DARLWYNE – η ξεχασμένη τραγωδία του 1966

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ σε εκπλήσσει. Κάτι τραβάει την προσοχή σας και ίσως αναρωτιέστε πώς το χάσατε.
Μια μέρα φέτος τον Μάιο, είχαμε ένα μεσημεριανό διάλειμμα στη μαρίνα ανάμεσα στις καταδύσεις, όταν ήρθε ένας τύπος από τη σχολή ιστιοπλοΐας. Μόλις είχε βγάλει στη θάλασσα έναν δημοσιογράφο που ενδιαφερόταν για τα γεγονότα γύρω από το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 1966 – αυτό που κέρδισε στην πραγματικότητα η Αγγλία.
Ο δημοσιογράφος ήθελε να επισκεφτεί μερικά από τα μέρη όπου είχε βρεθεί το Darlwyne. Είχα ακούσει για το Darlwyne; δεν είχα.
Εξήγησε τι ήξερε για την ιστορία. Πριν από πενήντα χρόνια, στις 31 Ιουλίου, αυτό το σκάφος αναψυχής είχε φύγει από το Mylor για το Fowey, υπερφορτωμένο και ακατάλληλο να βρίσκεται στο νερό. Οι επιβάτες πέρασαν τη μέρα στο Fowey και το Darlwyne ξεκίνησε για το Mylor.
Οι άνεμοι είχαν αλλάξει κατεύθυνση, οπότε θα ήταν ένα δύσκολο ταξίδι για το σπίτι για οποιοδήποτε σκάφος.
Μερικοί άνθρωποι είπαν ότι το είχαν εντοπίσει να ανοίγει, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ. Εξαφανίστηκε χωρίς επιζώντες.
Ο άνδρας από τη σχολή ιστιοπλοΐας δεν είχε ακούσει ποτέ για το Darlwyne, πριν βγάλει τον δημοσιογράφο. Η προκυμαία που άφησε ήταν μόλις 100 μέτρα περίπου από τη σχολή ιστιοπλοΐας, αλλά αυτό ήταν πριν το Mylor ήταν το λιμάνι των γιοτ που είναι τώρα.
Ανέφερε επίσης ένα βιβλίο του Μάρτιν Μπανκς με τίτλο The Mysterious Loss of the Darlwyne: A Cornish Αργία Τραγωδία.
Δεν βρήκα τίποτα στο wrecksite.eu, έτσι δημιούργησα έναν δίσκο για τους Darlwyne.
Χρησιμοποιώντας το Google βρήκα την αρχική έκθεση του Board of Trade, η οποία ήταν αρκετά λεπτομερής, αλλά για να συνοψίσω:

• Το Darlwyne δεν ήταν κατάλληλο να πάει στη θάλασσα.
• Υπήρχε πολύ λίγος εξοπλισμός ασφαλείας και καθόλου ραδιόφωνο.
• Είχε χωρητικότητα 12 αλλά μετέφερε 31 άτομα.
• Η πρόβλεψη ανέμου άλλαξε μεταξύ της αναχώρησης από το Mylor και του ταξιδιού της επιστροφής.
• Ο Darlwyne ήταν ένα 25χρονο ξύλινο σκάφος με κουλοχέρη στο Admiralty.
• Είχε μήκος 13.5 μέτρα με δοκό 3.5 μέτρα και ζύγιζε 12.35 τόνους.
• Είχε δύο πετρελαιοκινητήρες Perkins P6 και είχε επανατοποθετηθεί.
• Έγινε μαζική έρευνα από τον αέρα και τη θάλασσα, αλλά ανασύρθηκαν μόνο μερικά συντρίμμια.
• Κανείς δεν επέζησε.
• Τα 12 πτώματα που ανασύρθηκαν ήταν ανθρώπων που είχαν πεθάνει από πνιγμό στα βαθιά νερά.

ΕΜΕΝΑ ΧΤΥΠΗΘΗΚΑ από τη μαζική απώλεια ανθρώπινων ζωών σε ένα σχετικά πρόσφατο περιστατικό που, που συνέβη την επομένη της νίκης στο Παγκόσμιο Κύπελλο, είχε με κάποιο τρόπο παραβλεφθεί. Έπρεπε να προσπαθήσουμε να βρούμε αυτό το ναυάγιο.
Η έκθεση του Board Of Trade ανέφερε επίσης ότι 912 αντικείμενα είχαν εντοπιστεί από το Βασιλικό Ναυτικό, το οποίο συμμετείχε στις έρευνες, και ότι οι δύτες είχαν ερευνήσει 142 από αυτά. Η ιστορική Αγγλία εντόπισε μέσα στο Εθνικό Αρχείο τα αρχεία που έπρεπε να δούμε. Με την ορθογραφία του Darlwyne ως "Darlwin", βρήκε πολλές άλλες αναφορές.
Οι αναζητήσεις στο Google αποκάλυψαν επίσης μια πρόσφατη συνέντευξη με ένα από το πλήρωμα του RNLI που είχε κάνει αναζήτηση εκείνη τη στιγμή.
Τον γνωρίζαμε, έναν τοπικό ερευνητή πλοίων και συνταξιούχο πιλότο πλοίου.
Το Darlwyne θα ήταν ένας μικρός στόχος για να βρεθεί σε μια περιοχή κυρίως βραχώδους βυθού. Ένας ειδικός μας είπε ότι θα χρειαζόμασταν ένα μαγνητόμετρο καισίου πετάγματος 6 μέτρα από τον πυθμένα για να εντοπίσουμε τις σχετικά μικρές μηχανές σκαφών, οι οποίες ζύγιζαν περίπου μισό τόνο η καθεμία.
Ωστόσο, αυτή δεν θα ήταν μια πρακτική μέθοδος, επειδή το ψάρι με καίσιο ήταν πιθανό να καταστραφεί ή να χαθεί ανάμεσα στους βράχους και τις κορυφές.
Με πιθανά βάθη έως και 60 μέτρα, το σόναρ πλευρικής σάρωσης θα ήταν καλύτερο, αν και με αυτόν τον βραχώδη βυθό τα αποτελέσματα ήταν πιθανό να είναι ασαφή.
Χωρίς πραγματικές πραγματικές παρατηρήσεις του σκάφους, η περιοχή για έρευνα ήταν πολύ μεγάλη, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη το βάθος του νερού. Η περιοχή στην οποία βρέθηκαν τα συντρίμμια και τα πτώματα είχε μήκος 10 μίλια και πιθανώς δύο έως τρία μίλια έξω από τη θάλασσα.
Η έκθεση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το Darlwyne είχε βυθιστεί στην περιοχή Dodman Point. Ο ύφαλος εκεί υπόκειται σε ισχυρές παλίρροιες και τακτικές παλιρροϊκές υπερπτώσεις – κύματα που προκαλούνται από ισχυρά ρεύματα στη μέγιστη παλιρροιακή ροή. Κάτω από το νερό υπάρχουν πολλοί βράχοι και χαραμάδες.
Ο Νικ, ένας από την ομάδα μας, έκανε μια κλήση για πληροφορίες σε έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Κάποιος που είχε δουλέψει σε μια βυθοκόρηση χτενιών τηλεφώνησε για να πει ότι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 το σκάφος του είχε σύρει έναν ξύλινο τραβέρσα με το όνομα Darlwyne από μια ρεματιά SSW του Dodman Point, σε απόσταση ενός τρίτου μιλίου.
Σε μια άλλη αναφορά, ένα αλιευτικό σκάφος είχε τράτα πάνω σε έναν άξονα και έναν ή δύο έλικες περίπου δύο μίλια νοτιοδυτικά του Ντόντμαν. Τα αντικείμενα αφέθηκαν στην προκυμαία στο Mevagissey για να τα αναγνωρίσει το Υπουργείο Άμυνας.
Σύμφωνα με την έκθεση, οι επιθεωρητές είχαν επιβεβαιώσει ότι ήταν από το Darlwyne, αλλά δεν φαινόταν να υπάρχει επίσημη καταγραφή της επίσκεψης. Πώς θα αναγνώριζε το Υπουργείο Εξωτερικών το Darlwyne από τις προπέλες όταν είχε επανασχεδιαστεί και τοποθετηθεί με μικρότερα στηρίγματα;

ΤΟΠΙΚΟΙ ΨΑΡΕΣ βρήκε επίσης τη θέση ενός άγνωστου ναυαγίου ξυλείας, πολύ κοντά στο σημείο όπου υποτίθεται ότι ανασύρθηκε η τράτα. Αυτές οι τοποθεσίες έτυχε επίσης να βρίσκονται και οι δύο σε μια μεγάλη ρεματιά, στην οποία ένα ναυάγιο θα μπορούσε εύκολα να χαθεί με συνήθεις μεθόδους ανίχνευσης επιφάνειας.
Οπότε θα έπρεπε να δοκιμάσουμε μια έρευνα με επικεφαλής δύτες στη ρεματιά. Αν μια τράτα είχε περάσει μέσα από το ναυάγιο, ό,τι ξυλεία είχε απομείνει θα απλώνονταν τριγύρω.
Οι κινητήρες και το έρμα θα μπορούσαν να βρίσκονται οπουδήποτε, επομένως θα έπρεπε να αναζητήσουμε οτιδήποτε δεν ταιριάζει με το περιβάλλον. Μπορεί να υπάρχουν μικρά διαβρωμένα αντικείμενα από σίδηρο ή χάλυβα, οι κινητήρες, οι άγκυρες ή ακόμα και τα σετ γρανίτη (τετράγωνοι πλακόστρωτοι γρανίτης) που προστέθηκαν για επιπλέον έρμα μετά την επανακίνηση του Darlwyne.
Κανένας από αυτούς δεν ήταν μεγάλος στόχος, και τα πάντα εκτός από τους ογκόλιθους γρανίτη θα ήταν επικαλυμμένα, οπότε θα έπρεπε να ήταν μια αργή, μελετημένη αναζήτηση.
Αφήσαμε το Mylor και πήραμε το δρόμο για το Dodman. Είχαμε προγραμματίσει μια μέρα με τους ανέμους στη θάλασσα και τις παλίρροιες – το Dodman έχει κάποια περιβόητα ρεύματα και χρειαζόμασταν όσο το δυνατόν λιγότερα από αυτά.
Τρολάραμε το σκάφος πάνω-κάτω και, χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό των νεότερων ηλεκτρονικών χαρτών υψηλότερης ανάλυσης στον plotter και του ηχητικού μας, μελετήσαμε τον βυθό.
Ο ηχητικός ήχος μας διαθέτει μια "downscan" υψηλής ευκρίνειας που αποτελεί μέρος του συστήματος πλευρικής απεικόνισης, με λειτουργία πολλαπλών οθονών για την εμφάνιση της σάρωσης προς τα κάτω δίπλα στις εικόνες πλευρικής σάρωσης, εμφανίζοντας
τα charts και το σόναρ ταυτόχρονα.
Χρησιμοποιήσαμε το εφεδρικό μας plotter για τα διαγράμματα μία φορά στο χώρο.
Η ρεματιά που κοιτάζαμε στους πίνακες είχε έναν βραχώδη βυθό με μια αμμώδη λωρίδα που δεν θα ήταν αρκετά φαρδιά για μια βυθοκόρηση από χτένι, οπότε συνεχίσαμε την αναζήτηση.
Η μόνη άλλη ρεματιά που ταίριαζε με τις πληροφορίες που μας είχαν δώσει ήταν στη βόρεια πλευρά ενός υφάλου γνωστού ως Bellows. Αυτό ήταν πολύ μεγαλύτερο, 400 μέτρα πλάτος και πάνω από 800 μέτρα μήκος, εκτεινόμενο στη θάλασσα. Θα χρειαζόταν πολύ ψάξιμο και δεν βρήκαμε τίποτα στα ηλεκτρονικά μας εκτός από το τέλος της ρεματιάς.

ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΣ ΜΕΡΑ της κατάδυσης, πέντε από εμάς κάναμε δύο καταδύσεις ο καθένας. Το πρώτο ζεύγος πέρασε διαγώνια στη ρεματιά, σημειώνοντας τα σημεία εισόδου και εξόδου στο χαρτογράφο και αναζητώντας χτένια και σημάδια τράτας για να επιβεβαιώσει ότι η ρεματιά πληρούσε τα κριτήρια, όπως και έγινε.
Η δεύτερη ομάδα ακολούθησε την άκρη της ρεματιάς, ελπίζοντας να βρει οτιδήποτε είχε πέσει από τις άκρες των τράτων. Βρέθηκε ένα ογκόλιθος γρανίτη, με τις πλευρές του μήκους περίπου 30 cm, τόσο μεγαλύτερο από ένα σετ γρανίτη. Οι δίσκοι ανέφεραν σετ γρανίτη, αλλά οτιδήποτε μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Δεν βρέθηκε τίποτα άλλο και επιστρέψαμε στο Mylor.
Αποφασίσαμε την επόμενη φορά να προσπαθήσουμε να βρούμε το τέλος των σημαδιών της τράτας, όπου οι βυθοκόροι θα είχαν σταματήσει και θα είχαν γυρίσει πίσω λόγω βράχων ή αλλαγής βυθού. Τμήματα του ναυαγίου μπορεί να είχαν αποτεθεί εκεί, αφού σύρθηκαν μαζί.
Λίγες εβδομάδες αργότερα επιστρέψαμε. Ο καιρός ήταν καλός, αλλά η παλίρροια εξακολουθούσε να τρέχει αρκετά γρήγορα όταν φτάσαμε. Αποφασίσαμε να το αφήσουμε να κάνει τη δουλειά και μπήκαμε στο νερό σε έναν βραχώδη βυθό. Η παλίρροια θα μας πήγαινε στην άμμο, όπου ελπίζαμε να βρούμε το τέλος των τράτων.
Σύντομα συναντήσαμε μια περιοχή καλυμμένη με πέτρες. Ήταν αυτό που ψάχναμε. Υπήρχαν βράχοι όλων των μεγεθών, διάφορα κομμάτια από σκυρόδεμα και επικαλυμμένο σίδερο, όλα δυσδιάκριτα από τα φυσικά πετρώματα. Η παλίρροια μας έσπρωχνε γρήγορα και γρήγορα παρασυρθήκαμε.
Φτάσαμε στο χτένι πάνω σε χοντρή άμμο και θα μπορούσαμε να τελειώσουμε την κατάδυση εκεί και να περιμένουμε να σταματήσει η παλίρροια, αλλά ήμασταν ήδη κάτω και το vis ήταν καλό, οπότε αποφασίσαμε να συνεχίσουμε.
Μετά από περίπου 45 λεπτά συναντήσαμε πολύ χαμηλές γραμμές στον βυθό. Καθώς πλησίασα, μπορούσα να δω ότι αυτό ήταν χάλυβας ή σίδηρος, μερικώς επικαλυμμένο και μερικά από αυτά έμοιαζαν σκουριασμένα. Κοιτάζοντας τριγύρω, μπορούσαμε να δούμε περισσότερα αντικείμενα - μια άγκυρα ψαρά, λίγο ξύλο σκουληκιού και μερικά πρόσφατα εκτεθειμένα ξύλα.
Υπήρχε επίσης ένα μεγάλο κομμάτι που έμοιαζε με βαρούλκο, καθώς και μερικά άλλα σιδερένια ή ατσάλινα αντικείμενα. Το ρεύμα έτρεχε ακόμα, οπότε έβγαλα μερικές φωτογραφίες όσο καλύτερα μπορούσα πριν με πάρει. Στη συνέχεια ξεκίνησα την ανάβασή μου, καθώς έπρεπε να τους ενημερώσω στο σκάφος. Η παλίρροια σταμάτησε κατά την ανάβασή μας.

ΤΟ ΕΙΠΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ στο σκάφος τι είχα δει και φωτογραφίσει, και ενθουσιάστηκαν. Ρίξαμε μια γραμμή βολής εκεί που νομίζαμε ότι ήταν τα συντρίμμια, επιτρέποντάς μου να έχω απομακρυνθεί από την τοποθεσία πριν σταματήσει η παλίρροια.
Η επόμενη ομάδα σχεδίαζε να κάνει μια κυκλική αναζήτηση με σημείο εκκίνησης το shotline. Κατέβηκαν και έψαξαν, αλλά δεν βρήκαν τίποτα.
Αν είχα βρει το Darlwyne? Η τοποθεσία ήταν όπως την περιέγραψαν οι ψαράδες που είχαν τράτα πάνω στον τραβέρσα - χτένια που προφανώς είχαν εκβυθιστεί στο παρελθόν.
Το ρουλεμάν από το Dodman Point ήταν σχεδόν ακριβώς όπως περιγράφεται, αν και η απόσταση ήταν έξω. Συχνά ανακαλύπτουμε ότι οι αποστάσεις στη θάλασσα είναι δύσκολο να γίνουν σωστά, καθώς οι ατελείωτες θάλασσες δεν έχουν αναφορές.
Από την τοποθεσία ήταν ορατά τόσο η παραλία Hemmick όσο και το Portloe, ενώ υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες και από τις δύο τοποθεσίες τη στιγμή της βύθισης.
Η εξάπλωση του ορατού υλικού ήταν σε μια περιοχή στις διαστάσεις του Darlwyne. Η άγκυρα ήταν του τύπου που μεταφέρθηκε και του σωστού μεγέθους.
Υπήρχαν μερικά εκτεθειμένα ξύλα, αν και περιμέναμε να δούμε πολύ λίγη ξυλεία που είχε απομείνει. Θα υπήρχαν πολλά εξαρτήματα από σίδηρο και χάλυβα, συμπεριλαμβανομένων των ραβδώσεων του διαγωνισμού, που θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν τα τυχαία κομμάτια επικαλυμμένου χάλυβα που ήταν σπαρμένα στην περιοχή.
Κανένα άλλο πιθανό ναυάγιο στην περιοχή δεν ήταν γνωστό από την Ιστορική Αγγλία ή τους άλλους πόρους μας. Χωρίς να επιστρέψουμε στην αναζήτηση των μηχανών, κάτι που μπορεί να διαρκέσει μέρες ή εβδομάδες, δεν θα μάθουμε ποτέ με βεβαιότητα.
Οι μηχανές θα μπορούσαν να είχαν συρθεί και να είχαν απορριφθεί ανά πάσα στιγμή και οι γρανίτες να είχαν ανακατευτεί με πέτρες στο τέλος της τράτας ή μίλια έξω στη θάλασσα.
Λαμβάνοντας τα πάντα υπόψη, είναι πιθανό ότι αυτό που βρήκαμε ήταν αυτό που είχε απομείνει από το Darlwyne.

Ο ΝΤΑΡΛΟΥΙΝ ήταν μια ιδιαίτερη αναζήτηση με διάφορους τρόπους. Το πλοίο βυθίστηκε σε ζωντανή μνήμη, με στενούς συγγενείς των νεκρών να παραμένουν ζωντανοί. Υπήρχαν σχέδια για μια τελετή μνήμης 50 ετών με τον Επίσκοπο του Truro και τους επιζώντες συγγενείς στην εκκλησία του Mylor.
Είχαμε πολύ λίγο χρόνο για την αναζήτησή μας – οι άνεμοι και οι παλίρροιες έπαιξαν το ρόλο τους και είχαμε μόνο μέχρι τις 31 Ιουλίου για να βρούμε το ναυάγιο. Εκεί που ήταν σχεδόν η τελευταία κατάδυση της τελευταίας κατάλληλης ημέρας πριν γίνει η υπηρεσία, βρήκα ένα άγνωστο ναυάγιο.
Ήταν το Darlwyne; Μπορεί να μην μάθουμε ποτέ, αλλά πραγματοποιήθηκε μια επιμνημόσυνη δέηση πάνω από το ναυάγιο που βρήκαμε, η οποία μπορεί τουλάχιστον να κλείσει σε κάποιο βαθμό τις οικογένειες.