Γυάλινα μάτια και γελώντας

RICHARD ASPINALL απολαμβάνει τη θαλάσσια ζωή στο θέρετρο Amari Havodda στην ατόλη Gaafu Dhaalu, Μαλδίβες – αλλά διαπιστώνει ότι υπάρχουν σχεδόν πάρα πολλά ψάρια τριγύρω

ΟΡΑΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΚΡΟ δικινητήριο στροβιλοκινητήρα αεροπλάνο που με πέταξε από την πρωτεύουσα Μαλέ, μερικές εκατοντάδες μίλια βόρεια, το θέρετρο Amari Havodda είναι χτισμένο σε ένα μικροσκοπικό νησί καλυμμένο με πλούσια βλάστηση.

Από ψηλά μοιάζει με ένα σμαραγδένιο-πράσινο δάκρυ, που περιβάλλεται από καθαρή λευκή κοραλλιογενή άμμο και βρίσκεται ανάμεσα σε ένα δίκτυο υφάλων και καναλιών.

Θα έκανα κατάδυση με τους Euro-Divers στο θέρετρο, το οποίο βρίσκεται στη δυτική πλευρά της ατόλης Gaafu Dhaalu. Είναι η πιο νότια ατόλη του αρχιπελάγους των Μαλδίβων που έχω επισκεφτεί και ήθελα να δω πώς θα συγκρινόταν η κατάδυση με ένα προηγούμενο ταξίδι φέτος στα βόρεια. Θα ήταν παρόμοια τα κοράλλια και τι γίνεται με τη ζωή των ψαριών;

Παροχές του θερέτρου

Όπως θα περίμενε κανείς από οποιοδήποτε θέρετρο των Μαλδίβων, αυτό έχει ένα σπα, δύο εστιατόρια, δύο μπαρ και ένα γυμναστήριο. Μου φαίνεται ότι οι σχεδιαστές ήθελαν οι επισκέπτες να εστιάζουν πολύ περισσότερο στην τοποθεσία του νησιού και στην αίσθηση της απλής πολυτέλειας παρά να τους κυριεύει η λάμψη και η γοητεία.

Η αρχιτεκτονική της Amaya Food Gallery είναι ανοιχτή και φωτεινή, επιτρέποντας τη θέα στη λευκή αμμώδη παραλία και την τιρκουάζ θάλασσα να είναι ένα πάντα παρόν σκηνικό. Το τροπικό φύλλωμα παρέχει προστατευμένα μονοπάτια προσφέροντας ιδιωτικότητα στις βίλες. Τα καλυμμένα αλλά υπαίθρια μπάνια σάς επιτρέπουν να παρακολουθείτε τις νυχτερίδες φρούτων που έρχονται και φεύγουν ενώ κάνετε ένα ντους μετά την κατάδυση.

Το μπαρ Thari, με θέα στην πισίνα, προσφέρει επίσης μια σειρά από δροσιστικά κοκτέιλ. Αν σας αργία Η λίστα ελέγχου περιλαμβάνει λέξεις όπως τροπικό, νησί και παράδεισος, το Amari δεν θα σας απογοητεύσει.

Απόλαυσα μια παραθαλάσσια βίλα με τον δικό μου φοίνικα και, φυσικά, την εύκολη πρόσβαση στον Ινδικό Ωκεανό για ένα δροσερό μπάνιο.

Εντυπωσιάστηκα με την ομάδα Euro-Divers, η οποία τακτοποίησε γρήγορα και αποτελεσματικά τον ενοικιαζόμενο εξοπλισμό μου και περίμενε υπομονετικά να αναλύσω το μείγμα αερίων μου το πρώτο μου πρωινό κατάδυσης.

Κανονικά παίρνω το δικό μου κιτ, αλλά είχα αποφασίσει να προσπαθήσω να ταξιδέψω λίγο πιο ελαφρύ από το κανονικό, και χάρηκα που βρήκα αξιοπρεπές κιτ ενοικίασης σε καλή κατάσταση και από γνωστούς κατασκευαστές. Οπως και αποσκευές οι περιορισμοί γίνονται αυστηρότεροι, βλέπω περισσότερους από εμάς να επιλέγουμε αυτήν την επιλογή.

Οι πρώτες καταδύσεις στην ατόλη Gaafu Dhaalu

Οι πρώτες μου καταδύσεις εκτυλίχθηκαν με τρόπο γνωστό σε όποιον έχει βουτήξει στις Μαλδίβες, ξεκινώντας με μια καλή ενημέρωση καθώς το dhoni (το παραδοσιακό ξύλινο σκάφος της περιοχής) κατευθύνθηκε προς την τοποθεσία, περνώντας χαμηλά αμμώδη νησιά που περιβάλλονται από τιρκουάζ ρηχά και στην κορυφή τους φοίνικες. Πλησιάζαμε τη σειρά των νησιών, των υφάλων και των αμμόλοφων που σηματοδοτούν τη δυτική άκρη της ατόλης για να εξερευνήσουμε ένα κανάλι προς τον ωκεανό, γνωστό τοπικά ως kandu.

Η συγκίνηση του Κάντους

Τα KANDUS ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ συναρπαστικά μέρη – τα ρεύματα και τα θρεπτικά συστατικά που φέρνουν μπορούν να υποστηρίξουν τεράστιες ποσότητες θαλάσσιας ζωής, από κοράλλια που τρέφονται με φίλτρο μέχρι καρχαρίες.

Το Footi Kandu ήταν θεαματικό και, καθώς πέφταμε στα 20 μέτρα περίπου, το ρεύμα ήταν πιο αδύναμο από ό,τι περίμενα και μπορούσα να απολαύσω την υπέροχη ανάπτυξη των κοραλλιών.

Είδα τεράστια επιτραπέζια κοράλλια, πολύ πάνω από ένα μέτρο, που έδιναν καταφύγιο σε ανείπωτους αριθμούς ανθιών και γυαλόψαρων. Το πάντα παρόν snapper με μπλε φόδρα πρόσθεσε το κίτρινο χρώμα του σε κοπάδια μεγαλόφθαλμου τριβάλι που έλαμπαν ασημί καθώς περνούσαν με κρουαζιέρα.

Πιο κοντά στο κοράλλι, πεταλούδα και παπαγαλόψαρο τσίμπησαν μακριά και ένας μακρινός καρχαρίας με ύφαλο με κοίταξε επιφυλακτικά από το γαλάζιο. Χάρηκα που είδα ότι το κοράλλι ήταν καλά στην υγεία του, αφού πέρασε πιο εύκολα κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης λεύκανσης το 2016 από ό,τι ορισμένοι από τους βόρειους υφάλους.

Πίσω στο σκάφος, κουβεντιάσαμε πίνοντας καφέ και γλυκά για την έλλειψη ρεύματος. Ο οδηγός μας πρότεινε ότι δεν μπορείτε ποτέ να ξέρετε πραγματικά 100% τι θα κάνει το ρεύμα. Η φάση του φεγγαριού, ο τοπικός καιρός και τα εποχιακά ρεύματα επηρεάζουν αυτό που συμβαίνει μέσα στο περίπλοκο συνονθύλευμα νησιών και υφάλων.

Εξερευνώντας τους Ρηχούς Ύφαλους

Θα απολάμβανα πολλές ακόμη καταδύσεις ακολουθώντας αυτό το εύκολο μοτίβο: μια βαθύτερη κατάδυση πρώτα (η κατάδυση περιορίζεται στα 30 μέτρα από το νόμο), και μετά μια πιο ρηχή κατάδυση για να ακολουθήσει, συνήθως εξερευνώντας ένα thila ή ένα giri. Αυτές είναι οι τοπικές ονομασίες για τους ρηχούς υφάλους, στην περίπτωση του giri, ένας πολύ ρηχός ύφαλος, ακριβώς κάτω από την επιφάνεια.

Από όλες τις ημερήσιες καταδύσεις μου, νομίζω ότι μου άρεσε περισσότερο το thilas. Ίσως οι ρηχοί ύφαλοι να λειτουργούσαν σαν οάσεις στην έρημο, συγκεντρώνοντας τη θαλάσσια ζωή.

Σε ένα μικρό thila, γνωστό ως Kuda Hafza, απολαύσαμε μια βουτιά 50 λεπτών κάνοντας κύκλους στον μακρύ, λεπτό ύφαλο.

Το Snapper ήταν παντού, ανακατεμένο με κοπάδια κατσικίσια, fusiliers και anthias. Κάτω από κάθε προεξοχή συγκεντρώθηκαν χιλιάδες υαλόψαρα.

Είχα κάνει πολλές «τυπικές λήψεις με ψάρια» αλλά ήθελα να προσπαθήσω να πάρω ένα του οδηγού μου Nico ανάμεσα στη θαλάσσια ζωή, για να προσθέσω ότι το στοιχείο «αυτό θα μπορούσες να είσαι εσύ» στις φωτογραφίες.

Εντόπισα ένα μικρό κοραλλί κορυφαίο που αποκάλυψε ότι είχε τα μάτια και το πλατύ στόμα ενός σκορπιού, το καμουφλάζ του οποίου δεν ήταν τόσο καλό όσο αναμενόταν.

Η Διασκεδαστική Συνάντηση με το Glassfish

ΕΔΩΣΑ ΣΗΜΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ, και πλησίασε αργά. Καθώς το έκανε, ένα μεγάλο σύννεφο γυάλινων ψαριών φάνηκε να σκέφτεται: «Ουάου! Ας κρυφτούμε κάτω από αυτόν και τον σύντροφό του!» Σύρθηκαν γύρω μας.

Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το γυάλινο ψάρι μπορεί να είναι πολύ αποφασισμένο να καταστρέψει ένα .

Έβγαλα μερικά καρέ καθώς γελούσαμε και οι δύο ρυθμ στο παράλογο της κατάστασής μας. Τότε κάτι τράβηξε το μάτι του Νίκο, και μια όμορφη αχτίδα αετού περνούσε αργά, και αρκετά κοντά για , πολύ!

Θυμήθηκα για άλλη μια φορά ότι ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί όταν υπάρχει τόση ζωή γύρω σου. Φαντάζομαι ο σκορπιός ανακουφίστηκε που είχαμε βρει αντιπερισπασμό.

The Night Dive και Nudibranch Hunting

Έχοντας υπόψη τα ήπια ρεύματα που απολάμβανα, ο Nico και εγώ ξεκινήσαμε να εξερευνήσουμε τον ύφαλο του σπιτιού για μια νυχτερινή βουτιά αργότερα στη διαμονή μου. Σκέφτηκα ότι η έλλειψη ρεύματος μπορεί να αποδειχθεί ιδανική για κάποια μακροεντολή φωτογραφία.

Αμέσως μετά τη δύση του ηλίου, φορτώσαμε το κιτ μας σε μια μικρή λέμβο και περάσαμε μπροστά από τις πολυτελείς βίλες πάνω από το νερό, κουνώντας τους χαρούμενους νεόνυμφους που απολάμβαναν κοκτέιλ στο μπαρ Sunset καθώς κατευθυνθήκαμε σε ένα σημείο όπου ο ύφαλος σχημάτιζε σχήμα V στον γύρω ωκεανό.

«Υπάρχουν καρχαρίες νοσοκόμες εδώ», είπε ο Νίκο. «Μπορεί να τους εντοπίσουμε, αλλά υπόσχομαι να προσπαθήσω να σας βρω μερικά γυμνάσια». Ήξερε πόσο μου άρεσε το κυνήγι γυμνών.

Η ζωή των κοραλλιών ήταν και πάλι πολύ καλή και, ανάμεσα στα κεφάλια των κοραλλιών, τα μάτια των γαρίδων μπόξερ έλαμπαν στη δέσμη της δάδας μου, ενώ τα φτερά αστέρια διπλώνονταν αργά καθώς ένιωθαν το φως μου.

Τεντώνοντας τα μάτια μου, προσπάθησα να φωτογραφίσω τους μικροσκοπικούς αστακούς που ζουν μέσα στην αγκαλιά των φτερών. Είχα μικρή επιτυχία, ώσπου συνάντησα ένα ιδιαίτερα επισημασμένο δείγμα: ασπρόμαυρο με τον ξενιστή του σε ροζ απόχρωση. Από όσο γνωρίζω ότι οι αστακοί αναμειγνύονται με την πάροδο του χρόνου, οπότε ίσως αυτός ο τύπος μόλις είχε μετακομίσει;

Ο Νίκο προσπαθούσε να με προσελκύσει με τη δάδα του και τον έβλεπα να κάνει το σημάδι γυμνό.

Σκαρφαλωμένο πάνω σε ένα κομμάτι κοράλλι και, για μια φορά, κινούμενος αρκετά αργά (για μια τσάντα γουρούνι, σίγουρα μπορούν να μετακινηθούν) ήταν ένα περσικό πλατύσκωληκα του χαλιού, λαμπερό με τις μαύρες και ροζ ρίγες του. Αυτό είναι ένα ζώο που δεν είναι μόνο πανέμορφο αλλά έχει και αρκετά ενδιαφέρουσα σεξουαλική ζωή (δεδομένου ότι έχει δύο αρσενικά εξαρτήματα).

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΟΥ, κατευθυνθήκαμε προς τα ρηχά και βγήκαμε κοντά στην προβλήτα του καταδυτικού κέντρου. Είχα μια κάρτα μνήμης γεμάτη βολές ψαριών, μερικά καλά πράγματα μακροεντολής, αλλά, μέχρι στιγμής, μια ευδιάκριτη έλλειψη καρχαριών, παρόλο που φέρεται ότι ήταν πολύ άφθονοι.

Είναι πάντα δύσκολο να ξέρεις τι να κάνεις ως φωτογράφος. Αποφασίζετε να φωτογραφίζετε macro ή ευρυγώνια για την ημέρα; Δεν μου αρέσει να αλλάζω φακούς και να ανοίγω το περίβλημά μου στο κατάστρωμα, οπότε παίρνω αυτήν την απόφαση πριν φύγω από το δωμάτιό μου το πρωί.

Είχα μερικές καλές φωτογραφίες της νυχτερινής θαλάσσιας ζωής από κοντά, είχα μερικές ευρυγώνιες λήψεις με ψάρια και το γυάλινο ψάρι είχε τελικά υποχωρήσει και με άφησε να τραβήξω μερικές λήψεις που περιείχαν έναν δύτη.

Είχα μερικές χελώνες και batfish και ακόμη και ένα μιας μικροσκοπικής σουπιάς στο μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού, οπότε νομίζω ότι έκανα μια αξιοπρεπή δουλειά για να δείξω πόσο υπέροχη ήταν η θαλάσσια ζωή.

Η τελευταία μέρα στο Amari Havodda

Στο τέλος επέλεξα έναν φακό ζουμ, αρκετά φαρδύ για λήψεις με ύφαλο αλλά με λίγη εμβέλεια για να μου επιτρέψει να πλησιάσω πιο κοντά σε μεγάλα ζώα. Ιδανικό ίσως, ειδικά καθώς ήταν η τελευταία μου μέρα

Επισκεπτόμασταν το Footi Kandu για άλλη μια φορά, αυτή τη φορά από διαφορετική πλευρά. Το ρεύμα ήταν αμελητέο και το vis ήταν αρκετά καλό, επιτρέποντάς μου να δω τη δομή των υφάλων γύρω μας.

Μετά από 40 λεπτά περίπου, ο Νίκο έδειξε μια αχτίδα αετού και, καθώς την παρακολουθούσαμε να περνάει, παρατηρήσαμε ένα μεγάλο σύννεφο λάσπης στην άμμο. υπήρχε ένα μεγάλο τσίμπημα που έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να καταστρέψει την ορατότητα καθώς κυνηγούσε στην άμμο για οστρακοειδή.

Χάρηκα για την επιλογή του φακού μου, με ευχαρίστηση να αποσπάσω την ακτίνα πριν στραφώ σε μια ωραία συλλογή από ανεμώνες, όπου κάθε μια φιλοξενεί μερικά από τα τοπικά είδη ψαριών-κλόουν.

ΚΑΘΩΣ ΕΛΕΓΕ ΤΟ ΑΕΡΙΟ ΜΑΣ, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε στάσεις ασφαλείας και ακούγαμε τον κινητήρα του dhoni από πάνω μας. Τότε ακριβώς, κάτι μεγάλο τράβηξε το μάτι μου. Στην αρχή, νόμιζα ότι ήταν ένα μικρό μαντάτο μέχρι που είδα αυτή τη μακριά ουρά σαν μαστίγιο και τα σχέδια στην πλάτη του ζώου: μια σπάνια περίτεχνη αχτίδα αετού περνούσε αργά 20 περίπου μέτρα κάτω από εμάς.

Τράβηξα μερικές λήψεις που ήξερα ότι σε αυτή την απόσταση δεν θα είχαν καμία αξία, αλλά ήταν μόλις η δεύτερη φορά που είχα δει ποτέ ένα από αυτά τα μυστικά ψάρια, τόσο φτωχό ήταν καλύτερο από το τίποτα.

Πίσω στην προβλήτα, επέστρεψα στο καταδυτικό κέντρο χαρούμενος με την τύχη μου στη ζωή και έτοιμος να επιστρέψω στο δωμάτιό μου για να μαζέψω τα πράγματα και να τραβήξω τη φωτογραφική μου μηχανή.

«Θα έχουμε μόνο μια ακόμη βουτιά στον ύφαλο του σπιτιού;» ρώτησε ο Νίκο. Ήθελε πολύ να δω τους καρχαρίες νοσοκόμους. Ήμουν 50/50 - θα ήμουν πολύ ευχαριστημένος με το φαγητό στο υπέροχο εστιατόριο σε στιλ μπουφέ, ακολουθούμενο από μερικά κοκτέιλ στο τέλος του ταξιδιού. Αλλά δεν χρειάστηκε πολύ για να με πείσει: «Συνέχισε τότε», συμφώνησα.
Έχοντας υπόψη το πρόγραμμα των πτήσεων μου, συμφωνήσαμε ένα διάστημα στην επιφάνεια που θα μας έδινε έναν αξιοπρεπή χρόνο στο βυθό πριν συναντηθούμε στην προβλήτα.

Προχωρούσαμε με έναν σκοπό, ερευνούσαμε κάτω από κάθε προεξοχή και πίσω από κάθε μπόμπι. Όπως ήταν αναμενόμενο, κοπάδια από γυάλινα ψάρια ήταν παντού, που χωρίζονταν και αναμορφώνονταν γύρω μας καθώς περνούσαμε από μέσα τους.

Η αξέχαστη συνάντηση με έναν καρχαρία νοσοκόμα

Και εκεί ήταν. Το γυάλινο ψάρι χώρισε και αποκαλύφθηκε ένα μακρύ γκρίζο σχήμα. Νομίζω ότι εντοπίσαμε ο ένας τον άλλον την ίδια ακριβώς στιγμή, και δεν είμαι σίγουρος ποιος ήταν ο πιο έκπληκτος.

Σε μια στιγμή το ψάρι των 2 μέτρων στριφογύρισε και εκτοξεύτηκε στο σκοτεινό μπλε, αφήνοντας ένα σύννεφο γυαλόψαρου να αναδιοργανωθεί σε ένα άλλο κοπάδι που απογοητεύει τους φωτογράφους.

Έμεινα πραγματικά έκπληκτος, γιατί είχα δει έναν καρχαρία ή μια ακτίνα σε κάθε κατάδυση και νομίζω ότι είχα καταφέρει να βγάλω μια φωτογραφία.

Ο Νίκο δεν είδε τον καρχαρία νοσοκόμα καθώς έφευγε μακριά και, καθώς του έδειξα τη βολή μετά, γελάσαμε για το πώς το υαλόψαρο μου επέτρεψε, αν και άθελά μου, να πάω κρυφά στο ψάρι που κοιμόταν.

Για μια φορά μου είχαν κάνει τη χάρη.