Καταδύσεις στον Άπω Βορρά – Μακριά από τους νεκρούς

Αυστραλός δύτης NIGEL MARSH έχει εξερευνήσει τον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο για 40 χρόνια – και δεν θα δεχτεί αυτές τις αποκαλυπτικές αναφορές ξαπλωμένος

ΑΝΕΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ, μπήκα στα ρηχά για να βρω εκτεταμένους και εντυπωσιακούς κοραλλιογενείς κήπους. Γύρω μου, όσο έβλεπε το μάτι, υπήρχαν όμορφα και υγιή σκληρά κοράλλια – σταγκόρνια, πιάτα, μυαλά και πολλές άλλες ποικιλίες.

Σε αυτόν τον υποβρύχιο κήπο του παραδείσου προστέθηκαν αμέτρητα ψάρια υφάλων, κοπάδια fusiliers και ένας παρατεινόμενος καρχαρίας λευκού υφάλου. Για την επόμενη μισή ώρα εξερευνούσα αυτή τη ζούγκλα κοραλλιών, θαυμάζοντας τις περίπλοκες και ποικιλόμορφες κοραλλιογενείς δομές.

Από αυτήν την περιγραφή, μπορεί να νομίζετε ότι εξερευνούσα ένα απομακρυσμένο μέρος της Ινδονησίας ή της Παπούα Νέας Γουινέας, αλλά βούτηγα στο Υπερβόρειο τμήμα του Great Barrier Reef, μια περιοχή που αναφέρεται ότι έχει πεθάνει από λεύκανση κοραλλιών, αν πιστεύετε τα πάντα διαβάζεις.

Επισκέφτηκα για πρώτη φορά τον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο το 1978 και έκτοτε έχω βουτήξει πολλές φορές αυτό το φυσικό θαύμα του κόσμου.

Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, το GBR γνώρισε πέντε σημαντικά γεγονότα λεύκανσης κοραλλιών, τα δύο τελευταία κατά τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια του νότιου ημισφαιρίου.

Ενώ η μεγάλη πλειοψηφία του υφάλου νότια του Κερνς δεν επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τη λεύκανση των κοραλλιών, το τμήμα του Άπω Βορρά αναφέρθηκε ότι επλήγη σοβαρά και από τα δύο γεγονότα. Αυτή η περιοχή, γνωστή και ως Άπω Βόρειοι Ύφαλοι και βόρεια των δημοφιλών υφάλων Κορδέλας, είναι απομακρυσμένη και επισκέπτεται με ναυλωμένα σκάφη μόνο μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου, όταν ο καιρός είναι ήρεμος.

Μετά την πρώτη εκδήλωση λεύκανσης κοραλλιών το 2016 ήρθαν πολύ μικτές αναφορές από αυτήν την περιοχή. Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι το ένα τέταρτο των κοραλλιών ήταν νεκρά, ενώ οι χειριστές καταδύσεων βρήκαν ελάχιστα στοιχεία για νεκρά κοράλλια σε υφάλους που επισκέφτηκαν.

Με τον Άπω Βορρά το πλουσιότερο μέρος του GBR και ένα από τα αγαπημένα μου, ήθελα να δω την πραγματική έκταση της λεύκανσης μόνος μου, ειδικά μετά το δεύτερο γεγονός που έπληξε την περιοχή.

Έγινα μέλος του Spirit of Freedom σε μια εβδομαδιαία αποστολή τον περασμένο Οκτώβριο.

ΦΘΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΚΕΡΝΣ

Πρώτα ήθελα να ελέγξω τους τοπικούς υφάλους. Με τον παλιό σύντροφό μου και τον ντόπιο του Κερνς, Stuart Ireland, έκανα μια ημερήσια εκδρομή με το Down Under Dive στο υπέροχο καταδυτικό σκάφος Evolution.

Η κατάδυση στα ανοιχτά του Κερνς υποτιμάται από πολλούς δύτες, οι οποίοι συχνά δεν έχουν βουτήξει ποτέ εκεί, αλλά τη θεωρούν κατάδυση με βοοειδή και υποθέτουν ότι πάρα πολλοί δύτες έχουν καταστρέψει τους υφάλους.

Τα ημερήσια σκάφη είναι μεγάλα, χωρούν περισσότερα από 100 άτομα, αλλά τα περισσότερα είναι κολύμπι με αναπνευστήρα ή άτομα που κάνουν μια εισαγωγική κατάδυση και κατά μέσο όρο μόνο δώδεκα ειδικευμένοι δύτες θα βρίσκονται στο νερό. Στο παρελθόν, έχω διαπιστώσει ότι οι ύφαλοι παρουσιάζουν μικρή ζημιά από τους δύτες που επισκέπτονται, καθώς τα πληρώματα εφαρμόζουν αυστηρά την πολιτική τους για την απαγόρευση επαφής.

Κατευθυνθήκαμε στους υφάλους Saxon και Hastings, και οι δύο στον εξωτερικό ύφαλο. Ο καιρός δεν ήταν ο καλύτερος μετά από αρκετές ημέρες μεγάλων θαλασσών και καταιγίδων, αλλά απολαύσαμε ακόμα 10-15 μέτρα ορατότητας.

Κάναμε τρεις καταδύσεις σε δύο τοποθεσίες και είδαμε κυρίως υγιή σκληρά κοράλλια. Υπήρχαν λίγοι νεκροί, αλλά όχι περισσότερο από το συνηθισμένο σε έναν τυπικό ύφαλο σε αυτήν την περιοχή.

Αργότερα ο Stuart, ένας θαλάσσιος βιολόγος που καταδύεται τακτικά στους υφάλους στα ανοιχτά του Κερνς, μου είπε ότι η λεύκανση ήταν χειρότερη στους εσωτερικούς υφάλους και ότι το μεγαλύτερο μέρος των κοραλλιών ανέκαμψε γρήγορα.

Πρόσθεσε ότι η νέα ανάπτυξη ήταν εμφανής σε πολλούς από τους υφάλους που έχουν πληγεί περισσότερο.

Στήριξη των παρατηρήσεών του ήταν μια πρόσφατη έκθεση από το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Θαλάσσιας Επιστήμης, η οποία διαπίστωσε ότι οι ύφαλοι μεταξύ Κερνς και Τάουνσβιλ είχαν ανακάμψει πιο γρήγορα από το αναμενόμενο και έδειχναν σημάδια ότι επρόκειτο να αναπαραχθούν, δύο έως τρία χρόνια νωρίτερα από ό,τι είχαν δείξει προηγούμενες μελέτες. μετά από λεύκανση κοραλλιών.

Στη συνέχεια, ο Στιούαρτ και εγώ κατευθυνθήκαμε στο αεροδρόμιο του Κερνς για να πετάξουμε στον ποταμό Λόκχαρτ για να συναντήσουμε το Spirit of Freedom. Αυτή η πτήση τσάρτερ είναι μέρος του ταξιδιού και μας μετέφερε 370 μίλια στην καρδιά του Άπω Βορρά.

Μετά από ένα λεωφορείο και μια τρυφερή μεταφορά, τακτοποιηθήκαμε στην άνετη καμπίνα μας με ιδιωτικό μπάνιο στην πολυτελή μήκους 37μ.

Οι περισσότεροι από τους συνεπιβάτες μας ήταν από την Αυστραλία, αλλά υπήρχαν επίσης Αμερικανοί, Καναδοί και μερικοί εκπατρισμένοι Ευρωπαίοι. Για τους περισσότερους ήταν το πρώτο τους ταξίδι σε αυτή την περιοχή και για κάποιους η πρώτη τους φορά στο GBR.

Κατά τη διάρκεια της νύχτας κατευθυνθήκαμε βόρεια, φτάνοντας στο Southern Small Detached Reef το πρωί. Αυτός ο απομονωμένος ύφαλος υψώνεται από βαθιά νερά και αγκυροβολήσαμε σε μια τοποθεσία που είχα βουτήξει πριν, τον κόλπο Auriga.

Ανυπομονούσα να δω την κατάσταση των σκληρών κοραλλιών, καθώς αυτός ο ιστότοπος είχε όμορφους κήπους με κοράλλια σε έναν επικλινές ύφαλο.

Κατεβαίνοντας τον τοίχο είδαμε υπέροχες γοργόνες, μαλακά κοράλλια και πελαγικά ψάρια, και μια φορά στους κήπους με κοράλλια, χάρηκα που είδα ότι το μεγαλύτερο μέρος των σκληρών κοραλλιών φαινόταν υγιές, αν και λυπήθηκα που είδα ένα φαρδύ μπάλωμα που περιείχε κοράλλια σταγόνα ερείπια.

Η αιτία δεν ήταν λεύκανση αλλά ζημιές από τους κυκλώνες που σημειώνονται κάθε χρόνο σε αυτό το μέρος της Αυστραλίας.

Το Northern Small Detached Reef, το επόμενο λιμάνι μας, ήταν μια υπέροχη κατάδυση. Δεν υπήρχαν πολλά σκληρά κοράλλια για να φαίνονται, επειδή αυτός ο ύφαλος πέφτει από την επιφάνεια κατευθείαν στα βαθιά νερά, αλλά εξερευνήσαμε προεξοχές και προεξοχές και είδαμε τοίχους καλυμμένους με γοργόνιες, μαλακά κοράλλια και κοράλλια μαστιγίου. Είχαμε επίσης τις πρώτες μας συναντήσεις με καρχαρίες, με βουητό από έναν γκρίζο καρχαρία υφάλου και έναν ασημί καρχαρία.

Τελειώσαμε τη μέρα σε μια άλλη τοποθεσία που είχα βουτήξει πριν, το Black Rock στο Mantis Reef. Ο πλοίαρχος Tony Hazell με ενημέρωσε ότι το σκάφος δεν είχε επισκεφτεί αυτόν τον ιστότοπο εδώ και δύο χρόνια, επειδή την τελευταία φορά συνέβαιναν λίγα.

Λοιπόν, έφευγε σήμερα, με κοπάδια barracuda, trevally, snapper και surgeonfish. Υπήρχαν επίσης πολλοί καρχαρίες - γκρίζος ύφαλος, λευκός ύφαλος και μερικές ασημένιες άκρες. Η ορατότητα δεν ήταν και η καλύτερη φωτογραφία ήταν περιορισμένη, αλλά εξερευνήσαμε τον κεκλιμένο τοίχο για να δούμε υπέροχα κοράλλια, μαορί, κοραλλιογενείς πέστροφες και ακόμη και ένα κοκκώδες θαλάσσιο σταρ που γεννά.

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ βουτήξαμε μια τοποθεσία καινούργια για μένα, μια προεξοχή κοραλλιών κοντά στο Stead Passage που ονομάζεται Well Worth It. Ξεπλυμένοι από το είδος του ισχυρού ρεύματος που χαρακτηρίζει την περιοχή, εξερευνήσαμε μια σειρά από σπηλιές και προεξοχές χρωματισμένες από εξαίσια μαλακά κοράλλια και γοργόνες σε βαθύτερα νερά.

Εδώ ήμασταν περιτριγυρισμένοι από σχολές δρομέων ουράνιου τόξου, barracuda, fusiliers, snapper, surgeonfish και trevally. Είδαμε επίσης καρχαρίες γκρίζους υφάλους, σκουμπρί, ψαλίδια και έναν τεράστιο τόνο σκυλόδοντων.

Από τα βαθύτερα μέρη του υφάλου κατευθυνθήκαμε στα ρηχά για να βρούμε τα στρέμματα με υπέροχα σκληρά κοράλλια που αναφέρονται στην εισαγωγή.

Αυτή η κατάδυση ήταν τόσο καλή που το κάναμε ξανά, και μια τυχερή ομάδα είχε μια στενή συνάντηση με έναν μικρό φαλαινοκαρχαρία.

Με μεγάλο μέρος του Άπω Βορρά ανεξερεύνητο, κάναμε επίσης μερικές εξερευνητικές καταδύσεις, ξεκινώντας από έναν τοίχο κοντά στους Πέντε Ύφαλους που ονομάσαμε το παρατσούκλι Στέλλα.

Οι εξερευνητικές καταδύσεις είναι πάντα ένας κίνδυνος, αλλά σε αυτόν τον τομέα είναι δύσκολο να βρεις λάτρεις. Αυτή η τοποθεσία είχε για άλλη μια φορά υπέροχα σκληρά κοράλλια στα ρηχά και μεγάλες γοργόνες στα βαθύτερα νερά. Είχε επίσης πολλές προεξοχές και σπηλιές, όπου βρήκα την καλύτερη συλλογή από ροζ κοράλλια δαντέλας που έχω δει ποτέ, καθώς και έναν πολύ μεγάλο καστανόξανθο καρχαρία.

ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ εξερευνήσαμε τον Wood Reef, τον Great Detached Reef και τους Three Reefs, και όλοι είχαμε υγιή σκληρά κοράλλια. Μια αναφορά από το ARC-CRS ότι το 26% των κοραλλιών σε αυτήν την περιοχή ήταν νεκρά δεν ήταν ξεκάθαρα ακριβής στις τοποθεσίες που βουτήξαμε, καθώς έβλεπα μόνο 5% νεκρά κοράλλια το πολύ.

Ωστόσο, αυτή η έκθεση βασίστηκε σε μια υποβρύχια έρευνα μόνο σε 83 υφάλους.

Αποκορύφωμα ήταν το Pinnacle και το Deep Pinnacle στο Great Detached Reef. Και οι δύο αυτές κορυφές αναδύονται από βαθιά νερά και είναι επικαλυμμένες με όμορφα μαλακά κοράλλια, κοράλλια μαστίγιας, σφουγγάρια και γοργόνες.

Ενώ κατοικούσα με μια καλή ποικιλία ψαριών και καρχαριών, η μακροζωή ήταν το μεγάλο πόλο έλξης για μένα, με γυμνόκλαδα, πλατοσκούληκες, ανεμώνες, γεράκια, σκορπιόψαρα και πολλά άλλα είδη.

Το Pinnacle ήταν επίσης μια υπέροχη νυχτερινή κατάδυση, με χταπόδια, λεοντόψαρα, ένα κέλυφος κώνου κυνηγιού και πολλούς θαλάσσιους γυμνοσάλιαγκες. Ο πλούτος αυτών των κορυφών θυμίζει περισσότερο τοποθεσίες στο PNG παρά άλλα μέρη του υφάλου.

Μετά το μεσημεριανό γεύμα την πέμπτη ημέρα, κατευθυνθήκαμε σε ένα από τα κύρια αξιοθέατα αυτής της περιοχής, το νησί Raine. Αυτή η απομακρυσμένη κοραλλιογενής κοιλότητα είναι η μεγαλύτερη και πιο σημαντική τοποθεσία φωλιάς πράσινων χελωνών στον πλανήτη και δεν είναι κακό μέρος για καταδύσεις.

Από την τελευταία μου επίσκεψη, μεγάλο μέρος του παρακείμενου υφάλου είχε χαρακτηριστεί εκτός ορίων, έτσι μπορούσαμε να βουτήξουμε μόνο το εκτεθειμένο ανατολικό άκρο του υφάλου.

Σε δύο εκπληκτικές drift-dives είδαμε δεκάδες χελώνες. πολλοί είναι πολύ ντροπαλοί καθώς σπάνια βλέπουν έναν δύτη. Συναντήσαμε επίσης ένα ζευγάρι ζευγαρώματος που δυστυχώς αποσυνδέθηκε μόλις είδαν μια ομάδα δυτών να τους κοιτάζει επίμονα.

Οι χελώνες ήταν υπέροχες, αλλά ήταν υπέροχο να βλέπεις τα σκληρά κοράλλια να φαίνονται πολύ υγιή. Σφυροκοπημένα από ωκεανούς, ήταν ως επί το πλείστον κοντοί, οκλαδόν και πυκνοί. Στις πολλές σπηλιές και προεξοχές συναντήσαμε καρχαρίες υφάλου, πελαγικά ψάρια, ένα περίτεχνο wobbegong και αρκετούς μικρούς καρχαρίες επωμίδων.

Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ταξιδέψαμε στο νότιο τμήμα του Άπω Βορρά για να περάσουμε μια μέρα βουτώντας στους υφάλους Creech, Joan και Wilson, και για άλλη μια φορά είδαμε κυρίως υγιή σκληρά κοράλλια και μόνο έναν περιορισμένο αριθμό νεκρών κοραλλιών. Η εξερευνητική κατάδυση στο Joan Reef ήταν εντυπωσιακή, με τη μεγαλύτερη συλλογή κοραλλιών σε πλάκες που έχω δει ποτέ, μερικά περισσότερα από 3 μέτρα πλάτος.

Αυτή η τοποθεσία που τώρα ονομάζεται Plates On Parade, φιλοξενούσε επίσης τεράστια κοπάδια ψαριών και πιθανότατα θα γίνει τακτικό πρόγραμμα σε μελλοντικά ταξίδια σε αυτήν την περιοχή.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣ ΜΕΡΑ καταδύσεις κατευθυνθήκαμε νότια όλη τη νύχτα για να βουτήξουμε στους Ύφαλους Κορδέλας. Τμήματα αυτού του δημοφιλούς προορισμού liveaboard επλήγησαν από λεύκανση κοραλλιών, ειδικά γύρω από το νησί Lizard, αλλά τα κοράλλια σε αυτήν την περιοχή έχουν δει περισσότερες καταστροφές από αρκετούς κυκλώνες τα τελευταία χρόνια.

Όπως εξήγησε ο Tony, εάν μια τοποθεσία κατάδυσης υποστεί ζημιά από κυκλώνα, αφήνεται για μερικά χρόνια για να της δοθεί χρόνος να αναγεννηθεί. Το Spirit of Freedom βρίσκει επίσης νέους ιστότοπους, όπως το Google Gardens.

Η εξερεύνηση αυτών των πανέμορφων σκληρών κοραλλιών κήπων σας κάνει να αναρωτιέστε πώς ορισμένες τοποθεσίες γλιτώνουν από ζημιές από τον κυκλώνα και άλλες γύρω καταστρέφονται. Εξερευνώντας ένα δίκτυο από φαράγγια, θαυμάσαμε τα ευαίσθητα σκληρά κοράλλια και θαυμάσαμε τα πολυάριθμα ψάρια των υφάλων.

Το Google Gardens είναι επίσης ένα καλό μέρος για να δείτε σουπιές σε μεγάλα κλαμπ, και όλοι είδαν μερικές εκτός από εμένα και τον Stuart, καθώς είχαμε πάει σε λάθος κατεύθυνση.

Η ΤΕΛΙΚΗ ΜΑΣ ΒΟΥΤΙΑ ήταν σε έναν από τους αγαπημένους μου ιστότοπους GBR, τον Steve's Bommie. Είχαν περάσει έξι χρόνια από την τελευταία μου επίσκεψη και ο Τόνι με προειδοποίησε ότι είχε αλλάξει, δεχόμενος διπλό χτύπημα από ζημιά στον κυκλώνα και λεύκανση κοραλλιών.

Ήταν ένα θλιβερό θέαμα, τα υπέροχα μαλακά κοράλλια έλειπαν και πολλά από τα σκληρά κοράλλια πέθαναν, αλλά το μπόμι εξακολουθούσε να είναι το σπίτι μιας εντυπωσιακής ποικιλίας ψαριών και ασπόνδυλων ειδών, συμπεριλαμβανομένων των κοπαδιών τριβάλι, λυθρίνι και κατσικίσιο.

Είδαμε επίσης γυμνόκλαδα, σκορπιόψαρο σε φύλλα, σωλήνες, φουσκωτόψαρο, κουτόψαρο, γαρίδες μαντίς, γυμνόκλαδα και πολλά πετρόψαρα.

Οι άλλοι δύτες θεώρησαν ότι ήταν απίστευτο, αλλά ήταν μόνο μια σκιά του πρώην εαυτού του. Ωστόσο, το πλήρωμα είπε ότι ήδη έδειχνε σημάδια ανάκαμψης.

Εκείνο το βράδυ απολαύσαμε ένα υπέροχο μπάρμπεκιου κάτω από αστέρια (το φαγητό στο Spirit of Freedom είναι πάντα εντυπωσιακό) πριν επιστρέψουμε στο Cairns.

Οι συνεπιβάτες μου, ειδικά εκείνοι από το εξωτερικό, δεν μπορούσαν να πιστέψουν πόσο υγιές και όμορφο ήταν αυτό το τμήμα του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Ύφαλου, κάποιοι έλεγαν ότι είχαν έρθει μόνο επειδή νόμιζαν ότι ήταν η τελευταία τους ευκαιρία να δουν τον ύφαλο πριν πεθάνει .

Το μοιρολόγι για τον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο μπορεί να είχε ήδη γραφτεί, αλλά αυτό το φυσικό θαύμα του κόσμου απέχει πολύ από το να πεθάνει και ο Άπω Βορράς είναι ζωντανός και καλά.

Η λεύκανση των κοραλλιών συμβαίνει όταν το κοράλλι πιέζεται και χάνει τα συμβιωτικά δινομαστιγώματα που ζουν μέσα στον ιστό του σκληρού κοραλλιού. Αυτό το φύκι τροφοδοτεί το κοράλλι με ενέργεια και, όταν χαθεί, το αφήνει να φαίνεται λευκό.

Διάφοροι παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν την απώλεια αυτού του φυκιού, συμπεριλαμβανομένης της εισροής γλυκού νερού, αλλά η αύξηση της θερμοκρασίας του νερού είναι ο πιο συνηθισμένος παράγοντας. Ευτυχώς το κοράλλι μπορεί να ανακάμψει εάν η θερμοκρασία του νερού δεν παραμείνει πολύ υψηλή για πολύ.

Σε πρόσφατα γεγονότα λεύκανσης κοραλλιών στο GBR, η θνησιμότητα των κοραλλιών κυμαινόταν από 1% στο νότιο τμήμα έως 67% στο βόρειο τμήμα, σύμφωνα με το ARC Centre of Excellence Coral Reef Studies.

Ο GBR δεν είναι ο μόνος κοραλλιογενής ύφαλος που υποφέρει από λεύκανση κοραλλιών τις τελευταίες δεκαετίες, και πολλοί σε όλο τον κόσμο βρίσκονται σε πολύ χειρότερη κατάσταση.

Στο βόρειο τμήμα η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη, με 67% θνησιμότητα στο βόρειο τμήμα και 26% στον Άπω Βορρά.

Ωστόσο, αναφορές στο νερό από χειριστές καταδύσεων δείχνουν ότι η λεύκανση ήταν κυρίως σε παράκτιους υφάλους, εκείνους που έχουν επηρεαστεί από προβλήματα ποιότητας του νερού για δεκαετίες λόγω της γεωργικής απορροής.

Η ποιότητα του νερού ήταν σημαντική ζήτημα επηρεάζοντας την υγεία του υφάλου για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς η ακτογραμμή δίπλα στον ύφαλο έχει αναπτυχθεί για τη γεωργία, τον τουρισμό, τη βιομηχανία και τη στέγαση κατοικιών. Αυτό οδήγησε στην καταστροφή των δασών και των μαγκρόβων και μια εισροή εδάφους και χημικών στα ποτάμια.

Η υγεία του υφάλου έχει επίσης επηρεαστεί από εστίες αστεριών και τακτικές ζημιές από κυκλώνες. Και με την κλιματική αλλαγή, τα πράγματα μπορούν μόνο να γίνουν χειρότερα.

Η αυστραλιανή κυβέρνηση πρέπει να κάνει περισσότερα για να προστατεύσει το μέλλον του GBR, διασφαλίζοντας ότι η ποιότητα του νερού θα βελτιωθεί, δεν θα εγκριθούν νέα ανθρακωρυχεία και θα δημιουργηθούν περισσότερες περιπολίες για να σταματήσει η παράνομη αλιεία.

Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος βρίσκεται στο δρόμο της ανάκαμψης από τα πρόσφατα γεγονότα λεύκανσης των κοραλλιών, αλλά ποιος μπορεί να πει τι επιφυλάσσει το μέλλον;

The Big Picture

Ο Great Barrier Reef έχει μήκος πάνω από 1400 μίλια και περιλαμβάνει περισσότερους από 3000 μεμονωμένους ύφαλους. Οι θερμοκρασίες του νερού στον ύφαλο μπορεί να ποικίλουν έως και 5°C.

Πρόσφατα γεγονότα λεύκανσης των κοραλλιών έχουν επηρεάσει κυρίως υφάλους στο βορρά, με το νότιο μισό του υφάλου (νότια του Port Douglas και όπου βασίζεται η μεγάλη πλειοψηφία του τουρισμού των υφάλων) να δείχνει είτε λίγα στοιχεία είτε μικρή επίδραση από τη λεύκανση.

Αυτό επιβεβαιώθηκε από μια αναφορά από το ARC-CRS που έδειξε μόνο 1% θνησιμότητα κοραλλιών στο νότιο τμήμα και 6% στο κεντρικό τμήμα.