Ρεπουμπλικανικό κόμμα

ΣΕΞ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ & ΑΛΚΟΟΛ! Ήταν μια από τις πρώτες εντυπώσεις που αποκόμισα από το πρώτο μου ταξίδι κατάδυσης στη Δομινικανή Δημοκρατία.
Ήμασταν έτοιμοι να βουτήξουμε το ναυάγιο του Astron 10 λεπτά με το πλοίο από το νέο κέντρο καταδύσεων της Pro Dive International στο Occidental Resort στην Πούντα Κάνα.
Ο χαρισματικός οδηγός κατάδυσης από τις Αζόρες, εκπαιδευτής και βοηθός διευθυντή του κέντρου καταδύσεων, Ίβο ντα Σίλβα, μας είπε πώς το ρωσικό φορτηγό πλοίο μήκους 130 μέτρων βυθίστηκε στον ύφαλο.
Υπάρχουν πολλές φήμες ότι ο καπετάνιος του ήταν μεθυσμένος ή ναρκωμένος, αλλά πολλοί πιστεύουν ότι έκανε σεξ όταν το πλοίο χτύπησε στον ύφαλο σε μια νυχτερινή καταιγίδα. Αν ναι, τη βέλτιστη στιγμή η Γη πρέπει να είχε μετακινηθεί για τον καπετάνιο και την κυρία του φίλη καθώς το πλοίο έσκιζε τον ύφαλο, κόβοντας ένα μεγάλο κοίλωμα στην πλευρά του και βυθίζοντας σε 12 μέτρα νερό!
Περιμένοντας να παραδοθεί το νέο του μεγάλο σκάφος, το Pro Dive χρησιμοποιούσε ένα μικρό ταχύπλοο από γυάλινες ίνες, του τύπου που παρατηρείται να βουτήξει τα νερά γύρω από την ακτή, ως προσωρινή προσφορά κατάδυσης.
Η παράδοση του μεγάλου σκάφους, η οποία είχε προγραμματιστεί να φτάσει τον Δεκέμβριο πριν από την εορταστική περίοδο, είχε καθυστερήσει έως τα μέσα Ιανουαρίου, κάτι συνηθισμένο σε μια χώρα με ελαφρώς χαλαρή νοοτροπία.
Με μεγάλη δεξιοτεχνία ο καπετάνιος του σκιφ διαπραγματεύτηκε τα κύματα και τα φουσκώματα στη λιμνοθάλασσα πριν βγει στην εξωτερική πλευρά του υφάλου φραγμού. Εδώ το ναυάγιο φαινόταν να προεξέχει από την επιφάνεια τόσο στην πρύμνη όσο και στην πλώρη.
Καθώς δέσαμε στη σημαδούρα πρόσδεσης, ήμουν ευτυχής που έμαθα από τον Ivo ότι σχεδόν όλες οι καταδυτικές τοποθεσίες στη Δομινικανή Δημοκρατία έχουν σταθερά σημεία πρόσδεσης.
Είχαμε φέρει μόνο τα μακρυμάνικα τοπ Lavacore και εκπλαγήκαμε ευχάριστα από το πόσο ζεστό και καθαρό ήταν το νερό τον πιο δροσερό μήνα του χρόνου. Μια γλυκιά 27-28° έδειχνε στο δικό μου υπολογιστή καθώς κατεβαίναμε στον αμμώδη βυθό και κάναμε απαλά πτερύγια στο ελαφρύ κύμα προς την πρύμνη του ναυαγίου.
Σε όλο το εξωτερικό του υφάλου στην πλευρά του Ατλαντικού του νησιού, όπου μπορείτε να επισκεφτείτε περίπου 14 καταδυτικές τοποθεσίες μέσα σε 5-25 λεπτά από το κέντρο καταδύσεων, ο βυθός βρίσκεται σε αρκετά σταθερή στάθμη 12-14 μέτρα, κατεβαίνοντας βαθύτερα μόνο μερικά διέξοδος.
Φαινόμενος από το μπλε, το μέγεθος της συμπαγούς ορειχάλκινης προπέλας με εντυπωσίασε. Φυλακισμένος από τα συντρίμμια του πλοίου, είχαν γίνει πολλές προσπάθειες να το κλέψουν αλλά, ευτυχώς, καμία δεν είχε πετύχει.
Το ναυάγιο είχε παραμείνει σε μεγάλο βαθμό άθικτο για σχεδόν 40 χρόνια έως ότου ο τυφώνας Sandy έσπασε το μέσο τμήμα του το 2012, σκορπίζοντας μεγάλα κομμάτια κύτους πάνω από το ναυάγιο και τον ύφαλο.
Περνώντας πτερύγια κάτω από την πρύμνη, εντοπίσαμε μια μεγάλη σχολή λυθρίνων που αναζητούσε προστασία. Το πλοίο βρίσκεται τώρα στις 45°, με το κατάστρωμα να έχει κλίση προς την επιφάνεια.
Φτάνοντας στη μέση του τμήματος, κολυμπήσαμε διασχίζοντας το κατάστρωμα, κοιτάζοντας τις τρύπες και τις σχισμές που δημιουργήθηκαν από την καταιγίδα, μέχρι τα αμπάρια φορτίου.
Από την άλλη πλευρά μπορέσαμε να εισχωρήσουμε σε μια ανοιχτή τρύπα στη γάστρα, να στριμωχτούμε από αντηρίδες και να βγούμε ξανά στον βυθό της θάλασσας. Ελπίζαμε να δούμε τις ακτίνες του αετού που λέγεται ότι συγκεντρώνονται στην πλώρη ή στο μέσο τμήμα, αλλά δεν υπήρχε κανένα σημάδι σήμερα.

ΕΠΙΣΤΡΕΦΩΝΤΑΣ Καθώς πλησιάζαμε στο σχοινί πρόσδεσης, μέσα από τη συνήθη τοπογραφία της Δομινικανής Δημοκρατίας με μεγάλους κοραλλιογενείς ογκόλιθους καλυμμένους με μαλακά κοράλλια και βεντάλιες, νιώσαμε ξανά την έλξη του κύματος - φυσιολογική σε αυτή την τοποθεσία τόσο κοντά στον ρηχό ύφαλο. Ποτέ δεν είναι τόσο άσχημα, ωστόσο, και η κατάδυση είναι κατάλληλη για όλα τα επίπεδα. Μάλιστα, μια οικογένεια με έναν 10χρονο γιο, Junior Open Water Diver, συμμετείχε σε αυτή την κατάδυση.
Όταν βγαίναμε στην επιφάνεια στα ελαφρά πρηξίματα, ο καπετάνιος μας έδωσε εντολή να βγάλουμε τον εξοπλισμό μας στο νερό, να τον σηκώσουμε και να τον αποθηκεύσουμε τακτοποιημένα. Μου έκανε εντύπωση αυτή η αποτελεσματικότητα, καθώς είχα σπάσει πολλά κομμάτια ακριβού εξοπλισμού σε ταξίδια με μικρά σκάφη σε άλλες χώρες, όταν ο εξοπλισμός απλώς στριμώχνεται σε ένα σωρό.
Στο Occidental, το προσωπικό του Pro Dive περίμενε να μας βοηθήσει να βγούμε από το σκάφος και να μεταφέρουν τον εξοπλισμό μας στην παραλία για να ξεπλυθούν και να κρεμαστούν.
Το κέντρο, το πρώτο του Pro Dive εκτός Μεξικού, άνοιξε τον περασμένο Οκτώβριο. Το προσωπικό είναι σαφώς εκπαιδευμένο στα ίδια υψηλά πρότυπα με αυτά στα 10 μεξικανικά καταδυτικά κέντρα.
Ο Ivo και ο διευθυντής του καταδυτικού κέντρου Romain Gelez εξήγησαν τις δοκιμές λειτουργίας στη ΛΔ, έχοντας να παρακολουθούν το τοπικό προσωπικό και τους παρόχους για να διασφαλίσουν ότι το κέντρο λειτουργεί τέλεια. Φαινόταν ήδη να έχουν επηρεάσει υποστηρικτικά έργα διατήρησης και εκπαίδευση των ντόπιων, του προσωπικού και των ψαράδων.
Δυστυχώς, οι καρχαρίες είναι σπάνιο θέαμα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, επειδή οι ψαράδες θεωρούνται ήρωες επειδή τους πιάνουν. Δεν πιάνονται για πτερύγια όπως στην Ασία, αλλά για φαγητό.
Η κυβέρνηση και ο Τύπος χειροκροτούν τους ψαράδες για τα αλιεύματά τους, αλλά το προσωπικό του Pro Dive προσπαθεί να αλλάξει αυτή τη στάση και λέει ότι είχε ήδη κάποια επιτυχία με τον Τύπο. Πολλά από τα μέλη του προσωπικού προσφέρονται εθελοντικά για έργα διατήρησης τις ρεπό τους.
Μια ημερήσια εκδρομή στην πλευρά της Καραϊβικής του νησιού είχε προγραμματιστεί για την επόμενη μέρα. Θα βουτήξαμε από το θαλάσσιο καταφύγιο γύρω από το Isla Catalina.
Το κλιματιζόμενο λεωφορείο μας πήγε σε ένα ταξίδι 75 λεπτών στη La Romana, όπου επιβιβαστήκαμε σε ένα καταμαράν σε μια φυσική μαρίνα σε μια εκβολή. Περιέργως, η κυβέρνηση έχει αποφασίσει ότι οι επιβάτες των σκαφών πρέπει να φορούν σωσίβια στο ποτάμι, αλλά μπορούν να τα βγάλουν μία φορά στον ανοιχτό ωκεανό. Επιτρέπει επίσης σε τεράστια κρουαζιερόπλοια να ελλιμενίζονται στο θαλάσσιο καταφύγιο γύρω από το Isla Catalina!
Το Pro Dive προσφέρει ταξίδια στο Isla Catalina, το Bayahibe και το Isla Saona και προς το παρόν χρησιμοποιεί έναν πάροχο που πουλά θέσεις σε όλα τα καταδυτικά κέντρα, ώστε να υπάρχει ένας συνδυασμός δύτες και κολύμβησης με αναπνευστήρα στο πλοίο.
Αυτό λειτουργεί καλά εάν μόνο μερικά άτομα από οποιοδήποτε κέντρο θέλουν να πάνε και κρατά την τιμή χαμηλά. Υπάρχει αρκετός χώρος στα ευρύχωρα σκάφη και ένας ωραίος φιλικός συνδυασμός ανθρώπων.
Είναι επίσης καλό για μη δύτες να μπορούν να συμμετάσχουν σε ένα ταξίδι με μέλη της οικογένειας που καταδύουν και να κάνουν κολύμβηση με αναπνευστήρα ή να χαλαρώσουν στην παραλία.
Το σκάφος έδεσε σε περίπου 4 μέτρα στην άκρη του υφάλου και οι δύτες έκαναν γιγάντια βήματα από το πίσω μέρος του σκάφους. Κολυμπήσαμε μέχρι την άκρη του υφάλου και κατεβήκαμε στον τοίχο. Η ορατότητα ήταν 30-40 μέτρα σε όλη τη διάρκεια της κατάδυσης. Υπήρχε μόνο ένα πολύ ελαφρύ ρεύμα, οπότε ο Ivo, ο Mateusz και εγώ κατευθυνθήκαμε προς την αντίθετη κατεύθυνση προς τους άλλους δύτες.
Σχεδιάσαμε να χρησιμοποιήσουμε σχεδόν τον μισό αέρα μας στον τοίχο και στη συνέχεια να ανηφορίσουμε και να περάσουμε τον υπόλοιπο χρόνο εξερευνώντας στα ρηχά στο δρόμο μας πίσω στο σκάφος. Ο τοίχος ήταν καλυμμένος με μαλακά κοράλλια και μεγάλους μοβ ανεμιστήρες. Είδαμε άφθονο snapper, παπαγαλόψαρο και πολλά μεγάλα μαύρα margate.
Στο γαλάζιο υπήρχε μια αίσθηση μεγάλων πραγμάτων που κρύβονταν. Από τα μέσα Ιανουαρίου έως τον Μάρτιο ακούγονται συχνά φάλαινες σε καταδύσεις, τόσο κοντά στις φημισμένες Σίλβερ Μπανκς, ενώ κατά τη διάρκεια της σεζόν μπορούν να οργανωθούν ημερήσιες εκδρομές για παρακολούθηση φαλαινών.
Καθώς ανεβαίναμε πάνω από το χείλος του τοίχου μια ηλεκτρική ακτίνα πέρασε από δίπλα μας. Σε τρύπες στον ύφαλο θα μπορούσαμε να δούμε τα άσπρα στοματικά σώματα, αλλά τα κεφάλια τους θα ήταν βαθιά θαμμένα μέχρι να τραφούν το σούρουπο.
Είχαμε ένα μικρό διάστημα στην επιφάνεια καθώς το σκάφος έκανε ελιγμούς σε έναν ρηχό ύφαλο που ονομάζεται Ενυδρείο. Ήταν πιστό στο όνομά του, με όμορφη τοπογραφία, σφουγγάρια σε χρώματα ουράνιου τόξου, μαύρα, εγκεφαλικά, μαλακά και φανταχτερά κοράλλια, όλα σπίτι για τους συνήθεις ύποπτους της Καραϊβικής.
Αστακοί βράχου κολυμπούν στη λευκή άμμο μπροστά από τις δορές τους. μεγάλα καβούρια κρύφτηκαν σε σχισμές. Ένα υγιές εφηβικό τύμπανο ήταν ωραίο να δεις.
Καθώς αιωρούμουν πάνω από τον ύφαλο για να τραβήξω μια γραφική , η ξαφνική εμφάνιση μιας σμέρνας οχιάς με έκανε να αναπηδήσω. Με λαμπερά, κοφτερά σαν βελόνες δόντια και ένα ανοιχτό στόμα, άντεχε το όνομά της.
Ούτε μια φορά δεν γνώριζα δύτες από τα άλλα καταδυτικά σκάφη τριγύρω – αυτός ο ύφαλος είχε άφθονο χώρο για όλους.

ΚΑΤΑΦΥΓΑΜΕ ΓΙΑ μια παραλία με λευκή άμμο και μια τρυφερή μας οδήγησε στην ξηρά. Μια ψησταριά μπάρμπεκιου, τραπέζια και εκατοντάδες ξαπλώστρες είχαν στηθεί. Ένα νόστιμο μεσημεριανό γεύμα σερβίρεται με άφθονες ποσότητες νερού, αναψυκτικά, μπύρα Presidente και ρούμι.
Πίσω στο μεγάλο σκάφος, το προσωπικό προσπάθησε να μας κεράσει περισσότερα ποτά ενώ κάναμε σάλσα και μάμπο με μουσική πάρτι. Ποτέ δεν είχα τόσο διασκεδάσει στο δρόμο της επιστροφής από τις καταδύσεις. Ένα πάρτι για να γιορτάσετε μια υπέροχη μέρα, φανταστική!
Θέλοντας να τραβήξουμε κάποια θέματα macro, επιλέξαμε ένα απόγευμα στην τοπική τοποθεσία Las Cuevitas του Pro Dive. Αλλά μόλις γυρίσαμε πίσω στη σχεδόν επίπεδη ήρεμη θάλασσα και αντιμετωπίσαμε ορατότητα 40-50 μέτρων, ήξερα ότι είχα λάθος φακό!
Ήταν απίστευτο να μπορώ να βλέπω μέχρι τώρα. Σε λίγα μέρη είχα δει τέτοια εκπληκτική ορατότητα στο παρελθόν – μου ήρθαν στο μυαλό οι Turks & Caicos και Cozumel στο Μεξικό.
Η φανταστική τοπογραφία με πολλές κολυμπήθρες και αμμώδεις σούβλες που παρεμβάλλονται σε μεγάλα κοραλλιογενή δάχτυλα που καλύπτονται από ζωή δημιούργησε μια εκπληκτική κατάδυση, πολύ περισσότερο επειδή το μέγιστο βάθος ήταν μόνο 11 μέτρα. Γλώσσες φλαμίνγκο κατοικούσαν σχεδόν σε όλους τους λάτρεις της θάλασσας και πολλά μεγάλα καβούρια ερημίτες διάλεγαν τον δρόμο τους μέσα από τον ύφαλο για να βρουν νόστιμες μπουκιές.
Ένα τρίξιμο από τον Ivo μάς έστειλε άγρια ​​πτερύγια για να συμβαδίσουμε με μερικές μικρές ακτίνες αετού που μεγεθύνονταν μπροστά και έξω στο μπλε. Ομάδες κιτρινοουράς και ριγέ snapper αναζήτησαν την προστασία των μεγάλων θαυμαστών. Ένας μεγάλος σκορπιός κάθισε περήφανα στον ύφαλο.
Η βουτιά των 60 λεπτών πέρασε και πολύ σύντομα έπρεπε να ανηφορίσουμε για να σταματήσουμε την ασφάλεια μας. Μια μεγάλη μπαρακούδα που με καταδίωκε εξαφανίστηκε μόλις γύρισα. Ακριβώς κάτω από την επιφάνεια ένα τεράστιο κοπάδι από βελόνα κολύμπησε σε σχηματισμό. Αυτή τη βουτιά θα τη θυμόμουν για πολύ καιρό.

ΤΟ ISLA SAONA/BAYAHIBE Η περιοχή απείχε μια ώρα με το μίνι λεωφορείο, αλλά πήραμε το αυτοκίνητό μας που νοικιάσαμε καθώς πηγαίναμε μόνο τρεις από εμάς, επιτρέποντας περισσότερο χρόνο για να επισκεφτούμε ένα εστιατόριο στο Bayahibe που είχε προτείνει ο Ivo για τις σπεσιαλιτέ με τα ψάρια του λεονταριού.
Τα χωράφια με ζαχαροκάλαμο απλώνονταν σε απόσταση, διάσπαρτα με αγροκτήματα βοοειδών και μακρινά βουνά δημιουργούσαν ένα γραφικό σκηνικό. Ο Ivo μας είπε ότι το Pro Dive ήλπιζε να ανοίξει ένα άλλο καταδυτικό κέντρο στο Bayahibe για να επιτρέψει την εύκολη πρόσβαση στις τοποθεσίες Isla Saona/Bayahibe καθώς και στο Isla Catalina, με τη μαρίνα La Romana να βρίσκεται μόλις 12 μίλια πιο πέρα.
Το Bayahibe είναι ένα όμορφο χωριό με πολλά μικρά καταστήματα και super-colmadons - παντοπωλεία την ημέρα που μετατρέπονται σε μπαρ και νυχτερινά κέντρα τη νύχτα. Ο Ίβο μας μίλησε για τους ντόπιους που πήγαιναν στην εκκλησία κάθε Κυριακή, ακολουθούσαν απογευματινά και βραδινά ψώνια, μετά μεθύσαν πολύ και έπεφταν και λερώνονταν στην πίστα!
Με χαρά μάθαμε ότι θα ήμασταν οι μόνοι άνθρωποι στο σκάφος – οι πελάτες του Scuba Fun είχαν ακυρώσει τη διαδικασία επειδή ο καιρός ήταν βροχερός και συννεφιασμένος. Αυτό δεν μας ενόχλησε - η θάλασσα ήταν επίπεδη και θα βρεχόμασταν σε κάθε περίπτωση!
Η ομάδα Scuba Fun φόρτωσε τον εξοπλισμό μας στο 4×4 και στο τρέιλερ τους και το οδήγησε σε ένα μεγάλο καταμαράν με ρηχό πυθμένα, αγκυροβολημένο στα ρηχά ενός μικρού κόλπου στο κέντρο της πόλης.
Ο Ίβο εξήγησε ότι θα του άρεσε ένα από αυτά τα σκάφη στην πλευρά του Ατλαντικού όπου βρισκόταν το Pro Dive, αλλά ήταν σχεδιασμένα για το είδος των ήρεμων θαλασσών που συνήθως βρίσκονται στην πλευρά της Καραϊβικής.
Μια βόλτα πέντε λεπτών μας έφερε σε ένα από τα δύο μεγάλα ναυάγια που βουτούσαν τακτικά στην περιοχή, το St George. Το άλλο είναι το συνταξιούχο πλοίο Atlantic Princess, το οποίο εξαφανίστηκε ενώ ετοιμαζόταν να βυθιστεί και στη συνέχεια βρέθηκε βυθισμένο στα ρηχά νερά κοντά στο Bayahibe.
Αποφασίσαμε να κάνουμε μια βαθιά πιο σύντομη κατάδυση στο St George ακολουθούμενη από μια μακρύτερη κατάδυση σε ρηχούς ύφαλους σε ένα από τα άλλα 15 τοπικά σημεία, για να έχουμε μια καλή εικόνα της περιοχής.
Το St George προστατεύεται από το Parque Nacional και το ψάρεμα δεν επιτρέπεται. Προορισμένο για προχωρημένους δύτες, αυτό το φορτηγό πλοίο είναι ένα από τα πιο διάσημα και δημοφιλή ναυάγια στη Δομινικανή Δημοκρατία.

ΧΤΙΣΤΗΚΕ το 1962 στη Σκωτία και μετέφερε σιτηρά μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής. Μετά από 20 χρόνια οι ιδιοκτήτες ξέμειναν από χρήματα για επισκευές και την εγκατέλειψαν στο λιμάνι του Άγιου Δομίνικο.
Το 1998 ο τυφώνας George κατέστρεψε ακόμη περισσότερο το πλοίο και μετονομάστηκε σε St George μετά την καταιγίδα. Ένα χρόνο αργότερα βυθίστηκε στα 45 μέτρα και κάθεται ως επί το πλείστον άθικτη αλλά σε μικρή γωνία.
Ακολουθήσαμε τη γραμμή πρόσδεσης προς τα κάτω σε ορατότητα 20μ. Μέσα από το σκοτάδι, μπορούσαμε να δούμε την καμινάδα που σημαδεύει το πιο ρηχό μέρος του ναυαγίου στα 23 μέτρα. Διατηρώντας τα 15 μέτρα, κολυμπήσαμε μέχρι την πλώρη και κατεβήκαμε για να τραβήξουμε μερικές φωτογραφίες.
Το Pro Dive επιβάλλει όριο βάθους 30 μέτρων στους δύτες αυτή τη στιγμή. Υπάρχει ένα θάλαμο στο Santa Domingo, αλλά το παίζει ασφαλές.
Μετά από λίγα λεπτά στην πλώρη, ακολουθήσαμε το κατάστρωμα με σφουγγάρι και κοράλλια μέχρι την τιμονιέρα, εντυπωσιασμένοι από το μέγεθος και τη λιτότητα του ναυαγίου.
Είναι εύκολο σε αξιοπρεπή όψη να ξεχάσεις πόσο βαθιά είσαι. Σύντομα έπρεπε να ανηφορίσουμε ελαφρά για να αποφύγουμε την εκκίνηση υπολογιστή προειδοποιήσεις.
Ερευνώντας το ανυψωτικό εργαλείο και τον τροχό στο κατάστρωμα, ανηφορίσαμε στην καμινάδα, περνώντας στο δρόμο μας ένα φινιστρίνι καλυμμένο με μωβ σφουγγάρι. Το ναυάγιο ήταν γεμάτο ψάρια. Μπορεί να διεισδύσει αν έχετε αέρα και χρόνο, κάτι που δεν είχαμε.
Ένα σύννεφο από κρεολικά σκουπίδια κυνηγήθηκε καθώς τελειώσαμε τη βουτιά μας πάνω από την πρύμνη. Έπρεπε να βγούμε στην επιφάνεια μετά από μια κατάδυση 35 λεπτών, αλλά αυτό το ναυάγιο άφησε μια μόνιμη εντύπωση.
Στο διάστημα της επιφανείας σερβίρονταν νόστιμα σπιτικά κέικ. Η βροχή είχε μειωθεί, οπότε απολαύσαμε το σύντομο ταξίδι μας στο Viva Shallow. Ο Ίβο μας είπε ότι το Εθνικό Υπουργείο Πολιτισμού είχε βυθίσει εκεί μερικά αυθεντικά αντικείμενα για να δημιουργήσει ένα υποβρύχιο μουσείο για να προσελκύσει δύτες.
Το νερό ήταν καθαρό, και μπορούσαμε σχεδόν να διακρίνουμε το σχήμα του κανονιού και μια τεράστια άγκυρα από πάνω από την επιφάνεια. Από κάτω μπορούσαμε να δούμε αρκετά πυροβόλα επικαλυμμένα με κοράλλια και σφουγγάρια σκορπισμένα τριγύρω, σαν να είχε βυθιστεί ένα πλοίο αλλά ο ωκεανός είχε διεκδικήσει τα πάντα εκτός από αυτά και μια τεράστια άγκυρα.
Ο ύφαλος ήταν αρκετά επίπεδος και περιβαλλόταν από λευκή άμμο στα 9 μέτρα που έμπαινε στον ύφαλο εδώ κι εκεί. Η ανάπτυξη των κοραλλιών ήταν πολύ καλύτερη από ό,τι περίμενα σε αυτήν την προστατευμένη ρηχή περιοχή, πολύχρωμη και με πολλές ποικιλίες μαλακών και σκληρών κοραλλιών.
Τα σφουγγάρια ήταν παντού, από γιγάντια βαρέλια μέχρι γαλάζια βάζα και κίτρινα και ροζ δάχτυλα. Τεράστιοι μωβ θαλασσινοί θαυμαστές, τους οποίους αναγνώριζα τώρα ως βασικό στοιχείο των υφάλων DR, ταλαντεύονταν όμορφα στο ρεύμα, με τους κατοίκους των σχολείων snapper να τους χρησιμοποιούν ως προστασία.
Είδαμε αρκετές ηλεκτρικές ακτίνες να κοιμούνται στα αμμώδη δάχτυλα στον ύφαλο, και αρκετά είδη μούρα να κρύβονται σε λαγούμια. Βαμμένοι αστακοί και αστακοί ύφαλου φαινόταν να βρίσκονται κάτω από κάθε προεξοχή, και εντόπισα πολλές πιο καθαρές γαρίδες να κρύβονται μέσα σε σφουγγάρια και ένα καβούρι με βέλος να κάνει το σπίτι του σε ένα μικρό γαλάζιο σφουγγάρι βάζου.
Τα τρομπέτα προσπάθησαν να καμουφλαριστούν στον ύφαλο κολυμπώντας κάθετα. Ένα μικροσκοπικό κουτόψαρο αιωρούνταν χαριτωμένα κοντά σε μια εσοχή στον ύφαλο.
Σε κοντινή απόσταση, βρήκα πολλά πυροσκώληκα σε θαλασσινούς ανεμιστήρες. Ο Ivo είχε τσιμπηθεί από έναν λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ενώ κατέβαινε και κολυμπούσε ελεύθερο στο μπλε.
Αναρωτηθήκαμε πώς θα είχε φτάσει εκεί – αυτή ήταν πολύ ασυνήθιστη συμπεριφορά. Πιθανότατα το είχε μπερδέψει με μια νόστιμη μπουκιά από ένα ψάρι που το είχε βγάλει από τον ύφαλο, για να το φτύσει όταν κατάλαβε το λάθος του!
Ένα τρίξιμο από τον Ivo μας είπε ότι είχε βρει αυτό που είχε υποσχεθεί, έναν ιππόκαμπο με μακριά ρύγχος, αλλά δεν είχε βρει μόνο έναν, αλλά τρεις! Όλα ήταν γαντζωμένα σε φύλλα φυκιών και ταλαντεύονταν στο ρεύμα.
Καθένας μου γύριζε την πλάτη καθώς προσπαθούσα να βγάλω φωτογραφίες και σύντομα τα παράτησα και τις παρακολουθούσα από απόσταση.
Μετά από μια βουτιά 80 λεπτών επιστρέψαμε στο σκάφος, ανυπομονώντας για το μεσημεριανό γεύμα στο Cafe Saona, αλλά αποδείχθηκε ότι ακόμα περιμένουμε έναν ντόπιο ψαρά να παραδώσει το λιοντόψαρο.
Δεν είχε λάβει κανένα για αρκετές εβδομάδες και η υψηλή τιμή των πιάτων μας έκανε να σκεφτούμε ότι ίσως μέρη της Καραϊβικής να κέρδιζαν επιτέλους τον αγώνα ενάντια στην εισβολή των λεοντόψαρων.
Απολαμβάνοντας ένα νόστιμο μπέργκερ, θα μπορούσαμε μόνο να ευχηθούμε ότι το ταξίδι μας για κατάδυση θα μπορούσε να παραταθεί, αλλά ήμασταν σίγουροι ότι θα επιστρέφαμε για να δοκιμάσουμε περισσότερες από τις εκπληκτικά εξαιρετικές καταδύσεις που έχει να προσφέρει η Δομινικανή Δημοκρατία.