Προορίζεται για Angels

GRAN CANARIA DIVER

Οι NIGEL MARSH & HELEN ROSE ταξιδεύουν στα μισά του κόσμου για να δουν ένα μόνο είδος καρχαρία στη Γκραν Κανάρια και στη διαδικασία να βρουν ένα θαλάσσιο καταφύγιο γεμάτο ζωή. Από το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι ένα απλό άλμα συγκριτικά.

Τεράστια κοπάδια ψαριών εντοπίζονται τακτικά στο θαλάσσιο καταφύγιο, συμπεριλαμβανομένου του γρυλίσματος του καθάρματος.

ΤΑ ΚΑΝΑΡΙΑ ΝΗΣΙΑ είναι μια κατάδυση-αργία προορισμός που δεν πίστευα ποτέ ότι θα επισκεφτώ. Ζώντας στην Αυστραλία, δεν ήξερα πολλά για αυτά τα βραχονησάκια, παρόλο που εμφανίζονται σε μια από τις αγαπημένες μου ταινίες ως έφηβη, το One Million Years BC.

Μόλις έγινα δύτης, έμαθα οτιδήποτε για τα Κανάρια Νησιά – κυρίως ότι ήταν δημοφιλή στους Ευρωπαίους δύτες. Όμως, όπως ήταν στην μακρινή πλευρά του πλανήτη, ακόμη και η σκέψη της Raquel Welch να περπατάει στο έδαφος με το γούνινο μπικίνι της δεν μπορούσε να μου πουλήσει τον προορισμό.

Η γνώμη μου άλλαξε πριν από αρκετά χρόνια, όταν άκουσα ότι τα νησιά είναι το καλύτερο μέρος για να δεις κοινούς αγγελικούς καρχαρίες. Με μεγάλο πάθος για τους καρχαρίες, ήξερα ότι έπρεπε να φτάσω εκεί μια μέρα για να συναντήσω αυτό το κρίσιμα απειλούμενο είδος.

Η ευκαιρία μου ήρθε τελικά τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν μια φίλη μας ζήτησε να την συνοδεύσουμε σε ένα ειδικό ταξίδι στην Ισπανία και το Μαρόκο για να γιορτάσουμε τα 50ά της γενέθλια. Διαπραγματεύτηκα γρήγορα μια επιπλέον εβδομάδα στο δρομολόγιο, ώστε να μπορέσουμε να βουτήξουμε στα Κανάρια Νησιά.

ΕΙΝΑΙ ΔΕΚΑΔΕΣ με μέρη για καταδύσεις σε αυτό το νησιωτικό συγκρότημα του μέσου Ατλαντικού και αμέτρητες καταδυτικές δραστηριότητες, αλλά ήξερα αμέσως πού ήθελα να πάω - Arinaga στη Γκραν Κανάρια.

Πέρυσι έγραψα ένα βιβλίο για τους καρχαρίες με τον Andy Murch και είχε συστήσει τον Arinaga ως το καλύτερο σημείο για κοινούς αγγελικούς καρχαρίες. Με έφερε σε επαφή με τον Brian Goldthorpe, ιδιοκτήτη του Davy Jones Diving, και οργανώσαμε πέντε ημέρες καταδύσεων.

Όλες οι καταδύσεις στα ανοιχτά της Arinaga γίνονται στο θαλάσσιο καταφύγιο El Cabron και η έρευνά μας έδειξε ότι υπήρχαν πολλά περισσότερα να δούμε εκεί από αγγελικούς καρχαρίες.

Ανακαλύψαμε επίσης ότι ο Σεπτέμβριος δεν είναι ο καλύτερος χρόνος για τους αγγέλους, καθώς προτιμούν τις πιο κρύες θερμοκρασίες του νερού τους χειμερινούς μήνες, αλλά με το ταξίδι όλο κράτηση δεν μπορούσαμε να αλλάξουμε σχέδια μόνο και μόνο για να ταιριάξουμε στην επιθυμία μου να βουτήξω μαζί τους.

Τελικά, φτάνοντας στη Γκραν Κανάρια το βράδυ, μπήκαμε στο διαμέρισμά μας και δεν μπορέσαμε να εκτιμήσουμε το περιβάλλον μας παρά μόνο το επόμενο πρωί. Η Arinaga είναι μια μικρή παραθαλάσσια πόλη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι προορισμός με καρτ ποστάλ, με τις βραχώδεις ακτές και τις παραλίες με γκρίζα άμμο που περιβάλλονται από ένα τοπίο που μοιάζει με έρημο.

Ως δύτες, ωστόσο, μπορούσαμε να δούμε την έκκληση αμέσως, το βραχώδες έδαφος να πέφτει σε πολύ καθαρά νερά.

Πήρε ο Brian μετά το πρωινό, ολοκληρώσαμε τα χαρτιά μας και καθίσαμε στην ενημέρωση σχετικά με τις καταδύσεις στο θαλάσσιο καταφύγιο. Εξήγησε ότι περιέχει καμιά δεκαριά τοποθεσίες κατάδυσης, αν και πολλές μπορούν να καλυφθούν σε μία μόνο κατάδυση. Εξήγησε επίσης ότι όλα είναι καταδύσεις στην ξηρά, με εισόδους και εξόδους πάνω από τα βράχια ή από την παραλία, ανάλογα με την τοποθεσία.

Με τον εξοπλισμό φορτωμένο στο αυτοκίνητο του Μπράιαν, κατευθυνθήκαμε 15 λεπτά κάτω από το δρόμο προς το αποθεματικό. Η αναμέτρηση πάνω από τα βράχια στο Table Top δεν ήταν πολύ δύσκολη, ακόμη και με ένα μεγάλο σύστημα κάμερας, και μόλις μπήκαμε στο νερό με έκπληξη βρήκαμε την ορατότητα κοντά στα 30 μέτρα.

ΤΕΛΟΣ ΤΕΛΕΙΩΣΗΣ στον βραχώδη ύφαλο, μας συνεπήρε γρήγορα τα τοπικά είδη ψαριών – το όμορφο μεσογειακό παπαγαλόψαρο, το χαριτωμένο ψαρόψαρο της Γουινέας, οι κοπέλες του Ατλαντικού που αλλάζουν χρώμα και τα πολύ περίεργα μορφωμένα ψάρια βράχου.

Υπήρχαν επίσης πολυάριθμα είδη τσιπούρας, στα σχολεία και στα μοναχικά, συμπεριλαμβανομένων των ποικιλιών ζέβρας, λευκής, ριγέ, σελωμένης, κόκκινης ζώνης και κοινών ποικιλιών με δύο ταινίες.

Ακολουθώντας τον Brian πάνω από τον βραχώδη ύφαλο, οι μικροί ογκόλιθοι στα ρηχά γρήγορα έδωσαν τη θέση τους σε μια σειρά από υδρορροές και τοίχους που πέφτουν στην γκρίζα άμμο στα 20 μέτρα.

Αυτή ήταν η περιοχή που ανυπομονούσα να εξερευνήσω, γιατί η άμμος είναι όπου ζουν οι αγγελικοί καρχαρίες. Αυτά τα αρπακτικά σε ενέδρα περνούν τον περισσότερο χρόνο τους κρυμμένα κάτω από ένα στρώμα υλικού, κάτι που μπορεί φυσικά να τους κάνει δύσκολο να βρεθούν.

Η άμμος έμοιαζε άγονη με την πρώτη ματιά, αλλά σύντομα εντοπίσαμε πέλματα, καλκάνες, ξυράφι, σαυρόψαρα, φουσκωτά και χαριτωμένες έναστρες υφάντριες. Επίσης, στην άμμο υπήρχε μια αποικία από καφέ χέλια κήπου, αλλά θάβονταν γρήγορα πριν προλάβουμε να πλησιάσουμε την κάμερα.

Περπατώντας πάνω από την άμμο, αλλά μένοντας κοντά στην άκρη του υφάλου, συναντήσαμε ένα κοπάδι από κόκκινο ποργκί, μετά ένα κίτρινο τσίμπημα και τέλος μια μικρή αφρικανική σουπιά. Είδαμε επίσης πολλά σημεία όπου οι άγγελοι καρχαρίες είχαν κρυφτεί στην άμμο, αλλά, δυστυχώς, αυτό ήταν.

Κολυμπώντας πίσω στον βραχώδη ύφαλο, δύο πράγματα μας φάνηκαν εξαιρετικά ασυνήθιστα – τα πυροσκώληκα και τα ισόποδα. Οι πυροσκώληκες, γνωστοί και ως τριχνοσκώληκες, είναι γενικά ενεργοί τη νύχτα και ακόμη και τότε φαίνονται μόνο περιστασιακά, αλλά σε αυτήν την κατάδυση είχαμε παρατηρήσει πάνω από δώδεκα να σέρνονται πάνω από τους βράχους και τα φύκια.

Ακόμη πιο περίεργος ήταν ο αριθμός των ισοπόδων, με κάθε δεύτερο ψάρι υφάλου να έχει ένα ή περισσότερα από αυτά τα παράσιτα που ρουφούν το αίμα. Θα επαναλάβαμε αυτή την ασυνήθιστη παρατήρηση σε κάθε τοποθεσία που βουτήξαμε.

Φυσικά, υπήρχαν και άλλα ασπόνδυλα είδη, όπως καθαρότερες γαρίδες, καβούρια-βέλη, ανεμώνες, θαλάσσιοι αστέρες, αγγούρια, λαγοί, θαλάσσιοι γυμνοσάλιαγκοι και χταπόδια.

Εξερευνώντας μια σειρά από προεξοχές και σπηλιές, ο Μπράιαν επεσήμανε τη σφυρίδα και τη νησιώτικη σφυρίδα, τα γυαλιά, τα καρδινάλια, τα σκορπιόψαρα και τα τρομπέτα.

Αλλά το αποκορύφωμα της κατάδυσης έφτασε κοντά στο τέλος, όταν ο Μπράιαν εντόπισε μια σμέρνα τίγρης. Υπάρχουν πολλά είδη μούρα στο θαλάσσιο καταφύγιο, αλλά αυτό είναι το πιο εντυπωσιακό, με τα κίτρινα και καφέ σχέδια του δέρματος και μια μπουκιά από μεγάλα δόντια.

Δεν βρήκαμε καρχαρία αγγέλου, αλλά αυτή η κατάδυση στο Table Top ήταν μια εξαιρετική εισαγωγή σε μερικά από τα 400 είδη που βρίσκονται στο θαλάσσιο καταφύγιο El Cabron.

Μετά το μεσημεριανό γεύμα βουτήξαμε σε μια τοποθεσία που ονομάζεται Two Caves. Για άλλη μια φορά η ζωή των ψαριών ήταν εντυπωσιακή, με κοπάδια από τσιπούρες, κατσικίσια και γρυλίσματα να καλύπτουν τον ύφαλο κατά τόπους, καθώς και πολλές σπηλιές για εξερεύνηση. Σε μια σπηλιά βρισκόταν ένας μικροσκοπικός ευρωπαϊκός αστακός, ενώ σε μια άλλη ένα στρογγυλό τσίμπημα

η ακτίνα κοιμήθηκε.

Άλλες σπηλιές φιλοξενούσαν τσιπούρες, σφυρίδες, καβούρια με βέλη και έναν αστακό με παντόφλες. Για άλλη μια φορά περάσαμε χρόνο στην άμμο, αναζητώντας έναν άπιαστο αγγελικό καρχαρία, αλλά χωρίς τύχη.

Είδαμε μερικές κίτρινες ακτίνες τσιμπήματος, αλλά χάσαμε την αγκαθωτό ακτίνα πεταλούδας που είδαν άλλες ομάδες του Davy Jones. Ο Μπράιαν αργότερα μας ενημέρωσε ότι βλέπουν περίπου 10 είδη ακτίνων στο θαλάσσιο καταφύγιο.

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ LEDG, σπηλιές και υδρορροές βρήκαμε χταπόδια, θαλάσσιοι γυμνοσάλιαγκες, φουσκωτό και μια σπάνια κίτρινη νησιώτικη σφυρίδα. Ο Μπράιαν έψαξε στον ύφαλο για τον κοινό ιππόκαμπο, αλλά, όπως ο αγγελικός καρχαρίας, μας διέφυγε.

Αντ 'αυτού, βρήκαμε ομάδες από τριχωτά μπλένια που πρέπει να ήταν έτοιμες να ζευγαρώσουν, επειδή τσακώνονταν.

Τις επόμενες τρεις μέρες απολαύσαμε υπέροχες βουτιές στο Luna Reef, στο Hole in the Wall, στο Los Roncadores, στο Punta de la Sol, στο Playa Risco Verde και στο Punta de la Monja.

Εξερευνήσαμε τις σπηλιές, τους τοίχους, τις υδρορροές, τα θαλάσσια λιβάδια και τις τεράστιες εκτάσεις άμμου. Είδαμε πολλά ύφαλα και πελαγικά ψάρια, ακτίνες τσιμπήματος και ασπόνδυλα είδη, αλλά ακόμα κανένας καρχαρίας άγγελος. Κάναμε ακόμη και μια ημερήσια εκδρομή στο νότιο άκρο της Γκραν Κανάρια, με τον Brian να διοργανώνει δύο καταδύσεις με το Canary Island Adventures έξω από το Taurito.

Η πρώτη κατάδυση στο συμπαγές ναυάγιο Cermona II ήταν εντυπωσιακή, γιατί ξεχείλιζε από ψάρια.

Στα 20 μέτρα το ναυάγιο έχει ανοίξει και φιλοξενεί τρομπετάψαρα, σφυρίδες, παπαγαλόψαρα, σμέρνες και κοπάδια από τσιπούρες, γρυλίσματα και μπαρακούντα.

Κατά τη διάρκεια της κατάδυσης μας βούιζε και ένα υποβρύχιο γεμάτο τουρίστες με ορθάνοιχτα μάτια. Ήταν σαν να βρισκόμαστε σε κάποιο περίεργο κλιπ κινουμένων σχεδίων των Beatles, με αυτό το κίτρινο υποβρύχιο να μας ακολουθεί.

Η δεύτερη κατάδυση δεν ήταν τόσο καλή, εξερευνώντας έναν βραχώδη ύφαλο και μια αμμώδη πεδιάδα στο Perchel. Ενώ η ορατότητα ήταν καλή στα 20 μέτρα περίπου, η θαλάσσια ζωή ήταν αισθητή από την απουσία της – ένα τσίμπημα ακτίνας, ένα χταπόδι και έναν αραιό πληθυσμό ψαριών υφάλου.

Μας έκανε πραγματικά να εκτιμήσουμε την πλούσια ποικιλία ειδών του El Cabron.

ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΚΑΡΧΑΡΙΑ εξακολουθώντας να μας διαφεύγει, ο Brian πρότεινε μια νυχτερινή κατάδυση ως τελευταία μας ελπίδα, επειδή οι καρχαρίες είναι πιο δραστήριοι τη νύχτα όταν τρέφονται.

Βουτώντας από την παραλία στην Playa del Cabron, εξερευνήσαμε αρχικά τον βραχώδη ύφαλο στα ρηχά. Εδώ βρήκαμε να ζευγαρώνουν στίγματα θαλάσσιων λαγών, δεκάδες από αυτούς σε μακριές αλυσίδες ζευγαρώματος. Βρήκαμε επίσης ψάρια που κοιμούνται, καβούρια-βέλη, αστακούς ευρωπαϊκών ακρίδων, γαρίδες που χορεύουν, εύθραυστα αστέρια, κοινά χταπόδι, θαλάσσιοι γυμνοσάλιαγκες, αφρικανικές σουπιές και ένα πολύ μεγάλο αγκαθωτό φουσκωτό.

Κατευθυνόμενοι πάνω από την άμμο, εντοπίσαμε μερικά χέλια με πλατύ δόντια να βγαίνουν από το κρησφύγετό τους κατά τη διάρκεια της ημέρας, μια όμορφη ανεμώνη και κοιμισμένα έναστρες υφάντριες, αλλά μια λευκή κηλίδα χταπόδι ήταν ένα μεγάλο εύρημα.

Αυτά τα πορτοκαλί κεφαλόποδα ζουν στην άμμο και τα βλέπουν οι δύτες μόνο τη νύχτα. Τραβήξαμε αμέτρητες εικόνες ως το χταπόδι σύρθηκε αργά στον βυθό της θάλασσας.

Εξερευνώντας την άμμο, κουνούσα τον πυρσό μου μπρος-πίσω με την ελπίδα να ανάψω έναν αγγελικό καρχαρία. Τότε, ξαφνικά, παρατήρησα ένα μάτι να γυαλίζει από μακριά.

Τρέχοντας στο σημείο, μπορούσα να δω ότι κάτι ήταν θαμμένο εκεί. Υποψιαζόμενος ότι ήταν μόνο ένα ψάρι, πέταξα λίγη άμμο μακριά και, προς έκπληξη και χαρά μου, ένας κοινός καρχαρίας άγγελος βγήκε από την άμμο και κολύμπησε. Αλλά αυτό δεν ήταν ενήλικας, που μπορεί να φτάσει τα 2.5 μέτρα μήκος, αλλά ένα μωρό, μήκους μικρότερο από 30 εκατοστά.

Όσο μικρό κι αν ήταν, ήμουν πολύ χαρούμενος που επιτέλους είδα ένα και τράβηξα μια σειρά από φωτογραφίες όταν έπεσε ξανά στην άμμο. Ο Μπράιαν εργάστηκε με ερευνητές για να μελετήσει αυτούς τους άκρως απειλούμενους καρχαρίες και μας ενημέρωσε ότι τα θηλυκά γεννούν τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, επομένως αυτός ο μικρός καρχαρίας ήταν μόλις μερικών μηνών.

Περάσαμε υπέροχα κάνοντας κατάδυση στο El Cabron Marine Reserve. Αυτό το τμήμα του Ατλαντικού Ωκεανού μπορεί να μην έχει την πλούσια ποικιλία ειδών που έχουμε συνηθίσει στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού, αλλά το δικό του φάσμα ειδών είναι εξίσου πολύτιμο και εκπροσωπείται πολύ καλά.