Η Απλή Ζωή

BONAIRE, ΚΑΛΥΠΤΩ ΠΕΡΙΠΟΥ 110 τετραγωνικά μίλια και βρίσκεται 50 μίλια μακριά από τη Βενεζουέλα, έχει πληθυσμό περίπου 11,000, πολλοί άνθρωποι ζουν στη μεγαλύτερη πόλη της, το Kralendijk.

Το νησί είναι ένας ιδιαίτερος δήμος της Ολλανδίας, και ένα από τα στοιχεία που το κάνει ξεχωριστό μέρος για δύτες είναι η εύκολη πρόσβαση σε περισσότερα από 60 σημεία καταδύσεων σε όλο το νησί.

Υπάρχουν δύο τρόποι για να φτάσετε σε αυτούς τους ιστότοπους. Το ένα είναι μέσω παραδοσιακών καταδύσεων με σκάφος. το άλλο (και ίσως το πιο διασκεδαστικό) είναι να οδηγείτε με pick-up φορτωμένα με τανκς και εξοπλισμό κατάδυσης.

Μείναμε στο θέρετρο Buddy Dive, το οποίο διαθέτει σύστημα οδήγησης μέσω του οποίου παρκάρετε το φορτηγό σας σε ένα πρατήριο καυσίμων, ξεφορτώνετε τις κενές δεξαμενές και, σχεδόν με την ίδια κίνηση, φορτώνετε νέες, γεμάτες.

Στη συνέχεια ξεκινάτε ξανά, είτε βόρεια είτε νότια σύμφωνα με τα σχέδιά σας. Όλες οι τοποθεσίες επισημαίνονται με μια κίτρινη πέτρα που φέρει το όνομα της τοποθεσίας.

Είναι απλό, απλό και άνετο και ενώ οδηγείτε συναντάτε εκπληκτικές φυσικές περιοχές όπως αλυκές όπου φαίνονται άγρια ​​φλαμίνγκο.

Εξάγεται από τον Ατλαντικό, ο οποίος έχει άφθονο, το αλάτι είναι μια από τις σημαντικότερες πηγές εισοδήματος στο Bonaire. Το Salt Pier, μήκους πολλών εκατοντάδων μέτρων και στηριγμένο σε πολλούς πυλώνες, χρησιμοποιείται για τη μεταφορά του ορυκτού από ένα εργοστάσιο προς τα μεταφορικά.

Ξεκινήστε τη βουτιά σας εκεί στην παραλία και θα φτάσετε στους πρώτους πυλώνες σε βάθος μόλις 2 μέτρων.

Κατά τη διάρκεια της κατάδυσής μας, βρήκαμε άφθονη ζωή στα ρηχά νερά, αλλά καθώς το νερό έμπαινε πιο βαθιά, αρχίσαμε να βλέπουμε πυλώνες καλυμμένους με πολύχρωμα κοράλλια.

Στην πιο απομακρυσμένη συλλογή πυλώνων, περίπου 18 μέτρα, κοπάδια ψαριών στροβιλίζονταν γύρω τους, μια απόλαυση για έναν φωτογράφο. Σιγά-σιγά πλησίασα για να βγάλω μερικές κοντινές λήψεις, με τις κολώνες να χρησιμεύουν ως ωραίο φόντο.

Ο βυθός και εδώ ήταν γεμάτος ζωή.

Είδα ανεμώνες με καθαρότερες γαρίδες που προστατεύονται από τα πλοκάμια τους. Υπήρχαν τεράστια πορτοκαλί σφουγγάρια, πανέμορφα μωβ σφουγγάρια, αστακός και λίγη μπαρακούδα που κρέμονταν στο μεγάλο μπλε, περιμένοντας να έρθει το θήραμα. Αλλά το πιο συναρπαστικό θέαμα ήταν οι ακτίνες του ήλιου που έβρισκαν το δρόμο τους μέσα από τις ομάδες των πυλώνων.

Ως πρόσθετη απόλαυση, συναντήσαμε τρεις χελώνες να μασουλούν θαλάσσιο χόρτο στο δρόμο μας πίσω. Δεν φάνηκαν να ενοχλούνται από την παρουσία μας και καθώς βρισκόμασταν σε καλό βάθος για μια στάση ασφαλείας, μείναμε για λίγο, απολαμβάνοντας το τελευταίο η βουτιά.

ΜΕΝΟΥΜΕ σε διώροφα διαμερίσματα στο Buddy Dive. Ο κάτω όροφος είχε κουζίνα και σαλόνι, μπάνιο και τουαλέτα, ενώ στον επάνω όροφο υπήρχαν δύο υπνοδωμάτια και ένα άλλο μπάνιο. Δίπλα στο καταδυτικό κέντρο υπάρχει ένα εστιατόριο που σερβίρει εξαιρετικό μεσημεριανό γεύμα και δείπνο. Το πρωινό ήταν από έναν μπουφέ σε δύο μεγάλες βεράντες με εκπληκτική θέα στον τιρκουάζ ωκεανό.

Αλλά το πιο σημαντικό ήταν το καταδυτικό κέντρο, που βρισκόταν κάτω από αυτές τις δύο βεράντες. Έχω χρησιμοποιήσει πολλά καταδυτικά κέντρα σε όλο τον κόσμο και το Buddy Dive ανήκει στα καλύτερα από αυτά. Όλα πήγαν ομαλά κατά τη διάρκεια της εβδομάδας που ήμουν εκεί, και αν χρειαζόμουν οτιδήποτε, το προσωπικό ήταν πάντα εκεί, έτοιμο να βοηθήσει.

Το Buddy Dive έχει τον δικό του ύφαλο περίπου πέντε βήματα από το σημείο όπου πραγματοποιείται η προετοιμασία στο καταδυτικό κέντρο. Όλοι οι νεοαφιχθέντες δύτες πρέπει να κάνουν check-dive για να βάλουν σωστά τα βάρη τους.

Αυτή η διαδικασία λαμβάνεται πολύ σοβαρά, για να αποτραπεί τυχόν κλωτσιά των κοραλλιών που περιβάλλουν το νησί.

Ένας από τους λόγους που επέλεξα να ταξιδέψω στο Bonaire είναι ότι ένα πρόγραμμα διατήρησης κοραλλιών εκτελείται εκεί από πέντε τοπικά καταδυτικά κέντρα σε συνεργασία με τις αρχές.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2012, με τα κέντρα να συνεργάζονται με Αμερικανό επιστήμονα κοραλλιών. Μερικά από τα πιο ευάλωτα είδη στο Bonaire είναι τα staghorns και elkhorns, τα οποία αναπτύσσονται στις παρυφές των κοραλλιογενών υφάλων, προστατεύοντας έτσι τα πιο μαλακά, αργά αναπτυσσόμενα είδη, και αυτά τα δύο είδη έχουν βρεθεί στο επίκεντρο της προσοχής των φυσιολόγων.

Βρήκα το γραφείο των ανθρώπων που τρέχουν το πρόγραμμα ακριβώς πίσω από το καταδυτικό κέντρο και κανονίσαμε να τους συνοδεύσω σε μια βουτιά για να δω πώς δουλεύουν με τα κοράλλια. Το ίδιο βράδυ, έγινε παρουσίαση για το πρόγραμμα σε τοπικό εστιατόριο.

Συνάντησα την επικεφαλής του προγράμματος, Francesca Virdis, στο καταδυτικό κέντρο, και σύντομα παρατήρησα ότι ο εξοπλισμός της περιελάμβανε πράγματα που συνήθως δεν εμφανίζονται στις καταδύσεις. Είχε φέρει μαζί της πένσες, τσιμπίδες, ένα σφυρί και ένα είδος κόλλας που, μου είπαν, λειτουργεί κάτω από το νερό.

Πήγαμε για λίγο μπάνιο για να δούμε μερικές μεταλλικές κατασκευές που μοιάζουν με χριστουγεννιάτικο δέντρο. Σε κάθε κλαδί κρέμονταν πολλά μικρά κοράλλια από άλκορν σε ένα μικροσκοπικό κορδόνι, που αναπτύσσονταν ειρηνικά στο ιδανικό τους περιβάλλον από άποψη φωτός, ρεύματος και βάθους.

Όταν τα κοράλλια φτάσουν σε ένα συγκεκριμένο μέγεθος, οι άκρες κόβονται απαλά και το υπόλοιπο κομμάτι θα μεγαλώσει ξανά. Οι μύτες τοποθετούνται στον ύφαλο έτσι ώστε να μπορούν να αναπτυχθούν σε φυσικό περιβάλλον, επιτρέποντας στους υφάλους του Bonaire να αποκατασταθούν πολύ πιο γρήγορα από ό,τι θα συνέβαινε σε φυσικές συνθήκες.

Η Φραντσέσκα μου έδειξε επίσης μια απέραντη περιοχή γεμάτη με κοράλλια σταγκόρινα. Αυτά δεν αναπτύσσονται σε κάθετες κατασκευές όπως το elkhorn, αλλά σε μεταλλικά τετράγωνα ύψους περίπου 30 cm στον αμμώδη βυθό.

Μετακομίσαμε σε μια άλλη περιοχή με ρηχά νερά, που αποτελούνταν κυρίως από πέτρες και άμμο. Η Φραντσέσκα  βρήκε μια πέτρα με την οποία πίστευε ότι θα ήταν καλό να δουλέψει και άρχισε να τη χτυπά με το σφυρί.

Τριάντα δευτερόλεπτα αργότερα ήμασταν τυλιγμένοι σε ένα σύννεφο άμμου και μετά βίας μπορούσα να δω τη Φραντσέσκα, αν και άκουγα το σφυρί να χτυπά στην πέτρα.

Όταν τελικά άνοιξε μια τρύπα αρκετά βαθιά για να χωρέσει ένα κομμάτι κοράλλι, επέστρεψε στα χριστουγεννιάτικα δέντρα για ένα κομμάτι άλκορν και χρησιμοποίησε την υποβρύχια κόλλα για να το στερεώσει στον βράχο αφού το έβαλε στην τρύπα.

Είχα δει πώς φυτεύεται ένα νέο τμήμα κοραλλιογενούς υφάλου και προετοιμάζεται για να αναπτυχθεί αργά και να βοηθήσει ολόκληρο το οικοσύστημα να ευδοκιμήσει.

ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πίστευε ότι η πρόσβαση σε ένα τόσο καλά διατηρημένο ναυάγιο όπως το Hilma Hooker θα μπορούσε να είναι τόσο εύκολη, αλλά ήταν.

Μετά από ένα σύντομο κολύμπι από την παραλία πάνω από ένα παρθένο κομμάτι λευκής άμμου, ο ύφαλος άρχισε και, ακριβώς στην άκρη του, το νερό βάθυνε ξαφνικά προς το επόμενο οροπέδιο. Στη συνέχεια αιωρούμασταν πάνω από τη λευκή άμμο σε βάθος 30 μέτρων όπου, στους πρόποδες του υφάλου, το ναυάγιο βρισκόταν στη δεξιά πλευρά του.

Το Hilma Hooker κατασκευάστηκε στην Ολλανδία το 1951, αρχικά ονομαζόταν Midlands.

Την επόμενη δεκαετία άλλαξε ιδιοκτήτες και ονόματα αρκετές φορές. Το 1975, ως William Express, αντιμετώπισε τόσο σοβαρά προβλήματα στα ανοιχτά του San Andres στην Κολομβία που βυθίστηκε.

Ωστόσο, γρήγορα διασώθηκε, αγοράστηκε από μια νέα εταιρεία και ονομάστηκε Anna C. Ήταν το 1979 που έγινε Hilma Hooker, αλλά πέντε χρόνια λόγω σοβαρών τεχνικών προβλημάτων την απαιτούσαν να ρυμουλκηθεί στο λιμάνι Kralendijk.

Το πλήρωμα δυσκολεύτηκε να βρει τα απαραίτητα έγγραφα για το φορτίο του και οι ύποπτες αρχές ξεκίνησαν έρευνα.

Αποδείχθηκε ότι τόσο η Ιντερπόλ όσο και το FBI παρακολουθούσαν το σκάφος εδώ και μήνες, πιστεύοντας ότι χρησιμοποιούνταν για λαθρεμπόριο ναρκωτικών. Η αφαίρεση ενός νεόδμητου διαφράγματος αποκάλυψε 11 τόνους μαριχουάνας.

Με μια αγωγή σε εκκρεμότητα, οι Κολομβιανοί ιδιοκτήτες του πλοίου εργάστηκαν σκληρά για να αρνηθούν κάθε ευθύνη για το φορτίο.

Καθώς η δικαστική διαδικασία διαρκούσε, το Hilma Hooker σταδιακά έπιανε νερό και τα καταδυτικά κέντρα, που δεν είχαν ναυάγιο για να προσελκύσουν πελάτες, έδιναν προσοχή.

Τελικά οι αρχές συμφώνησαν με τον λιμενάρχη και τα καταδυτικά κέντρα να ρυμουλκήσουν το σκάφος έξω από το λιμάνι σε μια τοποθεσία καταδύσεων που ονομάζεται Angel City.

Ήταν στο νέο σημείο μόνο για πέντε ημέρες όταν οι αντλίες της σταμάτησαν να λειτουργούν και ξαφνικά άρχισε να βυθίζεται. Καθαρή σύμπτωση, ή πήρε μια μικρή βοήθεια;

Είναι ακόμα ένα μυστήριο, αλλά από εκείνη την ημέρα το 1984 το Hilma Hooker έχει τραβήξει την προσοχή των δυτών.

Η κατάδυση προσφέρει εύκολη διείσδυση για όσους έχουν το δικαίωμα εκπαίδευση και εμπειρία, αλλά από έξω το ναυάγιο είναι ένα εντυπωσιακό θέαμα, και απολαύσαμε την προπέλα, το τιμόνι και τη θέα της πρύμνης σε ορατότητα περίπου 30μ.

Δεν υπήρχε ρεύμα και ένα μείγμα nitrox 31% μας έδωσε άφθονο χρόνο για να εξερευνήσουμε το ναυάγιο από τον βυθό της θάλασσας.

ΜΗ ΧΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ μιας νυχτερινής κατάδυσης στον ύφαλο Buddy house. Είδαμε αστακούς, ένα όμορφο χρώμα που αλλάζει χταπόδι και πολλά άλλα πλάσματα που δεν θα περιμέναμε απαραίτητα να δούμε την ημέρα, αλλά τα μεγάλα αξιοθέατα ήταν το ταρπόν, το μεγάλο, αρπακτικό ψάρι που μπορεί να έχει μήκος έως και 1.5 μέτρα. Όντας πολύ ασημί, δύσκολα χάνονται όταν η δάδα σας πέφτει πάνω τους στο σκοτάδι.

Είχαμε κολυμπήσει για 10 λεπτά πριν έρθει το πρώτο ταρπόν - μετά ένα δεύτερο και ένα τρίτο. Χρησιμοποιούν τα δοκάρια των δυτών για το κυνήγι, πράγμα που σημαίνει ότι είναι δυνατός ο ελιγμός τους στον ύφαλο. Έμειναν αρκετά κοντά μας, οπότε διασκεδάσαμε βλέποντάς τους να περιπλανώνται.

Τα καταδυτικά σκάφη Bonaire είναι αρκετά παραδοσιακά και παρέχουν την ευκαιρία να φτάσετε σε ορισμένες τοποθεσίες καταδύσεων που δεν είναι προσβάσιμες οδικώς.

Για παράδειγμα, βουτήξαμε σε ένα σημείο με το όνομα Rappelle, το οποίο ονομάστηκε έτσι επειδή ο μόνος άλλος τρόπος πρόσβασης στο νερό θα ήταν να κατεβείτε τους κάθετους βράχους πάνω από αυτό.