Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΠΛΥΣΤΟΣ

ΙΟΡΔΑΝΟΣ ΔΥΤΗΣ

Το αποκορύφωμα της κατάδυσης του ταξιδιού μπορεί να φαινόταν πολύ καιρό πριν, αλλά η αναμονή έφερε τις δικές της απολαύσεις – και για τη LISA COLLINS, η καθυστερημένη ικανοποίηση έφερε τη δική της σόλο ανταμοιβή.

Άκαμπα – Εξωτισμός και Ιστορία

AQABA – ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ εξωτισμός. Τα Tales of Arabian Nights και ο Lawrence of Arabia μου έρχονται στο μυαλό καθώς το όνομα ξεφεύγει από τη γλώσσα μου.

Ιστορία χιλιάδων ετών, ίντριγκα, αρχαιολογία, κρυμμένα ερείπια, στρατόπεδα στην έρημο, ανταλλαγές, σουκ, χρώμα, θόρυβος και μπαχαρικά τροφοδοτούν τη φαντασία μου καθώς ξεκινώ το ταξίδι μου στη μοναδική παραλιακή πόλη της Ιορδανίας.

The Artificial Reef Project

Η Ιορδανία είναι μια κυρίως μεσόγεια χώρα που συνορεύει με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, αν και μια πολύ μικρή περιοχή καταλαμβάνει το βορειότερο σημείο της Ερυθράς Θάλασσας. Είναι διάσημο για την ορεινή περιοχή του Wadi Rum που μοιάζει με τον Άρη και τα εμβληματικά ερείπια της Petra, που εμφανίζονται σε πολλές ταινίες, όπως ο Indiana Jones και η Last Crusade.

Είχα προσκληθεί από την Αρχή της Ειδικής Οικονομικής Ζώνης της Άκαμπα (ASEZA) να παρευρεθώ στη δημιουργία ενός νέου τεχνητού υφάλου στον κόλπο της Άκαμπα, ακολουθούμενη από επισκέψεις τόσο στο Γουάντι Ραμ όσο και στην Πέτρα πριν επιστρέψω για να βουτήξω στη νέα τοποθεσία και σε άλλους στην περιοχή .

Η βύθιση του C-130 Hercules

Αυτός ο τεχνητός ύφαλος επρόκειτο να σχηματιστεί με την κατάρριψη ενός παροπλισμένου μεταφορικού αεροσκάφους Lockheed Hercules C-130 της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας της Ιορδανίας. Θα ενωνόταν με το λιβανέζικο φορτηγό Cedar Pride, το οποίο είχε ναυαγηθεί για να δημιουργήσει μια νέα τοποθεσία κατάδυσης το 1985, με μεγάλη επιτυχία, και το αμερικανικό τανκ M42 Duster που χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν από τον ιορδανικό στρατό που είχε ακολουθήσει το παράδειγμά του το 1999.

Το τετρακινητήριο Hercules σχεδιάστηκε αρχικά ως αεροπλάνο μεταφοράς φορτίου για τον στρατό, αν και το αεροσκάφος του επέτρεψε τη χρήση του με διάφορους τρόπους. Το 1987, η αεροπορία παρέλαβε έξι C-130 για να βοηθήσει στις ειρηνευτικές της προσπάθειες κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ. Το παράδειγμα που προοριζόταν για καταστροφή είχε μεταφέρει στρατεύματα και εξοπλισμό σε μια ποικιλία στρατιωτικών και ανθρωπιστικών αποστολών.

Με στάση οκλαδόν, βολβώδη μύτη, τέσσερις μεγάλους στροβιλοκινητήρες και τεράστια άτρακτο, το C-130 ταξίδεψε με περίπου 300 κόμβους. Η Lockheed το ονόμασε «Ηρακλής» από το όνομα του μυθολογικού ήρωα που είναι γνωστός για τη δύναμη και το θάρρος του.

Εξερευνώντας τους Ύφαλους της Άκαμπα

Η ASEZA οργάνωνε τη βύθιση με το Βασιλικό Ναυτικό της Ιορδανίας και την Aqaba Port Corporation. Είχε ρυμουλκηθεί από το Αμμάν στην Άκαμπα τον Οκτώβριο, τα φτερά και η ουρά του αποσυναρμολογήθηκαν και πρέπει να ήταν πολύ αξιοθέατο καθώς περνούσε από καταυλισμούς Βεδουίνων με τα κοπάδια των καμήλων τους.

Ξύπνησα σε μια μουντή, συννεφιασμένη μέρα. Ήλπιζα ότι το σύννεφο θα σηκωνόταν καθώς το πούλμαν μας μετέφερε από το Intercontinental Aqaba Hotel στο Berenice Beach Club στη South Beach της Άκαμπα, όπου το αεροπλάνο επρόκειτο να βυθιστεί 150 μέτρα από την ακτή.

Επίσκεψη στο Wadi Rum και την Petra

Καθώς φτάσαμε, η Ορχήστρα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ιορδανίας, πλήρης με σακούλες-αυλητές, άρχισε να παίζει και ένα πλήθος εκατοντάδων συνέρρευσε στην ακτή για να δει τον Ηρακλή στη φορτηγίδα του να αρχίζει να κινείται στη θέση του.

Σκοπεύοντας για θέση, κατάφερα να βάλω τα πόδια μου στο νερό στην άκρη της ζώνης που ήταν αποκλεισμένη για τους VIP καλεσμένους.

Παρακολουθήσαμε την φορτηγίδα να κινείται με ρυθμό σαλιγκαριού. Ξαφνικά ένας άλλος Ηρακλής, με την ουρά του που απεικονίζει την εμβληματική Πέτρα, ούρλιαξε από πάνω, συνοδευόμενος από δύο μαχητές.

Τα αεροπλάνα πέταξαν πάνω από το πλήθος και το C-130 καθώς τελικά ήταν τοποθετημένο κάτω από έναν γερανό που περίμενε.

Αρκετοί χειριστές, που μοιάζουν με μυρμήγκια στην τεράστια άτρακτο, σκαρφάλωσαν για να ασφαλίσουν σχοινιά και ένα γάντζο που κατέβασε ο γερανός. Πολύ αργά, ο γερανός ανέλαβε την πίεση, σηκώνοντας το αεροπλάνο ελαφρώς από το κατάστρωμα για να επιτρέψει στη φορτηγίδα να απομακρυνθεί.

Καταδύσεις στο Cedar Pride και στο Tank

Για μια στιγμή το C-130 κρεμόταν στον αέρα. Στη συνέχεια κατέβαινε απαλά στην ήρεμη επιφάνεια της Ερυθράς Θάλασσας.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΕΙΧΑΝ ΗΤΑΝ αφαιρέθηκε και η πίσω πόρτα φορτίου άνοιξε για να επιτρέψει τη γρήγορη είσοδο νερού. Μέσα σε ένα λεπτό, ακόμα συνδεδεμένο με τον γερανό για καθοδήγηση, ο κύριος όγκος του Hercules είχε γλιστρήσει αθόρυβα κάτω από την επιφάνεια, πρώτα στο δεξί φτερό, καθώς ο αερομεταφερόμενος Ηρακλής παρείχε μια τελευταία ουρά για τον παροπλισμένο συνάδελφό του.

Είχα ιδιωτική άδεια πιλότου για περισσότερα από 10 χρόνια, πάντα ανυπομονούσα να επισκεφτώ αεροπορικές εκθέσεις σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο και είχα την τύχη να δω έναν Hercules στο Biggin Hill Air Show το 2007.

Ως μέλος μιας λέσχης ιπτάμενων εκεί, μου άρεσε να με δείχνουν γύρω από το τεράστιο αεροσκάφος μόλις προσγειωθεί, αλλά δεν περίμενα ποτέ ότι θα είχα την ευκαιρία να βρεθώ μέσα σε ένα κάτω από το νερό.

Με δυσκολία περίμενα τις λίγες μέρες που θα χρειαζόταν να καθίσει το αεροπλάνο στον πάτο για να περάσει.

Καθώς φύγαμε από την τοποθεσία, μπορούσαμε να δούμε μερικούς δύτες να ετοιμάζονται στο πάρκινγκ. Αστείο, μας είχαν πει ότι δεν επιτρεπόταν σε δύτες να βουτήξουν το ναυάγιο έως ότου οι ομάδες ασφαλείας το είχαν δηλώσει ασφαλές.

Την επόμενη μέρα μάθαμε ότι η ομάδα των δυτών που ετοιμαζόταν ήταν Ρώσοι, οι οποίοι είχαν πει στις αρχές ότι επρόκειτο να βουτήξουν το Tank, το οποίο βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από το Hercules. Οι φωτογραφίες της νέας τοποθεσίας καταδύσεων εμφανίστηκαν με κάποιο τρόπο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αργότερα εκείνο το βράδυ.

Τις επόμενες δύο ημέρες, η ανυπομονησία μας να βουτήξουμε περιορίστηκε από τις επισκέψεις στο Wadi Rum, τον περίφημο καταυλισμό της ερήμου στα βουνά όπου λέγεται ότι πολέμησε ο Λόρενς της Αραβίας.

Απέχει μια ώρα με το αυτοκίνητο από την Άκαμπα και πήγαμε εκεί σε ένα σαφάρι 4×4 για να επισκεφτούμε αμμόλοφους, να δούμε ασυνήθιστους σχηματισμούς βράχων και αρχαία σκαλίσματα στην πέτρα και να κάνουμε μια βόλτα με καμήλα σε ένα χωριό Βεδουίνων για να παρακολουθήσουμε το ηλιοβασίλεμα και να συμμετάσχουμε σε ένα τελετή τσαγιού.

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ, μας πήγαν στην Πέτρα, ένα από τα επτά αρχαία θαύματα του κόσμου. Αυτή η απίστευτη αρχαία πόλη μας άφησε με δέος.

Αποφεύγοντας τα άλογα καρότσια, τα γαϊδούρια και τα πόνυ που μεταφέρουν τους επισκέπτες που δεν τους αρέσει ο περίπατος 3.5 μιλίων μέσα από το μακρύ ρήγμα ανάμεσα σε δύο απότομους βράχους, έμεινα έκπληκτος από τα σκαλίσματα στον ψαμμίτη και τα φυσικά σχήματα που προκαλούνται από τον άνεμο και το νερό , από τότε που το φαράγγι πλημμύρισε πριν από χιλιάδες χρόνια.

Οι πλούσιοι σε ορυκτά σχηματισμοί σε αποχρώσεις του κόκκινου, του χρυσού και του γρανίτη καταλήγουν σε μια στενή σχισμή και το περίφημο Θησαυροφυλάκιο. Ιδιαίτερα ένας σχηματισμός έμοιαζε με παπαγάλο!

Η Πέτρα απέχει μόλις δύο ώρες οδικώς από την Άκαμπα και όλοι οι δύτες που επισκέπτονται θα πρέπει να περιλαμβάνουν το ταξίδι στο δρομολόγιό τους. Αν και προειδοποιήστε, η οροσειρά φτάνει τα 1500 μέτρα, επομένως λάβετε υπόψη τις απαιτήσεις αποσυμπίεσης.

A Scuba Diver's Delight στην Ιορδανία

Επιτέλους, ήρθε η ώρα να κάνουμε κατάδυση. Η ομάδα μας των 40 χωρίστηκε σε τέσσερα καταδυτικά σκάφη. Θα κινούμασταν εναλλάξ μεταξύ του ναυαγίου C-130 και τριών από τις άλλες κύριες τοποθεσίες κατάδυσης της Άκαμπα.

Με άλλες τέσσερις γυναίκες στην ομάδα και πέντε Ρώσους άντρες, διορίστηκα στο Barakah, το οποίο διευθύνεται από το κέντρο καταδύσεων Sea Guard, με τον ιδρυτή του Yazan Alsaeed ως οδηγό κατάδυσής μας.

Το σκάφος τριών καταστρωμάτων ήταν όμορφο, πολύ ευρύχωρο και άνετο, πεντακάθαρο, με μεγάλους χώρους για χαλάρωση και κατάλληλη καμπίνα παρόμοια με αυτή ενός liveaboard. Το πλήρωμα ήταν πολύ προσεκτικό και εξυπηρετικό και είχε αρκετές γλώσσες μεταξύ τους για να εξυπηρετήσει επισκέπτες που μιλούσαν αγγλικά, βελγικά, πολωνικά, ολλανδικά και ρωσικά.

Περπατήσαμε αργά προς την πρώτη μας τοποθεσία κατάδυσης, τον Ηλεκτρικό Σταθμό, λίγο απογοητευμένοι όταν μάθαμε ότι η ομάδα μας δεν θα μπορούσε να βουτήξει το ναυάγιο του αεροπλάνου μέχρι την επόμενη μέρα.

Δυστυχώς, ο ευρυγώνιος φακός μου είχε καταστραφεί κατά λάθος όταν ένα βαρύ αντικείμενο έπεσε πάνω στη φωτογραφική μηχανή μου.

Θα έπρεπε να αρκεστώ στο macro φακό μου, αν και γνωρίζοντας ότι στο ταξίδι βρίσκονταν τόσοι καλοί υποβρύχιοι φωτογράφοι, δεν ανησυχούσα πολύ για αυτό το σκορ.

Οι καταδύσεις είναι μια πολύ χαλαρή διαδικασία στην Ιορδανία. Δύο καταδύσεις και μεσημεριανό γεύμα στο πλοίο ήταν η σειρά της ημέρας, και δεν φαινόταν ότι χρειαζόταν να βιαστείτε για να ετοιμαστείτε.

Οι Ρώσοι έπρεπε να πάνε πρώτοι, και δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε πόσο καιρό τους πήρε για να φορεθούν και να μπουν στο νερό. Δεν ήταν τόσο πρόθυμοι όσο εμείς να βουτήξουν; Μετά από σχεδόν μια ώρα, ήρθε η σειρά μας να κάνουμε το νεσεσέρ – έγινε πολύ αποτελεσματικά και με ασφάλεια, αλλά γρήγορα.

Μετά από όλη αυτή τη λιακάδα ενώ περίμενα, το νερό 23° με έκανε να λαχανιάζω ελαφρά, αλλά ήταν καθαρό και ήρεμο.

Ο Γιαζάν μου είχε πει ότι ήταν πάντα έτσι και ότι δεν υπήρχαν ποτέ ισχυρά ρεύματα. Οι θερμοκρασίες του νερού κυμαίνονται από 20° το χειμώνα έως περίπου 29° το καλοκαίρι.

ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ του υφάλου στα 10 μέτρα, σύντομα ξέχασα το κρύο νερό καθώς βυθίστηκα στην ομορφιά του ύφαλου και της θαλάσσιας ζωής του. Τόσο κοντά στην ακτή,

Ήμουν έκπληκτος και μαγεμένος που βρήκα πολύχρωμα σκληρά και μαλακά κοράλλια τόσων διαφορετικών ειδών, που εκτείνονται σχεδόν μέχρι το θαλάσσιο τείχος που περιβάλλει το δρόμο.

Κολυμπήσαμε λίγο πιο μακριά από την ακτή, όπου ο ύφαλος κατέβηκε απαλά μέχρι να συναντήσει την άκρη ενός τοίχου που έπεσε στα 40 μέτρα. Η ορατότητα ήταν περίπου 20 μέτρα καθώς κολυμπούσαμε κατά μήκος της άκρης του τοίχου και η θέα ήταν τόσο εντυπωσιακή και πολύχρωμη που δεν χρειαζόταν να πάμε πιο βαθιά από περίπου 22 μέτρα.

Μαύρα κοράλλια, θαλασσινοί και σφουγγάρια συναγωνίζονται με μεγάλα, λαμπερά πράσινα κοράλλια και δερμάτινα κοράλλια. Ανεμώνες διαφορετικών σχημάτων και μεγεθών φιλοξενούσαν κατά δεκάδες ψάρια της Ερυθράς Θάλασσας και δύο ζωνών.

Τεράστιοι αριθμοί ανθίων χόρευαν όμορφα πάνω από τον ύφαλο, με τα έντονα πορτοκαλί και ροζ χρώματά τους σε υπέροχη αντίθεση με το βαθύ μπλε της θάλασσας.

Ένα μόνο λιοντόψαρο περπάτησε στην άκρη του υφάλου, πτερύγια ψιθύρισε κοιτώντας με επιφυλακτικά. Προς το τέλος της κατάδυσης, ο Γιαζάν εντόπισε έναν ύφαλο χταπόδι κρύβεται δίπλα σε έναν αχινό. Παρακολουθώντας μας επιφυλακτικά, ο χταπόδι εναλλάσσονταν μεταξύ αλλαγής χρώματος και υφής μέχρι να απομακρυνθούμε.

Η 50λεπτη βουτιά μας πέρασε ως δια μαγείας. Είναι σπάνιο να βρεις υφάλους τόσο υγιείς και με τέτοια ποικιλία κοραλλιών και θαλάσσιας ζωής.

Η δεύτερη κατάδυσή μας ήταν στο αρχικό έργο τεχνητών υφάλων της Άκαμπα, το Cedar Pride. Ξαπλωμένος στα 26 μέτρα στον αμμώδη βυθό, είχε καθίσει σε γωνία 45°.

Με τα χρόνια, το πλοίο έχει αποικιστεί σε μεγάλο βαθμό από μαλακά και σκληρά κοράλλια. Η ζωή των ψαριών είναι άφθονη στο ναυάγιο και στον περιβάλλοντα ύφαλο.

Είχα ακούσει ότι το ναυάγιο ήταν γεμάτο με μικρά πλάσματα και τέλειο για macro φωτογραφία, έτσι πέρασα την ωριαία βουτιά κοιτάζοντας σε γωνίες και σχισμές, βρίσκοντας πολλά διαφορετικά είδη μπλένυ, κοχύλια, σύννεφα ανθίας, τις πανταχού παρούσες ανεμώνες με οικογένειες ψαριών κλόουν και πολλά είδη ψαριών που δεν είχα ξαναδεί.

Είναι ένα πολύ φωτογενές και όμορφο ναυάγιο που μπορεί να εξερευνηθεί ελεύθερα στις ήρεμες συνθήκες.

Επιτέλους, ήρθε η σειρά μας να βουτήξουμε τον Ηρακλή. Μέχρι τώρα είχα δει φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από άλλους δύτες, αν και μου είπαν ότι την πρώτη μέρα που οι δύτες ασφαλείας είχαν δώσει το πράσινο φως για κατάδυση, έπρεπε να αντιμετωπίσουν περίπου 20 δύτες από διαφορετικούς συλλόγους και κέντρα που έκαναν κατάδυση Την ίδια στιγμή.

Καθώς δέναμε στη σταθερή σημαδούρα πάνω από το αεροπλάνο, μπορούσαμε να δούμε την καθαρή χλωμή σιλουέτα του απέναντι στην γαλάζια θάλασσα.

Οποιεσδήποτε ελπίδες να είμαστε οι μόνοι δύτες στο ναυάγιο διαψεύστηκαν καθώς είδαμε περίπου 15 δύτες του στρατού να ανεβαίνουν στην ακτή, από όπου το ναυάγιο ήταν εύκολα προσβάσιμο. Αποφασίσαμε να περιμένουμε να ολοκληρώσουν την κατάδυσή τους πριν μπουν μέσα.

Μόλις εμφανίστηκε ο πρώτος δύτης, ρώτησα τον Γιαζάν αν οι κυρίες μπορούσαν να φορεθούν πριν από τους Ρώσους, καθώς θα ήμασταν πολύ πιο γρήγοροι.

Συμφώνησε και καθώς ήμουν έτοιμος πριν από όλους, μου έδωσε το πράσινο φως να κατέβω στο ναυάγιο, το οποίο ήταν καθαρά ορατό μόλις στα 17 μέτρα και ήταν εύκολο στην πλοήγηση.

Κατέβηκα δίπλα στα δεξιά πτέρυγα. Ήταν αρκετά απόκοσμο και σουρεαλιστικό να βουτήξω το αεροπλάνο που είχα παρακολουθήσει να βυθίζεται τρεις μέρες νωρίτερα, καθισμένος στην κοιλιά του στην άμμο και στο λιβάδι σαν να περίμενε να απογειωθεί.

Για λίγα λεπτά τουλάχιστον, είχα την τύχη να είμαι ο μόνος δύτης στο ναυάγιο.

ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ WING οι πλαϊνές πόρτες φορτίου είχαν ανοίξει. Εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία ενώ ήμουν μόνος, κολύμπησα μέσα για να φωτογραφίσω μερικές από τις μικρότερες λεπτομέρειες του κάτου, για να τις έχω ως ρεκόρ προτού η ανάπτυξη των κοραλλιών τα κάνει αγνώριστα.

Προς τα εμπρός το διάφραγμα είχε μερικώς αφαιρεθεί, έτσι οι δύτες μπορούν να δουν μέσα από το πιλοτήριο μέχρι τη θέση του πιλότου και τα παράθυρα και τον ωκεανό πέρα ​​από αυτό.

Όταν το αεροπλάνο ετοιμαζόταν, με όλα τα μηχανικά του μέρη, λάδια, καύσιμα και οτιδήποτε επικίνδυνο για τη θαλάσσια ζωή και τους δύτες αφαιρέθηκαν, στη θέση του πιλότου είχε τοποθετηθεί ένας πλαστικός σκελετός με κράνος πιλότου, με πλήρη στολή και μπότες. Μέλη της Βασιλικής Αεροπορίας της Ιορδανίας το είχαν βάλει εκεί για διασκέδαση, αν και οι φωτογραφίες θα προκαλούσαν αναπόφευκτα κάποιες εκφράσεις αποστροφής αργότερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Από την πλευρά μου εντυπωσιάστηκα από την ικανότητα με την οποία το Hercules, καθώς και το Cedar Pride και το Tank, που βουτήξαμε μετά το αεροσκάφος, είχαν τοποθετηθεί σε άμμο καλυμμένη με θαλάσσιο γρασίδι αλλά περιτριγυρισμένα πολύ κοντά από έναν όμορφο ύφαλο.

Ο ύφαλος είχε μείνει εντελώς άθικτος, υποδεικνύοντας τη μέριμνα που δόθηκε για τη διατήρηση της υγείας των ιορδανικών υφάλων.

Ο Γιαζάν μου είχε πει ότι ήταν ο δύτης που είχε κάνει έρευνες για να βρει μια κατάλληλη περιοχή, όπου ο ύφαλος θα μπορούσε να μείνει άθικτος και να προσθέσει στην ομορφιά της τοποθεσίας.

Καθώς κολυμπούσα γύρω από το αμπάρι, μπορούσα να δω πολλά μηνύματα γραμμένα από το τελευταίο πλήρωμα του αεροπλάνου, γραμμένα στα αραβικά για να τιμήσουν τη βύθιση.

Δυστυχώς είδα και γκράφιτι, τη συμβολή κάποιων από τους πρώτους δύτες στο ναυάγιο. Ήμουν αποτροπιασμένος από αυτή την απίστευτη έλλειψη σεβασμού για κάτι για το οποίο η ιορδανική αρχή τουρισμού και οι τοπικοί χειριστές καταδύσεων ήταν τόσο περήφανοι.

Τράβηξα μερικές φωτογραφίες και τις έδειξα στη Nancy και τον Salaam από την ASEZA, που είχαν οργανώσει τόσο καλά το ταξίδι. Τρομαγμένοι, ξεκίνησαν αμέσως μια έρευνα για τον «καλλιτέχνη» και ζήτησαν από τον Yazan και άλλα καταδυτικά κέντρα να αφαιρέσουν τα σημάδια και να παρακολουθήσουν το ναυάγιο για οποιαδήποτε άλλη κατάχρηση.

Αυτή η θετική αντίδραση, και πάλι, μου έδειξε πόσο σημαντικό θεωρούν οι ιορδανικές αρχές καταδυτικής βιομηχανίας και τουρισμού να διατηρήσουν τα αξιοθέατα τους, φυσικά ή ανθρωπογενή.

ΚΟΛΥΜΠΙΖΟΝΤΑΣ ΕΞΩ ΑΠΟ την άλλη πόρτα φορτίου, ανέβηκα στη μεγάλη, βολβώδη μύτη του αεροπλάνου, κοιτάζοντας μέσα στο πιλοτήριο. Ο τροχός ελέγχου του πιλότου είχε απογυμνωθεί πριν από τη βύθιση, αφαιρώντας το στρώμα οξείδωσης στο αλουμίνιο, όπως φαίνεται στην τραχιά επιφάνεια των δεξαμενών κατάδυσης αλουμινίου. Εάν δεν γίνει αυτό, το αλουμίνιο υποβαθμίζεται γρήγορα και «ψάζει».

Εξωτερικά, ακριβώς κάτω από το παράθυρο του πιλοτηρίου, υπήρχε ένας αεραγωγός. Μια λάμψη πορτοκαλιού τράβηξε το μάτι μου και είδα αυτό που πρέπει να ήταν το πρώτο ψάρι που αποίκισε το ναυάγιο – μια ανθία.

Προχωρώντας προς τα κάτω, είδα ότι οι τροχοί είχαν μερικώς ανασυρθεί, δίνοντας στο αεροπλάνο την εμφάνιση ότι πετάει στο κάτω μέρος, με τον τροχό καθαρό από την άμμο.

Καθώς εξερευνούσα τον ύφαλο που περιέβαλλε αμέσως τον Ηρακλή, γεμάτος ζωή, ήξερα ότι δεν θα αργούσε πολύ η μικρή ανθία να ενωθεί με μια σειρά από θαλάσσια ζωή.

Η τελευταία μας κατάδυση ήταν στον ύφαλο Tank and Seven Sisters δίπλα στο αεροπλάνο. Μένοντας στην ίδια σημαδούρα πρόσδεσης, κολυμπήσαμε ελαφρώς προς τα ανατολικά.

Λίγα πτερύγια από την πρύμνη του καταδυτικού μας σκάφους, δύο κορυφές που εκτρέφονται η μια δίπλα στην άλλη στα 14 μέτρα. Κολυμπώντας γύρω από το καθένα, δεν μπορούσα να πιστέψω πόσες ανθίες διεκδικούσαν χώρο.

Κανονικά τα βρίσκω πολύ δύσκολα να τα φωτογραφίσω, καθώς είναι τόσο σκοτεινά και σε συνεχή κίνηση, αλλά με τόσα πολλά μου φάνηκε πολύ εύκολο να τα απαθανατίσω.

Ο Γιαζάν μου έκανε σήμα να μου δείξει ένα τεράστιο πετρόψαρο, καμουφλαρισμένο τέλεια. Μετά από εξερεύνηση για λίγο, ακολούθησα τον Yazan και τα υπόλοιπα κορίτσια (τα πέντε μας είχαν ονομαστεί Spice Girls από το πλήρωμα) μέχρι τον ύφαλο πέρα ​​από το θαλάσσιο γρασίδι μέχρι εκεί που το τανκ καθόταν όρθιο.

Κρεμασμένος λίγο πίσω για να αφήσω τους άλλους να δουν καλά πριν μπω για να τραβήξω φωτογραφίες, ενόχλησα κατά λάθος ένα μεγάλο χταπόδι κρύβεται στο λιβάδι. Καθώς κολυμπούσε, τράβηξα γρήγορα μερικές φωτογραφίες.

Η δεξαμενή ήταν πολύ ωραία, αν και σε βάθος μόλις 6 μέτρων είχε μικρότερη ανάπτυξη κοραλλιών από το Cedar Pride. Είναι πολύ προσιτό σε λάτρεις του αναπνευστήρα, που είναι γνωστό ότι στέκονται και κρατιούνται από αυτό.

Κατά μήκος των τροχών φαινόταν να υπάρχει πολλή ζωή, ωστόσο, και βρήκα μια ανεμώνη και ένα ψάρι-κλόουν κολλημένο στο λάστιχο του ενός τροχού.

Κολυμπώντας πίσω προς τη γραμμή πρόσδεσης, είδα μια όμορφη χιονονιφάδα σμέρνα να κρυφοκοιτάζει από μια τρύπα στον ύφαλο. Και ανάμεσα στις δύο κορυφές ένας τεράστιος σκορπιός βρισκόταν στην άμμο.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΤΟ Ηλιοβασίλεμα καθώς ταξιδεύαμε αργά πίσω στη μαρίνα, ήξερα ότι θα επέστρεφα ξανά το συντομότερο δυνατό, για να ξαναεπισκεφτώ τον Ηρακλή και τις άλλες τοποθεσίες που είχα δει, αλλά και να εξερευνήσω περισσότερες από τις 24 τοποθεσίες κατά μήκος της ακτής.

Ένιωσα έμπνευση και με δέος για μια χώρα που δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό να σκεφτώ με αυτόν τον τρόπο. Οι άνθρωποι, οι καταδύσεις, το φαγητό, το τοπίο, η ιστορία και οι υποδομές με είχαν εκπλήξει και ενθουσιάσει – η Ιορδανία είχε αποδειχθεί μια όμορφη χώρα από κάθε άποψη.