Θελω να γινουμε φιλοι?

ΚΑΝΑΡΙΑ ΔΥΤΗΣ

Πόσο εύκολα ένας ιστότοπος μπορεί να δώσει μια παραπλανητική εντύπωση ενός προορισμού, αλλά όπως αποδείχτηκε δεν υπήρχε θέμα η Γκραν Κανάρια να αποδείξει απογοήτευση για το WILL APPLEYARD

Άφιξη και πρώτες εντυπώσεις

Η ΜΟΝΗ ΕΡΕΥΝΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ προτού κατευθυνθώ προς τη Γκραν Κανάρια, έπρεπε να κοιτάξουμε εν συντομία τον ιστότοπο του καταδυτικού κέντρου Blue Explorers - έναν ιστότοπο δύο σε ένα, καθώς λειτουργεί επίσης ένα κέντρο με το ίδιο όνομα στη γειτονική Τενερίφη.

Γεωγραφία και Κλίμα της Γκραν Κανάρια

Οι Blue Explorers θα φρόντιζαν τις απαιτήσεις μου για καταδύσεις, φαγητό, ποτό και διαμονή όσο βρίσκομαι στο νησί. Η εικόνα banner του ιστότοπού της περιελάμβανε ξαπλώστρες, ποδήλατα,

ένα υδάτινο πάρκο και ούτω καθεξής και ήρθε πηδώντας πάνω μου. Eek, τέτοιου είδους αξιοθέατα δεν είναι πραγματικά η τσάντα μου αυτές τις μέρες και δεν είδα κανένα υποβρύχια φωτογραφία που μου τράβηξε την προσοχή.

Παρόλα αυτά, σκέφτηκα, είμαι σίγουρος ότι θα είναι ωραίο να είμαι στο νερό για λίγες μέρες, και ακούω ότι ο καιρός είναι επίσης υπέροχος.

Η Sabrina από την ομάδα του Blue Explorer μας παρέλαβε από το αεροδρόμιο, το οποίο μας είχε φτύσει αποσκευές βγείτε στην αίθουσα αφίξεων σε ελάχιστο χρόνο.

Έξω, το μέρος είχε μια "ισπανική αλλά όχι ισπανική" αίσθηση γι 'αυτό, μαζί με το Grand Canyon δίπλα στη θάλασσα και ένα υπέροχο ζεστό βραδινό αεράκι.

Blue Explorers Dive-Resort and Diving Plans

«Είναι πιο ορεινό εδώ από όσο φανταζόμουν», είπα στη Σαμπρίνα καθώς φύγαμε από το αεροδρόμιο. Εξήγησε ότι το νησί «διοικείται από ορεινά μικροκλίματα, με το βορρά να είναι συχνά δραματικά πιο δροσερό από το νότο».

Αν και ανήκουν στην Ισπανία, γεωγραφικά τα Κανάρια Νησιά είναι μέρος της αφρικανικής ηπείρου, που βρίσκονται 125 μίλια δυτικά στον Ατλαντικό περίπου στο ίδιο επίπεδο με το χάσμα του Μαρόκου και της Δυτικής Σαχάρας. Αν και μια πτήση από το Ηνωμένο Βασίλειο διαρκεί τέσσερις ώρες, δεν αφήνουμε ποτέ τη δική μας ζώνη ώρας.

Καταδυτική εμπειρία και εξερεύνηση

Η πανέμορφη παραλία -αργία Η εικόνα κρύβεται στο μυαλό μου αφού εκείνη η επίσκεψη στον ιστότοπο χάθηκε γρήγορα καθώς σταματήσαμε έξω από το ήσυχο αλλά φιλόξενο καταδυτικό θέρετρο Blue Explorers στο Puerto Mogãn.

Ούτε ένα τουριστικό θέρετρο που φουντώνει, μόνο δύτες – πολλοί, όπως αποδείχθηκε, επέστρεφαν πελάτες από το Ηνωμένο Βασίλειο.

Το βραδινό φως ήταν ζωγραφισμένο υπέροχα και στις δύο πλευρές της βαθιάς ηφαιστειακής κοιλάδας και μου άρεσε να εμπλέκομαι σε φλυαρίες με κοκτέιλ, ενώ το προσωπικό φρόντισε να ετοιμάσει κυλίνδρους για την κατάδυση του επόμενου πρωινού.

Diving Logistics με Blue Explorers

Η θερμοκρασία του νερού είναι κατά μέσο όρο 22°C εκεί τον Ιούνιο και αναρωτιόμουν αν θα έπρεπε να είχα πακετάρει το δικό μου drysuit αντί για μια στολή 6 χιλιοστών καθώς μάζεψα τον εξοπλισμό μου το επόμενο πρωί. Ωστόσο, εκτός από τον David (έναν από τους Γάλλους ιδιοκτήτες του κέντρου) και τους πελάτες του, που επρόκειτο να πραγματοποιήσουν μια κατάδυση στα 65 μέτρα, μπορούσα να δω ότι όλοι οι άλλοι, καθησυχαστικά, θα βουτήξουν βρεγμένοι. Είναι ακόμα οριακό για μένα!

Υποβρύχια Εξερεύνηση – Pasto Blanco Dive

Η BLUE EXPLORERS ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Σε μικρή απόσταση με το αυτοκίνητο μέχρι την κοιλάδα από τη θάλασσα, έτσι οι δύτες και ο εξοπλισμός τους μεταφέρονται με μίνι λεωφορείο από και προς τη μαρίνα, όπου τα δύο RIBS ζουν δίπλα δίπλα.

Περάσαμε από το Puerto Mogãn πριν μπούμε στη μαρίνα - είναι ένα όμορφο μικρό χωριό, που περιλαμβάνει μια συλλογή από περίτεχνα ζωγραφισμένα κτίρια και ένα στενό παλιρροϊκό ποτάμι που διασχίζεται από πολλές μπλε, τοξωτές ξύλινες γέφυρες. Οι ντόπιοι την αποκαλούν Μικρή Βενετία.

Καταδυτική εμπειρία στο Pasito Blanco Dive Site

Ο Ελβετός οδηγός κατάδυσης Denise και ο πλοίαρχος Rasmus μας είχαν αναθέσει για την εβδομάδα και βοήθησαν να αποφορτίσουμε τον προετοιμασμένο εξοπλισμό μας από το φορτηγό και να τον μεταφέρουμε από την προβλήτα στο RIB μας. Οι κάμερες τοποθετήθηκαν μέσα σε ένα διχτυωτό κλουβί στο ύψος του στήθους πάνω από τη σχάρα των κυλίνδρων, απαλλάσσοντας τον φωτογραφικό μου εξοπλισμό από τη συνηθισμένη κακοποίηση που δέχεται σε ένα RIB. Μου άρεσε αυτό το σκάφος.

Τα ψαλιδικά νερά ανέβηκαν πάνω από απέραντους βράχους που βυθίστηκαν στη θάλασσα. Αργία Τα θέρετρα με τις πολυσύχναστες παραλίες τους διέκοπταν το τοπίο κάθε τόσο ανάμεσα στα βράχια, καθώς κινούμασταν προς τον τόπο κατάδυσης των υφάλων Pasito Blanco (Λευκό Σκαλοπάτι).

Θαλάσσια ζωή και ανακαλύψεις

Αυτή είναι μια πολύ μικρή εισαγωγική κατάδυση σε βάθος μόλις 18 μέτρων, ένα ή δύο χιλιόμετρα στην ανοικτή θάλασσα ανοικτό νερό. Είναι ένα μακρύ τραπέζι με επίπεδη κορυφή ή πλάκα βράχου που υψώνεται 2 ή 3 μέτρα πάνω από την άμμο.

Όλο το μήκος και το πλάτος της τοποθεσίας εμφανίστηκε γρήγορα κατά την κατάβαση στο εξαιρετικά καθαρό νερό και, μετά από μια αρκετά αργή νύχτα, ήταν καλό να βρίσκεστε έξω από το σκάφος και στη θάλασσα.

Περισσότερες Υποβρύχιες Συναντήσεις και Εξερεύνηση

Δεν ένιωσα καθόλου κρύο καθώς οι πρώτες σταγόνες νερού διαπέρασαν το κοστούμι μου, κάνοντας αυτές τις σκέψεις της αγαπημένης μου drysuit στο ΚΡΕΒΑΤΙ.

Δεν υπήρχε ούτε ρεύμα, και κατευθυνθήκαμε από την αλυσίδα της άγκυρας και βαθύτερα προς ένα καθορισμένο προεξέχον ράφι στην πλάκα, το οποίο παρατήρησα ότι φιλοξενούσε ένα μοναχικό γκρίζο ψάρι. Η τελευταία φορά που είδα έναν από αυτούς τους τύπους ήταν σε μια κατάδυση ναυαγίου στο Ντόρσετ. Αυτά τα ψάρια είναι πραγματικοί ταξιδιώτες.

Αν είχα κάνει περισσότερη έρευνα πριν από το ταξίδι, θα ήξερα ήδη ότι η Γκραν Κανάρια είναι διάσημη για τα πολλά είδη ακτίνων της. Πέντε ή περισσότερες ακτίνες τσιμπήματος βρίσκονταν στον βυθό της θάλασσας δίπλα στο Pasito Blanco, όπου συγκεντρώνονται τόσο οι κοινές όσο και οι στρογγυλές ακτίνες.

Εξερευνώντας Τεχνητούς Ύφαλους και Ναυάγια

Εκεί ζουν και οι τρομπέτες και, κοιτάζοντας προς τη βάρκα, μπορούσα να δω ότι είχε αρχίσει να σχηματίζεται ένα φωτοστέφανο από barracuda.

Για μένα, τα αστέρια του σόου σε αυτήν την κατάδυση ήταν στο αντίθετο άκρο της πλάκας του βράχου – ένα απίστευτο κοπάδι γρύλισμα.

«Όσο πιο βαθιά βουτάς εδώ στη Γκραν Κανάρια, τόσο πιο μεγάλα γίνονται τα κοπάδια του γρυλίσματος», μου είπε αργότερα η Ντενίζ. Έχοντας ήδη δει αυτό που θεωρούσα ένα αρκετά εντυπωσιακό κοπάδι, ανυπομονούσα ακόμη περισσότερο για τη βαθύτερη κατάδυση που είχε προγραμματιστεί.

Βγήκαμε στην επιφάνεια μετά από 50 λεπτά με έντονη ηλιοφάνεια, αν και μαύρα σύννεφα κρέμονταν πάνω από τα βουνά του νησιού. Η Ντενίζ με διαβεβαίωσε ότι οι πιθανότητες βροχής ήταν ελάχιστες αυτή την εποχή του χρόνου. Για μένα η θερμοκρασία του αέρα στα μέσα της δεκαετίας του '20 ήταν τέλεια.

Κατάδυση στον Τεχνητό Ύφαλο

ΑΓΚΥΡΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΠΙΣΩ, συζητήσαμε περαιτέρω για το είδος της ζωής που θα μπορούσαμε να δούμε όλη την εβδομάδα. Ενθουσιάστηκα όταν άκουσα ότι οι ακτίνες πεταλούδας βλέπονταν συχνά, όπως προφανώς ήταν μαρμάρινες ηλεκτρικές ακτίνες, ακτίνες αετού και καρχαρίες αγγέλων.

Η απογευματινή κατάδυση ξεκίνησε με μια ομιλία με επικεφαλής τον Antonio και τη Marianne του Bassalto Arrecifes, ο οποίος έχει κατασκευάσει και τοποθετήσει έναν νέο τεχνητό ύφαλο με χρηματοδότηση που παρέχεται από την εταιρεία που διαχειρίζεται το τουριστικό κίτρινο υποβρύχιο από το Puerto Mogãn.

Καταδυτική εμπειρία στον τεχνητό ύφαλο

Είχα δει αυτό το υποβρύχιο παρκαρισμένο στη μαρίνα και ήθελα να το δω κάτω από το νερό, φαντάζομαι κάτι κατευθείαν από τα παιδικά μου βιβλία υποβρύχιας εξερεύνησης.

Ο τεχνητός ύφαλος βρίσκεται ανάμεσα σε δύο σκόπιμα τοποθετημένα ναυάγια, το Cermona II και το Allegranza, και έχει σχεδιαστεί για να προσελκύει ακόμη περισσότερη θαλάσσια ζωή.

Καταδύσεις στο ψαροκάικο Como Tu Wreck

Ξεκινήσαμε την περιήγησή μας σε όλο το «πάρκο» κατεβαίνοντας στην Cermona II, όπου είναι δυνατό μέγιστο βάθος 20μ.

Τα βέλη-καβούρια κρύφτηκαν κάτω από το κύτος και τους γύρω βράχους, και οι γκρινιάρηδες φίλοι μου ήταν εκεί, και σε μεγαλύτερους αριθμούς από ό,τι στο Pasito Blanco. Και τα δύο ναυάγια βρίσκονται στο πλάι, και το Cermona II έχει μια μικρή κολύμβηση γεμάτη με τρομπέτα.

Ο τεχνητός ύφαλος ήταν ορατός από τα ναυάγια, παίρνοντας τη μορφή πάρκου γλυπτών, με τεράστια κράνη ρωμαϊκού τύπου ξαπλωμένα όρθια στον βυθό της θάλασσας σαν να πετάχτηκαν πρόσφατα στη θάλασσα από τους γίγαντες ιδιοκτήτες τους.

Τελικές καταδύσεις και εντυπώσεις

Ενθάρρυνα την Ντενίζ να κολυμπήσει μέσα σε ένα για μια φωτογραφία. Ένας τοίχος και πέτρινες πλίνθοι αποτελούσαν επίσης μέρος του έργου του υφάλου και προσέλκυαν ήδη τη ζωή των ψαριών, μαζί με τα μαλακά κοράλλια. Τα αγαπημένα μου μεταξύ των αξιοθέατων ήρθαν με τη μορφή μιας τεράστιας κατασκευασμένης σπονδυλικής στήλης και πλευρικού κλουβιού που φώναζε «κολυμπήστε μέσα μου»!

Πάνω από τον θόρυβο των δικών μου φυσαλίδων, η φανταστική παιδική μου ιστορία περιπέτειας επρόκειτο να πραγματοποιηθεί. «Θα το ακούσεις πριν το δεις», μου είχε πει η Ντενίζ πριν από την κατάδυση και μου προέτρεψαν να είμαι επιφυλακτικός με την παρουσία του υποβρυχίου, καθώς ο καπετάνιος του δεν μπορεί να οδηγήσει το μηχάνημα από το δρόμο του δύτη. ακρίβεια. Όχι μόνο αυτό, αλλά το πλύσιμο από τις προπέλες του είναι αρκετά ισχυρό και καλύτερα να αποφεύγεται.

Κατάδυση από το Afrikat Catamaran

Το κίτρινο υποβρύχιο πέρασε πέρα ​​από το παρελθόν, με 10 φινιστρίνια σε κάθε πλευρά γεμάτα με πρόσωπα ενθουσιασμένων επιβατών που ατενίζουν έναν υποβρύχιο κόσμο πιθανότατα άγνωστο στους περισσότερους. Ένιωσα σαν διασημότητα καθώς έφυγαν με την κάμερα-τηλέφωνά τους και κουνούσαν το χέρι τους. Η Ντενίζ είχε δει αυτό το επαναλαμβανόμενο σενάριο να παίζεται εκατοντάδες φορές, αλλά για μένα ήταν φοβερό.

Τελικές καταδύσεις και εντυπώσεις

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΚΑΤΑΔΥΣΕΩΝ ΜΑΣ θα μας πήγαινε σε ελαφρώς πιο σοβαρό έδαφος, στο ναυάγιο βάθους 30 μέτρων του ψαρόβαρκου Como Tu.

Μια μακρά κατάβαση σε ένα ναυάγιο μέσα στο νερό, τόσο καθαρό, είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά μέρη μιας κατάδυσης για μένα. Βλέποντας το σκάφος να εμφανίζεται στον βυθό της θάλασσας όταν μόλις βγεις από την επιφάνεια μου προκαλεί πραγματικό θόρυβο.

Εξερεύνηση του ναυαγίου Como Tu

Δεν υπάρχουν πραγματικά πολλά να δούμε με το Como Tu, ένα μικρό ψαροκάικο με την τιμονιέρα του να λείπει, αλλά τα αξιοθέατα για τους δύτες είναι οι ακτίνες της πεταλούδας που καλύπτουν τον γύρω βυθό και τα σύννεφα γρυλίσματος που τον κατακλύζουν.

Πέταξα έναν ή δύο συμβολικούς πυροβολισμούς του ναυαγίου και, με τον χρόνο μας να φεύγει, αφήσαμε το ναυάγιο για να βρούμε ακτίνες.

Κατά τη διάρκεια της ημέρας οι ακτίνες της πεταλούδας κοιμούνται κάτω από μια αμμώδη κουβέρτα, μόνο το αχνό περίγραμμά τους τις αφήνει μακριά. Κατά την ελεύθερη κολύμβηση εμφανίζουν μια εξαιρετικά ατομική ασύγχρονη κίνηση πτερυγίων, χρησιμοποιώντας τα φτερά τους εναλλάξ.

Είναι από τις μεγαλύτερες και πιο ευαίσθητες ακτίνες που κατοικούν στο κάτω μέρος που έχω δει ποτέ, με εντυπωσιακά μοτίβα ζωγραφισμένα στην πλάτη τους.

Υποβρύχιες συναντήσεις στο Mogãn West Drift

Μια δόση nitrox θα ήταν τέλεια για αυτήν την κατάδυση, αλλά δεν φαινόταν να προσφέρεται, έτσι απολαύσαμε τα 15 λεπτά στον πυθμένα πριν ανεβούμε στη γραμμή άγκυρας πίσω στο Rasmus με το σκάφος.

Η ομορφιά των καταδυτικών τοποθεσιών με τόσο καλή ορατότητα, φυσικά, είναι ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να θαυμάζουμε την περιοχή ενώ ανεβαίνουμε.

Έχοντας απομείνει μόνο δύο βουτιές για να ζήσω, και οι δύο πολύ διαφορετικές πάλι, είχα δεσμευτεί αρκετά με τη Γκραν Κανάρια.

Καταδύσεις στις θαλάσσιες σπηλιές Perchel

Ο Πότερ, που έφτασε με ένα μείγμα προφοράς και το πιο θερμό καλωσόρισμα, μας κάλεσε στο τεράστιο καταμαράν Afrikat του. Οι Blue Explorers είχαν πρόσφατα την ιδέα να το χρησιμοποιήσουν ως ένα είδος πλωτής κατασκήνωσης βάσης με μπαρ/εστιατόριο, για να κακομάθουν ακόμη περισσότερο τους καταδυτικούς και μη καταδυτικούς πελάτες τους.

Αφήσαμε τη μαρίνα με τη γάτα, συνοδευόμενοι από το RIB φορτωμένο με εξοπλισμό κατάδυσης και κατευθυνθήκαμε προς την τοποθεσία Perchel Caves περίπου μισή ώρα μακριά με κινητήρα. Ενώ ετοιμαζόμασταν για την κατάδυση, ο σεφ ετοίμασε τον μπουφέ και τη «γροθιά των δυτών» εγκαίρως για την επιστροφή μας.

Οι θαλάσσιες σπηλιές Perchel απλώνονται κάτω από το νερό κατά μήκος της βάσης των απέραντων θαλάσσιων βράχων που περιβάλλουν το μεγαλύτερο μέρος αυτού του τμήματος της ακτής. Η περιοχή που ενδιαφέρει τους δύτες βρίσκεται σε βάθος μεταξύ 5 και 10 μέτρων, και τα ίδια τα σπήλαια εκτείνονται μόλις λίγα μέτρα το πολύ στην ενδοχώρα.

Η Ντενίζ εντόπισε μια παντόφλα-αστακό στην κάτω πλευρά του πρώτου που καταλήξαμε. Τα καβούρια-βέλη ήταν άφθονα στις καταδύσεις μας και βρήκα σωρούς από αυτά στημένα σε ρωγμές γύρω από τις θαλάσσιες σπηλιές.

Ο Ντέιβιντ με οδήγησε σε μια πιο ρηχή σπηλιά με ένα παράθυρο στην οροφή, όπου μπορούσα να δω τα κύματα να σκάνε στους βράχους από πάνω.

Στη συνέχεια, τολμήσαμε λίγο πιο βαθιά για να απολαύσουμε τις πολλές διαδρομές για κολύμπι και τις περιοχές με πολύ λιγότερο φυσικό φως.

Τελική κατάδυση στο Mogãn West Drift

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 40 ΛΕΠΤΑ Οι σκέψεις μου είχαν αρχίσει να στρέφονται προς τον μπουφέ στο Afrikat και ανακάλυψα ότι είχα νιώσει λίγη δίψα για αυτή τη γροθιά των δυτών για την οποία είχα ακούσει τόσα πολλά, οπότε εμφανίσαμε ένα SMB και περιμέναμε το RIB ταξί μας για δείπνο.

Η τελευταία μου κατάδυση θα ήταν μια τοπική κατάδυση, ακριβώς έξω από τη μαρίνα και δεξιά, γνωστή ως Mogãn West Drift. Αισθανόμασταν σαν να είχαμε κάτι χωρίς γεγονότα, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν ακριβώς το αντίθετο.

Εξερεύνηση της τοποθεσίας κατάδυσης Mogãn West Drift

Το Gemma of Girls That Scuba κι εγώ αποφασίσαμε να κάνουμε τη βουτιά μόνοι μας, ενώ η Ντενίζ και μια μαθήτρια πήγαν σε μια πιο ρηχή ράμπα.

Εκεί που οι βράχοι σταματούν στο νερό, αρχίζουν οι ογκόλιθοι και πέφτουν στην άμμο στα 15 μέτρα. Κατευθυνθήκαμε ευθεία προς αυτό το βάθος, στις παρυφές της άμμου και του βράχου.

Τα αμμόχελα ξεχύθηκαν από τον βυθό σαν λυγισμένα δάχτυλα

και, όπως κάνουν σε όλο τον κόσμο, γλίστρησαν αργά πίσω στις τρύπες τους καθώς πλησιάζαμε.

Πολύ σύντομα στην κατάδυση μας συνόδεψε μια μικρή αφρικανική σουπιά. Στην αρχή ήταν ντροπαλός και κράτησε αποστάσεις, αλλά μετά από αρκετά λεπτά άρχισε να πλησιάζει.

Η θύρα θόλου της κάμερας μου αποδείχθηκε ενδιαφέρουσα για το πλάσμα, μια συμπεριφορά

Είχα δει πολλές φορές στο παρελθόν. Καταλαβαίνω ότι οι σουπιές ενδιαφέρονται για τη δική τους αντανάκλαση, ίσως μπερδεύοντας τον εαυτό τους για πιθανούς συντρόφους.

Κρατούσαμε το ένα μάτι στην άμμο με την ελπίδα να εντοπίσουμε ακτίνες ή καρχαρίες, αλλά ήταν άπιαστοι σε αυτή την κατάδυση. Ωστόσο, περισσότερες σουπιές συμμετείχαν στο πάρτι και γονατίσαμε για λίγο βλέποντας ένα τρίο να εκτελεί κάτι που έμοιαζε με τελετουργικό ζευγαρώματος. Αυτά τα άτομα εμφάνισαν ταυτόχρονα ένα μοτίβο σαν ζέβρα, ένα μοτίβο που δεν είχα ξαναδεί σουπιά να δημιουργεί.

Συμπέρασμα και Μελλοντικά Σχέδια

ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΟΠΟΔΩΝ, για μένα οι σουπιές είναι όσο πιο κοντά μπορείς να φτάσεις σε ένα ον από άλλο πλανήτη. Η περιέργεια τους τους έκανε πρόθυμα μοντέλα, έτσι η Gemma και εγώ κάναμε εναλλάξ τη σύνθεση των πλάνων που θέλαμε, καθώς τα πλάσματα θαύμαζαν συνεχώς τον εαυτό τους.

Μετά την κατάδυση, με ρώτησαν ποια ήταν η αγαπημένη μου κατάδυση κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και δεν μπορούσα να απομονώσω. Κάθε κατάδυση μου έδινε κάτι συναρπαστικό να κοιτάξω ή ένα πλάσμα που δεν είχα ξαναδεί.

Η Γκραν Κανάρια δεν είχε εμφανιστεί ποτέ στη λίστα επιθυμιών μου με τους προορισμούς καταδύσεων, πιθανώς επειδή κανείς δεν μου είχε πει πόσο υπέροχο ήταν.

Κατά τη διάρκεια της μεταφοράς μου πίσω στο αεροδρόμιο, ασχολήθηκα με το ημερολόγιο για να δω αν και πότε θα μπορούσα να χωρέσω σε ένα ταξίδι επιστροφής.

Το Tec-diving είναι επίσης μεγάλη υπόθεση γύρω από τη Γκραν Κανάρια, και μοιάζει με το είδος του τόπου όπου θα ήθελα να κάνω μερικά βήματα σε αυτόν τον κόσμο.

Θα επιστρέψω!