ΚΡΟΑΤΙΑ ΔΥΤΗΣ
Ξηρό τρέξιμο
Ο WILL APPLEYARD και η σύντροφός του Ana αναλαμβάνουν ένα κροατικό οδικό ταξίδι κατάδυσης, αν και για μεγάλα χρονικά διαστήματα φαίνεται ότι δεν θα είναι τίποτα άλλο από ένα Κροατικό οδικό ταξίδι!
Ένα χέρι βοήθειας μετά την κατάδυση στην ακτή της Πούλα.
Δεν είμαι σίγουρος ποια εισβολή με ξυπνά πρώτη – το χτύπημα στα παράθυρά μας, το αυθόρμητο γέλιο και οι φωνές έξω, ή ίσως μια τρομαγμένη Ana που με ξυπνάει για να αντιμετωπίσω ένα πρόβλημα που ελπίζω ότι τελικά θα αντιμετωπίσει μόνο του.
Κοιτάζοντας τη νύχτα μέσα από ένα κενό στις κουρτίνες μας για κάμπερ-βαν, μπορώ να ξεχωρίσω τα μερικώς φωτισμένα πρόσωπα αρκετών ανδρών που είχα δει νωρίτερα εκείνο το βράδυ, σκυμμένους πάνω από μια ταχέως αναπτυσσόμενη συλλογή από μπουκάλια μπύρας σε ένα καπνισμένο μπαρ ντόπιων στο χωριό Muc.
Είναι 2 π.μ., και ξέρω απλώς ότι δεν έπρεπε να έχουμε «στρατοπέδευση» σε αυτόν τον δρόμο για τη νύχτα.
Η Ana και εγώ είχαμε μιλήσει για την Κροατία πολύ στο παρελθόν. Είχαμε ακούσει μόνο συναρπαστικά πράγματα για τον προορισμό πάνω από την υδάτινη γραμμή, αν και ακολουθούσε πάντα ένας αναβάτης «…αλλά το Ντουμπρόβνικ είναι πολύ απασχολημένο το καλοκαίρι».
Γνωρίζοντας ελάχιστα για τις προσφερόμενες καταδύσεις, αποφασίσαμε να δούμε τη χώρα οδικώς την άνοιξη για να νικήσουμε αυτά τα πλήθη.
Επιλέγουμε μια νέα διακαναλική διαδρομή (για
εμείς τουλάχιστον) από το Πόρτσμουθ στο Σεντ Μαλό στη βόρεια Γαλλία, με την ευγενική προσφορά της Brittany Ferries. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ολονύκτιας διέλευσης έγινε ενώ κοιμόμασταν.
Εκ των υστέρων, η προσγείωση στο Καλαί ή στη Ντιέπε θα ήταν καλύτερη, γιατί θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει τον κολασμένο περιφερειακό δρόμο του Παρισιού, ενώ παράλληλα θα είχαμε μειωθεί σημαντικά τα χιλιόμετρα.
Εμφανίστηκε το DIVER Αύγουστος 2019
Καταφέρνουμε να παρακάμψουμε όλους τους ακριβούς γαλλικούς δρόμους με διόδια, αρκετά εύκολο όταν διασχίζουμε το πάνω μισό της χώρας, κάτι που μας παίρνει λίγο περισσότερο από μια μέρα για να φύγουμε.
Η Γερμανία έρχεται και φεύγει γρήγορα χάρη στον κομψό αυτοκινητόδρομο, όπου δεν τολμώ να τολμήσω τόσο πολύ όσο ένα λάστιχο στη γρήγορη λωρίδα.
Η κυκλοφορία ρέει αποτελεσματικά με υψηλές ταχύτητες, τα αυτοκίνητα πηδούν το ένα το άλλο σε μια καλά χορογραφημένη ρουτίνα.
Η Αυστρία φέρνει χιόνι στα ψηλά ορεινά περάσματα και δύο πολύ κρύες νύχτες. Είμαστε ανακουφισμένοι που συσκευάσαμε μια επιπλέον κουβέρτα και μια φορητή θερμάστρα αερίου την τελευταία στιγμή.
Η Σλοβενία προσφέρει τοπία αφάνταστης ομορφιάς και παρθένα άγρια φύση, με νότες του Καναδά και νότες της Νέας Ζηλανδίας.
Ποτάμια στο χρώμα του υπερβολικά επεξεργασμένου ψηφιακό οι φωτογραφίες ρέουν μέσα από βαθιές κοιλάδες πλούσιες με πράσινα και κίτρινα. Κατασκηνώνουμε δίπλα σε σιωπηλές, γυάλινες λίμνες που ζητούν να βουτήξουν.
Κόβουμε τον ώμο της Ιταλίας, σταματάμε μόνο για καφέ και για να ζεστάνουμε τον γλυκαντικό, χειμωνιάτικο εαυτό μας στον ήλιο, καθώς φτάνουν τα πρώτα σημάδια της άνοιξης και οι θερμοκρασίες ξεπερνούν τους 20°C.
Η διέλευση των συνόρων με την Κροατία είναι αργή.
Παρατηρώ ότι το δεξί μου χέρι έχει καεί από τον ήλιο από την κίνηση καθώς συρόμαστε προς τον έλεγχο διαβατηρίων.
Μπαίνουμε στο βόρειο εσωτερικό, το οποίο μετά από μόλις δύο ώρες οδήγησης αποκαλύπτει τα σημάδια που άφησε η σύγκρουση στα Βαλκάνια της δεκαετίας του 1990. Σε πλατιές, επίπεδες πεδιάδες με περιφέρεια βουνού υπάρχουν μικρά αγροτεμάχια διάσπαρτα με σπίτια, μερικά νέα, άλλα εγκαταλελειμμένα ή καμένα και πολλά γεμάτα με τρύπες από σφαίρες.
Το εσωτερικό της Κροατίας είναι ένα μπερδεμένο μέρος όπου η φυσική ομορφιά βρίσκεται δίπλα στην αποκρουστική ιστορική βαρβαρότητα και τον ανθρώπινο πόνο.
Η πρώτη μας νύχτα στη χώρα περνάμε, με την άδεια των ιδιοκτητών, σε ένα χώρο στάθμευσης εστιατορίου σε ένα αραιοκατοικημένο επαρχιακό χωριό. Αγοράζουμε μερικές μπύρες από αυτούς.
Τη δεύτερη μέρα, με θολά κεφάλια, φτάνουμε επιτέλους στη μαγευτική κροατική ακτή, όπου τα βουνά βουτούν στην Αδριατική και ο δρόμος τυλίγεται ανάμεσά τους.
Αυτό που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει είναι πόσα νησιά φαίνεται να έχει συγκεντρώσει η Κροατία (1244!) και με τέτοια υπέροχη τοπογραφία θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε στην Ινδονησία αν δεν υπήρχαν όλες οι κροατικές σημαίες που κοσμούσαν καταστήματα και σπίτια.
Έχουμε σχεδιάσει μια εξάπλωση τριών τοποθεσιών κατάδυσης: πρώτα το Ντουμπρόβνικ στο νότο, το μεσαίο Tuçepi και τέλος η Pula, στο βορρά. Πριν φτάσουμε στο Ντουμπρόβνικ, πρέπει να διασχίσουμε τη Βοσνία, η οποία διαθέτει ένα κομμάτι ακτογραμμής. Αυτό σημαίνει δύο ακόμη συνοριακούς ελέγχους.
«Αν βρω κάτι στο όχημά σας που δεν έχετε δηλώσει, θα οδηγηθείτε στη φυλακή για επτά χρόνια, καταλαβαίνετε;» Ο φύλακας μας ρίχνει το σοβαρό του άγχος, απαιτώντας να του δείξουμε γύρω από τα ντουλάπια, τα συρτάρια και τον καταδυτικό μας εξοπλισμό.
Αρχίζω να νιώθω ελαφρώς ιδρωμένος, να φαίνομαι άσκοπα ένοχος και να αναρωτιέμαι μήπως κουβαλάμε πάρα πολλή μπύρα ή αν τα πολλά μαχαίρια της κουζίνας μας θα μπορούσαν να αποτελούν επιθετικά όπλα.
Αρχίζω να φαντάζομαι τη ζωή σε μια φυλακή της Βοσνίας, αλλά τελικά τα διαβατήριά μας επιστρέφονται και ο φρουρός μας εύχεται ένα ευχάριστο ταξίδι.
Η Κροατία για μένα είναι μια από τις πέντε κορυφαίες υποψήφιες για παράκτια οδήγηση, αλλά μέχρι να φτάσουμε στο Ντουμπρόβνικ, με το λιμάνι του κρουαζιερόπλοιου, την εντυπωσιακή γέφυρα και τα κτίρια με την κόκκινη στέγη, είμαστε έτοιμοι για κάποια υποβρύχια δράση.
Το Blue Planet Dive Center βρίσκεται στους πρόποδες του πολυτελούς Dubrovnik Palace Hotel, ακριβώς κάτω από την πισίνα και κοντά στη βραχώδη ακτή. Τα email που ανταλλάσσονταν πριν από το ταξίδι έμοιαζαν φιλικά και υποστηρικτικά, αλλά οι επικοινωνίες επιδεινώνονται από τη στιγμή που περνάμε από την πόρτα του γραφείου.
Καθώς η κατάδυση επρόκειτο να επανεξεταστεί στο divEr, είχε γίνει σαφές εκ των προτέρων ότι θα παρασχεθεί δωρεάν. Η Blue Planet είχε αλλάξει γνώμη, ωστόσο, και επέμεινε σε μια μικρή έκπτωση, υποστηρίζοντας ότι είχε δύτες «στην ουρά έξω από την πόρτα όλο το χρόνο» και ότι «δεν χρειαζόταν την έκθεση». Ωραία, αλλά γιατί να μην το πούμε πριν την άφιξή μας;
Βρισκόμαστε στο πίσω μέρος μιας σειράς επισκεπτών του ξενοδοχείου, κυρίως Αμερικανοί και μερικοί άλλοι Βρετανοί, το πρωί της προγραμματισμένης ημέρας κατάδυσης, έτοιμοι να συμπληρώσουμε τη συνηθισμένη γραφειοκρατία του PADI.
Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, έχουμε φτάσει χωρίς ημερολόγια – σπάνια ταξιδεύω με ένα αυτές τις μέρες.
Με όλους τους δύτες παρόντες, παρατηρούμε ότι ο διευθυντής του κέντρου αρχίζει να ψιθυρίζει όλους στην ουρά για την ιστορία των καταδύσεων τους, σε επίπεδο που φαίνεται υπερβολικό. Η Άνα κι εγώ ανταλλάσσουμε σηκωμένα φρύδια.
Αντί να δέχεται προφορικές απαντήσεις, συνεχίζει να ανακρίνει εκτενώς κάθε δύτη, μέχρι να έρθει τελικά σε εμάς.
Επιδιώκει περαιτέρω επιβεβαίωση για τα προσόντα της Ana διαδικτυακά (online), προφανώς δεν ικανοποιήθηκε από το έγκυρο πιστοποιητικό της. Ανακαλύπτω τα δικά μου πιστοποιητικά PADI και αυτά, μαζί με την προφορική μου κατάδυση, γίνονται τελικά αποδεκτά, αλλά μόνο όταν προσθέσω την εμπορική μου πιστοποίηση κατάδυσης.
Αν ήμασταν νέοι δύτες, θα μπορούσαμε κάλλιστα να είχαμε ξεκινήσει την εμπειρία μας στο Blue Planet Diving με λάθος πόδι. Λοιπόν, μια κακή αρχή με τον διαχειριστή, αλλά τι άλλο θα μπορούσε να πάει στραβά;
Έχουμε διαβάσει για αρκετά εύκολα προσβάσιμα ναυάγια στην περιοχή και αναφέρουμε τη δυνατότητα κατάδυσής τους στο προσωπικό.
Ωστόσο, αντί να χωριστούν οι 10 καλεσμένοι σε ομάδες ικανοτήτων, όλοι μας οδηγούνται με βάρκα για μια υποβρύχια περιήγηση στο πλησιέστερο μέρος, το οποίο είναι σε μεγάλο βαθμό χωρίς χαρακτηριστικά, αλλά για μία βόλτα.
Μετά την κατάδυση, αποφασίζουμε ότι αυτό το κέντρο έχει δημιουργηθεί κυρίως για δοκιμαστικούς δύτες και νεοεισερχόμενους επισκέπτες. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με αυτό, αλλά έχουμε επενδύσει πολλές ώρες στο δρόμο για το έργο μας και επιθυμούμε να εξερευνήσουμε τις καλύτερες καταδύσεις που έχει να προσφέρει η Κροατία.
Αρνούμαστε να λάβουμε μέρος στην κατάδυση δύο. Δεν είμαστε μόνο εμείς. κανείς στην ομάδα δεν φαίνεται
ή ήχοι ιδιαίτερα εμπνευσμένοι από τις πρωινές καταδύσεις. Όχι μόνο αυτό, αλλά από την περιγραφή του ο επόμενος ιστότοπος ακούγεται παρόμοιος με αυτόν που μόλις επισκεφτήκαμε – και δεν προσφέρονται ναυάγια.
Μαζεύουμε τον εξοπλισμό μας, φεύγουμε για μεσημεριανό γεύμα στο Ντουμπρόβνικ και εξερευνούμε την παλιά πόλη και τα εντυπωσιακά τείχη της. Με το πλεονέκτημα της εκ των υστέρων, θα έπρεπε ίσως να είχαμε ελέγξει όλα τα τοπικά καταδυτικά κέντρα». διαδικτυακά (online) αξιολογεί και θεωρεί μικρότερα, πιο ανεξάρτητα κέντρα που μπορεί να είναι πιο πρόθυμα να ικανοποιήσουν τις καταδυτικές μας απαιτήσεις.
Προτιμούμε ένα κάμπινγκ για δύο διανυκτερεύσεις στο Ντουμπρόβνικ από το άγριο κάμπινγκ. Τα κάμπινγκ είναι άφθονα, σε λογικές τιμές στη χαμηλή περίοδο και υπάρχουν μόνο τόσες μέρες που είμαστε διατεθειμένοι να εγκαταλείψουμε ένα ζεστό ντους.
Η πόλη αποδεικνύεται ευχάριστη αν είναι πολυσύχναστη, αλλά την άνοιξη τουλάχιστον οι δρόμοι είναι διαχειρίσιμοι και τα κάμπινγκ λιγότερο από ένα τέταρτο γεμάτα, αν όχι άδεια.
Με τους περιορισμούς του χρόνου να μας προτρέπουν προς τα βόρεια, κατευθυνόμαστε για κατάδυση με πεταλούδες στο χωριό της μαρίνας Tuçepi. Μια παχιά θαλάσσια ζώνη περνά ανάμεσα στην ηπειρωτική χώρα και μια μακριά λωρίδα ενός νησιού που ονομάζεται Μπρακ.
Το Tuçepi βλέπει το νησί και ανυπομονούμε να βυθιστούμε για άλλη μια φορά στη δροσερή, καθαρή Αδριατική – ίσως αυτή τη φορά με μερικά συντρίμμια για εξερεύνηση;
Ο Sebastian, ο φιλόξενος Γερμανός ιδιοκτήτης του Butterfly, μας κερνά τον πρωινό καφέ στον ήλιο δίπλα στη μαρίνα όπου διατηρεί το σκάφος του. Ζει στην Κροατία για 14 χρόνια και θέλει να μας φιλοξενήσει με όποιον τρόπο μπορεί – εκτός από το ότι δεν μπορεί.
Οι κροατικές καταδύσεις υποφέρουν από δύο τύπους ισχυρών ανέμων – τον μπούρα από τον βορρά ή τον τζούγκο από το νότο. Όταν φυσούν, μπορούν να σβήσουν εντελώς βουτώντας.
Βρισκόμαστε στην ατυχή θέση να φτάσουμε με διαθέσιμο μόνο ένα παράθυρο κατάδυσης δύο ημερών πριν αναγκαστούμε να κατευθυνθούμε βόρεια προς την Πούλα.
Και οι δύο μέρες θα ξεσπάσουν από τους επικείμενους νότιους που ουρλιάζουν. Αποφασίζουμε, λοιπόν, να ανεβούμε στο τελευταίο βραδινό οχηματαγωγό για το Brac για να δούμε αν υπάρχει πιθανότητα να μουσκέψουμε το νεοπρένιο στην προστατευμένη πλευρά του.
Το Brac είναι σαφώς εποχικός προορισμός και, παρόλο που αναζητούμε πιο ήσυχες στιγμές στην Κροατία, είναι σχεδόν πολύ ήσυχοι για εμάς - τα χωριά είναι σχεδόν άδεια ή/και κλειστά.
Ένα τοπικό κέντρο καταδύσεων φαίνεται πρόθυμο να μας βοηθήσει, αλλά έχει κλείσει πλήρως την πρώτη ημέρα του διήμερου παραθύρου μας. Τη δεύτερη μέρα επηρεάζεται και από τον άνεμο.
Ερωτευόμαστε τους χαριτωμένους κολπίσκους και τα χωριά του Μπρατς, τους θυελλώδεις δρόμους και το τραχύ έδαφος και απολαμβάνουμε ιδιαίτερα ένα νόστιμο μεσημεριανό με αρνί στο Konoba Kopacina που παρέχεται από την Κροατική Τουριστική Επιτροπή. Οι Κροάτες ξέρουν να ψήνουν στη σχάρα!
Απατάμε και ένα εναλλακτικό πλοίο το μεσημέρι μας προσγειώνει πολλά μίλια πιο ψηλά στην ακτή από ό,τι έκανε το εισερχόμενο ταξίδι μας, στην πόλη του Σπλιτ.
Αυτό το άλμα κόβει ένα κομμάτι του χρόνου της άσφαλτο από το ταξίδι μας, δίνοντας το φορτηγό τροχόσπιτό μας μια άξια ανάπαυσης. Κοιτάμε προς τον ουρανό καθώς βγαίνουμε στον παραλιακό δρόμο για άλλη μια φορά, προσευχόμενοι στους θεούς των καταδύσεων ότι η Πούλα θα σώσει αυτή την ξερή καταδυτική περιπέτεια.
Ζεσταμένοι στην ηλιθιότητα από το κρασί (για να αναφέρω τη συγγραφέα Laurie Lee) και τα κεφάλια μας να βρυχώνται από τον πανικό (για να τον αναφέρω εν μέρει ξανά), πλησιάζουμε την τελευταία μας ελπίδα – την Orca Diving, στο μακρινό βορρά της Κροατίας.
Πάντα μου αρέσει να εντοπίζω ένα άγνωστο καταδυτικό κέντρο την προηγούμενη μέρα «σκοινιά μακριά». Η διαμάχη για οδηγίες είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται ένα καταδυτικό δίδυμο το πρωί πριν από μια κατάδυση, ειδικά όταν αυτό το δίδυμο έχει ήδη τσακωθεί από εκατοντάδες μίλια μαζί στο δρόμο.
Φαίνεται ακόμα να φυσάει, αλλά η Όλγα, συνιδιοκτήτρια της οικογενειακής επιχείρησης, μας διαβεβαιώνει ότι θα μπορέσουμε να βουτήξουμε, αν και η μια μέρα φαίνεται καλύτερη από την άλλη. Η Orca κάθεται πάλι στους πρόποδες ενός μεγάλου ξενοδοχείου, αλλά σαφώς λειτουργεί εντελώς ανεξάρτητα από αυτό.
Το κτίριο μοιάζει με Tardis, λιτό εξωτερικά, αλλά με τεράστιο εσωτερικό με αίθουσα διδασκαλίας, φιλόξενο και καλά εξοπλισμένο.
Η Όλγα μας συστήνει τον γιο της και τον οδηγό της κατάδυσης/εκπαιδευτή Ο Μάριν, ο οποίος είναι πρόθυμος να μας δείξει τον ύφαλο του σπιτιού, τον μοναδικό χώρο προσβάσιμο αν πέσει ο άνεμος αρκετά ώστε να μας επιτρέψει να βγούμε στο σκάφος την επόμενη μέρα.
Τραβάμε τις στεγνές στολές μας και ο Μάριν τα 5 χλστ του στολή – είναι ξεκάθαρα κατασκευασμένο από πιο σκληρά πράγματα από εμάς, με το νερό να παραμένει μόνο 13 °C την άνοιξη. Η διαύγεια είναι λογική και ο μπεζ βράχος και ο βυθός της άμμου πέφτουν σταδιακά στα 15 μέτρα. Αυτή την εποχή του χρόνου, η θαλάσσια ζωή μόλις αρχίζει να επιστρέφει, αν και ο Marin μας βρίσκει τρία χέλια κατά τη διάρκεια της ωριαίας κατάδυσής μας.
Μας οδηγεί σε ένα σωρό από σπασμένους ρωμαϊκούς αμφορείς προτού υποδείξει ένα καβούρι που φοράει ένα σφουγγάρι ντους και τρώει έναν αστερία δίπλα σε ένα μικρό βυθισμένο κωπηλατοδρόμιο.
Αν και αραιά κατά τόπους, τα κίτρινα σφουγγάρια προσθέτουν μια πινελιά χρώματος. Ο Marin ψάχνει σε κάθε τρύπα για να μας δείξει αντικείμενα που μας ενδιαφέρουν, συμπεριλαμβανομένων πολλών γυμνιστών.
Τα υπολείμματα ενός ιστού πλοίου του 18ου αιώνα εμφανίζονται έξω από το τιρκουάζ και κατά τόπους υπάρχουν μικρά κοπάδια ψαριών. Ο Μάριν πρέπει να έχει κάνει αυτή την κατάδυση εκατοντάδες φορές, αλλά έχει ακόμα πολλά να ενθουσιάσει μόλις βγούμε έξω από το νερό.
Είμαστε ενθουσιασμένοι για καταδύσεις και πάλι, και αισθανόμαστε όχι μόνο υπέροχες δονήσεις για το κέντρο καταδύσεων, αλλά και για την Πούλα ως καταδυτικό προορισμό, και μάλιστα για διάλειμμα στην πόλη.
Τα κάμπινγκ γεμίζουν ήδη με αυτοκινούμενα από κάθε γωνιά της Ευρώπης και τσεκάρουμε ένα ζευγάρι πριν εγκατασταθούμε στο Stoja Camping.
Σημειώνουμε ότι πολλές από τις τοποθεσίες, οι περισσότερες από τις οποίες είναι παράκτιες, έχουν τα δικά τους καταδυτικά κέντρα, αλλά παραμένουμε πιστοί στην Orca.
Με πολύ άνεμο ακόμα, κάνουμε ένα σύντομο κολύμπι μέχρι το σκληρό σκάφος της Όρκας για να αποφύγουμε το κύτος του από τη τσιμεντένια προβλήτα. Ο Μάριν πηγαίνει τους δυο μας σε ένα από τα αγαπημένα του site, το Fraskeric.
Τέσσερα όμορφα σπήλαια ξεκινούν από μόλις 3 μέτρα και τελικά μας μεταφέρουν σε μέγιστο βάθος ή περίπου 20 μέτρα. «Οι ακτίνες φωτός διαπερνούν τρύπες στην οροφή των ρηχών τούνελ ορισμένες ώρες της ημέρας και αυτό μπορεί να είναι ένα εντυπωσιακό θέαμα», μας λέει.
Η τοποθεσία είναι επίσης γνωστή για τις ελεύθερες και νυχτερινές καταδύσεις και τους ιππόκαμπους, ακούμε.
Ο χρόνος ταξιδιού με σκάφος είναι ελάχιστος και φτάνουμε δεμένοι. Τα ρεύματα δεν είναι πρόβλημα καθώς ακολουθούμε τη θάλασσα μέχρι τον βυθό.
Είμαι κορόιδο για μια βουτιά στο σπήλαιο και είναι υπέροχο να ξεκινώ μια υποβρύχια εξερεύνηση μετά από τόσες πολλές απογοητεύσεις. Ένα-ένα ανακαλύπτουμε τα σπήλαια, μερικά που εμφανίζονται ως ανοιχτές μαύρες τρύπες κατά την αρχική είσοδο, με μια απόχρωση του μπλε να εμφανίζεται στο σημείο εξόδου μόλις τα μάτια μας έχουν προσαρμοστεί.
Ορισμένες είσοδοι και έξοδοι είναι πιο στενές από άλλες, με τη σήραγγα να απαιτεί ένα χτύπημα του βλεννογόνου μεταξύ βράχου και άμμου στον βυθό της θάλασσας.
Αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση μια «κατάδυση στο σπήλαιο», αλλά είναι μια συναρπαστική για έναν δύτη αναψυχής. Περνάμε μια ώρα εξερεύνησης πριν μπει το κρύο και η κατανάλωση αέρα μας στείλει προς τον ουρανό για τελευταία φορά στην Κροατία. Το Orca Diving έχει σώσει την περιπέτεια οδήγησης και κατάδυσης με αυτήν την επική τελική βύθιση.
Μάθαμε πολλά στην Κροατία. Μάθαμε τη σημασία της πέψης διαδικτυακά (online) αξιολογήσεις της εταιρείας πριν από μια επίσκεψη. την ανάγκη να αφήσουμε στον εαυτό μας άφθονο χρόνο έκτακτης ανάγκης· και όχι να κοιμηθείς σε βαν έξω από μπαρ γεμάτα μεθυσμένους ντόπιους.
ΦΑΚΕΛΟΣ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ> Brittany Ferries Portsmouth-St Malo, brittany-ferries.co.uk
ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ> Όρκα, Πούλα, orcadiving.hr, Blue Planet, Ντουμπρόβνικ, blueplanet-diving.hr
ΔΙΑΜΟΝΗ> Arena Campsites, Πούλα, arenacamsites.com; Solitude Camping, Ντουμπρόβνικ, camping-adriatic.com
ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ> Οι άνεμοι είναι απρόβλεπτοι οποιαδήποτε εποχή του χρόνου στην Κροατία, επομένως η άνοιξη εξακολουθεί να είναι ένα καλό στοίχημα για να αποφύγετε την πολυκοσμία του καλοκαιριού.
ΧΡΗΜΑΤΑ> Κούνα Κροατίας.
ΤΙΜΕΣ> Καύσιμα για 2900 μίλια οδικώς από το Μπράιτον στο Ντουμπρόβνικ μέσω Πούλα περίπου 600 £. Πλοία με κανάλια με επιστροφή με καμπίνα 570 £. Πλοία Split-Brac 19-35 £ ανά διαδρομή (εξαρτάται από το όχημα). Κάμπινγκ 15-30 £ τη βραδιά για δύο. Orca two boat-dives 56-116 ευρώ. Blue Planet 10-dive pack 286 ευρώ.
Πληροφορίες επισκεπτών> κροατία.hr, istria.hr, Δαλματία.hr, tzdubrovnik.hr
