Τι σημαίνει να είσαι πράσινος

Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΥΣΗΣ Ο Raja Ampat ήρθε πριν από τρία χρόνια. Η περιοχή ήταν κάτι σαν το ιερό δισκοπότηρο των καταδυτικών προορισμών για μένα. Όντας υποβρύχιος φωτογράφος, η λίστα λήψεών μου ήταν εκτενής και, νόμιζα, φιλόδοξη.
Μετά από μερικές μέρες κατάδυσης, ωστόσο, ήταν ξεκάθαρο ότι το μέρος ξεπερνούσε τις προσδοκίες μου. Η αφθονία και η ποικιλομορφία της ζωής ήταν συντριπτική.
Το επταήμερο ταξίδι μου γρατσουνούσε μόνο την επιφάνεια αυτού που προσφερόταν, οπότε έπρεπε να επιστρέψω για να εξερευνήσω περαιτέρω.
Το Coral Triangle είναι ο όρος που χρησιμοποιούν οι δύτες για να αναφερθούν στο παγκόσμιο επίκεντρο της θαλάσσιας βιοποικιλότητας. Η περιοχή, η οποία περιλαμβάνει τις περιοχές Ινδονησίας-Φιλιππίνης και τις πολύ νοτιοδυτικές περιοχές του Ειρηνικού, καλύπτει το 1.6% της ωκεάνιας έκτασης της γης.
Και στο κέντρο του τριγώνου βρίσκεται ένα αρχιπέλαγος από μικροσκοπικά ασβεστολιθικά νησιά που ονομάζεται Misool, όπου θα περνούσα τις επόμενες 10 ημέρες.
Διασχίσαμε ένα μικρό σώμα από ανοικτό νερό σε μια αλυσίδα νησιών που έτρεχε από ανατολικά προς δυτικά για την πρώτη μας κατάδυση. Περιμένοντας μια βουτιά check-out σε μια μέση τοποθεσία, κατέβηκα από το σκάφος στο νερό με θερμοκρασία 29°C και κοίταξα κάτω.
Σε λίγες μόνο περιπτώσεις στην καταδυτική μου καριέρα είχα δει τέτοια ορατότητα – 35 μέτρα θα ήταν μια συντηρητική εκτίμηση. Ξεφούσκωσα το BC μου και κατέβηκα σε έναν ήπια κεκλιμένο τοίχο με μια κορυφή επάνω.
Ο τοίχος ήταν όμορφος, καλυμμένος με τεράστιους θαλασσινούς θαλασσινούς σε κάθε δυνατό χρώμα και μορφή. Πολλοί, όπως αποδείχθηκε, ήταν οικοδεσπότες πυγμαίων ιππόκαμπων.
Το διάστημα μεταξύ των θαλασσινών καταλάμβαναν μαλακά κοράλλια που έμοιαζαν σχεδόν νέον, τόσο ζωντανά ήταν τα χρώματα.
Το αποκορύφωμα της κατάδυσης ήταν το αποκορύφωμα. Σηκώνοντας το βλέμμα από τη βάση στα 20 μέτρα, κοπάδια από ντελικάτες ανθίες και μανιακές φουζιλιέρες με κίτρινη ουρά κυλούσαν πάνω από τους θαλασσινούς, μαλακά κοράλλια και σφουγγάρια από βαρέλι που το διακοσμούσαν.
Πίσω μου, έξω στο γαλάζιο, κρέμονταν αβίαστα στο απαλό ρεύμα.
Οι γεροδεμένοι γκρίζοι καρχαρίες των υφάλων έκαναν επίσης σποραδικές εμφανίσεις πριν εξαφανιστούν στο απέραντο γαλάζιο.
Είχα παρασυρθεί από τους υφάλους του βόρειου Raja Ampat, αλλά μετά από μία μόνο βουτιά νοτιότερα ήταν ξεκάθαρο ότι βούτηζα σε ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος.
Το Misool είναι ένα ταξίδι με ταχύπλοο τεσσάρων ωρών από το πολυσύχναστο λιμάνι του Sorong. Ασβεστολιθικά νησιά σε σχήμα κυψέλης γεμίζουν ένα εξαιρετικά παραγωγικό θαλασσινό τοπίο. Αυτή η περιοχή είναι όπου ο Ειρηνικός συναντά τον Ινδικό Ωκεανό σε ένα μπολ ανάμειξης θαλάσσιας βιοποικιλότητας.
Η κατάβαση στους υφάλους γύρω από το Misool είναι μάρτυρας ενός λειτουργικού, υγιούς οικοσυστήματος. Η περιοχή μπορεί να υπερηφανεύεται για περισσότερα από 1500 γνωστά είδη ψαριών, 537 είδη κοραλλιών και 700 είδη μαλακίων.
Οι ύφαλοι σμήνος με γρύλο, fusiliers, Napoleon wrasse και γιγάντια trevally. Οι αρχαίοι θαλασσοπόροι της Γοργόνας και τα απίθανα πολύχρωμα μαλακά κοράλλια δενδρονεφθίας καλύπτουν βαθύτερες περιοχές του υφάλου, ενώ στα ρηχά κυριαρχούν οι πετρώδεις ακροπόρες και τα μαλακά δερμάτινα κοράλλια, δημιουργώντας παρθένους κήπους λουσμένους σε άξονες φωτός.
Το κοράλλι στην περιοχή φαίνεται επίσης να είναι πιο ανθεκτικό έναντι των επιδράσεων λεύκανσης σε άλλες τοποθεσίες όπως ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος.
Υπάρχουν επίσης θαλάσσια βουνά, όπου η σύγκλιση των δύο ωκεανών δημιουργεί το είδος των θρεπτικών ρευμάτων που προσελκύουν γίγαντες. Το Misool φιλοξενεί έναν πληθυσμό περίπου 800 μαντάτων που χρησιμοποιούν τακτικά τους σταθμούς καθαρισμού στα θαλάσσια βουνά. Κάθονται ακίνητα στο ρεύμα, ενώ οι καθαρότεροι μύες αφαιρούν παράσιτα από τα βράγχια και το δέρμα τους.

ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΟΜΩΣ ΤΗ MISOOL ΜΟΝΑΔΙΚΗ είναι ότι και τα δύο είδη Manta Ray, το ωκεάνιο ή γιγάντιο Manta birostris και ο ύφαλος Manta alfredi, μπορούν να φανούν μαζί στον ίδιο χώρο κατάδυσης.
Υπάρχουν πολύ λίγα μέρη στον πλανήτη όπου αυτά τα δύο είδη αλληλεπιδρούν.
Το Magic Mountain είναι ένα από τα κορυφαία σημεία καταδύσεων στην περιοχή, αν όχι στον κόσμο.
Είχα ακούσει πολλά για αυτό το βουνό στη θάλασσα και ήθελα να περάσω όσο περισσότερο χρόνο γινόταν εκεί, γιατί είχα ακούσει ότι ποτέ δεν ήξερες τι θα μπορούσε να συμβεί.
Υπάρχουν πολύ περισσότερα σε αυτό από το να βλέπεις και τα δύο είδη μαντά να αλληλεπιδρούν. Στην πρώτη μου βουτιά εκεί κατεβήκαμε σε μια κορυφογραμμή στα 25 μέτρα, το βαθύτερο από τους δύο σταθμούς καθαρισμού. Ενώ περιμέναμε τα μαντάτα, παρακολουθήσαμε τεράστια κοπάδια barracuda, bluefin trevally και γιγάντια trevally να κυνηγούν μικρότερα δολώματα, δημιουργώντας μια οπτική πανδαισία.
Μετά από 15 λεπτά πήραμε το δρόμο για τη ρηχή περιοχή. Καθώς περνούσαμε πτερύγια κατά μήκος της άκρης της κορυφογραμμής, σύντομα έγινε φανερό γιατί επιλέχθηκε ο όρος βουνό – δεν ήταν μόνο το κολοσσιαίο μέγεθος, αλλά και το σχήμα.
Κάναμε την ανάβαση μέχρι να φτάσουμε στην κορυφή περίπου 7 μέτρα κάτω από την επιφάνεια. Εδώ βρήκαμε μια περιοχή μεγέθους γηπέδου ποδοσφαίρου καλυμμένη με μαλακά κοράλλια και γιγάντιες μπούμπες και γεμάτη ζωή.
Σε αυτή τη μικρή περιοχή υπήρχαν σχολεία με τζακ, γιγάντιο τρέβαλι, batfish, κίτρινο snapper και fusiliers, καθιστώντας την την τέλεια παιδική χαρά για υποβρύχιους φωτογράφους. Ήμασταν άτυχοι με τα μαντάτα σε αυτή την πρώτη κατάδυση, ωστόσο, με μια μόνο μακρινή θέαση.

ΠΟΛΛΑ ΕΝΔΗΜΙΚΑ ΕΙΔΗ κατοικούν στα νερά του Misool, συμπεριλαμβανομένου του σχετικά πρόσφατα ανακαλυφθέντος καρχαρία Raja Ampat (Hemiscyllium halmahera), ένα είδος καρχαρία επωμίδων.
Για να το δείτε, πρέπει να κάνετε μια νυχτερινή κατάδυση, οπότε τη δεύτερη νύχτα του ταξιδιού βγήκα με τον καταδυτικό μου οδηγό Bram για να προσπαθήσω να ρίξω μια ματιά (και ίσως μια ) αυτού του περίεργου μικρού καρχαρία.
Κατεβήκαμε σε ένα βουνό που ονομάζεται Cafe D'Break και ο Μπραμ έλεγξε τις διάφορες ρωγμές και σπήλαια.
Δεν πέρασε πολύς καιρός που είδαμε για πρώτη φορά, αλλά ο καρχαρίας φαινόταν νευρικός από την παρουσία μας και γρήγορα πήρε το δρόμο του σε μια κρυψώνα σε ένα μπόμι.
Αυτοί οι καρχαρίες είναι εξαιρετικά ευέλικτοι και φαίνονται ικανοί να πιέζουν σαν φίδι σε οποιαδήποτε χαραμάδα.
Πέρασαν μερικά λεπτά και τότε ο Μπραμ με φώναζε με ξέφρενα σήματα από τον κόκκινο πυρσό του. Έκανα πτερύγια για να βρω έναν καρχαρία που περπατούσε στα ανοιχτά!
Αυτός ο τύπος δεν βιαζόταν και μάλιστα πόζαρε για μια φωτογραφία. Εκείνο το βράδυ είδαμε πέντε άτομα μήκους μεταξύ 70 εκατοστών και 1 μέτρου.
Ένα άλλο ενδημικό που ήθελα να φωτογραφίσω ήταν μια κόκκινη μορφή του Hippocampus denise, που ονομάστηκε στοργικά ο πυγμαίος ιππόκαμπος του Άγιου Βασίλη. Αυτοί οι πολύ χαριτωμένοι ιππόκαμποι μπορούν να βρεθούν μόνο γύρω από τη Raja Ampat και είναι οι περισσότεροι στο Misool.
Ο Μπραμ ήξερε ακριβώς πού να πάει. Την επόμενη μέρα πήγαμε κατευθείαν εκεί, κατεβαίνοντας στον ερυθρό θαλασσόφιλο που φιλοξενούσε αυτόν τον ιππόκαμπο μήκους μισού εκατοστού.
Η υπομονή είναι το κλειδί όταν φωτογραφίζετε πυγμαίους, επειδή τείνουν να αποφεύγουν την κάμερα και ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει; Αν και υπάρχουν άπειρες τέτοιες μακροεντολές φωτογραφία ευκαιρίες στο Misool, πάντα ένιωθα σαν ρίσκο σε έναν φακό μακροεντολής, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί.
Ευτυχώς, μεγάλο μέρος αυτού του παρθένου θαλάσσιου τοπίου περικλείεται από μια ζώνη απαγόρευσης λήψης 470 τετραγωνικών μιλίων, που ιδρύθηκε από τους ιδρυτές του Misool Eco Resort & Conservation Centre, Andy and Marit Miners.
Το θέρετρο, που βρίσκεται στο ειδυλλιακό νησί Batbitim, χτίστηκε στο χέρι αποκλειστικά από ανακτημένα ξύλα της περιοχής, οπότε δεν κόπηκε ούτε ένα δέντρο για να χτιστεί. Το αποτέλεσμα είναι θεαματικό.
Η τοποθεσία ήταν παλαιότερα ένα στρατόπεδο με πτερύγια καρχαρία και όταν ο Άντι προσγειώθηκε για πρώτη φορά στο νησί, η παραλία ήταν διάσπαρτη με πτώματα καρχαριών με πτερύγια. ο πτερύγια θα είχε πουληθεί σε αγοραστές για το εμπόριο σούπας καρχαρία.
Το θέρετρο σχεδιάστηκε ως ένας τρόπος χρηματοδότησης ενός κέντρου διατήρησης που θα μπορούσε να προωθήσει την έρευνα, την εκπαίδευση και την προστασία του νοτιοανατολικού Misool.
Το 2005 οι ιδιοκτήτες του νησιού και των γύρω υφάλων, η τοπική κοινότητα και το Misool Eco Resort εδραίωσαν τη συνεργασία που θα είχε ως αποτέλεσμα την πρώτη απαγορευμένη ζώνη της περιοχής.
Η τοπική κοινότητα ζει έξω από τη θάλασσα και η ζώνη απαγόρευσης λήψης είναι μια περιοχή που ήταν απομακρυσμένη και ως εκ τούτου σπάνια αλιεύτηκε, επομένως η μετακίνηση δεν περιόρισε τις δραστηριότητές της.
Το αντίθετο – οι αλιείς που εργάζονται έξω από το Misool Marine Reserve ανέφεραν καλύτερα ποσοστά αλιευμάτων από την εφαρμογή του. Τα ψάρια ευδοκιμούν στη ζώνη απαγόρευσης αλιείας, αλλά οι ψαράδες επωφελούνται από οποιαδήποτε υπερχείλιση.
Τώρα το αποθεματικό περιλαμβάνει δύο ζώνες απαγόρευσης λήψης, που συνδέονται με μια περιοχή ανοικτό νερό με περιορισμένη χρήση εργαλείων. Η περιοχή του αποθεματικού είναι τώρα διπλάσιο από το μέγεθος της Σιγκαπούρης και αναμφίβολα θα εκμεταλλευόταν αν δεν περιπολούνταν φυσικά από 15 φύλακες πλήρους απασχόλησης, χωρισμένους σε τρεις σταθμούς φυλάκων στα σύνορα της εφεδρείας.
Από την εφαρμογή του Misool Marine Reserve, η βιομάζα σε πολλούς από τους υφάλους έχει αυξηθεί κατά 300% σε μια περίοδο έξι ετών, και ορισμένοι έχουν αυξηθεί κατά 600%. Αυτά τα στοιχεία αναφέρεται ότι αυξάνονται χρόνο με το χρόνο. 
Μια άλλη μελέτη έδειξε ότι υπάρχουν 25 φορές περισσότεροι καρχαρίες μέσα στο θαλάσσιο καταφύγιο Misool παρά έξω. Κάποτε ήταν hotspot για το πτερύγιο καρχαρία, το αποθεματικό είναι τώρα ένα καταφύγιο για αυτούς.

ΔΙΑΜΟΝΗ ΣΤΟ θέρετρο, οι επισκέπτες βλέπουν μια συνεχή πομπή με νεαρούς καρχαρίες με μαύρη άκρη (Carcharhinus melanopterus), τα αγόρια αφίσας αυτής της επιτυχημένης ιστορίας διατήρησης.
Τα μαύρα άκρα δεν είναι τα μόνα είδη ελαστομβραχίων που επωφελούνται από το θαλάσσιο καταφύγιο. Οι παρατηρήσεις ωκεάνιων μαντάτων αυξήθηκαν 25 φορές μεταξύ 2010 και 2016.
Μαζί με το αποθεματικό, η Misool διεξάγει έρευνα για τα μαντάτα από το 2011. Μέσω των δεδομένων που συλλέχθηκαν, το έργο ήταν καθοριστικό στην Ινδονησία, εφαρμόζοντας μια εθνική απαγόρευση της αλιείας και εμπορίας μαντών το 2014 και την επιτυχή αίτηση για την προστασία των καρχαριών και των ακτίνων σε όλη την ολόκληρα 15,500 τετραγωνικά μίλια της περιοχής Raja Ampat όπου δημιουργήθηκε το Raja Ampat Shark & ​​Manta Sanctuary το 2010. 
Αφού πέρασα 10 ημέρες στο Misool, και κάθε διαθέσιμο λεπτό στο νερό, αποδείχτηκε δύσκολο να φύγεις. Για μένα, ως δύτη, φωτογράφο και οικολόγο, είναι ο παράδεισος, και αυτό που είναι τόσο ιδιαίτερο είναι να γνωρίζω ότι θα διαφυλαχθεί όχι μόνο για τις μελλοντικές γενιές δυτών αλλά και για τους ντόπιους.