Τελευταία ενημέρωση στις 10 Απριλίου 2022 έως Divernet
ΕΥΡΩ ΔΥΤΗΣ
Ο LINN VENNBERG και ο MATTIAS GRANBERG είναι Σουηδοί σκηνοθέτες, που ταξιδεύουν στην Ευρώπη για 15 μήνες σε ένα τροχόσπιτο με τα δύο σκυλιά τους για να ανακαλύψουν την ήπειρο τόσο πάνω όσο και κάτω από την επιφάνεια. Μέρος 1: Αργή εκκίνηση στη Σουηδία
Στο βαν έχουμε τα πάντα μπορεί να χρειαστούμε: ψυγείο, σταθμό φόρτισης με ηλιακούς συλλέκτες, σόμπα, χώρο αποθήκευσης για εξοπλισμό κάμερας και καταδυτικό εξοπλισμό και συμπιεστή.
Το σχέδιό μας είναι να επισκεφτούμε πολλές χώρες κατά μήκος των ευρωπαϊκών ακτών μας και να βουτήξουμε στον Ατλαντικό, τη Μεσόγειο και τη Βαλτική για να ανακαλύψουμε τη θαλάσσια ζωή, τις ανοιχτές σπηλιές και τα ενδιαφέροντα ιστορικά ναυάγια που θα βρεθούν εκεί.
Το καταδυτικό μας ταξίδι ξεκίνησε πριν από οκτώ χρόνια κατά τη διάρκεια ενός αργία στην Ελλάδα. Ένας φίλος μας είχε κάνει μια κατάδυση στο Discover Scuba μερικές εβδομάδες νωρίτερα, και επειδή στον Mattias και σε εμένα αρέσουν οι νέες προκλήσεις, αυτό είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον μας.
Το ξενοδοχείο μας ήταν δίπλα σε ένα καταδυτικό κέντρο, που πρέπει να ήταν η μοίρα, οπότε φυσικά αποφασίσαμε να κλείσουμε ένα DSD για την επόμενη μέρα.
Ο 20ετής φόβος μου να βάλω τόσο πολύ τη μύτη μου κάτω από την επιφάνεια ξεχάστηκε από τον ενθουσιασμό της βόλτας με το σκάφος μέχρι το σημείο κατάδυσης, αλλά μόλις κυλήσαμε ξανά στο νερό από το σκάφος ήταν πολύ παρόν.
Πανικοβλήθηκα, αλλά μετά από λίγο αγώνα καταφέραμε τελικά να κατεβούμε και να ζήσουμε τον υποβρύχιο κόσμο από κοντά για πρώτη φορά.
Πίσω στην επιφάνεια, συμφωνήσαμε ότι έπρεπε να το κάνουμε ξανά και κλείσαμε άλλη μια κατάδυση για την επόμενη μέρα.
Μετά από αυτό, δεν άργησε να φθάσουμε στο δρόμο μας για την Ταϊλάνδη με την κράτηση του ανοιχτού δρόμου μας.
Πίσω στο σπίτι με τα πιστοποιητικά μας ανακαλύψαμε το τοπικό καταδυτικό κλαμπ και μπορέσαμε να μάθουμε περισσότερα για τις καταδύσεις. Αγοράσαμε τον δικό μας εξοπλισμό και αρχίσαμε να καταδύουμε ανεξάρτητα.
Από τότε έχουμε κάνει πολλές καταδυτικές εκδρομές, ειδικά στη γειτονική μας χώρα Νορβηγία.
Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Πορτογαλία κάναμε βουτιές με ένα ζευγάρι Ιταλών που ταξίδευαν στην Ευρώπη, ζώντας στο αυτοκίνητό τους. Τότε γεννήθηκε η ιδέα να ταξιδέψουμε με παρόμοιο τρόπο για να ανακαλύψουμε τις καταδύσεις σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Αγοράσαμε λοιπόν ένα βαν και αρχίσαμε να προσαρμόζουμε το εσωτερικό για να ταιριάζει στις ανάγκες μας.
Στην αρχή το σχέδιο ήταν να οδηγήσουμε στην Ασία, γιατί εκεί είχαμε απολαύσει πολλές από τις καλύτερες καταδύσεις μας. Αλλά μετά από λίγη σκέψη και έρευνα, συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχαν τόσες πολλές εκπληκτικές καταδύσεις για να ανακαλύψουμε στην Ευρώπη και θέλαμε να επιδείξουμε τις καταδύσεις στην ήπειρό μας για να εμπνεύσουμε περισσότερους ανθρώπους να εξερευνήσουν τα νερά της.
Έτσι, αρκεστήκαμε σε μια κατά προσέγγιση διαδρομή γύρω από την Ευρώπη, σχεδιασμένη για να χωράει σε όσο το δυνατόν περισσότερες τοποθεσίες κατάδυσης και υπολογίσαμε ότι θα χρειαζόμασταν περίπου 18 μήνες για να βρεθούμε στα σωστά μέρη τη σωστή εποχή του χρόνου και να τις εκτιμήσουμε σωστά.
Επίσης δεν θέλαμε να είμαστε πουθενά πολύ ζεστοί τους καλοκαιρινούς μήνες, γιατί τα σκυλιά μας δεν το είχαν συνηθίσει.
Το να βγείτε για ένα τέτοιο ταξίδι δεν είναι κάτι που μπορείτε να κάνετε χωρίς προσεκτικό σχεδιασμό. Χρειαζόμασταν επίσης να κάνουμε οικονομία για μερικά χρόνια για να μπορέσουμε να αντέξουμε οικονομικά τα πάντα.
Κατασκευάσαμε μόνοι μας το βαν κατά παραγγελία, γιατί ό,τι ήταν έτοιμο ήταν είτε πάνω από τον προϋπολογισμό μας είτε ακατάλληλο για τις ανάγκες μας, ειδικά όσον αφορά την αποθήκευση όλου του εξοπλισμού μας.
Προσπαθήσαμε να βρούμε χορηγούς και είχαμε την τύχη να λάβουμε βοήθεια με εξοπλισμό από τις Reel Diving, Halcyon, Santi και Shearwater.
Επικοινωνήσαμε επίσης με καταδυτικά κέντρα στην πορεία και εξερευνήσαμε διάφορες δυνατότητες κατάδυσης στην ξηρά. Πολλές μεταβλητές θα έπρεπε να επεξεργαστούν εάν επρόκειτο να απολαύσουμε μια ομαλή πορεία.
Ξεκινήσαμε αυτόν τον Μάιο από το Luleå στα βόρεια της Σουηδίας και η πρώτη μας στάση ήταν η σουηδική δυτική ακτή. Αρχικά είχαμε σκοπό να φύγουμε τον Απρίλιο, αλλά λόγω της πανδημίας του Covid-19 αποφασίσαμε να αναβάλουμε την αναχώρησή μας για ένα μήνα.
Ξεκινήσαμε τις καταδύσεις στο Smögen, ένα μέρος που φημίζεται ως κάτι σαν Μέκκα για γυμνούς, οπότε οι προσδοκίες μας ήταν υψηλές.
Η πρώτη μας έξοδος ήταν μια βουτιά με σκάφος, και επειδή φυσούσε πολύ, βγήκαμε σε έναν βράχο κοντά στην ακτή όπου μπορούσαμε να βρούμε λίγο καταφύγιο και πιο ήρεμα νερά.
Κατεβήκαμε στα πρασινωπά νερά, και καθώς ακολουθούσαμε τον τοίχο πιο βαθιά το φως σχεδόν εξαφανίστηκε στην κακή ορατότητα. Απλώς ακολουθήσαμε τον τοίχο μέχρι να είμαστε έτοιμοι να τελειώσουμε την κατάδυση και να μας πάρει το σκάφος.
Κατά τη διάρκεια της κατάδυσης τα στροβοσκοπικά δεν λειτουργούσαν σωστά και πίσω στο κέντρο κατάδυσης ανακάλυψα μια διαρροή στη σύνδεση μεταξύ του υποβρύχιου περιβλήματος και του καλωδίου συγχρονισμού, οπότε έπρεπε να καθαριστούν και να στεγνώσουν και τα δύο.
Η επόμενη μέρα ήταν για την εξερεύνηση του υφάλου του σπιτιού. Πηδήσαμε από το κατάστρωμα γύρω από το καταδυτικό κέντρο και αρχίσαμε να κολυμπάμε πέρα από την αποβάθρα και μέσα από το κανάλι στα 3 μέτρα.
Το σχέδιο ήταν τότε να ακολουθήσουμε τον τοίχο μέχρι περίπου 20 μέτρα και να τον εξερευνήσουμε αναζητώντας γυμνόκλαδα και άλλα πλάσματα.
Ωστόσο, καθώς ετοιμαζόμασταν να κατεβούμε τον τοίχο, ανακαλύψαμε ότι ο βυθός της θάλασσας όπου βρισκόμασταν ήταν γεμάτος με γυμνόκλαδα και θαλάσσιους λαγούς και καταλήξαμε να περάσουμε ολόκληρη την κατάδυση φωτογραφίζοντας και παρατηρώντας αυτά τα συναρπαστικά μικρά πλάσματα. Αλλά προς απογοήτευσή μου, τα στροβοσκοπικά δεν λειτουργούσαν ακόμη πλήρως.
Την άνοιξη, γυμνόκλαδα και θαλάσσιοι λαγοί συγκεντρώνονται σε μεγάλους αριθμούς κοντά στο καταδυτικό κέντρο Smögen για να ζευγαρώσουν και να γεννήσουν τα αυγά τους. Βρήκαμε επίσης πολλά είδη καρκινοειδών, ανάμεσά τους ένα μεγάλο καβούρι αράχνη που είχε βρει μια μέδουσα φεγγάρι για να γλεντήσει.
Όμως αυτό το γεύμα δεν πέρασε απαρατήρητο.
Ένα μεγαλύτερο καβούρι είδε τι συνέβαινε και, μετά από έναν έντονο αγώνα, το μικρότερο καβούρι έχασε τα αλιεύματά του, αφήνοντας τον αμφισβητία να περιπλανηθεί με το έπαθλο.
Πριν από την επόμενη κατάδυση έκανα μερικές ακόμα ρυθμίσεις στα στροβοσκοπικά και προσπάθησα να αλλάξω το καλώδιο συγχρονισμού. Ήμασταν αποφασισμένοι να εξερευνήσουμε τον τοίχο αυτή τη φορά – αλλά τον κάναμε ακόμη λιγότερο μακριά από πριν.
Καθώς ο ήλιος κατέβαινε, οι ακτίνες του έμπαιναν ανάμεσα στα στηρίγματα κάτω από το κατάστρωμα και δημιουργούσαν ένα όμορφο σκηνικό, με πολλά είδη λυγαριάς να συναντώνται στα φύκια και τα γύρω νερά να κατακλύζονται από μια σειρά από μέδουσες.
Καταλήξαμε με μέγιστο βάθος 5 μέτρων, πολλές φωτογραφίες από μέδουσες και βίντεο με ηλιαχτίδες να παίζουν στα φύκια κάτω από τα στηρίγματα.
Επειδή η αλλαγή του καλωδίου συγχρονισμού δεν είχε καμία διαφορά με τα στροβοσκοπικά,
Αποφάσισα ότι το πρόβλημα έπρεπε να είναι η σύνδεση με το περίβλημα.
Έτσι η τρίτη μας μέρα καταδύσεων στο Smögen ξεκίνησε με ένα ταξίδι στο τοπικό σούπερ μάρκετ για να αγοράσει λίγο απορρυπαντικό, καθαρίζοντας τη σύνδεση και αφήνοντάς την να στεγνώσει κατά την επόμενη κατάδυση, ελπίζοντας ότι αυτό θα έκανε το κόλπο.
Ο αέρας είχε καταλαγιάσει και μπορούσαμε να πάμε το σκάφος πιο έξω στο αρχιπέλαγος σε έναν τοίχο που κατέβαινε περίπου στα 30 μέτρα. Μέρη του ήταν όμορφα καλυμμένα με δάχτυλα νεκρών, ασκίδια και θαλάσσιες ανεμώνες.
Άλλα μέρη, σε μια πιο πλαγιά, ήταν γεμάτα με βράχους, στους οποίους βρήκαμε πολλά καρκινοειδή και βράχια.
Με την κάμερα πίσω στη στεριά, μπορούσα να αφιερώσω το χρόνο μου για να επιθεωρήσω τη θαλάσσια ζωή και να απολαύσω την κατάδυση στο έπακρο.
Τις επόμενες μέρες κάναμε μερικές ακόμη βουτιές γύρω από το καταδυτικό κέντρο και προς μεγάλη μου χαρά τα στροβοσκόπια λειτουργούσαν πλέον.
Τελικά κατεβήκαμε στον τοίχο, πράγμα που σήμαινε ότι βλέπαμε διαφορετικές ποικιλίες γυμνιστών από αυτές που είχαμε βρει στα ρηχά.
Η κατάδυση δεν απογοήτευσε, όπως και η μετά την κατάδυση, με σάουνα ή υδρομασάζ στο κατάστρωμα. Η διαμονή μας στο Smögen Dyk och Upplevelse μας έδωσε μια ωραία αρχή καθώς συνηθίσαμε τη ζωή στο δρόμο – ή ίσως απλώς μας χάλασε, με την πρόσβαση σε όλες τις εγκαταστάσεις και τις γεμάτες δεξαμενές μας πάντα να μας περιμένουν πριν από την επόμενη κατάδυση.
Προχωρήσαμε λίγο πιο νότια στο Gullmarn, το μοναδικό φιόρδ της Σουηδίας.
Ένα υδάτινο σώμα που ταξινομείται ως φιόρδ πρέπει να έχει μια ρηχή είσοδο ή κατώφλι και μια παροχή γλυκού νερού πάνω από το οποίο μπορεί να ωθηθεί μέσα βαθύτερο, περισσότερο αλμυρό νερό.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλά φιόρδ είναι καλά μέρη για τον εντοπισμό της θαλάσσιας ζωής που διαφορετικά θα βρίσκονταν μόνο σε μεγαλύτερα βάθη.
Η ασυνήθιστη θαλάσσια πανίδα στην περιοχή το κάνει επίσης δημοφιλές μέρος για θαλάσσια-βιολογική έρευνα. Η πρώτη ερευνητική μονάδα που ιδρύθηκε εκεί το 1877 είναι μια από τις παλαιότερες στον κόσμο.
Το 1983 το Gullmarn έγινε η πρώτη θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή της Σουηδίας. Θεωρείται σημαντικό για την επιστημονική έρευνα λόγω του ποικίλου και ποικίλου θαλάσσιου περιβάλλοντος και της δημοτικότητάς του ως περιοχή αναπαραγωγής πολλών ειδών ψαριών.
Η κατάδυση είναι αρκετά εύκολη. Οι περισσότερες καταδύσεις μπορούν να γίνουν από την ακτή και ταιριάζουν σε όλους, από αρχάριους έως τεχνικούς δύτες.
Αποφασίσαμε να μείνουμε δίπλα στον καταδυτικό χώρο Jordfall, επειδή το βαν μπορούσε να σταθμεύσει σε ένα κάμπινγκ μόλις 100 μέτρα μακριά.
Η τοποθεσία ξεκινάει με αμμώδη βυθό και θαλάσσιο γρασίδι. Εκεί μπορείτε να βρείτε μικρά πλατψάρια, διάφορα καβούρια, γαρίδες, γόμπι της άμμου και, την άνοιξη, πολλά γυμνόφυτα, ενώ τα κρεβάτια του θαλάσσιου χόρτου είναι επίσης σημαντικές περιοχές θηλασμού για πολλά είδη.
Πιο έξω, ο πυθμένας είναι λασπωμένος, αλλά υπάρχουν πολλά να βρείτε σε αυτό το περιβάλλον που μπορεί να φαίνεται άψυχο με την πρώτη ματιά. Καθώς κατεβαίνετε την πλαγιά, μπορείτε να δείτε κοινούς δρακόντες, φρουρούς, μεγαλύτερα πλατψάρια, πέτρινα βασιλικά καβούρια, γιγάντιες ανεμώνες και πολλά άλλα.
Μείναμε μερικές μέρες στο Jordfall, απολαμβάνοντας μερικές εύκολες καταδύσεις με φίλους. Μια μέρα ο Ματίας βγήκε με βάρκα για να βουτήξει σε έναν τοίχο κοντά.
Ο τοίχος έχει κλίση μέχρι τα 90 μέτρα, οπότε αν είστε τεχνικός δύτης είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να βρείτε αξιοπρεπές βάθος. Ο Mattias και ο φίλος του εγκαταστάθηκαν για περίπου 30 μέτρα και απόλαυσαν μια εξαιρετική βουτιά στον τοίχο, ο οποίος είχε μερικούς ωραίους προεξοχές και ήταν καλυμμένος με θαλάσσια ανάπτυξη.
Ήρθε η ώρα να συνεχίσουμε το ταξίδι μας στην Ευρώπη. Τα λέμε πιο κάτω! Μπορείτε να παρακολουθήσετε το ταξίδι μας Facebook και YouTube (@Ocean Exposure) και Instagram (@ocean.exposure)
Το Smögen Dive Center είναι συνδεδεμένο με την SSI, βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα και διαθέτει σκάφος 9 μέτρων. Οι περισσότερες τοποθεσίες απέχουν πέντε λεπτά με το αυτοκίνητο και οι δύτες επιστρέφουν στο κέντρο για αναπλήρωση και μεσημεριανό γεύμα. Προσφέρει διαμονή σε δίκλινα ή έξι κρεβάτια. Τριήμερα πακέτα καταδύσεων με διαμονή, γεύματα, γεμάτα αέρα και έξι καταδύσεις με σκάφος ξεκινούν από 4000 κορώνες (περίπου £350), smogendyk.se
