ΚΑΤΑΔΥΤΙΚΑ ΝΕΑ
Ένα γερμανικό U-boat, που βυθίστηκε από το Βασιλικό Ναυτικό στα ανοιχτά του Γιορκσάιρ το 1917 και πιστεύεται ότι το διείσδυσαν οι δύτες του την επόμενη μέρα, ερευνήθηκε για πρώτη φορά.
Διαβάστε επίσης: Οι δύτες της Valhalla αναγνωρίζουν το U-boat του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου στα 104 μέτρα
Η έρευνα του UC-47 ηγήθηκε μιας ομάδας από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον. Χρησιμοποίησαν σάρωση σόναρ και ROV για να αποκτήσουν υψηλή ανάλυση βίντεο πλάνα του ναυαγίου, συμπεριλαμβανομένης της μεγάλης τρύπας στην πλευρά του λιμανιού του κατά τα άλλα ανέπαφου κύτους. Σε βάθος 50 μέτρων, το ναυάγιο λέγεται ότι παρουσιάζει «ένα εκπληκτικό επίπεδο διατήρησης».
Το UC-47 το επισκέφθηκαν δύτες όλα αυτά τα χρόνια και εμφανίστηκε στη σειρά DIVER’s Wreck Tour, αλλά δεν είχε γίνει αντικείμενο επιστημονικής έρευνας πριν.
Το πανεπιστήμιο συνεργαζόταν με τις εταιρείες υπεράκτιων ερευνών MMT και Reach Subsea, τους μακροχρόνιους συνεργάτες του σε τέτοια υποβρύχια ερευνητικά έργα. Εξέτασαν το ναυάγιο από το σκάφος Τοπάζ Τιαμάτ για λογαριασμό της Tolmount Development, η οποία ετοιμαζόταν να τοποθετήσει αγωγό στη Βόρεια Θάλασσα περίπου 20 ναυτικά μίλια από το Flamborough Head.
Το U-boat μήκους 52 μέτρων που ναρκοθετούσε αναφέρθηκε ότι ήταν υπεύθυνο για τη βύθιση 56 πλοίων σε 13 περιπολίες σε διάστημα λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, αλλά η φήμη της ως «τυχερό σκάφος» έληξε απότομα στις 18 Νοεμβρίου 1917.
Το περιπολικό σκάφος HMS P-57 έπιασε το UC-47 στην επιφάνεια και το χτύπησε πριν αναπτύξει βόμβες βάθους. Το U-boat βυθίστηκε με την απώλεια και των 26 πληρωμάτων.
«Σήμερα το σκάφος σημειώνεται στους χάρτες ναυσιπλοΐας μόνο ως ναυάγιο και μέχρι τώρα πολύ λίγα ήταν γνωστά για την κατάσταση του υποβρυχίου», δήλωσε ο επικεφαλής της ομάδας Δρ Rodrigo Pacheco-Ruiz, συνδιευθυντής της μακροχρόνιας Offshore Archaeological Research (OAR). ) έργο που εκτελείται από το Κέντρο Ναυτιλιακής Αρχαιολογίας του πανεπιστημίου.
«Ήταν προνόμιο να μπορέσω να εξερευνήσω ένα ναυάγιο σε τόσο καλή κατάσταση και να έχω την ευκαιρία να μάθω περισσότερα για το παρελθόν του».
Την ημέρα μετά την πτώση του UC-47, το υποβρύχιο πιστεύεται ότι διείσδυσε από δύτες του Βασιλικού Ναυτικού, οι οποίοι ανέσυραν τους κωδικούς και τους χάρτες του.
Ο διάσημος δύτης και «ανοιχτήρι» Dusty Miller έχει από καιρό συσχετιστεί με αυτό και πολλά παρόμοια κατορθώματα κατά τη διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου – η πλήρης ιστορία ειπώθηκε τον Ιούνιο του 2020 ζήτημα του ΔΥΤΗ. Το υλικό που ανακτήθηκε από δύτες με αυτόν τον τρόπο έδωσε στο Βασιλικό Ναυτικό ένα ζωτικό πλεονέκτημα πληροφοριών έναντι των Γερμανών.
Ο ιστορικός της ναυτιλίας Stephen Fisher σχολίασε: «Περαιτέρω διερεύνηση ιστορικών πηγών - όταν η πρόσβαση γίνεται διαθέσιμη καθώς διευκολύνεται το lockdown - σε συνδυασμό με αυτές τις λεπτομερείς εικόνες του ναυαγίου θα μπορούσαν να μας επιτρέψουν να εξακριβώσουμε αν όντως την επισκέφτηκαν τον Νοέμβριο του 1917».
Το έργο OAR του Southampton στοχεύει αρχαιολογικούς χώρους που χρειάζονται σύγχρονη τεχνολογία, ακαδημαϊκή έρευνα και βιομηχανικές συνεργασίες για την έρευνα, όπως με το UC-47.
«Αυτές οι τοποθεσίες τείνουν να βρίσκονται εκατοντάδες μίλια μακριά από τη θάλασσα και μπορούν να προσεγγιστούν μόνο με εξειδικευμένο υποθαλάσσιο εξοπλισμό, ο οποίος συνήθως αποτελεί εμπόδιο για τη μελέτη τους», δήλωσε ο Δρ Pacheco-Ruiz. «Έργα όπως το δικό μας αποδεικνύουν ότι αυτές οι τοποθεσίες μπορούν να ερευνηθούν ακόμη και σε αυτούς τους πολύ δύσκολους καιρούς, όταν ο κόσμος παλεύει με μια επικίνδυνη πανδημία».
Οι προηγούμενες συνεργασίες του OAR μεταξύ του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον και του MMT/Reach Subsea περιλαμβάνουν το περσινό ανακάλυψη ανέπαφου ναυαγίου 500 ετών στα 120 μέτρα στη Βαλτική Θάλασσα και το έργο MAP της Μαύρης Θάλασσας 2016-18.
Διαβάστε επίσης: Ξεχασμένα Ναυάγια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου
