Μακριές Φωτεινές Αζόρες

AZORES DIVER

«Από τις άκρες των βυθισμένων προεξοχών σε κάποια μακρινή φωτεινή Αζόρη» έγραψε ο ποιητής Longfellow πριν από πολύ καιρό, σχεδόν σαν να είχε βουτήξει το μέρος. Η JOSS WOOLF μπορεί να εκτιμήσει τα συναισθήματά του μετά από μια πρόσφατη επίσκεψη στο νησιωτικό συγκρότημα του μέσου Ατλαντικού – αλλά ήταν καρχαρίες και όχι προεξοχές που είχε στο μυαλό της.

Διαβάστε επίσης: Φωτογραφική επέκταση στο Diving Talks

Δύτες κάνουν παρέα στις γραμμές τους για επιθεώρηση από τους μπλε καρχαρίες. Ενθεση: Θάλασσα που συντρίβεται στο νησί Pico.

Το ταξίδι αρχίζει

ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ από το 2017 το Birmingham Dive Show, όπου ο σπόρος ράφτηκε για πρώτη φορά για ένα ομαδικό ταξίδι στις Αζόρες, με επικεφαλής τον υποβρύχιο φωτογράφο Martyn Guess, κυρίως για να δει τους μπλε καρχαρίες.

Σύγκριση τοποθεσιών κατάδυσης

Σίγουρα, μπορείτε να κατεβείτε στην Κορνουάλη (το ταξίδι είναι σχεδόν τόσο μεγάλο όσο στις Αζόρες από το Λονδίνο), όπου, με την πολύ προσεγμένη πράξη του Charles Hood, μπορείτε ουσιαστικά να εγγυηθείτε μια θέαση σε οποιοδήποτε από τα δημοφιλή ταξίδια του. Αλλά ενώ αγωνιζόμουν να συμφιλιωθώ με το κόστος ενός Αζόρου αργία, συνειδητοποίησα ότι αυτό επρόκειτο να είναι ένα πολύ διαφορετικό είδος ταξιδιού.

Αποδείχθηκε ότι άξιζε κάθε δεκάρα. επρόκειτο να γίνουμε ινδικά χοιρίδια, για πρώτη φορά Scuba Travel, ο ταξιδιωτικός μας πράκτορας.

Στήσιμο της σκηνής: Οι Αζόρες

Επιτρέψτε μου απλώς να βάλω τις Αζόρες στον χάρτη. Αυτή η καλλιέργεια των εννέα ηφαιστειακών νησιών, που εκτείνονται σε μια περιοχή περίπου 370 μιλίων, βρίσκεται στη μέση του Ατλαντικού, 1000 μίλια δυτικά της Πορτογαλίας, στην οποία ανήκουν, και 1200 εκατοντάδες μίλια νοτιοανατολικά της Νέας Γης, στον Καναδά. «Αν μετρηθούν από τη βάση τους στον πυθμένα του ωκεανού έως τις κορυφές τους, που ωθούνται ψηλά πάνω από την επιφάνεια του Ατλαντικού, οι Αζόρες είναι στην πραγματικότητα μερικά από τα ψηλότερα βουνά στον πλανήτη», λέει η Wikipedia.

Βάση στο Faial

Βασιζόμασταν στο Faial σε ένα ξενοδοχείο με τραπεζαρία, η απαράμιλλη θέση του οποίου μας έδινε εκπληκτική θέα απευθείας στο λιμάνι και στο δραματικό ηφαίστειο του Pico απέναντι. Αυτό είναι το υψηλότερο σημείο της Πορτογαλίας, στα 2351μ.

Κάθε πρωί φτάναμε για πρωινό εγκαίρως για να γίνουμε μάρτυρες της ανατολής του ήλιου στην αριστερή γωνία αυτής της δυσοίωνης κορυφής, που σχεδόν πάντα κρυβόταν από μια διαρκώς μεταβαλλόμενη γκαρνταρόμπα από σύννεφα.

Συνθήκες κατάδυσης

Αυτή δεν είναι η κανονική σας βουτιά στο ζεστό νερό, όπου φοράτε άνετα μια στολή 3 χιλιοστών και γλιστράτε σε νερό 30°C. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο σαν βρετανική κατάδυση θα ήταν αυτή και νόμιζα ότι τα είχα παρατήσει όλα αυτά!

Στις 22°, μερικοί άνθρωποι χρειάζονταν 7 χιλιοστά νεοπρενίου. Βρήκα ένα ημί-στεγνό 5 χιλιοστά μια χαρά, αν και ήταν αρκετά εκνευριστικό να πρέπει να πάω να αγοράσω ακόμα ένα νέο κοστούμι, επειδή ένα παλιό και τέλεια καλό κοστούμι είχε συρρικνωθεί τόσο πολύ με την ηλικία.

Με λίγο αφρόλουτρο όμως (βιοδιασπώμενο φυσικά) γλίστρησε αρκετά εύκολα.

Ήμασταν οκτώ. Όλες οι καταδύσεις μας έγιναν από το γρήγορο RIB και καμία από τις τοποθεσίες, εκτός από την Princess Alice Banks, από την οποία περισσότερες αργότερα, δεν ήταν μακριά.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ο κόσμος έχει τα δικά του αυτόχθονα είδη. τον προηγούμενο χρόνο στο God's Pocket, στο νησί Βανκούβερ, ήταν ο κόκκινος Ιρλανδός άρχοντας. Εδώ ήταν το λίγο μικρότερο, αλλά παρόμοιο, σκορπιόψαρο. Μόλις βάλεις το μάτι σου, είναι παντού!

Τέλεια καμουφλαρισμένα λάστιχα, με ορατά μόνο τα σωληνοειδή μάτια τους, χόρευαν πάνω από την γκρίζα ηφαιστειακή άμμο και αφθονούσαν τα πολύχρωμα ουράνια τόξα.

Κατάδυση με μπλε καρχαρίες

Αλλά ήμασταν πραγματικά εκεί για να δούμε τους υπέροχους μπλε καρχαρίες. Μας είπαν ότι πρέπει να φοράμε κουκούλες και γάντια και να αφαιρούμε οτιδήποτε γυαλιστερό ή λαμπερό που μπορεί να τους ελκύει λίγο υπερβολικά.

Φορτίσαμε μέσα από τα κύματα στο RIB μας σε ένα σημείο στο οποίο ο βυθός ήταν περίπου 150 μέτρα κάτω από εμάς. Το πλήρωμα άρχισε να πετάει στη θάλασσα δύσοσμα παλιά ψάρια.

Τέσσερα σχοινιά μήκους 15 μέτρων αναπτύχθηκαν, δύο σε κάθε πλευρά του σκάφους, το καθένα με ένα βάρος στο κάτω μέρος για να το κρατήσει κάτω και δεμένο με ασφάλεια στην κορυφή στο RIB.

Καθώς τα αστέρια του σόου άρχισαν να φτάνουν, μας είπαν να γλιστρήσουμε απαλά στο νερό – χωρίς μεγάλες πιτσιλιές, καθώς αυτό μπορεί να τους τρομάξει.

Στη συνέχεια, δύο σε κάθε σχοινί, το ένα πάνω από το άλλο, κρατιόμασταν σφιχτά για να μην μας παρασύρει το ρεύμα και περιμέναμε να έρθουν οι καρχαρίες από κοντά.

Η κατάδυση με τους μπλε καρχαρίες ήταν μια πρώτη φορά για μένα. Έχω βουτήξει με σφυροκέφαλα στα Γκαλαπάγκος και καρχαρίες τίγρεις στη Νότια Αφρική, και μπορώ μόνο να πω ότι είναι πιθανότατα από καθαρή άγνοια

Δεν έχω νιώσει ποτέ κανέναν κίνδυνο.

Αυτοί οι τύποι, από την άλλη, με τα τεράστια μαύρα μάτια τους και τις μακριές μυτερές ρύγχες τους, μου θύμισαν πολύ τον μεγάλο λευκό καρχαρία, αλλά τους περιέγραψε το έμπειρο πλήρωμά μας ως απλά κουτάβια!

Αυτά τα ζώα είναι πολύ μεγαλύτερα από τα ξαδέρφια τους στην Κορνουάλη, μερικά έχουν μήκος πάνω από 3 μέτρα, και είναι πολύ περίεργα.

Ήταν διασκεδαστικό να παρακολουθώ πώς αυξανόταν ο ρυθμός αναπνοής των συντρόφων μου καθώς τους πλησίαζαν. Αν και ήμασταν αρκετά τυχεροί να έχουμε δύο καρχαρίες στην πρώτη μας συνάντηση, αυτοί εξαφανίστηκαν όσο γρήγορα είχαν φτάσει, στη σκοτεινή καταχνιά του απέραντου γαλάζιου.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣΑΜΕ στο RIB για ένα διάλειμμα και όσοι είχαν αέρα ή ενέργεια δοκίμασαν ξανά την τύχη τους λίγο αργότερα.

Ιστορική σημασία

Τα νησιά είναι ένα μακροχρόνιο σημείο στάσης για τους ιστιοπλόους και ήταν «κάπου έξω από τις Αζόρες» που ο Sir Francis Chichester γιόρτασε περίφημα τα 65α γενέθλιά του στο ταξίδι του σε όλο τον κόσμο με ένα μόνο χέρι, στο γιοτ του Gipsy Moth στο Σεπτέμβριος 1966.

Οι τοίχοι στο Peter's Bar, το οποίο δεσπόζει στον κεντρικό δρόμο με θέα στο λιμανάκι, είναι πλήρως καλυμμένοι με πανό από επισκεπτόμενα γιοτ. Καμία επίσκεψη στο Faial δεν είναι ολοκληρωμένη χωρίς τζιν και τόνικ από αυτόν τον ακμάζοντα τοπικό κόμβο, που σερβίρει επίσης ψητά κουταλάκια (νόστιμα) και χταπόδι ως κανονικό ναύλο.

Princess Alice Banks: A Diving Attraction

Το Princess Alice Banks είναι ένα βυθισμένο βουνό που υψώνεται πάνω από 1000 μέτρα από τον πυθμένα της θάλασσας σε απόσταση 32 μέτρων από την επιφάνεια. Από εδώ, σε μια καθαρή μέρα και αν είστε τυχεροί, μπορείτε πραγματικά να δείτε την κορυφή.

Εκτός από μια πολύ γνωστή περιοχή αλιείας, είναι επίσης ένα αξιοθέατο καταδύσεων παγκόσμιας κλάσης, με πολλά πελαγικά είδη, όπως καρχαρίες, barracuda, ακτίνες mobula και κοπάδια τόνου.

Βρίσκεται περίπου 60 μίλια δυτικά του Φάιαλ και στη διαδρομή μας με RIB, διάρκειας δυόμιση ωρών, συναντήσαμε πολλά είδη δελφινιών, όπως στίγματα, ριγέ, κοινά και μύτη, μερικά σε τεράστια σχολεία, που πηδούν ακριβώς έξω στο αέρας.

Είμασταν τυχεροί; ελεύθεροι δύτες είχαν σημαδέψει μόμπουλες από ένα ερευνητικό σκάφος και μπορέσαμε να δέσουμε και να συμμετάσχουμε στο πάρτι αμέσως. Και πάλι, γλιστρήσαμε απαλά στο νερό και κατεβήκαμε στα τέσσερα σχοινιά που παρέχονται.

Τι συγκίνηση να βλέπεις σε τόσο κοντινή απόσταση τους μόμπουλες και τους τόνους που ήρθαν να μας επιθεωρήσουν και να παρακολουθήσεις την ικανότητα των μακρυπτερυγίων, ευκίνητων ελεύθερων δυτών καθώς έκαναν τη δουλειά τους.

Ήταν μια απογοητευτική σκέψη να θυμόμαστε ότι βρισκόμασταν ακριβώς στη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού, χίλια μίλια από οπουδήποτε, εκτός από μια μικρή διασπορά ηφαιστειακών νησιών.

Η δεύτερη κατάδυσή μου στο βουνό ήταν λιγότερο επιτυχημένη. ένα ισχυρό ρεύμα είχε αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια του μεσοδιαστήματος στην επιφάνεια μας και βαρέθηκα να είμαι ανεμοκάλτσα μετά από 10 λεπτά και αποφάσισα να ματαιώσω την κατάδυση.

Τι ανόητος που ήμουν – όσοι επέλεξαν να παραμείνουν ανταμείφθηκαν από ένα σχολείο 15 μομπουλών και, φυσικά, το ρεύμα είχε πέσει εντελώς μετά από λίγα μόνο λεπτά.

Αποστολή Παρακολούθησης Φάλαινας

ΟΧΙ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΑΖΟΡΕΣ ολοκληρώνεται χωρίς αποστολή παρακολούθησης φαλαινών. Πρώτον, στην ακτή, μαθαίνετε για τις διαφορές μεταξύ φαλαινών και δελφινιών και για τα διάφορα διαφορετικά πρότυπα συμπεριφοράς. Στη συνέχεια, πηγαίνετε στη θάλασσα για να κυνηγήσετε για σπερματοφάλαινες σε ένα RIB, όπου κάθεστε σαν να οδηγείτε μια μοτοσικλέτα για 10 άτομα.

Οι οδηγοί μας ήταν ειδικοί. μας πήγαν εκεί που είχαν πρόσφατες παρατηρήσεις τόσο από στεριά όσο και από θάλασσα, και στη συνέχεια κατέβασαν μια συσκευή που έμοιαζε με μια τεράστια κάμερα με κοντάρι, αλλά με ένα μεγάλο σχήμα κυπέλλου στο άκρο, συνδεδεμένο με ακουστικά.

Οι χειριστές μπορούν να ακούσουν και να παρακολουθήσουν τη συνομιλία των φαλαινών. Γνωρίζουν, επίσης, ότι αυτά τα πλάσματα πρέπει να βγαίνουν στον αέρα κάθε 40 λεπτά περίπου, επομένως δεν είναι δύσκολο να τοποθετήσετε τον εαυτό σας στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή.

Μόνο το σκάφος μας διέθετε αυτήν την ειδική συσκευή ακρόασης και τρεις ή τέσσερις άλλοι τοπικοί τουριστικοί πράκτορες είχαν δεχτεί αυτό το γεγονός και ακολουθούσαν κάθε μας κίνηση. Μας επιτρεπόταν μόνο σε μια ορισμένη απόσταση από

μια φάλαινα που βγαίνει στην επιφάνεια, αλλά παραμένουν στη θέση τους για περίπου πέντε λεπτά πριν

καταδύσεις ξανά, ώστε να έχεις πολλές ευκαιρίες για αυτή την εμβληματική λήψη της ουράς της φάλαινας «με σταλαγματιές».

Είδαμε όχι λιγότερες από πέντε φάλαινες σε εκείνο το ταξίδι, συμπεριλαμβανομένης μιας μητέρας και του μοσχαριού της.

Wine Tour στο Pico

ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ, και την τελευταία μας μέρα χωρίς αέρια, ταξιδέψαμε με το πλοίο στο Pico, το τεράστιο ηφαίστειο απέναντι, για μια περιήγηση στο κρασί.

Καλλιεργούν αμπέλια σε αυτό το νησί εδώ και εκατοντάδες χρόνια, και μπορείτε να εντοπίσετε τους αμπελοσυλλέκτες ένα μίλι μακριά, από το λυγισμένο τους ανάστημα.

Είστε αμέσως εντυπωσιασμένοι από την αφθονία των μικρών περιβλημάτων που μοιάζουν με μάντρα με μαύρους τοίχους από ξερολιθιά που έχουν κατασκευαστεί χρησιμοποιώντας τον άμεσα διαθέσιμο ηφαιστειακό βράχο. Σε αντίθεση με τα αμπέλια στη Γαλλία, στις Αζόρες μεγαλώνουν κοντά στο έδαφος και τα τείχη βοηθούν στην προστασία τους από τα στοιχεία.

Για μεσημεριανό γεύμα μας προσφέρθηκε μια επιλογή από χταπόδι ή σκανδάλη. Η έννοια της χορτοφαγίας δεν έχει φτάσει ακόμη στις Αζόρες καθώς δύο από την ομάδα μας, προς μεγάλη μου πλάκα, υπενθυμίζονταν συνεχώς.