There's Pristine - Στη συνέχεια, υπάρχει Mohéli

ΔΥΤΗΣ ΚΟΜΟΡΩΝ

Γιορτάζουν την 1000ή κατάδυση στα ανοιχτά του νησιού Mohéli στον Ινδικό Ωκεανό, κάτι που σας δίνει μια καλή ιδέα για το πόσο λίγο έχει καταδυθεί μέχρι σήμερα. Αυτό ήταν που προσέλκυσε τον MICHEL LABRECQUE στην πρώτη θέση…

ΕΧΕΙΣ ΠΟΤΕ ΑΚΟΥΣΕΙ το όνομα ενός νησιού χωρίς να ξέρεις πού βρίσκεται στον πλανήτη και αναρωτήθηκες πώς θα ήταν η κατάδυση εκεί;

Αυτό έκανα πριν επισκεφτώ το Mohéli, ένα μικρό νησί στην Ένωση των Κομόρων.

Το Αρχιπέλαγος των Κομόρων βρίσκεται στο κανάλι της Μοζαμβίκης της ανατολικής Αφρικής, σχεδόν στο κέντρο μεταξύ της ακτής της Μοζαμβίκης και του νησιού της Μαδαγασκάρης. Αυτή η μικροσκοπική χώρα με λιγότερους από ένα εκατομμύριο κατοίκους περιλαμβάνει τέσσερα νησιά: Μεγάλες Κομόρες, Αντζουάν, Μοχέλι και Μαγιότ.

Η Μαγιότ έχει ένα ιδιαίτερο καθεστώς που τη συνδέει με τη Γαλλία, αν και διεκδικείται από τις Κομόρες και αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ ως μέρος της ένωσης. Είναι πάντα ένα καυτό θέμα όταν μιλάς με ντόπιους και δεν σχετίζεται με αυτό το άρθρο, εκτός από το ότι όταν μιλάω για τις Κομόρες θα αναφέρομαι στα άλλα τρία νησιά.

Οι καταδύσεις είναι στα σπάργανα στη χώρα. Δεν υπάρχει υποδομή καταδύσεων στο Anjouan και προτιμήσαμε το Mohéli από το Grand Comoros επειδή, συνορεύοντας με ένα τεράστιο θαλάσσιο πάρκο που δημιουργήθηκε το 2001, ήταν λογικό να υποθέσουμε ότι τα νερά του νησιού θα ήταν πιο διαφορετικά και άφθονα.

Ο γενικός διευθυντής του θέρετρου Laka Lodge Jon και η ομάδα του κανόνισαν τα πάντα, από τις μεταφορές από το αεροδρόμιο μέχρι τη διανυκτέρευση μας στο Moroni, την πρωτεύουσα των Grand Comoros, μέχρι τις μεταφορές μας στο θέρετρο στο Mohéli. Αυτή η υπηρεσία 5* με το κλειδί στο χέρι εκτιμήθηκε, ειδικά στο Mohéli, όπου δεν υπάρχουν ταξί.

Μόλις στις Κομόρες, όλα πήγαν όπως είχαν προγραμματιστεί. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να προσθέσω τις διεθνείς πτήσεις, που ήρθαν μέσω Αντίς Αμπέμπα στην Αιθιοπία.

Το θέρετρο Laka Lodge βρίσκεται σε ιδανική τοποθεσία στην καρδιά του θαλάσσιου πάρκου, με κέντρο τη νότια ακτή του νησιού και γειτονικά με την κοινότητα της Νιουμαχούα.

Απέναντι στο θέρετρο, τέσσερις κύριες νησίδες φιλοξενούν τους πιο όμορφους υφάλους. Το θαλάσσιο πάρκο των 156 τετραγωνικών μιλίων καλύπτει όλη τη νότια ακτή του Mohéli, συμπεριλαμβανομένων των σημαντικότερων τοποθεσιών φωλιάς πράσινων χελωνών στην περιοχή. Οι ακτές του νησιού είναι η δεύτερη μεγαλύτερη ζώνη φωλιάς στον Ινδικό Ωκεανό.

Το Laka Lodge φιλοξενεί το μοναδικό καταδυτικό κέντρο του νησιού και διαθέτει υψηλό επίπεδο εξοπλισμού. Το τεχνικό μου υπόβαθρο με ωθεί πάντα να επισκέπτομαι όλους τους χώρους ενός καταδυτικού κέντρου, μια ιεροτελεστία που αποκαλύπτει πολλά για την ποιότητα της καταδυτικής λειτουργίας.

Όλα είναι καλά συντηρημένα και ο διευθυντής καταδύσεων Richard είναι πολύ περήφανος για αυτό. Οι συμπιεστές είναι γυαλιστεροί, οι κύλινδροι και ρυθμιστικές εξυπηρετείται τακτικά όταν δεν είναι καινούργιο και ούτω καθεξής. Ήταν αρκετό για να ντροπιάσω πολλά κέντρα που έχω δει στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη.

Ωστόσο, αν και παρουσιάστηκε το 2013, αυτό το καταδυτικό κέντρο βρίσκεται ακόμα στη φάση ανάπτυξής του. Το Nitrox δεν είναι ακόμη διαθέσιμο και για την ασφάλεια του προσωπικού και των επισκεπτών ο αριθμός των καταδύσεων ανά ημέρα περιορίζεται σε δύο.

Το γεγονός είναι ότι σχεδόν κανείς δεν έχει βουτήξει ή εξερευνήσει το Mohéli. Στις 5 Οκτωβρίου πέρυσι το προσωπικό του καταδυτικού κέντρου γιόρτασε την 1000η κατάδυσή του!

Λιγότεροι από 100 δύτες το χρόνο έχουν εξερευνήσει τα νερά του Μοχελί, γεγονός που καθιστά κάθε κατάδυση καθαρή εξερεύνηση. Αυτός ήταν ο κύριος λόγος που επέλεξα να επισκεφτώ – να θρέψω τον εσωτερικό μου εξερευνητή και να βουτήξω παρθένες τοποθεσίες.

ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ καθώς το προσωπικό μεταφέρει τον εξοπλισμό μας, το οξυγόνο έκτακτης ανάγκης και τη φωτογραφική μηχανή μου στο μικρό μας σκάφος, και κατευθυνόμαστε προς την πρώτη τοποθεσία κατάδυσης, το Magic Rocks. Το όνομα είναι εμπνευσμένο. Επανέρχομαι, παίρνω τη φωτογραφική μου μηχανή, ξεκινάω την κατάβαση - και η μαγεία ξεκινά!

Είναι δύσκολο να συγκεντρωθώ στην κάμερά μου με τόσα ψάρια να μας περιβάλλουν. Η ποικιλομορφία και η αφθονία είναι ανησυχητικές.

Κατά την κατάδυση παρατηρώ περισσότερο όλα εκείνα τα είδη ψαριών που περιμένετε να δείτε στον Ινδικό Ωκεανό - τα κιτρινωπά fusiliers, τα μπλε χειρουργόψαρα σε σκόνη, το πεπόνι πεταλούδα και το βασιλικό αγγελόψαρο.

Στη συνέχεια, μετά από μια υπέροχη μέρα κατάδυσης, επιστρέφω στο θέρετρο για να κατεβάσω την κάρτα μνήμης μου και να διαπιστώσω ότι κάτι με ενοχλεί.

Πολλά από τα ψάρια είναι παρόμοια με αυτά που έχω συναντήσει σε μέρη όπως οι Μαλδίβες, αλλά, μετά από μια προσεκτική ανασκόπηση, δεν μπορώ να βρω μερικά από αυτά που έχω φωτογραφίσει στα κλασικά βιβλία ταυτοτήτων του Ινδικού Ωκεανού.

Ευτυχώς το θέρετρο έχει άλλα βιβλία ειδικά για τη Μαδαγασκάρη και το κανάλι της Μοζαμβίκης. Εδώ βρίσκω το μυστηριώδες είδος μου… ή όχι.

Τώρα καταλαβαίνω τι με ενοχλούσε. Ορισμένα είδη μοιάζουν πολύ με αυτά που αναφέρονται στο βιβλίο, αλλά εξακολουθούν να φαίνονται λίγο διαφορετικά. Αυτό συμβαίνει με το σμέρνα Gymonthorax hansi, το οποίο θα μπορούσε εύκολα να συγχέεται με το Gymnothorax albimnarginatus.

Όταν ρωτάω τον Jon και τον Richard σχετικά με αυτό, επισημαίνουν ότι ουσιαστικά τίποτα δεν είναι γνωστό για το υποθαλάσσιο βασίλειο του Mohéli ή τα επίπεδα ενδημισμού του, καθώς πολύ λίγες επιστημονικές μελέτες έχουν πραγματοποιηθεί στους υφάλους του. Είμαι υπό το ξόρκι του Mohéli!

Στις επόμενες καταδύσεις, απλώς βελτιώνεται. Ο χρόνος που δαπανάται κάτω από το νερό δεν είναι ποτέ αρκετός. Η ορατότητα είναι συνήθως 25m+ και μερικές φορές 40++ όταν βρισκόμαστε πιο μακριά από την ακτή.

Ένα τέτοιο vis μας βοηθά να εκτιμήσουμε το εντυπωσιακό μέγεθος των πολλών σχολείων που συναντάμε.

Θυμάμαι ότι βρίσκομαι στην Αφρική όταν ακούω το όνομα της επόμενης τοποθεσίας καταδύσεων: Mchaco! (Bird Islet). Όταν πλησιάζουμε, η μυρωδιά εξηγεί το όνομα - χιλιάδες βούτια και άλλα είδη πουλιών αποκαλούν αυτό το βράχο σπίτι.

Στο Mchaco, τα κοπάδια ψαριών είναι άφθονα. Οι μονόκεροι εμφανίζονται κατά εκατοντάδες, οι θύλακες κατά χιλιάδες και οι λυσσαστές περνούν μπροστά μας σε μια ατελείωτη παρέλαση.

Τελειώνουμε την κατάδυση σε μια μερίδα που ονομάζεται Shark Passage. Νιώθω σαν παιδί σε ζαχαροπλαστείο!

Μετά από μια σύντομη συνάντηση με γκρίζους καρχαρίες και γιγάντια τριβάλια, η κατάδυση τελειώνει και κάνω στάση ασφαλείας. Ενώ αποσυμπιέζομαι, κοιτάζω ψηλά για να δω ένα μεγάλο κοπάδι με βελόνα που αγκαλιάζει την επιφάνεια του ωκεανού. Πρέπει να είμαι πειθαρχημένος και να τελειώσω αυτά τα τρία ατελείωτα λεπτά πριν κατευθυνθώ στην επιφάνεια, όπου κολυμπάω μανιωδώς σε μια προσπάθεια να απαθανατίσω εικόνες.

Αν και δεν έχω τεράστια επιτυχία όσον αφορά τα σφηνάκια με βελόνα, η ανταμοιβή μου είναι μια σύντομη επίσκεψη από τρεις μεγάλους τόνους. Όπως αποδεικνύεται, ο τόνος εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε κατάδυση στην περιοχή.

Αν και τα μεγάλα ζώα ξεχωρίζουν, οι λάτρεις των πλασμάτων θα απολαύσουν επίσης τις καταδύσεις. Μετά από προσεκτική επιθεώρηση του υφάλου, βρίσκω πολλά είδη γυμνιστών καθώς και διάφορα καβούρια μερικές φορές κρυμμένα στο κοράλλι του κουνουπιδιού.

Τα βατραχόψαρα, τα αγαπημένα πλάσματα του οδηγού μας, είναι παρόντα σε πολλές τοποθεσίες και μια τοποθεσία που ζητά να εξερευνηθεί περαιτέρω όσον αφορά τις καταδύσεις είναι αυτή που ξεκινά στο τέλος της παραλίας του θέρετρου. Απλώς κατεβαίνετε την πλαγιά στην ιδιωτική παραλία μέσα σε έναν προστατευμένο κόλπο.

Η ΚΟΜΟΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗ, αν είναι καθόλου γνωστό, για κολάνθους (Latimeria chalumnae). Αυτό το προϊστορικό ψάρι, που χρονολογείται πριν από 400 εκατομμύρια χρόνια, κάποτε θεωρούνταν εξαφανισμένο, αλλά ένα δείγμα έγινε πρωτοσέλιδο το 2010, όταν μια ομάδα δυτών το βρήκε στο φυσικό του περιβάλλον, πάνω από 100 μέτρα κάτω.

Η πιθανότητα να συναντήσετε ένα σε βάθη αναψυχής είναι δυστυχώς σχεδόν καθόλου, αλλά το είδος είναι πολύ δημοφιλές στις Κομόρες… ακόμη και η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου φέρει το όνομά της!

Θα ήταν αδιανόητη η κατάδυση στο Mohéli χωρίς να αναφέρουμε τα πελαγικά. Ένας μόνιμος πληθυσμός ακτίνων manta δεν έχει ακόμη μελετηθεί κατάλληλα, αλλά μια μικρή ερευνητική ομάδα έχει αρχίσει να συλλέγει δεδομένα και υπολογίζει ότι υπάρχουν 30 έως 60 άτομα, αν και δεν έχει ακόμη συνδέσει αυτές τις ακτίνες με πληθυσμό παρόμοιου μεγέθους στη Μαγιότ.

Στη σύντομη παραμονή μας, καταφέραμε να πηδήξουμε στο νερό δύο φορές με τα μαντάτα.

Δεν είδα κανένα dugong, αλλά μου λένε ότι είναι περισταστικοί επισκέπτες, που προσελκύονται από άφθονο θαλάσσιο χόρτο νότια του νησιού. Και καθώς κινούμασταν μεταξύ των τοποθεσιών, παρακολουθούσαμε πάντα τα πολλά είδη δελφινιών που υπήρχαν.

Οι καμπουροφάλαινες μεταναστεύουν στην περιοχή για να γεννήσουν από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο και το θέρετρο προσφέρει την ευκαιρία να κολυμπήσετε μαζί τους και λέει ότι τα δίδυμα μητέρας και μοσχαριού συχνά επιτρέπουν μια προσέγγιση.

Καθώς έφευγα από το θέρετρο, μια ομάδα μπόρεσε να μπει στο νερό με τις φάλαινες έξι φορές σε μια μισή μέρα εκδρομή.

LAKA LODGE ΕΙΝΑΙ Α πολύ οικείο θέρετρο, με μόνο 13 δωμάτια με συνολική χωρητικότητα 26 δυτών και μη, και η ομάδα κάνει κολοσσιαίες προσπάθειες για να είναι οικολογικά υπεύθυνη.

Το θέρετρο παράγει τη δική του ηλεκτρική ενέργεια από ηλιακούς συλλέκτες, τα τρόφιμα προμηθεύονται από ντόπιους παραδοσιακούς αγρότες και πραγματοποιούνται τακτικά καθαρισμοί παραλιών και υποβρύχιων.

Η ομάδα του θερέτρου μάλιστα υλοποίησε πρόγραμμα αποκομιδής σκουπιδιών στο χωριό Νιουμαχούα και βοήθησε στην κατασκευή αποτεφρωτηρίου.

Τα μικρά καταδυτικά σκάφη αποφεύγουν να χρησιμοποιούν άγκυρες που μπορεί να βλάψουν τον ύφαλο και δεν έχουν εγκατασταθεί μόνιμες αγκυροβολίες - απλώς αιωρούνται πάνω από τους δύτες σαν διαγωνισμοί liveaboard.

Το θέρετρο υποστηρίζει επίσης το θαλάσσιο πάρκο και έχει ένα έργο για την παραγωγή μιας ταινίας μικρού μήκους για την καταστροφική επίδραση της ρύπανσης και της μη βιώσιμης αλιείας, που αφηγείται στη γλώσσα των Κομορών, για να ευαισθητοποιήσει τους ντόπιους χωρικούς.

Λόγω των στενών δεσμών του Laka Lodge με την κοινότητα, οι χωρικοί χαίρονται να βλέπουν επισκέπτες. Παρόλο που ο μέσος κάτοικος των Κομορών ζει σε μεγάλη φτώχεια (ο μέσος ετήσιος μισθός ήταν 698 $ ετησίως το 2016), οι γειτονικοί χωρικοί δεν ζητούν ποτέ χρήματα όταν βλέπουν τουρίστες ή όταν σε βοηθούν. Οι άνθρωποι είναι γενναιόδωροι και πολύ φιλικοί.

Το να πάτε στην ανατολική Αφρική χωρίς να γνωρίσετε τον πολιτισμό και να δείτε τα τοπικά αξιοθέατα θα πρέπει να αποκλείεται. Σε μια πεζοπορία στο δάσος μπορείτε να παρατηρήσετε ένα από τα μεγαλύτερα είδη νυχτερίδων στον κόσμο, τη νυχτερίδα Livingstone, η οποία μπορεί να φτάσει σε άνοιγμα φτερών 1.5μ.

Ενδημικό στο Mohéli και στο Anjouan, το 2012 συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο της IUCN ως ένα από τα 100 πιο απειλούμενα είδη στον κόσμο.

Στο θέρετρο οι λεμούριοι μαγκούστες εμφανίζονται κάθε απόγευμα στις 5 σαν ρολόι κοντά στις μπανανιές με την ελπίδα να δοκιμάσουν τα αγαπημένα τους φρούτα. Μια προσφορά εγγυάται την ευκαιρία να τα χαϊδέψετε!

Μπορεί επίσης να κανονιστεί μια επίσκεψη σε μια πολυσύχναστη τοποθεσία φωλιάσματος πράσινων χελωνών. Στην Ιστάμια, σχεδόν σίγουρα θα παρατηρήσετε μία ή περισσότερες χελώνες να γεννούν αυγά και ίσως ακόμη και χελώνες να εκκολάπτονται.

Συνήθως κάτω από το σκοτάδι ή την αυγή, συχνά κατά τη διάρκεια μιας παλίρροιας, τα θηλυκά βγαίνουν στην ξηρά για να γεννήσουν τα αυγά τους. Αποφεύγουν τη μέρα γιατί μια παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο θα ήταν μοιραία.

Για τα νεογνά, αν η θερμοκρασία είναι πολύ υψηλή, μένουν θαμμένα, αλλά μόλις πέσει, βγαίνουν από τη φωλιά και ορμούν στη θάλασσα.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εκκολάπτονται συχνά στο τέλος της ημέρας ή σε μια συννεφιασμένη μέρα.

ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΜΟΝΗ ΜΟΥ οι παλίρροιες ήταν ακριβώς την ανατολή του ηλίου για να μας επιτρέψουν να δούμε νεογέννητα από δύο φωλιές, ακολουθούμενα από θηλυκά που σέρνονται πίσω στη θάλασσα. Οι νεαρές χελώνες πρέπει να είναι γρήγορες για να αποφύγουν να τις φάνε ζωντανές από πουλιά και άλλα αρπακτικά. Τι παράσταση!

Μετά από 10 μέρες στις Κομόρες είχα συνηθίσει τις ευχάριστες καιρικές συνθήκες. Δεν έκανε πολύ ζέστη, ούτε πολύ κρύο, ούτε πολύ υγρασία.

Οι νύχτες είναι συνήθως πιο δροσερές, με θερμοκρασίες γύρω στους 22°C. Είχα αρχίσει να ζω στους ρυθμούς της Αφρικής, αλλά ο χρόνος μου είχε τελειώσει.

Ο Χανς, ο ιδιοκτήτης του θέρετρου, με είχε προειδοποιήσει ότι θα ερωτευτώ τις Κομόρες και τους ανθρώπους τους. Τώρα κατάλαβα τι εννοούσε.