Καταδυτική αποστολή στο Λανθαρότε

Επισκεπτόμενοι τα Κανάρια Νησιά, ο STUART PHILPOTT ανακαλύπτει μια επιλογή από τις κορυφαίες τοποθεσίες καταδύσεων αναψυχής στο Puerto del Carmen, το νούμερο ένα τουριστικό σημείο του Lanzarote.

Το Lanzarote είναι από καιρό δημοφιλές όλο το χρόνο προορισμός διακοπών για έναν εκπληκτικό αριθμό Βρετανών, πολλοί από τους οποίους είτε κατέχουν είτε διαμερίσματα στο νησί του Ατλαντικού. Προσφέρονται πτήσεις από τα περισσότερα μεγάλα και περιφερειακά αεροδρόμια του Ηνωμένου Βασιλείου και ο χρόνος ταξιδιού είναι τέσσερις ώρες που δεν αντέχουν.

Σε προηγούμενα ταξίδια είχα παρακάμψει την νούμερο ένα τουριστική πόλη του Λανθαρότε, το Πουέρτο ντελ Κάρμεν, αλλά τέταρτη φορά τυχερός ήμουν πίσω (έστω και για ένα σύντομο ξόρκι) έτοιμος και πρόθυμος να απολαύσω τη ζωντανή ατμόσφαιρα και να δοκιμάσω μερικά από τα κορυφαία τοπικές τοποθεσίες καταδύσεων. 

Χαμένος στο Πουέρτο ντελ Κάρμεν

Συνήθως θα νοικιάσω ένα αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο Arrecife, γιατί είναι σχετικά φθηνό και βολικό. Το Puerto del Carmen απέχει μόλις 10 λεπτά με το αυτοκίνητο, αλλά, εν συντομία, κατέληξα να περάσω μερικές αγχωτικές ώρες ψάχνοντας για το ξενοδοχείο μου.

Αυτό σήμαινε ότι κατά λάθος είδα σχεδόν κάθε κτίριο, δρόμο, πινακίδα κ.λπ. σε ολόκληρο το πυκνοκατοικημένο αστικό συγκρότημα. Πέρασα μια σειρά από ασβεστωμένα διαμερίσματα με παμπ, νυχτερινά κέντρα, καταστήματα και εστιατόρια που απλώνονται σε όλη την έκταση των 6 χιλιομέτρων της παραλίας. Ολόκληρος ο χώρος είχε ξετρελαθεί από το σπορ μπαρ. Όπου κοίταξα υπήρχαν πίνακες κιμωλίας που διαφήμιζαν ζωντανά καθημερινούς αγώνες ποδοσφαίρου.

Υπάρχουν περίπου 18 καταδυτικά κέντρα στην περιοχή Puerto del Carmen, όλα ανήκουν και διαχειρίζονται διαφορετικές εθνικότητες. Είχα κάνει κράτηση με Manta Diving, που ανήκει και διαχειρίζεται το ζεύγος Βρετανών Rachel Parry και Ben Hutchinson.

Πριν από έξι χρόνια, ο Μπεν και η Ρέιτσελ αγόρασαν το θέρετρο PADI 5* όταν οι Ιρλανδοί ιδιοκτήτες του αποφάσισαν να συνταξιοδοτηθούν. Η Ρέιτσελ διαχειρίζεται πλέον τις κρατήσεις και τον ιστότοπο, ενώ ο Μπεν επιλύει τη συντήρηση του εξοπλισμού και τα καθημερινά θέματα προσωπικού, μεταξύ άλλων εργασιών.

Όσο ήμουν εκεί, απασχολούσαν πέντε εκπαιδευτές και χρησιμοποιούσαν το Aqua Lung και το Apeks dive-kit. Έβλεπα ότι το προσωπικό είχε καλή σχέση με παίκτες. Καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας, κάθε είδους πολύχρωμοι χαρακτήρες έμπαιναν για να χαιρετήσουν και να συνομιλήσουν. Κάποιοι θα πήγαιναν και για βουτιές!

Η κέντρο καταδύσεων το λογότυπο με έκανε να αναρωτηθώ: υπάρχουν εμφανίσεις μαντάτα στο Λανθαρότε; Είχα δει ακτίνες διαβόλου στο El Bajon στο El Hierro, το δυτικότερο νησί των Καναρίων Νήσων, άρα από αυτό προήλθε το όνομα; Η Ρέιτσελ είπε ότι το όνομα είχε κληρονομηθεί από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες και αυτή και ο Μπεν είχαν απλά κολλήσει σε αυτό. Στοιχηματίζω ότι δεν είναι η πρώτη φορά που τους γίνεται αυτή η ανόητη ερώτηση! 

Έξω από την Playa Chica

Η Rachel είπε ότι το Manta Diving είχε το τέλειο στήσιμο για δύτες που δεν ήθελαν να περάσουν όλη την ημέρα μακριά από τις οικογένειές τους. Σε λίγες ώρες, θα μπορούσαν να επιστρέψουν από τις βουτιές τους και δίπλα στην πισίνα, κτυπώντας τον ήλιο.

Το καταδυτικό κέντρο προσφέρει δύο καθοδηγούμενες καταδύσεις το πρωί και εστιάζει σε εκπαίδευση το απόγευμα, αλλά αυτό το πρόγραμμα περιλαμβάνει έως και τέσσερις καθημερινές καταδύσεις με οδηγό κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών. Οι ώρες λειτουργίας είναι από τις 8.30 π.μ. έως τις 5.30 μ.μ. από Δευτέρα έως Σάββατο όλο το χρόνο.

Η Rachel μου είπε ότι τα πακέτα e-learning αποδεικνύονταν πολύ δημοφιλή στους επισκέπτες, η θεωρία ολοκληρώθηκε διαδικτυακά (online) στο Ηνωμένο Βασίλειο να αφήσει μόνο τις δεξιότητες στο νερό για να κατακτήσει στο Lanzarote. 

Ο κόλπος στην Playa Chica ήταν ένα hotspot καταδυτικής δραστηριότητας. Τα περισσότερα από τα κέντρα καταδύσεων στο Πουέρτο ντελ Κάρμεν χρησιμοποιούσαν αυτή την περιοχή περιπάτου ως χώρο προετοιμασίας, με σημεία εισόδου μέσω των σκαλοπατιών ή της παρακείμενης αμμώδους παραλίας, και ο τόπος ήταν μπλόκ με βαν για καταδύσεις που πηγαινοέρχονταν.

Το Manta Diving είναι αρκετά κοντά ώστε οι δύτες να φορεθούν άνετα πριν κάνουν μια βόλτα δύο λεπτών (100 μέτρα) μέχρι την άκρη του νερού. Τα βαρύτερα είδη κιτ, συμπεριλαμβανομένων των ζωνών βαρών και του κιτ κατάδυσης, κατεβαίνουν σε ένα από τα φορτηγά της εταιρείας.

Το Playa Chica προσφέρει πρόσβαση σε 10 τοπικές τοποθεσίες καταδύσεων. έξι από τα οποία είναι προσβάσιμα από την ακτή, και η Ρέιτσελ είχε κανονίσει να βουτήξω σε μερικά από τα πιο δημοφιλή. Εκπαιδευτής Η Abigail Flynn θα ήταν ο οδηγός και το υποβρύχιο μοντέλο μου για όλη τη διάρκεια.

Όπως συνέβη, σχεδιάσαμε τις περισσότερες από τις καταδύσεις μας όταν οι περισσότεροι καταδυτικά κέντρα έκανα ένα διάλειμμα, το οποίο μου έδωσε πολύ περισσότερες πιθανότητες να πλησιάσω πιο κοντά στη θαλάσσια ζωή και να τραβήξω φωτογραφίες χωρίς ανασκόπηση.  

Οι δύτες που εισέρχονται μέσω των σκαλοπατιών πρέπει να κολυμπήσουν στην επιφάνεια και να κατέβουν μέσα σε ένα πλωτό γιγάντιο στεφάνι, μειώνοντας έτσι την πιθανότητα να παρασυρθούν από την κυκλοφορία σκαφών, αλλά παρατήρησα ότι μερικοί από τους κυβερνήτες σκαφών αναψυχής δεν έβλεπαν ιδιαίτερα τους δύτες. Παραλίγο να μας στριμώξει στον τοίχο ένας ανυπόμονος τύπος που πήρε μια τετραμελή οικογένεια που είχε κλείσει σε μια περιήγηση στα αξιοθέατα.   

Καθεδρικός ναός και μπλε τρύπα

Η πρώτη μου βουτιά ήταν σε μια τοποθεσία που ονομάζεται Καθεδρικός Ναός, μια μεγάλη σπηλιά σε μέγιστο βάθος περίπου 30 μέτρων. Αφού διασχίσαμε ένα κομμάτι άμμου, αρχίσαμε να κατεβαίνουμε κατά μήκος του τοίχου. Έπιασα μια ματιά σε μια σφυρίδα μεγάλου μεγέθους και προσπάθησα να πλησιάσω για μια φωτογραφία με την Abi να ακολουθεί το πίσω μέρος, αλλά ήταν πάρα πολύ σκοτεινό.

Μετά από τρεις προσπάθειες τα παρατήσαμε και συνεχίσαμε την κατάδυση. Πριν μπω στη σπηλιά, σταμάτησα και τράβηξα μερικές λήψεις της Άμπι να ποζάρει δίπλα σε ένα μαύρο κοράλλι. Η σπηλιά ήταν αρκετά φαρδιά για να μπουν μερικοί δύτες δίπλα δίπλα. Μπήκα πρώτα και μετά γύρισα για να πάρω την κλασική σύνθεση εισόδου του σπηλαίου bluewater, με τον Abi να αιωρείται κάπου στη μέση.  

Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα στην επιφάνεια, ο Abi με πήγε σε μια τοποθεσία που ονομάζεται Blue Hole. Παρακολούθησα μια πομπή δυτών που έβγαιναν από την κολύμβηση σε ενιαίο αρχείο και, όταν η ακτή ήταν καθαρή, έβαλα τον Abi να αιωρείται στην πλευρά της θάλασσας, έτσι ώστε να μπορώ να έχω το μπλε φόντο καθώς και την καλυμμένη με σφουγγάρι στέγη του σπηλαίου. το πλαίσιο.

Στα ρηχά συναντήσαμε μια μικρή σουπιά. Προσπάθησα αρκετές φορές να πλησιάσω, αλλά απλώς απομακρύνθηκε από εμένα, τα πλοκάμια σηκώθηκαν σε αμυντική στάση. 

Δύο μεγαλύτερες σουπιές εμφανίστηκαν ξαφνικά στο προσκήνιο, πιθανότατα για να δώσουν στους συνανθρώπους τους κάποια ηθική υποστήριξη παίζοντας το παιχνίδι ασφάλεια σε αριθμούς. Αν και εξακολουθώ να είμαι επιφυλακτικός, οι μεγαλύτερες κουκούλες μου επέτρεψαν να πλησιάσω πολύ πιο κοντά, δημιουργώντας έτσι μερικές φωτογραφίες.

Κοντά στην έξοδο βρήκα μια παλιά γκρίζα Uwatec κατάδυση-υπολογιστή που προφανώς είχε πέσει από δύτη από άλλο κέντρο. Ο Abi κατάφερε να εντοπίσει τον ανακουφισμένο ιδιοκτήτη, ο οποίος πιθανότατα θα είχε χρεωθεί για την απώλεια.  

Το ναυάγιο του Ρενέ

Η τελευταία μας κατάδυση για την ημέρα ήταν σε μια τοποθεσία που ονομάζεται Rene's Wreck, η οποία αποδείχθηκε ότι ήταν ένα σωστό teaser για τη θαλάσσια ζωή. Ξεκινήσαμε από το μικρό ναυάγιο, καθισμένος όρθιος στον βυθό της θάλασσας, προτού περάσουμε τα πτερύγια γύρω από τον τοίχο για να δούμε μια συστάδα από σπάνιο απαλό κόκκινο κοράλλι.

Ήλπιζα να έχω μια σαγηνευτική εικόνα των κοραλλιών, αλλά διαπίστωσα ότι ήταν καλά και πραγματικά σφηνωμένα μέσα σε μια βραχώδη προεξοχή. Αρκετοί περίεργοι σφυρίδες ακολούθησαν πίσω μας, αλλά κανένας δεν πλησίαζε αρκετά για να γεμίσει το ευρυγώνιο πλαίσιο μου. 

Ο Άμπι με οδήγησε σε ένα πεδίο με σωληνοσκώληκες που ταλαντεύονται απαλά στο ρεύμα. Βρήκα αργά και προσεκτικά στη θέση μου και έβγαλα μια ροή φωτογραφιών προτού επανέλθουν όλοι μέσα στους προστατευτικούς σωλήνες τους. Στο δρόμο της επιστροφής βρήκα έναν καρχαρία άγγελο αλλά, επειδή ήταν θαμμένος στην άμμο, αρνήθηκε να κάνει μια εντυπωσιακή σύνθεση ακόμα και με τον Abi να αιωρείται στο βάθος.

Τελειώσαμε την εξερεύνηση μιας σπηλιάς σε βάθος περίπου 3 μέτρων. Βαθιά μέσα υπήρχε μια τρύπα στην οροφή που επέτρεπε σε θραύσματα φωτός να πλημμυρίσουν. Αυτό φαινόταν πολύ αποτελεσματικό με την Abi να ποζάρει από κάτω. 

Η Ρέιτσελ μου είχε συστήσει να μείνω στο Ξενοδοχείο THB Flora, βρίσκεται κοντά στο λιμάνι της παλιάς πόλης. Το προσωπικό της ρεσεψιόν ήταν γεμάτο χαμόγελα. Εξήγησαν ότι το ξενοδοχείο ήταν βασικά χωρισμένο σε δύο περιοχές, με έναν δημόσιο δρόμο να διέρχεται από το κέντρο. Τα διαμερίσματα απέναντι είχαν μόλις ανακαινιστεί, αλλά είχαν κλείσει αρκετά, έτσι μου δόθηκε ένα δωμάτιο στην παλαιότερη πλευρά. Αυτό το διαμέρισμα με δυνατότητα προετοιμασίας γευμάτων αποδείχθηκε ότι ήταν καλό μέγεθος. 

Η μόνη μου ανησυχία ήταν ότι τα μονά κρεβάτια έμοιαζαν και ένιωθα σαν κρεβάτια κατασκήνωσης και, επειδή ζύγιζα με λεπτό βάρος 95 κιλά, και ένιωθα ότι μπορεί να καταρρεύσουν πάνω μου.

Αρκετές οικογένειες φαινόταν να απολαμβάνουν την πισίνα. Νόμιζα ότι οι Γερμανοί έπρεπε να είναι οι ειδικοί στην πετσέτα στην ξαπλώστρα, αλλά οι Βρετανοί είχαν μεταφέρει αυτό το ύπουλο χαρακτηριστικό σε ένα εντελώς νέο επίπεδο και πρέπει να έβγαιναν κρυφά αργά το βράδυ! Για μια λογική τιμή, θα μπορούσα να είχα αναβαθμιστεί σε πλήρη διατροφή και να γευματίσω στο εσωτερικό εστιατόριο, αλλά δεν ήμουν αρκετά κοντά για να χρησιμοποιήσω πλήρως τις εγκαταστάσεις, οπότε αρνήθηκα.   

Οι απότομοι θυελλώδεις δρόμοι στο δυτικό άκρο της πόλης ήταν ακριβώς αυτό που χρειάζονταν τα πόδια μου μετά από μια ολόκληρη μέρα κατάδυσης – άλλη μια βαριά προπόνηση με μοσχάρια! Κατάφερα να δοκιμάσω μερικά από τα τοπικά εστιατόρια και δεν είχα ένα άβολο γεύμα.

Μπορώ σίγουρα να συστήσω το Μωβ χελώνα αθλητικό μπαρ, το οποίο βρίσκεται σε μικρή απόσταση με τα πόδια από το ξενοδοχείο, αλλά το αγαπημένο μου έπρεπε να είναι το μεξικάνικο εστιατόριο που ονομάζεται Η Καντίνα της Έμμας. ο μοχίτος είχε μια κλωτσιά σαν μουλάρι. Μετά την κατάρριψη τριών, πραγματικά δεν με ένοιαζε η επιστροφή στην ανηφόρα στο ξενοδοχείο!

Το λιμάνι ναυάγιο

Μια επίσκεψη στο Puerto del Carmen δεν θα ήταν ολοκληρωμένη χωρίς μια βουτιά στα ναυάγια του λιμανιού. Καθώς σηκώθηκα κοντά στον τοίχο, είδα ένα οικείο πρόσωπο που ανέβαινε τη σανίδα προς το μέρος μου. Kevin Craddock, ο ιδιοκτήτης του Flippas 'n' Πεδιλα στο Ντόρσετ, είχε βγάλει μια ομάδα από το Ηνωμένο Βασίλειο. Μόλις είχαν εκκενώσει το RIB, ο Abi και εγώ πηδήξαμε για ένα σύντομο ταξίδι δύο λεπτών γύρω από το τείχος του λιμανιού μέχρι το σημείο εισόδου. 

Η Abi είχε βάλει τα ξανθά της μαλλιά σε μια διακριτική αλογοουρά για τις πρώτες μας βουτιές, αλλά αυτή τη φορά πηγαίναμε για ένα ρετρό στυλ της δεκαετίας του 1980. 

Ο χώρος κατάδυσης είναι ένα νεκροταφείο από ψαρόβαρκες, όλα το ένα πάνω στο άλλο σε βάθη 12-40μ. Τα περισσότερα από τα ναυάγια είναι καλά διαλυμένα και έχουν συγχωνευθεί σε ένα τεράστιο πεδίο συντριμμιών.

Το αγαπημένο μου βρίσκεται περίπου στα 25 μέτρα και είναι γνωστό ως Steamer Wreck. Ο προπύργιος και η αρματωσιά με χωνί στο βάθος έκαναν υπέροχη σύνθεση.

Ασυνήθιστα, το πιο ρηχό ναυάγιο είναι το πιο άθικτο, με μερικές εξαιρετικές εικόνες ευρείας γωνίας της εκτεθειμένης περιοχής του κύτους και του καταστρώματος. Τολμήσαμε ακόμη και μέσα από τα σταυρωτά στηρίγματα του καταστρώματος στο εσωτερικό για μια βόλτα. Κατά καιρούς, αυτή η τοποθεσία κατάδυσης μπορεί να δώσει μερικές θεαματικές θεάσεις θαλάσσιας ζωής, συμπεριλαμβανομένων των ακτίνων τσιμπήματος του Ατλαντικού και των σφυροκέφαλων καρχαριών.

Η πτήση μου στο Πουέρτο ντελ Κάρμεν είχε τελειώσει. Δυστυχώς, δεν υπήρχε χρόνος για εξερεύνηση των υπεράκτιων τοποθεσιών στην Playa Chica, συμπεριλαμβανομένης της αγαπημένης τοποθεσίας της Rachel που ονομάζεται Waikiki, η οποία, μου λένε, έχει τα πιο ρηχά κόκκινα κοράλλια που βρέθηκαν στην Ευρώπη, καθώς και μια αφθονία από τρομπέτα, σφυρίδα και καρχαρίες αγγέλου . Αλλά οι τοποθεσίες που είχα δει προσέφεραν μια καλή επιλογή από σπηλιές και κολυμβητικούς δρόμους, καθώς και μερικές συναρπαστικές συναντήσεις με θαλάσσια ζωή. 

Υπήρχε επίσης αυτή η μοναδική τοποθεσία ναυαγίων στο λιμάνι – δεν είχα συχνά την ευκαιρία να εξερευνήσω έξι ναυάγια σε μία μόνο κατάδυση. «Η Playa Chica είναι φανταστική εκπαίδευση και υπάρχουν πολλές καταδύσεις 30 μέτρων για πιο έμπειρους δύτες, καθιστώντας τον Λανθαρότε έναν καλό παντοδύναμο», λέει η Ρέιτσελ.

Manta Diving ήταν τέλειοι οικοδεσπότες. Είχα ακόμη την ευκαιρία να κάνω μια βουτιά στο μουσείο του υποβρύχιου γλύπτη Jason de Caires Taylor's Atlantic Museum στην Playa Blanca, με τη Rachel να ενεργεί ως οδηγός και μοντέλο.

Φωτογραφίες Stuart Philpott

Επίσης στο Divernet: Γοργόνα στο Μουσείο, Down The Tube, Θελω να γινουμε φιλοι?, Ηφαιστειακή δραστηριότητα