Mediterranean Marvels: Seagrass, Seahorses & Formentera

Φεστιβάλ θαλάσσιου χόρτου στις Βαλεαρίδες; Θα ήταν αρκετά για να γράψω; Ο RICHARD ASPINALL δεν το ήξερε, αλλά ήταν έτοιμος να ζήσει το όνειρό του

Μια απροσδόκητη συνάντηση με ιππόκαμπο

ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ τόσο ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους όσο και οι δύτες που μόλις φωτογράφισαν τον πρώτο τους ιππόκαμπο! Κάνω κατάδυση εδώ και 13 χρόνια και αυτά τα υπέροχα γοητευτικά και εντελώς παράξενα ψάρια πάντα κατάφερναν να μου ξεφύγουν.

Πολλοί καταδυτικοί οδηγοί μου έχουν πει ότι αν ήμουν εκεί την περασμένη εβδομάδα θα ήμουν τυχερός, ή κάτι παρόμοιο.

Αναρωτιόμουν μήπως ήμουν θύμα συνωμοσίας, προσπαθειών να δω για πόση ώρα θα μπορούσα να πειστώ να κοιτάζω βράχους καλυμμένους με ζιζάνια. Δεν υπάρχει πλέον, ωστόσο, –επιτέλους είμαι μέλος της λέσχης των ιπποειδών – δεν πίστευα ότι θα έκανα μετά από ένα ταξίδι που φαινομενικά είχε να κάνει με το θαλάσσιο χόρτο.

Το ταξίδι στη Φορμεντέρα

Τι μπορώ να πω ότι είναι ενδιαφέρον για το θαλάσσιο χόρτο; Είχα σκεφτεί αυτήν την ερώτηση καθώς το πλοίο αποχώρησε από το νησί των Βαλεαρίδων, Ίμπιζα, κατευθυνόμενος προς το μικρότερο και πολύ πιο ήσυχο νησί της Φορμεντέρα.

Ήταν ένα σύντομο ταξίδι, πέρα ​​από μια σειρά από χαμηλά βραχώδη νησιά και παραλίες που υποδηλώνουν ότι η Formentera δεν θέλει πραγματικά να χωριστεί από τον μεγαλύτερο αδερφό της. Οι δυο τους φαίνεται να απλώνουν το χέρι ο ένας προς τον άλλον, απρόθυμοι να τα παρατήσουν.

Το νερό της Φορμεντέρα φαινόταν καθαρό και μπορούσα να δω αμμώδεις περιοχές και πιο σκοτεινές περιοχές θαλάσσιου χόρτου γεμάτες, ήλπιζα, με ενδιαφέροντα πλάσματα.

Βρέθηκα να σκέφτομαι τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούμε με τη ζωή στα ρηχά, ειδικά τα φυτά. Υποψιάζομαι ότι πολλοί από εμάς τείνουμε να αγνοούμε τα πράσινα φυλλώδη πράγματα στην αναζήτηση του βάθους ή ένα ναυάγιο, για παράδειγμα. Το Seagrass, ή ακόμα και οι συστάδες από φύκια και φύκια στα ύδατα του Ηνωμένου Βασιλείου, μπορεί να είναι κάτι που πρέπει να ρίξετε μια γρήγορη ματιά σε μια στάση deco, αλλά είναι απίθανο να αναζητηθεί ως «προορισμός» από μόνος του.

Τι θα μπορούσα να πω για το θαλάσσιο χόρτο και θα μπορούσα να φωτογραφίσω οτιδήποτε ενδιαφέρον; Το δρομολόγιό μου έδειξε μόνο δύο βουτιές, μεταξύ των συνομιλιών και των επισκέψεων σε παραλίες.

Αυτή θα ήταν μια προκλητική αποστολή, υποψιαζόμουν, αλλά με τις καταδύσεις ποτέ δεν ξέρεις τι θα πάρεις ή ποιον θα συναντήσεις.

Formentera: Ένας αειφόρος τουριστικός προορισμός

Η Formentera είναι ένα μικρό νησί που βασίζεται στο τουριστικό εμπόριο και θέλει, όπως φαίνεται, να αναπτυχθεί χωρίς να βλάψει τη χλωρίδα και την πανίδα του, στην ξηρά ή κάτω από την επιφάνεια. Μέρος αυτής της προσέγγισης έγκειται στην αναγνώριση και την αποτίμηση αυτού που το νησί διαθέτει σε μεγάλο βαθμό, και αυτό είναι θαλάσσιο χόρτο.

The Importance of Seagrass: A Talk with Pierre-Yves Cousteau

Είχα προσκληθεί να καλύψω το Φεστιβάλ Save Posidonia του νησιού, μια σειρά εκδηλώσεων που έχουν σχεδιαστεί για να ενθαρρύνουν τους ντόπιους και τους τουρίστες να εκτιμήσουν τα μάλλον ιδιαίτερα υποθαλάσσια λιβάδια της Formentera. Αργότερα έμαθα ότι αυτοί είναι μερικοί από τους παλαιότερους και μεγαλύτερους ζωντανούς οργανισμούς στον πλανήτη.

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΓΡΗΓΟΡΟ ΚΑΘΑΡΙΣΜΑ από την παραλία στο Es Pujols στη βορειοανατολική πλευρά της Formentera για να κοιτάξω μερικά λιβάδια με θαλάσσια χόρτα, κατευθύνθηκα προς την ενδοχώρα προς την πόλη Sant Francesc Xavier, για να ρωτήσω τον Pierre-Yves Cousteau τι έκανε το Posidonia τόσο σημαντικό.

Ο Pierre-Yves, ο μικρότερος γιος του Jacques, είχε κληθεί να μιλήσει για το πόσο άνθρακα απορροφούν τα λιβάδια από θαλάσσιο χόρτο και εγκλωβίζονται στις ρίζες τους και στους υφάλους που δημιουργούν.

Μιλώντας μετά την ομιλία του, μου είπε πώς τα λιβάδια με θαλάσσια χόρτα, ειδικά η Posidonia oceanica (που βρίσκεται μόνο στη Μεσόγειο), είναι πολύ πιο αποτελεσματικά στην αποθήκευση άνθρακα από οποιοδήποτε δάσος, και ότι ορισμένοι ύφαλοι μπορεί να είναι πολλών χιλιάδων ετών, με ορισμένες λιβάδια φαίνεται να είναι τεράστιες αποικίες του ίδιου ατόμου.

Όλα ήταν πολύ συναρπαστικά, αλλά με φαγούρα να μπω κάτω από το νερό. Την επόμενη μέρα θα είχα την ευκαιρία μου.

Καταδύσεις με το Vellmari Dive Center

Έκανα κατάδυση με το κέντρο Vellmari, που βρίσκεται στην άκρη του λιμανιού στη La Savina, την πρωτεύουσα του νησιού και το λιμάνι των φέρι. Το Vellmari ανήκει στον Manu San Felix, έναν εξαιρετικά ικανό υποβρύχιο βιντεογράφο και φωτογράφο και φίλο του Pierre-Yves, ο οποίος είχε αποφασίσει να έρθει μαζί μας. Ήμουν σε καλή παρέα.

Κατευθυνθήκαμε έξω από το λιμάνι και στη θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή που καλύπτει ένα μεγάλο κομμάτι των γύρω νερών του νησιού.

Φεύγοντας από τη La Savina, στρίψαμε αριστερά, στρογγυλεύοντας τη βραχώδη προεξοχή της Punta de sa Pedrera πριν δέσουμε σε μια σημαδούρα σε μια τοποθεσία που ονομάζεται Es Banc.

Ο ήλιος ήταν ψηλά στον ουρανό και το vis φαινόταν υπέροχο. «Θα ακολουθήσουμε την κορυφογραμμή σε ένα κοπάδι barracuda», είπε ο Manu. «Περάστε μια αψίδα και μετά ίσως δούμε έναν ιππόκαμπο». Όλα αυτά ακούγονταν υπερβολικά για να περιμένουμε από μια κατάδυση, σκέφτηκα.

Εξερευνώντας τον υποβρύχιο κόσμο της Formentera

Η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ήταν γύρω στις 23°, και καθώς έπεσα σε ένα λιβάδι με θαλάσσιο γρασίδι από κάτω μου και άναψα τον φακό μου, αυτό που φαινόταν από ψηλά ως σκοτεινές και βρώμικες συστάδες θαλάσσιων χόρτων ζωντάνεψε με ζωή.

Ανάμεσα στις ρίζες των φυτών υπήρχαν λεπτές αναπτύξεις φυκιών, που μοιάζουν με κοράλλια με τις ασβεστοποιημένες δομές τους. Πορτοκαλί και κίτρινα σφουγγάρια, κοράλλια δαντέλας, κοράλλια φλυτζανιών και σωληνοσκώληκες ήταν παντού ανάμεσα στις ινώδεις ρίζες του Posidonia. Κέρδισα γρήγορα μια νέα εκτίμηση για τα πράγματα.

Τα μακριά λουριά φύλλα των φυτών καλύφθηκαν σε μικρή διάρκεια ζωής και, στις ρίζες, φύτρωναν νέα φωτεινά πράσινα φύλλα.

Μια ελαφρώς πιο βραχώδης περιοχή συγκρατούσε ένα χταπόδι που με κοίταξε επιφυλακτικά. Είχε μαζέψει υπολείμματα κελύφους και βράχους γύρω από την τρύπα του για προστασία και τα κρατούσε έτοιμα να τραβήξουν πάνω από το κεφάλι του αν πλησίαζα πολύ.

Όλοι είχαν πλέον κατέβει. Όλοι δώσαμε σήμα ΟΚ και περάσαμε με πτερύγια στα λιβάδια δίπλα σε μια ασβεστολιθική κορυφογραμμή που σύντομα έδωσε τη θέση της σε μια ωραία καμάρα, με άνοιγμα 5 ή 6 μέτρα.

Αρκετές μεγάλες σφυρίδες και ένα κοπάδι από καφέ πενιχρές και τσιπούρες χώρισαν για να μας αφήσουν να εξερευνήσουμε. Ένα μικρό, έντονο κόκκινο καρδινάλιο κρέμονταν κοντά στην οροφή της καμάρας, ενώ τα φυτά Posidonia στην κορυφή της δομής έμοιαζαν με άγριες τούφες μαλλιών.

Τα καρδινάλια, αδιαφορώντας προς τα πάνω, ήταν ανάποδα, κρατώντας σταθμό ακριβώς κάτω από την οροφή της καμάρας.

Σε λίγο συναντήσαμε το barracuda. Ο Μάνου είχε πει ότι ήταν προσιτοί και είχε δίκιο.

Καθώς παίρναμε θέση για ένα ή δύο πυροβολισμούς, κυκλοφόρησαν αργά από πάνω μας. Ήταν δύσκολο να υπολογίσουμε τον αριθμό τους, αλλά υπήρχαν τουλάχιστον εκατό, το φως του ήλιου που έλαμπαν στις ασημένιες πλευρές τους.

Γυρίσαμε και κατευθυνθήκαμε πίσω, περνώντας από τη γραμμή πρόσδεσης, με το φως του ήλιου να τρέχει κάτω.

Ενόχλησα μερικά ακόμη χταπόδια μέχρι που ο Χοσέ, ένας από την ομάδα του Vellmari, άρχισε να χτυπά το τανκ του σαν δαιμονισμένος.

Έδειχνε και με φώναζε στο μεταξύ κάνοντας μια ρακέτα, δείχνοντας προς τα Posidonia. Και εκεί, στην άκρη ενός κομματιού θαλάσσιου χόρτου, με ουρά τυλιγμένη γύρω από μια λεπίδα φύλλου, ήταν ο πρώτος ιππόκαμπος που είχα δει ποτέ στην άγρια ​​φύση.

Βρίζοντας ελαφρώς τον ευρυγώνιο φακό μου, έκανα τόσο αργά πτερύγια προς το ντροπαλό ζώο για να θαυμάσω το καμουφλάζ του. Πήρα μερικές βολές και τράβηξα πίσω, επιτρέποντας στον Manu να μπει με το δικό του βίντεο ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ. Ήμασταν όλοι μάλλον ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας!

Πίσω στο σκάφος, ο Pierre-Yves και εγώ εκμυστηρευτήκαμε ο ένας στον άλλον ότι αυτός ο ιππόκαμπος ήταν ο πρώτος και για τους δυο μας!

Ανακαλύπτοντας το νησί πάνω από το νερό

Το επόμενο πρωί, αφιέρωσα λίγο χρόνο για να εξερευνήσω το νησί, επισκεπτόμενοι αλυκές, καταφύγια πουλιών και αμμόλοφους πριν πάω στο Vellmari για μια ακόμη βουτιά. Ζήτησα άλλη μια ευκαιρία να τραβήξω κοντινές λήψεις και είχα τοποθετήσει έναν φακό macro.

Μια δεύτερη κατάδυση στο Es Banc

Ήμουν άπληστος; Απόλαυσα μια σχεδόν τέλεια βουτιά την προηγούμενη μέρα. «Υπάρχουν πολλά nudibranch στο Es Banc», πρότεινε ο Jose και δεν χρειαζόμουν πολύ το στρίψιμο του χεριού. Μερικά ωραία γυμνά θα ήταν ωραία, και ποτέ δεν ξέρεις, ο ιππόκαμπος μπορεί να είναι ακόμα εκεί, σκέφτηκα μέσα μου.

Καταγραφή της Υποβρύχιας Ζωής

Το vis είχε βελτιωθεί λίγο, με ήπιο ρεύμα από τα νότια, σε τουλάχιστον 30μ. Βρήκαμε μερικά φωτεινά μωβ Flabellina nudibranchs αρκετά γρήγορα και άρχισα να δουλέψω προσπαθώντας να πυροβολήσω αυτά τα ευαίσθητα ζώα, με τα ωραία cerrata τους να πέφτουν στο ρεύμα.

Συνέχισα να κοιτάζω προς τον Χοσέ, ο οποίος καθάρισε το κρεβάτι του θαλάσσιου χόρτου, ελπίζοντας να βρει άλλον ιππόκαμπο. Βρήκα ένα άλλο γυμνό, αυτή τη φορά ένα μεταναστευτικό αιολίδα, και μετά αποφάσισα να τον ακολουθήσω.

Το τέλος μιας τέλειας εμπειρίας κατάδυσης

Σε έναν τέλειο κόσμο, και για να κάνουμε μια καλύτερη ιστορία, θα είχαμε εντοπίσει ένα με λίγα λεπτά… ή ακόμα και δύο, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι η κατάδυση δεν λειτουργεί έτσι.

Παρόλα αυτά, είχα τις φωτογραφίες μου με τον ιππόκαμπο και μια σχεδόν τέλεια βουτιά. Ευχήθηκα ψυχικά στο περίεργο ψαράκι να είναι καλά σε όλη εκείνη την υπέροχη Ποσειδωνία, που απλώνεται μακριά.

Η τελευταία μου ανάμνηση από την κατάδυση ήταν όταν έβαλα τη φωτογραφική μου μηχανή στο σκάφος και κοίταξα το θαλάσσιο γρασίδι και το είδα να κουνιέται απαλά στο ρεύμα.

Μια νέα εκτίμηση για το Seagrass

Από όλα τα χιλιάδες χρόνια που είναι εκεί, παρέχοντας καταφύγιο σε αμέτρητους αριθμούς ζώων, ας ευημερήσει για πολύ. Παρέμεινα αυτάρεσκη για αρκετή ώρα.

ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ

• Το Seagrass είναι ένα αληθινό ανθοφόρο φυτό, ένα από τα λίγα που έχει καταφέρει να αποικίσει τους ωκεανούς. Περίπου 60 είδη απαντώνται παγκοσμίως.
• Το θαλάσσιο χόρτο είναι σημαντικό για την προστασία των ακτών μέσω καταιγίδων και κυμάτων και παρέχει καταφύγιο και τροφή σε σημαντικό αριθμό ζώων, από ιππόκαμπους έως χελώνες. Το χειμώνα προστατεύει τις παραλίες από τη διάβρωση, προστατεύοντας με τη σειρά του τους αμμόλοφους.
• Ο ρόλος του θαλάσσιου χόρτου στο κλείδωμα του άνθρακα από τον ωκεανό έχει παραβλεφθεί στο παρελθόν, αλλά τα λιβάδια με θαλάσσια χόρτα αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 10% της συνολικής αποθήκευσης άνθρακα των ωκεανών. Με την προστασία τους μπορούμε να συμβάλουμε στον περιορισμό της οξίνισης των ωκεανών και της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
• Τα λιβάδια με θαλάσσια χόρτα της Formentera θα μπορούσαν να είναι περισσότερα από 200,000 ετών σύμφωνα με μια μελέτη.
• Τα λιβάδια θαλάσσιου χόρτου απειλούνται από την απόρριψη ακατέργαστων λυμάτων, ζημιές από αγκυροβόληση και απομάκρυνση για να κάνουν τις παραλίες πιο ελκυστικές για αργία-κατασκευαστές.
• Τα φύλλα του θαλάσσιου χόρτου, όταν ξεβράστηκαν στην ξηρά, χρησιμοποιήθηκαν κάποτε ως στρωμνή ζώων και λίπασμα.