Δεν χρειάζεται να είστε δύτης σπηλαίων για να απολαύσετε τα εντυπωσιακά κενότα της χερσονήσου Γιουκατάν, αν και μια εβδομάδα εξερευνώντας τα σπήλαια με καλή παρέα θα μπορούσε να σας δώσει την όρεξη να εμβαθύνετε, όπως ανακαλύπτει η PENELOPE GRANYCOME. Φωτογραφίες από την KATHY HUGHES
Διαβάστε επίσης: «Λάθος μέρος, λάθος ώρα»: δύτης του οποίου το κεφάλι ήταν στα σαγόνια του κροκ
Εάν αναζητάτε φρέσκο δέος και απορία από τις καταδύσεις σας, δεν υπάρχουν πολλά για να ανταγωνιστείτε τα cenotes της περιοχής Quintana Roo της χερσονήσου Γιουκατάν του Μεξικού, μιας από τις πιο πλούσιες γεωλογικά περιοχές της Γης.
Η ολίσθηση μέσα από αστραφτερές αλογονοκλίνες καθώς άξονες φωτός ακτινοβολούν μέσα από ημιδιαφανές νερό και η αιώρηση πάνω και κάτω από τη θεαματική γεωλογία των σπηλαιόθερμων είναι μια υπερβατική εμπειρία και μια εικόνα του κόσμου των αρχαίων Μάγια, που έβλεπαν τα cenotes ως ιερά περάσματα στον κάτω κόσμο .
Η λέξη προέρχεται από d'zonot, Μάγια είτε για «ιερό πηγάδι» ή «τρύπα με νερό», μια καθημερινή πηγή νερού για πόσιμο και για καλλιέργεια. Η πλήρης κατάδυση σε σπήλαιο είναι προσβάσιμη μόνο σε εκπαιδευμένους τεχνικούς δύτες σε αναπνευστήρες ή πολλαπλές δεξαμενές, αλλά αυτό δεν αποκλείει τους δύτες αναψυχής από το να βιώσουν πτυχές αυτού του μαγικού κόσμου.
Η εμπειρία στο σπήλαιο είναι εφικτή εντός ορισμένων παραμέτρων, με τη σωστή νοοτροπία, την κατάλληλη ικανότητα και, φυσικά, με επαγγελματίες οδηγούς.
Η φίλη μου Kat και εγώ μείναμε στο Underworld Tulum, που διευθύνεται από την πολύ έμπειρη Lanny & Claire Vogel. Το ζευγάρι δεν φιλοξενεί μόνο μερικούς από τους πιο διάσημους δύτες και ομάδες σπηλαίων στον κόσμο, αλλά και δύτες όπως εμείς: η Kat, ένας divemaster, και εγώ με λιγότερο από 300 καταδύσεις.
Τα Vogel ήταν ασύγκριτα χρήσιμα πριν από την άφιξή μας, απαντώντας σε οποιεσδήποτε ερωτήσεις σχετικά με τον εξοπλισμό (θα μπορούσαμε να δανειστούμε οτιδήποτε χρειαζόμασταν) στη θερμοκρασία του νερού (πολύ άνετο 25°C όλο το χρόνο). Η ευγένειά τους αντανακλάται στις υπέροχες γάτες και σκύλους διάσωσης, που είναι γνωστό σε όλους τους επισκέπτες ότι προσφέρουν το πιο λαμπερό καλωσόρισμα μετά από μια μακρά πτήση.
Στοιχεία ασφαλείας
Μετά από μια μέρα τακτοποίησης, ξυπνήσαμε για μια ενημέρωση με τη Lanny, με φρέσκο καφέ στο χέρι, σχετικά με την τοπογραφία των τοποθεσιών με τις οποίες θα ξεκινούσαμε και τα αυστηρά στοιχεία ασφαλείας.
Είναι σημαντικό να καταστήσουμε σαφές ότι η κατάδυσή μας δεν ήταν ένα είδος επίσημης πορείας (αν και υπάρχει εκτεταμένη εκπαίδευση), αλλά πρέπει να τηρηθεί μια βασική γραμμή πρωτοκόλλων, είτε σε ένα βαθύτερο ανοιχτό κενό είτε σε ένα πιο ρηχό πέρασμα σπηλαίων.
Καθώς περνούσε η εβδομάδα, ανακαλύψαμε πώς αυτές οι αρχές, που καλύπτουν πτυχές όπως η διαχείριση αερίου, η σαφής επικοινωνία των στόχων και η διαχείριση κινδύνου, πλαισιώνουν τη σκέψη μας για το πώς θα μπορούσαμε να τις εφαρμόσουμε σε όλες τις καταδύσεις μας.
Δεν υπάρχει, εξήγησε ο Lanny, δεν είναι ντροπή να τερματίσουμε οποιαδήποτε κατάδυση για οποιονδήποτε λόγο, ούτε ντροπή να κάνουμε οποιαδήποτε ερώτηση, και μιλήσαμε για το βιβλίο του Gareth Lock Υπό πίεση, το οποίο διερευνά την ομαδική και ατομική ψυχολογία σε σχέση με τον μετριασμό του ανθρώπινου λάθους στις καταδύσεις.
Πρώτος ήταν ο Cenote Ponderosa, γνωστός και ως Jardin del Eden, έχοντας όλα αυτά στο μυαλό. Το Underworld Tulum δεν καθορίζει περισσότερους από τρεις δύτες ανά οδηγό ή εκπαιδευτή (η μέγιστη αναλογία είναι 4:1 στο Μεξικό) και μόνο με εμάς και τη Lanny θα μπορούσαμε πραγματικά να χαλαρώσουμε στην κατάδυση.
Ο πρώτος κανόνας είναι να μην απομακρυνθείτε από τους φίλους σας ή τη χρυσή γραμμή του σπηλαίου, επειδή δεν δίνονται βραβεία (ή έλεος) για την απώλεια ή την απόκλιση από αυτήν, ανεξάρτητα από το δέλεαρ. Ο Lanny μας είχε δώσει μια σύντομη επισκόπηση των δεικτών μαζί με τα σήματα και τα πρωτόκολλα πυρσού (γενικά μπροστά, αργές κινήσεις) και έπρεπε να τον ακολουθήσουμε και να υποδείξουμε τη στροφή πίσω μετά τη χρήση του πρώτου τρίτου αερίου μας.
Όλες οι καταδύσεις σε σπήλαιο και σπήλαιο ακολουθούν τον κανόνα αερίου των τρίτων και, πριν από την κάθοδο, περιλαμβάνουν την άρθρωση του αριθμού στροφής αερίου σας, καθώς και έλεγχο διαρροής βαλβίδας στο νερό, έλεγχο πρωτογενούς και εφεδρικού φακού και επιβεβαίωση ότι οι βαλβίδες είναι πλήρως ανοιχτές.
Είχαμε επαληθεύσει το ποσοστό πλήρωσης nitrox και επισημάναμε όλες τις δεξαμενές πίσω κατά τη συλλογή. Μπορεί να υπάρχουν σημαντικές μετακινήσεις σε ορισμένες από τις τοποθεσίες και, ενώ οι χώροι ανάπαυσης και οι όμορφοι χώροι αναψυκτηρίου είναι διαθέσιμοι, οι συμπιεστές δεν είναι!
Παράσταση με φώτα
Ήταν μια εντυπωσιακή πρώτη βουτιά. Η Lanny έβαλε μια γραμμή στο πρώτο σπήλαιο-δείκτη και κατεβήκαμε στο αρχικό σκοτάδι μέσα από κρυστάλλινο νερό μακριά από την ανοιχτή πισίνα. Καθώς ακολουθούσαμε τη γραμμή, υπέροχες όψεις φωτός χόρευαν πάνω από τον βράχο γύρω μας, μια θεατρική παράσταση φωτός.
Προς τα μέσα της κατάδυσης, η οπτική ψευδαίσθηση ενός αστραφτερού αλόκλινου έγνεψε και κολυμπήσαμε μέσα από αυτό, έχοντας επίγνωση των αλλαγών άνωσης. Η ελληνική φωτοστέφανος σημαίνει αλάτι και κλίνε κλίση, επομένως η κολύμβηση ή η κατάβαση μέσα στο μείγμα απαιτεί μια αντίθετη διαισθητική απελευθέρωση αέρα πριν προσθέσετε φρέσκο, λιγότερο πυκνό νερό.
Μόλις επιστρέψαμε στα ρηχά της ανοιχτής πισίνας, είχαμε αρκετό αέρα για να απολαύσουμε τα ψάρια και το πράσινο με βρύα του υποβρύχιου κήπου. Η Kat αναγνώρισε τον Jack Dempsey, την ιστιοφόρα και τα μεγάλα tetra είδη.
Μετά από ένα όμορφο μεσημεριανό γεύμα, που περιλαμβάνεται ως μέρος της ημέρας, πήγαινε στο Taj Mahal cenote, μια βουτιά σε σπήλαιο σε σπήλαιο σε περισσότερο ή λιγότερο συνεχές σκοτάδι. Οι καταδύσεις όπως αυτή εξακολουθούν να αποτελούν καταδύσεις σπηλαίων και όχι σπηλαίων, επειδή παραμένουν σε απόσταση 60 μέτρων από ρηχά ανοιχτά νερά.
Καμία από τις καταδύσεις δεν περιελάμβανε στενά σημεία και ο Lanny είχε ελέγξει τα επίπεδα άνεσης και τις ικανότητές μας στην άνωση, με κάποια σχόλια για τα βατραχοπέδιλα και το στυλ κατάδυσής μας. Είχε τις ριζωμένες μας συνήθειες και τα μοτίβα μας από την αρχή και αυτά, μας διαβεβαίωσε, θα εξαφανίζονταν αν προχωρήσουμε σε περαιτέρω εκπαίδευση!
Το Tajma Ha, όπως είναι επίσης γνωστό, ήταν μαγευτικό. «Τώρα το κατάλαβα…» σκέφτηκα. Τίποτα δεν αισθάνθηκε κλειστοφοβικό αλλά μάλλον επεκτατικό και βαθιά ξεκούραστο. Η διαδρομή ήταν αρκετά προφίλ τραμπάλας, οπότε χρειαζόταν εξαιρετική άνωση για να αποφευχθεί η καταστροφή των ευαίσθητων σχηματισμών ή του εαυτού μας.
Η Kat τράβηξε μια εκπληκτική φωτογραφία από το μέρος που είναι γνωστό ως Sugarbowl, μια σκάλα που εκτείνεται σαν προς τον ουρανό.
Ταύροι καρχαριών
Η επόμενη μέρα μας πήγε στη θάλασσα στα ανοιχτά της Playa del Carmen πιο ψηλά στην ακτή για να δούμε καρχαρίες ταύρου. Ευτυχώς δεν υπήρχε πολύ δυνατό ρεύμα καθώς κατεβήκαμε από μια σημαδούρα σε περίπου 28 μέτρα. Στην γαλάζια γαλήνη στον πυθμένα της άμμου απολαύσαμε βλέποντας τους καρχαρίες να γλιστρούν μεγαλοπρεπώς δίπλα, και στη συνέχεια μια δεύτερη βουτιά, αυτή τη φορά μια ήπια ολίσθηση πάνω από έναν ύφαλο.
Ο οδηγός μας για την επόμενη μέρα ήταν ο Pete, και πίνοντας καφέ συζητήσαμε για το πού να πάμε στη συνέχεια. Οι επιλογές είναι άφθονες, επειδή υπάρχουν τόσα πολλά κενό και συστήματα σπηλαίων σε όλο το Quintana Roo. Σχηματίστηκαν κυρίως πάνω από τον υδροφόρο ορίζοντα σε μια διαδικασία που ονομάζεται καρστοποίηση: η διάλυση, η κατάρρευση και η ανακρυστάλλωση του ασβεστόλιθου.
Ουσιαστικά σχηματίστηκαν από οξινισμένο νερό της βροχής (από την απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα) καθώς και από αποσυντεθειμένη οργανική ύλη. Οι σπηλιές πλημμύρισαν καθώς τα στρώματα πάγου έλιωναν από την κορυφή της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων πριν από περίπου 20,000 χρόνια.
Η ανάμειξη με αλμυρό νερό είναι όπου συμβαίνει η μεγαλύτερη διάλυση. Ακριβώς πάνω από τις αλογονοκλίνες τα σπήλαια είναι ευρύτερα, γιατί η διάβρωση είναι μεγαλύτερη.
Αποφασίσαμε την Angelita – Little Angel – ένα ανοιχτού τύπου cenote όπου το σπήλαιο έχει καταρρεύσει εντελώς από μόνο του. Το εξαιρετικό χαρακτηριστικό της Angelita είναι ένα σύννεφο υδρόθειου σε βάθος περίπου 30 μέτρων, με κλαδιά που ξεπροβάλλουν για να δώσουν την εμφάνιση ενός μαγεμένου δάσους.
Ο Πιτ εξήγησε πώς η αποσυντιθέμενη ύλη που τέμνεται με μια αλογοκλίνη δημιούργησε ένα θειικό νέφος. Καθώς κατεβαίναμε ακριβώς πάνω από αυτό το σύννεφο, συνειδητοποίησα ότι εκεί ο φίλος μου Ρομπ Φράνκλιν, διευθυντής φωτογραφίας και δύτης σπηλαίων, γύρισε μια διαφήμιση ουίσκι ενός ψαρά που «έπλεε» στο θειούχο ποτάμι, όπως περιέγραψα σε ένα προηγούμενο άρθρο.
Ήταν υπέροχο να βλέπω το ίδιο «σετ» για τον εαυτό μου, και καθώς ανεβαίναμε απολαύσαμε τη θέα ενός τεράστιου σταλακτίτη στη μία πλευρά.
Στο Carwash
Το Cenote Carwash (Aktun Ha) ήταν κυριολεκτικά κάποτε ένα μέρος για τον καθαρισμό των τοπικών ταξί (πριν εμφανιστούν δύτες) και ήταν ένα από τα ωραιότερα κενό - μια λιμνούλα με κρίνους με άφθονα ψάρια σε κρυστάλλινα νερά. Μια βουτιά εκεί και πίσω μας πήγε πάνω από ένα πεσμένο δέντρο σε ένα σπήλαιο γεμάτο με απολιθώματα και ακόμη και μικρά οστά, με γλάστρες των Μάγια να φαίνονται στη μία πλευρά στο πόδι της επιστροφής.
Με μόλις δύο καταδυτικές ημέρες απομένουν, μας περιποιήθηκαν περαιτέρω πέντε ακόμη εξαιρετικές καταδύσεις. Το Dreamgate, ένα εντυπωσιακό βυθισμένο cenote, εμφανίστηκε αφού ακολούθησε έναν μακρύ δρόμο στη ζούγκλα.
Απότομες σκάλες (που απαιτούσαν τη χρήση ενός βαρούλκου για τη μεταφορά των πολλαπλών δεξαμενών) παρείχαν πρόσβαση και μόλις κατεβήκαμε προσεκτικά στη δροσερή ανοιχτή πισίνα, απολαύσαμε δύο καταδύσεις τύπου σπηλιάς σε μια δεξαμενή η καθεμία - μια κυκλική κατάδυση και μια εκεί- και πίσω – γεμάτος σταλακτίτες και σταλαγμίτες.
Όντας μόλις 6 μέτρα, αυτές ήταν χαλαρωτικές καταδύσεις, αλλά ο Lanny μας είχε ενθαρρύνει να συνηθίσουμε να υπολογίζουμε τα ποσοστά κατανάλωσης αέρα στην επιφάνεια για καλύτερο γενικό σχεδιασμό κατάδυσης και παρακολούθηση βελτιώσεων.
Μετά το γεύμα βρήκαμε έναν νέο φίλο στο Panchito, ένα είδος Moreletii μεσαίου μεγέθους κροκόδειλου του οποίου το σπίτι είναι το υφάλμυρο νερό του Casa Cenote. Όντας τόσο κοντά στη θάλασσα, αυτό είναι ένα από τα λίγα σημεία όπου μπορείτε να αισθανθείτε ήπιο ρεύμα και, κατά μήκος του δρόμου, να παρατηρήσετε το φαινόμενο κυματισμού στη θάλασσα όπου συναντώνται το αλμυρό και το γλυκό νερό.
Αυτό ήταν ένα πλήθος καταδύσεων σε μία, με χοντρές ρίζες μαγγρόβια και μια μικρή σπηλιά που κολυμπούσε. Είδαμε ένα ενδιαφέρον μείγμα ειδών λόγω του υφάλμυρου νερού, με είδη γλυκού νερού όπως οι κιχλίδες μαζί με τη τσιπούρα και το ταρπόν.
Επιπλέον, η αξέχαστη εμπειρία του να παρακολουθούμε τον Panchito να κολυμπάει στην επιφάνεια από πάνω μας και να βγαίνει έξω, με τα πόδια του να σκαρφαλώνουν και την ουρά του να χάνεται τελικά από το νερό.
Σκουλήκι στο Ελ Πιτ
Η τελευταία μας μέρα κατάδυσης, με οδηγό τον Shannon, μας οδήγησε πρώτα στο El Pit, ένα ανοιχτό cenote με μερική προεξοχή και μια θεαματική κάθοδο προς μια αλοκλινή καθώς και, παρόμοια με την Angelita, ένα σύννεφο υδρόθειου στα 30 μέτρα.
Σιγά-σιγά εξερευνήσαμε τις πλευρές του σπηλαίου, με την Kat και τη Shannon να εντοπίζουν ένα μικροσκοπικό λευκό σκουλήκι στο βάθος, και στη συνέχεια κινηθήκαμε προς τα πάνω για να βρεθούμε κάτω από τον σπηλαιώδη προεξοχή με τους σταλακτίτες του.
Η τελευταία μας κατάδυση ήταν στο Sistema Dos Ojos (Two Eyes Cenote), ένα μικρότερο σύστημα σπηλαίων που βρέθηκε να συνδέεται με το Sac Actun το 2012, καθιστώντας το Sistema Sac Actun το μεγαλύτερο πλημμυρισμένο σύστημα σπηλαίων στη Γη. Τα δύο μάτια αναφέρονται σε δύο σενότες δίπλα-δίπλα και είχαμε την επιλογή της διαδρομής Bat Cave ή Barbie Line ή και των δύο.
Νιώθοντας σαν μια ακόμη βουτιά μόνο, επιλέξαμε για τις στήλες και τα φωτιστικά εφέ της τελευταίας και σίγουρα, ναι, υπήρχε η καημένη η Μπάρμπι στα σαγόνια ενός κροκόδειλου στο σημείο καμπής.
Ενθουσιασμένοι, βγήκαμε εμπλουτισμένοι από την εβδομάδα μας με ποικίλα νέα αξιοθέατα και αισθήσεις, με όρεξη να επιστρέψουμε και μια νέα κατανόηση αυτών που εκπαιδεύονται για να τολμήσουν βαθιά στην καρδιά του κάτω κόσμου.
Τουλούμ του Κάτω Κόσμου
Το Underworld Tulum είναι μια ειδικά κατασκευασμένη εγκατάσταση που επιτρέπει στους δύτες αναψυχής να εξερευνήσουν τόσο τα σπήλαια της Ριβιέρα Μάγια όσο και τη θαλάσσια ζωή του δεύτερου μεγαλύτερου κοραλλιογενούς υφάλου στον κόσμο. Για τεχνικούς δύτες και δύτες σπηλαίων μπορεί να προσφέρει DPV, rebreathers και μια μεγάλη ποικιλία από κατάλληλες τοποθεσίες.
Απευθύνεται σε δύτες από το αρχικό επίπεδο έως εκείνους που αναζητούν περαιτέρω προσόντα στην προηγμένη κατάδυση σπηλαίων, trimix ή rebreather και προσφέρει μαθήματα TDI/SDI, BSAC, IANTD, RAID και PADI.
Η καθοδηγούμενη κατάδυση στο σπήλαιο απαιτεί έναν οδηγό με τα κατάλληλα προσόντα σε σπήλαιο για κάθε τρεις δύτες και η πλήρης υπηρεσία ξεναγού, συμπεριλαμβανομένων nitrox, μεσημεριανού γεύματος και εξοπλισμού, κοστίζει 200 $ την ημέρα. Τα καλά εξοπλισμένα διαμερίσματα, ειδικά κατασκευασμένα για δύτες, κοστίζουν 90 $ ανά διανυκτέρευση.
Διατίθενται ειδικά πακέτα καταδύσεων για άτομα, ομάδες και κλαμπ. Για παράδειγμα, ένα πακέτο καταδύσεων και διαμονής επτά ημερών με καταδύσεις σε σπήλαιο και καταβόθρα πέντε ημερών είναι 1,315 $ (δύο μοιράζονται).
Το Underwater Tulum προσφέρει επίσης στους αναγνώστες του Divernet έκπτωση 10% σε οποιοδήποτε πακέτο έχει κλείσει τον Απρίλιο ή τον Μάιο του 2023 (ας πούμε ότι το διαβάσατε εδώ). Βρείτε λεπτομέρειες για όλες τις δυνατότητες στο Τουλούμ του Κάτω Κόσμου τοποθεσία.
Η PADI Master Scuba Diver Penelope Granycome είναι μια επαγγελματίας ηθοποιός που έμαθε να καταδύεται στο Oahu το 2008. Οι καταδύσεις την έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, αλλά της αρέσει επίσης τόσο η παράκτια όσο και η ενδοχώρα του Ηνωμένου Βασιλείου. Γράφει τόσο για τις καταδύσεις όσο και για την ευεξία.
Επίσης στο Divernet: Γίνε ο Πρωταθλητής! Cenotes και σπήλαια, Σχηματισμοί Cenotes, στο δρόμο στο Γιουκατάν, Δύτες διεκδικούν το μεγαλύτερο σύστημα σπηλαίων στον κόσμο στο Μεξικό
