ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΥΣΤΟ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΟΝΕΙΡΟ ποιότητα σε αυτό, η δεύτερη κατάδυσή μας στο Chatham Bay. Το βάζω κάτω στην αφθονία των μαλακών κοραλλιών και των διακλαδιζόμενων σφουγγαριών.
Γύρω μου μοιάζουν να υπάρχουν ανεμιστήρες, στυλό, λοφία, ράβδοι και δάχτυλα σε διάφορες αποχρώσεις του χρυσού και του καφέ, που κουνάνε και κουνούν απαλά το κεφάλι στο ήπιο ρεύμα και το αποτέλεσμα είναι αρκετά υπνωτιστικό.
Θα μπορούσα να θυμάμαι αυτές τις απόψεις στο μέλλον όταν δυσκολεύομαι να κοιμηθώ τη νύχτα, σκέφτομαι. Ωστόσο, αυτό δεν είναι ένα τέρμα της κατάδυσης – απολαμβάνω αυτόν τον ευχάριστο τρόπο να χαλαρώνω τις ταχύτητες και να προσαρμόζομαι από τον κόσμο των αυτοκινήτων, των γραφείων και των προθεσμιών στη ζωή στα μικρά νησιά. Ελισσόμαστε σε όχι περισσότερο από 13 μέτρα, επίσης, και το νερό είναι ελαφρύ αν και λίγο γαλακτώδες.
Τα χρυσά φύλλα αυτού του φτερωτού δάσους διακρίνονται από κοπάδια δολωμάτων και τα μοναχικά - τρομπετάψαρα, παπαγαλόψαρα, περιστασιακά στίγματα σμέρνας ή κορμού και - ω, πάει ο δημόσιος εχθρός νούμερο ένα, ένα παχύ λιοντόψαρο.
Με καθοδηγεί ο Gilan που, συνειδητοποιώντας ότι δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχεί - με βομβαρδίζει γιατί χαιρετίζω την παρουσία του ως μοντέλου σε αυτόν τον ευρυγώνιο κόσμο, πτερύγια στο πλαίσιο. Τον πυροβολώ στο φύλλωμα.
Μόνο ένας πατέρας και ο μικρός γιος του μοιράστηκαν το σκάφος κατάδυσης μαζί μας σήμερα το πρωί. Μετά το μεσημεριανό γεύμα, υπάρχουν σχέδια να κάνω κάποιες ελαφρώς πιο περιπετειώδεις καταδύσεις με ένα διαφορετικό ζευγάρι πελατών που πληρώνουν, αλλά όταν πάω στο καταδυτικό κέντρο αποδεικνύεται ότι δεν εμφανίζονται.
Αποφασίζουμε να πάμε ούτως ή άλλως και το σκάφος είναι δεόντως φορτωμένο – το προσωπικό προτιμά να κάνει όλη την προετοιμασία μόνο του. Στη συνέχεια, μια από τις μη εμφανίσεις έρχεται τρέχοντας κατά μήκος της προβλήτας, έχοντας αλλάξει γνώμη. Δεν πρόκειται να συμβεί, ωστόσο, γιατί φαίνεται ότι ένας κινητήρας έχει χαλάσει και αυτό είναι το μόνο διαθέσιμο σκάφος αυτή τη στιγμή.
Συμβαίνει, ακόμα και στα καλύτερα μέρη. Οι περαιτέρω υποβρύχιες περιπέτειές μου θα πρέπει να περιμένουν το επόμενο πρωί.
Οι δύτες συχνά μιλούν για επίσκεψη στο PNG και το GBR και, στην Καραϊβική, το BVI και το TCI. Τώρα προσθέστε σε αυτούς τους συντομευμένους καταδυτικούς προορισμούς έναν λιγότερο γνωστό - το PSV.
Καμία σχέση με την ολλανδική ποδοσφαιρική ομάδα που είναι γνωστή από τους οπαδούς της ως αγρότες – η PSV βρίσκεται στην Καραϊβική και, αν κρίνουμε από την πελατεία της, έχει πολύ μικρή σχέση με τους αγρότες. Αντιπροσωπεύει το Petit St Vincent.
Όλοι στην περιοχή το αποκαλούν PSV και είναι μια από τις μικρότερες Γρεναδίνες, ένα ιδιωτικό νησί σε σχήμα ψαριού 115 στρεμμάτων που είναι προσβάσιμο μόνο με βάρκα.
Οι Γρεναδίνες βρίσκονται πιο κοντά η μία στην άλλη από ό,τι είχα φανταστεί, και από το PSV μπορείτε να δείτε τα περισσότερα από αυτά σε μια καθαρή μέρα. Στα βόρεια της αλυσίδας βρίσκεται ο Άγιος Βικέντιος, στα νότια η Γρενάδα.
Το 19θέσιο αεροπλάνο μας από τα Μπαρμπάντος προς την Union, το πλησιέστερο νησί στο PSV με αεροδιάδρομο, είχε επιβιβαστεί σε πολλές άλλες Γρεναδίνες καθ' οδόν, πηδώντας πάνω και έξω από νησιά σαν πουλί ανάμεσα σε τραπέζια πρωινού.

Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ PSV ΕΙΝΑΙ ΝΑ συνδυάστε την εξυπηρέτηση 5* με την ανεπισημότητα και μια νότα της απλής ζωής. Αυτά τα 115 στρέμματα περιλαμβάνουν μόλις 22 πολυτελείς εξοχικές κατοικίες, επομένως η αναλογία στρεμμάτων προς επισκέπτες είναι τόσο γενναιόδωρη όσο η αναλογία προσωπικού-επισκεπτών 1:1.
Υπάρχουν περισσότερες από γενναιόδωρες μερίδες λευκής παραλίας και ύφαλου, μαζί με ένα σπα μπαλινέζικου στιλ στην κορυφή ενός δέντρου (συνιστάται ανεπιφύλακτα), ένα νέο παραλιακό εστιατόριο και ένα τεράστιο εστιατόριο και μπαρ στο κεντρικό περίπτερο στο κάτω μέρος του οι δύο λόφοι του νησιού (η μόνη περιοχή που εξυπηρετείται από wi-fi).
Εάν δεν αισθάνεστε την ανάγκη για περιστασιακή άσκηση (που θα έπρεπε, επειδή το φαγητό είναι γκουρμέ-επικό) μπορείτε πάντα να καλέσετε ένα αμαξάκι για να ταξιδέψετε από σημείο σε σημείο.
Θέλετε μια προπόνηση; Μια ιδρωμένη ανάβαση του μεγαλύτερου λόφου διαρκεί περίπου 20 λεπτά (δυστυχώς δεν είχα χρόνο για αυτό, τι με όλες τις καταδύσεις, αμέ).
Μου λένε επίσης ότι το ρεκόρ για τον περίπλου του νησιού με καγιάκ είναι 23 λεπτά, αν και θα έπρεπε να πηγαίνεις όπως οι παλαμάκια.
Όλα αυτά φάνηκαν πολύ ελκυστικά όταν με κάλεσαν σε ένα σύντομο δημοσιογραφικό ταξίδι στην PSV. Οι άλλοι δημοσιογράφοι, bloggers και social influencers θα απορροφούσαν τον τρόπο ζωής, ενώ εγώ τον υποβρύχιο κόσμο. Αλλά αυτό που με τράβηξε ιδιαίτερα ήταν το όνομα του καταδυτικού κέντρου – Cousteau Caribbean Diving.
Υπάρχει μόνο ένα άλλο θέρετρο Cousteau, το αρχικό που άνοιξε η Jean-Michel's Ocean Futures Society στα Φίτζι.
Το επόμενο ίδρυμα PADI 5* έγινε το πρώτο καταδυτικό κέντρο της PSV πριν από τέσσερα χρόνια και σχεδιάστηκε από τον Don Santee, έναν παλιό συνεργάτη του Jean-Michel και του πατέρα του Jacques Cousteau.
Μέσα στο λιτό κτίριο δεν υπάρχουν πορτρέτα του αρχικού υποβρυχίου με κόκκινο καπέλο και είναι απίθανο να βρείτε τον Jean-Michel να σας βοηθά να συμπληρώσετε τη φόρμα αποποίησης ευθυνών PADI ή να γεμίσετε δεξαμενές γύρω από το πίσω μέρος. Είμαι σίγουρος ότι θα εκτελούσε και τα δύο καθήκοντα πολύ καλά, αλλά, ακόμα καλύτερα, θα βρείτε τον Dan Beldon, τον Alex Booth (αυτός είναι από το Newcastle, αυτή από την Cornwall) και τον Gilan Comas από τον St Vincent.
Αυτά τα τρία τρέχουν το κέντρο με τον δικό τους τρόπο και προσφέρουν μια ευχάριστη εμπειρία κατάδυσης όπως θα βρείτε οπουδήποτε.

ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΧΟΥΝ την περιβαλλοντική και θαλάσσια-βιολογική γνώση που θα σε οδηγούσε να περιμένεις το όνομα Cousteau πάνω από την πόρτα. «Ελπίζουμε ότι ενθαρρύνοντας και δίνοντας τη δυνατότητα στους δύτες να εξερευνήσουν τα νερά γύρω από το PSV, θα ευαισθητοποιήσουμε τη σημασία της προστασίας του υδάτινου πλανήτη μας… πρέπει να συνδέσουμε τον ωκεανό με την ύπαρξη κάθε ανθρώπου», είπε ο Jean-Michel. είπε.
Δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι για να φέρουμε την εκτίμηση του υποβρύχιου κόσμου στις μάζες, η JMC θα μπορούσε να είχε επιλέξει λιγότερο αποκλειστικές τοποθεσίες από το PSV (και μάλιστα τα Φίτζι), αλλά ίσως μπορούμε να αφήσουμε με ασφάλεια αυτή την αποστολή στην ομάδα του Blue Planet TV.
Με την Καραϊβική να απειλείται από τα πάντα, από τα θερμαινόμενα σκληρά κοράλλια έως την επεμβατική αρπακτικά λεοντόψαρα, το PSV φαίνεται εξίσου καλό μέρος για να ασκήσει καλοήθη ανθρώπινη επιρροή και αρκετά νότια για να μειώσει τον κίνδυνο τυφώνα. Προσφέρει επίσης άμεση πρόσβαση σε ένα θαλάσσιο καταφύγιο.
Η βετεράνος ωκεανογράφος Sylvia Earle είχε πραγματοποιήσει ένα από τα συνέδριά της για τη διατήρηση της θάλασσας Mission Blue στο PSV λίγους μήνες νωρίτερα, αποκαλώντας το "Σημείο Ελπίδας". Δεν κάνουμε βουτιές γύρω από το ίδιο το νησί, αλλά εάν είναι κατάλληλη περίπτωση για θεραπεία, η παρέμβαση φαίνεται να είναι ακόμα στις πρώτες μέρες της, με έναν μικρό αριθμό τραπεζιών καλλιέργειας κοραλλιών να κατοικούνται επί του παρόντος με θραύσματα άλκορνου.

Οι τοπικοί βιότοποι λιμνοθάλασσας και μαγγρόβια αποκαθίστανται επίσης, όλο το έργο που υποστηρίζεται από το Ίδρυμα Philip Stephenson, το οποίο δημιουργήθηκε από τον συνιδιοκτήτη της PSV για να βοηθήσει στη χρηματοδότηση της θαλάσσιας εξερεύνησης, προστασίας και εκπαίδευσης στις παράκτιες περιοχές των ΗΠΑ και της ανατολικής Καραϊβικής. Το πλήρωμα κατάδυσης δεν διδάσκει μαθήματα ειδικότητας για τη θανάτωση λιονταριών, αλλά διαθέτει τα μέσα για να βγάλει τα αρπακτικά έξω όποτε μπορούν να το κάνουν διακριτικά.

Το θέρετρο έχει τη δική του μονάδα αφαλάτωσης για γλυκό νερό, το οποίο εμφιαλώνει για πόση σε επαναχρησιμοποιήσιμο ποτήρι. Η ηλεκτρική ενέργεια προέρχεται από μια γεννήτρια ντίζελ, οπότε υποθέτω ότι υπάρχει περιθώριο επένδυσης στην ηλιακή ενέργεια.
Εάν είναι δυνατό να συνδυάσετε την εκλεπτυσμένη εξυπηρέτηση με την απλή ζωή, η PSV καταφέρνει να τα καταφέρει. Το εξοχικό σπίτι είναι πολυτελές, αλλά δεν θα βρείτε τηλεοράσεις ή wi-fi, και αντί για τηλέφωνο κρατάτε κίτρινες ή κόκκινες σημαίες για να καλέσετε την υπηρεσία δωματίου ή να ζητήσετε απόρρητο.
Δεν χρειάζεται ποτέ να κοινωνικοποιηθείς αν δεν το θέλεις, αν και οι κατά συρροή παλιννοστούντες του νησιού, πολλοί από αυτούς Βρετανοί, φαίνονται πολύ κοινωνικοί. Πολλοί έχουν έρθει πολύ πριν φτάσει ο M Cousteau, και έχω την εντύπωση ότι δεν μπαίνουν τόσοι πολλοί στον κόπο να πιάσουν χώρο στο σκάφος κατάδυσης.
Αλλά είναι πάντα καλό σημάδι όταν ο διευθυντής ενός θερέτρου είναι δύτης και τόσο ο Matthew Semark από το Ηνωμένο Βασίλειο όσο και η σύζυγός του Anie από το Μπαλί είναι έμπειροι δύτες καθώς και διασκεδαστικοί οικοδεσπότες.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ είμαστε πίσω στον κόλπο Chatham, που βρίσκεται στα δυτικά του νησιού Union, σε μια τοποθεσία που ονομάζεται Bloody Wall. Ακούγεται πολλά υποσχόμενο πειρατικό και πάλι είναι μια ωραία βουτιά, αλλά δεν μοιάζει με το μαλακό κοραλλιογενές δάσος της προηγούμενης μέρας. Με μόλις τρεις ημέρες κατάδυσης στο PSV, αρχίζω να ανησυχώ για μια πιθανή έλλειψη ποικιλίας κάτω από την επιφάνεια.
Ωστόσο, χαίρομαι που βλέπω ένα σχολείο με πολλές δεκάδες palometa (Trachinotus goodei), ένα χαρακτηριστικό jack από την Καραϊβική που δεν έχω ξαναδεί. Αυτά τα ψάρια φέρουν πολλά ονόματα, μεταξύ των οποίων pompano και ηλικιωμένη γυναίκα, και έχουν ένα χαρακτηριστικό σχήμα, όλα επιμήκη πτερύγια, πιρούνι και επίπεδο σώμα σε ασημί χρώμα.
Μπορούν να μεγαλώσουν έως και ένα μέτρο, αν και είναι μικρότερα. Φαίνεται να μας ταλαιπωρούν για μια στιγμή, ίσως έλκονται από τις φυσαλίδες μας, προτού προχωρήσουμε τόσο γρήγορα που δεν μπορώ να κάνω μια εστιασμένη βολή.
Αν ανησυχώ για την ομοιότητα, ο ιστότοπος Pinese με καθησυχάζει. Βρισκόμαστε σε έναν τοίχο που έχει κλίση σε λογικά βάθη, αν και μένουμε περίπου στα 16 μέτρα. Ωστόσο, χαίρομαι που όλες οι καταδύσεις μας διαρκούν τουλάχιστον μία ώρα.
Υπάρχει άφθονη ζωή από κοράλλια και σφουγγάρι στον τοίχο, και παρατηρώ μια παρέλαση ουράνιου τόξου από ψάρια, σκληροτράχηλους αστακούς, μια ασυνήθιστα μεγάλη σαυρόψαρα που αναβοσβήνει υποχρεωτικά τα δόντια της και έναν καρχαρία, σώμα εκτεθειμένο αλλά το κεφάλι είναι απογοητευτικά κρυμμένο.
Καθώς κλείνω μέσα, ξαφνικά περιστρέφεται σαν να προσφέρει μια πορτραίτο θέα, αλλά απλώς ανακατεύει ένα σύννεφο ιζήματος πριν εγκατασταθεί στην ίδια ακριβώς θέση με πριν.
Ανασηκώνω τους ώμους και προχωρώ.
Απολαμβάνω το Pinese, αλλά το ante αυξάνεται σημαντικά την τελευταία μας μέρα, ξεκινώντας με μια κατάδυση στο Mayreau Gardens.
Το Mayreau, βορειοανατολικά της Ένωσης και του μικρότερου κατοικημένου νησιού των Γρεναδινών, είναι μέρος του θαλάσσιου πάρκου Tobago Cays, το οποίο εκτείνεται ανατολικά του νησιού.
Υπάρχουν προτάσεις για επέκταση αυτού του αποθεματικού, κάτι που θα μπορούσε να το φέρει πιο κοντά στην PSV. Ωστόσο, οι 300 κάτοικοι του Mayreau θα πειστούν για τα πλεονεκτήματα, επειδή η ζωή τους είναι σε μεγάλο βαθμό αφιερωμένη στο ψάρεμα.
Αργότερα εκείνη την ημέρα το αναφέρω στον Sinbad, ο οποίος κατάγεται από το νησί και βοηθά τον Βρετανό κυβερνήτη Jeff Stevens να σαλπάρει το 15m sailing sloop Beauty του PSV.
Φυσικά, είναι πολύ καλό για κάποιον επισκέπτη που πετά τη νύχτα να συνεχίσει για το πώς οι ψαράδες επωφελούνται από την υπερχείλιση από αναζωογονημένους πληθυσμούς ψαριών σε ένα θαλάσσιο απόθεμα, αλλά τέτοια κέρδη είναι μακροπρόθεσμα. Στο εδώ και τώρα, η απάντησή του είναι: "Έλα, φίλε, πρέπει να φάμε!"
Και καθώς κάθομαι σε ένα γιοτ και χώνομαι χαρούμενος σε φρεσκοψημμένο ξιφία και αστακό καθώς και φιλέτο εκείνη τη στιγμή, αποφασίζω να μην ασχοληθώ με το θέμα.
Το drift του Mayreau Gardens ξεκινά με τον Dan, τον Alex και εγώ να χάσουμε το επιδιωκόμενο κανάλι κατά την κάθοδό μας και, βρίσκοντας το ρεύμα πολύ δυνατό για να παλέψουμε, πρέπει να επιστρέψουμε για μια δεύτερη βολή.
Η επανείσοδός μας καθυστερεί ελαφρώς, γιατί αρχικά ο καπετάνιος ακολουθεί τις φυσαλίδες του άλλου γκρουπ και αυτό που ακολουθεί είναι μια ξεκάθαρη απόδειξη του πόσο άσχημα μεταφέρεται ο ήχος των σφυριγμάτων στη θάλασσα, όσο δυνατά κι αν ακούγονται στον φυσητή.
Αλλά σύντομα θα ξαναβρεθούμε με τους άλλους, και λίγο μετά, ο Gilan αποφασίζει να ξαπλώσει στον βυθό της θάλασσας.
Ξέρω γιατί. Μάταια προσπαθώ να φωτογραφίσω τη ροή των φυσαλίδων που ανεβαίνουν μέσα από ένα κομμάτι σκοτεινής άμμου, και το σημείο όπου βρίσκεται ο Gilan προσφέρει μια γραφική εντύπωση θερμότητας που εκπέμπεται από τα έγκατα της Γης.
Χαμηλώστε όσο μπορείτε περίπου στα 24 μέτρα και μπορείτε να νιώσετε τη ζεστασιά από το υποβρύχιο ηφαίστειο που ονομάζεται Hot Springs.
Η μετατόπιση αποκαλύπτει περισσότερο από αυτό το πλούσιο μαλακό κοράλλι και άφθονο χρώμα. Υπάρχει ένας άλλος ντροπαλός καρχαρίας νοσοκόμος και περισσότεροι ακανθώδεις αστακοί, μια μικρή σκαρωμένη αγελάδα με τα αιχμηρά κέρατά της και παντού πυκνά σύννεφα από λαμπερό μπλε νεανικό κρεολικό κρεόλ.

ΛΟΙΠΟΝ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΩ η τελευταία υποβρύχια εμπειρία και, αν και είναι η πιο εύκολη κατάδυση, δεν απογοητεύει.
Μερικά ναυάγια έχουν απλώς μια άυλη ποιότητα και το όρθιο, σπασμένο και πλούσια κατάφυτο HMT Puruni, αν και μήκους μόνο περίπου 30 μέτρων, είναι ένα από αυτά.
Εξετάζουμε τα ερείπια ενός βρετανικού περιπολικού σκάφους που κατασκευάστηκε αρχικά στο Tyne ως τράτα το 1905. Φαίνεται ότι μετέφερε επιβάτες και φορτία στη Γουιάνα (το Puruni είναι ένας ποταμός σε αυτή τη χώρα της Νότιας Αμερικής) όταν ήταν επιτάχθηκε από το Ναυαρχείο τον Μάρτιο του 1917 και εφοδιάστηκε με ένα ζευγάρι όπλα των 13 λιβρών.
Σε εκείνο το τελευταίο μέρος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Σύμμαχοι ανταποκρίνονταν στους φόβους για δραστηριότητα U-boat που επεκτείνονταν στα ύδατα της Καραϊβικής.
Δεν ξέρω αν η Puruni είδε κάποια ενέργεια, αλλά κατέληξε σε έναν ύφαλο στον κόλπο Saline στα ανοιχτά της βορειοδυτικής ακτής του Mayreau στις 29 Αυγούστου 1918, αφού λύθηκε από το αγκυροβόλι της σε μια καταιγίδα. Η βύθισή της σε περίπου 11 μέτρα άφησε μια ρηχή παιδική χαρά για δύτες έναν αιώνα αργότερα.
Το τόξο έχει χωριστεί από το υπόλοιπο ναυάγιο και στέκεται φωτογενικά στην άκρη σε έναν στροβιλισμό από κρεολικούς κρεολικούς κρεολέους, λοχία και λοχία.
Το κατεστραμμένο μεσαίο τμήμα με έναν προεξέχοντα λέβητα είναι πλήρως αποικισμένο και καθώς εκτελώ ανήσυχες φιγούρες οκτώ γύρω από την τοποθεσία συναντώ ζευγάρια αστακών και ό,τι φαίνεται να είναι θαλάσσιες θεές με χρυσάφι (λιγότερο εξωτικό από όσο ακούγονται – είναι γυμνοί κλάδοι, αλλά όχι τόσο συνηθισμένοι σε αυτά τα μέρη). Ένας άλλος καρχαρίας νοσοκόμος προσπαθεί να βάλει λίγη καρχαρία κάτω από το λέβητα.
Η πρύμνη στέκεται τέλεια όρθια, με τους μεγαλόφθαλμους σκίουρους να συνωστίζονται στο σκοτάδι πίσω από τις δύο προπέλες και τους άξονες, όπως κάνουν. Περήφανος για το κατάστρωμα στέκεται ο ψηλός στύλος του πηδαλίου, που στενάζει κάτω από το βάρος της ανάπτυξης ενός αιώνα.
Το σκάφος κατάδυσης με αφήνει σε ένα αμμόλοφο με το υπόλοιπο πάρτι του Τύπου, και όλοι κάνουμε κολύμβηση με αναπνευστήρα στο Beauty, ψάχνοντας για πράσινες χελώνες στο δρόμο. Είναι τριγύρω, αλλά όχι κοντινά πλάνα. Θα επιστρέψουμε στο PSV μετά το μεσημεριανό γεύμα.
Η κατάδυση και η διαβίωση είναι εύκολη, συνδυάζεται με όλο το ήθος του PSV, όπου η προεπιλεγμένη ρύθμιση είναι Ξετύλιγμα. Έριξα σχεδόν τα τελευταία υπολείμματα των πιέσεων του 21ου αιώνα – και τώρα ήρθε η ώρα να πετάξω σπίτι. Δεν πειράζει, ξέρω ότι με νιώθεις!