Τρία ναυάγια – ένα αρχαίο και δύο πιο πρόσφατα – ανακαλύφθηκαν σε βάθη κατάδυσης στην υφαλοκρηπίδα της Τυνησίας κατά τη διάρκεια μιας μεσογειακής αρχαιολογικής αποστολής που πραγματοποιήθηκε για την UNESCO και οκτώ από τα κράτη μέλη της τον περασμένο Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Άλλα τρία παλαιότερα γνωστά βαθιά αρχαία ναυάγια επανεξετάστηκαν στην αποστολή - τα αποτελέσματα της οποίας αποκαλύφθηκαν μόλις πρόσφατα.
Είκοσι ερευνητές από την Αλγερία, την Κροατία, την Αίγυπτο, τη Γαλλία, την Ιταλία, το Μαρόκο, την Ισπανία και την Τυνησία συνεργάστηκαν στην 14ήμερη αποστολή στο γαλλικό επιστημονικό σκάφος Άλφρεντ Μέρλιν.
Η ομάδα εργαζόταν σε δύο αυτόνομα έργα. Η μία ομάδα εξερευνούσε την περιοχή Skerki Bank του καναλιού της Σικελίας πιο κοντά στην υφαλοκρηπίδα της Τυνησίας, ενώ η άλλη παρακολουθούσε τις αποστολές των Αμερικανών εξερευνητών Robert Ballard και Anna Marguerite McCann τη δεκαετία του 1980 έως τη δεκαετία του 2000 προς το ιταλικό τέλος του καναλιού. με στόχο τη λήψη εικόνων υψηλής ανάλυσης τριών ρωμαϊκών ναυαγίων που είχαν ανακαλυφθεί προηγουμένως σε βάθος μεταξύ 750 και 850 μέτρων.
Η ομάδα χρησιμοποίησε το Άλφρεντ ΜέρλινΤο σόναρ και ο υποβρύχιος εξοπλισμός χαρτογράφησης και απεικόνισης του για την εύρεση και καταγραφή των ναυαγίων, και στη συνέχεια ανέπτυξε ROVs βαθμού μέχρι 900 μέτρα για να τα ερευνήσει.
Το κανάλι της Σικελίας ήταν στην αρχαιότητα ένας εμπορικός δρόμος 90 μιλίων που εκτελούσε βορειοανατολικά από τη σημερινή Τυνησία στη Βόρεια Αφρική μέχρι το νησί της Σικελίας. Είναι επιρρεπής σε καταιγίδες και ισχυρούς ανέμους και οι κρυμμένοι ύφαλοι της Τράπεζας Σκέρκη από κάτω της φτάνουν σχεδόν στην επιφάνεια κατά τόπους.
Πραγματοποιήθηκε εξερεύνηση σε μια ιδιαίτερα επικίνδυνη περιοχή που ονομάζεται Keith Reef, αποκαλύπτοντας τα τρία προηγουμένως άγνωστα ναυάγια, που ονομάστηκαν SK 1, 2 & 3.
Το SK1 και το SK2 υπολογίζεται ότι χρονολογούνται από τις αρχές του 19ου-20ου αιώνα. Το SK1, σε βάθος μεταξύ 80 και 90 μέτρων, ήταν ένα «μεγάλο μηχανοκίνητο μεταλλικό ναυάγιο» που δεν έδειξε ίχνη φορτίου. Οι σωσίβιες λέμβοι του ήταν στραμμένες προς τα έξω σε κάθε πλευρά και δεν υπήρχε κανένα σημάδι σωσίβιας λέμβου, υποδηλώνοντας ότι οι άνθρωποι που επέβαιναν στο σκάφος μπορεί να μπορούσαν να ξεφύγουν.
Το SK2 σε βάθος 65 μέτρων ήταν ένα ξύλινο ναυάγιο 15 μέτρων από την ίδια κατά προσέγγιση εποχή και, χωρίς να παρατηρηθεί μηχανή ή φορτίο, θεωρήθηκε ότι ήταν ψαρόβαρκα. Όπως και το SK1, τώρα απαιτεί αρχειακή έρευνα για τον εντοπισμό του.
Το τρίτο ναυάγιο, επίσης στα 65 μέτρα, θεωρήθηκε πιθανό να είναι αυτό ενός αρχαίου εμπορικού σκάφους 15 μέτρων που χρονολογείται μεταξύ του 1ου αιώνα π.Χ. και του 2ου αιώνα μ.Χ. και περιείχε αμφορείς, πιθανώς για τη μεταφορά κρασιού.
Ρωμαϊκά ναυάγια επανεξετάζονται
Τα τρία ρωμαϊκά εμπορικά πλοία που επισκέφθηκαν ξανά, με τα ονόματα G, F και D, βρίσκονταν σε βάθος μεταξύ 750 και 850 μέτρων στην ιταλική υφαλοκρηπίδα.
Το G χρονολογείται από τον 1ο αιώνα μ.Χ. και θα μετέφερε κοινά εμπορεύματα και αμφορείς μεταξύ των λιμανιών της δυτικής Μεσογείου. Ο F, από την ίδια εποχή, μετέφερε επίσης γρανίτη και μια οργανική ουσία που χάθηκε έκτοτε, ενώ το βαθύτερο ναυάγιο, το D, ήταν επίσης το παλαιότερο.
Χρονολογείται από τον 1ο αιώνα π.Χ., αυτό το πλοίο είχε φορτωθεί με τουλάχιστον 12 διαφορετικούς τύπους αμφορέων συν κανάτες, αγγεία και άλλα μικρότερα κεραμικά, λυχνάρια και πέτρινα βάρη.
Οι ερευνητές φοβήθηκαν ότι αυτά τα ναυάγια μπορεί να είχαν λεηλατηθεί από την ανακάλυψή τους επειδή βρίσκονταν έξω από τα χωρικά ύδατα, αλλά περιγράφονταν ως «σε μεγάλο βαθμό αδιατάρακτα». Τώρα εμπίπτουν στη Σύμβαση της UNESCO του 2001 για την Προστασία της Υποβρύχιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Η Κροατία, η Αίγυπτος, η Γαλλία, η Ιταλία, το Μαρόκο και η Ισπανία βοήθησαν στη χρηματοδότηση UNESCO αποστολή, με την Ιταλία να παρέχει επίσης ναυτική υποστήριξη.
Επίσης στο Divernet: Δύτες ερευνούν το αρχαίο μαρμάρινο ναυάγιο Med, Το μεγαλύτερο ρωμαϊκό ναυάγιο στην ανατολική Μεσόγειο, Βρέθηκαν 300 αμφορείς – περιεχόμενο, ετικέτες και όλα! Οι νικητές του Planet Ocean: Tides Are Changing
