Η τσέπη του Θεού

ΚΑΝΑΔΑΣ ΔΥΤΗΣ

Αυτό το κλασικό κλασικό κρύο νερό του Ειρηνικού μπορεί να δημιουργήσει διλήμματα στους φωτογράφους, λέει ο MARK B HATTER, διχασμένος ανάμεσα σε μικροσκοπικά βραχόψαρα και τεράστια «GPO» στη Βρετανική Κολομβία.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ μεταφέρετε 150 κιλά εξοπλισμό κάπου για να κάνετε κατάδυση;» διαβάστηκε η ανάρτηση στο Facebook.

«Να γιατί!» η ανάρτηση συνεχίστηκε, ακολουθούμενες από πολλές υπέροχες ευρυγώνιες εικόνες κίτρινων ψαριών μήκους εκατοστών που ρέουν πάνω από την όψη ενός κάθετου τοίχου κατά εκατοντάδες.

Οι εικόνες δημοσιεύτηκαν από τον καταδυτικό φίλο μου, Ron Watkins, και θα μπορούσαν να προέρχονται από κάποιο τροπικό ύφαλο αν δεν υπήρχαν τα παράξενα ανταγωνιστικά χρώματα στις εικόνες. Ήξερα καλύτερα – ήμουν με τον Ρον όταν απαθανάτισε τα πλάνα.

Τα ψάρια της ροής δεν ήταν ανθία, εκείνοι οι πανταχού παρόντες σχολαστές των υφάλων στον Ινδο-Ειρηνικό, αλλά τα νεαρά βράχια, ένα είδος κρύου νερού που συχνά πηγαίνει κοπάδια.

Και, καθώς ανέβαιναν σε έναν τοίχο με μοκέτα με λευκές κοντές ανεμώνες, τα χρώματα μεταξύ των ψαριών, των ανεμώνων και ενός σμαραγδένιο σκηνικό κρύου νερού πρόδιδαν το θαλάσσιο περιβάλλον της βορειοδυτικής ακτής του Ειρηνικού του Καναδά.

Ο Ρον και εγώ είχαμε μόλις επιστρέψει από τέσσερις ειδικές ημέρες κατάδυσης στο God's Pocket Marine Provincial Park στο Στενό Queen Charlotte, περίπου μία ώρα βόλτα με το πλοίο βορειοανατολικά του Port Hardy, στο νησί Βανκούβερ στη Βρετανική Κολομβία. Το να φτάσουμε εκεί είχε τις επιπλοκές του.

Με το βαρύ κιτ μας συναρμολογημένο για άνετα νερά κατάδυσης που αιωρούνται γύρω στους 8°C, ξεπεράσαμε τα όρια βάρους της εξαιρετικά μικρής πτήσης προαστιακού από το Διεθνές Αεροδρόμιο του Βανκούβερ στο Πορτ Χάρντι. Τελικά, έπρεπε να δεχθούμε το μη επιστρέψιμο κόστος του εισιτηρίου, νοικιάσαμε ένα αυτοκίνητο και φύγαμε από το Βανκούβερ, κάνοντας το σκάφος με λίγα λεπτά. Χαιρετίζοντας τους συν-δύτες μας στην προβλήτα μάθαμε ότι κανείς δεν πετάει – όλοι οδηγούν.

Ρωτήστε οποιονδήποτε Καναδό ή δύτη των Η.Π.Α drysuit, και θα σας πουν ότι το God’s Pocket είναι η καλύτερη κατάδυση σε κρύο νερό στη Βόρεια Αμερική.

Ο Ρον και εγώ μπορούμε να καταθέσουμε ότι η βιοποικιλότητα που περιβάλλει την τσέπη του Θεού πρέπει να είναι το ισοδύναμο του κρύου νερού του Ράτζα Αμπάτ στο Κοραλλιογενές Τρίγωνο.

Πράγματι, οι καταδυτικές τοποθεσίες που προσφέρουν κάθετους τοίχους, κορυφές, βράχους, κρεβάτια φυκιών και πολλά άλλα αποδείχτηκαν ενοχλητικά για τους φωτογράφους του ταξιδιού μας – το να πρέπει να επιλέξουν μεταξύ ευρυγώνιας ή μακροσκοπίας σε κάθε τοποθεσία έγινε μια αγωνιώδης απόφαση.

Δεν μπορείτε να κάνετε λάθος τελικά, γιατί κάθε ιστότοπος προσφέρει ευκαιρίες και για τις δύο προοπτικές. Αλίμονο, μερικές υπέροχες βολές θα χαθούν με τη μία εξέδρα, αλλά στη συνέχεια οι εξαιρετικές θα αποτυπωθούν με την άλλη.

Επέλεξα μακροεντολή για την κατάδυση στην οποία ο Ρον απαθανάτισε το βράχο που μαθήτευε, ωστόσο κάρφωσα μερικές ωραίες εικόνες με μαύρο μάτι με τον φακό μακροεντολής μου.

Τέλος, η τσέπη του Θεού

Η βάση για καταδύσεις σε αυτήν την απομακρυσμένη περιοχή είναι το God's Pocket Dive Resort με καρτ ποστάλ, φωλιασμένο σε μια μπλόφα ψηλά πάνω από την παλίρροια σε έναν μικροσκοπικό κόλπο στο νησί Hurst, και εύστοχα ονομάζεται God's Pocket.

Οι ιδιοκτήτες-χειριστές Annie Ceschi και Bill Weeks εκτελούν μια επιχείρηση κατάδυσης πρώτης κατηγορίας και με συνείδηση ​​της ασφάλειας εκεί από το 1998. Και, αν και απομακρυσμένο, το προσωπικό του θέρετρου περιλαμβάνει έναν σεφ που μπορεί να εξηγήσει ταπεινά σε έναν βαρετό μαγειρικής όπως εγώ μια απόχρωση μεταξύ σάλτσας (που περιέχει ζωμό βοείου κρέατος) και μιας σάλτσας διπλά μειωμένης (που δεν έχει ζωμό βοείου κρέατος). Εν ολίγοις, το φαγητό ήταν τόσο καλό που ίσως έλεγα ότι αν η γυναίκα μου μπορούσε να μαγειρέψει τόσο καλά όσο ο σεφ Όλιβερ, θα ταξίδευα λιγότερο!

Ο αρχηγός του ταξιδιού μας για την τετραήμερη αποστολή ήταν κάτοικος της περιοχής και «τακτικός επιβάτης» του God's Pocket, Τζάκι Χίλντερινγκ. Θαλάσσιος βιολόγος, δάσκαλος και οικολόγος με απίστευτη γνώση των οικοσυστημάτων του Βορειοδυτικού Ειρηνικού, η Τζάκι φιλοξενεί δύο ή τρία ταξίδια το χρόνο στο God's Pocket και είναι πάντα πρόθυμη να μοιραστεί τη βαθιά και ποικιλόμορφη γνώση της για την περιοχή με αρχάριους όπως εγώ και ο Ρον.

Επειδή δεν ξέραμε σχεδόν τίποτα για την τοπική άγρια ​​ζωή, παίξαμε με την Τζάκι μετά τις περισσότερες καταδύσεις σε μια προσπάθεια να αναγνωρίσουμε πράγματα νέα για εμάς. Η Τζάκι ήταν καταπληκτική και μείωσε επιδέξια τις βασικές μας περιγραφές των οργανισμών σε γένος και είδος μέσα σε λίγες ερωτήσεις.

Ο Βορειοδυτικός Ειρηνικός είναι γνωστός για παλίρροιες 5 μέτρων και ισχυρά ρεύματα. Χρειάζονται δεκαετίες εμπειρίας καπεταναίων όπως ο Μπιλ για να ξέρουν πότε και πού να τοποθετήσουν δύτες για να τους δώσουν μια ασφαλή αλλά συναρπαστική εμπειρία. Ο Μπιλ ήταν ειλικρινής με την ομάδα μας στην προ-ενημέρωση του ταξιδιού: «Όταν λέω ότι το σκάφος φεύγει από την αποβάθρα στις 07:35, να είστε στο σκάφος έτοιμοι να πάτε διαφορετικά θα σας αφήσω στην αποβάθρα».

Χρόνος και Παλίρροιες

Υπήρχε καλός λόγος για την αγανάκτησή του –  οι χρόνοι κατάδυσης σε κάθε τοποθεσία υπαγορεύονται από την παλίρροια, τα ρεύματα και τις καιρικές συνθήκες. Για να μεγιστοποιηθεί ο χρόνος βυθού σε συνδυασμό με την ασφάλεια κατάδυσης, όλες αυτές οι μεταβλητές πρέπει να ληφθούν υπόψη ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα ένα χρονοδιάγραμμα που μοιάζει με το μετρό του Λονδίνου.

Με εκατοντάδες νησιά και δεκάδες περάσματα που περιβάλλουν την ευρύτερη περιοχή του God's Pocket, υπάρχει πάντα μια τοποθεσία όπου η παλίρροια και το ρεύμα χαλαρώνουν, έτοιμο να αλλάξει κατεύθυνση και να είναι έτοιμο για κατάδυση.

Τέλος, είμαστε έτοιμοι να βραχούμε και ο Μπιλ μας μεταφέρει σε έναν ρηχό, προστατευμένο κόλπο, επιτρέποντας στην ομάδα να συντονίσει τα βάρη, να προσαρμόσει τις κάμερες και να εγκλιματιστεί στο νερό 8° κατά το αρχικό check-out.

Στο τέλος της κατάδυσης, λέμε στον Bill ότι νιώθουμε άνετα και μας καλούν. Ο Bill συμφωνεί και είναι ικανοποιημένος που είμαστε έτοιμοι για κάποια σοβαρή κατάδυση.

Φαντασία

Κάτω από μια ομαλή θάλασσα με ένα μικρό πηγάδι καταλήγουμε σε μια υποβρύχια κορυφή που ονομάζεται Fantasy. Είναι γνωστό για τα λυκόχελα που ζουν σε ρωγμές και σχισμές περίπου στα 20 μέτρα.

Καθώς τα περισσότερα από τα λυκόχελα είναι πολύ μεγάλα για μακροεντολές, ο Ron και εγώ επιλέγουμε ευρυγώνιες ρυθμίσεις και δεν είμαστε απογοητευμένοι. Η ορατότητα είναι καλή για την τοποθεσία, ίσως 15 μέτρα, αλλά το επίπεδο φωτός στο βάθος είναι χαμηλό κάτω από έναν συννεφιασμένο ουρανό, συμβάλλοντας σε μια απόκοσμη απόχρωση έντονου σμαραγδιού στο πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά νερό.

Ακολουθώ τον Ρον προς τα κάτω και αρχίζω να τον φωτογραφίζω καθώς τραβάει θέματα κοντινής εστίασης και ευρυγώνιας με το mini-dome rig του. Η κατάδυση είναι μαγευτική, με βράχους, τοίχους και τραπέζια κατά μήκος της βάσης της κορυφής με μοκέτα με φαινομενικά εκατομμύρια από φανταστικές λευκές κοντές ανεμώνες.

Έπειτα, σαν γιγάντιοι φρουροί ανάμεσα στα μικρότερα, ομοιόμορφα κοντά τσιράκια, μερικές γιγάντιες πλουμώδεις ανεμώνες εκτείνονται, σαν ζωντανοί σκοπιές πάνω από τα μικρότερα ξαδέρφια τους.

Οι ανεμώνες αφθονούν, το ίδιο και τα θαλασσινά. Μετράω τουλάχιστον πέντε είδη στα πρώτα 10 λεπτά στον πάτο.

Στην άκρη των πεδίων ανεμώνης, ο ανοιχτός πυθμένας είναι γεμάτος με μύδια στο χρώμα του σχιστόλιθου στο μέγεθος της γροθιάς μου. Μερικοί άτυχοι δέχονται επίθεση από μυώδεις θαλάσσιοι αστέρες, με τα χοντρά μπράτσα τους να ασκούν ένα συνεχές τράβηγμα που τελικά θα κουράσει το μαλάκιο και θα οδηγήσει στον αφανισμό του.

Η ακίνητη περιουσία είναι πολύτιμη στο Fantasy και κάθε εκατοστό επιφάνειας καταλαμβάνεται από κάτι ζωντανό.

Μέχρι τώρα έχουμε μπει βαθιά στον βυθό μας και έχω ξεχάσει εντελώς τα λυκόχελα, παρόλο που είναι από τα πιο εμβληματικά ζώα που συναντάμε στις καταδύσεις στο κρύο νερό. Μόλις έγραψα στον Ρον την πρόθεσή μου να ανεβάσω την πλαγιά όταν, πάνω από ένα σωρό ερειπίων από άδεια κοχύλια μυδιών, βρίσκω ένα θηλυκό λυκόχελο να ξεπροβάλλει από τη φωλιά της.

Παραμένει αρκετή ώρα ώστε να τραβήξω μερικά γρήγορα καρέ πριν αποσυρθώ ξανά στην εσοχή της.

Πίσω στο σκάφος, η ομάδα μας εμψυχώνεται από τις ανακαλύψεις της κατάδυσης. Όλοι εκτός από τον Ρον και εμένα γνωρίζουν τα ζώα τους, φαίνεται, και στηριζόμαστε στην Τζάκι για υποστήριξη αναγνώρισης, χωρίς δυστυχώς τις βασικές δεξιότητες που απαιτούνται για να περιγράψουμε τα νέα ζώα που συναντήσαμε.

Ένας από τους δύτες ρωτά αν κάποιος έχει βρει ένα "GPO" - γνωστό και ως γίγαντας Ειρηνικού χταπόδι – στην κατάδυση. Το GPO είναι ένα άλλο εμβληματικό ζώο κρύου νερού και οι συναντήσεις θεωρούνται πολύτιμες. Ενώ το κεφαλόποδο ξέφευγε από την ομάδα μας, όλοι πήραν τις εικόνες τους με λυκόχελα.

Κατά τη διάρκεια του εκτεταμένου μεσοδιαστήματος επιφανείας μας εν αναμονή της αλλαγής της παλίρροιας στο επόμενο σημείο κατάδυσής μας, το 7-Tree, ο Jackie εντοπίζει περισσότερους από δώδεκα φαλακρούς αετούς, ανακατεμένους με γλάρους και καταδυτικές πάπιες, που βομβαρδίζουν μια σχολή ρέγγας του Ειρηνικού στη μέση του περάσματος.

Ο Μπιλ πλησιάζει αργά, προσέχοντας να μην διακόψει το τάισμα των πουλιών, ενώ η Τζάκι εξηγεί τη διαδραστική βιολογία που παρακολουθούσαμε. Η εντυπωσιακή εμπειρία είναι άλλη μια υπενθύμιση του πόσο απομακρυσμένο και παρθένο παραμένει αυτό το κομμάτι της Βρετανικής Κολομβίας.

Λεπτές Επιπτώσεις

Η εμφάνιση μπορεί να εξαπατήσει. Υπάρχουν επιθέσεις σε εξέλιξη σε αυτήν την περιοχή, περισσότερο παγκόσμιες παρά τοπικές. Τα τελευταία χρόνια τα αστέρια ηλίανθου με πολλά χέρια, που φαινομενικά κάποτε ήταν τόσο άφθονα όσο οι λοφώδεις ανεμώνες, έχουν υποστεί μια ανησυχητική, θανατηφόρα λοίμωξη που είναι γνωστή ως ασθένεια σπατάλης.

Ανέκδοτα στοιχεία δείχνουν ότι η κλιματική αλλαγή μπορεί κάλλιστα να είναι στρεσογόνος παράγοντας για τα άστρα του ηλίανθου, καθιστώντας τα πολύ πιο ευαίσθητα σε αυτή τη θλίψη. μπορεί να μην προσαρμόζεται καλά ακόμη και σε μικρές περιβαλλοντικές αλλαγές.

Είδαμε λίγα αστέρια ηλίανθου στις τέσσερις μέρες της κατάδυσής μας, και τα περισσότερα από αυτά που είδαμε ήταν ανήλικοι.

Αν δεν ήταν η προσεκτική, αν όχι νηφάλια, της Τζάκι μαθήματα σχετικά με τη λεπτή ευθραυστότητα αυτού του οικοσυστήματος, θα είχε περάσει απαρατήρητο από έναν νεοφερμένο σαν εμένα. Τουλάχιστον προς το παρόν, ωστόσο, και παρά τις επιπτώσεις της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής, το οικοσύστημα φαίνεται να είναι αρκετά διαφορετικό και ζωντανό.

Κάτι για Αργότερα

Σύντομα, η παλίρροια είναι κατάλληλη για να γλιστρήσει πίσω στο ψυχρό νερό στο 7-Tree. Εδώ, ο Ρον παίρνει το ροκψάρι του που εκπαιδεύεται και πυροβολώ αυτό που η Τζάκι αργότερα μου λέει ότι είναι ανεμώνες που αγκυροβολούν στα άκρα από φύκια ταύρου αγκυροβολημένα στην κορυφή του υφάλου.

Λίγες μέρες αργότερα, στο Hussar Point West, μια άλλη υπεράκτια κορυφή, κάνω ένα εκπληκτικό εύρημα – ανακαλώ αποικίες ανεμώνων στα 13 μέτρα που φιλοξενούν στους ράχες ταύρων φυκιών στο πυκνό δάσος μακροφυκών.

Βρίσκω μια ρωγμή στο κάτω μέρος, κλειδώνομαι με λίγα δάχτυλα και προσαρμόζω την άνωση μου, προσέχοντας να μην ενοχλήσω κανένα βενθικό ζώο.

Στη συνέχεια περνάω τη μισή μου βουτιά κάνοντας γυρίσματα στο δάσος, ταλαντεύομαι με τη φύκια που μοιάζει με φοίνικα στη ρυθμική ωκεάνια φούσκωμα που ξεβράζει τον ύφαλο.

Σκέφτομαι ότι η Jackie θα ενέκρινε τον μινιμαλιστικό αντίκτυπό μου, δουλεύοντας με το κύμα, όχι ενάντια σε αυτό, χωρίς να αφήνει κανένα αποτύπωμα. Επικαλύπτω το περιεχόμενο, με μια ζεστή αίσθηση ολοκλήρωσης.

Επιστρέφοντας στο σκάφος, ο Μπιλ μας λέει ενθουσιασμένος ότι μια καμπουροφάλαινα πέρασε από το κανάλι ενώ ήμασταν στο βυθό.

Ο Ρον με κοιτάζει με ένα χαμόγελο και λέει: "Ουάου, το μόνο που χρειαζόμαστε τώρα είναι ένα GPO!"

«Δεν το είδες;» αναφωνεί ο ένας από τους άλλους δύτη.

"Να δούμε τι?" ρωτάει ο Ρον.

«Το GPO. Ένα μεγάλο, στο κάτω μέρος, με όλα τα μπράτσα χωμένα», λέει ο δύτης. «Πυροβολήσαμε μερικά βίντεο – Ήμουν σίγουρος ότι όλοι είχαν την ευκαιρία να το δουν.»

Μερικές φορές τέτοια πράγματα είναι προνοητικά. Τουλάχιστον, αυτός είναι ο τρόπος που μου αρέσει να σκέφτομαι ότι θα χάσω μια συνάντηση όπως το βράχο που φοιτά στο σχολείο ή το GPO.

Σημαίνει ότι ο Ρον κι εγώ έχουμε ημιτελείς δουλειές στο God’s Pocket. Σημαντική επιχείρηση που απαιτεί ταξίδι επιστροφής. Και η Τζάκι είναι ωραία με αυτό.

«Υπάρχει μια μακρά λίστα αναμονής για επαναλαμβανόμενους επισκέπτες στα ταξίδια που φιλοξενώ», μας λέει. «Αλλά εσείς είστε πραγματικά παθιασμένοι με το δικό σας φωτογραφία και διασκεδαστικοί τύποι για καταδύσεις. Έχετε κερδίσει θέσεις ψηλά στη λίστα των προσκλήσεων μου."

Ευχαριστούμε Jackie, δεχόμαστε!