ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ ΔΥΤΕΣ
Ένα από τα λίγα μέρη στον κόσμο όπου οι συναντήσεις με φαλαινοκαρχαρίες είναι σχεδόν εγγυημένες είναι το Oslob, αλλά η τοποθεσία παραμένει αμφιλεγόμενη. Τι θα έκανε ο SAEED RASHID;
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΟ 2011, οι ψαράδες στα νότια του Cebu στις Φιλιππίνες είχαν πρόβλημα με τους φαλαινοκαρχαρίες να τρώνε τα ψάρια τους και συχνά σκότωναν αυτούς τους καρχαρίες για να προστατεύσουν τα αλιεύματά τους.
Σύντομα όμως ανακάλυψαν ότι βάζοντας μια σειρά από ψίχουλα (καλά, ψάρια) οι καρχαρίες θα μπορούσαν να οδηγηθούν μακριά από τους ψαρότοπους.
Τώρα, ικανοί να κατευθύνουν τους καρχαρίες οπουδήποτε ήθελαν, οι ψαράδες συνειδητοποίησαν ότι αν τους οδηγούσαν σε έναν τοπικό κόλπο, οι τουρίστες θα πλήρωναν για να δουν αυτά τα συνήθως άπιαστα ζώα. Τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα.
Γρήγορα στο 2018, και μια τεράστια και κάπως αμφιλεγόμενη επιχείρηση έχει δημιουργηθεί γύρω από το άλλοτε νυσταγμένο χωριό Oslob. Μερικοί λένε ότι αυτή η πρακτική της διατροφής των φαλαινοκαρχαριών για τη δημόσια απόλαυση είναι λάθος. Άλλοι υποστηρίζουν ότι παρόλο που αυτοί οι καρχαρίες προστατεύονται από τη νομοθεσία των Φιλιππίνων, πολλοί θα είχαν σκοτωθεί και η τροφή έχει βοηθήσει επίσης να βγουν οι ντόπιοι από τη φτώχεια.
Είχα την ευκαιρία να το δω μόνος μου με μια επίσκεψη στο Oslob την ημέρα που δεν είχα βενζίνη στο τέλος μιας πρόσφατης διαμονής στο Atmosphere Resort. Είναι ένα ταξίδι δύο ωρών με πλοίο και αυτοκίνητο από το θέρετρο και δεν είχα ιδέα τι να περιμένω.
Πλησιάζοντας στον κόλπο, βλέπετε εκατοντάδες πινακίδες κατά μήκος του δρόμου που απεικονίζουν φαλαινοκαρχαρίες, επομένως δεν υπάρχει κανένα λάθος ότι βρίσκεστε στο σωστό μέρος. Μπήκαμε στο πάρκινγκ. Υπήρχε πολύς κόσμος στην παραλία, με πούλμαν παρατεταγμένα έτοιμα να ξεφορτωθούν. Έμοιαζε περισσότερο με την είσοδο σε ένα πάρκο ψυχαγωγίας παρά με μια εμπειρία άγριας ζωής και με έκανε να νιώσω λίγο άβολα, αλλά ο τοπικός μου ξεναγός με διαβεβαίωσε ότι ήταν πολύ καλή διαχείριση.
Η «εμπειρία» του φαλαινοκαρχαρία ξεκίνησε με μια ομαδική ενημέρωση στην οποία μας είπαν τους κανόνες: μια ζωή-σακάκι πρέπει να φορεθεί? χωρίς φλας φωτογραφία; μείνετε περισσότερο από 5 μέτρα μακριά από τους καρχαρίες… καταλαβαίνετε την ουσία.
Μας δόθηκαν επίσης βασικές πληροφορίες για τους ίδιους τους καρχαρίες, με μεγάλη έμφαση στο γεγονός ότι επρόκειτο για καρχαρίες, όχι για φάλαινες, όπως προφανώς πιστεύουν τόσοι πολλοί άνθρωποι!
Στο νερό
Μετά τον προσανατολισμό, με οδήγησαν σε μια μικρή βάρκα με άλλα επτά άτομα. Μας κωπηλατήσαμε στον κόλπο για να ενώσουμε μια σειρά από οκτώ άλλες βάρκες που ήταν αρμονικές.
Μόλις δέσαμε, ο οδηγός μας μας είπε ότι είχαμε 30 λεπτά με τους καρχαρίες. Κοιτάζοντας γύρω μου, μπορούσα να δω τρεις άλλες σειρές παρόμοιων σκαφών, η καθεμία με τη δική της μικρή βάρκα με κουπιά που κωπηλατεί πάνω-κάτω, και τα τρόφιμα να πετιούνται για να δελεάσουν τους καρχαρίες.
Καθώς ήθελα να μπορώ να κάνω ελεύθερη κατάδυση με τους καρχαρίες, ρώτησα αν μπορούσα να αφαιρέσω τη ζωή μου-σακάκι. Αυτό αποδείχθηκε ότι δεν ήταν πρόβλημα, οπότε αυτός ήταν ένας κανόνας που είχε ήδη παραβιαστεί.
Γλίστρησα στο πλάι της βάρκας στο νερό και αμέσως αντιμετώπισα δύο φαλαινοκαρχαρίες 8-9 μέτρων. Κολύμπησαν ακριβώς από κάτω μου, και καθώς έβλεπα αυτά τα όμορφα πλάσματα να περνούν, άκουσα κάποιον να φωνάζει.
Σήκωσα τα μάτια για να δω τον οδηγό μας να δείχνει πίσω μου. Στριφογύρισα για να δω το τεράστιο ανοιχτό στόμα ενός άλλου φαλαινοκαρχαρία κριαριού που ταΐζει ακριβώς στο πρόσωπό μου. Μου φώναζαν ότι ήμουν κι εγώ κοντά στον καρχαρία.
Ένας άλλος κανόνας παραβιάστηκε, αλλά είναι δύσκολο να αποφευχθεί όταν το φαγητό πετιόταν ακριβώς από πάνω μου. Ο καρχαρίας απλώς κινούνταν πάνω-κάτω στη γραμμή, ακολουθώντας το μονοπάτι.
Το να είσαι τόσο κοντά σε έναν ταΐζοντα φαλαινοκαρχαρία προκαλούσε δέος. Για μια στιγμή ξέχασα ότι αυτή ήταν μια επινοημένη συνάντηση. Τώρα είχα απομακρυνθεί από το σκάφος μου και με επέπληξε γρήγορα ο οδηγός μου, ο οποίος επέμενε να μείνω στην περιοχή μου (φαίνεται ότι ήμουν λίγο παραβατικός!).
Όλο το φαγητό στο νερό το έκανε πολύ θολό, μειώνοντας την ορατότητα στα 15 μέτρα ή λιγότερο. Ήταν δύσκολο να δεις πόσα καρχαρίες ήταν τριγύρω εγώ, αλλά το περισσότερο που μέτρησα κάθε φορά ήταν έξι.
Δεν έχω πάει ποτέ πουθενά όπου θα μπορούσα να δω έξι φαλαινοκαρχαρίες ταυτόχρονα, οπότε ήταν πραγματικά μια εμπειρία που θα θυμάμαι. Κοιτάζοντας προς τους επερχόμενους καρχαρίες, ήταν εύκολο να ξεχάσουμε ότι υπήρχαν περισσότερα από 100 άτομα στον κόλπο που έκαναν ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Κάποιοι από τους συνεπιβάτες μου επέλεξαν να παρακολουθήσουν τη δράση από το σκάφος, αλλά οι άλλοι ήταν στο νερό δίπλα μου. Ένας φοβήθηκε γρήγορα πίσω στη βάρκα όταν πέρασε ο επόμενος καρχαρίας, μέχρι που το δέλεαρ μιας selfie με ένα από αυτά τα υπέροχα πλάσματα έγινε πολύ δυνατό.
Ο οδηγός μας είχε σκοπό να τραβήξει φωτογραφίες των άλλων καλεσμένων με τους καρχαρίες στο βάθος. Αυτό για μένα έδειχνε την άσχημη πλευρά των ανθρώπινων αλληλεπιδράσεων με τη φύση, με τους ανθρώπους να έχουν μεγαλύτερη πρόθεση να αποκτήσουν με τους καρχαρίες παρά να απολαύσεις την ίδια την εμπειρία.
Βλέποντας το τσίρκο να ξετυλίγεται, είδα έναν οδηγό από ένα άλλο σκάφος να κολυμπάει και να αφαιρεί τη ζωή-σακάκι από έναν φιλοξενούμενο, ο οποίος στη συνέχεια τραβήχτηκε πιο βαθιά κάτω από το νερό για να επιτρέψει μια καλύτερη βολή.
Για μένα, αυτό ήταν ένα βήμα πολύ μακριά και φαινόταν πολύ ανασφαλές, καθώς ο επισκέπτης δεν φαινόταν σίγουρος στο νερό.
Έκανα ξεκάθαρα τα συναισθήματά μου, για τα οποία μόλις χαμογέλασα και «ΟΚ, ΟΚ!» πριν συνεχίσουν με ένα δεύτερο άτομο, αν και αυτό φαινόταν καλύτερος κολυμβητής.
Αυτή ήταν πραγματικά η επιρροή του Instagram στη δράση, με τους ανθρώπους να αναζητούν απελπισμένα το απόλυτο πλάνο να «γίνει viral» στα social media.
Τα 30 λεπτά μας τελείωσαν σύντομα και με κάλεσαν πίσω στο σκάφος. Κωπηλατώντας τη μικρή απόσταση πίσω στην ακτή, είχα μεγαλύτερη επίγνωση του περιβάλλοντός μου και κοίταξα να δω τι συνέβαινε με τους άλλους ανθρώπους που παρακολουθούσαν τους καρχαρίες.
Τα περισσότερα από τα σκάφη έμοιαζαν να έχουν τους μισούς επισκέπτες στο νερό και τους μισούς να επιλέγουν να παραμείνουν στο σκάφος.
Εκείνοι που βρίσκονταν στο νερό είχαν τους οδηγούς τους να τους παρακολουθούν πολύ στενά, και παρατήρησα ένα άλλο άτομο να του λένε ότι ήταν πολύ κοντά στους καρχαρίες.
Πίσω στην ακτή, υπήρχαν ουρές άλλων που περίμεναν την ευκαιρία τους.
Η άποψή μου για το Oslob
Πιστεύω ότι είναι σωστό; Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση για απάντηση. Από τη συζήτηση με ειδικούς, φαίνεται ότι μόνο έξι καρχαρίες έχουν συνηθίσει να τρέφονται, με πολλούς να επισκέπτονται μόνο μία ή δύο φορές στη διαδρομή μετανάστευσης σε άλλα μέρη, επομένως δεν φαίνεται να είχε σημαντικό αντίκτυπο στον πληθυσμό.
Έχει ξεκάθαρα βγάλει τον τοπικό πληθυσμό από τη φτώχεια και μου είπαν ότι πολλά από τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν παραμένουν στην περιοχή.
Έχει επίσης εκπαιδευτική αξία, με πολλούς από τους τουρίστες που επισκέπτονται από τις ίδιες τις χώρες να κατηγορούνται για καταστροφή πληθυσμών καρχαριών μέσω της αφαίρεσης πτερυγίων.
Έτσι, ίσως η παρακολούθηση αυτών των μεγαλοπρεπών ψαριών μπορεί να βοηθήσει να επηρεαστεί η γνώμη και τελικά να σταματήσει αυτή η πρακτική.
Αλλά δεν υπάρχει φυγή από αυτό που συμβαίνει στο Όσλομπ. Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για εκμετάλλευση άγριων ζώων και μου είπαν ότι γίνεται όλο και πιο απασχολημένος.
Do I think it’s well managed? Apart from the incident I witnessed with someone being pulled under without a life-σακάκι, desperate for a selfie, I think they manage the activity as best they can.
Η ενημέρωση ήταν ενημερωτική και οι περισσότεροι οδηγοί φαίνεται να σέβονται τους καρχαρίες.
Το τάισμα γίνεται για μικρό χρονικό διάστημα μόνο το πρωί και προφανώς επιβάλλονται αυστηρά όρια στην ποσότητα τροφής που μπαίνει στο νερό, επειδή αυτό αναγκάζει τους καρχαρίες να αναζητήσουν τη δική τους τροφή καθώς και να παίρνουν τα χέρια.
Θα το έκανα ξανά; Όχι, δεν νομίζω. Έχω δει αυτό που χρειάζομαι και θα είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ, αλλά θα προτιμούσα να δω φαλαινοκαρχαρίες να κολυμπούν αυθόρμητα στο φυσικό τους περιβάλλον.
Θα το συνιστούσα σε κάποιον άλλο; Θα έλεγα ότι αν θέλετε μια εμπειρία καθαρής αδρεναλίνης και δεν έχετε ξαναδεί φαλαινοκαρχαρίες στο φυσικό τους περιβάλλον, τότε αυτό δεν είναι για εσάς, γιατί τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει μια τυχαία συνάντηση κάτω από το νερό.
Από την άλλη, αν πάντα θέλατε να δείτε έναν φαλαινοκαρχαρία και αυτή θα μπορούσε να είναι η μοναδική σας ευκαιρία, τότε, ναι, γιατί όχι. Αλλά στο τέλος της ημέρας, πρέπει να αποφασίσετε μόνοι σας.
ΦΑΚΕΛΟΣ
- ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ > Η Philippine Airlines πραγματοποιεί καθημερινές πτήσεις μέσω Μανίλα προς Dumaguete ή Cebu.
- ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ & ΔΙΑΜΟΝΗ > Ο Σαΐντ έμενε στο Atmosphere Resort
- ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ > Όλο το χρόνο, αλλά η ξηρή περίοδος διαρκεί μεταξύ Νοεμβρίου και Απριλίου.
- ΤΙΜΕΣ > Το Oslob απέχει 90 λεπτά με το δρόμο και το πλοίο από το Atmosphere, και μια μισή μέρα εκδρομή εκεί κοστίζει από 75 £, ανάλογα με το μέγεθος της ομάδας.
- ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ > Είναι πιο διασκεδαστικό στις Φιλιππίνες
