Ραψωδία με μπλε χρώμα

Αγκαλιάζοντας την αδρεναλίνη

Θα μπορούσατε να κατευθυνθείτε προς τη Νότια Αφρική με την ελπίδα να βρεθείτε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή στο Sardine Run – ή θα μπορούσατε να πάρετε μια ευκαιρία από την Κορνουάλη, επειδή ποτέ δεν ξέρετε την τύχη σας. HENLEY SPIERS απολαμβάνει ένα ευοίωνο ξεκίνημα στην καταδυτική του καριέρα στο Ηνωμένο Βασίλειο

ΕΠΙΣΤΡΕΨΑ ΣΤΟ RIB ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ, και ήταν αμέσως άρρωστος στο πλάι. Δευτερόλεπτα αργότερα, ένας άλλος από το πάρτι μας, ο Mark, ξαναεπισκεπτόταν επίσης το πρωινό του.
Σε λίγες στιγμές ο Σάιμον είχε ανέβει τη σκάλα και περήφανα είχε μπει στη χορωδία των εμετών. Σύντομα γελούσα, με υψηλή αδρεναλίνη και διασκέδαζα με τον παραλογισμό των ενήλικων ανδρών να κερνάνε σωρό μετρητά με αντάλλαγμα ένα Σαββατοκύριακο να χύνεται τα έντερά τους στη θάλασσα.

Κάπου στο βάθος, ο καπετάνιος μας συνεχάρη σιωπηλά τον εαυτό του για τη διατήρηση του "100% chunder ρεκόρ" του και το τελευταίο μέλος της ομάδας μας, ο John, αναρωτήθηκε γιατί η ορατότητα είχε πάρει ξαφνικά χειρότερη τροπή.

Το πιο περίεργο είναι ότι μου άρεσε η εμπειρία και θα το έκανα ξανά σε μια λήψη!

Η αναζήτηση για μπλε καρχαρίες

Επιπλέαμε 20 μίλια μακριά από την ακτή του Penzance, αναζητώντας τον άπιαστο μπλε καρχαρία σε μια από τις πιο εντυπωσιακές συναντήσεις με άγρια ​​ζωή στη Βρετανία σήμερα. Το ταξίδι διεξάγεται από τον Τσαρλς Χουντ, ο οποίος έχει πολυετή εμπειρία και οδηγεί σε επισκέψεις σε μερικά από τα πιο διάσημα σημεία καρχαριών στον κόσμο.

Πίσω στη δεκαετία του 1990, θα αναζητούσε μπλε καρχαρίες στην Πολιτεία, αλλά, με την πάροδο του χρόνου, οι συναντήσεις έγιναν σπάνιες. Ο αριθμός τους είχε μειωθεί αισθητά από την εμπορική αλιεία.

Υπενθυμίζοντας ότι οι μπλε καρχαρίες είναι ένας από τους μεγάλους πελαγικούς περιπλανώμενους του ωκεανού και, πιθανώς, ήταν επίσης παρόντες πιο κοντά στο σπίτι, ξεκίνησε η αναζήτησή του να βρει τα μπλουζ στα νερά της Κορνουάλης.

Πρόκειται για καρχαρίες που περνούν τον περισσότερο χρόνο τους σε δροσερά, βαθιά νερά, πέρα ​​από τα όρια των καταδύσεων αναψυχής.

Οι ψαράδες στην Κορνουάλη αγκίστριζαν το περιστασιακό μπλε και έδιναν οδηγίες για το πού μπορούσαν να βρεθούν.

Ο Κάρολος προσπάθησε να μαζέψει τα νερά για να τους παρασύρει και, μετά από πολλές προσπάθειες, βρήκε ότι η μείωση της ποσότητας του δολώματος ήταν πιο αποτελεσματική.

Αυτό περιόρισε την περιοχή της πετρελαιοκηλίδας, η οποία οδήγησε τους καρχαρίες πιο κοντά στη βάρκα.

Πάνω από 10 χρόνια, η τέχνη της εύρεσης και της προσέλκυσης των μπλουζ εκλεπτύνθηκε και τώρα η εμπειρία είναι ανοιχτή σε ένα πρόθυμο πλήθος υποβρύχιων φωτογράφων και λάτρεις της θάλασσας.

Επιβίβαση στο RIB

Η ομάδα των τεσσάρων μας είχε επιβιβαστεί στο RIB στις 9 π.μ. ένα μέτρια ηλιόλουστο πρωινό. Βγήκαμε από τη μαρίνα για να βρούμε μια άμορφη θάλασσα. Η έξοδός μας την προηγούμενη μέρα είχε ακυρωθεί λόγω κακοκαιρίας και οι συνθήκες σήμερα ήταν βατές αλλά όχι ιδανικές.

Τα παιχνιδιάρικα δελφίνια καβάλησαν την πλώρη μας καθώς η ακτογραμμή έγινε μια μακρινή ομίχλη. Μετά από μια βόλτα 45 λεπτών, το RIB σταμάτησε και ο Τσαρλς έβγαλε ένα πικάντικο δόλωμα. Λίγη ώρα αργότερα εμφανίστηκε ο πρώτος μπλε καρχαρίας που τονώνει τη διάθεσή μας. Ωστόσο, ο Κάρολος μας συμβούλεψε να περιμένουμε να εμφανιστεί ένας άλλος καρχαρίας, γιατί αυτό θα τους έκανε λιγότερο σκιρτουμένους γύρω από τους ανθρώπους.

Ακολούθησε μια μακρά παύση, και καθώς η βάρκα λικνιζόταν μέσα στο κύμα, οι περισσότεροι από εμάς αρχίσαμε να νιώθουμε λίγο σκοινί.

Μην κάνετε λάθος, αυτή είναι μια περιπέτεια, όχι μια κρουαζιέρα πολυτελείας. Μόλις εγγραφείτε, είστε για μια κουραστική μέρα στη θάλασσα, εκτεθειμένοι στα στοιχεία με ό,τι φαγητό και ποτό θυμηθήκατε να φέρετε στο πλοίο.

Η υπομονή λίγων δυσκολιών γλυκαίνει μόνο τη γεύση της επίτευξης του στόχου σας και, μετά από μερικές ώρες, είχαμε έως και τέσσερις μπλε καρχαρίες να κάνουν κύκλους στο σκάφος.

Στενή συνάντηση με τους καρχαρίες

Μια μικρή εξομολόγηση: σε αυτό το σημείο, είχα μια 19χρονη καταδυτική καριέρα που ξεκίνησε σε γαλήνια νερά της Καραϊβικής και δεν ξέφυγε ποτέ από τους τροπικούς. Είμαι, ή τουλάχιστον ήμουν, λάτρης των ζεστών νερών.

Κλείσιμο με φερμουάρ το πιο χοντρό στολή Είχα φορέσει ποτέ στη ζωή μου, ήμουν ενθουσιασμένος που έβλεπα τους καρχαρίες από κοντά και φοβήθηκα για την ικανότητά μου να αντιμετωπίζω το δροσερό νερό. Πηγαίνοντας από το RIB, λαχάνιασα καθώς χτυπούσε η διαφορά θερμοκρασίας, αλλά αυτό ξεχάστηκε γρήγορα όταν ένας μπλε καρχαρίας ήρθε κατευθείαν στο θόλο-λιμάνι μου!
Η αδρεναλίνη μου ανέβαινε και οι καρχαρίες έκαναν τώρα κρουαζιέρες μόλις λίγα μέτρα κάτω από το σκάφος, παίρνοντας εναλλάξ για να κάνουν περάσματα στο μικρό ψαράκι στη γραμμή του Τσαρλς. Τοποθετώντας τους εαυτούς μας και στις δύο πλευρές του δολώματος, θα μπορούσαμε να συναντήσουμε τα μπλουζ καθώς έμπαιναν για να τα πάρουν.

Αυτό εκτελείται ως κολύμβηση με αναπνευστήρα και όχι ως περιήγηση με καταδύσεις και, καθώς οι καρχαρίες κολύμπησαν με ρυθμό ακριβώς από κάτω μας, αποδείχθηκε πιο εύκολο να ξεχάσουμε τα σκόπευτρα και να τραβήξουμε απλά από το ισχίο. Από την άποψη της ζεστασιάς, ζήλεψα εκείνα με στεγνές φόρμες, αλλά την ευκινησία του α στολή επέτρεψε περισσότερες καταδύσεις για να ανοίξουν διαφορετικές γωνίες κάμερας.

Οι ενήλικοι μπλε καρχαρίες μεγαλώνουν κάπου μεταξύ 2 και 3 μέτρων, και αυτοί ήταν στη μικρότερη πλευρά. Αργότερα ανακαλύψαμε ότι ήταν θηλυκά, τα οποία τραβούσε εποχιακά η παρουσία καλαμαριών στα νερά της Κορνουάλης.

Από τον Οκτώβριο περίπου, τα καλαμάρια τελειώνουν και οι καρχαρίες μεταναστεύουν πίσω στον Ατλαντικό, ενώνοντας τους αρσενικούς ομολόγους τους.

Η ομορφιά των μπλε καρχαριών

ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥΣ, τα μπλουζ είναι από τους πιο εμφανίσιμους καρχαρίες που έχω συναντήσει ποτέ. Το σώμα τους με αντισκιά είναι λευκό στην κάτω πλευρά και με μια αστραφτερή μπλε πλάτη. Απλοποιημένα, κινούνται με κομψό λήθαργο και διαθέτουν το υπερμεγέθη θωρακικό πτερύγια χαρακτηριστικό των πελαγικών καρχαριών.

Έχουν μεγάλα μάτια κουταβιού-σκύλου, σχηματισμένα σε έναν τέλειο κύκλο και στις δύο πλευρές. Είναι περίεργοι χωρίς να είναι επιθετικοί και το κολύμπι ανάμεσά τους ήταν μια φανταστική εμπειρία.

Τα μάτια μας ήταν στραμμένα στα κοτσάνια περιμένοντας από πού θα εμφανίζονταν στη συνέχεια, και ένα μαγευτικό μπαλέτο καρχαρία εμφανίστηκε καθώς σκούπιζε και έστριψε γύρω μας.
Με ένα μέτριο ρεύμα, το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν να μην παρασυρθείς τόσο πολύ από το RIB.

Η απειλή για τους μπλε καρχαρίες

Οι μπλε καρχαρίες έχουν μεγάλες γέννες, συνήθως γεννούν μεταξύ 25 και 50 νεογνά τη φορά. Αυτή η ικανότητα να αναπαράγονται σχετικά γρήγορα σημαίνει ότι, παρά την εκτιμώμενη ετήσια αλιεία 20 εκατομμυρίων ετησίως, αναφέρονται μόνο ως «σχεδόν απειλούμενα» από την IUCN!

Είναι στοχευμένοι για τους πτερύγια, και η περίεργη φύση τους σημαίνει ότι συχνά καταλήγουν ως παρεμπίπτοντα αλιεύματα στα παραγάδια

και σε παρασυρόμενα δίχτυα. Αυτό είναι επίσης ένα δημοφιλές είδος μεταξύ των αθλητικών ψαράδων, και κάθε πρωί περνούσαμε από μια βάρκα ανθρώπων για να βρούμε τους μπλε καρχαρίες, αλλά με έναν σαφώς διαφορετικό στόχο από τον δικό μας.

Πράγματι εφαρμόζουν μια πολιτική αλίευσης και απελευθέρωσης, αλλά θα βλέπαμε τις οδυνηρές παρενέργειες σε αρκετούς καρχαρίες με σημάδια μάχης, μερικούς τυλιγμένους σε πετονιά και λείπουν κομμάτια σάρκας.

Όλα αυτά ήταν μια θλιβερή υπενθύμιση ότι, προς το παρόν, κανένας νόμος διατήρησης δεν προστατεύει τους μπλε καρχαρίες στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ημέρα δεύτερη στο RIB

Μετά από μια γεμάτη μέρα στη θάλασσα, πέσαμε σε βαθύ λήθαργο και σηκωθήκαμε να το κάνουμε ξανά την επόμενη μέρα. Ο Σάιμον έπρεπε να γυρίσει σπίτι και στη θέση του έφτασε ο Γκους, ένας από τους πιο πολύχρωμους χαρακτήρες στη βρετανική καταδυτική σκηνή.

Γνωστός σε μένα επειδή είχε ένα μεγάλο τατουάζ στην πλάτη του σε μια υποβρύχια σκηνή που γυρίστηκε από τον Άλεξ Μάσταρντ, θα ανταποκρινόταν στη φήμη του, παρέχοντας ένα ενθουσιώδες, γεμάτο εκρηκτικά σχόλια καθώς φεύγαμε από το λιμάνι.

Ένιωσα καλύτερα προετοιμασμένος για την επόμενη μέρα, με ταμπλέτες ναυτίας και με ένα καλό απόθεμα φαγητού και ποτών. Γνωρίζοντας ότι είχαμε μια κουραστική μέρα μπροστά και ότι η υπομονή ήταν το κλειδί, αποφάσισα ότι δεν χρειαζόταν να κλείσω πλήρως το φερμουάρ στολή.

Η απροσδόκητη συνάντηση με μια μπάλα δολώματος

Ωστόσο, η φύση επιφύλασσε μια έκπληξη. Καθώς βγαίναμε με ταχύτητα σε μια πιο ήρεμη θάλασσα, μας υποδέχτηκαν και πάλι δελφίνια και η Χήνα αναπήδησε πάνω-κάτω από χαρά. Πέντε λεπτά αργότερα, και ο Τσαρλς επιβράδυνε ξανά καθώς συναντήσαμε μια καταιγίδα πουλιών πάνω από μια ταραγμένη θάλασσα.

Ο Χήνος κράτησε την κάμερά του ψηλά και ούρλιαξε από ευχαρίστηση. Τα πουλιά τορπιλίζονταν ενώ μεγάλα ψάρια επιτέθηκαν από κάτω, τρυπώντας την επιφάνεια.

Σε μια σκηνή που θύμιζε το South African Sardine Run, είχαμε συναντήσει ένα δόλωμα που γλεντούσαν! Δεν είμαι ειδικός, αλλά θα μου πουν αργότερα οι πιο έμπειροι φίλοι μου ότι αυτή ήταν πράγματι μια πολύ σπάνια σκηνή.

Αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας για να μπούμε και τώρα μετάνιωσα που δεν είχα τη δική μου στολή έτοιμος για δράση. Ο Μαρκ, εξασθενημένος από τη ναυτία την προηγούμενη μέρα, δεν έχασε χρόνο πηδώντας μέσα και τον παρακολουθήσαμε να κολυμπάει στην καρδιά της δράσης. Μόλις έφτασε, σήκωσε νικηφόρα το κεφάλι του και έδωσε ένα μεγάλο σημάδι ΟΚ πίσω στο σκάφος, ο ενθουσιασμός ήταν εμφανής ακόμη και από 50 μέτρα μακριά.

Οι υπόλοιποι τρεις από εμάς ανακατέψαμε γύρω από το μικρό σκάφος, μαζεύοντας εξοπλισμό για αναπνευστήρα και κάμερες. Κυλώντας πίσω στο δροσερό νερό και κατευθυνόμενος προς τα σμήνη πουλιά, δεν ήμουν σίγουρος τι να περιμένω.

Στην καρδιά της δράσης

ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ Η ΔΡΑΣΗ ήταν γρήγορος και έξαλλος. Ένα κοπάδι από σαρδέλες κολύμπησε κοντά κάτω από την επιφάνεια καθώς τα πουλιά βούτηξαν στη θάλασσα.

Από κάτω, μια ομάδα με κακή όψη, με βαρελίσιο στήθος τόνου έτρεξαν από κοινού στην ασημένια όψη του δολώματος. Ήταν ένα τόσο φοβερό και απροσδόκητο γεγονός που σχεδόν δεν ήξερα πού να δείξω την κάμερα.

Τελείωσε επίσης μετά από αυτό που ένιωθε σαν δευτερόλεπτα, πουλιά και ψάρια εξαφανίστηκαν μονομιάς. Ο Χήνας ήταν τώρα σε υπερένταση, φωνάζοντας την απόλαυσή του με παιδική χαρά. Σήκωσα το βλέμμα μου και έβριζα τον εαυτό μου που δεν κατάφερα να τραβήξω εικόνες που θα μπορούσαν να μεταδώσουν αυτή την απίστευτη εμπειρία.

Ρίχνοντας μια ματιά γύρω μου και βλέποντας το κοπάδι των πουλιών που ήταν συγκεντρωμένα 100 μέτρα μακριά, έκανα μια παύλα για αυτό ενώ καλούσα τις ρυθμίσεις της κάμερας.

Βλέποντας την ασημένια μπάλα με σαρδέλες, ήξερα ότι ο ερυθρός τόνος πρέπει να είναι κοντά.

Με την άκρη του ματιού μου, εμφανίστηκαν οι δυσοίωνες σιλουέτες τους, που εργάζονταν από κοινού για να οδηγήσουν το δόλωμα προς την επιφάνεια. Ξαφνικά όρμησαν στις σαρδέλες, χωρίζοντας την ομάδα και δεν άφησαν πίσω τους παρά ένα χαλάζι από λέπια ψαριού.

Καθώς έβλεπα τον τρομακτικό τόνο να εξαφανίζεται και μετά να μαζεύομαι λίγα μέτρα πιο κάτω, δεν μπορούσα παρά να με εντυπωσιάσει η δύναμη και η ταχύτητά τους και ένιωσα τυχερός που δεν ήμουν ανάμεσα στα θηράματά τους.

Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρική, εντελώς χωρίς πρόβα και, πάλι, τελείωσε μέσα σε λίγα μόλις λεπτά. Η μπάλα δολώματος είτε καταστράφηκε είτε την είχε επιστρέψει σε βαθύτερα νερά.

Κολυμπήσαμε πίσω στο σκάφος και συνεχίσαμε στην περιοχή του γαλάζιου καρχαρία σε ένα απόλυτο φυσικό ύψος – τι αρχή για τη μέρα!

Δεύτερος Γύρος με Μπλε Καρχαρίες

Οι μπλε καρχαρίες αποδείχτηκαν λίγο πιο ντροπαλοί από πριν, αλλά ακόμα και αυτή την ήσυχη μέρα βγήκαμε ο καθένας με εκατοντάδες εικόνες. Στην πραγματικότητα, μπορείτε να έρθετε από κοντά με τα μπλουζ χωρίς να φύγετε από το RIB.

Κάναμε εκ περιτροπής να τοποθετήσουμε δύο από εμάς στην πλευρά της βάρκας, οι κάμερες κρατήθηκαν κάτω από το νερό καθώς οι καρχαρίες έτρεχαν στο δόλωμα, με τα μάτια να γυρίζουν πίσω στο κεφάλι τους για προστασία την τελευταία στιγμή της επίθεσης.

Ο Γενναίος Γλάρος

Οι γλάροι ήταν συχνοί επισκέπτες του σκάφους, αλλά πάντα έδειχναν μια φυσική επιφυλακτικότητα για τους καρχαρίες και τους ψαροντούφες. Εκείνο το απόγευμα, ωστόσο, συναντήσαμε έναν εκπληκτικά γενναίο άτομο που είχε την πρόθεση να διαγωνιστεί για τα δολωμένα ψάρια.

Μη σκεφτόμενος τίποτα άλλο παρά το στομάχι του, ο γλάρος βούτηξε άφοβα για το δόλωμα, ξανά και ξανά.

Παραδόξως, κανένας μπλε καρχαρίας δεν εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και, χορτασμένο, το πουλί επέπλεε χαρούμενα μακριά.

Συμπέρασμα: Μια νέα εκτίμηση

Επιστρέφοντας στο σπίτι εκείνο το βράδυ, ενθουσιάστηκα με τα βρετανικά γαλάζια θαύματα που είχαμε συναντήσει, και με μια νέα γεύση για δράση σε εύκρατα νερά, αποφάσισα να μην είμαι πια λάτρης του ζεστού νερού!

Επιπλέον πληροφορίες

• Ο Charles Hood διοργανώνει περιηγήσεις με μπλε καρχαρίες από τα τέλη Ιουνίου έως τον Οκτώβριο εκτός Penzance. Η ναύλωση ολόκληρου σκάφους είναι 840 £ (900 £ τα Σαββατοκύριακα) με έως και τέσσερις ή πέντε επισκέπτες επιτρέπονται στο σκάφος. Επισκεφτείτε το charleshood.com για κρατήσεις. Ο Henley έμεινε στο Lombard House Hotel κοντά στη μαρίνα - τα δωμάτια ξεκινούν από 40 £ ανά διανυκτέρευση, ξενοδοχείο Lombard House