Παραλία Τίγρης

ΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ ΦΥΣΙΚΑ, θέλετε να δείτε αυτά τα δόντια. Είναι το αυτονόητο , είναι αυτό που περιμένει ο έξω κόσμος – απαιτεί, πραγματικά. Μια ντουζίνα σειρές οδοντωτά δόντια, με το στόμα ανοιχτό, έρχονται προς τον γενναίο φωτογράφο μας.
Μια στο τόσο α βίντεο κάνει τον γύρο στο Facebook για έναν από τους μεγάλους καρχαρίες τίγρεις να αρπάζει και να κολυμπάει με εξοπλισμό κάμερας αξίας 10 μεγάλων.
Η γλώσσα του σώματος του ανήσυχου δύτη έρχεται σε αντίθεση με την αργή, άτονη μετατόπιση του καρχαρία. Αλλά ο δύτης δεν φαίνεται να φοβάται για τη ζωή του – ο πανικός είναι για την ακριβή περιουσία του και τις πολύτιμες φωτογραφίες σε αυτήν την κάρτα μνήμης, όχι για κανέναν φανταστικό επικείμενο τραυματισμό.
Ο μεγάλος καρχαρίας τίγρης, παρόλο που έχει δελεαστεί εδώ από την παρέα, δεν τρυπάει και δεν σκίζει. Εάν είστε καρχαρίας, δεν έχετε χέρια, επομένως το στόμα και το ρύγχος σας είναι ο τρόπος που ερευνάτε νέα πράγματα. Η κάμερα είναι απλά ενδιαφέρουσα.
Και απλώς ίσως είναι διασκεδαστικό να βλέπεις την αντίδραση σπασμών αυτών των περίεργων μικρών πλασμάτων όταν κολυμπάς με μία από τις δύο βραχίονες, χοντρές μεταλλικές συσκευές που αναβοσβήνουν.
Μερικές δεκάδες μεγάλα αρπακτικά κάνουν κρουαζιέρα περίπου 10 μέτρα κάτω από εμάς.
Τα ΜΜΕ μας επιμένουν εκπαίδευση εμείς να τους φοβόμαστε. ότι είναι δολοφόνοι. Κατά κάποιο τρόπο η αργή, χαριτωμένη σκηνή που διαδραματίζεται από κάτω μας καθώς καθιζόμαστε στην άμμο δεν ταιριάζει με αυτήν την εικόνα.
Παρόλο που αυτή η μάζα μεγάλων καρχαριών έχει μεταφερθεί εδώ με το ιχθυέλαιο και το αίμα στο νερό (διαφορετικά θα έτειναν να αποφεύγουν τους άχαρους, θορυβώδεις δύτες που φυσούν φυσαλίδες), είναι μια αργή και εντυπωσιακά μη απειλητική σκηνή.
Αυτό δεν είναι τυχαίο. Το ζευγάρι που διαχειρίζεται αυτή τη συνάντηση έχει περάσει χρόνια τελειοποιώντας την τέχνη του αργού, χαλαρού και εύκολου.
Από απόσταση, οι καρχαρίες αντιλαμβάνονται τον κόσμο τους σε μεγάλο βαθμό μέσω της έντονης όσφρησής τους, ακολουθώντας μονοπάτια μυρωδιάς ανάντη προς την πηγή τους. Γι' αυτό χρησιμεύουν τα τελάρα με αρωματικό αίμα, λάδι και άλλα υπολείμματα ψαριών.
Όταν οι καρχαρίες βρίσκονται σε απόσταση λίγων μέτρων μπορούν να χρησιμοποιήσουν την εξαιρετική τους όραση. Ακόμη πιο κοντά, κυριαρχεί η μοναδική τους ηλεκτρομαγνητική αίσθηση. Μπορούν να αισθανθούν τα ηλεκτρικά πεδία των μυών και των νευρικών ερεθισμάτων του θηράματος ή άλλων ενδιαφέροντων ζώων σε απόσταση ενός μέτρου περίπου.
Οι άνθρωποι, ωστόσο, είναι πιθανώς λίγο συντριπτικοί με αυτή την έννοια - μια μάζα ηλεκτρικής ενέργειας υψηλής τάσης, που βουίζει. Λόγω του θερμόαιμου μεταβολισμού των θηλαστικών, είμαστε λίβρα ανά κιλό πιο ισχυροί και δραστήριοι από τους καρχαρίες.
Τα άμορφα σχήματα και οι αδέξιες, ακανόνιστες κινήσεις μας είναι τόσο προφανώς ξένα και ακατάλληλα για αποτελεσματική κίνηση μέσα στο νερό. Ο τεταμένος μυϊκός μας τόνος και το υπερκινητικό νευρικό μας σύστημα πρέπει να είναι μάλλον αγχωτικό για τους καρχαρίες.
Ο Jamin και ο Mike είναι η ομάδα φίλων που διευθύνουν αυτή τη συνάντηση των κόσμων στο Tiger Beach, Grand Bahama, μία στην επιφάνεια, μία κάτω με το δόλωμα-κλουβί.
Λίγες ώρες μετά την τοποθέτηση της επιφάνειας, οι καρχαρίες συγκεντρώνονται.
Η Jamin είναι λεπτή και μιλάει ήσυχα στην επιφάνεια, και κάτω από το νερό έχει μια χαριτωμένη οικονομία κίνησης.
Καμία κίνηση δεν πάει χαμένη, η ισορροπία της είναι χαλαρή, οι κινήσεις της αργές και ρευστές.
Διαχειριζόμενη τους καρχαρίες γύρω από το δόλωμα και τους δύτες, θα σηκώνει περιστασιακά ένα χέρι για να χαϊδέψει έναν από τους καρχαρίες πάνω από τα βραγχιακά καλύμματα, οδηγώντας τον απαλά.
Πριν από έξι χρόνια, όταν ξεκίνησε ως καπετάνιος σκάφους, μόλις μπήκε στον χειρισμό καρχαριών, ήταν διαφορετική: «Νόμιζα ότι έπρεπε να είμαι δυνατή, να σπρώχνω και να τραβάω. Προχώρησα πιο γρήγορα».
Εκατοντάδες ώρες στο νερό με τους καρχαρίες, και κινείται σε μια γλώσσα που φαίνεται να καταλαβαίνουν, μια γλώσσα που ελέγχει απαλά την ατμόσφαιρα αυτής της συνάντησης.
Ωστόσο, εξακολουθεί να μαθαίνει: «Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι ειδικός στους καρχαρίες». Αισθάνεται άνετα με μια γενική ιδέα για τη συμπεριφορά αυτών των καρχαριών.
Δεν είναι πραγματικά για το φαγητό. Ναι, το άρωμα του δολώματος τους ελκύει, αλλά υπάρχει ελάχιστη έως καθόλου τροφή εδώ. Αυτά τα ζώα είναι περισσότερο από ικανά να τραφούν μόνα τους, και πλέον τα περισσότερα από αυτά ξέρουν τι να περιμένουν όταν φτάσουν εδώ.
Ο Mike έχει μια πιο αρρενωπή, ενεργή ενέργεια στο νερό από τον Jamin, και είναι ενδιαφέρον ότι οι καρχαρίες ανταποκρίνονται διαφορετικά σε κάθε δύτη. Η Χουκ, ένας καρχαρίας τίγρης 3 μέτρων και ένα από τα κανονικά κορίτσια, φαίνεται «τολμηρή» στον Μάικ και ο φωτογράφος Damien τη βρίσκει λίγο τρομακτική.
Η Χουκ έχει μια σχισμή, με ουλές στο στόμα, πιθανότατα από αγκίστρι για ψάρεμα, αφήνοντας τα δόντια στη δεξιά της πλευρά εκτεθειμένα και μολυσμένα, επομένως είναι πορτοκαλί.
Ο Jamin την περιγράφει ως «ευγενική» ή «συνεσταλμένη» και γνωρίζει πολύ καλά τις διαθέσεις των κανονικών καρχαριών που αλλάζουν από μέρα σε μέρα όταν μπαίνουν στο δόλωμα.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΙΓΡΕΣ ΕΧΟΥΝ τις ατομικές τους σημάνσεις· ένα σχήμα σαν αστακό στο ένα, ένα σημάδι σαν πεταλούδα ανάμεσα στις ρίγες στο άλλο. Πολλοί έχουν επίσης μόνιμες ουλές από αλιευτικά εργαλεία. Έχουν όμως και την ατομική γλώσσα του σώματός τους.
Ένα αστέρι, ίσως ο πιο διάσημος καρχαρίας στον κόσμο, είναι η Έμμα. Είναι τεράστια, ίσως 5 μέτρα μήκος και πάνω από έναν τόνο, και έρχεται εδώ, ενθουσιάζοντας τους φωτογράφους για περισσότερο από μια δεκαετία.
Το σήμα του χεριού για την Έμμα είναι ένα κουλουριασμένο χέρι, με τον αντίχειρα προς τα κάτω, που κάνει περισσότερο ένα C παρά ένα Ε. Έχει μια λευκή κηλίδα χωρίς χρωστικές κοντά στο ουραίο πτερύγιο της και ένα στρογγυλεμένο ραχιαίο πτερύγιο αφού είχε ουλές πριν από τέσσερα χρόνια, πιθανώς ενώ ζευγάρωμα.
Η Τζαμίν εντοπίζει την Έμμα, τα μάτια της χαμογελούν, δίνει το σημάδι και στη συνέχεια σηκώνει αυθόρμητα το άλλο της χέρι απέναντι, κάνοντας ένα σχήμα καρδιάς.
Είναι αγάπη – αν και ο Jamin βρίσκει την Emma μερικές φορές λίγο απαιτητική για την προσοχή.
Η Έμμα και οι άλλοι κανονικοί καρχαρίες εδώ μας διδάσκουν για τη συμπεριφορά και την οικολογία των καρχαριών. Η Έμμα εξαφανιζόταν για μερικούς μήνες και μετά εμφανιζόταν, φρεσκοκομμένη με σημάδια ζευγαρώματος, την άνοιξη.
Έπειτα έγινε όλο και πιο παχύς τους επόμενους μήνες και μετά πήγε αλλού – δεν είμαστε σίγουροι πού – για να γεννήσει τα απορρίμματά της αργά το χρόνο. Φαίνεται ότι οι τίγρεις έχουν κύκλο αναπαραγωγής 14 μηνών ή περισσότερο.
Αποδεικνύεται ότι μεγαλώνουν πιο αργά από ό,τι είχαμε μαντέψει και ωριμάζουν μόνο όταν είναι ήδη σημαντικά μεγαλύτερα από έναν ενήλικο άνθρωπο. Ετικέτες που έχουν εμφυτευθεί ακριβώς κάτω από το δέρμα στην περιοχή Tiger Beach έχουν καταγράψει μεταναστεύσεις στις τίγρεις, αλλά δεν έχουμε ακόμη καταλάβουμε τους λόγους και τους λόγους αυτών των μεταναστεύσεων.
Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, η Έμμα δεν φαίνεται να μένει έγκυος.
«Είναι τόσο ανοιχτόχρωμη τώρα, μοιάζει με ηλικιωμένη κυρία σε σύγκριση με τις νεότερες τίγρεις με εμφανείς ρίγες».
Ο Jamin πιστεύει ότι η Emma μπορεί να έχει περάσει από την εμμηνόπαυση - αλλά κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα ακόμη αν αυτό είναι κάτι που κάνουν οι καρχαρίες.
Η Έμμα εξακολουθεί να εξαφανίζεται για μερικούς μήνες κάθε χρόνο, αλλά δεν επιστρέφει πια ταλαιπωρημένη με σημάδια ζευγαρώματος.
Το συνολικό σχήμα ενός καρχαρία τίγρης είναι εντυπωσιακά παρόμοιο σε αναλογία με αυτό του φαλαινοκαρχαρία. Και οι δύο έχουν ένα φαρδύ, επίπεδο κεφάλι και ένα σώμα σε σχήμα βαρελιού με κάτι σαν πίσω κορυφογραμμή, που λεπταίνει σε μια μακριά, καρίνα ουρά.
Και οι δύο έχουν πλατύ, μακρύ θωρακικό πτερύγια και μακριές ουρές με ίσια, πτέρυγα-σαν άνω λοβό. Είναι ένα σχήμα σώματος πολύ πιο βελτιστοποιημένο για ταξίδια χαμηλής ενέργειας, μεγάλων αποστάσεων από αυτό άλλων ειδών καρχαριών στην παραλία Tiger.

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ Φαίνεται ότι ενώ μερικές από τις τίγρεις βρίσκονται σε αυτήν την περιοχή όλο το χρόνο, άλλες εξαπλώνονται στον βόρειο Ατλαντικό καθώς θερμαίνεται το καλοκαίρι, ωθώντας σε πλουσιότερες θάλασσες καθώς αυτοί οι ωκεανοί θερμαίνονται σε ανεκτή θερμοκρασία.
Η θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας 24°C φαίνεται να είναι τόσο δροσερή όσο μπορούν να αντέξουν οι καρχαρίες-τίγρεις.
Οι μεγαλύτεροι καρχαρίες μπορούν να διατηρήσουν τη θερμοκρασία του σώματός τους ελαφρώς καλύτερα, ίσως, επιτρέποντάς τους να σπρώξουν λίγο πιο βόρεια. Οι μικρότεροι καρχαρίες θέλουν να παραμείνουν τροπικοί και πολλοί μετακινούνται στα νότια της Κούβας και μέχρι την Αρούμπα. Άλλοι κατευθύνονται βαθιά στον Κόλπο του Μεξικού.
Μεγάλο μέρος του χρόνου τους σε αυτές τις ωκεάνιες μεταναστεύσεις φαίνεται να περνούν σε βαθύτερα νερά από ό,τι συχνάζουν οι δύτες. Οι μεγάλοι καρχαρίες φαίνεται να περνούν χρόνο σε αρκετές εκατοντάδες μέτρα, και οι καρχαρίες τίγρης του Ειρηνικού έχουν καταγραφεί να καταδύονται σε πάνω από 1100 μέτρα.
Μεταξύ όλων των καρχαριών, οι ενήλικες τίγρεις είναι οι ευρύτεροι γενικοί όσον αφορά την τροφή τους. Ως νέοι στις τροπικές περιοχές τρώνε κυρίως ψάρια, μικρές ακτίνες και μεσαίου μεγέθους ασπόνδυλα. Καθώς μεγαλώνουν, ωστόσο, το μέγεθος και το εύρος των θηραμάτων που θα φάνε διευρύνεται.
Τα δόντια τους αλλάζουν ακόμη και καθώς ωριμάζουν – πιο μυτερά και «φυσιολογικά» όταν είναι μικρά, διευρύνονται στα χαρακτηριστικά φαρδιά, οδοντωτά δόντια «κοκοροψίας» καθώς μεγαλώνουν.
Το πλατύ στόμα με τα πλατιά του δόντια μπορεί να βγάλει τεράστια κομμάτια από μεγαλύτερα θηράματα, είτε αυτό σημαίνει νεαρά άλμπατρος που κάθονται στην επιφάνεια, χελώνες ή πτώματα φαλαινών.
Ή, εξαιρετικά σπάνια, λαμβάνοντας υπόψη πόσο συχνά μπαίνουμε στον κόσμο τους, οι άνθρωποι.

ΟΙ ΤΙΓΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ της παράστασης, αλλά οι άλλοι καρχαρίες στην παραλία Tiger είναι υπέροχα ζώα από μόνα τους. Αυτά τα άλλα είδη δεν είναι φτιαγμένα για να ταξιδεύουν όπως είναι οι τίγρεις και τείνουν να έχουν πιο τοπικές περιοχές.
Ο καρχαρίας των υφάλων της Καραϊβικής, η έκδοση του γκρίζου υφάλου στον Ατλαντικό, είναι ο κλασικός καρχαρίας μεγάλου υφάλου. Είναι μεγάλο (οι ενήλικες είναι περίπου ανθρώπινου μεγέθους), κομψό και μοιάζει ακριβώς όπως «υποτίθεται» ένας καρχαρίας.
Αν και είναι φυσικά στάσιμοι, αυτοί οι καρχαρίες θα μαζευτούν ευτυχώς - σε μικρή απόσταση - γύρω από την οικογένεια.
Ο μεγαλύτερος λεμονοκαρχαρίας σε σχήμα πούρου πήρε το όνομά του για την κιτρινωπή του απόχρωση. Με μεγαλύτερο σώμα και ελαφρώς πιο χοντρό από έναν καρχαρία υφάλου, οι μεγάλοι μπορεί να είναι διπλάσιοι από έναν μεγαλόσωμο άνθρωπο. Οι λεμονοκαρχαρίες μπορεί να είναι ντροπαλοί – θυμάμαι ότι τον τρόμαξα ενώ κολυμπούσα με αναπνευστήρα απλώς αφήνοντας ακούσια μια φούσκα να διαφύγει στο αναπνευστήρα μου.
Ο Jamin περιγράφει ότι τα λεμόνια έχουν «πολύ λίγο σεβασμό για τον προσωπικό χώρο», κάτι που μπορεί να είναι λίγο νευρικό. Φαίνεται ότι τους αρέσει να κολυμπούν μέσα από τσέρκια – ο Jamin κατέβασε χούλα χουπ για να το δοκιμάσει και, σίγουρα, τα λεμόνια τους πήγαν κατευθείαν. Αν δεν υπάρχουν κρίκους τριγύρω, θα κολυμπήσουν ευχαρίστως ανάμεσα στα πόδια των δυτών.
Συχνά που συνδέονται με τα μαγγρόβια, οι νέοι προτιμούν ιδιαίτερα το ρηχό, ζεστό νερό. Φυσικά νυχτερινοί ιχθυοτροφοδότες, τα λεμόνια είναι κοινωνικοί καρχαρίες, που συγκεντρώνονται σε ομάδες παρόμοιας ηλικίας. Μεγαλώνουν αργά και πιθανότατα μπορούν να ζήσουν μέχρι τα 30 τους.
Τόσο οι ύφαλοι όσο και τα λεμόνια είναι καρχαρίες και θα γίνουν πολύ ανταγωνιστικοί και θα αντιδράσουν γρήγορα στο δόλωμα. Απλώς χτυπώντας το νερό θα τους τραβήξει για να το ερευνήσουν.
Ο Jamin και ο Mike το χρησιμοποιούν για να τους χωρίσουν από τις τίγρεις. δένοντας το δόλωμα σε μια γραμμή από το πίσω μέρος του σκάφους και χτυπώντας το στην επιφάνεια.

ΕΝΩ Ο ΜΙΚ στην επιφάνεια χτυπάει snapper για τα λεμόνια και τους καρχαρίες των υφάλων, ο Jamin και οι καλεσμένοι στο βυθό απολαμβάνουν μια ήρεμη βουτιά με καρχαρίες τίγρεις.
Οι καρχαρίες τίγρης αλλού κυνηγούν στην επιφάνεια, αλλά στην παραλία της Τίγρης φαίνεται να προτιμούν να βρίσκονται στο βυθό. Όπως το περιγράφει ο Jamin: «Εδώ είναι σε διάθεση οδοκαθαριστών, μυρίζουν το κάτω μέρος σαν ένα μικρό κουτάβι που ψάχνει για κόκαλο».
Ο τελευταίος από τους τακτικούς είναι ο καρχαρίας νοσοκόμος. Πιο καθιστικός από τους καρχαρίες των υφάλων, ο αργός μεταβολισμός του, καθώς και τα μεγάλα σπειροειδή του (τα τροποποιημένα πρώτα ανοίγματα βραγχίων ακριβώς πίσω από το μάτι) μπορούν να διοχετεύουν νερό μέσα από τα βράγχια ενώ κάθονται στο κάτω μέρος, επιτρέποντάς τους την πολυτέλεια να μην χρειάζεται να κολυμπούν έτσι πολύ για να οξυγονώσουν τα βράγχιά τους.
Μοιάζουν με κούκλα κάλτσας με μπάρα και πτερύγια, αλλά όταν κυκλοφορούν, εξακολουθούν να έχουν το μάλλον κομψό σχήμα καρχαρία και το στυλ κολύμβησης.
Μπορεί να μην μοιάζουν με τον κλασικό «οδοντωτό» καρχαρία, με τα μικρά, χαμηλωμένα στόματα και τα κρυμμένα δόντια τους, αλλά έχουν ισχυρά σαγόνια και μπορούν ακόμα να είναι επίμονα στο δόλωμα.
Οι περισσότεροι καρχαρίες νοσοκόμα είναι λίγο μικρότεροι από έναν μέσο καρχαρία υφάλου, αν και μεγαλώνουν σημαντικά και το περιστασιακό τέρας σχεδόν στο μέγεθος ενός ενήλικου καρχαρία τίγρης έχει φωτογραφηθεί.
Μόλις αρχίζουμε να γνωρίζουμε αυτά τα ζώα - ακριβώς στο σημείο, φυσικά, όταν οι πληθυσμοί τους πέφτουν κατακόρυφα.
Η ανθισμένη κατανόησή μας για τους μεγάλους καρχαρίες είναι ένας υπέροχος συνδυασμός έρευνας – συνδέοντας μικροσκοπικά, υψηλής τεχνολογίας καταγραφικά δεδομένων σε αυτούς τους περιπλανώμενους – και χρόνο στο νερό για να γνωρίσουμε άτομα.
Όταν άνθρωποι όπως ο Jamin και ο Mike επιβεβαιώνουν την ανθρώπινη τάση μας προς την ένταση και την υπερβολική δραστηριότητα, χαλαρώνουμε, όλοι χαλαρώνουν και οι καρχαρίες μπορούν να ενεργήσουν κανονικά.