Ο ALPHONSE ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΣΩΣΤΑ

ΔΥΤΗΣ ΣΕΥΧΕΛΛΩΝ

Δεν είναι το φθηνότερο μέρος για να επισκεφθείτε, αλλά είναι σίγουρα εκεί πάνω στα στοιχήματα επιθυμίας - ο CATH BATES ταξιδεύει στο Alphonse στον Ινδικό Ωκεανό, όπου η εξαιρετικά οικολογική ευαισθησία είναι δεδομένη

Βιοποικιλότητα στο νησί Alphonse

ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ Η ΩΡΑ ΤΟΥ τους ήρεμους βορειοανατολικούς εμπορικούς ανέμους, επισκέφτηκα ένα από τα εξωτερικά νησιά των Σεϋχελλών. Το Alphonse καλύπτει μόλις 800 εκτάρια και απέχει 250 μίλια από την πρωτεύουσα Mahe. Είναι μια τριγωνική κοραλλιογενής ατόλη που εκτείνεται δυτικά προς την αφρικανική ακτή, και επειδή

από την απομακρυσμένη θέση του, η θαλάσσια άγρια ​​ζωή του είναι παραγωγική.

Η πτήση διαρκεί λιγότερο από μία ώρα, και προσγειωθήκαμε στον κρυφό αεροδιάδρομο και σύντομα ήπιαμε από μια καρύδα. Η ενημέρωση του καλωσορίσματος έγινε ακόμη πιο ενδιαφέρουσα καθώς παρακολουθήσαμε έναν όμορφο γκρίζο ερωδιό να λιάζει τα φτερά του δίπλα στην πισίνα.

Ο Alphonse έχει συνδεθεί εδώ και μερικά χρόνια με ένα πρόγραμμα αλιείας και απελευθέρωσης παιχνιδιού και ψαρέματος με μύγες, και η νέα διοίκηση του νησιού επιθυμεί επίσης να προωθήσει τις τοποθεσίες κατάδυσής του. Σε συνεργασία με το Island Conservation Society (ICS), επιβάλλει αυστηρούς κώδικες δεοντολογίας για τη διατήρηση των ιχθυαποθεμάτων, χωρίς να επιτρέπεται η αλιεία στα σημεία κατάδυσης. Οι υπεύθυνοι του καταδυτικού κέντρου Sam και Lucy μας ενημέρωσαν τι θα μπορούσαμε να δούμε κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ημερών μας στο νησί.

Περίμενα ότι θα υπήρχαν λιγότερα λευκασμένα κοράλλια στο απομακρυσμένο Alphonse από ό,τι σε άλλα μέρη του Ινδικού Ωκεανού, αλλά και λιγότερα από αυτά τα κόκκινα και μοβ χνουδωτά μαλακά κοράλλια που είναι τόσο παραγωγικά στην Ερυθρά Θάλασσα.

Περίμενα ποικιλόμορφη θαλάσσια ζωή, επειδή το Alphonse βρίσκεται νότια της τράπεζας Amirantes, που το χωρίζει από 1000 μέτρα βαθιάς νερά. Είχα ακούσει να λένε για σκυλόδοντους και κιτρινόπτερο τόνο, ιστιοφόρο, wahoo και dorado στις πτήσεις, εκτός από χτενισμένους καρχαρίες σφυροκέφαλου, ασημένια άκρα, μαντάτες και φάλαινες επίσης.

Διατήρηση και Αειφορία στο Alphonse Dive-Centre

ΕΧΩ εμπλακεί σε πολλά έργα διατήρησης κατά τη διάρκεια των χρόνων που ήμουν κατάδυση εκπαιδευτή, και ενθουσιάστηκε από την προσοχή στη λεπτομέρεια στο καταδυτικό κέντρο Alphonse.

Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων των παιδιών στο νησί, έχουν δημιουργηθεί γιγάντιες τοιχογραφίες θαλάσσιων πλασμάτων από πλαστικά απόβλητα που βρέθηκαν (απόβλητα που μπορεί να ξεβραστούν στην παραλία, όχι απόβλητα νησιών).

Τα χαλάκια ποτών ήταν κατασκευασμένα από παλιά πετονιά. αμπαζούρ από σπασμένες σημαδούρες. τέχνη τοίχου από στριφτά στηρίγματα σκαφών και το κεντρικό μπαρ ήταν διακοσμημένο με πελαγικά ψάρια σμιλεμένα από παρασυρόμενο ξύλο.

Πρώτη μέρα: Πρώτες εντυπώσεις και αρχικές εμπειρίες κατάδυσης

Το καταδυτικό κέντρο δεν δέχεται περισσότερους από έξι δύτες την εβδομάδα. Οι διαχειριστές του μπαίνουν τακτικά στο νερό και υπάρχει α divemaster, κυβερνήτης σκαφών και ασκούμενος DM. Το προσωπικό του ICS εισέρχεται επίσης τακτικά στο νερό για να παρακολουθεί την υγεία των κοραλλιών και να καταγράφει τις θεάσεις.

Οι κάμερές μας συνέλεξαν το πρωί ένα από τα καροτσάκια γκολφ του νησιού και το ακολουθήσαμε με τα φιλικά προς το περιβάλλον ποδήλατά μας. Πέντε λεπτά διαδρομής με φοίνικες αργότερα και επιβιβαστήκαμε στο ταχύπλοο Zanbren για να φτάσουμε στην πρώτη μας τοποθεσία κατάδυσης, ένα από τα 30 που λέγεται ότι ήταν προσβάσιμα μέσα σε μισή ώρα οδικώς.

Το Abyss βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά της ατόλης. Κατεβαίνοντας τον τοίχο σε 30° νερό, μπορούσα να δω μπροστά μου για τουλάχιστον 30 μέτρα (τουλάχιστον, θα μπορούσα να είχα δει τόσο μακριά αν είχατε απομακρύνει τον άφθονο αριθμό των θαλασσινών).

Χωρίς ρεύμα, ήταν ευχαρίστηση να αποσπάσω τα γοργόνια και τα μαύρα κοράλλια στο πιο μπλε από το μπλε φόντο τους. Αν δεν ήταν το βάθος των 25 μέτρων, θα μπορούσα να είχα μείνει εκεί όλη μέρα.

Σε πιο ρηχά νερά μας κέρασαν μεγάλα σχολεία με μεγάλα μάτια barracuda και με μπλε γραμμή snapper. Χειρουργόψαρα και Μαυριτανικά είδωλα πέρασαν επίσης σε αφθονία.

ΚΑΤΑΔΥΣΤΕ ΔΥΟ ΠΑΡΕΧΟΝΤΑΙ ΑΦΘΟΝΗ ευκαιρίες για εντοπισμό μεγαλύτερων πελαγίσιων. Το οροπέδιο της Αετοφωλιάς μας επέτρεψε να ρηχούμε και να γλιστρήσουμε πάνω από τον κήπο με σκληρά κοράλλια.

Έτρεξαν για μια περίεργη ματιά ήταν πολλές ακτίνες αετού, μια μαρμάρινη ακτίνα και πράσινες και γεράκι χελώνες με υπέροχα καθαρά, ψυχεδελικά κοχύλια.

Εκπαιδευτικός τόνος, γιγάντιο τριβάλι (το οποίο η ομάδα ονόμασε χαϊδευτικά GTs) και αυτοκράτορα με κίτρινες κουκκίδες, όλα κάνουν εμφανίσεις, αν και χωρίς να ποζάρουν για πολύ. Ένα φιλικό στρογγυλό ρόπαλο μας ακολούθησε για ολόκληρα 55 λεπτά, ανοιγοκλείνοντας τα σφιγμένα χείλη του σαν να έκανε κουβέντα.

Μετά από ένα γεύμα, βγήκαμε ξανά με τον διευθυντή Sam, μόλις 15 λεπτά από την ακτή στο Arcade, μια τοποθεσία σε σχήμα U με συνδυασμό τοπογραφίας τοίχου και κεκλιμένου πυθμένα.

Καθώς κατέβαινα, ένας ξαφνιασμένος λεμονοκαρχαρίας μήκους 2.5 μέτρων πέρασε από δίπλα μου σαν το μήλο μέχρι το ταμπλό μου σε ένα καρούλι φρουτομηχανής.

Το όνομα της τοποθεσίας κατάδυσης άρχισε να βγάζει πολύ πιο νόημα καθώς λυθρίνι με μπλε γραμμή, κίτρινο κατσικίσιο, μποχάρ, ένα κοπάδι με 200 και πλέον μεγάλα μάτια, Napoleon wrasse και γιγάντια γλυκά που έσπευσαν να βρουν χώρο στον ύφαλο, σαν να έπαιζαν ένα παιχνίδι Tetris.

Αυτό που με εντυπωσίασε μετά την κατάδυση της πρώτης μέρας ήταν η αλόγιστη ντροπαλότητα των ψαριών και των χελωνών του Alphonse που εκπαιδεύονταν. Το να μην είναι συνηθισμένοι στους δύτες έχει σίγουρα αντίκτυπο στη συμπεριφορά τους και κατά συνέπεια στον αριθμό των φωτογραφιών που μπόρεσα να βγάλω από τα πρόσωπά τους.

Το νότιο άκρο ενός ψαριού που κατευθύνεται προς τον βορρά ήταν ένα κοινό θέμα σε αυτό το ταξίδι!

Ημέρα δεύτερη: Μια εξερεύνηση της υποβρύχιας ζωής και του σκηνικού

Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε πριν το πρωινό στο Pinnacles. Θα συνιστούσα μια βουτιά νωρίς το πρωί στο Alphonse για έναν λόγο - το φως. Οι ακτίνες του ήλιου διείσδυσαν στο νερό σαν ακτίνες λέιζερ, και σε ένα νησί όπου ο καιρός είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα κάνει το ίδιο πράγμα, αυτό μπέρδεψε τα πράγματα λίγο κάτω από το νερό.

Ο καμπούρης και ο μεγαλόφθαλμος μπαρακούδα εξακολουθούσαν να παρουσιάζουν σπασμωδική κυνηγετική συμπεριφορά νωρίς το πρωί. Το Hotel GM Gordon ήταν μαζί μας σε αυτήν την κατάδυση και

Γέλασα με την παρομοίωση του με ανατολίτικα γλυκά που μοιάζουν Νέα Υόρκη ταξί

Η δεύτερη και η τρίτη κατάδυση της ημέρας δεν έμοιαζαν με τίποτα από όσα είχαμε ζήσει μέχρι τώρα. Το West Side Wall είχε μια πληθώρα προεξοχών γεμάτες με γυάλινα ψάρια και πολύ πιο μαλακούς θαλασσινούς.

Η Arina (που πήρε το όνομά της από το μέλος του προσωπικού του ICS Ari) καυχιόταν για τα μεγαλύτερα κοράλλια που έχω δει σε αυτό το μέρος του κόσμου.

Αυτός ο ύφαλος βρισκόταν στη λιμνοθάλασσα της ατόλης Alphonse και η Lucy εξήγησε ότι τα κεφάλια των κοραλλιών θα ήταν χιλιάδων ετών. Με άφθονο πλαγκτόν να ξεπλένεται μέσω του καναλιού, οι μεγάλοι πορίτες τροφοδοτούνταν καλά και έμοιαζαν απίστευτα υγιείς.

Τρίτη μέρα: Επίσκεψη Bijoutier και προβληματισμός για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις

ΠΟΛΛΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟΥ πελαγικά ψάρια προφυλάσσονται εδώ μαζί με τα ψάρια-κλόουν των Σεϋχελλών και τα fusiliers, αλλά όπως συμβαίνει με τις περισσότερες αμμώδεις λιμνοθάλασσες, το vis μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή.

Σύντομα το ανατολικό ρεύμα έφερε ελαιώδεις θερμοκλίνες και χαμηλές θερμοκρασίες που πλήρωσαν άλλες φωτογραφίες.

Μετά το μεσημεριανό γεύμα, ο Pep και ο Ari από το ICS μας πήγαν στο Bijoutier, ένα ακατοίκητο έρημο νησί λίγο πιο νότια του Alphonse. Το παραθαλάσσιο παρασυρόμενο ξύλο διπλασιάστηκε ως κούρνιες για τους ερωδιούς και η άμμος σέρνονταν με τα λουλούδια, αναζητώντας νόστιμα καβούρια που ξεβράζονταν στην παλίρροια.

Ακούσαμε να φωλιάζουν ψαλίδια και ο Πεπ μας έδειξε ακόμη και έναν να φυλάει ένα αυγό. Αυτό που με στεναχώρησε ήταν η προετοιμασμένη σακούλα σκουπιδιών που έβγαλαν κάτω από έναν θάμνο για να συλλέξουν την πλαστική εισβολή εκείνης της ημέρας. Σαγιονάρες, μπουκάλια, περιτυλίγματα τροφίμων και πολυστυρένιο είχαν εισαχθεί στους ανέμους του εμπορίου από την Ινδία, τη Μαδαγασκάρη και την Ταϊλάνδη (μεταξύ άλλων).

Μου έκανε εντύπωση που η ομάδα περίμενε τα σκουπίδια, αλλά μου έδειξε ότι ακόμη και τα πιο απομακρυσμένα σημεία ομορφιάς δεν είναι απρόσβλητα από την περιβαλλοντική ζημιά που κάνουμε στον κόσμο μας.

Ημέρα τέταρτη: Μακρο-ζωή και εμπειρία ιστιοφόρου

Η ΤΡΙΤΗ ΜΑΣ ΜΕΡΑ Η κατάδυση μας έδειξε ότι οι απομονωμένες τοποθεσίες καταδύσεων του Alphonse προστατεύουν επίσης μια πληθώρα μακρο-ζωής. Αφού συντήρησα έναν σπασμένο δακτύλιο εστίασης την προηγούμενη μέρα, ήμουν πολύ χαρούμενος που άλλαξα φακούς και έκανα το μάτι μου στο πλάσμα.

Ο Ναπολέων ήταν μια κατάδυση, αλλά με πολλές μεγάλες βραχώδεις βόμβες για να προφυλαχθούν πίσω, το ρεύμα δεν ήταν πρόβλημα.

Η κορυφή του υφάλου κορυφώθηκε στα 16 μέτρα και ήταν λίγο πιο έξω από τη θάλασσα από τα τείχη της ατόλης.

Ένα κοραλλιογενές μπλένυ Midas έπαιζε κρυφτό με τη θύρα του φακού μου και ένα γεράκι με μακριά μύτη γύριζε από τη μια πλευρά του θαλασσοπόρου στην άλλη. Ακόμα και η μακρο-ζωή ήταν ντροπαλή! Ευτυχώς, μια γαρίδα από συρμάτινο κοραλί έμεινε αρκετά ακίνητη για να τραβήξει το πορτρέτο της, σε αντίθεση με το ξέφρενο γκόμπι που μοιραζόταν την αδύνατη πέρκα του.

Κατά την κάθοδό μας στο Galawa ακούστηκε μια χορωδία από στεναγμούς. Όλοι έπρεπε να πάρουμε διπλά από τους φακούς κάμερας 60 χιλιοστών που φορούσαμε στον ταύρο καρχαρία των 2 μέτρων που μας πέρασε όχι μία, ούτε δύο αλλά τρεις φορές με τους επιβάτες του remora. Ο νόμος του Sod (ή του Ποσειδώνα), αλλά το υπόλοιπο της κατάδυσης το πλήρωσε.

Το μάτι ενός λευκού φυλλόψαρου έλαμψε στο μεσημεριανό φως δίπλα σε μια ανεμώνη που φιλοξενούσε την ανεμώνη του Clark και στίγματα από πορσελάνινα καβούρια. Έπρεπε να υπενθυμίσω στον εαυτό μου ότι δεν ήμουν στα νερά της Νοτιοανατολικής Ασίας!

Ένα χαλαρωτικό μεσημεριανό γεύμα και μια αλλαγή φακού αργότερα, επιβιβαστήκαμε στο σκιφ που μας πήγε σε ένα ελαφρώς διαφορετικό σκάφος (ψαροκάικο) για την απογευματινή εμπειρία.

Δεν ήμουν σίγουρος πώς θα ένιωθα για κολύμβηση με αναπνευστήρα με ιστιοπλοϊκό, καθώς δεν ήθελα να γίνω λάτρης σαν ντόνερ!

Ωστόσο, αφού ενημερώθηκα από τον επικεφαλής του Fishing Devan ότι σε αυτά τα ένδοξα πλάσματα αρέσει να κόβουν σε φέτες το θήραμά τους αντί να το δόρυ, ένιωσα μερικά τοις εκατό καλύτερα.

ΑΥΤΗ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΙΣΤΙΟΨΑΡΩΝ είναι νέος στον Alphonse. Ποτέ δεν ήμουν σίγουρος πώς αισθάνομαι όταν δολώνω για να ενθαρρύνω τους πελαγικούς να δείξουν τον εαυτό τους μόνο και μόνο για την ευχαρίστηση της θέασής μας. Αφού είδα την απλή λωρίδα παλαμίδας που επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για να δελεάσει το ιστιοπλοϊκό στην επιφάνεια, ωστόσο, κατευνάστηκα.

Ταξιδεύοντας στο εξωτερικό της ατόλης, φορέσαμε μάσκα, πτερύγια και αναπνευστήρες ως δύο θέλγητρα χωρίς αγκίστρι τρολάρονταν πίσω από τη βάρκα σε βαθιά νερά.

Παρακολουθήσαμε ένα νεαρό πουλί φρεγάτας που πετούσε χαμηλά που περίμενε ανυπόμονα να βγει στην επιφάνεια για αρκετή ώρα και μετά – μπαμ!

Μια τορπίλη ιστιοφόρο το χτύπησε με το ράμφος της.

Ένα τρίτο δολωμένο δόλωμα στη συνέχεια πετάχτηκε πίσω από το σκάφος, το οποίο στη συνέχεια τοποθετήθηκε σε ουδέτερο. Μόλις το ιστιοφόρο είχε δοκιμάσει την παλαμίδα, κυνήγησε το δέλεαρ ενθουσιασμένο καθώς τυλίγονταν προς τη βάρκα. Σε αυτό το σημείο, μπήκαμε μέσα.

Τα ιστιοφόρα κινούνται εξαιρετικά γρήγορα μέσα στο νερό και η όλη εμπειρία ήταν αρκετά αποπροσανατολιστική. Υπήρχαν τρεις από αυτές τις ομορφιές συνολικά, και το δέλεαρ ρίχτηκε ξανά και ξανά για να κρατήσει το ψάρι ενθουσιασμένο. Τα πολύχρωμα πανιά τους σηκώθηκαν καθώς πυροβολούσαν προς τα πάνω, σπρώχνοντας για την πρώτη θέση. Ο Alphonse το περιγράφει ως «μια εμπειρία που σας επιτρέπει να παρακολουθήσετε ένα πραγματικά άγριο ζώο στο δικό του περιβάλλον», αλλά περιμένετε να ανεβείτε τη σκάλα μετά από πέντε λεπτά, όταν τα έξυπνα ψάρια συνειδητοποιήσουν ότι έχουν ξεγελαστεί και απομακρύνονται.

Δεν αισθάνθηκε θολό, ή σαν να είχαμε παρέμβει στη φύση με οποιονδήποτε τρόπο.

Δυστυχώς δεν πήρα τα χρήματα, αλλά σίγουρα άξιζε να το κάνω. Η αδρεναλίνη σας ανεβαίνει καθώς περιμένετε να εμφανιστεί το ιστιοφόρο και είστε σε ασφαλή χέρια με έναν έμπειρο ψαρά και καπετάνιο.

Ο Sam, ο διευθυντής του καταδυτικού κέντρου ήταν μαζί μας στο νερό, φώναζε οδηγίες ασφαλείας και επίσης σημείωνε για εμάς.

Λίγες μέρες νωρίτερα είχε την τύχη να έχει και ασημένιες άκρες κατά τη διάρκεια της εμπειρίας.

Οι καταδυτικοί μου φίλοι και εγώ συζητούσαμε ακόμα για αυτήν την περιπέτεια μέχρι το βράδυ, καθώς απολαύσαμε το Sundowners στην παραλία δίπλα σε ένα τεχνητό μπαρ γεμάτο με τζιν και φρέσκο ​​ψάρι σαμόζας!

Τελική Ημέρα: Περιήγηση στο νησί και προβληματισμός για την ιστορία και τη βιοποικιλότητα του Alphonse

Η τελευταία μας μέρα ξεκίνησε με μια ποδηλατική περιήγηση με τον Sam, ο οποίος είχε ξεκινήσει τη ζωή του στην ατόλη με το ICS. Οι γνώσεις του για την ιστορία και τη βιοποικιλότητα του Alphonse είναι τεράστιες.

Αυτός είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να γεμίσετε ένα πρωινό για συνεργάτες που δεν κάνουν κατάδυση ή δεν ψαρεύουν, ως εναλλακτική λύση για το σπα ή για χαλάρωση δίπλα στην πισίνα. Διατίθενται επίσης καγιάκ και stand-up paddle-boarding, καθώς και περίπατοι στη φύση και θέαση δελφινιών.

Το Alphonse καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1592, αλλά έγινε δικό του μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν χρησιμοποιήθηκε ως φυτεία καρύδας. Η περιήγησή μας περιελάμβανε μια επίσκεψη στο νεκροταφείο όπου είχαν ταφεί οι διαχειριστές του νησιού και επίσης ένας σκλάβος.

Ο Σαμ μας πήγε στον κήπο στον οποίο καλλιεργούνται τα μισά από αυτά που καταναλώνονται στο νησί, ταΐζοντας έως και 140 άτομα. Στην πραγματικότητα, μεγάλο μέρος της οργανικής βλάστησης αποστέλλεται επίσης στα αδελφά νησιά Desroches και Silhouette. Είδαμε δέντρα παπάγιας, μελιτζάνες, διάφορα φρέσκα βότανα, τσίλι, ντομάτες, κολοκυθάκια, σύκα και λάχανα μεταξύ άλλων φαγητών που φροντίζουν αφοσιωμένοι κηπουροί που αριθμούν μόνο τρεις.

Ο ΣΑΜ ΜΑΣ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟ λαγούμια των ψαλιδιών με σφηνοειδή ουρά σε προστατευμένη περιοχή αναπαραγωγής. Μόνο ένα αυγό γεννιέται ανά εποχή και, όντας στο επίπεδο της θάλασσας, διατρέχουν τεράστιο κίνδυνο από αρουραίους και γάτες.

Η παρατήρηση πουλιών είναι καλύτερη μεταξύ Αυγούστου και Μαΐου, όταν τα μεταναστευτικά είδη έχουν πετάξει πίσω από τις ψηλές περιοχές αναπαραγωγής της Αρκτικής. Κατά τη δύση του ηλίου μπορεί να είστε αρκετά τυχεροί να δείτε τα χιλιάδες κοκκινοπόδαρα βυζιά να επιστρέφουν στο φωλιά.

Θαυμάσαμε επίσης τις τεράστιες αράχνες των φοινίκων και προσπαθήσαμε να αποφύγουμε το ποδήλατο στους ιστούς τους!

Οι γιγάντιες χελώνες Aldabran ήταν το αποκορύφωμα της περιοδείας μου. Είχα δει μερικά μικρά θηλυκά γύρω από το νησί, αλλά είναι αρκετά ντροπαλά και είχαν την τάση να σφυρίζουν και να τρέχουν όταν τους πλησίαζα.

Ο Σαμ μας σύστησε έναν 45χρονο άνδρα που ήταν μερικώς γαργαλημένος στον αυχένα.

Τα νησιά του Ινδικού Ωκεανού είχαν κάποτε επτά είδη γιγαντιαίας χελώνας - τώρα, χάρη στην απληστία του ανθρώπου, υπάρχει μόνο ένα.

Μαζί με τη χελώνα των Γκαλαπάγκος, ο Κάρολος Δαρβίνος εξασφάλισε την προστασία της τον 19ο αιώνα και είχε εισαχθεί στο Alphonse λόγω της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας του νησιού.

Από τις 100,000 χελώνες Aldabran στις Σεϋχέλλες, ο Alphonse έχει 56 και είναι μικροτσίπ. Κατά την επίσκεψή μου βρέθηκαν δύο νεογνά και είχα την τύχη να τα δω. Διατηρούνται σε ένα κλειδωμένο νηπιαγωγείο μέχρι να γίνουν αρκετά μεγάλα

μικρο-τσιπ για να αποφευχθεί η κλοπή, επειδή μπορούν ακόμα να φέρουν έως και 10,000 $ στη μαύρη αγορά.

Αυτές οι χελώνες μπορούν να ζήσουν έως και 170 χρόνια, με τα αρσενικά να φτάνουν σε μήκος 1.5 μέτρα και να ζυγίζουν 260 κιλά!

Ο Σαμ μας έβγαλε στο σκάφος για τελευταία φορά, για ένα γεύμα μπάρμπεκιου στις αμμώδεις κατοικίες του St Francois.

Κάτω από τον μεγάλο γαλάζιο ουρανό και κοιτάζοντας τη μεγάλη γαλάζια έκταση του νερού, ένιωσα μικρός – αλλά απίστευτα προνομιούχος που είχα ζήσει ένα τέτοιο ταξίδι.

Μου ήρθε στο μυαλό ότι η πολυτέλεια δεν είναι να κοιμάσαι σε ένα κρεβάτι με ουρανό και να απολαμβάνεις γεύματα έξι πιάτων και τζακούζι. Έχει να κάνει με το να μπορείς να φτάσεις στις μακρινές γωνιές του κόσμου που λίγοι άνθρωποι μπορούν να δουν.

Και αυτό είναι που έχετε με την κατάδυση στο Alphonse: έχετε την αίσθηση της έκτασης και της αποκλειστικότητας, του να είστε οι μόνοι δύτες σε αυτούς τους παρθένους υφάλους.

Καθώς προχωρούσαμε αργά μέσω του καναλιού πίσω στην ατόλη του Alphonse, μια μεγάλη ακτίνα ύφαλου σήκωσε το δεξί της φτερό σαν να μας αποχαιρετούσε. Αυτή είναι η πολυτέλεια μου.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΝΗΣΟΥ;

«Η Εταιρεία προωθεί τη διατήρηση και την αποκατάσταση των νησιωτικών οικοσυστημάτων, τη βιώσιμη ανάπτυξη των νησιών και την ευαισθητοποίηση της ευπάθειας και της ζωτικής σημασίας τους για τη βιοποικιλότητα του πλανήτη». (Δήλωση αποστολής ICS)

Εγγεγραμμένο στις Σεϋχέλλες το 2001, το ICS έχει δημιουργήσει κέντρα στα εξωτερικά νησιά Alphonse, Desroches και Silhouette και διαχειρίζεται το φυσικό καταφύγιο Aride Island. Οι υπεύθυνοι διατήρησης Pep και Ari εφαρμόζουν το σχέδιο διαχείρισης διατήρησης για τις ατόλες Alphonse, Bijoutier και St François.

Από το 2007 η ομάδα έχει (μεταξύ άλλων μελετών) εφαρμόζει ένα πρόγραμμα παρακολούθησης κοραλλιογενών υφάλων. άρχισε να δημιουργεί μια βάση δεδομένων manta ID. και προστάτευσε τις αποικίες ψαλιδιού με σφηνοειδή ουρά παγιδεύοντας αρουραίους και γάτες.

Προσθέτουν ετικέτες στις χελώνες και ευαισθητοποιούν σχετικά με τις απειλές που αντιμετωπίζουν, οργανώνουν καθαρισμούς στην παραλία και έχουν συστήσει στον Alphonse τις γιγάντιες χελώνες Aldabran.

Το ICS διασφαλίζει ότι η ανθρώπινη ανάπτυξη και ο οικολογικός τουρισμός στο Alphonse είναι βιώσιμοι και χαμηλού αντίκτυπου. Για παράδειγμα, τα φώτα έξω από τα μπανγκαλόου είναι κόκκινα, έτσι ώστε τα νεογέννητα χελώνες να μην κάνουν λάθος στροφή όταν βγαίνουν στη θάλασσα.

Οι ποσότητες ψαριών που αλιεύονται για κατανάλωση καταγράφονται και ορισμένες περιοχές ψαρέματος με μύγα τίθενται εκτός ορίων τακτικά για τη διατήρηση των αποθεμάτων, παρόλο που η πολιτική είναι αλίευση και απελευθέρωση. Ακόμη και τα μπουκάλια νερού στο μίνι μπαρ είναι από γυαλί επαναχρησιμοποιήσιμο.

Το ICS συγκεντρώνει κεφάλαια για τα έργα προστασίας του, αλλά στο Alphonse οι επισκέπτες κατάδυσης δωρίζουν επίσης 70 $ την εβδομάδα και οι ψαράδες $175.