ΒΑΛΤΙΚΟΣ ΔΥΤΗΣ
Στο δεύτερο και τελευταίο μέρος της εξερεύνησής του σε τρεις χώρες της Βαλτικής Θάλασσας και των ασυνήθιστων δυνατοτήτων συντήρησης ναυαγίων, ο WILL APPLEYARD συνεχίζει τις καταδύσεις του στη Φινλανδία – με την Εσθονία να σχεδιάζει να προσφέρει τον μεγάλο τελικό
Μόλις δεθεί στη γραμμή πρόσδεσης του Garpen, ο πλοίαρχος σκοτώνει τον κινητήρα και, με ανακούφιση, αφήνω τη θέση μου στην τιμονιέρα για να επιστρέψω στην υπόλοιπη ομάδα στο κατάστρωμα καταδύσεων για να απορροφήσω την επόμενη ενημέρωση.
Το μόνο μου παράπονο για αυτό το ταξίδι στη Φινλανδία στη Βαλτική ή, για την ακρίβεια, το σκάφος, είναι οι αναθυμιάσεις ντίζελ. Φυσικά, η πρύμνη ενός σκάφους κατάδυσης μπορεί συχνά να είναι ένα μέρος με καπνό για να καθίσετε, αλλά προσπάθησα να βρω ένα σημείο χωρίς καπνό οπουδήποτε σε αυτό το σκληρό σκάφος.
Για αυτό το ναυάγιο επιλέγουμε να βουτήξουμε με έναν οδηγό – μία από τις δύο εξαιρετικά έμπειρες και έμπειρες γυναίκες, τη Χάνα και τη Νίνα. Το Garpen είναι αρκετά διαλυμένο και αμφιβάλλω αν θα μπορούσα να επιστρέψω στη γραμμή πρόσδεσης, αλλά αυτό το ζευγάρι γνωρίζει καλά την περιοχή από τη συντήρηση των σημαδούρων, των γραμμών και των μπλοκ πληροφοριών του καταδυτικού πάρκου.
Η ορατότητα είναι πλέον απογοητευτικά πράσινη και μουτζούρα κι έτσι αγκαλιάζουμε το ναυάγιο, κοντά στον βυθό. Είναι ρηχό μόνο στα 7-12 μέτρα, κάτι που ίσως έχει αντίκτυπο στην κακή όψη.
Αγωνίζομαι να χρησιμοποιήσω τη φαντασία μου σε τέτοια σπασμένα συντρίμμια, αν είμαι ειλικρινής, και αρχίζω να επικεντρώνομαι στο να βρω μερικά από τα μικρά πλάσματα που ζουν εκεί.
Υπάρχουν πολύ λίγα ψάρια για να δείτε σε αυτές τις τοποθεσίες κατάδυσης στη Βαλτική Θάλασσα, μόνο μερικά κοκαλιάρικα ψάρια αν υπάρχουν. Δεν κρυώνω, οπότε ακολουθήστε τη ροή, διατηρώντας μια οπτική με τη Hanna.
Η πυξίδα είναι απαραίτητη εδώ, εάν θέλετε να βουτήξετε χωρίς οδηγό, και παρόλο που η αποστολή ενός SMB είναι η κανονική διαδικασία μετά την κατάδυση, σε αυτήν την περίπτωση προτιμώ να κάνω τη ζωή τόσο δική μου όσο και του κυβερνήτη λίγο πιο εύκολη, βγαίνοντας στην επιφάνεια στο σκάφος του. .
Για μένα το Garpen δεν ήταν κάτι περισσότερο από μια μέση εμπειρία, αν και για δύτες με βαθύτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον πιθανότατα θα τους διασκεδάσει για μισή ώρα.
«Δεν είμαστε σίγουροι για την ιστορία του ναυαγίου», μου λέει ο Päivi Pildanjärvi, ένας από τους δύο Φινλανδούς υποβρύχιους αρχαιολόγους που καταδύονται μαζί μας. «Πολλές λεπτομέρειες, όπως η δομή του σκάφους και η τοποθεσία και η ώρα της βύθισής του, ταιριάζουν με εκείνες του Conservativ, ενός αγγλικού ταξιάρχη που λέγεται ότι ναυάγησε τη νύχτα της 25ης Οκτωβρίου 1847, στις βραχονησίδες κοντά στο Hanko.
«Λέγεται ότι το σκάφος βυθίστηκε σε βάθος επτά βάθους και μόνο οι άκρες των ιστών του ήταν ορατές, αλλά ο καπετάνιος και τα πέντε μέλη του πληρώματος σώθηκαν».
Το έργο μας λοιπόν baltacar Οι περιπέτειες (Ιστορία της Βαλτικής κάτω από την επιφάνεια) συνεχίζονται – αλλά όχι αμέσως. Η βροχή είναι μαζί μας το μεγαλύτερο μέρος της δεύτερης ημέρας και ο αέρας έχει δυναμώσει.
Συνήθως δεν υποφέρω από ναυτία, αν και μόνο σε περίπτωση που φροντίσω να παρακολουθώ τον ορίζοντα κατά τη διάρκεια της σύντομης, ανώμαλης μηχανής μας προς το Hauensuoli ή το "Στόχωμα του Λούτσου", που ονομάστηκε προφανώς λόγω της ομοιότητάς του με τα σπλάχνα ενός ψαριού.
Οδεύουμε προς ένα στενό στενό ανάμεσα στα νησιά Tullisaari και Kobben, που χρησιμοποιείται ως καταφύγιο για τη ναυτιλία από τον 15ο αιώνα και μετά. Οι ναυτικοί χάραξαν τα ονόματά τους, τα οικόσημα, ακόμη και τις μικρές ιστορίες τους στους βράχους αυτών των νησιών, εξηγώντας γιατί η περιοχή είναι γνωστή ως «Το Βιβλίο Επισκεπτών του Αρχιπελάγους». Έχουν βρεθεί περίπου 640 τέτοια γλυπτά.
Όχι μόνο αυτή η περιοχή μας παρέχει καταφύγιο από τον άνεμο, αλλά φιλοξενεί μια συλλογή από ναυάγια, τακτοποιημένα συνδεδεμένα με σχοινιά και βέλη για να διευκολύνουν την πλοήγηση των δυτών.
Είναι δυνατή η πρόσβαση σε αυτά από τις ακτές των νησιών, οπότε δένουμε δίπλα σε μια προβλήτα για να ξεκινήσουμε την καταδυτική μας μέρα.
Επιστρατεύουμε ξανά την καθοδηγητική τεχνογνωσία της Hanna και την ακολουθούμε σε μια υποβρύχια γραμμή προς ένα από τα δύο ναυάγια που πρόκειται να εξερευνήσουμε.
Για άλλη μια φορά, η ορατότητα είναι κακή και θυμάμαι μια τοποθεσία στο Ηνωμένο Βασίλειο, με βράχους και λάσπη σαν λατομείο μέχρι να φτάσουμε στο Cable Wreck. Αυτό το λείψανο πήρε το όνομά του λόγω του αχρηστευμένου πλέον καλωδίου ηλεκτρικού ρεύματος που βρίσκεται στην κορυφή του.
We πτερύγιο Το παρελθόν παραμένει αρκετά γρήγορα, επειδή μόνο τμήματα του κύτους είναι ορατά και η διαύγεια του νερού μειώνεται. Αν ήμασταν βαθιά, πιθανότατα θα είχα αγγίξει την κατάδυση και θα πήγαινα στην επιφάνεια.
Ακολουθούμε τη γραμμή για δύο ακόμη παρακείμενα ναυάγια σε παρόμοια κατάσταση και τελειώνουμε την κατάδυση πίσω στο σκάφος, έχοντας τραβήξει λίγες φωτογραφίες.
Με καλύτερη ορατότητα, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα μια πιο ευχάριστη εμπειρία και, με περισσότερη θαλάσσια ζωή, θα μπορούσε να με κρατούσε βυθισμένο για περισσότερο.
Η μικρή πόλη και οι άνθρωποι του Hanko είναι υπέροχοι, επομένως το φινλανδικό κεφάλαιο της αποστολής μας δεν ήταν χαμένη προσπάθεια, αλλά το ναυάγιο του Figurehead (που περιγράφηκε τον περασμένο μήνα) ήταν το αυτόνομο αποκορύφωμα. Απλώς ήλπιζα ότι ο τρίτος και τελευταίος προορισμός στο δρομολόγιο θα μας παρείχε κάτι θεαματικό. Φέρτε την Εσθονία!
Το φινάλε των περιπετειών «δοκιμαστικής κατάδυσης» με προσγειώνει στο νησί Hiiumaa, μια ώρα οδικώς από το Ταλίν και άλλα 75 λεπτά με το πλοίο. Είναι υπέροχο να επισκέπτεστε μια νέα χώρα, αλλά υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα - η πρόγνωση του καιρού για το Σαββατοκύριακο που ακολουθεί είναι τρομερή.
Εξερευνήσαμε ξύλινα ναυάγια στη Σουηδία και τη Φινλανδία σε κάθε είδους πολιτείες, από ένα απλό σωρό ξύλου μέσω μερικώς ορατών σκαφών έως ένα πλοίο του 17ου αιώνα με δύο ιστούς και άθικτα καταστρώματα.
Έχουμε βιώσει σχεδόν παγωμένο, αλλά καθαρό νερό, απόλυτο σκοτάδι και μερικές φορές σχεδόν μηδενική οπτική επαφή. Ήταν μια ποικίλη και κυρίως συναρπαστική εμπειρία κατάδυσης για μένα.
Το δρομολόγιο του ναυαγίου της Εσθονίας, εκτός από τα Σουηδικά και Φινλανδικά δρομολόγια, μας προσφέρει μερικούς συγγενείς νέους να βουτήξουμε. Πρέπει να εξερευνήσουμε τα συντρίμμια του πολέμου, έως και τέσσερα πλοία που χρονολογούνται από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο – εάν αυτή η πρόγνωση του καιρού αποδειχθεί ανακριβής.
Μου άρεσε πολύ αυτό το πλήρωμα. Οι άλλοι δοκιμαστικοί δύτες, κυρίως Σκανδιναβοί, παρέμειναν στην πορεία στα τρία ταξίδια, με μερικές προσθήκες στην πορεία. Αναλαμβάνουμε το μεγαλύτερο μέρος ενός πρώην αποστακτηρίου, τώρα ενός ξενοδοχείου, σε ένα ήσυχο χωριό στο νησί Hiiumaa, περίπου 30 λεπτά οδικώς από το σημείο όπου βρίσκεται το καταδυτικό μας σκάφος.
Το Deep Explorer έχει τη δική του ιστορία ως σουηδικό σκάφος προσγείωσης, αφού μετατράπηκε σε ένα σοβαρό σκάφος κατάδυσης, διατηρώντας ωστόσο τη στρατιωτική του πρόσοψη και επωφελούμενο από έναν διπλό ανελκυστήρα δύτη στην πρύμνη.
Συναντιόμαστε για πρωινό στις 7 π.μ. περιμένοντας οδηγίες, με σκοπό να φορτώσουμε το σκάφος για 8.30 σχοινιά. Αλλά ένας ενθουσιώδης Egert Kamenik, που καθοδηγεί την επιχείρηση κατάδυσης της Εσθονίας μαζί με τον υπέροχο Terje Meos, μας λέει να σταματήσουμε. Οι ισχυροί άνεμοι από βόρειες διευθύνσεις θα μας κρατήσουν εκτός θάλασσας σήμερα.
Αντίθετα, εξερευνούμε το νησί, που λέγεται ότι είναι (ίσως) ένα από τα παλαιότερα στον κόσμο, που σχηματίστηκε από μια πρόσκρουση μετεωρίτη πριν από 450 εκατομμύρια χρόνια.
Το βόρειο μισό είχε κατοικηθεί από Σουηδούς από τον 12ο-13ο αιώνα, αλλά πολλοί κάτοικοι διέφυγαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για να γλιτώσουν από τη σοβιετική κατοχή.
Ο καιρός είναι δύσκολο να προβλεφθεί στο Hiiumaa, κάνοντας συχνά το αντίθετο από αυτό που είχε προβλεφθεί.
Προς ανακούφισή μας το επόμενο πρωί, ο Έγκερτ μας δίνει το πράσινο φως για να βουτήξουμε, ενώ μας προειδοποιεί ότι η θάλασσα μπορεί να είναι ανώμαλη.
Το νερό φαίνεται γκρίζο, το σκάφος είναι γκρι και τα σύννεφα είναι γκρι. Δεν είναι το είδος της εικόνας που μπορεί να βρείτε σε μια αφίσα του PADI που δηλώνει ότι «η κατάδυση είναι διασκεδαστική», αλλά επιστρατεύω την ενέργεια για να υπενθυμίσω στον εαυτό μου ότι είναι.
Οι καταδυτικές τοποθεσίες γύρω από το νησί απέχουν όλες μία έως δύο ώρες με το σκάφος, επομένως μια άνετη θαλάσσια κατάσταση είναι απαραίτητη.
Ο ήλιος παραμένει στον ουρανό μέχρι τη νύχτα του Ιουνίου, οπότε αν υπάρχει ένα πράγμα με το μέρος μας, ήρθε η ώρα.
Παρά τους φόβους μας, η θάλασσα φαίνεται αρκετά επίπεδη. Μισή ώρα μετά τα σχοινιά, τα γκρίζα σύννεφα διαλύονται για να αποκαλύψουν τον γαλάζιο ουρανό και τη ζεστασιά. Άρα η κατάδυση είναι διασκεδαστική!
Μετά από αρκετές καταδύσεις στη Βαλτική, κατάλαβα ότι δεν μπορείτε να μετρήσετε την ορατότητα κοιτάζοντας απλά την πλευρά του σκάφους. Αυτή η θάλασσα είναι ένα μυστήριο όσον αφορά τις προβλέψεις, αλλά ο Terje με διαβεβαιώνει ότι επειδή το νερό κινείται εδώ με ένα ελαφρύ ρεύμα, η ορατότητα θα πρέπει να είναι καλή.
Είναι ένα άλμα στο νερό από το Deep Explorer και από το κινούμενο σκάφος δεν υπάρχει πραγματική πιθανότητα να μου παραδοθεί η κάμερά μου.
Το ναυάγιο του E Russ, ενός ατμόπλοιου φορτίου που κατασκευάστηκε το 1909, είναι η πρώτη μας κλήση, και επιτέλους είμαι στο νερό.
Όπως είχε προβλέψει ο Egert, τα πρώτα 3 μέτρα νερού είναι πυκνά πράσινα και η ορατότητα ίσως λιγότερο από 1 μέτρο. Το φως αρχίζει να σβήνει καθώς κατεβαίνουμε, η αναπνοή μου ηρεμεί – και τότε συμβαίνει η μαγεία.
Πέρα από αυτά τα 3 μέτρα, το σούπης σταματά ξαφνικά και γύρω μου δύτες αρχίζουν να πέφτουν από έναν «ουρανό» πράσινου σύννεφου σε σκοτεινό, αλλά πολύ καθαρό νερό.
Αν και τα επίπεδα φωτός είναι χαμηλά, δεν περίμενα τόσο μεγάλη ορατότητα. Απλωμένη μπροστά μου, μια τεράστια κατασκευή απλώνεται κατά μήκος του βυθού της θάλασσας και τουλάχιστον 25 από τα 90 μέτρα μήκος της είναι ορατά.
Είχαμε ενημερωθεί να ακολουθήσουμε τον Έγκερτ αλλά, φτάνοντας τα 32 μέτρα και περικυκλωμένος από φώτα, τον χάνω. Αρκετοί δύτες είναι ντυμένοι με παρόμοια στεγνά κοστούμια, και με το κρύο, το βάθος και το δικό μου ρυθμιστής αρχίζοντας να ρέω ελεύθερα, αποφασίζω να πλησιάσω πιο κοντά στο ναυάγιο για να αναδιοργανωθώ ψυχικά.
Η φίλη μου η Σούζαν κι εγώ ανταλλάσσουμε βλέμματα, ανταλλάσσουμε σηκώσεις των ώμων και, με ομάδες δυτών απλωμένες στα αριστερά και στα δεξιά μας, παλεύουμε να αποφασίσουμε ποιον θα ακολουθήσουμε.
Κάνουμε κατάδυση στον αέρα και με σχεδόν 34 μέτρα βάθος πρέπει να πάρουμε μια απόφαση που θα μας προσφέρει έναν αξιοπρεπή χρόνο βυθού. Επιπλέον, η ελεύθερη ροή της ντρίμπλας μου γίνεται πιο σταθερή, κάτι που με ανησυχεί και αποσπά την προσοχή μου -βασισμένες εργασίες.
Υπάρχει δυνητικά πολλά να δείτε στο E Russ. Στάλθηκε στον βυθό της θάλασσας στις 15 Σεπτεμβρίου 1919 από ένα πλωτό ορυχείο, μετέφερε σχεδόν 50 αυτοκίνητα, ξύλινα καρότσια, μοτοσικλέτες, τρόφιμα, καπνό, ρούχα, μπότες, φάρμακα, 102 βαρέλια ποτό, κεριά – ίσως είναι πιο γρήγορο να απαριθμήσω τι δεν κουβαλούσε.
Πολλά από αυτά τα πράγματα, εκτός από τα φθαρτά και τα διασωθέντα αντικείμενα, είναι ακόμα αναγνωρίσιμα στο ναυάγιο σήμερα.
Περίμενα πλήρως να δω, αν δεν εμποδίζεται από κακή ορατότητα, ένα σπασμένο, επίπεδο χάλι από μέταλλο στον βυθό της θάλασσας, με δύο λέβητες το μόνο προφανές χαρακτηριστικό, αλλά το E Russ παραμένει σε σχήμα σκάφους.
Η πλώρη και η πρύμνη στέκονται περήφανα, μέρη της γάστρας είναι ακόμα όρθια και ένας μεγάλος αριθμός εργαλείων βρίσκονται για τα μύχια του πλοίου, καθώς και μπότες, εξαρτήματα αυτοκινήτου και ξύλινα κιβώτια.
Αυτό το ναυάγιο είναι τόσο τεράστιο που του αξίζουν δύο ή τρεις βουτιές για να εκτιμηθεί πλήρως περί τίνος πρόκειται. Απαιτείται λίγο nitrox και τουλάχιστον ένας κύλινδρος 15 λίτρων για να μεγιστοποιήσετε το χρόνο σας. Οι τεχνικοί δύτες θα έχουν μια έκρηξη. Κανένα από τα 27 μέλη του πληρώματος δεν χάθηκε κατά τη διάρκεια της βύθισης, επομένως είναι δυνατή η πλήρης εξερεύνηση.
Πίσω στη βάρκα, σκεφτόμαστε τη δεύτερη κατάδυσή μας. Να επιστρέψουμε στο E Russ ή να κάνουμε κρουαζιέρα για άλλη μια ώρα για να βρούμε το ρωσικό υποβρύχιο Akula;
Μια δύσκολη απόφαση, γιατί δεν έχουμε εξερευνήσει αρκετά το E Russ, αλλά η θαλάσσια πολιτεία είναι με το μέρος μας για να εντοπίσουμε και να βουτήξουμε ένα διαφορετικό ναυάγιο. Επομένως, συμφωνούμε ομόφωνα να προχωρήσουμε για να ελέγξουμε αυτό το sub, ελπίζοντας ότι το vis θα είναι το ίδιο καλό.
Με τις μεγάλες αποστάσεις μεταξύ αυτών των ναυαγίων στην Εσθονία, μπορώ να φανταστώ ότι κάποιος μπορεί να περάσει δύσκολα στη θάλασσα. Είμαστε τυχεροί σήμερα, τώρα με πολύ λίγο αέρα, και βρίσκω ένα άνετο μέρος στο κατάστρωμα για όσο λείπω ο χρόνος.
Το σημείο του ναυαγίου καλύπτεται και πάλι με έναν συμπαγή κίτρινο δείκτη, και χαλαρά συμφωνούμε να ακολουθήσουμε ξανά τον Egert.
Θα είμαστε οι πρώτοι δύτες στο νερό, αλλά το να είναι ένα άθικτο υποβρύχιο, εκτός από κάποια ζημιά από νάρκες στην πλώρη και την πρύμνη, το να αποπροσανατολιστούμε δεν είναι μια σκέψη και η καθοδήγηση δεν είναι απαραίτητη.
Και πάλι η πράσινη ομίχλη καθαρίζει καθώς περνάμε μέσα από το στρώμα της σούπας μήκους 3 μέτρων. Η θερμοκρασία πέφτει σταδιακά και αρχίζω να αντλώ λίγο αέρα μέσα μου drysuit για να αποφύγετε το κρύο και την αυξανόμενη πίεση.
Στη συνέχεια, αφήνω τη γραμμή, στρίβω 180° και, στρωμένος σαν να είχε βυθιστεί χθες, είναι το αποκορύφωμα των τριών ταξιδιών μας στη Βαλτική Θάλασσα. Το καλύτερο πραγματικά έχει σωθεί μέχρι το τέλος.
Η κατασκευή του Akula ξεκίνησε σε ένα ναυπηγείο της Αγίας Πετρούπολης το 1906. Ήταν μια νέα σχεδιαστική ιδέα, που δημιουργήθηκε από τον ναυτικό αρχιτέκτονα Ivan Bubnov με ένα αυξημένο εύρος δράσης στο μυαλό.
Το sub κυκλοφόρησε τρία χρόνια αργότερα και βρέθηκε ότι ήταν πιο αργό από το αναμενόμενο.
Τον Νοέμβριο του 1911, το Akula εισήλθε ενεργά στον Στόλο της Βαλτικής και τον επόμενο χρόνο μεταφέρθηκε στη 2η Ταξιαρχία Υποβρυχίων. Συγκέντρωσε 19 περιπολίες έως ότου, ενώ μετέφερε ναυτικές νάρκες σε μια αποστολή ανάπτυξης το 1915, μια νάρκη την έστειλε με το 35μελές πλήρωμά της στον βυθό της θάλασσας.
Από την πλώρη μπορούμε να δούμε τουλάχιστον το μισό του μήκους 40 μέτρων του ναυαγίου. Η ορατότητα είναι εξαιρετική και, με το κεφάλι μου να βρυχάται από ενθουσιασμό, δεν νιώθω καθόλου το κρύο.
Σταματάμε για μια μύτη στον πύργο σύνδεσης. Κοιτάζοντας προς τα κάτω στον βυθό από εκεί, στην πλευρά του λιμανιού, μπορούμε να δούμε τέσσερις από τις ναυτικές νάρκες που μοιάζουν με τρούλο που μετέφερε ο Akula. Ρίχνουμε μια προσεκτική ματιά, καταλήγοντας στα 30 μέτρα.
Το Akula έχει τέσσερις έλικες και τοποθετώ τη Susanne με μια δεξιά βίδα για να αποσπάσω μερικές βολές.
Δίπλα τους κάποιες ζημιές από έκρηξη είναι εμφανείς μπροστά από το πηδάλιο. Κοιτάζοντας ψηλά, βλέπω τα φώτα της υπόλοιπης ομάδας καταδύσεων να έρχονται στο δρόμο μας.
Πίσω στον πύργο στερέωσης, εξετάζουμε την κατασκευή του. Μεγάλο μέρος του μετάλλου δεν είναι διαβρωμένο, με ένα γυαλιστερό κομμάτι να στέκεται περήφανο και να φαίνεται σχεδόν άψογο.
Αφήνω τη Susanne για να συνεχίσει την κατάδυση με την ομάδα, έχοντας φουσκώσει μεγάλο μέρος του αέρα μου σε λίγο περισσότερο από μισή ώρα, και κατευθύνομαι προς την αλυσίδα πρόσδεσης για να ξεκινήσω την ανάβασή μου και να περιμένω τη σύντομη στάση μου.
Με μια τελευταία ματιά πίσω σε αυτό το υπέροχο λείψανο, σκέφτομαι εκείνες τις 35 ψυχές που παραμένουν μέσα και κατευθύνονται προς αυτό το στρώμα σούπας από πάνω μου για τελευταία φορά.
Από τη Φινλανδία στη Σουηδία και στην Εσθονία, η Βαλτική Θάλασσα με έχει μαγέψει, ενθουσιάσει, εξουθενώσει και με ενθουσίασε.
Ήταν παγωμένο, διασκεδαστικό και μερικές φορές απογοητευτικό - αλλά αυτή είναι η ουσία της εξερεύνησης και των καταδύσεων περιπέτειας.
FACTFILE (Φινλανδία)
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ> Πετάξτε στο Ελσίνκι και πάρτε ένα τρένο στα 80 μίλια για το Hanko. Ο Γουίλ πέταξε με τη Norwegian Air και πίσω με τη Finn Air.
ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ> Το Sukelluskoulu Aalto οργανώνει εκδρομές με ξεναγό κυρίως τα Σαββατοκύριακα αλλά κατά τη διάρκεια της εβδομάδας κατόπιν αιτήματος, sukelluskouluaalto.fi/en. Μπορείτε να κάνετε κράτηση για το Atlanta dive-boat χωρίς οδηγό με το Hanko Diving, @Hankodiving
ΔΙΑΜΟΝΗ> Ξενοδοχείο Bulevard κοντά στη Μαρίνα Hanko, hotelbulevard.fi
ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ> Τα επιφανειακά φύκια τείνουν να ανθίζουν στα τέλη Ιουλίου/αρχές Αυγούστου, επομένως η καλύτερη ορατότητα είναι Σεπτέμβριος-Νοέμβριος και Μάρτιος-Μάιος.
ΧΡΗΜΑΤΑ> ευρώ
ΤΙΜΕΣ> Πτήσεις μετ' επιστροφής από 88 £. Τρένο μετ' επιστροφής για Χάνκο 36 ευρώ. Ξενοδοχείο από 35 £ ανά διανυκτέρευση (δύο μοιράζονται). Διπλό βάρκα-ταξίδι 89 ευρώ. Ταξίδι Σαββατοκύριακου με διανυκτέρευση (δύο μοιράζονται) 249 ευρώ. Οδηγοί καταδύσεων για δύο ή περισσότερους δύτες 80 ευρώ ανά ημέρα.
Πληροφορίες επισκεπτών> visitfinland.com; τουρισμός.hanko.fi, merikeskusvellamo.fi/en (Ναυτικό Κέντρο Vellamo)
FACTFILE (Εσθονία)
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ> Απευθείας πτήσεις για Ταλίν από αεροδρόμια του Ηνωμένου Βασιλείου. Πλοίο προς το νησί Hiiumaa με Praamid, praamid.εε. Το κατάλυμα ήταν 45 λεπτά με το αυτοκίνητο πιο πέρα.
ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ> Το Deep Explorer εκτελείται από Τεχνική κατάδυση Εσθονία. Οδηγεί Terje Meos, @eestisukeldujate klubi; Egert Kamenik, @maremark
ΔΙΑΜΟΝΗ> Viinaköök (πρώην αποστακτήριο), viinakook.com
ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ> Ως Φινλανδία.
ΧΡΗΜΑΤΑ> ευρώ
ΤΙΜΕΣ> Πτήσεις μετ' επιστροφής από 30 £, πλοίο μετ' επιστροφής 7 ευρώ. Ένα δίκλινο δωμάτιο με 50 διπλό ή 100 μονά κρεβάτια στο Viinaköök κοστίζει XNUMX ευρώ και η κατάδυση περίπου XNUMX ευρώ ανά ημέρα (δύο καταδύσεις).
Πληροφορίες επισκεπτών> visitestonia.com
Εξερευνώντας τα ναυάγια της Βαλτικής στη Σουηδία Στο πρώτο από μια διμερή εξερεύνηση ναυαγίου της Βαλτικής Θάλασσας, με τις ασυνήθιστες δυνάμεις διατήρησης της, η WILL APPLEYARD επισκέπτεται τη Σουηδία και τη Φινλανδία
