Πήρα τα μπλουζ!

Ο ΗΛΙΟΣ ΛΑΜΠΕΙ. Κοιτάζω μέσα στο νερό και ξαφνικά το βλέπω – ένα σχήμα που πρέπει να είναι ένας μπλε καρχαρίας κινείται νωχελικά προς το σκάφος.
Μεταμορφώνεται σε ένα συγκεκριμένο σχήμα καρχαρία, η επάνω επιφάνειά του είναι ένα ανάμεικτο μείγμα από υδάτινο και βασιλικό μπλε, με νότες μωβ και γραμμές λαμπερού ηλιακού φωτός που διασχίζουν το λεπτό σώμα του. Η ηλιοφάνεια καθιστά δύσκολο να είμαι σίγουρος, αλλά καθώς προσπαθώ να κοιτάξω τις αντανακλάσεις καθώς ξεκολλούν από το υαλώδες νερό, το βλέπω ξανά.
Στη συνέχεια, οι αδέξιοι άνθρωποι οδηγούνται σε μια φρενίτιδα συναρμολόγησης, μερικοί αρπάζοντας μάσκες και αναπνευστήρες, άλλοι με πλήρες κιτ κατάδυσης που προσπαθούν να βεβαιωθούν ότι όλα είναι εντάξει.
Σε κάτι που φαινόταν σαν μια αιωνιότητα, αλλά μάλλον ήταν δύο λεπτά, στεκόμουν στον ανελκυστήρα του καταδυτικού σκάφους Wave Chieftain, περιμένοντας το σήμα να πηδήξει μέσα. Ένα άγγιγμα ανησυχίας πέρασε από το μυαλό μου: τι θα γινόταν αν με συναντούσε ένας ώριμος Δείγμα 3 μέτρων – θα ήμουν όσο άνετα θα ήθελα;
Μπαίνοντας στο νερό όσο πιο αθόρυβα γινόταν (δύσκολο) έβγαλα πτερύγια από το σκάφος και έκανα ένα γρήγορο 360. Το μόνο που μπορούσα να δω ήταν κομμάτια ρέγγας στο νερό. Είχα ήδη τρομάξει τους καρχαρίες;
Θα το διαβάζετε στα βάθη του χειμώνα, αλλά το γράφω πίσω σε ένα φθινόπωρο που ήταν πολύ καλό, με τον Οκτώβριο να μου δίνει μερικές από τις καλύτερες εμπειρίες κατάδυσης στο Ηνωμένο Βασίλειο που είχα ποτέ.
Το περασμένο καλοκαίρι, ο κύριος τύπος δημοσίευσε συχνά εντυπωσιακές αναφορές για μεγάλους καρχαρίες - οι τίτλοι "Ανθρωποφάγοι που εντοπίστηκαν στα ανοικτά της ακτής" ήταν πιθανότατα το αποτέλεσμα μπερδεμένης αναγνώρισης ενός καρχαρία ή ακόμα και ενός δελφινιού. Αλλά το ενδιαφέρον έχει επίσης αυξηθεί για την παρουσία του χαρισματικού μπλε καρχαρία στις ακτές μας.
Το μπλε χαρακτηρίζεται «Σχεδόν απειλούμενο» στην Κόκκινη Λίστα της IUCN. Οι εμπορικοί ψαράδες στον Βορειοανατολικό Ατλαντικό ευτυχώς δεν στοχεύουν το είδος, εν μέρει λόγω των κανονισμών της ΕΕ που εμποδίζουν τη φρικτή πρακτική του πτερυγίου, και ελπίζω ότι η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου μετά το Brexit θα αποδεχθεί ευχαρίστως αυτό το λογικό κομμάτι της ευρωπαϊκής νομοθεσίας σε νόμο.
Δυστυχώς, κάθε χρόνο σε όλο το φάσμα τους πολλοί μπλε καρχαρίες εκφορτώνονται κατά λάθος ως παρεμπίπτοντα αλιεύματα.
Το μπλε είναι ένα ψάρι πολύ μεγάλης εμβέλειας, που βρίσκεται σε τροπικά αλλά και εύκρατα νερά. Μελέτες ετικετών στον Ατλαντικό έχουν δείξει ότι αυτοί οι καρχαρίες οδηγούν το Ρεύμα του Κόλπου από τις νοτιοανατολικές ΗΠΑ προς την Ευρώπη και μετά πηγαίνουν νότια πριν επιστρέψουν στην Καραϊβική χρησιμοποιώντας το Βόρειο Ισημερινό Ρεύμα.
Ταξιδεύοντας αυτή τη διαδρομή μόνο προς τη φορά των δεικτών του ρολογιού, τα φύλα χωρίζονται και τα βρετανικά νερά περιέχουν περισσότερα θηλυκά από αρσενικά. Ολόκληρος ο βορειοατλαντικός πληθυσμός των μπλουζ θεωρείται μια ενιαία οντότητα.

ΑΝΕΚΔΟΤΙΚΑ, ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ Οι θεάσεις 10 ετών στα ανοικτά των ακτών της Κορνουάλης φαίνεται να αυξάνονται, κάτι που μπορεί να οφείλεται σε παρεμπίπτοντα αλιεύματα άλλων ειδών που εκτοξεύονται από μηχανότρατες που παρέχουν εύκολο μάζεμα για τα μπλουζ.
Ήθελα να δω μερικούς μπλε καρχαρίες για τον εαυτό μου και ο Nigel Hodge, που διευθύνει το Wave Chieftain από το Falmouth, κάνει τακτικά ταξίδια για να τους βρει. Η σεζόν διαρκεί από τα τέλη Ιουνίου έως τον Οκτώβριο και είχε ελεύθερους χώρους στις αρχές Οκτωβρίου.
Αν και ο Nigel πραγματοποιεί βουτιές σε όλα τα επίπεδα, το ψάρεμα είναι η πρώτη του αγάπη. Για αρκετά χρόνια προτού η κοινότητα των καταδύσεων αρχίσει να αναζητά τα μπλουζ, έκανε ταξίδια για αθλητισμό με ψάρεμα για να πιάσει αυτά τα όμορφα πλάσματα.
Μην ανησυχείτε. Ο Nigel γνωρίζει πολύ καλά τα θέματα διατήρησης που περιβάλλουν τους μπλε καρχαρίες και ενδιαφέρεται για την επιτυχία του είδους όπως όλοι μας.
Για το σκοπό αυτό, στις αλιευτικές του εξορμήσεις, οι καρχαρίες πιάνονται με μη αγκαθωτά αγκίστρια, τους κολλάνε και τους αφήνουν ελεύθερους, όπου είναι δυνατόν, χωρίς να αφαιρεθούν από το νερό.
Ο Nigel συμμετέχει αυτήν τη στιγμή σε μια κοινή επιχείρηση με το Scottish Shark Tagging Program (tagsharks.com) για την προσθήκη ετικετών και την καταγραφή δεδομένων για τα μπλουζ που συναντά. Δεν υπάρχει έρευνα σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο για τους μπλε καρχαρίες, κάτι που θέλει να ασχοληθεί.

ΕΙΧΑΜΕ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ γραφικό Mylor Yacht Harbour. Χωρίς να χρειάζεται να ανησυχείτε για το χαλαρό νερό για αυτό το είδος ταξιδιού, το Wave Chieftain θα μπορούσε να φορτωθεί στις 8.30 πολύ πολιτισμένες για ένα σχοινάκι στις 9 το πρωί.
Καθώς όλοι φόρτωναν τα δικά τους εργαλεία στο σκάφος, ο Νάιτζελ είχε φέρει πολλά κιβώτια με κατεψυγμένες ρέγγες. Θα ταξιδεύαμε περίπου 20 μίλια νότια του Φάλμουθ και κάναμε μερικές στάσεις στο δρόμο για να προσπαθήσουμε να πιάσουμε μερικά επιπλέον ψάρια - αν και όχι πολύ επιτυχημένα όπως αποδείχθηκε.
Η κολύμβηση με αναπνευστήρα είναι συχνά ο καλύτερος τρόπος για να δεις τα μπλουζ, και παρόλο που ο Νάιτζελ επιτρέπει το σκάφανδρο, ο τρόπος λειτουργίας του είναι ότι όταν βρίσκεται στο χώρο οι κινητήρες σταματούν έτσι ώστε το σκάφος απλώς να παρασύρεται από τον άνεμο και το ρεύμα. Στη συνέχεια στήνεται το Chum – γεμίζει διάτρητους κάδους με την παγωμένη ρέγγα και τοποθετεί τους κάδους έτσι ώστε το νερό να υπερχειλίζει πάνω τους με την κανονική κίνηση του σκάφους.
Μόλις αποψυχθεί, ο Νάιτζελ θα πολτοποιήσει τη ρέγγα για να την προσθέσει στο ίχνος της οικογένειας.
Δημιουργεί επίσης ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης. Αρκετά ψάρια-δόλωμα είναι δεμένα στο άκρο μιας πετονιάς, αν και δεν χρησιμοποιούνται αγκίστρια.
Το δόλωμα τοποθετείται σε βάθος περίπου 5 μέτρων με μια μικρή σημαδούρα στην επιφάνεια και ολόκληρη η παρτίδα συνδέεται με έναν από τους τερατώδεις συνδυασμούς ράβδου καρχαρία και ρολού του Nigel. Τότε είναι ένα παιχνίδι αναμονής.
Για την ασφάλεια των συμμετεχόντων και έτσι ώστε ο Nigel να μην χρειάζεται να εκκινήσει τους κινητήρες για να σηκώσει συρόμενους αναπνευστήρες (ενδεχομένως να διαταράξει το chum slick) αναπτύσσει έναν βρόχο περίπου 100 μέτρων πλωτού σχοινιού που συνδέεται με την πλώρη και την πρύμνη του Wave Chieftain. Όλοι οι συμμετέχοντες πρέπει να κολυμπήσουν, να κολυμπήσουν με αναπνευστήρα ή να βουτήξουν μέσα σε αυτόν τον βρόχο, διασφαλίζοντας ότι όλοι παραμένουν κοντά στο σκάφος.
Οι γραμμές σταγόνων είναι προσαρτημένες μπροστά και πίσω, δίνοντας στους αυτοδύτες ένα σημείο αναφοράς και κάτι για να κρατηθούν – άλλωστε, το νερό στο οποίο βρισκόμασταν ήταν πάνω από 80 μέτρα βάθος!
Η ομορφιά του μεγάλου υπεράκτιου 125 του Nigel είναι ότι υπάρχει χώρος για κίνηση και έχει όλες τις ανέσεις για τα πλάσματα και προσφέρει ζεστό γεύμα.
Σε αυτό το ταξίδι χρειάστηκαν δύο ώρες για να υλοποιηθούν οι καρχαρίες. Η πρώτη ένδειξη ότι βρίσκονταν τριγύρω ήταν το βουητό της καστάνιας στον καρχαρία-καρχαρία, καθώς ένα μπλε πήρε το πρόωρο σνακ ψαριού.

ΤΩΡΑ ΗΜΟΥΝ ΣΤΟ ΝΕΡΟ, αποφάσισα να βρω ένα καλό σημείο παρατήρησης. Η φωτεινή ηλιοφάνεια σήμαινε ότι το κοίταγμα προς τον ήλιο παρήγαγε πολλή λάμψη στο νερό και στην πραγματικότητα περιόριζε την ορατότητα, κάτι σαν να οδηγείτε σε ομίχλη με αναμμένη τη μεγάλη σκάλα σας.
Με τον ήλιο πίσω μου, όλα ήταν πολύ καλύτερα. Εκτός από την καλύτερη ορατότητα, η ηλιοφάνεια έβγαζε ακτίνες στο νερό που έμοιαζαν με το φως ενός ροκ συγκροτήματος που χορεύει μπροστά στα μάτια μου.
Μόλις εδραιώθηκα στο πλεονέκτημα, δεν χρειάστηκε να περιμένω πολύ μέχρι να υλοποιηθούν μερικά μπλουζ στην άκρη της ορατότητας και μετά πέρασαν αργά από δίπλα μου, γλιστρώντας αβίαστα μέσα στο νερό.
Πέρασαν σε ένα μεγάλο τόξο και μετά εξαφανίστηκαν ξανά. Μετά από δύο ή τρία λεπτά επέστρεψαν, κάνοντας το ίδιο περιστασιακό κολύμπι.
Ήμουν σίγουρος ότι προσπαθούσαν να βρουν από πού προέρχονταν όλα τα κομμάτια της ρέγγας – μήπως οδηγούσαν σε ένα μεταφορικό δοχείο καρχαρία με χρυσό;
Συνέχισαν να κάνουν τις πάσες τους, κάθε φορά λίγο πιο κοντά μέχρι που τελικά ένα μπλε πέρασε τόσο κοντά που θα μπορούσα να είχα απλώσει το χέρι και να το αγγίξω.
Το κρύο του μάτι που με παρακολουθούσε, ακριβώς όπως το παρακολουθούσα, ένιωσα πολύ επισκέπτης στο βασίλειό του.
Τα άτομα χώρισαν. Ένας πήγαινε από κάτω μου, ένας στο πλάι, και εξαφανίζονταν για ένα ή δύο λεπτά πριν επιστρέψουν μεμονωμένα ή μαζί.
Σε ένα πέρασμα μια μέδουσα πυξίδας περνούσε από μπροστά και ένας από τους μπλουζ έκανε μια ευδιάκριτη παράκαμψη για να το ελέγξει, απομακρύνοντας γρήγορα μόλις κατάλαβε τι ήταν.
Οι καρχαρίες παρέμειναν στο χώρο για ολόκληρες τρεις ώρες, ενώ όσοι ήταν στο σκάφος μπήκαν μέσα, κολύμπησαν με αναπνευστήρα και βούτηξαν μαζί τους, μετά έκαναν ένα διάλειμμα και μπήκαν ξανά.
Κατάφερα να βγω έξω για να αλλάξω φακούς κάμερας, κάτι που μου επέτρεψε να βγάλω διάφορες λήψεις.
Το ταξίδι ήταν ευλογημένο με ηλιοφάνεια, ελαφρούς ανέμους και καλή επιφάνεια, με το μόνο απαραίτητο να είναι οι ελαφροί άνεμοι.

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΛΟΥΖ , ήταν ενδιαφέρον να δει κανείς πολλά garfish, ένα ψάρι που μοιάζει με barracuda, που επίσης έλκεται από το ίχνος του chum. Έμπαιναν μέσα και γλεντούσαν με τα μικρά σωματίδια του τσάμπου κοντά στην επιφάνεια.
Αυτά τα φανταστικά άγρια ​​πλάσματα βρίσκονται εκεί λίγα μόλις μίλια από την ακτογραμμή μας και μια σειρά από σκάφη κατάδυσης της Κορνουάλης προσφέρουν ταξίδια για να προσπαθήσουν να βρουν και να παρατηρήσουν μπλε καρχαρίες.
Αυτή η εμπειρία θα πρέπει να περιλαμβάνεται στη λίστα κουβαδιών κάθε δύτη στο Ηνωμένο Βασίλειο – ήταν μια κουραστική μέρα, αλλά αξέχαστη, και σκοπεύω να το κάνω ξανά τον επόμενο χρόνο.