Le Paradis Blanc

ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙ ΟΤΑΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΜΕ Ο Fabrice Couraud στην πλατεία του χωριού στα τέλη Ιανουαρίου. Ο Fabrice οργανώνει την κατάδυση στο παλιό ορυχείο ασβεστόλιθου του St-Même. Τον ακολουθούμε με το αυτοκίνητο κατά μήκος ενός μικρού δρόμου με στροφές ανάμεσα στα σπίτια και σταματάμε σε ένα δικτυωτό σημείο πρόσβασης μπροστά στη σκοτεινή μάζα ενός γκρεμού.
Μπαίνουμε σε μια τεράστια στοά και ακολουθούμε το αυτοκίνητο του Fabrice για περίπου ένα χιλιόμετρο μέσα από ένα δάσος από τεράστιους ασβεστολιθικούς πυλώνες που στηρίζουν την οροφή πάνω από 10 μέτρα από πάνω. Παρκάρουμε λίγα μέτρα από τα κρυστάλλινα νερά που έχουν κατακλύσει ήσυχα το ορυχείο.
Ο Fabrice μας ενημερώνει για τη δομή της πρώην περιοχής εξόρυξης. Θα ακολουθήσουμε την κόκκινη γραμμή σε βρόχο 300 μέτρων, μια απλή διαδρομή κατάλληλη για την πρώτη μας κατάδυση μετά το μεγάλο ταξίδι από το Βέλγιο.
Θα εξοικειώσει τον Hedwig με τη σκηνή και θα τον βοηθήσει να κάνει τυχόν ρυθμίσεις της κάμερας για αύριο. Αναζήτησε εδώ και καιρό μια τέτοια τεχνητή υπόγεια τοποθεσία φωτογραφία.
Στερεώνουμε παλιούς κομμένους ογκόλιθους και προχωράμε στα ρηχά νερά. Κολυμπάμε ανάμεσα στους εντυπωσιακά λευκούς πυλώνες μέχρι την αρχή της γραμμής που σηματοδοτεί το πέρασμα του σπηλαίου και βουτάμε στα γαλαζοπράσινα νερά στα μισά της γκαλερί.
Στα 5 μέτρα συναντάμε τη σκουριασμένη ατσάλινη πύλη που κάποτε ασφάλιζε το ορυχείο, σαν σκελετός φαντασμάτων στη μέση της στοάς. Εντοπίζουμε παλιότερους λιθόλιθους λίγο πιο μακριά και ποζάρω μπροστά τους.
Λίγο πιο πέρα, στους πρόποδες ενός αρχαίου πηγαδιού, τα κόκκαλα ενός σκύλου έμοιαζαν να υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια. Η ορατότητα έως και 25 μέτρα μας επιτρέπει να εκτιμήσουμε πλήρως το μέρος και να απολαύσουμε τον επιβλητικό όγκο του.
Το λατομείο αποκαλύπτει μια τυπική διαμόρφωση εξαγωγών ασβεστόλιθου, με ευθυγραμμισμένους πυλώνες σε διαστήματα 20 μέτρων που σχηματίζουν μια διαμόρφωση σκακιέρας.
Όπου κι αν κοιτάξουμε, βλέπουμε εγκαταλελειμμένα καλώδια, εργαλεία, αλυσίδες, βαρούλκα και κομμάτια ξυλείας. Το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας είναι ακόμα στη θέση του και οι μονωτές εξακολουθούν να υποστηρίζουν καλώδια που διασχίζουν τις οροφές.
Σταματάμε για να τραβήξουμε φωτογραφίες μιας παλιάς γυάλινης λάμπας, άθικτη ακόμα, πριν φτάσουμε στο τέλος του βρόχου.
Το St-Même-les-Carrières είναι ένα ήσυχο χωριό 20 μίλια από την Ανγκουλέμ, όπου ο χειμωνιάτικος ήλιος βάφει σπίτια σε μελί και κεχριμπαρένια χρώματα. Ένας μεγάλος αριθμός Άγγλων συνταξιούχων απολαμβάνει τη γοητεία, τον τρόπο ζωής και το ευχάριστο κλίμα της περιοχής Charente εδώ, τώρα που οι μέρες της εξόρυξης πέτρας έχουν περάσει προ πολλού.
Η τελευταία επιχείρηση, το Fèvre, έκλεισε στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Για τέσσερις αιώνες η ζωή του χωριού ακολουθούσε τους ρυθμούς της καθημερινής λιθοδομής. Η περιοχή εξόρυξης εκτείνεται 3 χιλιόμετρα νότια του χωριού και οι πέτρες που έκαναν τη φήμη του St Même χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του καθεδρικού ναού του Μπορντό και πολλών επίσημων κτιρίων.
Η πέτρα μεταφέρθηκε με βάρκα στον ποταμό Charente και στάλθηκε μέχρι τον Καναδά. Αποτελεί ακόμη και το βάθρο του Νέα ΥόρκηΤο Άγαλμα της Ελευθερίας!
Καθώς απαιτούνταν όλο και περισσότερη πέτρα, οι εργάτες έσκαβαν όλο και βαθύτερα σε μια ασβεστολιθική φλέβα πάχους άνω των 50 μέτρων. Στο αποκορύφωμά τους, οι υπόγειες εργασίες εξαπλώθηκαν σε 60 εκτάρια και 60 μέτρα κάτω από τη γεωργική γη. Οι όγκοι είναι πολύ πιο εντυπωσιακοί από εκείνους παρόμοιων ορυχείων αλλού στην Ευρώπη.
Όταν το Fèvre σταμάτησε να αντλεί, τα υπόγεια ύδατα χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια για να σταθεροποιηθούν στο σημερινό τους επίπεδο, πλημμυρίζοντας το χαμηλότερο από τα τρία επίπεδα σε μια έκταση 10 εκταρίων.

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΕΤΗ ΝΥΧΤΑ Στο Chez Anne B&B στο χωριό, που διευθύνεται από ένα υπέροχο ζευγάρι Λονδρέζων, απολαμβάνουμε ένα καλό πρωινό με τοπικά προϊόντα και πηγαίνουμε να βρούμε τον Fabrice.
Υπάρχουν τέσσερις πιθανές διαδρομές μέσω του ορυχείου, από τα 150 έως τα 700 μέτρα, και σήμερα το πρωί θα ακολουθούσαμε τη μπλε γραμμή, έναν βρόχο 550 μέτρων στο δυτικό τμήμα που διασχίζει το Fèvre ακολουθώντας τα ηλεκτρικά και αντλητικά συστήματα.
Η ορατότητα είναι ακόμη καλύτερη σήμερα και το μέγιστο βάθος μας είναι 20 μέτρα. Τα γκράφιτι που άφησαν οι εργάτες πριν από μερικές δεκαετίες στους λευκούς τοίχους φαίνονται τόσο φρέσκα σαν να γράφτηκαν την προηγούμενη μέρα. Καταγράφουν την εξορυκτική χωρητικότητα, τη ζωή στο χωριό και μερικές φορές είναι λίγο άτακτοι.
Τα όρια των διαφορετικών φλεβών βράχου είναι γραμμένα με κόκκινο χρώμα στις λευκές κολόνες – «Ram», «Jaune», «Crème», τα σκουριασμένα υπολείμματα διακρίνονται στις γκαλερί με αντίθετα χρώματα.
Φτάνοντας κοντά στη βάση μιας παλιάς αντλίας, προς έκπληξή μας βλέπουμε έναν λιθογραφημένο κασσίτερο που μόλις διαβρώνεται από τη σκουριά και τον χρόνο. Αυτό το αδιάβροχο και πολύ συμπαγές κουτί με την ένδειξη «KUB Bouillon» είχε χρησιμοποιηθεί από εργάτες για την αποθήκευση καρβιδίου για τους λαμπτήρες τους.
Δύο σωλήνες άντλησης περνούν από την οροφή στον ενδιάμεσο όροφο, επίσης πλημμυρισμένοι σε αυτό το σημείο. Η επιθυμία να εξερευνήσουμε λίγο μόνοι μας είναι υπερβολική, αλλά είμαστε εδώ για να τραβήξουμε μια σειρά φωτογραφιών.
Περνάμε πάνω από μια μικρή κατασκευή που χρησιμεύει ως δωμάτιο για τους εργάτες στα διαλείμματά τους και ως γραφείο για τον επόπτη του ορυχείου. Βλέπουμε επίσης ηλεκτρικό καλώδιο, μια λάμπα και άλλους σωλήνες να περνούν από την οροφή – κανείς δεν ξέρει τι βρίσκεται πάνω.
Οι παλιές ιστορίες λένε για πολλές άμαξες με άλογα, που έπεσαν σε βαθιά πλημμυρισμένα λάκκους που περιβάλλονται από γεωργική γη, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει πού βρίσκονται, και μεγάλο μέρος του ορυχείου μένει να εξερευνηθεί.
Η τελευταία μας κατάδυση είναι στην πορτοκαλί γραμμή – η «γραμμή σπηλαίου» που χρησιμοποιείται για τις καταδύσεις έναρξης επειδή είναι αρκετά ρηχή ώστε να επιτρέπει στους δύτες να βγουν γρήγορα στην επιφάνεια.
Το μέρος έχει το ενδιαφέρον του, ωστόσο, και επιτρέπει στους δύτες ανοιχτής θάλασσας να δουν το ορυχείο και τα τεχνουργήματά του με ασφάλεια.
Στη γωνία ενός δωματίου λίγο πιο κάτω μας διακρίνουμε ένα παλιό ξύλινο καρότσι, απίστευτα διατηρημένο, που το έσερναν γαϊδούρια και άλογα για να φέρουν τα τετράγωνα από τα βάθη.
Ο Fabrice εκμεταλλεύεται τον χρόνο το απόγευμα για να συνεχίσει να εγκαθιστά μια ροζ γραμμή, που πηγαίνει 25 μέτρα βαθιά στο λατομείο και η οποία τελικά θα κυλήσει για περισσότερο από ένα χιλιόμετρο.

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΚΕΤΑΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΜΑΣ και βγήκε στο δρόμο, έχοντας πρώτα υποσχεθεί να επιστρέψει σε λίγες εβδομάδες για μια σωστή εξερεύνηση. Το ανατολικό τμήμα του λατομείου και το ενδιάμεσο επίπεδο στο οποίο ανεβαίνουν όλοι οι αγωγοί άντλησης είναι κυρίως ανεξερεύνητα. Αυτό το μέρος είναι ένα γενικό-περιβάλλον πρέπει.