Ο πιο υγιής ύφαλος στον κόσμο;

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ και τώρα αρραβωνιασμένοι, ο Jade και εγώ είμαστε πίσω στις Φιλιππίνες. Οι πεθεροί έχουν μια στερεότυπα τρομακτική εικόνα, αλλά ευτυχώς ο δικός μου έχει εμμονή με τις καταδύσεις.
Ακόμα πιο τυχερός, αποφάσισε να μας πάει σε μια οικογενειακή εκδρομή στον ύφαλο Tubbataha, που είναι γνωστός ως ο μεγαλύτερος υποβρύχιος θησαυρός στις Φιλιππίνες. Θα ταξιδέψουμε με το Solitude 1, ένα νέο liveaboard στην περιοχή που λειτουργούσε ως επί το πλείστον στο Παλάου μέχρι τώρα.
Για να φτάσουμε εκεί παίρνουμε μια γρήγορη πτήση από το Cebu προς το Puerto Princesa, την πρωτεύουσα του Palawan. Το Palawan είναι το πιο απομονωμένο από τα μεγάλα νησιά των Φιλιππίνων. Εκτός από το σημείο πρόσβασης για τον ύφαλο Tubbataha, είναι διάσημο για την ανερχόμενη κοινότητα της παραλίας El Nido και ένα θαυμάσιο υπόγειο σύστημα ποταμών.
Φτάνουμε μια νύχτα νωρίτερα και κάνουμε check στο Hibiscus Garden Inn, όπου ο ιδιοκτήτης Τιερί έχει χριστεί «ο Γάλλος Ροβινσώνας Κρούσος». Ως περιπετειώδης εικοσάχρονος, ο Τιερί αγόρασε ένα απομακρυσμένο νησί στις Φιλιππίνες και πέρασε τα επόμενα 20 χρόνια ζώντας εκεί σε ευτυχισμένη απομόνωση.
Μας ενθουσιάζει με την ιστορία της ζωής του πάνω από το παστί και μας προσκαλεί να πάμε μαζί του για μια γιορτή κρέατος στο κοντινό εστιατόριο Captain Ribs.
Ακούγοντάς τον, θυμάμαι τη φράση του Τζακ Κέρουακ: «Οι μόνοι άνθρωποι για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζουν, τρελοί να μιλάνε…»

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ μαζεύουμε τα χανγκόβερ μας και μεταφερόμαστε στο σκάφος. Ο Bo Mancao, ένας χαρισματικός Cebuano, είναι ο οικοδεσπότης και ο καταδυτικός μας οδηγός για την εβδομάδα και είναι πάντα χρήσιμος.
Η περίοδος καταδύσεων Tubbataha διαρκεί μόνο τρεις μήνες, από τον Μάρτιο έως τον Ιούνιο, και βρισκόμαστε σε ένα από τα τελευταία charter του έτους.
Ο Jade και εγώ φτιάχνουμε τη φωλιά μας στην εξαιρετική αίθουσα φωτογραφικών μηχανών και παρακολουθούμε με δέος καθώς ο καταξιωμένος φωτογράφος William Tan ετοιμάζει σχολαστικά την εξέδρα του δίπλα μας.
Το Solitude 1 είναι ένα ανακατασκευασμένο εμπορικό πλοίο μήκους 52 μέτρων με χαλύβδινο κύτος και μία από τις πιο αριστοκρατικές επιλογές για liveaboard στην περιοχή. Οι εγκαταστάσεις είναι εντυπωσιακές και υπάρχει ένα μέλος του προσωπικού ανά επισκέπτη.
Οι Ισπανοί σκηνοθέτες κρουαζιέρας Αλφόνσο και Ντιέγκο φέρνουν μια πληθώρα εμπειριών και μια λεπτή αίσθηση του χιούμορ στην εμπειρία. Οι ανακοινώσεις για τα γεύματα και τις καταδυτικές ενημερώσεις γίνονται μέσω της ενδοεπικοινωνίας με συνοδευτικό soundtrack. Εξακολουθώ να συνηθίζω να μην ξυπνάω με το θέμα Gladiator κάθε μέρα!
Πλέουμε τη νύχτα για να φτάσουμε στους μακρινούς υφάλους και να ξυπνήσουμε για να βρούμε επίπεδες, τιρκουάζ θάλασσες και όμορφη ηλιοφάνεια. Είμαστε η πρώτη ομάδα δυτών και επιβιβαζόμαστε στο σκιφ για μια γρήγορη βόλτα στο χώρο κατάδυσης, όπου ο Bo μεταβαίνει για έναν τρέχοντα έλεγχο. Ελπίζουμε για τα γρήγορα ρεύματα και τις θερμοκλίνες που φέρνουν πελαγικά ψάρια.
Καθώς πέφτω κάτω από την επιφάνεια, ζαλίζομαι από ενθουσιασμό. Νιώθουμε σαν να έχουμε τόσο χρόνο και εξερεύνηση μπροστά μας.
Με την παλίρροια να κυλάει, πέφτουμε γρήγορα στα 10 μέτρα και συναντάμε μια σχολή τζακ που κολυμπάει ανάντη. Το σχολείο παραμένει σφιχτό και χίλια μάτια μας ακολουθούν καθώς πλησιάζουμε για φωτογραφίες.
Μέσα σε δευτερόλεπτα έχουν περάσει, και η καταδίωξή τους στο ρεύμα είναι μάταιη. Πέφτουμε πάνω από την προεξοχή και μπαίνουμε σε ένα νέο τοπίο κατά μήκος της όψης του τοίχου.
Σταματάμε την κατάβαση στα 30μ. Εδώ, θαλασσινοί σε μέγεθος ανθρώπου ξεφυτρώνουν από τον σκοτεινό βράχο και μπορούμε να δούμε καρχαρίες με λευκή κορυφή να στηρίζονται στην άμμο πολύ πιο κάτω. Η ορατότητα είναι εντυπωσιακή.
Η προσοχή μας είναι τώρα μοιρασμένη μεταξύ της δράσης στον τοίχο και του απέραντου μπλε στην άλλη πλευρά. Προς το παρόν, η κάμερα μου και εγώ κοιτάμε τα κοράλλια, τους θαλασσινούς και τα σφουγγάρια. Κάθε κλικ του κλείστρου αυξάνει την αίσθηση της κατάπληξής μου καθώς τα στροβοσκοπικά φέρνουν στιγμιαία στο φως τα όμορφα φυσικά χρώματα αυτού του υφάλου.
Ο βράχος είναι διάσπαρτος με σπήλαια και προεξοχές όπου, με παιδική περιέργεια, ανακαλύπτουμε ένα στρογγυλό, έγκυο φουσκωμένο ψάρι.
Εν τω μεταξύ, ο οδηγός κατάδυσης έχει τα μάτια του εκπαιδευμένα στο μπλε και τα αυτιά μας είναι προετοιμασμένα για τον διακριτικό μεταλλικό ήχο.
Ακούμε ένα χτύπημα και η ομάδα βγαίνει ορμητικά στην ανοιχτή θάλασσα. Εκεί διακρίνουμε τη σιλουέτα του σχολικού barracuda.
Όπως οι κτηνοτρόφοι, κάνουμε μια ευρεία θηλιά γύρω μας και προσπαθούμε να τα πιέσουμε πίσω προς τον τοίχο. Μπορώ να ακούσω συναρπαστικό γρύλισμα ρυθμιστικές καθώς πλαισιώνω το και κρατήστε πατημένο το κλείστρο.
Επιστρέφουμε στον ύφαλο πριν το ρεύμα μας βγάλει πολύ μακριά. Ένας κομψός καρχαρίας γκρίζος ύφαλος είναι εκεί για να μας χαιρετήσει στιγμιαία ενώ κάνει τους καθημερινούς γύρους του. Μη θέλοντας να αφήσουμε αυτόν τον υποβρύχιο παράδεισο, επεκτείνουμε την κατάδυση κατευθυνόμενοι προς την κορυφή του υφάλου, όπου οι ακτίνες του ηλιακού φωτός διαπερνούν τα ρηχά νερά και παρουσιάζουν έναν ύφαλο τόσο υγιή που ο David Attenborough θα έπρεπε να τον αφηγείται.
Υπάρχουν βουνά από στάγκορν και επιτραπέζια κοράλλια χωρίς σημάδια λεύκανσης που έχει πλήξει άλλες περιοχές στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού.
Μερικές πράσινες χελώνες βρίσκονται νωχελικά στο σκληρό κοράλλι και μας επιτρέπουν να πλησιάσουμε από κοντά χωρίς να κουνάμε. Δυστυχώς, ο χρόνος μας τελείωσε και βγαίνουμε με δυσαρέσκεια από το νερό.

Η TUBBATAHA ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ σε ανοιχτό ωκεανό και περιλαμβάνει δύο μεγάλες ατόλες και τον μικρότερο ύφαλο Jessie Beazley (που πήρε το όνομά του από έναν καπετάνιο που έπεσε πάνω του). Προσφέρει 97,000 εκτάρια θαλάσσιου πάρκου - αυτό είναι σχεδόν 10 φορές το μέγεθος του Παρισιού. Οι μόνες αναλαμπές της γης που θα δείτε όλη την εβδομάδα είναι μερικές ράβδοι άμμου, ένας φάρος και ο σταθμός δασοφυλάκων.
Το Tubbataha είναι λάθος τοποθετημένο στους περισσότερους ναυτικούς χάρτες, έτσι πολλά πλοία έχουν προσαράξει εκεί. Τα υπολείμματα περιστασιακά προεξέχουν από την επιφάνεια.
Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, καταδυόμαστε στους περισσότερους από τους 17 επίσημους ιστότοπους. Το καθένα ακολουθεί ένα πολύ παρόμοιο προφίλ ρηχής κορυφής υφάλου με απότομους τοίχους που πέφτουν γρήγορα στην άβυσσο.
Λόγω των συνεχώς άφθονων και υγιών υφάλων, καμία τοποθεσία δεν ξεχωρίζει. Είναι μια περίπτωση να δοκιμάσετε την τύχη σας και να ακολουθήσετε το μονοπάτι των συναντήσεων με τη θαλάσσια ζωή.
Πιστεύω ότι η Tubbataha μπορεί να είναι ο πιο υγιής ύφαλος στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Το Komodo και το Raja Ampat μοιράζονται παρόμοια υγιή κοράλλια, αλλά η Tubbataha έχει ένα πλεονέκτημα όταν λάβετε υπόψη τον υγιή πληθυσμό των υφάλων-καρχαριών. Σε κάθε κατάδυση βλέπουμε καρχαρίες, μια τεράστια υποστήριξη για την προστασία που παρέχεται στο θαλάσσιο πάρκο.
Υπάρχει επίσης η πιθανότητα να δούμε σφυροκέφαλο, αλωνιστή, τίγρη και φαλαινοκαρχαρία, αλλά φοβάμαι ότι αυτό είναι ένα παιχνίδι χαμηλού ποσοστού που συχνά καταλήγει σε απογοήτευση. Το Tubbataha είναι ένα άγριο, φυσικό μέρος που δεν προσφέρει καμία εγγύηση όταν πρόκειται για θαλάσσιες συναντήσεις.
Αν επέστρεφα, θα το έκανα νωρίτερα στη σεζόν, όταν το νερό είναι πιο δροσερό και ελαφρώς πιο ελκυστικό για τα πελαγικά μεγάλα παιχνίδια.
Παρόλα αυτά, σε κάθε κατάδυση μας έβλεπαν περιζήτητα είδη, όπως καρχαρίες υφάλων, σχολεία barracuda και jack, γιγάντιο τρέβαλι, τόνος, παπαγαλόψαρο, Napoleon wrasse, χελώνες και μαντάτες, οπότε δεν μπορώ να παραπονεθώ!
Οι θαλάσσιοι κάτοικοι της Tubbataha βλέπουν λίγους δύτες και είναι φυσικά προσεκτικοί. Είναι δύσκολο να πλησιάσετε και η καλύτερη στρατηγική είναι να ξεφύγετε από την τροχιά τους και μετά να παρασύρετε πάνω τους. Μια προσέγγιση σπριντ από πίσω θα οδηγήσει σε μια σταθερή ροή φωτογραφιών με ψάρια.
Συνιστώ στους φωτογράφους να φέρουν περισσότερα από έναν φακό fish-eye.
Ένας ευθύγραμμος ευρυγώνιος ή μεσαίος φακός θα ήταν μια καλή ιδέα για να σας φέρει πιο κοντά στα πιο ντροπαλά πελαγικά είδη.
Θα ήθελα επίσης να είχα φέρει τον μακρο φακό μου, καθώς υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για πορτρέτα ψαριών και λήψεις συμπεριφοράς.
Η υγεία του Tubbataha δεν μετριέται μόνο στα κοράλλια και τους καρχαρίες του, αλλά στην αφθονία και την ποικιλία των ψαριών. Από τις εδαφικές κοπέλες μέχρι τους παπαγάλους που τσακίζουν, ένας ανεμοστρόβιλος περιβάλλει κάθε κατάδυση.

ΠΑΡΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ για κρουαζιέρα στα πιο ρηχά νερά ανάμεσα σε αυτήν την ακμάζουσα κοινότητα ψαριών. Επιβραδύνετε και θα ρίξετε μια ματιά στην καθημερινή κοινωνική συμπεριφορά της ζωής των ψαριών: καυγάδες, φλερτ, τάισμα και ζευγάρωμα.
Μάλιστα, σε μια από τις τελευταίες μας καταδύσεις μας κερνούν το σπάνιο θέαμα του Ναπολέοντα που ζευγαρώνει στα ρηχά. Καταναλώνονται από αρχέγονα ένστικτα, μας επιτρέπουν να πλησιάσουμε πολύ πιο κοντά από το συνηθισμένο, και παρακολουθούμε με απορία την ταραχώδη ερωτοτροπία τους να τελειώνει στην τεκνοποίηση.
Όλη αυτή η ευχάριστη δραστηριότητα πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο της ιστορίας του Tubbataha. Η συνειδητοποίηση των άφθονων υφάλων έγινε ευρέως διαδεδομένη τη δεκαετία του 1980 και, καθώς η δεκαετία προχωρούσε με την εξάντληση των παράκτιων ιχθυαποθεμάτων, έτσι η απήχηση του Tubbataha στους ψαράδες αυξήθηκε. Το εμπορικό ψάρεμα έκανε γρήγορα καταστροφικές εισβολές στον ύφαλο, φέρνοντας μαζί του καταστροφικές πρακτικές όπως το ψάρεμα με δυναμίτη και κυάνιο.
Ξεκίνησε μια εκστρατεία με επικεφαλής δύτες και περιβαλλοντολόγους για την προστασία αυτού του θαύματος του κόσμου. Ανακηρύχθηκε εθνικό θαλάσσιο πάρκο το 1988 και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1993.
Υπέροχο στα χαρτιά, αλλά η ευθύνη για την προστασία του Tubbataha μετατοπίστηκε μεταξύ μιας σειράς αναποτελεσματικών ομάδων διαχείρισης μετά την ανακήρυξή του ως θαλάσσιο πάρκο και οι καταστροφικές πρακτικές συνεχίστηκαν.
Οι φύλακες πεζοναυτών εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του '90, αλλά αυτοί οι στρατιώτες που ζούσαν κάτω από τον καμβά σε μια απομονωμένη περιοχή ήταν ανεπαρκώς εκπαιδευμένοι, εξοπλισμένοι και με κίνητρα. Ήταν αναποτελεσματικοί και ευάλωτοι στη δωροδοκία.
Από το 2001, όταν η διαχείριση του πάρκου έπεσε στο Ναυτικό Γραφείο Tubbataha, έχει σημειωθεί αξιοσημείωτη πρόοδος. Οι σημερινοί θαλάσσιοι φύλακες είναι και φρουροί ασφαλείας και θαλάσσιοι φύλακες. Δέκα έως 12 βρίσκονται επί τόπου ανά πάσα στιγμή και η βάση τους είναι τώρα μια κατασκευή από σκυρόδεμα εξοπλισμένη με ηλεκτρισμό και ραντάρ.
Το ογδόντα τοις εκατό της χρηματοδότησης των θαλάσσιων πάρκων προορίζεται για την αστυνόμευση, και η Tubbataha μπόρεσε να αναγεννηθεί ως μια πραγματική θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή, έχοντας μια μόνιμη ομάδα εργασίας καλά εκπαιδευμένων δασοφυλάκων. Στο τέλος του ταξιδιού μας επισκεπτόμαστε τον σταθμό και κάνουμε παρέα με τους δασοφύλακες, οι οποίοι είναι φιλόξενοι και, όπως ήταν αναμενόμενο, πολύ καλοί στο beach volley!
Βλέπω την Tubbataha ως ένα από τα τελευταία φυλάκια του ωκεανού όπως θα έπρεπε, και έναν απαραίτητο προορισμό για τους λάτρεις των ωκεανών.
Μπορεί, όπως είπαν ο Leonardo Di Caprio και πολλοί άλλοι, να βρισκόμαστε σε ένα οριακό σημείο για την ευημερία των ωκεανών, αλλά ελπίζω ότι η Tubbataha δεν είναι ένα κατάλοιπο του παρελθόντος αλλά ένα πρότυπο για το μέλλον.
Δείχνει ότι με την κρατική υποστήριξη και τη συνεχή, καλά οργανωμένη επιτήρηση, οι θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές μπορούν να λειτουργήσουν. Βουτήξτε το και δείτε μόνοι σας!