Θα διατηρηθεί η φήμη των Μαλδίβων ως κορυφαίου παγκόσμιου καταδυτικού προορισμού κατά το «ταξίδι με τις χειρότερες καιρικές συνθήκες» της σεζόν; Η MARIE DAVIES ταξιδεύει στο αρχιπέλαγος του Ινδικού Ωκεανού για να το ανακαλύψει και ζητά τη βοήθεια συναδέλφων της για να διαλέξει τα οκτώ κορυφαία σημεία της
ΠΕΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ, η πρωτεύουσα των Μαλδίβων, είναι σαν να βυθίζεσαι σε α αργία προσπέκτους. Το νερό είναι πραγματικά τόσο τιρκουάζ όσο απεικονίζουν οι σελίδες, και οι ατόλλες του νησιού, γεμάτες με κατάλευκη αμμουδιά και καταπράσινο τροπικό δάσος, είναι τόσο εκπληκτικές όσο θα ήθελαν οι διαφημιστές να πιστέψουμε.
Αλλά αν φτάσετε στην εποχή των βροχών, ετοιμαστείτε να ζήσετε και τις τέσσερις εποχές σε μια μέρα. Α, και βροχή. Πολλές και πολλές βροχές.
Μας υποδέχονται με χαμόγελα καθώς πηδάμε στο Maldives Aggressor II για ένα επταήμερο ταξίδι στο Best of the Maldives. Το πλήρωμα μας κατευθύνει στο κεντρικό σαλόνι και νιώθω σαν να έχω μπει σε ένα λόμπι ξενοδοχείου 5*.
Διαβάστε επίσης: Επιπλέον κίνητρα για να πετάξετε στο Filitheyo
Λευκοί δερμάτινοι καναπέδες αγκαλιάζουν τις άκρες του δωματίου, με δύο μεγάλα γυάλινα τραπέζια και 16 λευκές καρέκλες, μια διάταξη σε στιλ μπουφέ στο πίσω μέρος με παροχές για τσάι και καφέ, ένα μικρό ψυγείο και
ένα μπαρ. Επιπλέον, δύο τηλεοράσεις 65 ιντσών στον τοίχο και ένα iMac για χρήση από επισκέπτες. Τα γυάλινα παράθυρα κυριαρχούν στις δύο πλευρές του σκάφους, προσφέροντας εκπληκτική θέα στα κοντινά νησιά.
Ονομάζω σχεδόν κάθε liveaboard "πλωτό ξενοδοχείο", αλλά το Maldives Aggressor II βρίσκεται σε ένα πρωτάθλημα από μόνο του. Αυτό το σκάφος είναι τόσο ευρύχωρο και πολυτελές που μοιάζει περισσότερο με ένα πλωτό θέρετρο, με σπα στο επάνω κατάστρωμα και γωνία γιόγκα.
Οι καμπίνες είναι εξίσου εντυπωσιακές και μεγάλες.
Το δίκλινο δωμάτιό μου είναι όμορφα διακοσμημένο με λευκούς τοίχους, ντουλάπα από σκούρο ξύλο και μεγάλα ντουλάπια. Υπάρχει ξεχωριστό ντους και τουαλέτα (βολικό όταν μοιράζεστε), καθώς και μια επίπεδη οθόνη στον τοίχο.
Κοιτάζω το Deluxe Stateroom και έχει ένα τεράστιο κρεβάτι και σαλόνι, καθώς και υπέροχη θέα. Όπως το είπε ένας δύτης: «Δεν το έχω ξαναπεί αυτό, αλλά το σκάφος είναι καλύτερο από τις φωτογραφίες στον ιστότοπο». Δεν έχει άδικο!
Ακριβώς έξω από το σαλόνι υπάρχει μια μεγάλη περιοχή κάμερας, αλλά δεν θα βρείτε δεξαμενές ή συμπιεστή σε αυτό το σκάφος μήκους 41 μέτρων. Η κατάδυση είναι σε συνδυασμό με ένα dhoni που απομακρύνει ταχύτατα τους δύτες από το μητρικό πλοίο στα σημεία κατάδυσης, συνήθως 10-25 λεπτά μακριά.
Από τις 20 τοποθεσίες που βούτηξα, είναι εκπληκτικά δύσκολο να διαλέξω αγαπημένα. Κάθε κατάδυση πρόσφερε κάτι ξεχωριστό, είτε πρόκειται για μια ντροπαλή γαρίδα μαντίς, μια χελώνα που ξεψύχεται, ένα τεράστιο κοπάδι με μπλε φόδρα, χταπόδια που ζευγαρώνουν, τρία ξέφρενα πετρόψαρα, παρακολούθηση καρχαριών από την κορυφή του υφάλου και… ακτίνες μαντάτας. Οπότε απάτησα και ζήτησα από την υπόλοιπη ομάδα να συμμετάσχει. Ορίστε τι καταλήξαμε:
Sunlight Thila (Β Ατόλη Αρσενικού)
Ξυπνάμε με γκρίζα σύννεφα, αλλά η διάθεση μας είναι στα ύψη καθώς πηδάμε για την κατάδυση του check-out, η οποία κανονικά δεν θα αναφερόταν. Το Sunlight Thila, ωστόσο, περιλαμβάνεται στο ημερολόγιό μου ως η καλύτερη κατάδυση που έχω κάνει ποτέ.
Κατεβαίνουμε στην άμμο στα 18μ. Εμφανίζεται μπροστά μας ένα μεγάλο κοραλλιογενές μπόμι με ένα κοπάδι από κοπελιές να στροβιλίζεται ανάμεσα στα μαλακά κοράλλια του. Περνούν σε ένα μικρότερο μπόμι στα αριστερά του, όπου εντοπίζουμε υαλόψαρα και ένα περίεργο σμέρνα.
Αυτός ο ιστότοπος είναι ένας σταθμός καθαρισμού, οπότε ενημερωθήκαμε να κρατάμε τα μάτια μας ανοιχτά για μαντάτα, αλλά δεν είμαι αισιόδοξος.
Στη συνέχεια, 20 λεπτά μετά την κατάδυση, η οδηγός μας Marilen σηκώνει τα χέρια της πάνω κάτω και, ιδού, ένα μαντάτο γλιστράει από το σκοτάδι. Ανεμίζουμε και γονατίζουμε στον αμμώδη βυθό για να παρακολουθήσουμε την οθόνη.
Χωρίς να ενοχλούνται από στροβοσκοπικά ή φυσαλίδες, η ακτίνα σαρώνει τα κεφάλια μας ξανά και ξανά, με τα μεγαλοπρεπή πτερύγια της να χτυπούν κοντά στις δεξαμενές μας.
Περιστασιακά αιωρείται πάνω από το κοράλλι για να καθαριστεί, αλλά κυρίως φαίνεται ικανοποιημένο να φουσκώνει.
Δέκα λεπτά αργότερα ένα δεύτερο μαντάτο μπαίνει στον φακό μου. Ο φίλος μου γελάει στα δικά του ρυθμιστής και κάνει χαρούμενο χορό.
Είμαι έτοιμος να ενώσω μαζί του, αλλά μια ορμή νερού πέφτει πάνω από το κεφάλι μου και ένα από τα μαντάτα έχει πλησιάσει για να αιωρείται από πάνω μου.
Η κάμερά μου χτυπά με ένα φλας, αλλά είναι πολύ κοντά ακόμα και για την ευρυγώνια μου.
Όχι ότι παραπονιέμαι. Μετά από 60 λεπτά κάτω του χρόνου, κουνάμε τα μαντάτα αντίο. Αυτό που μας έλειπε στο φως του ήλιου, το αναπληρώσαμε με λαμπερά χαμόγελα καθώς ανεβαίναμε πίσω στο σκάφος.
Lankan Beru (Β. Ατόλη Αρσενικού)
Για τη δεύτερη βουτιά μας, περπατάμε προς το εξωτερικό της ατόλης και πέφτουμε σε μια απότομη πλαγιά που κατηφορίζει σε έναν αμμώδη βυθό στα 30 μέτρα.
Αγκαλιάζουμε τον ύφαλο και κοιτάμε στο μουντό γαλάζιο αναζητώντας μεγάλα πράγματα, τα οποία έχουν τη μορφή τεσσάρων χελωνών – μία πράσινη και τρεις γερακίνες.
Βλέπουμε επίσης την πρώτη μας ανεμώνη με ροζ μπάλα και ένα ζευγάρι πεταλούδα ψαριών redtail, και τα δύο ενδημικά στη Σρι Λάνκα και τις Μαλδίβες. Σταματώ για να μελετήσω αυτό το μέρος του υφάλου και τελικά ανταμείβομαι με μια ματιά μιας ντροπαλής γαρίδας παγωνιού mantis.
Περίπου στα μισά της κατάδυσης, ένας μεγάλος παπαγάλος κολυμπάει αδρανής, εναλλάσσοντας το μασάζ κοραλλιών και την αποβολή των υπολειμμάτων. Θα δούμε πολλά από αυτά στην εβδομάδα των καταδύσεων μας.
Και, εδώ είναι ένα διασκεδαστικό γεγονός, ένας βρετανός επιστήμονας ανακάλυψε ότι ένα νησί στις Μαλδίβες που ονομάζεται Vakkaru αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από κόπρανα παπαγάλων. Τουλάχιστον το 85% του ιζήματος που εκρέει από αυτά τα ψάρια μεταφέρεται στο νησί όταν μετατοπίζεται ο άνεμος των μουσώνων. Τι ξέρεις;
Προς το τέλος της κατάδυσης ο τοίχος ισοπεδώνεται σε μια ήπια κλίση (περισσότερο παπαγάλο, ίσως;). Σέρνοντας στα ρηχά, ένας από τους δύτες κάνει ένα γάργαρο ουρλιαχτό και μια στιγμή αργότερα ένα άλλο μαντάτο μπαίνει στο όραμά μου.
Κάνει μερικές ανατροπές και πτήσεις πριν από την κρουαζιέρα κατά μήκος του υφάλου. Μία από αυτές τις καταδύσεις που ξεκινάει λίγο "meh", αλλά καταλήγει να είναι πολύ αξέχαστη.
Fish Factory (N Male Atoll)
Κάτω από μια προβλήτα στο νησί Kandou Giri θα βρείτε το περίφημο Fish Factory. Οι εργάτες καθαρίζουν και αφαιρούν τα κόκκαλα των αλιευμάτων τους και πετούν τα υπολείμματα και τα κόκαλα πάνω από την πλευρά της προβλήτας.
Δεν είμαι σίγουρος τι να περιμένω καθώς ακολουθώ την ομάδα μου κατά μήκος του βραχώδους τοίχου προς το νεκροταφείο των οστών. Τα σύννεφα της καταιγίδας δημιουργούν μια κουβέρτα με θολό νερό, αλλά τα μάτια του φίλου μου είναι ακόμα αιχμηρά καθώς επισημαίνει μια άλλη γαρίδα που κρύβεται
στα βράχια.
Αλλά δεν είμαστε εδώ για μακροεντολές, ήρθαμε για την αφθονία της ζωής των ακτίνων και των ψαριών και, αγόρι, δεν είμαστε απογοητευμένοι. Το ένα λεπτό ταξιδεύουμε μαζί, το άλλο μας τυλίγουν ουρές ψαριών.
Είναι σαν να σε πέφτουν στη μέση της σούπας ray, με ένα πασπαλισμό από fusiliers και bannerfish.
Έξι γιγάντιες νήμες περνούν κολυμπώντας, ακολουθούμενες από κοντά από μια κοπέλα καλοφαγωμένης τσιπούρας. Στη συνέχεια, είμαστε περιτριγυρισμένοι από μπλε και καφέ χειρουργόψαρα, λυχνάρι με μπλε γραμμή και τόσες πολλές ακτίνες! Είναι σχεδόν σε φρενίτιδα καθώς τσακίζουν και σκίζουν τα πτώματα.
Παραμερίζοντας τις ακτίνες, αναρωτιέμαι αν αυτός ο ιστότοπος θα έπρεπε να μετονομαστεί σε Moray Central. Δεν έχω ξαναδεί τόσα πολλά σε μια μικρή περιοχή. Από μια τρύπα, πέντε στόματα κοιτάζουν προς το μέρος μου, με τους γιγάντιους λαιμούς τους στο μέγεθος του μηρού μου. Λίγα μέτρα κατά μήκος, ένας αλμπίνο μουρά στριμώχνεται με ένα κίτρινο περιθώριο, το οποίο κρύβεται πίσω από ένα γιγάντιο όρμο.
Άλλες τρύπες φιλοξενούν μια νιφάδα χιονιού, ένα εύσωμο, ένα στίγματα και ένα κυματιστό μώλο. Συνειδητοποιώ ότι ξεφεύγω από μια λίστα εδώ, αλλά υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη σε αυτόν τον ιστότοπο.
Δεν κρέμονται απλώς σε κενά στον ύφαλο – πολλοί κολυμπούν ελεύθερα γύρω μας.
Όταν ανεβαίνει το ρεύμα, γαντζωνόμαστε στα βράχια και απολαμβάνουμε την παράσταση. Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο.
Την επόμενη μέρα ξυπνάμε από τον ήχο της περισσότερης βροχής που χτυπάει τα παράθυρα και η πρώτη κατάδυση ματαιώνεται λόγω ισχυρών ρευμάτων.
Επιστρέφουμε στο πιο προστατευμένο Fish Factory και μέχρι να πηδήξουμε οι ακτίνες του ήλιου διέρχονται από την επιφάνεια – και απολαμβάνουμε ξανά την τρέλα των ψαριών.
Βλέπουμε χελώνες και λεοντόψαρα στο Feydhas Finolhu, μια μεγάλη σχολή γλυκών στον ύφαλο Banana, καρχαρίες ύφαλου στο Miyaru Kandu και ένα μπλε χέλι στο Lhosfushi Kandu, αλλά μόλις μια νυχτερινή βουτιά στην προβλήτα Alimatha προσθέτουμε μια άλλη τοποθεσία. η λίστα με τα «αγαπημένα» μας.
Προβλήτα Alimatha (Ατόλη Vaauu)
Ο ύφαλος είναι ρηχός, η αμμώδης κλίση σταδιακή, αλλά δεν υπάρχει τίποτα "meh" σε αυτή τη νυχτερινή κατάδυση. Πέφτοντας στα 8 μέτρα, προσέχουμε να μην σταθούμε πάνω στους πολυάριθμους καρχαρίες νοσοκόμους που κολυμπούν τριγύρω κάτω από το φως των δαυλών μας. Μερικά έχουν μήκος 2 μέτρα, άλλα απλά μωρά, αλλά όλα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό – πεινάνε!
Πιέζομαι σε ένα μικρό αμμώδες κομμάτι με μια έκφραση OMG στο πρόσωπό μου – είναι ταπεινωμένο να βρίσκομαι ανάμεσα σε ένα ρίγος καρχαριών όταν κυνηγούν.
Περιμένουμε να συμβεί μια φρενίτιδα και δεν χρειάζεται πολύς χρόνος πριν μια γκρίζα νοσοκόμα αποφασίσει ότι θέλει πραγματικά να φτάσει σε αυτό το τρελό ψάρι κάτω από αυτόν τον τρελό βράχο.
Και μετά είναι σε λειτουργία! Οι ουρές άμμου και καρχαρίας πετούν παντού και, ως παρατηρητής, το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να αναπνεύσετε, να χαλαρώσετε και να απολαύσετε το θέαμα (ω, και κρατήστε τα ροζ σας μακριά από το φως).
Αυτή η κατάδυση ήταν ένα αποκορύφωμα ειδικά για τους
ένα και μοναδικό πρόσφατα πιστοποιημένο Open Water Δύτη – τα μάτια της ήταν σαν πιατάκια όταν επέστρεψε στο dhoni!
Αναζήτηση φαλαινοκαρχαρίας
Στα μισά της εβδομάδας, διανυκτερεύουμε στον ατμό στη Νότια Ατόλη Ari, όπου οι διάσημοι ευγενικοί γίγαντες της θάλασσας τρέφονται με πλαγκτόν. ξυπνάμε να
ένα πιτσίλισμα ήλιου μέσα από τα σύννεφα (που), αν και ο άνεμος εξακολουθεί να χτυπά λευκές κορυφές στις κορυφές των κυμάτων (μπου).
Μας ενδιαφέρει; Όχι, σήμερα είναι η μέρα του φαλαινοκαρχαρία! Η ενημέρωση είναι λεπτομερής και περιλαμβάνει μια σύντομη κινούμενη εικόνα για το πώς να κάνετε κολύμβηση με αναπνευστήρα με φαλαινοκαρχαρίες (βασικά χωρίς άγγιγμα, χωρίς κυνηγητό, χωρίς κολύμπι μπροστά).
Μετά από 20 λεπτά αναζήτησης από την κορυφή του dhoni, φοράμε τον καταδυτικό μας εξοπλισμό και πηδάμε μέσα. Στη συνέχεια ξεκινά μια κατάδυση 55 λεπτών κατά μήκος του βράχου Lux,
μια απότομη πλαγιά (πρακτικά ένας τοίχος), αναζητώντας αυτά τα άπιαστα πλάσματα.
Μας περιμένουν μια-δυο χελώνες, μια σχολή fusiliers και μια μαύρη άκρη στο βάθος, αλλά όχι λευκές κηλίδες. Προσπαθούμε ξανά σε μια τοποθεσία καταδύσεων που ονομάζεται Digurah Beru, αλλά εκτός από μερικούς θορυβώδεις οπαδούς της γοργόνας και ροζ μαλακά κοραλλιογενή δέντρα, είναι de nada στους φαλαινοκαρχαρίες.
Οι αξιόπιστες θεάσεις είναι αυτές που φέρνουν τους κολυμβητές με αναπνευστήρα και τους δύτες από όλο τον κόσμο στις Μαλδίβες, αλλά ακόμα και χωρίς να τους θυμηθούμε, δεν έβαλαν καθόλου αποσβεστήρα στο ταξίδι μας.
Στην πραγματικότητα, το Maldives Aggressor II επιφύλασσε πολλές ακόμη εκπλήξεις.
Hila (Ατόλη S Ari)
Μια από τις πιο συναρπαστικές καταδύσεις του ταξιδιού, μας λένε. Κατεβαίνοντας στην κορυφή μιας μικρής κορυφής στα 14 μέτρα, κοιτάζω τις απότομες ρίψεις στα 20-25 μέτρα από όλες τις πλευρές. Ένα σύννεφο με γαλάζια γραμμή τραβάει το μάτι μου και πετάγεται αστραπιαία. Είμαι σε ευρυγώνιο...φωτογραφία παράδεισος!
Μόλις ο φίλος μου και εγώ γεμίσαμε το κουμπωτά, πετάμε προς μια μεγάλη προεξοχή
ντυμένο με ροζ και κόκκινα κοράλλια και βεντάλιες, και ένα πιτσίλισμα από κίτρινο κοράλλι μαργαρίτας.
Στρατιωτόψαρο, σκίουρος, βασιλόψαρο άγγελο και ένα ζευγάρι ψεύτικες πεταλούδες κρύβονται κάτω από την προεξοχή (ναι, έπρεπε να ψάξω εντελώς αυτό το είδος).
Όχι πολύ μακριά, ένας ανθισμένος μπακαλιάρος με κοιτάζει κατάματα μέσα από την τρύπα του. Είμαι έτοιμος να ρισκάρω μια φωτογραφία όταν η αχτίδα του αετού που κατοικεί τραβήξει το μάτι μου.
Το ακολουθούμε μέχρι τα 30 μέτρα, και σε απόσταση διακρίνουμε έναν λευκό καρχαρία και ένα μεγάλο μπαρακούντα. Μετά από λίγα λεπτά κατευθυνόμαστε ξανά προς την πλαγιά για να απολαύσουμε το πλήθος των γοργόνων που βρωμίζουν τον ύφαλο.
Το ρεύμα δεν είναι δυνατό, οπότε καταφέρνουμε να διασχίσουμε τον ύφαλο των 80 μέτρων με μία κατάδυση. Ακόμη και χωρίς το snapper, είναι ένα ιδιαίτερο site, ίσως ακόμη και η αγαπημένη μου κατάδυση του ταξιδιού.
Vilamendhoo Thila (Ατόλη S Ari)
Την τελευταία μας ολοήμερη κατάδυση κατευθυνόμαστε με ατμό
ένα μεγάλο smack-bang κορυφής στη μέση του καναλιού. Σκέφτομαι «ωχ, τρέχον!», αλλά τι
Θα έπρεπε να σκεφτόμουν ότι είναι «ωχ, batfish!», γιατί επιπλέουμε στο μονοπάτι ενός τεράστιου σχολείου.
Η ορατότητα είναι μόνο 10-15 μέτρα, αλλά είναι φιλικά και μένουν κοντά μας για 10 λεπτά. Προχωρώντας, εξερευνούμε τον υπόλοιπο ύφαλο, με ροζ βεντάλιες, λεοντόψαρα, στρατιώτη και μπλε σκανδάλη παντού. Μια λευκή άκρη ταξιδεύει κατά μήκος του τοίχου, ακολουθούμενη από μια μαύρη άκρη λίγο αργότερα.
Σταματάμε και περιμένουμε, και μια νεαρή χελώνα περνάει και προσγειώνεται σε μια προεξοχή στο πλάι του τοίχου.
Περνάμε την υπόλοιπη κατάδυση στα 12 μέτρα πίσω με τα νυχτερινά ψάρια, με τα στόματα ανοιχτά καθώς τα καθαρότερα ψάρια αναζητούν τροφή ανάμεσα στα λέπια τους.
Bathala Thila (Β Ατόλη Ari)
Το τελευταίο μας «αγαπημένο» είναι το dive 20 και οι οδηγοί ξεχύνονται με ανυπομονησία καθώς κατεβαίνουμε στην κορυφή του βουνού και κατευθείαν σε ένα κοπάδι μπλε σκανδάλης. Οι θαυμαστές ντύνουν σχεδόν κάθε προεξοχή και κοπάδια από πανό κολυμπούν γύρω μας.
Η ορατότητα είναι εξαιρετική στα 20-25 μέτρα και γαντζωνόμαστε στον τοίχο και παρακολουθούμε καρχαρίες να κυνηγούν στο μπλε. Μεγάλοι γκρίζοι καρχαρίες υφάλων αναμιγνύονται με μικρότερα λευκά άκρα.
Εν τω μεταξύ, η οδηγός μας Marilen μας κουνάει το χέρι και αφήνουμε απρόθυμα το σόου των καρχαριών και κατευθυνόμαστε σε… ένα γιγάντιο μπλε βατραχόψαρο! Είναι αρκετά το δείγμα. Περπατώντας μαζί με τον ύφαλο στα αριστερά μας, περνάμε στοίβες από μαύρα κοράλλια, λοφία από ροζ και πορτοκαλί ανθία και ένα ράσο Napoleon.
Όταν ο Διευθυντής της κρουαζιέρας ανακοινώνει στο τέλος του ταξιδιού «αυτός είναι ο χειρότερος καιρός που είχαμε όλη τη σεζόν», με κάνει να χαμογελάω. Δεν πίστευα ότι ήταν τόσο κακό.
Σίγουρα, ήταν λίγο θυελλώδης για μερικές μέρες στην αρχή, και η θαλασσοταραχή μερικές φορές έκανε δύσκολο να σηκωθείς από τη σκάλα και να μπεις στο dhoni, αλλά αν αυτές είναι οι χειρότερες Μαλδίβες σου, ανυπομονώ να επιστρέψω και να ζήσω τα καλύτερα .
Οι περισσότερες καταδύσεις είναι παρασυρόμενες και μερικές από τις τοποθεσίες είναι προηγμένες, αλλά αυτό το ταξίδι είναι καλό και για λιγότερο έμπειρους δύτες. Όλα τα ζεύγη δυτών λαμβάνουν ένα SMB για να απελευθερωθούν στη στάση ασφαλείας. Στη συνέχεια, το dhoni αιωρείται κοντά μέχρι να βγείτε στην επιφάνεια.
Στους δύτες παρέχονται τρέχοντα άγκιστρα για να παρακολουθούν τη δράση του καρχαρία στις καταδύσεις στον τοίχο.
Γενικά είναι παράνομο να βουτήξεις σε βάθος μεγαλύτερο από 30 μέτρα. Αυτός ο κανόνας είναι χαλαρός στα liveaboard, αλλά ούτως ή άλλως δεν υπάρχουν πολλά περισσότερα για να δείτε κάτω από 30 μέτρα, και το βαθύτερο που πήγαμε ήταν 32 μέτρα.
Το ταξίδι ήταν ένα στιγμιότυπο από τα 35,000 τετραγωνικά μίλια που αποτελούν το κυρίαρχο έθνος των Μαλδίβων, αλλά είναι πραγματικά τόσο ξεχωριστό όσο υπόσχονται αυτές οι ενοχλητικές διαφημίσεις στο διαδίκτυο.
ΦΑΚΕΛΟΣ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ> Πτήσεις από το Ηνωμένο Βασίλειο προς το Μαλέ.
ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ & ΔΙΑΜΟΝΗ> Maldives Aggressor II, aggressor.com/maldives
ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ> Όλο το χρόνο, αλλά από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο φέρνει εξαιρετικές συνθήκες θάλασσας και καλή ορατότητα. Η θερμοκρασία του νερού ήταν κατά μέσο όρο 28°C στο ταξίδι – «ψυχρό» σύμφωνα με τον Marilen. 3 χιλιοστά στολή συνιστάται.
ΧΡΗΜΑΤΑ> Rufiyaa Μαλδίβων ή δολάρια ΗΠΑ.
ΤΙΜΕΣ> Πτήσεις μετ' επιστροφής της Emirates από το Ηνωμένο Βασίλειο από 724 £. Τα ταξίδια επτά και 10 ημερών στο Maldives Aggressor II ξεκινούν από 2730 $, συμπεριλαμβανομένων όλων των γευμάτων, του κρασιού και της μπύρας.
Πληροφορίες επισκεπτών> visitmaldives.com
