Wreck Tour 161 Special: The Titanic

Συμπληρώνονται 100 χρόνια αυτός ο μήνας από το Τιτανικός χτύπησε αυτό το θανατηφόρο παγόβουνο. Εάν έχετε περίπου 40,000 £ να περισσέψετε, μπορείτε να κάνετε μια βόλτα για να δείτε το ναυάγιο - σε αντίθετη περίπτωση, ο βετεράνος του Τιτανικού RORY GOLDEN είναι εξοπλισμένος για να παρέχει το απόλυτο Περιήγηση στο ναυάγιο. Εικονογράφηση MAX ELLIS

ΤΟ ΦΟΝΤΟ

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2000 μια διεθνής αποστολή ανακάλυψης και διάσωσης κατευθύνθηκε προς την τοποθεσία του RMS Τιτανικός στον Βόρειο Ατλαντικό. Η RMS Titanic Inc, η οποία κατείχε το ναυάγιο, είχε ναυλώσει το μεγαλύτερο επιστημονικό ερευνητικό πλοίο στον κόσμο, Akademik Mstislav Keldysh, από το Ινστιτούτο Ωκεανολογίας PP Shirshov της Ρωσίας.

Keldysh είναι το μητρικό να ΚΟΙΤΑ 1 και ΚΟΙΤΑ 2, δύο από τα πιο βαθιά υποβρύχια στον κόσμο. Το καθένα έχει βάθος λειτουργίας 6000 μέτρα και με τη βοήθειά τους η Expedition Titanic 2000 ανέσυρε σχεδόν 800 ιστορικά αντικείμενα από το σημείο του ναυαγίου.

Διαχειρίζομαι το Flagship Scubadiving of Dublin, και η δουλειά μου σε αυτήν την περίπτωση ήταν να επιβλέπω τις επιχειρήσεις ασφάλειας κατάδυσης. Αυτός ο πολύπλευρος ρόλος περιελάμβανε την επίβλεψη της ασφαλούς ανάκτησης αντικειμένων από καλάθια ανάκτησης και από τα υποβρύχια.

Πριν από την αποστολή, μου είχε δοθεί μια αναμνηστική πλακέτα από τον Michael Martin, δημιουργό του Titanic Trail στο Cobh, στην Ιρλανδία. Ο Κομπ ήταν Τιτανικόςτο τελευταίο λιμάνι της επίσκεψης του, και μου είχαν ζητήσει να τοποθετήσω την πλάκα στη γέφυρα στη μνήμη όσων πέθαναν το 1912.

Όταν κατέβηκα στον Τιτανικό στις 12 Αυγούστου, έγινα ο πρώτος Ιρλανδός δύτης που το έκανε. Συνοδοιπόρος μου σε εκείνη την κατάδυση ήταν ο αείμνηστος Ralph White, φίλος μου εδώ και 20 χρόνια.

Έκανε την 30ή του κατάδυση στην τοποθεσία. Ο Ραλφ ήταν βετεράνος 13 ετών Τιτανικός αποστολές, από αυτή που ανακάλυψε το ναυάγιο το 1985 μέχρι την πιο πρόσφατη το 2005.

Προς το τέλος της κατάδυσής μας το 2000, είχαμε εντοπίσει τα υπολείμματα του τροχού του πλοίου να προεξέχουν από ένα σωρό συντρίμμια στο κατάστρωμα των αξιωματικών. Αυτό βγήκε στην επιφάνεια, ένα πολύ ιστορικό εύρημα.

Στην αποστολή του Αυγούστου του 2005, επέστρεψα στο ναυάγιο παρέα με τον Mike McKimm, περιβαλλοντικό ανταποκριτή του BBC Βόρειας Ιρλανδίας και εικονολήπτη, παραγωγό και σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ A Journey to Remember.

ΚΑΤΑΔΥΣΗ ΤΟΥ ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ

11 Αυγούστου, 2000

Δεκατρείς ώρες σε μια σφαίρα διαμέτρου 6 ποδιών.

Δεν υπάρχει τρόπος να σηκωθείς ή να ξαπλώσεις σωστά. Συμπύκνωση που τρέχει στις πλευρές και στάζει από την κορυφή. Εξαιρετική υγρασία στην επιφάνεια και κρύο στο κάτω μέρος. Δυόμιση ώρες για να κατέβεις και τρεις ώρες για να ανέβεις. Η ουροδόχος κύστη κάνει αισθητή την παρουσία της.

Θα το έκανα από την αρχή.

Ξέρω ότι μάλλον δεν θα το κάνω ποτέ.

5 Αυγούστου, 2005

Πόσο λάθος έκανα. Σχεδόν πέντε χρόνια μέχρι σήμερα, ανεβαίνω ξανά τη σκάλα ΚΟΙΤΑ 2καταπακτή του. Αφαιρώντας τα παπούτσια μου στο επάνω μέρος και πέφτοντας στον περιορισμένο χώρο, οι αναμνήσεις πλημμυρίζουν ξανά.

Ο Mike McKimm γρήγορα μαζί μου, ακολουθούμενος από τον πιλότο μας, Anatoly Sagalevich. Η δουλειά της στοιβασίας εργαλείων, της τοποθέτησης καμερών, των ελέγχων πριν από την κατάδυση, του ξαπλώματος, της ορθοστασίας και της αφαίρεσης των ρούχων καθώς αυξάνεται η ζέστη διώχνει σύντομα κάθε σκέψη.

Προτού το καταλάβουμε, μας πέφτουν στο πλάι Keldysh. Παρακολουθώ καθώς το νερό ανεβαίνει, καλύπτοντας τα λιμάνια μέχρι να χτυπάμε απαλά ακριβώς κάτω από την επιφάνεια.

Ξεκινάμε την 150λεπτη κατάβαση μας. Δεν υπάρχει αίσθηση πτώσης στον πυθμένα του ωκεανού. Η πίεση στο εσωτερικό του υποβρυχίου παραμένει σταθερή. Δύο δείκτες σας λένε ότι κατεβαίνετε – ο ψηφιακό μετρητή βάθους και το σταδιακά εξασθενημένο φως έξω.

Μέσα σε 10 λεπτά είναι κατάμαυρο έξω, και το μόνο που έχετε είναι ο μετρητής.

Σε 15 λεπτά φτάνουμε στα 250μ. Η υγρασία και η ζέστη είναι ακόμα έντονη. Σε μισή ώρα είμαστε στα 1000μ.

Με ρωτάνε συχνά πώς περνάς τον χρόνο σου όταν κατεβαίνεις σε τέτοια βάθη.

Η πραγματικότητα είναι ότι ο καιρός κυλάει πολύ γρήγορα, γιατί σε απασχολεί τόσο πολύ να τακτοποιήσεις τον εξοπλισμό σου και να κοιτάξεις έξω στη μεγάλη μαυρίλα έξω, αναζητώντας σημάδια ζωής στα βαθιά μέσα στο νερό.

Βιοφωταύγεια πλάσματα του βαθύ παρελθόντος. Αλλά υπάρχει χρόνος για να συνομιλήσετε και να σκεφτείτε, να κάνετε σημειώσεις ή να γράψετε καρτ-ποστάλ με ειδικές σφραγίδες για να σηματοδοτήσετε την κατάδυσή σας – και να ακούσετε μερικές μελωδίες στο CD player. Το 2000 έπαιξα Πάντα να κοιτάς την θετική πλευρά της ζωής σε αυτό το βάθος για να σηματοδοτήσει την περίσταση. Έχουμε ακόμα σχεδόν 3000 μέτρα μπροστά μας.

Μετά από δύο ώρες και 15 λεπτά, οι επικοινωνίες από το επιφανειακό χειριστήριο ήρθαν σε ζωή. Ο Anatoly είναι επικεφαλής του εργαστηρίου επανδρωμένων υποβρυχίων Deep Sea στο Ινστιτούτο Ωκεανολογίας PP Shirshov της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και συν-σχεδιαστής του MIR υποβρύχια. Έχει καταδυθεί το MIRγια περισσότερα από 20 χρόνια.

Ένας διάσημος ακαδημαϊκός και συγγραφέας, ο Anatoly έχει μεγάλο πάθος για την τζαζ και χτυπάει μια κακή κιθάρα στις στιγμές του ελεύθερου χρόνου του. Ακούσαμε τζαζ σε αυτή την κατάβαση.

Αρχίζει να πετάει διακόπτες, να ανάβει τα εξωτερικά φώτα, να αντλεί δεξαμενές έρματος και γενικά να ετοιμάζεται να προσγειωθεί στον βυθό. Αρχίζω να μετράω το βάθος μέχρι το κάτω μέρος από μία από τις οθόνες: «30m, 20m, 15m…» Μια γρήγορη ματιά μέσα από τη θύρα προβολής και ο λασπωμένος πυθμένας φαίνεται. “10m, 5, 4, 3, 2, 1.” Touchdown.

Έχουν περάσει 145 λεπτά από τότε που βγήκαμε από την επιφάνεια και βρισκόμαστε στα 3875 μέτρα. Η εξωτερική πίεση είναι 400 bar αλλά είμαστε ακόμα σε ατμοσφαιρική πίεση μέσα. Καμία πίεση τότε.

«Καλώς ήρθες στον πάτο του ωκεανού», λέω στον Μάικ. «Έχετε μπει τώρα σε ένα μοναδικό κλαμπ».

Μια οθόνη σόναρ δείχνει το περίγραμμα της πλώρης σε απόσταση θέασης. Σηκώνουμε προς το ναυάγιο και μέσα σε λίγα λεπτά βλέπουμε το σχήμα να φαίνεται στο σκοτάδι.

Καθώς ανεβαίνουμε, η μεγάλη πλώρη του πλοίου (1) εστιάζει περισσότερο στις οθόνες μέσα και μέσω της θύρας προβολής. Ο Τιτανικός εξακολουθεί να φαίνεται μεγαλοπρεπής, παρά τα αυξανόμενα ρουστίκ πάνω του.

Με εξαιρετική πιλοτική λειτουργία, ο Anatoly κρατά το υποβρύχιο στη θέση του στο ισχυρό ρεύμα. Η δεξιά άγκυρα (2) βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον βυθό, δείχνοντας σε ποιο βαθμό το πλοίο είναι βυθισμένο στη λάσπη.

Προχωράμε πάνω και πάνω από την πλώρη, βλέποντας τη μεγάλη άγκυρα του τόξου (3) στο πηγάδι του, το γερανοφόρο ανυψωτικό (4) πάνω από.

Περνώντας πέρα ​​από τα χάλκινα καπάκια (5), κατευθυνόμαστε προς τα πίσω δίπλα στις αλυσίδες άγκυρας (6), κοιτάζοντας προς τα κάτω στο νούμερο ένα κράτημα (7).

Ο κύριος πρωταγωνιστής (8) έρχεται σε προβολή.

Ανατράπηκε στη βύθιση, τα μεγάλα βαρούλκα ατμού (9) παράλληλα με τη βάση του. Είμαι σοκαρισμένος. Έχει καταρρεύσει από την τελευταία φορά που το είδα, λυγίζει κάτω από το βάρος του, η ακεραιότητα του χάλυβα έχει φύγει. Είναι μια πολύ θλιβερή εικόνα, ένας προπομπός για περισσότερα που θα ακολουθήσουν.

Προχωράμε προς τη γέφυρα (10) και τοποθετήστε το δείκτη του ποντικιού στο νούμερο δύο αναμονή (11), τους ηλεκτρικούς γερανούς του (12) μόνιμα διπλωμένο στη θέση του σαν δύο φρουροί δίπλα του.

Καθώς πλησιάζουμε στη γέφυρα, βλέπω την πλάκα Cobh (13) από πριν από πέντε χρόνια, εξακολουθεί να δείχνει λαμπερή κάτω από τα φώτα.

Είναι ακριβώς μπροστά και στα δεξιά του τηλεκινητήρα (14), ό,τι έχει απομείνει από τον μηχανισμό στη γέφυρα. Τα υπόλοιπα παρασύρθηκαν, πιθανότατα από τις παραμονές του χωνιού κατά τη διάρκεια της βύθισης. Αυτό κρατούσε κάποτε τον τροχό του πλοίου, αυτόν που ανακτήθηκε στην αποστολή του 2000 στην πρώτη μου κατάδυση.

Ο Ανατόλι τοποθετεί προσεκτικά το υποβρύχιο και, μετά από πολλές προσπάθειες, καταφέρνει να τοποθετήσει δύο νέες πλάκες, μια από το Δημοτικό Συμβούλιο του Μπέλφαστ και την άλλη από τον κατασκευαστή του πλοίου Harland & Wolff, εκατέρωθεν αυτής από το Cobh. Είναι μια συμβολική στιγμή και ένας κύκλος ολοκληρώθηκε.

ΦΟΥΣΤΟΥΜΕ ΤΟ STARBOARD WING περιοχή της γέφυρας (15) και περάστε το νούμερο ένα σωσίβιο davit (16) στο κατάστρωμα του αξιωματικού.

Ταξιδεύοντας κατά μήκος του καταστρώματος, τα παράθυρα είναι όλα ανοιχτά (17), πιθανώς λόγω των εντολών που φωνάχτηκαν και των μηνυμάτων. Αυτό είναι το κατάστρωμα όπου ο Ralph White και εγώ βρήκαμε τον τροχό του κύριου πλοίου (18).

Καθώς αιωρούμαστε πάνω από την αίθουσα ραδιοφώνου Marconi (19) υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις επιταχυνόμενης επιδείνωσης. Αρκετές τρύπες έχουν εμφανιστεί στην οροφή (20), και το άνοιγμα όπου ήταν ο φεγγίτης (21) έχει μεγαλώσει. Το εσωτερικό του ραδιοφωνικού δωματίου γίνεται πιο εκτεθειμένο και κινδυνεύει να χαθεί κάτω από τα συντρίμμια του.

Καθώς σηκώνουμε, ένα ξαφνικό κύμα ρεύματος μας αιχμαλωτίζει και το δευτερεύον αρχίζει να περιστρέφεται. Ο Ανατόλι μας επαναφέρει γρήγορα υπό έλεγχο, αλλά αποπροσανατολίζεται για μια στιγμή και χρειάζεται αρκετά λεπτά για να μετακινήσει το ναυάγιο καθώς ανεβαίνει εκτός κινδύνου. Είναι μια σύντομη τρομακτική στιγμή, αλλά δεν θα είναι η μόνη.

Καθώς προχωράμε κατά μήκος του καταστρώματος του σκάφους (22), τα πλαϊνά της κατασκευής μοιάζουν σαν κάποιος να τα έχει πιπερώσει με πυρά πυροβολικού. Σχεδόν ολόκληρο το κατάστρωμα δίπλα στο γυμναστήριο έχει καταρρεύσει (23).

Περνάμε δυναμικά στην κορυφή, περνώντας το κενό που κρατούσε το νούμερο ένα χωνί (24), την εισαγωγή αέρα (25) για τους ανελκυστήρες (26), και το νούμερο δύο κενό διοχέτευσης (27).

Τακτοποιούμαστε στον υπέροχο χώρο που ήταν η Grand Staircase (28).

Κοιτάζοντας προς τα κάτω, είναι δύσκολο μέσα στο χάος να φανταστείς την ομορφιά που ήταν κάποτε εδώ. Κάτω από το κατάστρωμα του σκάφους, καθώς κινούμαστε δίπλα στο κατάστρωμα A (29), οι σίτες πέφτουν όλες κάτω (30), τραβώντας μαζί τους τα ορειχάλκινα κουφώματα. Περνάμε εδώ για λίγο, γυρίζοντας μακριά.

Πέφτοντας κάτω, η πλευρά του πλοίου φαίνεται δίπλα μας σαν ένας μεγάλος τοίχος, τα φώτα του υποβρυχίου αντανακλούν πίσω από το γυαλί στα λιμάνια (31). Περιοχές πρώτης κατηγορίας, δεύτερης κατηγορίας, όλα είναι χωρίς νόημα τώρα σε αυτό το μεγάλο βάθος.

Λίγα περάσματα ακόμα και επιστρέφουμε στο πάνω μέρος της πλώρης, βλέποντας ξανά και ξανά τεράστιες περιοχές σήψης. Οι οργανισμοί που τρώνε χάλυβα αποδυναμώνουν την ακεραιότητα του πλοίου, προκαλώντας την κατάρρευση των ελαφρύτερων τμημάτων υπό το βάρος τους (32).

Εκεί που κάποτε έπρεπε να τεντώσετε το κεφάλι σας για να δείτε μέσα στην καμπίνα του καπετάνιου Σμιθ και το μπάνιο του, τώρα μπορείτε να κοιτάξετε κατευθείαν σε αυτήν και τα εξαρτήματά του (33).

Προχωρώντας προς τα πίσω, κατεβαίνουμε χαμηλότερα για να κοιτάξουμε τους λέβητες (34) κρυφοκοιτάζοντας από το απομακρυσμένο τμήμα του πλοίου, όπου έσπασε στα δύο στην επιφάνεια. Τα επίπεδα του δαπέδου είναι τεντωμένα προς τα κάτω (35). Ένας από αυτούς τους λέβητες έπεσε στον βυθό στη βύθιση και ήταν το πρώτο αντικείμενο που εντοπίστηκε την 1η Σεπτεμβρίου 1985, όταν ανακαλύφθηκε το ναυάγιο.

Ταξιδεύοντας στην περιοχή μεταξύ πλώρης και πρύμνης, σε απόσταση 600 μέτρων, συναντάμε συντρίμμια και κάρβουνο (36). Αυτή η περιοχή είναι γνωστή ως Hell’s Kitchen.

Ωστόσο, μέσα σε όλο αυτό το χάος, γινόμαστε μάρτυρες της ζωής. Εδώ ανθίζουν τα μαλακά κοράλλια, οι αστερίες, τα καβούρια και τα ψάρια με ουρά αρουραίων.

Πλησιάζοντας το πρυμναίο τμήμα, βλέπουμε μεγάλες επιφάνειες από μπερδεμένο ατσάλι – χωρίς αναγνωρίσιμη φόρμα, απλώς ένα συνονθύλευμα. Το πίσω τμήμα είναι απέναντί ​​μας.

Ο Ανατόλι επιλέγει προσεκτικά τον δρόμο του γύρω από αυτήν την περιοχή και καθοδηγεί MIR στην άλλη πλευρά. Οι τεράστιοι κινητήρες φαίνονται από το σκοτάδι, με ύψος πάνω από 10 μέτρα (37).

ΤιτανικόςΟι μηχανές του ήταν οι μεγαλύτερες ατμοκίνητες μηχανές στον κόσμο. Μόνο τα έμβολα έχουν πλάτος 2.5μ. Περνώντας από το πρώτο στο δεύτερο, πέφτουμε σε κάτι.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ. Όταν το πλοίο χωρίστηκε στα δύο στην επιφάνεια, το τμήμα της πρύμνης έπεσε κατακόρυφα στον βυθό της θάλασσας, με την ίδια την πρύμνη να αντικρίζει το σχισμένο άνοιγμα του τμήματος της πλώρης.

Η πρόσκρουση προκάλεσε την κατάρρευση των καταστρωμάτων το ένα πάνω στο άλλο (38), και το ατσάλινο κατάστρωμα έσκισε σαν κονσέρβα που ανοίγει, διπλώνοντας πίσω στον εαυτό του (39).

Είναι δύσκολο να διακρίνεις σχήματα, αλλά η πρύμνη είναι αναγνωρίσιμη (40), το τελευταίο μέρος όπου τα θύματα κολλούσαν στο πλοίο.

Από κάτω, το λιμάνι και οι δεξιόστροφες έλικες (41) αναγκάστηκαν να ανέβουν από την πρόσκρουση, η κεντρική προπέλα ήταν για καιρό θαμμένη στη λάσπη. Διακρίνεται ένας από τους πρυμνούς γερανούς (42), τρυπώντας από τα συντρίμμια.

Βρισκόμαστε στο βυθό για σχεδόν έξι ώρες και απομακρυνόμαστε για να ξεκινήσουμε την ανάβασή μας. Η τελευταία μας εικόνα του Τιτανικός είναι ένα αναποδογυρισμένο τμήμα της γάστρας, ένα πλέγμα εισαγωγής νερού που δείχνει (43).

Το σκοτάδι κυριαρχεί και κατεβαίνουμε για το υγρό και κρύο ταξίδι της επιστροφής.

Δύο ώρες αργότερα, μετά από 10 ώρες κάτω από το νερό, σπάμε την επιφάνεια, ανυψωνόμαστε στο σκάφος και συναντάμε την επιτροπή υποδοχής.

Έχω μερικές υπέροχες νέες εικόνες, αλλά όλοι το συνειδητοποιούμε Τιτανικός βρίσκεται σε θλιβερή κατάσταση. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι μέσα σε 20-30 χρόνια η κύρια μορφή της θα έχει εξαφανιστεί.

Ο κόσμος έχει μάθει πολλά για την εξερεύνηση των βαθέων ωκεανών χάρη σε αποστολές όπως αυτές και οι επιστήμονες συνεχίζουν να κάνουν νέες ανακαλύψεις.

ΤιτανικόςΤα τεχνουργήματα του ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο, δίνοντας μεγάλη εικόνα σε όλους όσους τα βλέπουν. Έχω αναμνήσεις για να μου κρατήσουν μια ζωή και μπορώ να τις μοιραστώ με πολλούς ανθρώπους.

Στην πραγματικότητα πήγαν δύο πλακέτες από τους Harland & Wolff Τιτανικός, και ένας επέστρεψε μαζί μας. Τώρα εκτίθεται στο Δημαρχείο του Μπέλφαστ, γράφει: «Στη μνήμη όλων εκείνων που έχασαν τη ζωή τους στο RMS Τιτανικός. Από τους Harland & Wolff και τους ανθρώπους του Μπέλφαστ».

Είναι το μόνο αντικείμενο από την πόλη για συμμετοχή Τιτανικός από τότε που απέπλευσε από το Μπέλφαστ τον Απρίλιο του 1912 και το πρώτο τεχνούργημα που μεταφέρθηκε από το πλοίο πίσω στην πατρίδα της.

Αυτό το καλοκαίρι, το Deep Ocean Expeditions επιστρέφει στο Τιτανικός με MIRμικρό. Αυτά τα τουριστικά ταξίδια, που κοστίζουν περίπου 60,000 δολάρια ΗΠΑ για μία κατάδυση, θα είναι τα πρώτα επανδρωμένα ταξίδια από το δικό μας το 2005. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς τα πήγε το πιο διάσημο ναυάγιο στον κόσμο.

Θα επιστρέψω ποτέ;

Μάλλον δεν θα μάθω ποτέ την απάντηση σε αυτό. Έκανα λάθος μια φορά πριν.

Εμφανίστηκε τον Απρίλιο του 2012 DIVER