Πώς μετράει ο Βορράς

ΟΤΑΝ ΣΧΕΔΙΑΖΕΤΕ ΜΙΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ Ταξίδι με liveaboard, η κορυφαία χρέωση πηγαίνει πάντα στις νότιες διαδρομές: «Daedalus and St Johns», «Brothers and Daedalus», «Simply the Best» και ούτω καθεξής. Πώς μετράει λοιπόν μια βόρεια διαδρομή; Έγινα μέλος μπλε ή δύο's blue Melody για ένα ταξίδι «Στενό του Τιράν και του Βορρά» για να μάθετε.
Επιβίβαση στη Χουργκάντα, η διαδρομή κατευθύνεται προς το Ρας Μοχάμεντ και το Τιράν πριν από τον Κόλπο του Σουέζ στα ναυάγια Dunraven και Thistlegorm και μετά πίσω στη Χουργκάντα ​​μέσω του Οδυσσέα στο νησί Small Gubal και του Dolphin House στο Sha'ab el Erg.
Όλες αυτές οι τοποθεσίες είναι προσβάσιμες με ημερήσιο σκάφος από ένα ή περισσότερα από τα Sharm el Sheikh, El Gouna ή Hurghada, αλλά όχι όλα στο ίδιο ταξίδι. Δεν θα μπορούσες να πεις το ίδιο για τα νότια δρομολόγια. Θέρετρα και κατασκηνώσεις στην έρημο βρίσκονται νότια μέχρι το Ρας Μπάνας, αλλά ο νότος εξακολουθεί να έχει τοποθεσίες εκτός εμβέλειας ημερήσιων σκαφών.
Δεν είμαι συνήθως μεγάλος οπαδός των νυχτερινών καταδύσεων, οπότε είναι κάπως παράξενο το γεγονός ότι η κατάδυση με κάνει καλό στην πρώτη τέτοια κατάδυση του ταξιδιού, στο Alternatives.
Η μέρα είχε ξεκινήσει από την πλευρά της Χουργκάντα ​​της Ερυθράς Θάλασσας με ένα ζέσταμα στον ύφαλο του Ποσειδώνα – αρκετά ευχάριστο, τίποτα προκλητικό, τίποτα εκπληκτικό.
Ήταν το είδος της κατάδυσης που θα μπορούσε να γίνει σε οποιονδήποτε ύφαλο που υψωνόταν από έναν επίπεδο βυθό, όπου κανείς δεν θα μπορούσε να το κάνει τόσο στραβά, ένα τυπικό σημείο προθέρμανσης στην αρχή οποιουδήποτε δρομολογίου liveaboard.
Με μια προειδοποίηση για πιθανώς δύσκολες συνθήκες, η μπλε Μελωδία πέρασε από τη Χουργκάντα ​​και ο καπετάνιος διάλεξε μια εναλλακτική λύση για να δέσουν για το απόγευμα και το βράδυ. Οι εναλλακτικές είναι μια σειρά από επτά κοραλλιογενείς κορυφές ακριβώς κατά μήκος του Κόλπου του Σουέζ από τον Ρας Μοχάμεντ, και ακόμα δεν ξέρω ποια είναι η εναλλακτική τους.
Δεν θα τους χαρακτήριζα ως εναλλακτικές του Ras Mohammed, αλλά ίσως είναι απλώς εναλλακτικές το ένα για το άλλο. Δεν είμαι σίγουρος, αλλά νομίζω ότι ήμασταν στις κορυφές που βρίσκονται πιο κοντά στο τέλος του RasMo.
Απλώς είχαμε χρόνο για μια βουτιά αργά το απόγευμα για να εξοικειωθούμε με την τοποθεσία. Τα απογευματινά κέικ κάλυπταν όμορφα το κενό προτού το σκοτάδι είχε καταλαγιάσει με τη συνηθισμένη ταχύτητα των περιοχών της ερήμου, και τώρα ήρθε η ώρα να ανανεωθείτε ξανά.

ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ εξαιρετικές ευκαιρίες για να δείτε τα μικρά και παράξενα. Η προσοχή μας εστιάζεται σε μια δέσμη φωτός, καθώς ελπίζουμε ότι τα μικρά πλάσματα που κρύβονται κατά τη διάρκεια της ημέρας θα βγουν έξω.
Επιβραβεύομαι στο πρώτο κομμάτι μαλακών κοραλλιών που φτάνουμε. Ένα καβούρι με δύο σπονδυλικές στήλες σε μέγεθος κέρματος 20 p είναι σκαρφαλωμένο σε ένα κλαδί χωρίς φροντίδα στον κόσμο. Λίγα κλαδιά αργότερα, ένας διακοσμητής αράχνη καβούρι κάνει το ίδιο πράγμα. Το σώμα του είναι πολύ μικρότερο, αλλά συνολικά το καβούρι είναι μεγαλύτερο με τα μακριά ατρακτοειδή πόδια του.
Τα καβούρια που προστατεύουν τα κοράλλια είναι έξω ανάμεσα στα κλαδιά των σκληρών κοραλλιών, αλλά αποφεύγουν το φως και πρέπει να βρω, να εστιάσω και να κουμπώσω γρήγορα πριν υποχωρήσουν.
Ανάμεσα στα κοράλλια της φωτιάς βρίσκω γαρίδες και ένα άλλο καβούρι με δύο σπονδυλικές στήλες, αλλά μόνο μια φορά στο σπίτι επεξεργάζομαι αρχεία RAW σε μια μεγάλη οθόνη που θα παρατηρήσω τον μικροσκοπικό αστακό οκλαδόν ακριβώς από πάνω του…
Τώρα το Blue Melody κατευθύνεται στον Κόλπο της Άκαμπα στους υφάλους του Τιράν. Η πρωινή μας κατάδυση στο Jackfish Alley θα επιτρέψει σε λιγότερο έμπειρους δύτες να ανταποκριθούν στις πιο περιπετειώδεις καταδύσεις που έρχονται.
Είναι οι καλοκαιρινές διακοπές των σχολείων και ο συνδυασμός των δυτών στο σκάφος είναι ακόμη πιο διαφοροποιημένος από το συνηθισμένο. Υπάρχουν δύο οικογένειες με συνολικά πέντε έφηβα αγόρια. πολλά ζευγάρια, συμπεριλαμβανομένων νεόνυμφων από τη Φινλανδία και ένα ζευγάρι από τη Ρουμανία που δηλώνουν περήφανα ότι είναι από την Τρανσυλβανία. μερικοί μεμονωμένοι άνδρες και γυναίκες, που κυμαίνονται από φοιτητές έως συνταξιούχους με εμπειρία κατάδυσης από πρόσφατα προσόντα έως εκπαιδευτή.
Τρεις δύτες έχουν εγγραφεί για ένα μάθημα Advanced Open Water Diver και ένας για μια ειδικότητα Deep.

ΒΟΥΤΟΥΜΕ ΞΥΛΙΝΟ ΣΠΙΤΙ, Γκόρντον, Τζάκσον και Τόμας υφάλους με αυτή τη σειρά, όλοι μεγαλοπρεπώς μεγάλοι και πολύχρωμοι και ο καθένας με τον δικό του χαρακτήρα. Πάει καιρός που τα έχω βουτήξει,
και δεν το έκανα ποτέ πίσω με πλάτη για μερικές μέρες, οπότε αυτή είναι μια ευκαιρία να ανανεώσω τη μνήμη μου.
Μια μετατόπιση κατά μήκος της ανατολικής πλευράς του Γούντχαουζ και στο κανάλι που το χωρίζει από τον Τζάκσον μας οδηγεί μπροστά από τα ερείπια μιας ημερήσιας βάρκας, το τσιμεντένιο πάτωμα του μπάνιου και μερικά θραύσματα μετάλλου όλα όσα έχουν απομείνει ανάμεσα σε μια ουλή που αναρρώνει στο κοράλλι.
Μια ακτίνα αετού ξεφεύγει από μακριά και στη συνέχεια επανέρχεται πιο κοντά, αν και ποτέ δεν είναι αρκετά κοντά για φωτογραφίες. Εμφανιζόμαστε σε ένα ρεύμα που φυσά προς την ανοιχτή πλευρά του υφάλου για ένα RIB pick-up.
Ο Γκόρντον είναι ο νοτιότερος ύφαλος, που χαρακτηρίζεται από τον σκελετό του Λουίλα στην μακρινή πλευρά και έναν φάρο στα νότια.
Από το τείχος των γοργκονιάνων, ένας καρχαρίας υφάλου λευκής άκρης έχει πάρει μαθήματα από ακτίνες αετού για πειράγματα δύτες. Στα ρηχά, η τοποθεσία διακρίνεται από διάσπαρτα βαρέλια από το φορτίο της Louilla.
Περίμενα λίγα ημερήσια σκάφη από το Σαρμ ελ Σέιχ, και σίγουρα δεν χρειάζεται να μοιραζόμαστε το νερό με άλλους δύτες, αλλά μέχρι τα μέσα το απόγευμα έχει συγκεντρωθεί μια μεγάλη αρμάδα και ένας στόλος σκαφών αναχωρεί για τον κόλπο Na'ama.
Νωρίς το πρωί στο Τζάκσον, τον βορειότερο ύφαλο, δίνει την ευκαιρία να πάτε έξω αναζητώντας σφυροκέφαλους καρχαρίες. Κάνουμε μια αρνητική καταχώρηση στην αιχμή του υφάλου, κάτω από τον σκελετό της Lara, άλλο ένα θύμα της ναυσιπλοΐας. Την τελευταία φορά εδώ ήμουν σε ένα τεχνικό ταξίδι, βουτώντας το κάτω μέρος του πλοίου στα 70μ.
Με σφυροκεφαλές, είναι χτύπημα ή χάσιμο.
Μια γρήγορη δημοσκόπηση δείχνει μια πιθανότητα 25% για μια μακρινή ματιά και πολύ λιγότερη για μια κοντινή συνάντηση. Με μόνο το ήμισυ της ομάδας μας στο liveaboard να είναι στο μπλε, ίσως οι πιθανότητές μας να είναι καλύτερες σήμερα;
Είκοσι λεπτά αργότερα και το συμπέρασμα είναι – προφανώς όχι. Κατευθύνομαι στον τοίχο και πίσω προς το μητρικό πλοίο. Αλλά δεν είναι μια χαμένη κατάδυση, γιατί μια στάση ασφαλείας που παρασύρεται γίνεται μια από τις πιο όμορφες ρηχές καταδύσεις του ταξιδιού, καθώς ένα έντονο ρεύμα πέφτει πάνω από εναλλασσόμενες λωρίδες φωτιάς και μαλακών κοραλλιών, με ένα ζευγάρι πολύ ανεκτικές χελώνες να βόσκουν ακριβώς στην κορυφή του ο ύφαλος.

Ο ΘΩΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΜΙΚΡΟΣ των τεσσάρων υφάλων, θυμίζοντάς μου πάντα το περιστατικό «χαμένη σύζυγος, είδε μπαρακούντα» στο γύρισμα της χιλιετίας. Τίποτα δυσάρεστο δεν συμβαίνει σήμερα καθώς παρασυρόμαστε με τις παρελθούσες όχθες των γοργόνων.
Κοιτάζοντας την άμμο στα 30 μέτρα, φαντάζομαι ότι μπορώ να δω την κορυφή του φαραγγιού σε απόσταση, μια τεχνική βουτιά ακριβώς έξω από τον ύφαλο που κατεβαίνει στα 90 μέτρα, ή ίσως απλά τα μάτια μου κάνουν κόλπα.
Παρεμπιπτόντως, αν είστε περίεργοι για το «χαμένη γυναίκα, είδε τον μπαρακούδα», κοιτάξτε το βιβλίο του John Kean με αυτό το όνομα.
Η σελίδα των υφάλων Tiran της λίστας ελέγχου μας είναι πλήρης, η μπλε Melody επιστρέφει στον Ras Mohammed. Αυτή τη φορά είναι το κλασικό drift του υφάλου Shark και Yolanda, η πραγματική κατάδυση RasMo γύρω από την άκρη του Σινά, πέρα ​​από τα δύο αποκολλημένα κομμάτια του υφάλου, με τον απύθμενο τοίχο, τα στροβιλιζόμενα ρεύματα, τα κοπάδια από ψάρια και τα εξαρτήματα μπάνιου.
Μερικές από τις λεκάνες τουαλέτας φέρουν ένα αρκετά εντυπωσιακό κάλυμμα από κοράλλια, ιδιαίτερα κοράλλια φωτιάς. Ίσως είναι αρκετό για να δημιουργήσετε θετικά σχόλια. Όποιος ποζάρει σε λεκάνη τουαλέτας παθαίνει ένα φλεγόμενο σοκ και το κοράλλι της φωτιάς μεγαλώνει λίγο περισσότερο.
Για να ολοκληρώσετε την καλύτερη μέρα ακόμα, τα απογευματινά κέικ αντικαθίστανται με πίτσα. Με την ιστορία του ψωμιού πίττα που μπορεί εύκολα να προσαρμοστεί ως βάση και με μια έτοιμη προμήθεια μπαχαρικών, η εμπειρία μου είναι ότι οι Αιγύπτιοι σεφ είναι αξιόπιστα ικανοί να φτιάξουν μια νόστιμη πίτσα.
Τώρα στα μισά της κρουαζιέρας, η ισορροπία αλλάζει προς τα ναυάγια με το Dunraven και το Thistlegorm.
Το 1876 το Dunraven επέστρεφε στη Βρετανία από τη Βομβάη με ένα φορτίο βαμβακιού. Κατευθυνόμενη προς τη Διώρυγα του Σουέζ, έπιασε φωτιά και παρέσυρε στο Sha'ab Mahmud κοντά στο φάρο στο νότιο άκρο του υφάλου.
Οι οδηγοί κατάδυσης συνήθως συνιστούν να μπείτε στο αναποδογυρισμένο κύτος στην πρύμνη, στη συνέχεια να κολυμπήσετε προς την πλώρη μέσα στο ναυάγιο, να περάσετε τους λέβητες και να βγείτε μέσα από ένα διάλειμμα στο μπροστινό κύτος. Φωτογραφικά προτιμώ να το κάνω προς την αντίθετη κατεύθυνση. Με αυτόν τον τρόπο μπορώ να κολυμπήσω μπροστά από τον φίλο μου και να γυρίσω για να τραβήξω φωτογραφίες κοιτάζοντας ψηλά προς την πλώρη.
Μου αρέσει επίσης να είμαι τελευταίος, για να μπορώ να περνάω όσο μου αρέσει χωρίς να εμποδίζω τον δρόμο στους άλλους. Σήμερα λειτουργεί σαν γούρι, ειδικά καθώς αυτοί που προηγήθηκαν είχαν την καλοσύνη να μην ανακατέψουν τη λάσπη.

ΛΙΓΑ ΜΙΛΙΑ ΑΛΛΑ κατά μήκος του Sha'ab Mahmud, η επόμενη στάση είναι το Small Crack. Από μια πτώση RIB έξω από τη ρωγμή, ένα κοράλλι με μαστίγιο μου παρέχει ένα χαριτωμένο cowrie ως μακροσκοπικό στόχο πριν το ρεύμα προσφέρει μια θεαματική κρούση μέσα από τον ύφαλο και πίσω στη βάρκα.
Δύο καταδύσεις στο Thistlegorm δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικές. Το απόγευμα της άφιξής μας κατηφορίζουμε σε θολή ορατότητα, ισχυρό ρεύμα προς την πρύμνη και μια μη αναμενόμενη σούπα δύτη στο μπροστινό μέρος.
Υπάρχουν άλλα επτά ζωντανά σκάφη πάνω από το ναυάγιο, οπότε πιθανώς 160 δύτες θα μπορούσαν να βρεθούν στο νερό εάν όλοι είναι κάτω την ίδια στιγμή. Αντιστρέφω το σχέδιο κατάδυσης και κατευθύνομαι προς την πρύμνη, επιστρέφοντας σιγά σιγά στα αμπάρια όπου, ευτυχώς, η σούπα των δυτών έχει πλέον χρησιμοποιήσει τον αέρα της και άφησε το φορτίο σχετικά χωρίς κόσμο.
Αυτή είναι η πρώτη μου επίσκεψη στο ναυάγιο από τότε που διάβασα την υπέροχη αναφορά του Alex Mustard για τα φορτηγά και τις μοτοσικλέτες (I-SPY the Thistlegorm in a Whole New Light, Οκτώβριος 2014). Κοιτάζω και αναρωτιέμαι και εύχομαι να είχα όλες τις πληροφορίες που μου έδωσε να παραδώσω σε μια πλάκα.
Το επόμενο πρωί η κλήση αφύπνισης είναι νωρίς «για να νικήσουμε τη βιασύνη». Ανεβαίνοντας στο κατάστρωμα κατάδυσης, μπορώ να δω ότι οι οδηγοί σε άλλα σκάφη είχαν παρόμοια ιδέα. Δίπλα μπαίνουν ήδη στο νερό.
Είχα παραλείψει μια νυχτερινή βουτιά στο ναυάγιο. Όσοι πήγαν το είχαν απολαύσει, αλλά κατά τη γνώμη μου ήταν για τον ενθουσιασμό και για να ξαναβουτήξω αντί να δω κάτι διαφορετικό. Χαμηλή ορατότητα και σκοτεινό μαύρο – Μπορώ να το βρω σε μια κακή μέρα στη Μάγχη, αν και χωρίς τη σύγχυση όλων των άλλων δυτών που κάνουν νυχτερινές καταδύσεις σε περιορισμένο χώρο.
Τώρα το ρεύμα είναι μικρότερο και η ορατότητα είναι φυσιολογική σε αστραφτερή Ερυθρά Θάλασσα. Τα άλλα σκάφη φαίνονται όλα να κάνουν μια πρύμνη-πρώτη διαδρομή, οπότε κατευθύνομαι κατευθείαν στα αμπάρια, μετά επάνω στην υπερκατασκευή πριν επιστρέψω στη γραμμή μας στην πλώρη.
Διασταυρώνομαι με μερικούς άλλους δύτες, αλλά όχι πολλούς λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό στο νερό.
Επιστρέφοντας στην πλευρά της Χουργκάντα ​​του Κόλπου του Σουέζ, το ατμόπλοιο Ulysses και μια φορτηγίδα στις απέναντι άκρες του Gubal Seghir είναι ναυάγια που δεν έχω βουτήξει από το 1987, την εκατονταετηρίδα του Οδυσσέα που χτυπά τον ύφαλο.
Οι δύτες από ένα άλλο liveaboard μόλις τελειώνουν και η ομάδα μας χωρίζεται σε κύματα από το ταξίδι RIB προς το ναυάγιο, οπότε ενώ ο Ulysses είναι ένα μικρό ναυάγιο, δεν είναι απασχολημένος.
Η μπανιέρα στην πρύμνη είναι αρκετά παλαιότερη από αυτές στο Thistlegorm, αλλά, σε αντίθεση με τα πλοία, ο σχεδιασμός της μπανιέρας δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου.
Η ακόμη μικρότερη φορτηγίδα είναι λίγο γεμάτη έως ότου δύτες από πολλά liveaboard απλώνονται λίγο. Αναμένοντας έναν πολυάσχολο ιστότοπο, επιστρέφω στη μακροεντολή και αποδεικνύεται ότι είναι η σωστή επιλογή. Τα ψάρια στη φορτηγίδα και στον περιβάλλοντα ύφαλο είναι τόσο συνηθισμένα στους δύτες που ακόμη και οι κανονικά σκόπιμοι είναι εύκολοι στόχοι, συμπεριλαμβανομένου ενός ψαριού Πικάσο, ενός φωτογενούς είδους που ανταποκρίνεται στο όνομά του, αλλά, σε αντίθεση με τον συνονόματό του, είναι συνήθως ντροπαλό.
Πώς μπορεί ένα τόσο ποικίλο ταξίδι να τελειώσει σε ψηλά; Στο Sha'ab El Erg, πιο γνωστό ως Dolphin House North, τα δελφίνια είναι τόσο συνηθισμένα στους δύτες όσο και τα ψάρια στη φορτηγίδα.
Χρειάζονται περίπου 10 λεπτά για να καταφέρουν να πουν ένα γεια, αλλά σύντομα θα επιστρέψουν στο σπίτι για 45 λεπτά διασκέδασης με δελφίνια, με επαναλαμβανόμενα κοντινά περάσματα και αυτάρεσκα χαμόγελα δελφινιών.
Μια τελική κατάδυση στο Umm Gamar, με τοίχους, κορυφές και σπηλιές θα ήταν επίσης μια κατάλληλη κορύφωση, αν δεν υπήρχαν τα δελφίνια πριν.

ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ «ΤΙΡΑΝΟ ΚΑΙ ΒΟΡΕΑΣ» διαδρομή από τη Χουργκάντα ​​ένα δρομολόγιο liveaboard για να ανταγωνιστείτε τις νότιες διαδρομές που επιτυγχάνουν υψηλότερη χρέωση; Είναι ημέρα αποσυμπίεσης στην ξηρά και δύτες από πολλά liveaboard, νότια και βόρεια, περιμένουν τη ζέστη στο Marriott.
Τα νότια σκάφη έχουν δει ωκεάνια λευκά άκρα και σφυροκέφαλα. Μας έλειψε το τελευταίο, αλλά είχαμε μια πολύ καλή συνάντηση με τα δελφίνια. Όσο για τους υφάλους, οι νότιοι ύφαλοι μπορεί να είναι στο ίδιο επίπεδο με τον Τιράν ή τον Ρας Μοχάμεντ, αλλά δεν θα ήθελα να πω ότι ο ένας ήταν καλύτερος από τον άλλο. Νομίζω ότι είχαμε τα καλύτερα ναυάγια.
Θα μπορούσε η διαδρομή μας «Τιράν και Βορράς» να είχε βελτιωθεί; Εξαρτάται από την προσωπική προτίμηση. Θα μου άρεσε άλλη μια βουτιά στην άκρη του Ras Mohammed αντί στο Jackfish Alley, ή να είχα βουτήξει εκεί αμέσως μετά τη διέλευση από τη Χουργκάντα.
Θα είχα χωρέσει στο ναυάγιο του Rosalie Moller, αν και δεν έχω ιδέα πώς θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί αυτό.
Για μια βουτιά προθέρμανσης θα ήθελα να πηδήξω στο Giftun ή σε ένα από τα ναυάγια του Abu Nuhas, αλλά αυτό δεν θα ήταν κατάλληλο μέρος για προθέρμανση. Έτσι, συνολικά, θα έλεγα ότι μια οικονομική διαδρομή «Τιράν και Βορράς» συγκρίνεται αρκετά ευνοϊκά με οτιδήποτε νοτιότερα.