ΚΑΤΑΔΥΤΗΣ ΝΑΥΗΓΟΥ
ΤΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΛΗΡΩΜΑ
Για σχεδόν 40 χρόνια, οι δύτες του Δυτικού Σάσεξ ήταν φύλακες της φλόγας ενός αγγλικού ναυαγίου από τις αρχές του 1700, περιγράφοντάς το ως μια τοποθεσία που απλώς δίνει συνέχεια.
Ο BRIAN SHEPHERD, φύλακας της ιστοσελίδας του γκρουπ, μοιράζεται την ιστορία του Hazardous
Ένας πίνακας του Επικίνδυνου που παραγγέλθηκε από τον δύτη Dave Johnston.
Μετά από σχεδόν 40 χρόνια, Εξακολουθώ να είμαι ενθουσιασμένος με το τι μπορεί να βρούμε στην επόμενη κατάδυση και, μόλις βγούμε στην ξηρά, τι θα βρούμε από την έρευνα ανακτημένων αντικειμένων». Έτσι λέει ο Iain Grant, ο οποίος ανέλαβε την άδεια του Her Majesty’s Ship Hazardous ναυαγίου το 1995, όταν το είχε ήδη καταδυθεί για 13 χρόνια.
«Η πρώτη μου εμπειρία από την κατάδυση στο ναυάγιο το 1982 ήταν μια κάπως βαρετή υπόθεση», θυμάται ο Iain. «Φτιαγμένος με δανεικό εξοπλισμό από διάφορους δύτες στο σκάφος, πέρασα στο πλάι για να κοιτάξω ένα σκυρόδεμα που ανακτήθηκε για λόγους αναγνώρισης.
«Κρεμόταν κάτω από τρία τύμπανα των 40 γαλονιών - πρόωρη ανύψωση-σακούλες!
«Η απόδοσή μου πρέπει να ήταν λίγο ύποπτη, γιατί επιστρέφοντας στο σκάφος με ρώτησαν αν μπορούσα να κολυμπήσω!
"Κολύμπι μαθήματα και βουτιά-εκπαίδευση με το υποκατάστημά μας, το SAA 308, ξεκίνησε αμέσως μετά από αυτό."
Για αρκετά χρόνια, ο Iain δεν μπορούσε να δει το σύνολο του ναυαγίου. «Δεν ήταν ποτέ ορατό από την επιφάνεια και, ακόμη και όταν εργαζόμασταν στον πυθμένα της θάλασσας, συχνά η ορατότητα περιοριζόταν σε περίπου 1 μέτρο προς όλες τις κατευθύνσεις.
«Τότε μια μέρα, από την επιφάνεια σε περίπου 8 μέτρα νερού, ήταν εκεί, σε πλήρη θέα. Σε 40 χρόνια, αυτό συνέβη μόνο λίγες φορές.
«Για πολλά χρόνια, ξόδεψα πολύ χρόνο για να φουσκώσω με άμμο μέσα από πλαίσια 1 τετραγωνικού μέτρου. Αναπόφευκτα, το ανεμιστήρα με το χέρι δεν έκανε πολλά για την ορατότητα.
Χρειαζόταν καλή όραση και ακόμα καλύτερη αίσθηση αφής.
«Αρχικά, υπήρχαν συχνά επιφανειακά τεχνουργήματα για να βρεθούν: κουμπιά, μπάλες μουσκέτο, πόρπες, το περίεργο νόμισμα και, για κάποιο άγνωστο λόγο, μια σειρά από διαχωριστικά!
«Περιστασιακά, κάτι πιο εξωτικό έβλεπε από την άμμο, αναζωογονώντας τον ενθουσιασμό. Αργότερα χρησιμοποιήσαμε ανιχνευτές μετάλλων, καθιστώντας τα όλα πολύ πιο παραγωγικά».
Η ταύτιση είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα όταν τα τεχνουργήματα φαίνεται να μην έχουν λογική σχέση με το πλοίο.
«Τα πρώτα χρόνια, συναντήσαμε ένα αντικείμενο που βρέθηκε αργότερα ότι ήταν ένας χαυλιόδοντας ελέφαντα και πολλά άλλα έχουν έρθει στο φως από τότε.
«Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο ήταν ένα κρεμαστό φωτιστικό φάλαινας σε πολλά κομμάτια, σίγουρα δεν χρησιμοποιήθηκε επί του σκάφους.
«Δεν ήταν ασυνήθιστο για τους αξιωματικούς να κάνουν τη μέγιστη χρήση του εφεδρικού χώρου αποθήκευσης για ένα μικρό πρόσθετο εισόδημα κατά την επιστροφή στην Αγγλία!
«Με τον καιρό αρχίσαμε να ψάχνουμε έξω από το κύτος και βρήκαμε κανόνια και άλλα αντικείμενα, τα οποία οδήγησαν στην επέκταση της προστατευόμενης περιοχής.
«Σταδιακά ψάχνουμε αυτές τις περιοχές, κάνοντας νέα και ενδιαφέροντα ευρήματα».
Εμφανίστηκε τον Απρίλιο του 2021 DIVER
Όλα ξεκίνησαν το 1977, όταν δύο ντόπιοι δύτες που αναζητούσαν αστακούς στον κόλπο Bracklesham συνάντησαν ένα κανόνι που προεξείχε από την άμμο. Τα επόμενα χρόνια, αρκετά μέλη του Sub-Aqua Association Branch 308 συμμετείχαν στις προσπάθειες για την ονομασία του πλοίου.
Από τα ανακτημένα αντικείμενα και τα ιστορικά αρχεία αναγνωρίστηκε τελικά ως Επικίνδυνο, ένα πολεμικό πλοίο τέταρτης βαθμίδας 54 πυροβόλων που είχε εκτοξευθεί στην ξηρά ένα θυελλώδες χειμωνιάτικο πρωινό το 1706 σε μια προσπάθεια να σώσει το σκάφος και το πλήρωμα.
Το προηγούμενο βράδυ, ο Hazardous είχε αναζητήσει καταφύγιο από «σκληρές θυελλώδεις θύελλες και πολλή βροχή» στους δρόμους St Helen's, βορειοανατολικά του Isle of Wight, αλλά δεν κατάφερε να εξασφαλίσει αγκυροβόλιο. Μέσα στο σκοτάδι, τις θάλασσες που αναβοσβήνουν και την εκτυφλωτική βροχή, φυσήθηκε αμείλικτα στον κόλπο Bracklesham προς την ακτή.
Οι κύριοι ιστοί και οι ιστοί mizzen κόπηκαν για να μειωθεί ο άνεμος, αλλά τελικά δεν υπήρχαν επιλογές για γείωση.
Ο Hazardous είχε αιχμαλωτιστεί από το Βασιλικό Ναυτικό τρία χρόνια νωρίτερα. Αρχικά ονομαζόταν le Hazardeux, ναυπηγήθηκε στο Λοριάν και ανατέθηκε στο Γαλλικό Ναυτικό στις αρχές του 1701 ως πολεμικό πλοίο Τρίτου Κατηγορίας με 50 πυροβόλα.
Λόγω των οικονομικών περιορισμών, το Γαλλικό Ναυτικό θα αναθέσει ορισμένα πλήρως προετοιμασμένα πολεμικά πλοία σε ιδιώτες επενδυτές για ένα μερίδιο οποιωνδήποτε βραβείων - στην περίπτωση του le Hazardeux αυτό ήταν στον Jean Beaubriand-Lévesque, έναν έμπειρο στρατιώτη από το St Malo.
Τον Νοέμβριο του 1703, επιστρέφοντας από τα καθήκοντα συνοδείας στη Νέα Γη, ο le Hazardeux εντοπίστηκε δυτικά της Ushant από τρία αγγλικά πολεμικά πλοία. Μετά από μια καταδίωξη, μια εξάωρη ανταλλαγή και «πολύ θρυμματισμένη στα κατάρτια και τα πανιά της», χτύπησε χρώματα και ρυμουλκήθηκε πίσω στο Falmouth.
Παραδόθηκε στον Πράκτορα της Αυτού Μεγαλειότητας για τα Βραβεία, εκτιμήθηκε σε £ 1000 - ένα τεράστιο απροσδόκητο κέρδος για τους απαγωγείς της.
Το επόμενο έτος το Ναυαρχείο επανεξόπλισε το πλοίο και της ανέθεσε ως Επικίνδυνο πλοίο της Αυτού Μεγαλειότητας.
Τον Απρίλιο 1706, Ο Hazardous έπλευσε για τη Βιρτζίνια για να συνοδέψει στο σπίτι μια συνοδεία περίπου 200 εμπόρων.
Με άλλα τρία πλοία συνοδείας και μετά από πολλή καθυστέρηση, η συνοδεία τελικά αναχώρησε τον Σεπτέμβριο και χτυπήθηκε από κακές καιρικές συνθήκες στο μεγαλύτερο μέρος της διέλευσης του Ατλαντικού.
Πλησιάζοντας το Channel, ο Hazardous χώρισε από την κύρια συνοδεία για να συνοδεύσει 40 εμπόρους στο Downs. Τρεις μέρες αργότερα, στις 12 Νοεμβρίου, ο καπετάνιος της πέθανε «στην κουκέτα του στραγγαλισμένος στο αίμα του». Ο Ανθυπολοχαγός ανέλαβε τη διοίκηση.
Την επόμενη μέρα ο μικρός στόλος βρέθηκε από το Advice, ένα άλλο από τα πολεμικά πλοία συνοδείας, το οποίο είχε παραδώσει τα φορτία της στο Πλίμουθ και συνέχισε ανατολικά.
Ο καπετάνιος του Hazardous θάφτηκε έξω από το Start Point και ο Captain Lowen of Advice ανέλαβε τη διοίκηση της συνοδείας.
Ο καιρός σταδιακά επιδεινώθηκε μέχρι αργά στις 18 Νοεμβρίου, όταν, με τους ανέμους που έτρεχαν άγρια, ο Λόουεν διέταξε τη συνοδεία να αναζητήσει καταφύγιο. Χωρίς να γνωρίζει ότι ο Hazardous είχε αποτύχει να αγκυροβολήσει, το επόμενο πρωί την παρακολούθησε καθώς οδηγήθηκε στη στεριά «κάτω από τα μπροστινά πανιά της και τα πανιά της με τα χρώματα να πετούν».
Ο Επίτροπος του Portsmouth Dockyard ανέλαβε την ευθύνη για αυτό που γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι ήταν το μη ανακτήσιμο πλοίο. Τους επόμενους μήνες ανακτήθηκαν πανιά, εξοπλισμός, καταστήματα και μερικά κανόνια.
Στις αρχές Οκτωβρίου 1707, με το ναυάγιο να αρχίζει να διαλύεται, τα λείψανα πουλήθηκαν. Έπιασαν £33 (περίπου £8000 σήμερα) σε δημοπρασία.
Αρχικά, μόνο λίγοι ενθουσιώδεις στο υποκατάστημα SAA 308 βούτηξε το σημείο του ναυαγίου. Αργότερα σχημάτισαν αυτό που τελικά έγινε η Ομάδα Επικίνδυνων Έργων.
Το 1986 ο Hazardous χαρακτηρίστηκε επίσημα προστατευόμενος χώρος ναυαγίου και η ομάδα έλαβε άδεια να το καταδυθεί.
Σήμερα η ομάδα αποτελείται από λίγους εθελοντές δύτες με τη βοήθεια του αρχαιολογικού συμβούλου Dan Pascoe.
Διαχειρίζεται περίπου 10 επισκέψεις ετησίως, που υπαγορεύονται σε μεγάλο βαθμό από τη θάλασσα και τις καιρικές συνθήκες, την κατάσταση της παλίρροιας και τη διαθεσιμότητα των δυτών.
Για τα μέλη της ομάδας, το έργο δεν είναι ευχάριστο Σάββατο-απόγευμα. Συνοδεύεται από σημαντικό προσωπικό κόστος.
«Εκείνη τη μοιραία νύχτα του 1706, ήταν οι ισχυροί, επικρατούντες νοτιοδυτικοί άνεμοι που φύσηξαν τον Hazardous στα ρηχά σε μια υπήνεμη ακτή», εξηγεί ο αξιωματικός επιμελητείας Dave Johnston. «Αυτοί οι ίδιοι άνεμοι καθορίζουν την πρόσβαση στην τοποθεσία και τις συνθήκες σήμερα, ανακατεύοντας τακτικά τη θαλάσσια κατάσταση και τον βυθό για να κάνουν τις επιχειρήσεις άβολες, μη ασφαλείς ή μη παραγωγικές για εμάς. Οι χαρές της βρετανικής κατάδυσης!».
Το αρχείο καταγραφής για την πρώτη κατάδυση Hazardous του Dave σε ορατότητα 1 m το 2002 κατέγραψε ότι «…δεν μπορούσε πραγματικά να πάρει καμία εντύπωση από την τοποθεσία (ή ακόμα και ότι ήταν τοποθεσία ναυαγίου)»!
Όπως για πολλούς από τη σημερινή ομάδα καταδύσεων, ο Hazardous αντιπροσωπεύει τη συντριπτική πλειοψηφία των καταδύσεων του: «Εάν οι συνθήκες το επιτρέπουν, είμαι εκτός έδρας. Ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις, να δεις ή να βρεις, ειδικά στις αρχές της σεζόν αφού οι χειμερινές καταιγίδες έχουν κάνει τη ζημιά τους, και ο ιστότοπος πάντα επιφυλάσσει νέες εκπλήξεις σε όλες τις κλίμακες.
«Στην πρώτη κατάδυση του 2007, βρήκαμε και ανακτήσαμε μια παρθένα μικρή γυάλινη κανάτα.
«Είχε θαμμένο για 301 χρόνια και πιθανότατα θα είχε χαθεί για πάντα αν δεν είχαμε καταφέρει να βουτήξουμε εκείνη την ημέρα.
«Ομοίως, το 2014 και το 2019 συναντήσαμε δύο ξεχωριστές μεγάλες συστάδες πυροβόλων, πολύ μακριά από την κύρια τοποθεσία, ανοίγοντας δύο ακόμη περιοχές για έρευνα και ανακάλυψη.
«Σε μια πρόσφατη επίσκεψη σε μια από αυτές τις περιοχές, προεξείχαν από την άμμο ένα ζευγάρι χάλκινες κατσαρόλες μαγειρικής σε πολύ καλή κατάσταση, το ένα με δέρμα τυλιγμένο μέσα του. Το ναυάγιο συνεχίζει να δίνει».
Η προστατευόμενη τοποθεσία βρίσκεται περίπου 800 μέτρα από τη θάλασσα και έχει διάμετρο 300 μέτρα, με υπολείμματα της γάστρας στο κέντρο και κανόνι και άλλα αντικείμενα γύρω από αυτό.
Είναι μια περιοχή με μακρόσυρτη όχθη που μετακινεί τα ιζήματα κατά μήκος της ακτογραμμής.
Το αποτέλεσμα, εκτός από την απόφαση της διαύγειας του νερού, είναι ότι η τοποθεσία μερικές φορές θάβεται και άλλες φορές καθαρίζεται.
Άρα κάθε επίσκεψη είναι διαφορετική. Με ίσως αρκετές εβδομάδες να έχουν περάσει, πολλά θα έχουν αλλάξει καθώς οι επιπτώσεις της παλίρροιας και του καιρού παίζουν, μερικές φορές απογοητευτικά αλλά άλλες φορές με νέες περιοχές και την πιθανότητα νέων τεχνουργημάτων να αποκαλυφθούν.
Η μείωση της προστατευτικής κάλυψης από άμμο είναι επίσης η κύρια απειλή για τη δομή του επιζώντος πλοίου. Σταδιακά καταστρέφεται, επομένως η συνήθης καταδυτική δραστηριότητα συνίσταται κυρίως στην παρατήρηση και την καταγραφή της διαρκώς μεταβαλλόμενης κατάστασης της τοποθεσίας και τη λήψη οποιασδήποτε ενέργειας απαιτείται για τη διατήρηση της αρχαιολογικής της ακεραιότητας.
«Δεν υπάρχουν πολλά μέρη στη Βρετανία όπου έχετε την ευκαιρία να δείτε ένα διαμήκη τμήμα ενός παλιού ξύλινου πολεμικού πλοίου κάτω από το νερό, αλλά αυτό ακριβώς μπορείτε να δείτε με τον Hazardous», λέει ο Dan Pascoe.
«Τα κύρια όπλα στο κατάστρωμα μπορούν να φανούν να διαπερνούν το κύτος ή, στο άκρο της πλώρης, να βρίσκονται στις θυρίδες τους στην ίδια θέση που μαστιγώθηκαν για την καταστροφική καταιγίδα του 1706.
«Αμέσως κάτω από αυτά, το κατάστρωμα είναι ορατό, που υποστηρίζεται από μια σειρά από δοκούς καταστρώματος που προεξέχουν από το ίζημα. Είναι εκπληκτικό να πιστεύει κανείς ότι μετά από 315 χρόνια κάτω από το νερό, αυτά τα ξύλινα δοκάρια εξακολουθούν να υποστηρίζουν το βάρος των όπλων.
«Κατοδεύοντας μέσα από το πλοίο και στην κοιλιά του αμπάριου υπάρχουν σειρές από βαρέλια, άλλα ξαπλωμένα στο πλάι, άλλα όρθια. Διάσπαρτα σφαγμένα κόκαλα ζώων γύρω μας λένε ότι κάποτε ήταν γεμάτα με κρέας για να ταΐσουν το πλήρωμα».
Άλλα χαλαρά αντικείμενα βρίσκονται συνεχώς καθώς το ίζημα μέσα στο κύτος ξεπλένεται, λέει ο Pascoe.
«Τα ξύλινα αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένου του εφεδρικού εξοπλισμού αρματωσιάς και του οπλισμού, που αναδύονται από τα καταστήματα των bosun και των πυροβολητών, πρέπει να ανακτηθούν προτού είτε ξεπλυθούν είτε καταστραφούν από θαλάσσια τρυπάνια.
«Αισθάνομαι εξαιρετικά τυχερός που απολαμβάνω αυτό το καταπληκτικό ναυάγιο, αλλά δυστυχώς δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Καθώς περνάει κάθε χρόνο, ένα άλλο στρώμα χάνεται στο φυσικό και βιολογικό περιβάλλον».
Η ομάδα είναι νομικά υποχρεωμένη να τηρεί τις βέλτιστες αρχαιολογικές πρακτικές για την καταγραφή και τη διατήρηση αυτού του κομματιού της ναυτικής ιστορίας. Η περιορισμένη άδεια εκσκαφής του απαιτεί ειδική άδεια και επισυνάπτονται αυστηροί όροι.
Η προγραμματισμένη ανασκαφή είναι μια εντατική επιχείρηση που απαιτεί πρόσθετους δύτες, εξοπλισμό, σκάφη και χρηματοδότηση.
Έχει επιχειρηθεί όλα αυτά τα χρόνια, αλλά οι ασυνέπειες της παλίρροιας και των καιρικών συνθηκών συχνά θα σήμαιναν ακύρωση ή η εργασία να παραμείνει ημιτελής.
Η τοποθεσία μπορεί να είναι κοντά στην ακτή, αλλά οι επισκέψεις είναι σπάνια εύκολες. Ο όμιλος RIB θα εκτοξευόταν από τη δημόσια ολίσθηση του Bracklesham Bay έως ότου η συσσωρευμένη βότσαλα και η έλλειψη συντήρησης βάλουν τέλος σε αυτό. Έτσι, οι δύτες πρέπει τώρα να ξεκινήσουν από το Itchenor, αυξάνοντας σημαντικά τον χρόνο που χρειάζεται για να φτάσετε από και προς την τοποθεσία.
Και με την καλύτερη κατάδυση στο χαμηλό σημείο της παλίρροιας, ο χρόνος στο χώρο είναι κρίσιμος.
Βουτιά σε 300 χρόνια ιστορίας μπορεί να είναι η ρομαντική ιδέα των δραστηριοτήτων της Ομάδας Επικίνδυνων Έργων, αλλά απαιτείται πολύ πρόσθετη δουλειά για την εκπλήρωση των ρυθμιστικών υποχρεώσεων.
Τα τεχνουργήματα είχαν προηγουμένως συντηρηθεί, αποθηκευτεί και εκτεθεί σε ένα κέντρο επισκεπτών στο Earnley μέχρι το πρόσφατο κλείσιμό του, και οι νέες ρυθμίσεις βρίσκονται ακόμη υπό διαπραγμάτευση.
«Η ανάκτηση αντικειμένων είναι πολύ καλή, αλλά πρέπει να σταθεροποιηθούν προτού μετατραπούν σε σκόνη ή κάτι μουσκεμένο και αγνώριστο», λέει ο Iain Grant.
«Μόλις εκτεθούν στον αέρα και το φως αποικοδομούνται γρήγορα, γεγονός που υπογραμμίζει τη σημασία της έγκαιρης διατήρησης.
«Όλες οι ανακτήσεις διατηρούνται στο νερό από τη στιγμή που θα επιβιβαστούν και η μεταφορά τους σε πιο ελεγχόμενη αποθήκευση με γλυκό νερό αποτελεί προτεραιότητα.
«Αυτή μπορεί να είναι μόνο η αρχή μιας πολύ μεγάλης διαδικασίας, που απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο από ό,τι χρειάστηκε για την ανάκτηση των αντικειμένων».
Ορισμένα αντικείμενα διατηρούνται φυσικά, αλλά άλλα μπορεί να είναι εύθραυστα και εύθρυπτα. «Οι οργανικές ύλες, όπως το ξύλο, το δέρμα και τα υφάσματα μπορεί να αλλοιωθούν και να θρυμματιστούν μέσα σε λίγες ώρες εάν αφεθούν να στεγνώσουν χωρίς την κατάλληλη επεξεργασία», λέει ο Iain.
«Άλλα υλικά, όπως το κόκκαλο, το γυαλί και η κεραμική, εάν δεν συντηρηθούν, θα απουαλοποιηθούν σιγά-σιγά και σε ακραίες περιπτώσεις θα εκφυλιστούν σε ένα σωρό από λωρίδες.
«Αρχικά απαιτούνται μεγάλες ποσότητες γλυκού νερού. Το νερό αλλάζει συχνά και πολλές φορές έως ότου οι ενδείξεις αγωγιμότητας υποδεικνύουν ότι το αλάτι έχει ξεπλυθεί. Στη συνέχεια, μπορεί να ξεκινήσει το επόμενο στάδιο συντήρησης.
«Η συντήρηση των περισσότερων αντικειμένων είναι μια εξειδικευμένη δραστηριότητα, συχνά χρονοβόρα και δαπανηρή – μια σημαντική παράμετρος κατά την ανάκτηση αντικειμένων από το ναυάγιο».
Η ομάδα βασίζεται στο τμήμα διατήρησης Mary Rose Trust ή Historic England στο Fort Cumberland για να πραγματοποιήσει αυτό το τελευταίο μέρος της συντήρησης.
«Το κόστος ποικίλλει ανάλογα με τις απαιτήσεις κάθε αντικειμένου, αλλά ευτυχώς ο HE βοηθά με κάποια χρηματοδότηση. Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία, μπορούμε να δούμε για την εμφάνισή τους για δημόσια προβολή.
«Ελπίζουμε ότι δεν θα περάσει πολύς καιρός για να μπορέσουμε να φέρουμε ξανά στην οθόνη όλα τα ευρήματά μας».
Τα πρώτα χρόνια, Οι δύτες θα χρησιμοποιούσαν γραμμές, στύλους, πυξίδες και μεζούρες για να χαρτογραφήσουν την τοποθεσία, μεταφέροντας αργότερα τις λεπτομέρειες σε χαρτί.
Τα τελευταία χρόνια, η βελτιωμένη απεικόνιση και η τεχνολογία έχουν προσφέρει μια πολύ πιο ξεκάθαρη κατανόηση του ιστότοπου.
Το σόναρ πλευρικής σάρωσης έδωσε μια καλή ένδειξη της εξάπλωσής του και των σημείων ενδιαφέροντος, αλλά η φωτογραμμετρία μπορεί να χαρτογραφήσει την τοποθεσία σε επίπεδο λεπτομέρειας που επιτρέπει τη λήψη ακριβών μετρήσεων από εικόνες.
Οι πιο πρόσφατες κάμερες μπορούν να μειώσουν την κακή ορατότητα και να βελτιώσουν τα φωτογραφικά αρχεία.
Η τεχνολογία είναι διαθέσιμη για την καταγραφή και τη διασταύρωση της δραστηριότητας και της θέσης των αντικειμένων σε ένα τρισδιάστατο πλαίσιο.
«Η κατάδυση στην επικίνδυνη τοποθεσία έχει αλλάξει πολύ με τα χρόνια», λέει ο Iain. «Οι βελτιώσεις του εξοπλισμού έχουν κάνει πολύ πιο εύκολη την εργασία σε αυτό και η πολυετής εμπειρία έχει βελτιώσει τις τεχνικές μας.
«Όταν ξεκίνησα το 1986, η δημιουργία του σχεδίου τοποθεσίας γινόταν με μέτρηση της απόστασης και ρουλεμάν μεταξύ δύο δυτών, μερικές φορές σχεδόν μηδενικής ορατότητας. Ήταν οδυνηρά αργό! Στη συνέχεια προχωρήσαμε σε τριπλάρωση, με τρεις μετρήσεις από γνωστά σημεία της τοποθεσίας.
«Τώρα, χρησιμοποιώντας σύγχρονες υποβρύχιες κάμερες υψηλής ανάλυσης και φωτογραμμετρία, η δημιουργία ενός σχεδίου του ναυαγίου με λεπτομέρεια είναι εκπληκτικά ευκολότερη.
«Είναι δυνατό για έναν δύτη να σαρώσει έναν ιστότοπο σε λιγότερο από δύο ώρες, αν και η απόδοση πολλών χιλιάδων επικαλυπτόμενων φωτογραφιών απαιτεί σημαντικά υπολογιστή μυών και πολλές άλλες ώρες.
«Ωστόσο, όπως πάντα, ακόμη και η καλύτερη τεχνολογία παραμένει υποκείμενη στις ιδιοτροπίες αυτής της μακρινής παρέκκλισης!
«Είμαι περήφανος που η σύγκριση με το προηγούμενο σχέδιο τοποθεσίας δείχνει τον υψηλό βαθμό ακρίβειας που πετύχαμε μόνο με «στυλό και χαρτί» – και πολύ χρόνο κατάδυσης».
Η Ομάδα Επικίνδυνων Έργων καλωσόριζε ανέκαθεν δύτες που επισκέπτονταν. Υπάρχει ένα «Μονοπάτι Δύτη», προς το παρόν κλειστό αλλά τελικά πρόκειται να αναστηθεί. Οι δύτες μπορούν να επικοινωνήσουν με τον κάτοχο άδειας για να κανονίσουν μια επίσκεψη.
Το Her Majesty’s Ship Hazardous δεν συμμετείχε σε μεγάλες μάχες, ούτε σε αποστολές σε εξωτικά μέρη.
Δεν ήταν διάσημη και μετά βίας αναφέρεται στα ναυτικά αρχεία. Ήταν ένα πολεμικό πλοίο μεσαίας εμβέλειας, ένα από τα πολλά παρόμοια σκάφη που αποτελούσαν τον πυρήνα των ευρωπαϊκών ναυτικών εκείνη την εποχή.
Παρόλα αυτά, παρέχει μια εικόνα για μια περίοδο κατά την οποία τα έθνη αγωνίστηκαν για να κυριαρχήσουν στις θάλασσες, να επεκτείνουν και να προστατεύσουν το δικό τους επικερδές αποικιακό εμπόριο και να διαταράξουν αυτό των άλλων.
Σε πλοία σαν αυτό, χιλιάδες άνδρες και αγόρια, εθελοντές και πιεσμένοι, έζησαν και πέθαναν επιδιώκοντας αυτούς τους στόχους.
