Εσπρέσο, κύριε;

Η ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΠΡΑΓΜΑ. Δεν έχω αφήσει ποτέ ένα liveaboard απογοητευμένος από το επίπεδο του φαγητού ή την υπηρεσία. Ωστόσο, το Four Seasons Explorer είναι ένα εντελώς διαφορετικό θηρίο.

Είτε παρουσιάζεται με έναν πρωινό εσπρέσο ενώ η ομάδα καταδύσεων αλλάζει πάνω από τα τανκς, είτε μεσημεριανό μενού με αστακό και βόειο κρέας wagyu, γρήγορα συνηθίζετε σε ένα επίπεδο εξυπηρέτησης που προηγουμένως μπορεί να σας έκανε να νιώθετε άβολα.

Το Explorer είναι ένα καταμαράν που μπορεί να μεταφέρει έως και 22 δύτες. Αυτός ο σχεδιασμός του επιτρέπει να είναι γρήγορος (υποστηρίζεται ότι είναι το ταχύτερο liveaboard στις Μαλδίβες). Αλλά έχει και πιο διακριτικά πλεονεκτήματα, επειδή όλες οι καμπίνες είναι πολύ πάνω από την ίσαλο γραμμή, με μεγάλα πανοραμικά παράθυρα.

Η κατάδυση γίνεται από την οικειότητα ενός παραδοσιακού dhoni. Να είστε σίγουροι, αυτό δεν είναι ένα παλάτι τζιν και διαθέτει ένα πλήρως εξοπλισμένο κατάστρωμα κατάδυσης με συμπιεστή nitrox, ένα απαραίτητο χαρακτηριστικό για τις βαθιές επαναλαμβανόμενες καταδύσεις των Μαλδίβων.

Κλειδί φυσικά ήταν επίσης η εξαιρετική ομάδα καταδύσεων όλων των Μαλδίβων που αποτελούνταν από τον Haleem, τον βιντεογράφο επί του σκάφους, και τους οδηγούς κατάδυσης Moosé και H2. Το H2 εμφανίζεται στο επίσημο σήμα του ονόματός του, επομένως το μοντέρνο μονώνυμο του Hassan έχει κολλήσει σαφώς.

Το δρομολόγιο ξεκινά από το θέρετρο Four Seasons στο Kuda Huraa, 20 λεπτά με ταχύπλοο από το Μαλέ, κινείται βόρεια προς την Ατόλη Baa, συλλέγει ή αφήνει επισκέπτες στο δεύτερο θέρετρο Four Seasons στο Landaa Giraavaru και μετά κατευθύνεται προς το Rasdhoo και την Ατόλη Ari πριν. επιστρέφοντας στην Kuda Huraa στη Βόρεια Ατόλη Μαλέ. Η προσφορά είναι μια πλήρης κρουαζιέρα επτά ημερών ή κρουαζιέρες τριών ή τεσσάρων διανυκτερεύσεων μεταξύ των δύο θέρετρων.

Η κατάδυσή μας ήταν στο Helengeli, μια παραδοσιακή κατάδυση των Μαλδίβων με έναν απότομο κεκλιμένο ύφαλο μέχρι έναν αμμώδη βυθό στα 30-40 μέτρα. Μας υποδέχτηκαν ένα ζευγάρι ντροπαλοί καρχαρίες και ένας μεγάλος καρχαρίας Napoleon.

Η ζωή των υφάλων ήταν ζωντανή, αλλά το κοράλλι ήταν ακόμα σαφώς στη φάση της αναγέννησης μετά την τελευταία μαζική λεύκανση το 2016.

ΜΕΤΑ ΜΙΑ ΠΡΩΙΝΗ ΒΟΥΤΙΑ ξεκινήσαμε τη διέλευση μας προς την Ατόλη Baa. Είχα συζητήσει τον καιρό με πολλούς ανθρώπους πριν αναχωρήσω και είχα διαβεβαιωθεί ότι ο νοτιοδυτικός μουσώνας θα είχε ως αποτέλεσμα ελαφρώς περισσότερη βροχή και περιστασιακά πυκνή θάλασσα. Αλλά με αυτή τη διέλευση που διασχίζει το κύριο κανάλι βαθέων υδάτων που διχοτομεί χονδρικά τις Μαλδίβες, μας συνάντησε ένας μαύρος σαν κάρβουνο ουρανός και 35 κόμβοι ανέμου στη δέσμη.

Ο Explorer το άντεξε θαυμάσια για το πεντάωρο πέρασμα. Αν και έχω ένα αξιοπρεπές σετ θαλάσσιων ποδιών, δεν υπάρχουν πολλά άλλα να κάνω και δεν είμαι σίγουρος πώς επέζησαν όλα τα γυάλινα σκεύη του Explorer.

Η πρώτη μας τοποθεσία κατάδυσης στο Baa ήταν το Dhonfan Thila, ένας μικρός ύφαλος που μας επέτρεψε να ξεκινήσουμε από τη βάση του περίπου στα 30 μέτρα και να κυκλώνουμε αργά την κορυφή καθώς ανεβαίνουμε.

Υπήρχαν φευγαλέες αναλαμπές μεγάλων πελαγίσιων στο γαλάζιο, με γκρίζους καρχαρίες υφάλου και σκυλόδοντους τόνους να φλερτάρουν στην άκρη της ορατότητας.

Ο ύφαλος ζωντανεύει πολύ όταν φτάσετε στην επίπεδη κορυφή του στα 15 μέτρα περίπου, με μια εκπληκτική ζωή ψαριών. Τεράστια κοπάδια από ρέγγα και μπλε ριγέ snapper αναμειγνύονται με τα επιδεικτικά χρώματα των περιστασιακών ανατολίτικων γλυκών και των μεγαλοπρεπών μονόκερων.

Καθώς προχωρούσαμε στο Ari Atoll το thila-bagging μας συνεχίστηκε και το Broken Rock χτύπησε πολλές από τις συνηθισμένες νότες. Ένα απότομο θαλάσσιο βουνό με ρωγμές και φαράγγια να κοσμούν την κορυφή του, τα περισσότερα ήταν αρκετά φαρδιά για δύο δύτες δίπλα, και οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με τα καλύτερα σκληρά κοράλλια που είχα δει στις Μαλδίβες.

Το βουνό ήταν αρκετά ρηχό και ο ουρανός αρκετά καθαρός, για να επιτρέψει στις όμορφες παστέλ αποχρώσεις των γοργόνιων να βγουν έξω.

Δύο χελώνες γεράκι κολύμπησαν ληθαργικά στην κορυφή του υφάλου πάνω από τα κεφάλια μας καθώς απολαμβάναμε τις βόλτες.

Το Kandooma Thila μας χάρισε μια από αυτές τις μικρές τυχαίες συναντήσεις που κάνουν αμέσως μια κατάδυση αξέχαστη. Καθώς κατεβαίναμε μέσα από τη στήλη του νερού, μας κτυπούσε ένα δυνατό ρεύμα, και όταν η ομάδα είχε φτιάξει τελικά τη θήλα, αρχίσαμε να οργανωνόμαστε πριν συνεχίσουμε με την κατάδυση.

Ως συνήθως, ήμουν ο τελευταίος που παρατήρησα δύο νεανικές ακτίνες αετού να αιωρούνται, προφανώς ακίνητες, στο ισχυρό ρεύμα πάνω από τα κεφάλια μας. Και οι δύο ήταν ίσως μόνο ένα πόδι από άκρη σε άκρη, και έμοιαζαν εντελώς αδιάφοροι από την ομάδα των δυσκίνητων δυτών από κάτω τους.

Ήταν τόσο αδιάφοροι για εμάς που μας επέτρεψαν περισσότερα από 10 λεπτά μαζί τους, καθώς παρέμεναν σχεδόν παγωμένα.

Οι στικτές μπλούζες τους είναι το πιο αναγνωρίσιμο χαρακτηριστικό τους, αλλά ήταν συναρπαστικό να κοιτάξουμε προσεκτικά τα περίεργα στόμια φτυαριών και τις απίστευτα μακριές ουρές τους.

ΟΣΟ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ στην επιφάνεια για να στριμώξει το dhoni για να μας μαζέψει, ανταλλάσσοντας ευχάριστα πράγματα σε μια εξαιρετική κατάδυση, ο άνεμος χτύπησε γρήγορα και κατακλυστήκαμε σε μια βροχή των μουσώνων. Όσο γρήγορα έφτασε η βρωμιά εξαφανίστηκε και ήμασταν πίσω στο dhoni για να ενημερωθούμε για την επόμενη κατάδυση του πρωινού.

Χαζεύω την κάμερά μου όταν άκουσα την κλήση: «Μαντά!» Άρχισα αργά να ξεβιδώνω τους σφιγκτήρες που κρατούσαν τους στροβοσκοπικούς βραχίονες στο περίβλημά μου, ελπίζοντας σε μια συνάντηση με ρηχά νερά. Στη συνέχεια, δευτερόλεπτα αργότερα, ακούστηκε ξανά η κλήση: "Φαλαινοκαρχαρίας!"

Ο ήρεμος, μεθοδικός μου τρόπος διαλύθηκε γρήγορα σε μια εξαγριωμένη μάχη σώμα με σώμα στροβοσκόπιων, βραχιόνων και καλωδίων οπτικών ινών. Τελευταία γλίστρησα ήρεμα στο νερό, για να με υποδεχτεί μια φευγαλέα ματιά ενός φαλαινοκαρχαρία που πέφτει στο μπλε.

Ο κόλπος Hanifaru είναι παγκοσμίως γνωστός για τις μεγάλες συγκεντρώσεις του με ακτίνες μαντάτας. Η τοπική γεωγραφία δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για τη συγκέντρωση πλαγκτόν και ως εκ τούτου ένα ιδανικό σημείο για να τραφούν τα μαντάτα. Με τη σωστή παλίρροια, οι ομάδες μπορούν να αριθμούν έως και 200.

Πολλές από τις καταδύσεις μας ήταν κοντά στο Hanifaru, αλλά το απογευματινό μας διάστημα στην επιφάνεια θα περνούσε για κολύμβηση με αναπνευστήρα μέσα στον κόλπο. Έτσι, μετά από μια δεύτερη βουτιά γύρω από το Dhonfan, ανεβήκαμε σωστά σε ένα από τα δύο Zodiac του Explorer και ξεκινήσαμε.

Οι καταδύσεις στον κόλπο είναι πλέον απαγορευμένες και ο αριθμός των σκαφών και των ψαροντούφεκων ελέγχεται αυστηρά. Καθώς πλησιάζαμε, μπορούσαμε να δούμε κολύμβες με αναπνευστήρα ήδη στο νερό που περιβάλλονταν από ταραγμένο νερό, υπονοώντας τη δραστηριότητα παρακάτω.

Έχοντας περάσει τόσες πολλές καταδύσεις στις Μαλδίβες και αλλού πρόθυμες συναντήσεις με ακτίνες μάντα, ήταν συντριπτικό να μπεις στο νερό με τουλάχιστον 20 μεγάλα άτομα.

ΜΑΣ ΕΙΧΑΝ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙ σχετικά με τη θέση μας στο νερό, δίνοντας χώρο στα ζώα και προσπαθώντας να κρατηθούμε μακριά από το δρόμο τους. Αφού περάσετε 45 λεπτά στο νερό μαζί τους, το βασικό σημείο που πρέπει να τονιστεί είναι να προσπαθήσετε να μείνετε μακριά από το δρόμο τους!

Η κατάδυση με πάπια μπορεί να είναι γεμάτη προκλήσεις όταν δεν μπορείτε να επιστρέψετε στην επιφάνεια επειδή υπάρχει ένα τρένο με μαντάτα από πάνω. Μέσα στη ρυθμική φρενίτιδα των loop-the-loops, των κυλίνδρων βαρελιού και των χαριτωμένων στροφών, ήταν δύσκολο να τα παρακολουθήσω όλα.

Έχοντας αφήσει πίσω την Ατόλη Baa, με μια πολύ λιγότερο δραματική νότια διάβαση του καναλιού βαθέων υδάτων, φτάσαμε στην Ατόλη Rasdhoo. Η κατάδυση που είχαμε έρθει να κάνουμε, και μείναμε να επαναλαμβάνουμε, ονομάζεται Rasdhoo Madivaru, μια γνωστή τοποθεσία καρχαριών που είχαμε την τύχη να έχουμε μόνοι μας και για τις δύο καταδύσεις.

Η κορυφογραμμή του υφάλου χωρίζει το πράσινο νερό του αμμώδους πυθμένα της ατόλης από το καθαρό μελάνι-μπλε νερό του βαθύ καναλιού. Είχαμε τοποθετηθεί σε μια ελαφριά σέλα του υφάλου και κολλήσαμε να κοιτάξουμε έξω στο γαλάζιο.

Μείναμε για 25 λεπτά παρακολουθώντας τη συνεχή πομπή των γκρίζων υφάλων και των λευκών καρχαριών που περιπολούσαν στην περίμετρο του υφάλου. Τουλάχιστον 10 καρχαρίες ήταν ορατοί κάθε φορά, αλλά με σύννεφα ανθίας να μπλοκάρουν τον φακό μου, ήταν δύσκολο να πετύχω μια καθαρή λήψη.

Ολοκληρώσαμε την κατάδυση επιτρέποντας στο ρεύμα να μας ωθήσει στην ατόλη, εξερευνώντας τον εσωτερικό ύφαλο και απολαμβάνοντας μια αξέχαστη στάση ασφαλείας που συναντώνται από υπερβολικά φιλικούς μεγαλόσωμους μονόκερους και batfish.