Μικρό Bite out of Bligh

ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΜΕΤΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΒΟΥΤΙΑ στο Bligh Water, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πώς θα μπορούσε κάποιος να μην ερωτευτεί τους πολύχρωμους υφάλους αυτής της περιοχής των Φίτζι.

Ωστόσο, ο άνθρωπος για τον οποίο ονομάστηκε αυτό το υδάτινο σώμα σίγουρα δεν είχε αγάπη για την περιοχή, και στην πραγματικότητα ο υπολοχαγός William Bligh φοβόταν ότι θα έπρεπε να περάσει από εκεί - και όχι επειδή ανησυχούσε μήπως χτυπήσει αυτούς τους πολύχρωμους υφάλους.

Το έτος ήταν 1789 και ο Bligh είχε μόλις πεταχτεί από το δικό του πλοίο από το μεγαλύτερο μέρος του πληρώματος του στην περίφημη ανταρσία στο Bounty.

Οι στασιαστές δεν ήταν εντελώς άκαρδοι, γιατί κατέθεσαν τον Bligh και 18 άνδρες ακόμα πιστούς του, σε μια εκτόξευση 7 μέτρων με λίγες προμήθειες. Ωστόσο, δεν περίμεναν ότι κανένας από τους άνδρες του Bligh θα επιζούσε στο μικρό σκάφος, επειδή θα έπρεπε να περάσουν από τα επίφοβα νησιά των Φίτζι.

Την εποχή που οι Φίτζι αναφέρθηκαν ότι ήταν άγριοι κανίβαλοι, έτσι τα νησιά αποφεύγονταν από τους Ευρωπαίους ναυτικούς. Αλλά με τον Bligh να αποφασίζει ότι η πιο γρήγορη διαδρομή για την ασφάλεια θα ήταν να πλεύσει στο Τιμόρ, αυτός και οι άνδρες του έπρεπε να κάνουν το πρώτο ευρωπαϊκό ταξίδι μέσω των νησιών των Φίτζι για να έχουν την ευκαιρία να φτάσουν εκεί.

Σε ένα αξιοσημείωτο ναυτικό επίτευγμα, ο Bligh και οι άνδρες του όχι μόνο τα κατάφεραν με ασφάλεια σε αυτά τα νησιά χωρίς να τους φάνε ή να χτυπήσουν έναν πολύχρωμο ύφαλο, αλλά έφτασαν με ασφάλεια στο Τιμόρ, ένα ταξίδι άνω των 3500 ναυτικών μιλίων!

Σήμερα τα νησιά Φίτζι έχουν διαφορετική φήμη, φιλική υποδοχή και προσελκύουν τουρίστες που αναζητούν τον ήλιο. Ενώ ο Bligh μπορεί να κινήθηκε διακριτικά γρήγορα στην περιοχή που τώρα φέρει το όνομά του, οι αυτοδύτες καθυστερούν όσο το δυνατόν περισσότερο για να εξερευνήσουν μερικούς από τους πλουσιότερους και ομορφότερους κοραλλιογενείς υφάλους στον Νότιο Ειρηνικό.

Με τα χρόνια έχουμε επισκεφθεί πολλές φορές τα Φίτζι, αλλά πάντα κατευθυνόμαστε στη λιμνοθάλασσα Beqa, παρασυρμένοι από τις απίστευτες καταδύσεις με καρχαρίες της περιοχής. Αλλά μια πρόσφατη πρόσκληση από την Tourism Fiji να βουτήξει στο Bligh Water με μια ομάδα ταξιδιωτικών πρακτόρων και ταξιδιωτικών συγγραφέων ήταν πολύ καλή για να τη χάσετε.

Το μόνο πρόβλημα ήταν ο περιορισμένος χρόνος που είχαμε για να εξερευνήσουμε αυτήν την περιοχή. μόλις τρεις μέρες για να πάρετε μια γεύση από το Bligh Water.

Αφού διανυκτερεύσαμε στο Nadi, φύγαμε από την πόλη το πρωί για μια τρίωρη διαδρομή με το αυτοκίνητο στη μικρή πόλη Rakiraki, στο βόρειο άκρο του κύριου νησιού Viti Levu. Ενώ είναι δυνατό να εξερευνήσετε το Bligh Water από ένα liveaboard, με το μηχανοκίνητο Nai'a μήκους 38 μέτρων να εξερευνά αυτήν την περιοχή σε ταξίδια επτά έως 10 ημερών, οι περισσότεροι δύτες χρησιμοποιούν τις χερσαίες επιχειρήσεις στο Rakiraki. Κατά τη σύντομη διαμονή μας είχαμε την ευκαιρία να μείνουμε και να βουτήξουμε με τα δύο πιο γνωστά καταδυτικά θέρετρα της περιοχής, το Volivoli Beach Resort και το Wananavu Beach Resort.

ΦΘΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΒΟΛΙΒΟΛΗ την ώρα του μεσημεριανού γεύματος, κάναμε γρήγορα check in στην πλαγιά του λόφου πριν καταβροχθίσουμε ένα πολύ χορταστικό γεύμα στο μεγάλο συγκρότημα εστιατορίων δίπλα στην πισίνα.

Αυτό το θέρετρο ανήκει στην οικογένεια Darling και ξαναχτίστηκε μετά από εκτεταμένες ζημιές από τον κυκλώνα Winston το 2016. Βρίσκεται σε μια χερσόνησο, κάθε άνετη αυλή ή βίλα προσφέρει θέα στον ωκεανό του Bligh Water.

Πήραμε το δρόμο μας προς το κατάστημα καταδύσεων που διαχειρίζεται η Ra Divers, οργανώσαμε τον εξοπλισμό μας και επιβιβαστήκαμε σε ένα καταδυτικό σκάφος για να επισκεφτούμε το Golden Dreams.

Το Ra Divers έχει περισσότερες από 50 τοποθεσίες για επίσκεψη στο Bligh Water, και ευτυχώς πολύ λίγες από αυτές υπέστησαν ζημιές από τον κυκλώνα Winston. Βρίσκεται στον ύφαλο Sailstone, τον πλησιέστερο ύφαλο στο θέρετρο, το Golden Dreams είναι μια σειρά από μεγάλα κοραλλιογενή κεφάλια που υψώνονται από 25 μέτρα σε 6 μέτρα. Για να αποφύγουμε το ρεύμα, χαρακτηριστικό σε αυτή την περιοχή, πηδήξαμε πίσω από τον ύφαλο.

Στην αρχή τα κοράλλια ήταν πολύ μέτρια, όπως και η ορατότητα σε λιγότερο από 10 μέτρα μετά τις πρόσφατες έντονες βροχοπτώσεις. Ακολουθήσαμε τον οδηγό μας μέσα από μια σειρά από κανάλια, με το ρεύμα να δυναμώνει σε κάθε ένα. Με έναν μακρο φακό στην κάμερα περνούσαμε τον περισσότερο χρόνο μας με το κεφάλι κάτω ψάχνοντας για θέματα, βρίσκοντας γυμνά, γκόμπι και γαρίδες.

Όταν επιτέλους σηκώσαμε τα μάτια, συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε μπει σε έναν κήπο του παραδείσου, καθώς γύρω μας υπήρχαν απίστευτα κοράλλια που ξεφυτρώνουν από τα τείχη των κοραλλιοκεφαλών. Στριφογυρίζοντας, μπορούσαμε να δούμε γοργόνες, αιχμηρά μαλακά κοράλλια, σφουγγάρια, ασκίδια, κοράλλια μαστίγιας και μαύρα κοραλλιογενή δέντρα – ένα χρωματικό καλειδοσκόπιο που ήταν εκθαμβωτικό.

Προσθέτοντας επιπλέον χρώμα σε αυτούς τους κοραλλιογενείς κήπους ήταν τα πυκνά κοπάδια από μπάσλες, κοπέλες, fusiliers και άλλα ψάρια υφάλου.

Σχεδόν επιθυμούσαμε έναν ευρυγώνιο φακό, αλλά όταν ο οδηγός έδειξε μια ομάδα ψαριών-φάντασμα, ξέραμε ότι είχαμε κάνει τη σωστή επιλογή φακού για αυτήν την κατάδυση. Ποτέ δεν είχαμε ξαναδεί πιπιόψαρο-φάντασμα στα Φίτζι, και υπήρχαν έξι από αυτά σε μια μικρή περιοχή, ένα μείγμα από εύρωστα και περίτεχνα είδη.

Αργότερα, ο Nick Darling, ο ιδιοκτήτης του Volivoli, μας ενημέρωσε ότι βλέπουν μια καλή ποικιλία μακροπλασμάτων και μάλιστα είχαν ένα βατράχιο στον ύφαλο του σπιτιού.

Μας έδειξε επίσης φωτογραφίες από το σπάνιο και απερίγραπτο τριχωτό ψάρι-φάντασμα, το οποίο, όπως είπε, το βλέπαμε συχνά στην περιοχή και νιώσαμε πόνους ζήλιας.

Την επόμενη μέρα ο καιρός ήταν τέλειος για να κατευθυνθείτε πιο ανοιχτά και να βουτήξετε στον ύφαλο Vatu-i-Ra στο πέρασμα. Χρειάστηκε περισσότερο από μία ώρα για να φτάσουμε σε αυτόν τον απομακρυσμένο ύφαλο, αλλά άξιζε τον κόπο όταν είδαμε το ήρεμο γαλάζιο νερό.

Ετοιμαστήκαμε γρήγορα, ανυπόμονοι να εξερευνήσουμε το Mellow Yellow. Μέσα στο νερό βρήκαμε ορατότητα πάνω από 20μ και μπροστά μας έναν πύργο από κοράλλια. Βρήκαμε γρήγορα πολλά όμορφα μαλακά κοράλλια που έγιναν όλο και καλύτερα καθώς κατευθυνθήκαμε προς την τρέχουσα πλευρά της κορυφής.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΥΡΟΡΟ που χώριζε την κορυφή στα δύο, το βρήκαμε επενδεδυμένο με απαλά κοράλλια σε πολλές παστέλ αποχρώσεις. Αλλά τα καλύτερα ήταν στην εξωτερική πλευρά της κορυφής, η πλευρά που παρασύρθηκε από τα ρεύματα και ήταν καλυμμένη με γοργόνες και λαμπερά κίτρινα μαλακά κοράλλια.

Με τόσα πολλά πολύχρωμα κοράλλια, αλλά και σμήνη από μπάσλες, φωτογραφία ήταν απλώς θέμα να δείξετε την κάμερα και να χτυπήσετε το κλείστρο. Δεν μπορούσες να χάσεις.

Ενώ τα κοράλλια μας κρατούσαν αιχμαλωτισμένους, παρατηρήσαμε μια καλή ποικιλία από ψάρια υφάλου, πελαγικά ψάρια και καρχαρίες υφάλου όταν κοιτάξαμε γύρω μας, αλλά δεν μπήκαμε στον κόπο να κυνηγήσουμε κανένα από αυτά τα πλάσματα για .

Τα υπέροχα κοράλλια συνέχισαν στην κορυφή της κορυφής, με την υγιή κάλυψη από σκληρά κοράλλια και μαζεμένες κοπέλες και μπάσλες.

Η επόμενη κατάδυση στη Χιλή ήταν εξίσου καλή, μια συλλογή από κεφαλές κοραλλιών επίσης καλυμμένες με εξαίσια κοράλλια. Οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με ευαίσθητα κίτρινα κοράλλια φτέρης, μια ποικιλία που δεν είχαμε ξαναδεί σε τόση αφθονία. Αυτές οι δύο καταδύσεις μας άφησαν έκπληκτους. μόνο σπάνια είχαμε δει τόσα πολλά όμορφα κοράλλια συγκεντρωμένα σε μια τόσο μικρή περιοχή.

Μετά το μεσημεριανό γεύμα, ήρθε η ώρα να ετοιμάσουμε και να ανταλλάξουμε τη διαμονή μας – ευτυχώς όχι πολύ μακριά, γιατί το Wananavu Beach Resort βρίσκεται μόνο στον διπλανό κόλπο.

Αυτό το θέρετρο διαθέτει παραδοσιακού τύπου μπουρέτες σε έναν όμορφο κήπο δίπλα στην παραλία. Πέσαμε το σακούλες στο δωμάτιό μας και κατευθυνθήκαμε στο καταδυτικό κέντρο για μια βουτιά αργά το απόγευμα στο Amazing Maze.

Η ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΥΣΗΣ ΗΤΑΝ Sailstone Reef, σε ορατότητα περίπου 15μ. Νομίζοντας ότι θα μπορούσε να ήταν χειρότερο σε αυτήν την παράκτια τοποθεσία, είχαμε επιλέξει για άλλη μια φορά έναν μακρο φακό, ο οποίος μας επέτρεψε να φωτογραφίσουμε τους γόβιους, τις ανεμώνες, τα γυμνά, τα λιοντόψαρα και άλλα μικρά πλάσματα, αλλά αυτή ήταν πραγματικά μια τοποθεσία ευρείας γωνίας, με λαβύρινθος από κεφάλια κοραλλιών τυλιγμένα σε γοργόνες και μαλακά κοράλλια.

Παίζαμε follow-my-leader σε αυτήν την τοποθεσία και ήμασταν πολύ χαρούμενοι που κάναμε καθώς θα ήταν πολύ εύκολο να χαθούμε σε αυτόν τον λαβύρινθο από σπηλιές, κολυμπώντας, υδρορροές και προεξοχές.

Το επόμενο πρωί είχαμε να δοκιμάσουμε μερικές πολύ διαφορετικές τοποθεσίες κατάδυσης στο Midway Reef. Η ορατότητα δεν ήταν η καλύτερη κατά την κατάδυση στο Rob's Rock, μόλις 12 μέτρα περίπου, αλλά η ζωή των ψαριών το κάλυπτε εύκολα.

Βρήκαμε μια άλλη συλλογή από εκλεκτά κεφάλια κοραλλιών που υψώνονταν από τα 25 μέτρα, αλλά ακόμα καλύτερη από τα κοράλλια ήταν η ζωή των ψαριών, και συναντήσαμε καρχαρίες γκρίζου υφάλου, καρχαρίες ύφαλου λευκού υφάλου, μαορί wrasse, sweetlips, σκουμπρί και κοπάδια trevally, snapper, fusiliers και barracuda .

Βρήκαμε επίσης την κορυφή του ενός κεφαλιού τυλιγμένη από ένα σύννεφο δολωμάτων. Καθίσαμε ανάμεσά τους, βλέποντάς τους να στροβιλίζονται γύρω μας και να πετάνε στα κοράλλια όταν βομβαρδίστηκαν από μια διερχόμενη συμμορία τρεβαλλί.

Η τελευταία μας κατάδυση ήταν στο Wheatfields, ένα πανύψηλο κοραλλιογενές κεφάλι που μας άφησε να θέλουμε περισσότερα. Αυτή η υπέροχη τοποθεσία καταδύσεων τα είχε όλα - τα υπέροχα κοράλλια, τους καρχαρίες, τα ψάρια και τα πλάσματα που εκπαιδεύονταν. Κάναμε τον περίπλου της μεγάλης κορυφής που υψώνεται από τα 30 μέτρα, αλλά περάσαμε τον περισσότερο χρόνο μας σε μια μικρή πλαϊνή κορυφή που ξεβράστηκε από το ρεύμα.