Η χαμένη τέχνη της κατάδυσης με μπουκάλια

Γενικές Καταδύσεις

Πενταψήφια μπουκάλια με δηλητήριο, δοχεία αναψυκτικού αντίκες και άλλα μπιχλιμπίδια – ο GRANT HENDERSON δεν μπορεί να σταματήσει να ψάχνει για βυθισμένα γυάλινα σκεύη

"ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΣΕ ΠΟΣΟ για ένα μπουκάλι; Ενα μπουκάλι!" Θα άκουγα αυτή τη φράση επανειλημμένα αφού πούλησα ένα συγκεκριμένο κομμάτι απορριμμάτων που είχα βρει θαμμένο σε λίγα πόδια άμμου.

Με την πρώτη ματιά, αυτό το μπουκάλι δεν ήταν τρομερά συναρπαστικό. Ζούσα μερικά χρόνια στις Βερμούδες και έψαχνα για ένα αναμνηστικό, κάτι που τουλάχιστον είχε ανάγλυφη τη λέξη «Βερμούδες». Αυτό το μπουκάλι εμφανίστηκε και η επιγραφή στο πλάι έγραφε: «Codd’s Patent 4 – Dan Ryland’s – Barnsley».

Το καθάρισα και το κούμπωσα (επισφαλώς, εκ των υστέρων) σε ένα ράφι στο σπίτι μου. Ήταν ακόμα μόλις 20 μέτρα μακριά από τον βυθό της θάλασσας όπου το είχα ανακαλύψει, περισσότερα από 100 χρόνια αφότου ένας ναύτης το είχε πετάξει στο πλάι του σκάφους του.

Η πρώτη μου επιδρομή στην κατάδυση με μπουκάλια ήταν πιο κοντά στο σπίτι. Ήταν η κατάδυση Gutter Sound στο Scapa Flow, μια συνηθισμένη απογευματινή κατάδυση σε μια περιοχή στην οποία το Βασιλικό Ναυτικό συνήθιζε να αγκυροβολεί και τα πληρώματα πετούσαν οτιδήποτε στη θάλασσα. Πιατικά, ορειχάλκινα κοχύλια, μπουκάλια – τότε δεν υπήρχαν κάδοι ανακύκλωσης!

Δεν είχα πολλή τύχη εκείνη τη μέρα, μερικά μπουκάλια μαζεύτηκαν, αλλά τίποτα αξέχαστο. Πρέπει, όμως, να έχει φυτέψει σπόρο.

Πολλά χρόνια αργότερα, δοκίμαζα το πρόσφατο σέρβις μου ρυθμιστικές μπροστά από το σπίτι μου στις Βερμούδες. Ήταν απλώς άλλη μια βουτιά σε ένα πολύ μεγάλο, ρηχό, φυσικό λιμάνι.

Βυθίζοντας σε αυτό το σημείο, μπορούσα να δω αμέσως ότι ο αμμώδης πυθμένας ήταν καλυμμένος με γυάλινα μπουκάλια. Τα περισσότερα ήταν μιας σύγχρονης μάρκας lager, αλλά υπήρχαν και παλαιότερα εκεί.

Ένα γρήγορο ψάξιμο τριγύρω και είχα βρει ένα περίεργο γυάλινο μπουκάλι με ένα μαρμάρινο πώμα στην κορυφή. «Gosling’s – Hamilton – Bermuda», ήταν σημασμένο και αναγνώρισα αμέσως το όνομα, καθώς είναι το τοπικό ρούμι. Ωστόσο, αυτό το μπουκάλι ήταν σαφώς πολύ παλιό.

Βγαίνοντας στην επιφάνεια, διαπίστωσα ότι ήταν ένα όμορφο υδάτινο χρώμα, και επίσης βαρύ – θησαυρός! Με είχε δαγκώσει το ζωύφιο.
Μια μικρή έρευνα έδειξε ότι δεν ήμουν μόνος στη νέα μου επιδίωξη. Υπήρχαν μερικοί δύτες στο νησί, και ένας είχε γράψει ακόμη και ένα βιβλίο για το θέμα.

Ο Stephen R McPhee's A Guide to Collecting Old Bermuda Bottles θα γινόταν μια ανεκτίμητη πηγή πληροφοριών και σοφίας για μένα. Περιείχε όλα τα διαφορετικά μπουκάλια και τον τρόπο αναγνώρισης και χρονολόγησης τους.
Μπουκάλια μπακαλιάρου, φυσαλίδες, τζιν για θήκες, μελανοδοχεία, μπουκάλια σόδας, κορώνες, τορπίλες – υπήρχαν τόσα πολλά να μάθουμε.

Φυσικά, πολλές γαλέρες και κουρευτικές μηχανές θα είχαν έρθει για να επισκευάσουν τα πανιά τους σε αυτό το μεγάλο λιμάνι στη μέση του Ατλαντικού πριν κατευθυνθούν στη Βόρεια Αμερική ή πίσω στην Ευρώπη.

Ο Steve και εγώ θα περνούσαμε πολλά Σαββατοκύριακα κάνοντας βουτιές στο νησί, αναζητώντας νέα σημεία και καθαρίζοντας τα παλιά. Ήταν πολύ μακριά από τις κανονικές καταδύσεις για τις οποίες είναι γνωστές οι Βερμούδες, οι οποίες συνήθως λαμβάνουν χώρα γύρω από τους εξωτερικούς υφάλους και τα ιστορικά ναυάγια του νησιού.

Η επιδίωξή μας θα μας πήγαινε σε παλιές προβλήτες, ναυπηγεία και σημεία πορθμείων γύρω από το νησί, σίγουρα λιγότερο λαμπερές τοποθεσίες. Ήταν πάντα συναρπαστικό να συγκρίνουμε αυτό που βρίσκαμε στο τέλος μιας κατάδυσης, αν και με το έμπειρο μάτι του Steve σχεδόν πάντα θα υπερέβαινε τις ανακαλύψεις μου.

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ του Διαδικτύου είναι ότι αν βρείτε ένα μπουκάλι με γράμματα πάνω του, είναι εύκολο να κάνετε μια αναζήτηση και να μάθετε ακριβώς τι έχετε βρει.

Βρίσκοντας ένα ορειχάλκινο σκεύασμα, κατάφερα να βουρτσίσω μέρος της μαύρης επικάλυψης, πιθανώς από σίδηρο που είχε διαβρωθεί δίπλα.

Αυτό αποκάλυψε το χαρακτικό «Moldacot – London – No.1076», και μου διαδικτυακά (online) Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν μια φορητή ραπτομηχανή του 18ου αιώνα. Δυστυχώς, υπήρχαν πολύ περισσότερα άθικτα παραδείγματα διαδικτυακά (online).

Ένα άλλο ενδιαφέρον εύρημα ήταν ένας πήλινος πίπας με την επιγραφή «R.A.O.B». γύρω από το μπολ - βρέθηκε ότι αντιπροσωπεύει το Βασιλικό Τάγμα των Βουβαλιών, μια αδελφική οργάνωση του Ηνωμένου Βασιλείου.

Ήταν πραγματικά πολύ νωρίς στην καριέρα μου στην κατάδυση με μπουκάλια που βρήκα το μπουκάλι με τη σήμανση Barnsley
Το ανέφερα στην αρχή και καθώς άρχισα να μαθαίνω περισσότερα για τα μπουκάλια και τα σχήματα και τα χρώματά τους, ένιωσα ότι έπρεπε να ξαναεπισκεφτώ αυτό το περίεργο δείγμα.

Ήταν ένα μαρμάρινο μπουκάλι του Codd, ένας πρόδρομος των σύγχρονων μπουκαλιών με κορώνα που γνωρίζουμε σήμερα. Ένας κύριος ονόματι Hiram Codd εφηύρε αυτόν τον τύπο πώματος για μπουκάλια σόδας - ένα μάρμαρο τοποθετούνταν στο μπουκάλι κατά την κατασκευή και η πίεση της σόδας μέσα θα το κρατούσε πιεσμένο σε ένα ελαστικό δακτύλιο Ο στο χείλος.

Αυτό χρονολογούσε το μπουκάλι που είχα βρει μεταξύ 1880 και 1920.

Ήταν ένα βαθύ μπλε του κοβαλτίου, όχι σαν το κανονικό μπλε του νερού που βρίσκαμε όλη την ώρα, και μέχρι τώρα είχα μάθει ότι τέτοιος χρωματισμός χρησιμοποιήθηκε συχνά για να δείξει ότι ένα μπουκάλι περιείχε «δηλητήριο» ή, με άλλα λόγια, ήταν δυνητικά επικίνδυνο, όπως είναι το οικιακό λευκαντικό.

Το μπουκάλι είχε σχήμα τορπίλης, λείψανο των προηγούμενων μέσων για να σταματούν τα μπουκάλια χρησιμοποιώντας φελλό. Έχοντας μια στρογγυλεμένη βάση, θα έπρεπε να κρατηθεί στο πλάι, που θα κρατούσε τον φελλό φουσκωμένο και σφιχτό στο λαιμό.

Αυτό χρονολογούσε το μπουκάλι μου στα τέλη του 1800. Ο συνδυασμός χρώματος και σχήματος με έκανε να σκεφτώ ότι χρειαζόταν περαιτέρω έρευνα.

Επικοινώνησα με έναν έμπορο φιαλών στη Βόρεια Καρολίνα. Ο ιστότοπός του ανέφερε ότι οργάνωσε «φαύρες συλλογής μπουκαλιών» στις ΗΠΑ. Του έστειλα μερικές φωτογραφίες και τον ρώτησα τι πιστεύει ότι αξίζει το μπουκάλι.

Η απάντησή του ήταν συγκλονιστική – υπολόγισε ότι το μπουκάλι θα μπορούσε να αξίζει μερικές εκατοντάδες δολάρια. Αν του το έστελνα, θα ενημέρωνε τον κόσμο του μπουκαλιού ότι έβγαινε, θα το απαριθμούσε στο eBay και θα το πουλούσε για μια μικρή προμήθεια.

Λίγες εβδομάδες αργότερα η καταχώριση ανέβηκε διαδικτυακά (online). Μετά την πρώτη μέρα, η προσφορά έφτασε τα 400 $ και παραλίγο να πέσω από την καρέκλα μου. Η τιμή θα συνέχιζε να αυξάνεται κατά περίπου 1000 δολάρια την ημέρα, και τελικά θα καθιστούσε, με μερικές ώρες πριν από τη δημοπρασία, περίπου στα 6000 δολάρια.

Ήμουν ήδη έκπληκτος, αλλά στα τελευταία λεπτά ο αριθμός αυτός σχεδόν διπλασιάστηκε. Η νικητήρια προσφορά ήταν $11,300.
Δυστυχώς ο κορυφαίος πλειοδότης δεν ακούστηκε ποτέ ξανά, αλλά ο δεύτερος πλειοδότης τίμησε την κορυφαία προσφορά του των 10,000 $.

Έμαθα ότι ο συλλέκτης είχε αυτόν τον τύπο φιάλης σε 13 διαφορετικά χρώματα, αλλά αυτό το χρώμα δεν ήταν από αυτά που είχε ξαναδεί – ήταν πραγματικά ένα σπάνιο εύρημα.

ΤΩΡΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ ΣΤΟ ΗΒ, δεν ακούω πολλά για ανθρώπους που κάνουν βουτιές σε μπουκάλια αυτές τις μέρες. Μερικοί παλαιότεροι δύτες λένε ότι ήταν δημοφιλές στις δεκαετίες του 1970 και του 80, και ίσως τις προηγούμενες μέρες στις πιο συχνές τοποθεσίες καταδύσεων θα υπήρχαν πλουσιότερες επιλογές.

Απτόητος, συχνά απομακρύνομαι από τις κύριες τοποθεσίες καταδύσεων στο Ηνωμένο Βασίλειο αναζητώντας θησαυρό. Σε μια βουτιά περίπου 100 μέτρα κατά μήκος του δρόμου σε μια πολύ δημοφιλή τοποθεσία

στο Loch Fyne βρήκα έναν πήλινο σωλήνα και ένα πολύ παλιό μπουκάλι αναψυκτικού «John Mackay’s Chemists Ltd – Glasgow & Edinburgh» (πριν από την εποχή της Coca-Cola και της Pepsi, τα αναψυκτικά παρασκευάζονταν συχνά στον τοπικό φαρμακοποιό).

Υπάρχουν ακόμα κομμάτια που πρέπει να βρεθούν, οπότε γιατί να μην ρίξετε μια ματιά; Και εσείς μπορεί να πάρετε περισσότερα από όσα είχατε παζαρέψει!

Πού μπορώ να ξεκινήσω;

1. Τα ανεκμετάλλευτα σημεία/αποβάθρες/λατομεία πορθμείων ή οποιεσδήποτε προηγουμένως «ευκατάστατες» περιοχές είναι καλές θέσεις. Το δημοφιλές λατομείο Ballachulish Slate στη δυτική ακτή της Σκωτίας έχει πολλά μπουκάλια, αν και έχει ερευνηθεί καλά με την πάροδο του χρόνου.
2. Οι παλιές φωτογραφίες μπορούν να αποκαλύψουν πού έδενε τα σκάφη την ημέρα, άρα πού πετούσαν μπουκάλια και άλλα υπολείμματα στη θάλασσα. Το Gutter Sound στο Scapa είναι ένα κλασικό παράδειγμα.
3. Εάν μια τοποθεσία είναι τώρα ένα καλό σημείο για ψάρεμα, το πιθανότερο είναι ότι ήταν εδώ και εκατοντάδες χρόνια – και στους περισσότερους ψαράδες αρέσει το κουκούτσι.
4. Η καλύτερη πηγή είναι οι τοπικές πληροφορίες, οι παλαιότεροι δύτες και οι δύτες των χτένι. Η κατάδυση με μπουκάλια ήταν δημοφιλής τη δεκαετία του 1970/80, αλλά η άμμος και η λάσπη μπορεί να μετακινήθηκαν από τότε, αποκαλύπτοντας προηγουμένως θαμμένο θησαυρό.
5. Ένα βιβλίο συλλογής μπουκαλιών ή το Διαδίκτυο μπορεί να σας βοηθήσει να αναγνωρίσετε και να χρονολογήσετε μπουκάλια – το στυλ του επάνω/χειλιού και του χρώματος μπορεί να είναι δείκτες.