Αυτό το βικτοριανό ατμόπλοιο τορπιλίστηκε στα ανοιχτά της ακτής του Ντόρσετ προς το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και κάνει μια καλή βουτιά στο κλαμπ. Ο JOHN LIDDIARD, με τη βοήθεια της εικονογράφησης του MAX ELLIS, στοχεύει να ξεκαθαρίσει τη σύγχυση σχετικά με την πλοήγηση στο ναυάγιο
Η ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ του ατμόπλοιου Moidart δεν ήταν το πιο εύκολο να σκιαγραφηθεί. Η δυσκολία βρισκόταν στην τοποθέτηση της τορπίλης UC77 το είχε σκάσει στα δύο, ακριβώς πίσω από το μηχανοστάσιο. και πού βρισκόταν η πρύμνη σε σύγκριση με το υπόλοιπο ναυάγιο και πώς να φτάσετε σε αυτό.
Υπήρχαν διάφορες μαρτυρίες για την πρύμνη που ήταν τόσα πολλά μέτρα από το μπροστινό μέρος, για το ότι ήταν δίπλα της, για ότι ήταν στριμμένη γύρω της και για ότι υπήρχε ένα ίχνος συντριμμιών μεταξύ των δύο, αλλά ενώ όλες αυτές οι περιγραφές πρέπει να είχαν νόημα σε κάποιον , δεν μου έδωσαν πραγματικά αρκετές πληροφορίες για να κάνω μια περιοδεία Wreck Tour.
Μου πήρε μερικές βουτιές, πρώτα με το Smudge από το Portland και δεύτερο με τον Douglas Lanfear από το Lyme Regis, για να ολοκληρώσω το σκετς. Και στο τέλος, η απάντηση ήταν προφανής – «όλα τα παραπάνω». Αλλά περισσότερα από αυτά αργότερα.
Και για τις δύο βουτιές μου στο Moidart , η βολή έπεσε προς το πίσω άκρο του μπροστινού τμήματος, ακριβώς απέναντι από την πλευρά του λιμανιού.
Μένοντας πάνω από το κατάστρωμα προς το παρόν στα 30 μέτρα περίπου, ένα μικρό που έρχεται στο πλάι του καταστρώματος (1) είναι μια από τις καταπακτές για τη φόρτωση άνθρακα.
Λίγο πιο μπροστά, μια υπερυψωμένη περιοχή κουτιού (2) είναι η βάση της τιμονιέρας. Το πάνω μέρος, χτισμένο από ξύλο, χάλασε προ πολλού.
Ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες ακριβώς μπροστά από αυτό είναι οι τροχαλίες για τη διαδρομή του συρματόσχοινου τιμονιού που είναι τοποθετημένος στο κύριο κατάστρωμα.
Το κατάστρωμα και έρχεται γύρω από το δεύτερο κράτημα (3) έχουν καταρρεύσει προς τα μέσα και οι τρύπες έχουν σαπίσει ανάμεσα στις νευρώσεις και στις δύο πλευρές της γάστρας. Το αμπάρι είναι μερικώς γεμάτο με λάσπη και μπορεί να υπάρχει λίγος άνθρακας ή χάλυβας από το Moidartτο φορτίο από κάτω.
Μεταξύ των μπροστινών λαβών υπάρχει ένα ζευγάρι βαρούλκα φορτίου (4), με το πόδι του ιστού ανάμεσά τους και μια εφεδρική άγκυρα. Το πρώτο κράτημα (5) είναι πιο άθικτο, με πλήρες κάλυμμα και δοκούς κατά μήκος για τη στήριξη του καλύμματος της καταπακτής.
Ως συνήθως με πλοία αυτής της ηλικίας, το Moidart έχει ένα υπερυψωμένο κάστρο, με σκαλοπάτια που οδηγούν από το κύριο κατάστρωμα.
Στην πλευρά του λιμανιού, αυτά τα σκαλοπάτια έχουν πέσει στο κατάστρωμα, δίπλα σε ένα ζευγάρι κολώνες και μια μικρή άγκυρα τύπου Admiralty (6).
Πάνω από το κάστρο, το μεγαλύτερο μέρος του καταστρώματος έχει σαπίσει (7), καθιστώντας εύκολο να λάμψετε ένα φως από κάτω. Ωστόσο, η πρόσβαση στο εσωτερικό είναι πιο δύσκολη, επειδή είναι από το κύριο κατάστρωμα πάνω από λάσπη.
Πάνω από το μπροστινό μέρος του κάστρου παραμένει το χαλύβδινο κατάστρωμα, στηρίζοντας δύο ζεύγη κολώνων πίσω από ένα βαρούλκο άγκυρας (8). Ακριβώς πάνω από την πλώρη, η δεξιά άγκυρα συγκρατείται σφιχτά στη θέση της (9), αλλά λείπει η άγκυρα του λιμανιού.
Το βάθος του βυθού είναι περίπου 33 μέτρα, αλλά υπάρχει ελάχιστος λόγος να κατέβεις σε αυτό το σημείο της κατάδυσης.
Τώρα κατευθυνόμενοι πάλι προς τα πίσω κατά μήκος της δεξιάς πλευράς, πίσω από το κάστρο είναι ένα άλλο σύνολο σκαλοπατιών (10) και ένα ζευγάρι κολώνες. Πίσω στο μέσο του πλοίου, πίσω από την τιμονιέρα, είναι μια όρθια κυλινδρική δεξαμενή νερού (11), ακριβώς μέσα από τη δεξιά καταπακτή. Κοιτάζοντας στο πλάι, διάσπαρτα συντρίμμια (12) στον βυθό προέρχεται από την υπερκατασκευή και την τιμονιέρα.
Πίσω από τη δεξαμενή νερού βρίσκεται το Moidartμονός λέβητας (13), ακολουθούμενο από σύνθετο κινητήρα (14). Εδώ οι πλευρές της γάστρας αναλύονται μέχρι τον βυθό.
Πίσω από τον κινητήρα, το ρουλεμάν ώσης (15) παραμένει στη θέση του, αλλά ο άξονας της έλικας στη συνέχεια σπάει σε μια φλάντζα ζεύξης. Στα δεξιά, μια αντλία (16) από το μηχανοστάσιο βρίσκεται απέναντι από την πλευρά της γάστρας.
Κατευθυνόμενοι προς τα έξω στην ευθεία με τον άξονα-έλικα, το πίσω μέρος του Moidart δεν είναι εκεί που θα περίμενες να είναι, και το τελευταίο σημαντικό κομμάτι συντριμμιών είναι μέρος ενός σπασμένου βαρούλκου φορτίου (17).
Η διαδρομή προς την πρύμνη βρίσκεται πιο μακριά από το λιμάνι, όπου τα υπολείμματα συντριμμιών παρέχουν ένα όχι αρκετά συνεχές μονοπάτι σχεδόν κάθετο στη γραμμή του ναυαγίου.
Ένα σημάδι ότι κατευθύνεστε προς τη σωστή κατεύθυνση είναι το άλλο μέρος του σπασμένου βαρούλκου (18). Τότε εμφανίζεται η πρύμνη, με τον άξονα-έλικα να προεξέχει (19).
Η πρύμνη έχει στρίψει προς τα πίσω όχι αρκετά ευθυγραμμισμένα με το μπροστινό μέρος του ναυαγίου.
Έχει ανατραπεί μέχρι το λιμάνι, έτσι ώστε η πλευρά του λιμανιού του καταστρώματος να συναντά τον βυθό της θάλασσας στα 33 μέτρα και η δεξιά πλευρά να βρίσκεται 5 μέτρα πάνω.
Ένα μερικώς άθικτο κάλυμμα (20) υποδηλώνει ένα μόνο πίσω κράτημα.
Η πρύμνη ανεβαίνει από το κύριο κατάστρωμα, με ένα ζευγάρι κολώνες (21) προς την πλευρά του λιμανιού είναι ακριβώς πάνω από τον βυθό των 33μ.
Κάτω από την πρύμνη και έξω από την εικόνα της εικονογράφησης μας, το τιμόνι και η προπέλα (22) είναι στη θέση τους, με το πηδάλιο στριμμένο ελαφρά στο λιμάνι.
Πάνω από την πρύμνη, το τεταρτημόριο διεύθυνσης στρέφεται ομοίως σε θύρα.
Ένα φλαντζωτό κουτί στη μέση του καταστρώματος (23) είναι η βάση για μια βάση όπλου, αν και το ίδιο το όπλο έχει διασωθεί και εκτίθεται στο Εθνικό Ναυτικό Μουσείο.
Η περιήγησή μας στο Moidart τελειώνει με ένα ζευγάρι κολώνες στη δεξιά πλευρά της πρύμνης (24), αυτό είναι το πιο ρηχό μέρος του και ένα βολικό μέρος για να ξεκινήσει μια καθυστερημένη SMB.
Χάρη στους Smudge και Douglas Lanfear.
ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ ΣΟΚ
ΤΟ MOIDART, οπλισμένο φορτηγό πλοίο. ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ 1878, ΒΥΘΕΙ 1918
ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΕΚΚΙΝΗΣΕ ως ατμόπλοιο μήκους 1303 ποδιών, μήκους 243 τόνων, εξοπλισμένο με σκούνα, με δοκό 32 πόδια. Σαράντα χρόνια αργότερα, το Moidart έφτασε σε ένα πολύ ξαφνικό τέλος, γράφει η Kendall McDonald.
Είχαν βάλει ένα όπλο στην πρύμνη της και έδωσαν στο πλήρωμά της δύο επιπλέον πυροβολητές του Βασιλικού Ναυτικού για να το επανδρώσουν, αλλά ποτέ δεν πυροβολήθηκε με θυμό. MoidartΤο τελευταίο ταξίδι του ήταν το up-Channel, από το Κάρντιφ για τη Χάβρη, ένα ανεφοδιασμό εν καιρώ πολέμου με φορτίο 1550 τόνων ουαλικού άνθρακα και άλλους 80 τόνους χαλύβδινων πλακών.
Στις 2 το πρωί της 9ης Ιουνίου 1918, ο καπετάνιος της Τζορτζ Σκέα βρισκόταν στην αίθουσα του χάρτη και σχεδίαζε πού θα απομακρυνόταν από την αγγλική ακτή και θα κατευθυνόταν προς το γαλλικό λιμάνι. Ήταν 14 μίλια βορειοδυτικά του Πόρτλαντ Μπιλ και ήταν σχεδόν ώρα να αρχίσει να στρίβει.
Στη γέφυρα παρακολουθούσε ο πρώτος σύντροφος, ο Γουίλιαμ Ντρέβερ. Η θάλασσα ήταν ήρεμη, το φεγγάρι έξω και η ορατότητα ήταν καλή, αλλά ο Drever έπαθε ένα ξαφνικό σοκ. Ένα μεγάλο υποβρύχιο εμφανίστηκε στη δεξιά πλευρά του, μόλις 400 μέτρα μακριά. Οι παρατηρητές προφανώς δεν το είχαν δει.
Ο Ντρέβερ διέταξε το τιμόνι να βάλει το υποβρύχιο κατευθείαν πίσω. Έπειτα έτρεξε προς το chartroom για να ειδοποιήσει τον καπετάνιο.
Αλλά σε λιγότερο από ένα λεπτό μια τορπίλη χτύπησε το Moidart προς τα δεξιά κοντά στο όπλο της πρύμνης, και άρχισε να εγκαθίσταται. Άλλο ένα λεπτό, και βυθίστηκε στην πρύμνη. Κανένα σκάφος δεν μπόρεσε να εκτοξευθεί και τα περισσότερα από τα 21 μέλη του πληρώματος βρέθηκαν είτε μέσα είτε κάτω από το νερό.
Στο απόγειο του αγώνα για να βρει κάτι που θα επέπλεε, το γερμανικό υποβρύχιο γλίστρησε στη μέση των αγωνιζόμενων ανδρών και, αγνοώντας τις κραυγές τους για βοήθεια, ζήτησε να μάθει το όνομα του πλοίου τους.
Μερικοί από το πλήρωμα βρήκαν τελικά μια από τις βάρκες να επιπλέει ανάποδα και έξι άντρες έμειναν προσκολλημένοι σε αυτό για έξι ώρες έως ότου τους παρέλαβε ένα διερχόμενο ατμόπλοιο της Γλασκώβης, το Clifton Grove. Ήταν οι μόνοι επιζώντες.
Το U-boat που βύθισε το Moidart ήταν UC77, με διοικητή τον Oberleutnant Johannes Ries. Αυτός και το πλήρωμά του σκοτώθηκαν μόλις ένα μήνα αργότερα, στις 10 Ιουλίου, όταν φορτώθηκαν σε βάθος από δύο τράτες του Βασιλικού Ναυτικού στα στενά του Ντόβερ.
Τόσο το MoidartΤο όπλο και το κουδούνι του έχουν σηκωθεί από δύτες.
ΞΕΝΑΓΟΣ
ΦΤΑΣΜΑ ΕΚΕΙ: Για Weymouth, ακολουθήστε το A37 ή A354 προς Dorchester, μετά το A354 προς Weymouth και συνεχίστε προς το Portland μέσω Chesil Beach, στρίβοντας αριστερά για το παλιό ναυπηγείο Castletown καθώς ο δρόμος αρχίζει να σκαρφαλώνει στο λόφο προς το Portland. Το Scimitar Diving βρίσκεται στο Aqua Hotel, στα αριστερά καθώς μπαίνετε στο Castletown.
Για το Lyme Regis, αφήστε το M5 στη διασταύρωση 25 (Taunton) και πάρτε το A358 πέρα από το Chard στο Axminster, μετά το A35 και το B3165 για το Lyme Regis και ακολουθήστε τις πινακίδες προς το Cobb.
ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ: Οι συντεταγμένες GPS είναι 50.34.043N, 002.47.288W (μοίρες, λεπτά και δεκαδικά). Το ναυάγιο βρίσκεται με την πλώρη του ακριβώς στα ανατολικά του βορρά.
TIDES: Η χαλάρωση του νερού είναι 3.5 ώρες μετά την υψηλή στάθμη του Πόρτλαντ.
ΚΑΤΑΔΥΣΗ & ΑΕΡΑ: Scimitar Diving, 07765 326728. Μπλε χελώνα, 07970 856822.
ΚΑΤΑΛΥΜΑ: Πόρτλαντ, 01305 860269, Ξενοδοχείο Aqua. Lyme Regis.
ΠΡΟΣΟΝΤΑ: Άνετο για έναν αθλητικό δύτη BSAC, αλλά αρκετά βαθύ ώστε να απαιτεί βαθιά ειδικότητα για όσους προέρχονται από PADI.
ΕΚΚΙΝΗΣΗ: Τα δελτία είναι διαθέσιμα στα Weymouth, Portland και Lyme Regis. Καταβάλλονται τέλη λιμένα και εκτόξευσης
ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Διάγραμμα Ναυαρχείου 3315, Ο Μπέρι κατευθύνεται στο Bill of Portland. Ordnance Survey Map 193, Taunton & Lyme Regis. Ordnance Survey Map 194, Dorchester, Weymouth & γύρω περιοχή. Dive Dorset, των John & Vicki Hinchcliffe. WW1 Channel Wrecks, του Neil Maw.
PROS: Μια καλή βουτιά στο club.
Μειονεκτήματα: Η πλοήγηση στην πρύμνη προκαλούσε σύγχυση (αλλά ελπίζουμε αυτή η περιοδεία Wreck να το έχει θεραπεύσει!).
ΒΑΘΟΣ: -20M, 20M-35M και 45M+
Εμφανίστηκε το DIVER Δεκέμβριος 2010
