Τζέρσεϊ Σορέ

ΕΔΩΣΑ ΤΟ ΚΑΠΑΚΙ ΜΟΥ ΣΤΗΝ GUERNSEY ενώ περιμέναμε τόσο οι πεζοί όσο και οι επιβάτες των αυτοκινήτων να φύγουν από το Condor Ferry’s Liberation πριν ταξιδέψουμε στο Jersey – το μεγαλύτερο από τα Channel Islands και τον τελικό μας προορισμό.

Έχοντας κάνει αυτό το πέρασμα πριν,

Ήξερα τον δρόμο μου γύρω από το σούπερ γρήγορο καταμαράν, που είχε φύγει από το Πουλ στο Ντόρσετ μόλις τέσσερις ώρες νωρίτερα. Είμαι επίσης αρκετά εξοικειωμένος με το Guernsey, έχοντας εξερευνήσει και απολαύσει το νησί τόσο πάνω όσο και κάτω από τα κύματα για το DIVER πριν από τρία χρόνια (Guernsey Weekend, Αύγουστος 2015).

Προτιμώ πολύ να ταξιδεύω με πλοίο όταν είναι δυνατόν αυτές τις μέρες, ειδικά όταν πρόκειται για καταδύσεις. Δεν υπάρχει φασαρία με την ασφάλεια, κανένα πενιχρό και/ή ακριβό αποσκευές επίδομα και, πάνω από όλα, μια (συνήθως) πολύ πιο χαλαρωτική, ακόμη και ευχάριστη εμπειρία, που περιβάλλεται από άφθονο δικό σας χώρο.

Η Βρετανία παρέδωσε τα νησιά της Μάγχης στη Ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, επειδή θα χρειάζονταν πάρα πολλοί πόροι για να υπερασπιστεί αυτή τη συλλογή μικρών νησιών, που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από τη Γαλλία.

Κατά την τελική προσέγγιση στο λιμάνι του St Helier, είναι σαφές ότι η ακτογραμμή του Jersey εξακολουθεί να είναι γεμάτη με επιβλητικής εμφάνισης γερμανικής κατασκευής παράκτιες άμυνες και παρατηρητήρια. Το Bouley Bay Dive Center είχε ευγενικά συμφωνήσει να φροντίσει για τις καταδύσεις μας, αλλά φυσικά είχα επιλέξει ένα Σαββατοκύριακο με παλίρροιες τέρατα και στιγμές που δεν ταίριαζαν πραγματικά με την επίσκεψη σε συντρίμμια, οπότε η κατάδυση με σκάφος θα ήταν δύσκολη.

Μη φοβάστε, ο ιδιοκτήτης του καταδυτικού κέντρου Toyah με καθησύχασε κατά την άφιξη: «Επισκεπτόμαστε περίπου 10 σημεία καταδύσεων στην ξηρά γύρω από το νησί που μπορούν να καταδυθούν στις περισσότερες πολιτείες της παλίρροιας». Το πρόβλημα λύθηκε.

Η Toyah πιστεύει ότι το καταδυτικό της κέντρο, ως ΟΑΠ (μπορείτε να το πείτε αυτό σήμερα;) στα 60 της χρόνια, μπορεί να είναι το παλαιότερο στην Ευρώπη. «Αρχικά ανήκε σε έναν τύπο που ονομάζεται Jim Webster, ο οποίος είναι γνωστό ότι έφερε καταδύσεις στο νησί και είναι αρκετά διάσημος στην κοινότητα των καταδύσεων», μου είπε. Η Toyah είναι η τρίτη ιδιοκτήτρια του κέντρου, το οποίο βρίσκεται λίγα μέτρα από το νερό, και όλα μέσα στον όμορφο κόλπο όπου θα κάναμε κατάδυση εκείνο το βράδυ μαζί της και τον Adam, έναν από τους καταδυτές της.

Μπήκα στο νερό σαν επαγγελματίας για να ταιριάξω τα υποδήματά μου, μόνο για να ανακαλύψω ότι τα νέα Jetfin που είχα αγοράσει ενώ έλειπα σε πιο ζεστή περιοχή δεν ταίριαζαν drysuit μπότες.

Βγήκα πίσω από το νερό για να διορθώσω το πρόβλημα – δεν έμοιαζα σε τίποτα με επαγγελματία.

ΚΑΤΑΦΥΓΑΜΕ ΔΕΞΙΑ ΠΡΟΣ το πιο βραχώδες τμήμα του κόλπου κάποτε κάτω από την επιφάνεια, και ακολουθούσε κυρίως άμμο μέχρι να χτυπήσουμε το δάσος με φύκια. Καβούρια αράχνη, που βρέθηκαν σε πολλά μενού εστιατορίων γύρω από το Τζέρσεϊ, γλίστρησαν κάτω από τα κρησφύγετα τους καθώς τα πλησιάζαμε, ενώ ένα κοπάδι αμμοχέλια πετούσε από πάνω μας με ταχύτητα στην ατελείωτη καταδίωξη του ζωοπλαγκτόν.

Οι ογκόλιθοι, τα φύκια και η άμμος αποτελούν μεγάλο μέρος αυτής της πλευράς του καταδυτικού χώρου, μέχρι να φτάσετε στον κύριο όγκο του βράχου στην άκρα δεξιά πλευρά του κόλπου, όπου φαίνεται ένας εντυπωσιακός τοίχος.

Ο μεγάλος μπαλάνος ερχόταν και έφευγε, και μας συμβούλεψαν να προσέχουμε τη «μικρή κούτελα» ή τη Sepiola atlantica.

Αυτό είναι ένα από τα μικρότερα είδη σουπιών στα ύδατα του Ηνωμένου Βασιλείου με μήκος μόλις 5 εκατοστά. Μπορεί να είναι δύσκολο να το βρω και, επειδή είμαι ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο για να εντοπίσω μικροπράγματα, είχα ελάχιστες ελπίδες εκτός αν κάποιος άλλος το βρήκε πρώτα.

Ο κόλπος Bouley είναι η πιο δημοφιλής τοποθεσία για καταδύσεις στην ακτή του νησιού, λόγω της εύκολης πρόσβασης στο νερό και της κοντινής απόστασης από το κατάστημα καταδύσεων. Από την ακτή, το νερό έχει μια μεσογειακή όψη (όταν ο ήλιος είναι έξω) και η παλίρροια φαίνεται να πηγαινοέρχεται με αρκετό ρυθμό.

Η πετρώδης παραλία και οι βράχοι που πέφτουν στη θάλασσα μου θύμισαν ένα κλασικό σημείο ομορφιάς της Κορνουάλης.

Είτε βρίσκεστε σε ανοιξιάτικες παλίρροιες είτε όχι, το παλιρροϊκό εύρος είναι τεράστιο και συχνά ξεπερνά τα επιβλητικά 11.45 μέτρα. Μετά την πρώτη κατάδυση, ο Toyah και ο Adam πρότειναν να επιστρέψουμε την επόμενη μέρα για να δοκιμάσουμε μια κατάδυση στην αριστερή πλευρά του κόλπου, η οποία μας είπαν ότι παρείχε μια εντελώς διαφορετική εμπειρία κάτω από το νερό. Συμφωνήσαμε.

Καθώς ξέπλενα το κιτ και τον εξοπλισμό της κάμερας εκείνο το βράδυ, ρώτησα τον Toyah τι άλλο ξεχώριζε από την άποψη της κατάδυσης γύρω από το Τζέρσεϊ.

«Τα νησιά Les Ecrehous έξι μίλια από την ακτή έχουν τόσες πολλές τοποθεσίες καταδύσεων και είναι πανέμορφα – είναι μια τοποθεσία Ramsar [ένας διεθνής οργανισμός που αναδεικνύει περιοχές φυσικής σημασίας], έχει φώκιες, τόσα πολλά σφουγγάρια, καρχαρίες γάτας, αγγούρια, χτένια, σωληνοσκώληκες , κούκους, ακτίνες τσιμπήματος, ηλεκτρικές ακτίνες, κυματιστές ακτίνες και ακόμη και κοράλλια βεντάλιας.

«Βλέπουμε συχνά δελφίνια εκεί έξω και δείχνει πραγματικά πόσο τεράστιες είναι οι παλίρροιες μας, εκθέτοντας όχθες άμμου στη μέση της θάλασσας – που μοιάζει με την Καραϊβική». Κάτι που ξεπέρασε την αναλογία μου στο Med.

Είκοσι ή περισσότερα ευερέθιστα παιδιά του σχολείου, που ξεφλουδίζουν τις στολές τους μετά το ανοιχτό τους νερό εκπαίδευση, βουίζει για τον κόλπο Bouley τη δεύτερη μέρα της κατάδυσής μας. Ήταν υπέροχο να βλέπεις τόσους πολλούς νέους να ασχολούνται με τις καταδύσεις, σκέφτηκα, καθώς ετοιμάζαμε κιτ και κάμερες για δύο βουτιές στην ακτή, στην απέναντι πλευρά του κόλπου.

Ο ΒΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΓΜΑ ΑΠΟ βότσαλα που μετατρέπονται απότομα σε άμμο εδώ, και τα πρώτα πλάσματα που μου τράβηξαν την προσοχή ήταν μια χούφτα αμμόχελα που κρυφοκοιτάγονταν από την άμμο.

Περίμενα να υποχωρήσουν μετά από πιο προσεκτική έρευνα, αλλά δεν το έκαναν – ήταν όλοι νεκροί. Αυτή η σκηνή διαδραματίστηκε σε πολλά σημεία αυτής της κατάδυσης.

Ερευνώντας περαιτέρω το νεκρό αμμοχέλι κατά την επιστροφή μου στο σπίτι, διαπίστωσα ότι το Τμήμα Θαλάσσιας Βιολογίας της Société Jersiaise είχε ήδη ξεκινήσει έρευνα με βάση άλλες αναφορές για τις ασυνήθιστες σκηνές, αλλά δεν είχε βρει «καμία προφανή αιτία θανάτου». Έτσι αυτό το μυστήριο συνεχίζεται!

Δεκάδες θαλάσσιοι λαγοί (Aplysia punctate), που ονομάστηκαν επειδή τα πλοκάμια του κεφαλιού τους μοιάζουν με αυτιά λαγού, σχημάτισαν «αλυσίδες ζευγαρώματος» γύρω από ζιζάνια και μπαλώματα άμμου. Τα άτομα που βρήκαμε είχαν μήκος 5-10 εκατοστά, αν και μπορούν να φτάσουν τα 20 εκατοστά.

Αυτοί οι θαλάσσιοι γυμνοσάλιαγκοι είναι ερμαφρόδιτοι, επομένως μπορούν να αναλάβουν τον ρόλο του αρσενικού ή του θηλυκού ανά πάσα στιγμή – κάτι που κάνει τη ζωή πιο απλή, υποθέτω! Ένα απέραντο δάσος από ψηλά ζιζάνια παρέχει περαιτέρω ενδιαφέρον στους δύτες να κολυμπήσουν μέσα στο νερό, και μέσα σε αυτό μπορεί να βρει κανείς μια σειρά από σωλήνες.

Οι καταδύσεις στην ξηρά παρέχουν συνήθως εύκολη κατάδυση (εφόσον η έξοδός σας δεν είναι πολύ τραχιά) με υπέροχο φως για φωτογραφία, και αυτό στο Bouley Bay ανήκει σε αυτήν την κατηγορία.

Τολμήσαμε όχι πιο βαθιά από 8-10 μέτρα στη δεύτερη κατάδυσή μας στον κόλπο, έτσι θα μπορούσαμε να έχουμε βγάλει τον αέρα και τον χρόνο βυθού φαινομενικά για πάντα. Ωστόσο, τα εστιατόρια με θαλασσινά του Τζέρσεϊ μας έκαναν να επιστρέψουμε στην ακτή.

ΜΠΟΡΟΥΣΑΤΕ ΣΧΕΔΟΝ ΝΑ ΚΑΤΑΔΥΣΕΤΕ ΤΖΕΡΣΕΪ με τον ίδιο τρόπο που κάποιος θα βουτήξει στο Bonaire, οδηγώντας από τοποθεσία κατάδυσης στην ακτή, αν και είναι σοφό στο νησί της Μάγχης να κατανοήσουμε τι κάνουν οι παλίρροιες και ποιες τοποθεσίες έχουν ρεύματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη.

Η είσοδος και η έξοδος στο νερό είναι το κλειδί, φυσικά, και η συγκέντρωση της τοπικής γνώσης σημαντική. Ο Toyah και ο Adam μας έδειξαν γύρω από ένα άλλο δημοφιλές σημείο καταδύσεων στην ξηρά και τον εντυπωσιακό κόλπο που ονομάζεται Greve D'lecq, μόλις 15 λεπτά οδικώς κατά μήκος της ακτής από τον κόλπο Bouley.

Εκεί που το Bouley θυμίζει κόλπο της Κορνουάλης, αυτό μου θύμισε έναν κόλπο του Ντέβον. Μια παραλία με χρυσαφένια άμμο σαρώνει γύρω από έναν όρμο που πλαισιώνεται από τη μια πλευρά από ένα τείχος στολισμένο με ψαράδες και τα καλάμια τους, και από την άλλη γκρεμούς που κατεβαίνουν προς τα κάτω στη θάλασσα.

Θα βουτήξαμε στη γραμμή πυρός των ψαράδων, έτσι έβαλα ένα μικρό μαχαίρι σε περίπτωση που γίνω το παρεμπίπτον αλίευμά τους.

Η διαύγεια του νερού είναι υπέροχη γύρω από το Τζέρσεϊ και ενώ βουτάγαμε εκεί στα τέλη Μαΐου, η θερμοκρασία της θάλασσας ήταν 14°C, έναν ή δύο βαθμούς πάνω από ό,τι πρόσφερε εκείνη την εποχή η γύρω θάλασσα του ηπειρωτικού Ηνωμένου Βασιλείου.

Μόλις λίγα μέτρα κάτω από την επιφάνεια, παρατήρησα μια λογική ποσότητα ψαρέματος που πιάστηκε στα βράχια και στο δάσος με φύκια, αλλά πέσαμε στα 10 μέτρα, όπου τα βράχια και το δάσος σταμάτησαν και ξεκίνησε ένας υπέροχος αμμώδης βυθός.

Βρήκαμε το λατομείο των ψαράδων στον κυματιστό αμμώδη βυθό - μια σόλα που περίμενε υπομονετικά καθώς έριξα μερικές βολές.

Πήγαμε με ένα ελαφρύ ρεύμα από τη στιγμή που φύγαμε από την είσοδο στον κόλπο, και αναρωτήθηκα μήπως αυτό θα μπορούσε να αυξηθεί, καθιστώντας δύσκολη την επιστροφή στο σημείο εισόδου μας.

Δεν το έκανε, ωστόσο, και το πτερύγιο, ακόμη και με κάμερα, δεν ήταν πρόβλημα, αλλά δείχνει γιατί πρέπει να αναζητείται τοπική γνώση κατά την κατάδυση. Χωρίς τη συμβολή του Άνταμ θα είχα αντιληφθεί την κατάδυση νωρίτερα από ό,τι κάναμε.