στο δρόμο στο Γιουκατάν

ΠΙΘΑΝΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΙΘΩΣΗ από λίγα πέσος, η αστυνομία επιτρέπει στον «ταξιτζή» μας να συνεχίσει το ναύλο του. Μόλις ανακάλυψαν ναρκωτικά στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου και μας αποκάλυψαν επίσης ότι ο τύπος στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου εξουσιοδοτημένος ταξί.

Φτάσαμε στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού, ένα χαλί ζούγκλας 70,000 τετραγωνικών μιλίων και κατά γενική ομολογία έναν θησαυρό από ευκαιρίες κατάδυσης. Ένα ταξίδι κατάδυσης εδώ χρειάζεται λίγη προσοχή εάν θέλετε να ζήσετε όλα τα καλά πράγματα σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα.

Θέλαμε να δούμε όσα περισσότερα μπορούσαμε σε 12 ημέρες και είχαμε καταλήξει σε αυτό που πιστεύαμε ότι ήταν μια ικανοποιητική διαδρομή.

Κουρασμένοι και καλωδιωμένοι μετά την πτήση από το Γκάτγουικ, είχαμε εξαπατηθεί στο αεροδρόμιο του Κανκούν από μερικούς ψεύτικους υπαλλήλους που παριστάνονταν ως αξιωματούχοι και θα έπρεπε να είχαμε οδηγήσει το δικό μας ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο μέχρι τώρα.

Αντ 'αυτού, ήμασταν καθ' οδόν προς το Τουλούμ με ένα ακριβό ταξί που μας είχαν παραπλανήσει να πάρουμε. Θα έπρεπε να είμαστε λίγο πιο έξυπνοι, αλλά, ρε, η περιπέτεια δεν είναι περιπέτεια εκτός και αν κάτι πάει στραβά.

Για αυτό το στυλ οδικού ταξιδιού κατάδυσης είναι απαραίτητη η ενοικίαση αυτοκινήτου. Θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε μερικά από τα πιο απομακρυσμένα σημεία κατάδυσης χωρίς τουρίστες – μαζί με μερικά από τα πιο πολυσύχναστα.

Το Tulum απέχει λίγο λιγότερο από δύο ώρες οδικώς νότια του Κανκούν και είναι το πρώτο μέρος για να κατευθυνθείτε σε αυτήν την περιοδεία. Στη συνέχεια σας μεταφέρει νοτιότερα στο χωριό Xcalak και τελικά σας οδηγεί προς τα βόρεια και στη συνέχεια στην Playa del Carmen και το Cozumel, όπου η περιπέτεια θα τελειώσει.

Η πόλη Tulum φιλοξενεί μερικές από τις πιο μαγευτικές, συναρπαστικές, περιπετειώδεις και μοναδικές καταδύσεις που είναι πιθανό να ζήσετε ποτέ, για να μην αναφέρουμε μερικά υπέροχα μέρη για να κάνετε παρέα πριν από κατάδυση.

Εδώ όλα έχουν να κάνουν με την κατάδυση με κενό, αλλά δεν χρειάζεται να είστε εκπαιδευμένοι σε σπήλαια ή σε σπήλαια για να συμμετάσχετε στη δράση. Αν σκέφτεστε: «Οι καταδύσεις από πάνω δεν είναι για μένα», μείνετε συντονισμένοι, γιατί δεν περιλαμβάνουν όλες οι κενώσεις ένα περιβάλλον κατάδυσης από πάνω.

Τέσσερις ημέρες είναι ένας καλός χρόνος για να πάρετε μια μεγάλη ποικιλία από cenotes. Γνωρίζοντας ελάχιστα για την εγκατάσταση καταδύσεων εδώ, επιλέξαμε να βουτήξουμε και να μείνουμε στο Underworld Tulum, ένα καταδυτικό κέντρο που συνοδεύεται από διαμερίσματα με δυνατότητα προετοιμασίας γευμάτων και το οποίο διευθύνεται και ανήκει στους Βρετανούς εκπαιδευτές σπηλαιοκαταδύσεων Lanny και Claire Vogel.

Πιστεύω ότι υπάρχουν δύο λόγοι για να επιλέξεις να βουτήξεις με μια βρετανική επιχείρηση όσον αφορά την κατάδυση cenote. Πρώτον, υπάρχει μια ορισμένη σιγουριά όσον αφορά την ασφάλεια και, δεύτερον, είναι λιγότερο πιθανό να σας βλέπουν ως πορτοφόλι περπατήματος ανάμεσα σε έναν ιμάντα μεταφοράς άλλων καταδυτικών τουριστών.

Δεν θα πίστευα ποτέ ότι άλλες καταδυτικές δραστηριότητες στο Tulum δεν θα σας φρόντιζαν, αλλά η φήμη είναι πολύ μακριά και, με μόλις τέσσερις ημέρες για να εξερευνήσετε, θέλαμε να ηρεμήσετε.

Το El Pit θα ήταν το πρώτο από τα τέσσερα cenotes που έπρεπε να βουτήξουμε. Έχουν όλα υπέροχα ονόματα και το Pit είναι τέτοιου είδους όπου μπορείτε να αποφύγετε οτιδήποτε από πάνω κατά την κατάδυση. Δεν πρόκειται για βουτιά shakedown, ωστόσο, είναι αρκετά βαθιά.

Η είσοδος μοιάζει με μια γαλάζια λίμνη και αναρωτιέμαι τι είχαν σκεφτεί οι πρώτοι υποβρύχιοι εξερευνητές καθώς γλίστρησαν κάτω από την επιφάνεια, όπως κάναμε εμείς, για να ανακαλύψουν όχι μια λίμνη αλλά ένα βάθος 30 μέτρων και πλέον. Αυτό γίνεται ένας τεράστιος καθεδρικός ναός φωτός, με καθαρούς τοίχους και εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς.

Αν και όλοι οι δύτες των σπηλαίων καπετάνιοι φαίνεται να βουτούν με στεγνές στολές στο Tulum, ένα ολόσωμο μήκους 3 χιλιοστών στολή είναι το μόνο που χρειάζεστε γιατί εδώ η θερμοκρασία του νερού είναι 25°C. Αξίζει να πάρετε και μια λεπτή κουκούλα.

Η ΛΕΞΗ CENOTE προέρχεται από τη λέξη των Μάγια D'zonot και αναφέρεται σε ποια μορφή έχει καταρρεύσει μια οροφή σπηλαίου. Τα συστήματα σχηματίζονται κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών από τη σταδιακή διάλυση από ελαφρώς όξινες βροχοπτώσεις του εξαιρετικά πορώδους ασβεστόλιθου.

Μέσα στα κάποτε ξερά σπήλαια σχηματίστηκαν σταλακτίτες και σταλαγμίτες και σήμερα, γεμάτοι με νερό, προσελκύουν δύτες σπηλαίων και σπηλαίων από όλο τον κόσμο.

Ανέφερα ότι αισθάνομαι σαν ένα πορτοφόλι για περπάτημα στο Μεξικό, ένα παράδειγμα είναι ότι πρέπει να πληρώσω για να πάρω μαζί μου μια φωτογραφική μηχανή σε μερικές από τις καταδύσεις μου – έως και ένα τενέρ τη φορά.

Οι σενότες βρίσκονται κυρίως σε ιδιωτική γη, και ο ιδιοκτήτης της γης θέλει φυσικά να βγάλει ένα ή δύο δολάρια. Εάν, σε αντίθεση με εμένα, έχετε μια μικρή ρύθμιση κάμερας χωρίς στροβοσκοπικά, ίσως μπορείτε να την αποθηκεύσετε σε μια τσέπη BC, αν ξέρετε τι εννοώ.

Κατά τη διάρκεια της τετραήμερης περιοδείας μας στον υπόκοσμο, ο Lanny μας οδηγεί από cenote σε cenote με το pick-up του, τον κινητήρα της επιλογής για αυτήν την αναζήτηση. Πολλά cenotes βρίσκονται πολύ κοντά το ένα στο άλλο, και η δεύτερη μέρα μας βρίσκει σε αυτό που ήταν μέχρι πρόσφατα Dos Ojos (Δύο Μάτια).

Το Dos Ojos είχε μόλις ενωθεί από εξερευνητές από το Great Maya Aquifer Project (GAM) στο σύστημα Sac Actun, καθιστώντας το το μεγαλύτερο γνωστό υποβρύχιο σύστημα σπηλαίων στον κόσμο στα 347 χιλιόμετρα (βλ. Ειδήσεις, Μάρτιος).

Μόλις ξεκινήσετε μια βουτιά στο σπήλαιο στο πρώην Dos Ojos, βρίσκεστε σε ένα εναέριο περιβάλλον, με δύο μόνιμες γραμμές που σηματοδοτούν δύο κύριες διαδρομές στο σπήλαιο.

Αλλά σε ορισμένα σημεία πέφτουν θραύσματα φωτός και σε μια περιοχή είναι δυνατό να βγει κανείς στην επιφάνεια σε μια σπηλιά-νυχτερίδα, πλήρης με νυχτερίδες. Αυτό, μου είπαν, είναι ένα κενό που περιμένει να συμβεί και τα αυτοκίνητα έχουν σταματήσει να παρκάρουν στην οροφή του για προφανείς λόγους. Διαφορετικά, μια μέρα θα μπορούσε να γίνει και σημείο ναυαγίου.

Οι τοποθεσίες κατάδυσης δεν είναι πιο παράξενες από το cenote της Angelita. Είναι διάσημο για το τρομακτικό στρώμα πράσινου αερίου υδρόθειου 30 μέτρα κάτω. Περνάμε το πρωί εδώ και φτάνοντας στο στρώμα αερίου δεν μπορούμε να αντισταθούμε στο να πέσει μέσα στο κατάμαυρο, αλατούχο στρώμα νερού από κάτω.

Προκαλούμενο από την αποσύνθεση της φυτικής ύλης και τον συνδυασμό με κάποια ελαφριά νάρκωση, αυτό το στρώμα πάχους 3 μέτρων παρέχει το σκηνικό για μια κατάδυση όπως τίποτα άλλο, εκτός ίσως από ένα πολύ περίεργο όνειρο.

Είναι δυνατό να βελτιωθεί περισσότερο τα πράγματα πηγαίνοντας στο κάτω μέρος στα 57 μέτρα, αλλά νομίζω ότι θα το κρατήσω για άλλη μια μέρα.

ΤΥΛΙΓΟΥΜΕ ΤΟ ΤΟΥΛΟΥΜΙ μέρος αυτής της περιήγησης, ελέγχοντας το σπήλαιο-κατάδυση στο Car Wash cenote, που ονομάστηκε επειδή οι ντόπιοι ταξιτζήδες έπλεναν τα ταξί τους εκεί. Αυτό είναι ίσως ένα από τα ωραιότερα σημεία κατάδυσης στην περιοχή και είναι γνωστό για την εύκολη θέαση των ερειπίων κεραμικής των Μάγια.

Αυτή η ήπια κατάδυση στο πάνω μέρος του περιβάλλοντος είναι μία από τις πιο δαμαστές από τις τέσσερις τοποθεσίες που επισκεπτόμαστε, αλλά ανεξάρτητα από το επίπεδο δυσκολίας, ο καλός έλεγχος άνωσης είναι πρωταρχικής σημασίας για τους δύτες που επισκέπτονται.

Φεύγουμε από το Tulum νιώθοντας ότι θα μπορούσαμε να μείνουμε για τουλάχιστον άλλες τέσσερις ημέρες, αλλά ο Xcalak καλεί. Προφέρεται ish-ca-lak, έχει περιγραφεί ως ένα από τα «τελευταία παρθένα τμήματα της μεξικανικής Καραϊβικής». Χρειάζονται περίπου τρεις ώρες για να οδηγήσετε νότια στο Xcalak από το Tulum κατά μήκος ενός ατελείωτου ευθύγραμμου δρόμου που διασχίζει τη ζούγκλα και περνά μέσα από λίγες μόνο πόλεις.

Το χωριό, που κατακλύζεται από τυφώνες κατά καιρούς, έχει μόνο 375 κατοίκους και φιλοξενεί το καταδυτικό κέντρο XTC. Όπως το Underworld, το XTC προσφέρει καταλύματα και το δωμάτιό μας βρίσκεται ακριβώς πάνω στην παραλία.

Η Άνα και εγώ βλέπουμε μόνο πέντε ή έξι άλλους δύτες κατά τη διάρκεια της παραμονής μας, οπότε αισθανόμαστε ότι έχουμε αποκλειστική πρόσβαση σε μερικά από τα πιο παρθένα φαράγγια και καταδύσεις με μαλακά κοράλλια που έχω δει.

Εδώ ζουν και οι μανάτες, μαζί με το ταρπόν, ένα ψάρι που δεν έχω ξανασυναντήσει και το οποίο τείνει να έχει μήκος περίπου ένα μέτρο εδώ.

Τα φαράγγια απλώνονται σαν βραχώδη δάχτυλα από πιο ρηχά νερά και μακριά στο γαλάζιο πάνω σε ένα σκηνικό λευκής άμμου. Μαλακά κοράλλια, βεντάλιες και σκληρά κοράλλια σκεπάζουν τον βράχο και θα δυσκολευτείτε να βρείτε σημάδια ζημιάς από τους δύτες εδώ.

Το βάθος αποκοπής μας είναι 27 μέτρα καθώς ανεβαίνουμε σε πιο ρηχά νερά κατά τη διάρκεια μιας ώρας που αφιερώνεται για κάθε κατάδυση. Μπορεί να είναι λίγο αεράκι στην κορυφή, οπότε το να φύγετε από το νερό μπορεί να είναι μια αποστολή αν δεν είστε συνηθισμένοι σε αυτό το είδος κάπαρης.

Το Xcalak είναι ένα νυσταγμένο μέρος που δεν έχει τίποτα άλλο από το να κάνετε παρέα σε μια αιώρα, να βουτήξετε, να κοιμηθείτε, να φάτε και να επαναλάβετε. Εάν δεν μπορείτε να λειτουργήσετε χωρίς μια πολυσύχναστη πόλη, δεν είναι για εσάς. Αν θέλετε να ξεφύγετε από τα πλήθη, θα είστε στον παράδεισο των δυτών.

Όπως ακούγεται ιδανικά, οι παραλίες του Xcalak έχουν ένα πρόβλημα κοινό σε πολλές περιοχές της ακτογραμμής του κόσμου σήμερα – το πλαστικό – και αρκετά από αυτό.

Θλιβερές εποχές.

Τρεις νύχτες και δύο μέρες καταδύσεις στο Xcalak είναι ιδανικές για εμάς, και αν ο καιρός παίζει μπάλα, μπορείτε να επενδύσετε σε ταξίδι κατάδυσης πάνω στο Banco Chinchorro, τη μεγαλύτερη ατόλη του βόρειου ημισφαιρίου.

Δυστυχώς φυσάει πολύ για να κάνουμε το δίωρο ταξίδι με το πλοίο.

ΚΑΤΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΝΤΟΜΗ ΣΕΖΟΝ οι καρχαρίες προστατεύονται από το ψάρεμα, και τα αρσενικά κάνουν παρέα πιο πάνω στη χώρα. Είναι υπέροχο να βλέπεις αυτούς τους μεγάλους καρχαρίες από κοντά, αν και, όπως σε κάθε συνάντηση με ζώα, τίποτα δεν είναι εγγυημένο. Βλέπουμε ίσως τρεις καρχαρίες συνολικά, ενώ άλλες μέρες μπορεί να είχαμε δει πολλούς περισσότερους από αυτούς και αρκετά κοντά για να φωτογραφίσουμε σωστά.

Το ταξίδι με τον καρχαρία είναι συνήθως μια εμπειρία μίας κατάδυσης, εκτός εάν θέλετε να το παντρέψετε με έναν δεύτερο τοπικό ύφαλο για λίγα δολάρια παραπάνω, αλλά σας συνιστούμε να επενδύσετε στο ταξίδι με τον καρχαρία, να εγκαταλείψετε το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο και να ξεκινήσετε με το επιβατηγό πλοίο από Playa del Carmen προς τον αγαπημένο προορισμό κατάδυσης του Μεξικού Cozumel.

Μου είπαν ότι υπάρχουν περισσότερα από 100 καταδυτικά κέντρα στο νησί Cozumel, και καθώς βγαίνουμε από τη μαρίνα το πρωί της ημέρας κατάδυσης με δύο τανκς, μπορώ να το πιστέψω. Η σκηνή στη θάλασσα με φέρνει στο μυαλό τις προσγειώσεις της D-Day, με περισσότερα σκάφη κατάδυσης στο νερό από όσα θα μπορούσατε να ταρακουνήσετε ένα SMB.

Επιλέγουμε εντελώς τυχαία, και από τεμπελιά, να βουτήξουμε με ένα κέντρο κοντά στο ξενοδοχείο μας που ονομάζεται Studio Blue. Είναι λίγο στοίχημα, γιατί επισκεπτόμαστε την πιο πολυσύχναστη εποχή του χρόνου - τα Χριστούγεννα.

Οι άλλοι δύτες στο σκάφος του Studio Blue είναι ένας συνδυασμός Μεξικανών και Αμερικανών που κάνουν διακοπές και κατευθυνόμαστε σε ένα από τα πολλά μέρη που εκτείνονται κατά μήκος της δυτικής ακτής του Cozumel. Είχαμε τσεκάρει την προσήνεμη πλευρά την προηγούμενη μέρα με ένα σκούτερ, και ούρλιαζε.

Αφού πέρασα πολλές μέρες το καλοκαίρι με τον εξοπλισμό μου πάνω και έξω από τα βρετανικά καταδυτικά σκάφη, είναι υπέροχο να με κάνουν φασαρία όταν καταδύομαι στο εξωτερικό. Το Studio Blue κάνει ακριβώς αυτό. Οι οδηγοί κατάδυσης είναι παντού, μου δίνουν τα βάρη και τη φωτογραφική μηχανή μου, ταιριάζουν με το δικό μου πτέρυγα, ξέβγαλμα μάσκες – σκέτη ευδαιμονία!

Βγαίνοντας από την επιφάνεια ως μέρος μιας ομάδας πέντε ατόμων, κάνουμε κατευθείαν για την απόρριψη και καταλήγουμε σε μερικές πολύ εντυπωσιακές διαδρομές. Η σκηνή μέσα σε πολλά από αυτά είναι λίγο «φορεμένη από τους δύτες», με σπασμένα κοράλλια ορατά σε πολλά σημεία και οι ομάδες μπροστά μας μοιάζουν σαν να συνέβαλαν στα σπασίματα.

Τα μαλακά και σκληρά κοράλλια εδώ είναι εντυπωσιακά, ωστόσο, με είδη που δεν έχω ξαναδεί. Βρίσκομαι στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή για μια χελώνα γεράκι να περάσει από τον φακό της φωτογραφικής μου μηχανής και παρόλο που ενημερωθήκαμε ότι κάθε κατάδυση από το Cozumel πρέπει να θεωρείται drift-dive, το ρεύμα είναι ελάχιστο.

Εκτός ίσως από ορισμένες τοποθεσίες στην Ερυθρά Θάλασσα κατά την υψηλή περίοδο, το Cozumel είναι ένα από τα πιο πολυσύχναστα μέρη που έχω βουτήξει, αλλά είναι απασχολημένο για καλό λόγο - γραφικά, είναι εξαιρετικό.

Οι φωτογράφοι καλό θα ήταν να κάνουν περισσότερη έρευνα από εμένα και να ψάξουν σε καταδυτικά κέντρα αφιερωμένα στις ανάγκες τους, και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλά στο νησί.

ΕΝΙΩΣΑ ΕΛΑΦΡΩΣ ΒΙΕΣ μέσα από την κατάδυση προς τη στάση ασφαλείας, αλλά είναι ευχάριστο για όλα αυτά.

Νομίζω ότι ο οδηγός μας, ένα υπέροχο κορίτσι, αναγνωρίζει την επιθυμία μου να επιβραδύνω τον ρυθμό όταν πρόκειται για βουτιά δύο, η οποία είναι πιο ρηχή κατά μερικά μέτρα από την πρώτη μας κατάδυση 20 μέτρων και με πολύ λιγότερους ανθρώπους στο νερό.

Η διαύγεια του νερού είναι εκτός χάρτη γύρω από το Cozumel, και η άμμος τόσο λευκή που μοιάζει με υπερβολικά εκτεθειμένη .

Τα μεγάλα κομμάτια βράχου και κοραλλιών παρέχουν καταφύγιο για έναν υγιή πληθυσμό ψαριών καθώς και για σμέρνες σε τακτά χρονικά διαστήματα – είναι ένα όμορφο μέρος.

Δεν θα βουτήζα ποτέ χωρίς SMB, αλλά σας συμβουλεύω ανεπιφύλακτα να βουτήξετε με τους δικούς σας εδώ, γιατί καθώς σπάτε την επιφάνεια δεν ξέρετε τι θα πάει προς το μέρος σας.