ΔΥΤΗΣ ΗΒ
Η βυθοκόρηση για οστρακοειδή είναι μια διασκορπισμένη μέθοδος που καταστρέφει εύθραυστα οικοσυστήματα. Καταφύγια όπως η προστατευόμενη περιοχή του Lyme Bay δείχνουν τι πρόκειται να χάσουμε, λέει ο WILL APPLEYARD
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΠΟΛΛΑ από εμάς θεωρούμε ότι η καταγωγή ενός χτενιού είναι ότι το λευκό και το πορτοκαλί κρέας του κάθεται, όμορφα παρουσιασμένο στο ανοιχτό του κέλυφος πάνω από θρυμματισμένο πάγο, στον πάγκο των ψαριών. Ούτε σκεφτόμαστε πολύ πώς ελήφθη από τη θάλασσα, ή ίσως ακόμη και με ποιο κόστος.
Δεν μιλάω για το οικονομικό κόστος που συνεπάγεται η εξόρυξή του από τον βυθό, αλλά για το κόστος για το περιβάλλον.
Lyme Bay μετράει μόνο μια ολίσθηση της ακτής Jurassic του Ντόρσετ, μήκους 90 μιλίων, και δεν είναι μόνο μια περιοχή εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς, αλλά αποτελεί μέρος μιας τοποθεσίας παγκόσμιας κληρονομιάς.
Χρυσός Σκούφος, ο ψηλότερος θαλάσσιος βράχος στη Νότια Ακτή, στέκεται περήφανα κάπου στο κέντρο του κόλπου, σαν να φρουρεί την ακτογραμμή του και την παραλία Chesil. Μια παραλία με βότσαλα μήκους 18 μιλίων πλαισιώνει τα ανατολικά, ενώ το δυτικό τμήμα γίνεται τελικά η περιοχή του Ντέβον καθώς περνάει από το Lyme Regis και μετά το Beer.
Το Lyme Bay ήταν ο τόπος εργασίας για γενιές ψαράδων και, μαζί με τα πολλά βρετανικά είδη ψαριών, τα χτένια ήταν πάντα από τις πιο επιθυμητές αποδόσεις τους.
Τα χτένια είναι οστρακοειδή που κατοικούν στον βυθό, με τα περισσότερα από τα κέλυφη των πλασμάτων να είναι θαμμένα στην άμμο, να ανοίγουν και να κλείνουν για να επιτρέψουν τη τροφοδοσία με φίλτρο μέσω της γενειάδας τους, του σαρκώδους τμήματος των οστρακοειδών που μοιάζει με κόσκινο που βρίσκεται στο «στόμα».
Για εμάς τους δύτες, είναι αρκετά εύκολο να τους εντοπίσουμε καθώς χτυπιούνται νευρικά στην προσέγγισή μας, στέλνοντας ένα σωρό άμμου ή λάσπης. Ίσως η εξέλιξη κάποια μέρα να εξαφανίσει αυτό το μικρό σημάδι δώρου.
Εκτός από τη συλλογή χτενιών με το χέρι - “Ο δύτης έπιασε χτένια” εμφανίζεται συχνά στα μενού - δεν υπάρχει κανένας περιβαλλοντικά προσεκτικός τρόπος για να εξαγάγετε αυτούς τους τύπους παλάμης από τον βυθό της θάλασσας χωρίς να καταστρέψετε οτιδήποτε άλλο ζει ανάμεσά τους στη διαδικασία.
Η βυθοκόρηση με χτένια είναι η εμπορική διαδικασία, μια αδιάκριτη μέθοδος που χρησιμοποιεί μια οριζόντια μεταλλική δοκό ή «σπαθί» με δόντια και συνοδευτικό δίχτυ για να καθαρίσει τον βυθό της θάλασσας ενώ ρυμουλκείται με βάρκα. Το επίπεδο των παρεμπιπτόντων αλιευμάτων με αυτή τη μέθοδο είναι τρομακτικό και όλα στον εξοπλισμό του είναι σπασμένα και νεκρά.
Μέχρι την ανάπτυξη ενός συστήματος ράβδων με ελατήριο, η βυθοκόρηση με χτένια ήταν μια αξιόπιστη μέθοδος ψαρέματος στον βυθό μόνο σε μια περιοχή εντελώς επίπεδου βυθού.
Το σύστημα ράβδων με ελατήριο σήμαινε ότι μπορούσε να λειτουργήσει σε πιο ανώμαλο υποβρύχιο έδαφος, όπως συστήματα υφάλων, αυξάνοντας έτσι τις περιοχές στις οποίες θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί βυθοκόρηση και η ζημιά που προκλήθηκε.
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ και θλίψη για τους κατοίκους του μεγάλου βρετανικού βυθού, τουλάχιστον όχι για τα βασίλισσα χτένια του Lyme Bay. Επειδή ο κόλπος θεωρείται «εθνικά σημαντικός», είναι, από το 2008, η μεγαλύτερη προστατευόμενη περιοχή στα βρετανικά ύδατα.
Εδώ και 10 χρόνια, μια περιοχή 60 τετραγωνικών ναυτικών μιλίων έχει κηρυχτεί κλειστή για εκβάθυνση χτενιών και τράτα βυθού, επιτρέποντας την ανάκτηση μερικών από τα πιο σημαντικά θαλάσσια είδη μας «εκτός οπτικής, εκτός νου».
Η απαγόρευση, αν και δεν είναι ίδια με μια επίσημη ζώνη απαγόρευσης της DEFRA, επιβλήθηκε για να βοηθήσει την ανάκαμψη ενός ποικίλου, εύθραυστου οικοσυστήματος. Η Natural England οδήγησε την κίνηση για να αποδείξει στην κυβέρνηση ότι η περιοχή είχε απόλυτη ανάγκη προστασίας, βασιζόμενη σε χρόνια έρευνας από διάφορους φορείς άγριας ζωής.
Lanes Ground Reef είναι μόνο ένα μέρος του κόλπου που επισκέπτονται τακτικά δύτες επιστημονικών και ψυχαγωγικών δυνάμεων και είναι τώρα μια περιοχή πλούσια σε σφουγγάρια και φίλτρα τροφοδοσίας θαλάσσιων ασπόνδυλων ή ασκίδια.
Πολλά σπάνια και άγνωστα είδη κατοικούν στα συστήματα υφάλων γύρω από τον κόλπο Lyme και είναι εύκολο να δούμε πόσο ευάλωτο θα ήταν αυτό το περιβάλλον σε καταστροφικές μεθόδους κινητής αλιείας.
Ο ύφαλος αποτελείται από μεσαίου μεγέθους ογκόλιθους και λιθόστρωτα σε σχετικά σταθερό βάθος 25μ.
Τα κοράλλια του ηλιοβασιλέματος, τα ροδαλά κοράλλια, τα υδροειδή και οι ροζ θαλασσινοί ανθίζουν τώρα εδώ, καθώς και πολλά είδη ψαριών, καρκινοειδών και κεφαλόποδων - καβούρια, αστακούς και σουπιές για να αναφέρουμε μερικά.
Ο ροζ θαλασσινός, ένα είδος που περιορίζεται στη νοτιοδυτική Αγγλία, αναπτύσσεται πολύ αργά. Οι θαλασσινοί είναι αποικίες μικροσκοπικών πλασμάτων που μπορούν να φτάσουν τα 50 εκατοστά σε ύψος, αλλά κατά μέσο όρο μόνο 30 εκατοστά κατά μήκος αυτού του τμήματος της ακτής του Ηνωμένου Βασιλείου.
Διακλαδίζονται ή εξαερίζονται με τρόπο που επιτρέπει στην αποικία να τροφοδοτεί το ρεύμα και, αν και είναι ευέλικτο, μπορεί να ανατραπεί με λίγη προσπάθεια. Οι καρχαρίες γάτας χρησιμοποιούν το ροζ θαλασσινό για να αγκυροβολήσουν τις αυγοθήκες τους, γνωστές ως πορτοφόλια γοργόνας.
Το γυμνό κλαδί δεν είναι άγνωστο σε αυτά τα μέρη, οι γυμνοσάλιαγκες στο μέγεθος των δακτύλων συχνά συνδέονται με τα τροπικά νερά, αλλά ένας άλλος ευαίσθητος κάτοικος του βυθού που ζει σε αυτό το εξαιρετικά πλούσιο υποβρύχιο περιβάλλον.
ΠΙΣΩ ΤΟ 2008, αλιείς από τέσσερα τοπικά λιμάνια υπέγραψαν συμφωνία για την απαγόρευση της αλιείας με τράτες (προβάλλοντας κάποια αντίσταση) και συμφώνησαν επίσης να περιορίσουν την ποσότητα αλιείας με καβούρια και αστακούς στη ζώνη.
Μια ανησυχία ήταν ότι η απαγόρευση ενός μεμονωμένου τύπου αλιείας θα μπορούσε πράγματι να αυξήσει την πίεση σε άλλους τομείς του κλάδου.
Δέκα χρόνια μετά, η ζώνη ήταν μια τεράστια νίκη για τη διατήρηση και, φυσικά, τους υφάλους, με το μοντέλο να κυκλοφορεί σε άλλες περιοχές του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η Ίδρυμα Blue Marine, ένας από τους χρηματοδότες πίσω από το έργο Lyme Bay Reserve, λέει ότι από την απαγόρευση της βυθοκόρησης «οι ψαράδες που ψαρεύουν με στατικά εργαλεία (στο Lyme Bay) είδαν τα αλιεύματά τους να αυξάνονται». Η οργάνωση σχεδιάζει τώρα να ξεκινήσει ένα φιλόδοξο έργο για να επαναφέρει το εγγενές στρείδι στο Solent.
Έχω δει τα θετικά αποτελέσματα όλης αυτής της ανάπτυξης κατά την κατάδυση στην περιοχή και θα παραμείνει αξιέπαινη όσο αστυνομεύεται. Η εμπιστοσύνη πρέπει να είναι ένας σημαντικός παράγοντας εδώ, και υπάρχουν περιοχές εκτός της ζώνης προστασίας (που αποτελεί μόνο το 10% του κόλπου) όπου επιτρέπεται η βυθοκόρηση οστρακοειδών.
Αυτόν τον Φεβρουάριο, δύτες ισχυρίστηκαν ότι ανακάλυψαν στοιχεία παράνομης βυθοκόρησης χτενιών σε μια προστατευόμενη ζώνη στο Firth of Lorn, στα ανοιχτά της δυτικής ακτής της Σκωτίας.
Και το 2017 η κυβέρνηση της Σκωτίας είπε ότι θα διερευνήσει αναφορές για παράνομη βυθοκόρηση στο Λοχ Κάρον, που λέγεται ότι κατέστρεψε έναν σπάνιο ύφαλο με φλόγα. Τα κοχύλια φλόγας είναι μαλάκια που κάνουν φωλιές στον βυθό της θάλασσας. Ο ύφαλος που σχηματίζεται γύρω από αυτές τις φωλιές είναι ένα πολύτιμο φυτώριο για νεαρά χτένια, καρκινοειδή και ψάρια.
ΔΥΤΕΣ-ΠΙΑΣΜΕΝΑ ΧΤΕΝΙΑ Και πράγματι, όλα τα οστρακοειδή που αλιεύονται από δύτες θα πρέπει να είναι η καλύτερη επιλογή για όλους τους λάτρεις των θαλασσινών, αν και θα πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι δεν είναι όλοι οι ψαράδες των χτενιών που θέλουν να σκίσουν τους υφάλους για να φτάσουν στο λατομείο τους.
Είναι επίσης αλήθεια ότι δεν είναι ολόκληρος ο βυθός που περιβάλλει τις ακτές του Ηνωμένου Βασιλείου που φιλοξενεί πλούσια συστήματα υφάλων. Σε λιγότερο ευαίσθητες περιοχές, η βιολογική διαταραχή του βυθού μπορεί να είναι μικρότερη - οι βιότοποι θα ανακάμψουν πολύ πιο γρήγορα από την εκβάθυνση από τις περιοχές όπου υπάρχουν μαλακά κοράλλια και παρόμοια.
Αλλά πρέπει να προστατεύσουμε γνωστές περιοχές ευπάθειας από τις καταστροφές των οστρακοβυθοκόρων – η ρύθμιση είναι το κλειδί.
