Επισκεπτόμαστε ένα πιο πρόσφατο αλλά σπάνια ναυάγιο αυτό το μήνα, ένα φορτηγό πλοίο που χάθηκε στα ανοικτά των Orkneys κατά τη διάρκεια κακοκαιρίας με την απώλεια εννέα πληρώματος. Ο JOHN LIDDIARD οδηγεί τον δρόμο, εικονογράφηση MAX ELLIS
ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗ ΣΤΟ ΣΙΒΑ SULE στις 8 Απριλίου 1968 και βούτηξε για πρώτη φορά στις 28 Μαΐου 1997, το μηχανοκίνητο πλοίο 1333 τόνων Μανίνα εξακολουθεί να επισκέπτεται μόνο λίγες φορές το χρόνο το πολύ.
Ενώ η ύπαρξη του ναυαγίου ήταν γνωστή εδώ και καιρό, οι πρώτοι που το βούτηξαν ήταν ο ερευνητής του ναυαγίου Kevin Heath με βάση το Stromness και ο Malcolm Daughtrey από το East Cheshire BSAC.
Το κλαμπ ήταν τακτικοί επισκέπτες Scapa Flow, ήθελε λίγη εξερεύνηση και κάλεσε τον Kevin να τους συμμετάσχει για την ημέρα.
Κατάδυση από mv Τρίτωνος, βρέθηκε μια ηχώ στα 40 μ., μια βολή έπεσε και ο Κέβιν και ο Μάλκολμ ήταν οι πρώτοι που έβλεπαν αν είχαν βρει το ναυάγιο.
Το τιμόνι του Μανίνα στη συνέχεια ανυψώθηκε και αποκαταστάθηκε, και τώρα μπορεί να δει κανείς στο Scapa Scuba στο Stromness.
Όταν βούτηξα το ναυάγιο, ο Άντι Κάθμπερτσον, κυβερνήτης του Jean Elaine, περίμενε για λίγες μέρες γαλήνης θάλασσας. Ήθελε να αφήσει άφθονο χρόνο για να σβήσει το έδαφος σε ένα διαχειρίσιμο επίπεδο προτού διανύσει τα 40 μίλια από το Stromness. Σοφά, δεν θα διακινδύνευε να πάει τόσο μακριά μόνο για να το βρει πολύ δύσκολο για να βουτήξει.
Δεν χρειάζεται πλέον μια γραμμή βολής, γιατί υπάρχει ένα ίχνος συντριμμιών μέχρι τη σχισμή στη μέση του Sule Stack.
Βουτιές στο Μανίνα τώρα βολικά αρχίστε να πέφτετε κοντά στα βράχια πριν κολυμπήσετε στη σχισμή για να κατεβείτε (1), πέφτοντας μέσα από το κύμα στο πρώτο αναγνωρίσιμο κομμάτι συντριμμιού, που είναι το πηδάλιο (2).
Ακολουθώντας την κλίση προς τα κάτω, καθώς η σχισμή διευρύνεται, τα επόμενα αναγνωρίσιμα μέρη των συντριμμιών προέρχονται από τον κινητήρα και τα μηχανήματα ψύξης (3) και (4).
Το ναυάγιο συνεχίζει ως σποραδικά συντρίμμια μέχρι τα 32 μέτρα, όπου ένα τμήμα του καταστρώματος φτάνει σε ένα σημαντικό τμήμα καρίνας (5).
Καθώς το τμήμα της καρίνας τελειώνει, με μόνο τον άξονα της έλικας να προεξέχει, μια άγκυρα (6) μπορεί να βρεθεί ξαπλωμένος στην κορυφή ενός βράχου στη βόρεια πλευρά της καρίνας στα 36μ.
Επιστρέφοντας στον προωστικό άξονα, συνεχίζει λίγα μέτρα πιο βαθιά μέχρι την προπέλα (7), σε βάθος 40μ.
Η διαδρομή μας τώρα στρίβει νότια μετά από διάσπαρτες πλάκες γάστρας (8) και κατά μήκος της όψης ενός βράχου με ένα τμήμα κιγκλιδώματος ακουμπισμένο πάνω του (9).
Διασχίζοντας μια χαμηλή κορυφογραμμή, τα συντρίμμια συνεχίζονται με ορισμένα τμήματα του καταστρώματος (10) και μετά ένα πιο ογκώδες τμήμα ιστού με ένα Τ κατά μήκος του (11).
Στην επόμενη κορυφογραμμή μας φέρνει κοντά στην πλώρη, όπως αποδεικνύεται από την αλυσίδα της άγκυρας (12) που οδηγεί από μια τρύπα σε αυτό που θα ήταν το κατάστρωμα της πλώρης, ακόμα περασμένο μέσα από το σωλήνα ενός αγωγού σε ένα πιο αναγνωρίσιμο τμήμα της πλώρης (13).
Λίγα μόνο μέτρα νοτιότερα, οι διάσπαρτες πλάκες σβήνουν στα 42 μέτρα (14).
Γυρίζοντας πίσω από την αλυσίδα της άγκυρας, ένα παράλληλο ζευγάρι δοκάρια μπορεί να ήταν ένας ιστός δοκών. (15). Αυτά δείχνουν προς την κλίση σε ένα πιο εμφανές στρογγυλεμένο τμήμα του ιστού (16), με θέα τον βραχώδη τοίχο της στοίβας.
Η βάση αυτού του ιστού είναι κοντά σε μια άλλη κορυφογραμμή που προεξέχει από τον τοίχο και τα διάσπαρτα συντρίμμια συνεχίζονται γύρω από αυτήν την κορυφογραμμή, περνώντας από ένα ζευγάρι κολώνες (17) και ένα τμήμα εμβόλου (18), που ολοκληρώνει ένα κύκλωμα πίσω στη σχισμή όπου ξεκινήσαμε.
Ανεβαίνοντας ελαφρά στον τοίχο, μια στενή προεξοχή (19) τρέχει κατά μήκος στα 14 μέτρα, με υπολείμματα συντριμμιών ανάμεσα στα φύκια, που κατεβαίνουν ελαφρά στα 18 μέτρα και ένα βαρούλκο φορτίου (20).
Λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτό είναι σχεδόν ακριβώς πάνω από το τόξο, μπορεί επίσης να χρησίμευε ως άγκυρα-βαρούλκο.
Σε μια τοποθεσία τόσο απομακρυσμένη, οι δύτες δεν θα πρέπει να ρισκάρουν με αποσυμπίεση και μπορεί εύκολα να πραγματοποιηθεί όσος επιπλέον χρόνος διακοπής ασφαλείας διαθέτετε κατά την ανάβαση στο ρηχότερο τμήμα του τοίχου (21).
Αν και καλύπτεται από φύκια, ανάμεσα στις ρίζες υπάρχει μια πυκνή συσκευασία από ανεμώνες. Για πολλούς δύτες, αυτό θα αποτελούσε από μόνο του μια εξαιρετική ρηχή γραφική κατάδυση, επομένως έρχεται ως μπόνους μετά το βαθύτερο ναυάγιο.
ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1960
Η ΜΑΝΙΝΑ, φορτηγό πλοίο. ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ 1947, ΒΥΘΕΙ 1968
ΤΟ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΟ ΠΛΟΙΟ 1333 ΤΟΝΩΝ Μανίνα κατασκευάστηκε το 1947 από τον Eriksberg Mekaniske Verkstad A/B – Eriksberg Varv του Γκέτεμποργκ ως με σημαία Νορβηγίας Corvus.
Η ελληνική εταιρεία Kanav Shipping αργότερα άλλαξε το όνομα σε Μανίνα.
Στις 8 Απριλίου 1968, η Μανίνα βρισκόταν σε έρμα από το Μπέργκεν στη Γλασκώβη, υπό τη διοίκηση του λοχαγού Βίκτωρ Καψοκέφαλου. Ένας δυτικός άνεμος 7 προκαλούσε σύντομη και απότομη θάλασσα.
Μπορεί να ήταν δυνατός άνεμος, αλλά δεν έπρεπε να ενοχλήσει ένα πλοίο αυτού του μεγέθους. Παρόλα αυτά, το Μανίνα έτρεξε στο Sule Stack.
Οι φωτοβολίδες εκτοξεύτηκαν και εντοπίστηκαν από τους φαροφύλακες στο Sule Skerry, 10 μίλια βόρεια. Δύο σωσίβιες λέμβους από το Orkney και μία από το Stromness εκτοξεύτηκαν και ένα αναγνωριστικό αεροσκάφος RAF Shackleton κατευθύνθηκε προς τα πάνω, που σύντομα θα αντικατασταθεί από μια άλλη όταν το πρώτο Shackleton παρουσίασε προβλήματα στον κινητήρα.
Μέχρι να φτάσουν οι σωσίβιες λέμβους, δεν υπήρχε κανένα σημάδι επιζώντων στον βράχο ή εκεί κοντά.
Η Μανίνα είχε διαλυθεί εντελώς, αφήνοντας μόνο μια κηλίδα λαδιού κινητήρα και διάσπαρτα επιπλέοντα συντρίμμια.
Αρκετά άλλα σκάφη στην περιοχή κατευθύνθηκαν επίσης προς τη διάσωση. Το σουηδικό τάνκερ Vassajaure παρέλαβε πέντε από το πλήρωμα, συμπεριλαμβανομένου του δεύτερου συντρόφου Βασίλη Κυριακού, από μια σωσίβια λέμβο.
Το υπόλοιπο πλήρωμα των 14, συμπεριλαμβανομένου του καπετάν Καψοκέφαλου, χάθηκαν, με πέντε από τα πτώματα να παραλαμβάνονται από το Vassajaure ή μεταφέρονται από άλλα σκάφη.
Η Vassajaure κατευθύνθηκε προς τις Εξωτερικές Εβρίδες, μεταφέροντας τους επιζώντες και τα πτώματα στη σωσίβια λέμβο Stornoway για να προσγειωθούν στον Lewis.
Η σωσίβια λέμβος Stromness επέστρεψε στο σπίτι της με άλλα δύο πτώματα που ανασύρθηκαν από τη θάλασσα.
Ξεναγός
ΦΤΑΣΜΑ ΕΚΕΙ: Northlink εκτελεί δρομολόγια πορθμείων από το Scrabster στο Stromness και το Aberdeen στο Kirkwall, 0845 6000 449.
ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ: Οι συντεταγμένες GPS είναι 59 01.401, N 004 30.434 W (μοίρες, λεπτά και δεκαδικά ψηφία). ο Μανίνα βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά του Sule Stack και είναι αρκετά εύκολο να το βρείτε μπαίνοντας στο νερό από τη σχισμή της στοίβας και ακολουθώντας την κοιλάδα των συντριμμιών προς τα κάτω.
TIDES: Η Μανίνα μπορείτε να βουτήξετε σε οποιαδήποτε κατάσταση της παλίρροιας, αλλά συνιστάται μερικές ημέρες ήρεμου καιρού πριν από την εξόρμησή σας εκεί.
ΚΑΤΑΔΥΣΗ & ΑΕΡΑ: Πάρτε ένα από τα μεγάλα ναυλωμένα σκάφη Scapa Flow για την ημέρα. Λειτουργεί η Scapa Flow Charters Jean Elaine και Σαρόν Ρόουζ, 01856 850879.
ΚΑΤΑΛΥΜΑ: Κοιμηθείτε στο σκάφος ή μείνετε στην ξηρά σε τοπικό ξενοδοχείο ή B&B. Υπάρχει ένα κάμπινγκ στο Stromness, αλλά το κάμπινγκ στο κλίμα του Orkney δεν συνιστάται. Τουριστικό Συμβούλιο Orkney, 01856 872856.
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Το πιο βολικό γλίστρημα είναι στο λιμάνι στο Skerray στην ηπειρωτική χώρα.
ΠΡΟΣΟΝΤΑ: Δεν είναι μια δύσκολη κατάδυση, αλλά μπορεί να υπάρξει μεγάλη διόγκωση, επομένως δεν συνιστάται για αρχάριους.
ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Διάγραμμα Ναυαρχείου 1954, Cape Wrath στο Pentland Firth. Ordnance Survey Map 10, Strathnaver. Ordnance Survey Map 6, Orkney – Ηπειρωτική χώρακαι Χάρτης 7 Orkney – Νότια Νησιά. The Wrecks of Scapa Flow, του Lawson Wood.
PROS: Κάτι εκτός της πεπατημένης διαδρομής με διακύμανση βάθους που ταιριάζει στους περισσότερους δύτες.
Μειονεκτήματα: Εκτεθειμένη διέλευση από το Orkney ή την ηπειρωτική χώρα.
ΒΑΘΟΣ: 20m – 35m, 35m – 45m
Χάρη στον Andy Cuthbertson, τον Kevin Heath και διάφορους δύτες από το Swansea και το Leeds.
Εμφανίστηκε το DIVER Ιανουάριος 2013
