ΚΑΤΑΔΥΤΗΣ ΝΑΥΗΓΟΥ
Εθελοντές δύτες περιπλανιούνται στις ακτές του Ηνωμένου Βασιλείου από το 2014, καταγράφοντας ναυάγια όπως ο καταδικασμένος Πολεμικός Ιππότης και βοηθώντας να επαναφέρουν στη ζωή τις ιστορίες τους. Ο JESSE RANSLEY αναφέρει την αποστολή τους
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΕΤΡΑ ΧΡΟΝΙΑ, αρχαιολόγοι και εθελοντές από το Maritime Archaeology Trust (MAT) έχουν περάσει 257 ώρες (ή, για την ακρίβεια, 15,423 λεπτά) κάτω από το νερό, καταδύοντας ναυάγια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στα ανοιχτά της Νότιας Ακτής της Αγγλίας.
Μεταξύ 2014 και 2018 έχουν φωτογραφήσει, ερεύνησε και ερευνήσει 36 τοποθεσίες. Έχουν επίσης ερευνήσει τα ναυάγια σε ιστορικά αρχεία και δισκογραφικά γραφεία σε όλο το Νότο.
Όλη αυτή η δουλειά έχει συνδυάσει τις ιστορίες αυτών των ναυαγίων, μαζί με εκείνες περισσότερων από 1000 άλλων τοποθεσιών στη Νότια Ακτή του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, για τα «Forgotten Wrecks
του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου». Χρηματοδοτούμενο από το Heritage Lottery για να συμπέσει με την εκατονταετηρίδα του πολέμου, το έργο ερευνά έναν ζωτικό αλλά σε μεγάλο βαθμό ξεχασμένο αγώνα που λάμβανε χώρα καθημερινά.
«Ό,τι είναι απαραίτητο για τον πόλεμο, από στρατεύματα και πυρομαχικά μέχρι τρόφιμα, υλικά και πληροφορίες, μεταφέρονται δια θαλάσσης», λέει η Τζούλι Σάτσελ, Επικεφαλής Έρευνας των ΜΑΤ. «Αλλά πέρα από τις μεγάλες ναυμαχίες, ο πόλεμος στη θάλασσα έχει σε μεγάλο βαθμό ξεχαστεί.
«Τα χιλιάδες ναυάγια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στα ύδατα του Ηνωμένου Βασιλείου προσφέρουν μια μοναδική εικόνα του πολέμου, αλλά είναι όλο και πιο εύθραυστα και δεν έχουν καταγραφεί.
«Μέσα από το έργο, μπορέσαμε να διερευνήσουμε ορισμένα από αυτά τα ναυάγια στον βυθό της θάλασσας και να συνδέσουμε αυτό το έργο με τις ιστορίες τους από τα αρχεία – και, σε ορισμένες περιπτώσεις. στις ιστορίες που πέρασαν στις οικογένειες των επιζώντων».
Οι εθελοντές-δύτες ήταν ζωτικής σημασίας για το έργο. «Δεν θα ήταν δυνατό χωρίς τη δουλειά τους ή την υποστήριξη καταδυτικών συλλόγων από τη Νότια Ακτή», λέει ο Satchell. «Ένας από τους βασικούς στόχους του έργου ήταν να συνεργαστεί με την κοινότητα των καταδύσεων και να παράσχει πληροφορίες και πόρους για να βελτιώσει τις εμπειρίες της κατάδυσης, αλλά μάθαμε επίσης τόσα πολλά από τους ντόπιους δύτες – όλη η εμπειρία και η γνώση τους είναι ανεκτίμητη».
Το έργο είναι νέο διαδικτυακά (online), ο διαδραστικός χάρτης ναυαγίων προσφέρει μια μοναδική πηγή για ψυχαγωγικές καταδύσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Συνδέει τα αποτελέσματα όλης αυτής της έρευνας με τα ναυάγια, έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να κάνει κλικ σε ένα ναυάγιο και να έχει πρόσβαση σε υποβρύχιες εικόνες, βίντεο, τρισδιάστατα μοντέλα τοποθεσιών και γεωφυσικές εικόνες, καθώς και ιστορίες για την απώλεια του πλοίου, ιστορικά έγγραφα, αρχαιολογικό χώρο αναφορές και, σε ορισμένες περιπτώσεις, εικόνες αντικειμένων από τα ναυάγια.
«Είχαμε μια συντριπτικά θετική ανταπόκριση», αναφέρει ο Satchell. «Έχουμε ακούσει από δύτες και συλλόγους σε όλη τη χώρα και στο εξωτερικό. Έχει γίνει διαδικτυακά (online) μόνο για μερικούς μήνες, οπότε είμαστε πολύ πρόθυμοι να ακούσουμε πώς χρησιμοποιείται από δύτες τον επόμενο χρόνο, αλλά σίγουρα προσφέρει έμπνευση στους δύτες για να εξερευνήσουν μερικές λιγότερο γνωστές τοποθεσίες ναυαγίων – έχουμε ήδη ακούσει από συλλόγους που Άρχισα να χρησιμοποιώ τον χάρτη για να σχεδιάζω ταξίδια κατάδυσης.
Ένα από τα πρώτα ναυάγια καταδύθηκε κατά τη διάρκεια του έργου ήταν αυτό του ss War Knight. Το πλοίο, το οποίο βρίσκεται σε βάθος περίπου 13 μέτρων στον κόλπο Watcombe, Isle of Wight, χάθηκε σε δραματικές συνθήκες, αλλά η ιστορία έσβησε μετά τον πόλεμο…
Διαβάστε επίσης: Εξερευνώντας τα ναυάγια της Βαλτικής στη Σουηδία
ΙΠΠΟΤΗΣ ΠΟΛΕΜΟΥ
Το War Knight ήταν ένα οπλισμένο φορτηγό πλοίο των ΗΠΑ, που κατευθυνόταν προς το Λονδίνο ως μέρος μιας μεγάλης συνοδείας το 1918. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Μαρτίου, η συνοδεία έλαβε αμυντικά μέτρα, τρέχοντας χωρίς φώτα και στη συνέχεια άλλαξε πορεία δύο φορές.
Στο σκοτάδι ο War Knight συγκρούστηκε με το OB Jennings, ένα τεράστιο δεξαμενόπλοιο που μετέφερε ένα εξαιρετικά εύφλεκτο αέριο. Φωτιές ξέσπασαν και στα δύο πλοία και στην επιφάνεια της θάλασσας.
Ο Ιππότης του Πολέμου ρυμουλκήθηκε, φλεγόμενος, προς τα ρηχά νερά, αλλά χτύπησε σε νάρκη. Τελικά βυθίστηκε από βρετανικά πυρά στον κόλπο Watcombe για να σβήσει τις φλόγες.
Λίγο στον βυθό της θάλασσας υποδηλώνει τη δραματική φύση της βύθισης του ναυαγίου ή το συνδέει με το αξιοσημείωτο κινηματογραφικό υλικό από τα αρχεία του Αυτοκρατορικού Πολεμικού Μουσείου του πλοίου που φλέγεται.
Είναι το είδος της τοποθεσίας που θα περνούσαν πολλοί δύτες, με μόνο τον ατμοστρόβιλο να στέκεται περήφανος για τον βυθό. Αλλά για έναν από τους 17 εθελοντές-δύτες της ομάδας, ο War Knight ξεχώρισε.
Ο Andy Williams έχει ένα μηχανολογικό υπόβαθρο και, αφού ολοκληρώθηκε η κατάδυση, άρχισε να ερευνά τον κινητήρα, «ένα πολύ πρώιμο παράδειγμα θαλάσσιου ατμοστρόβιλου που χρησιμοποιείται σε εμπορικό πλοίο».
Τα δεδομένα και οι φωτογραφίες από τις καταδύσεις συγκεντρώθηκαν σε ένα σχέδιο τοποθεσίας φωτογραμμετρίας, μαζί με ένα τρισδιάστατο μοντέλο της ατμοτουρμπίνας. Ο Ουίλιαμς λέει ότι η δουλειά του στο έργο έδωσε στην κατάδυση «μια αίσθηση σκοπού».
Έκτοτε έχει δώσει διαλέξεις σε κοινωνίες μηχανικών, χρησιμοποιώντας τις εικόνες και τα τρισδιάστατα μοντέλα και, όπως εξηγεί, «είναι συναρπαστικό να μπορείς να παρουσιάσεις μια τόσο αξιοσημείωτη εικόνα σε ανθρώπους που δούλευαν σε ατμόπλοια όχι πολύ καιρό πριν, που βλέπουν πράγματα στο εικόνες που κανένας δύτης δεν θα έπιανε ποτέ».
ΑΛΟΥΝΙΑ
Σε αντίθεση με το War Knight, κανένας δύτης δεν μπορούσε να περάσει κατά λάθος πάνω από το ναυάγιο του ss Alaunia. Το επιβατηγό πλοίο Cunard μήκους 165 μέτρων, ένα από τα μεγαλύτερα ναυάγια στο Ηνωμένο Βασίλειο, βρίσκεται στα ανοιχτά της ακτής του Ανατολικού Σάσεξ. Σε απόσταση μεταξύ 24 και 36 μέτρων, με την πλώρη ιδιαίτερα καλά διατηρημένη και να φτάνει στα 12 μέτρα από τον βυθό της θάλασσας, είναι μια δημοφιλής τοποθεσία καταδύσεων.
Ο Alaunia έκανε δρομολόγια από τη Βόρεια Αμερική προς το Ηνωμένο Βασίλειο και επιτάχθηκε ως στρατεύσιμο κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ήταν το πρώτο πλοίο Cunard που μετέφερε καναδικά στρατεύματα στην Ευρώπη και, το 1915, συμμετείχε στις μεταφορές για την εκστρατεία της Καλλίπολης.
Εκτός από τη μεταφορά στρατευμάτων, η Alaunia συνέχισε τα εμπορικά ταξίδια και βρισκόταν σε δρομολόγιο από Νέα Υόρκη, άοπλη, όταν χτύπησε σε νάρκη στις 19 Οκτωβρίου 1916. Δύο από το 165 πλήρωμα πέθαναν (συμπεριλαμβανομένου του 16χρονου ψαλιδιού, που εργαζόταν στο μηχανοστάσιο).
HMD JOHN MITCHELL
Αντίθετα, πιθανώς μόνο μια ντουζίνα άτομα έχουν καταδυθεί στο HMD John Mitchell. Ήταν ακριβώς το είδος του μικρού πλοίου που συχνά μένει έξω από την ιστορία του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Όπως και άλλα ψαράδικα που κατασκευάστηκαν για τη διαχείριση τεράστιων παρασυρόμενων διχτυών σε βαριές καιρικές συνθήκες, ήταν εύκολα προσαρμοσμένη στα πολεμικά καθήκοντα. Το 1915 το John Mitchell οπλίστηκε και αναπτύχθηκε ως «δικτυακό σκάφος», που περιπολούσε ανθυποβρυχιακά δίχτυα.
Το ναυάγιο βρίσκεται τώρα 15 μίλια μακριά από το Swanage, στο Dorset στα 40 μέτρα, έχοντας σύγκρουση με τον ss Bjerka τον Νοέμβριο του 1917. Το πλοίο ήταν ένα από τα τουλάχιστον 40 steam drifters που είχε προσλάβει το Ναυαρχείο και έχασε μόνο από τη Νότια Ακτή.
Το ναυάγιο είναι αρκετά άθικτο, αν και μεγάλο μέρος της ξύλινης σανίδας στη δεξιά πλευρά έχει φύγει.
Χάρη σε κάποια εκπληκτική ορατότητα, η ομάδα του έργου μπόρεσε να μετρήσει, βίντεο και να τραβήξετε χιλιάδες φωτογραφίες ως μέρος μιας έρευνας φωτογραμμετρίας και στη συνέχεια να τις συνδυάσετε για να δημιουργήσετε μια πλήρη 3D περιήγηση εικονικής πραγματικότητας στον John Mitchell.
ΓΑΛΛΙΑ
Λίγα μίλια νοτιοδυτικά του John Mitchell, το ναυάγιο του μεγάλου ατμόπλοιου ss Gallia βρίσκεται στην πλευρά του λιμανιού του σε 38-40 μέτρα περίπου 11 μίλια από το Anvil Point στην ακτή του Dorset.
Με τμήματα του ναυαγίου, συμπεριλαμβανομένης της γάστρας, να παραμένουν άθικτα, είναι μια συναρπαστική κατάδυση, αλλά η ταυτότητά του δεν είχε επιβεβαιωθεί ποτέ.
Το Gallia ήταν ένα ιταλικό κολιέ που ατμιζόταν από το Tyne στη Σαβόνια στην Ιταλία το 1917. Χωρίς προειδοποίηση, το απόγευμα της 24ης Οκτωβρίου, τορπιλίστηκε από το γερμανικό υποβρύχιο UB40.
Η τορπίλη χτύπησε στην πλευρά του λιμανιού, διείσδυσε στο μηχανοστάσιο και το πλοίο βυθίστηκε γρήγορα. Όλα εκτός από ένα από τα 27 ιταλικά πληρώματα διασώθηκαν, αν και δύο πέθαναν αμέσως μετά.
Όταν η ομάδα των ΜΑΤ βούτηξε το σημείο τον Ιούνιο του 2015, είχε εξαιρετική ορατότητα άνω των 30 μέτρων. Και πάλι η ομάδα ερεύνησε και κατέγραψε την τοποθεσία και παρήγαγε ένα τρισδιάστατο μοντέλο. Με τις εικόνες και το μοντέλο, σε συνδυασμό με την ιστορική έρευνα, τα ΜΑΤ επιβεβαίωσαν την ταυτότητα του ναυαγίου.
ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΥΤΩΝ τέσσερα ναυάγια, αν και ασυνήθιστα, ήταν επίσης καθημερινά κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η Γερμανία είχε πρόθεση να συμπιέσει τις γραμμές στρατιωτικού εφοδιασμού της Βρετανίας, αλλά και να στοχεύσει την εμπορική και μεταφορική ναυτιλία της.
Τα 1100 και πλέον ναυάγια στην περιοχή του έργου αντικατοπτρίζουν την κλίμακα και το εύρος των σκαφών που χάθηκαν κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης. Περιλαμβάνουν υπερωκεάνια, φορτηγά πλοία, αλιευτικές μηχανότρατες, υποβρύχια, πλοία μεταφοράς στρατευμάτων και νοσοκομειακά πλοία – ναυτικά και εμπορικά, ατμού και πανιά.
Ίσως παραδόξως, το 66% των ναυαγίων ήταν εμπορικά πλοία και το 9% αλιευτικά, έναντι 8% στρατιωτικών και 4% σε ναρκοκαθαριστή.
Ομοίως, πολλά από τα πλοία, όπως το Gallia, δεν ήταν βρετανικά αλλά από όλο τον κόσμο (10% ήταν Νορβηγικά, 6% Γερμανικά και 7% Γαλλικά).
Ο καθένας έχει μια ιστορία που αξίζει να διηγηθεί. Ο Ρόμπερτ Μόργκαν, ένας από τους εθελοντές δύτες στην ομάδα του καταπιστεύματος, δεν είχε ποτέ εμπλακεί σε αρχαιολογικές καταδύσεις και διαπίστωσε ότι το έργο του θύμισε «την ιστορία και την αξία των τοποθεσιών που καταδυόμαστε… Νομίζω ότι οι δύτες χρειάζεται μερικές φορές να το υπενθυμίζουν ότι Τα ναυάγια δεν είναι απλώς μπερδεμένα σκουριασμένα μέταλλα στον βυθό της θάλασσας. αφηγούνται μια ξεχασμένη ιστορία ατόμων και κοινωνιών που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν την τύχη να δουν ή να αισθανθούν.
«Από τη στιγμή που γνωρίζετε τις ιστορίες αυτών των ναυαγίων, είναι πολύ δύσκολο να τα δείτε σαν μέταλλο και ξύλο στον βυθό της θάλασσας. Αλλάζει τον τρόπο που τα βλέπεις – και βουτάς –».
Τον Αύγουστο του 2018, ο κυβερνήτης Dave Wendes και τα μέλη της ομάδας των ΜΑΤ επέστρεψαν στον χώρο του ss War Knight - αυτή τη φορά με δύο συγγενείς των ανδρών που πέθαναν ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης, για να βάλουν παπαρούνες πάνω από το ναυάγιο.
Η μνήμη και η μνήμη είναι το κλειδί για το έργο, μέσω της αποκάλυψης ιστοριών και της σύνδεσης των ζωών των ανθρώπων με αυτά τα ναυάγια, μέσω εκθέσεων, άρθρων και βίντεο, αλλά και μέσω των εμπειριών των δυτών.
Πολλοί από τους εθελοντές, ακόμη και οι έμπειροι δύτες, βρήκαν ότι το έργο άλλαξε τον τρόπο που προσέγγιζαν τις καταδύσεις ναυαγίων.
«Ως κάμεραμαν, είναι εύκολο να αποσπαστείς από την πραγματικότητα αυτού που συνέβη», εξηγεί ο Μάικ Πιτς. «Παραμένω συγκεντρωμένος στην κατάδυση, στο βάθος μου, στον αέρα που απομένει και στο πώς να κάνω ταινία σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά στην ανάβαση, όταν αφήνω πίσω μου τα συντρίμμια, κοιτάζω πίσω και σκέφτομαι τις ψυχές που είναι ακόμα εδώ.
«Σε ισοδύναμες τοποθεσίες που βασίζονται στην ξηρά, είναι σπάνιο να δεις τον απόηχο του πολέμου σαν αυτό. Αλλά εδώ, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι ανοιχτός σε όσους κάνουν το ταξίδι».
Τα MAT ελπίζουν ότι όλη η έρευνα και οι πόροι που είναι διαθέσιμοι μέσω του χάρτη ναυαγίων θα επιτρέψουν σε άλλους δύτες να κάνουν αυτό το ταξίδι. Τα τέσσερα ναυάγια που αναφέρονται εδώ είναι απλώς ένα στιγμιότυπο από τις 1100 και πλέον τοποθεσίες στον χάρτη, τις οποίες μπορείτε να βρείτε στο Ιστοσελίδα του έργου Forgotten Wrecks
Υπάρχουν τόσες περισσότερες ιστορίες και πιθανές καταδύσεις λίγα μόλις κλικ μακριά. Εάν ενδιαφέρεστε να κάνετε κατάδυση με το MAT σε μελλοντικά έργα, να γίνετε φίλος του καταπιστεύματος ή να ελέγξετε τα άλλα έργα του, μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες στη διεύθυνση ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΡΑΣΤ
