εν μέρει επειδή δεν είχα κανέναν όταν ξεκίνησα, οπότε δεν είχα άλλη επιλογή!
έχω ενσωματώσει ψηφιακό στη δουλειά μου, αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να απομακρυνθώ από αυτήν την μινιμαλιστική προσέγγιση. Μου αρέσει η εστίαση που δίνει στη φυσική μορφή, τις διαφορές και τις ομοιότητες μεταξύ των ζώων.
για φωτογραφικό ευκαιρίες με ελεύθερους δύτες, δεν μπορείς να νικήσεις τα cenotes στο Μεξικό. Οι κενοί σχηματίζονται όταν καταρρέουν ασβεστολιθικές σπηλιές, αποκαλύπτοντας κάτω από αυτές πισίνες υπόγειων υδάτων που θεωρούνται ιερές πύλες προς τον κάτω κόσμο των Μάγια, Xibalba.
Υπάρχουν χιλιάδες σκορπισμένα στο Γιουκατάν, το καθένα με το δικό του μοναδικό σχήμα, μέγεθος, βάθος και χρώμα.
Το νερό είναι κρυστάλλινο, ο ήλιος χύνεται στο σκοτάδι από τη ζούγκλα πάνω ως περιστρεφόμενες ράβδοι φωτός και είναι τεράστιες. Είναι σχεδόν αδύνατο να έχετε μια κακή εικόνα!
Όσον αφορά τη λήψη άγριων ζώων, τα αγαπημένα μου ζώα για να βουτήξω και να φωτογραφίσω είναι τα θαλάσσια λιοντάρια. Είναι απίστευτα παιχνιδιάρικο και διαδραστικό και η ταχύτητα, η ευκινησία και η χάρη τους μας φέρνουν σε ντροπή.
Μια εμπειρία που πραγματικά ξεχωρίζει ήταν στα Γκαλαπάγκος. Παρακολούθησα δύο νεαρούς να παίζουν με ένα κομμάτι καλάμι που είχαν βρει, να το περνούν πέρα δώθε και να κυνηγούν ο ένας την ουρά του άλλου.
Μετά από περίπου 20 λεπτά με συμπεριέλαβαν στο παιχνίδι τους, ανεβάζοντας τον αγώνα, αφήνοντας το καλάμι να επιπλέει μπροστά μου πριν φύγουν, εξαφανίστηκαν για λίγα δευτερόλεπτα και έτρεχαν πίσω για να ανακτήσουν το παιχνίδι τους. Ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Ένα πράγμα που μου αρέσει πολύ στις μονοφωνικές μου φωτογραφίες είναι ότι είναι γεωγραφικές ισοπεδωτικές. Το στυλ καθιστά τις εικόνες που τραβήχτηκαν στη μέση του χειμώνα στο Ηνωμένο Βασίλειο σχεδόν δυσδιάκριτες από φωτογραφίες από τοποθεσίες παραδεισίων καταδύσεων σε μακρινές τοποθεσίες.
Οι άνθρωποι έχουν αυτή την προκατάληψη ότι τα νερά του Ηνωμένου Βασιλείου είναι θολά και στερούνται ζωής, κάτι που οι βρετανοί δύτες γνωρίζουν ότι δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Όταν οι συνθήκες είναι καλές, οι καταδύσεις εδώ είναι θεαματικές.
Σε αντίθεση με τις τροπικές περιοχές, τα εύκρατα νερά κυριαρχούνται από φύκια, επομένως έχετε αυτές τις όμορφες αποχρώσεις του πράσινου, του κόκκινου και του καφέ που δεν έχετε την τάση να βλέπετε αλλού.
Ακόμη και όταν η ορατότητα δεν είναι μεγάλη, αυτά ενώνονται για να δημιουργήσουν μια απόκοσμη, αιθέρια ατμόσφαιρα και δεν το χορταίνω, να βουτήξω και να πυροβολήσω.
Ξέρω τώρα ότι πάντα θα με έλκυε η ελεύθερη κατάδυση. Ελεύθερη κατάδυση και φωτογραφία είναι τόσο σφιχτά συνυφασμένη με τις διαφορετικές πτυχές της ζωής μου.
Το στυλ μου επέτρεψε να αναπτύξω μια βαθύτερη σύνδεση με τον ωκεανό και να ενσωματωθώ με μια μικρή αλλά παγκόσμια κοινότητα ομοϊδεατών ανθρώπων.
Ελπίζω ότι όταν οι μη δύτες βλέπουν τις φωτογραφίες μου, θα τους ενθαρρύνει να βιώσουν οι ίδιοι το θαλάσσιο περιβάλλον και ελπίζω να δημιουργήσουν μια αίσθηση ευθύνης για την προστασία του.
Για περισσότερα σχετικά με τις εμπειρίες ελεύθερης κατάδυσης του James, επισκεφθείτε ανακάλυψη ενδιαφέρουσα.
